Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

29 Δεκεμβρίου 2010

Μετά τον κ.Σαμαρά και η Ι.Σύνοδος κατά ΔΝΤ

Οι συνένοχοι δημαγωγούν ασύστολα

Η Ι.Σύνοδος με τη Μεγάλη της Στολή, αναπαύεται μελετά και νηστεύει στο «Φορ Σίζονς» Hotel (Παρίσι-Μιλάνο) – έργο του F.Botero

 

 

 

 

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,
Η Ι. Σύνοδος των καλοζωισμένων χρυσοκάνθαρων κηφήνων, νιώθοντας πως τελειώνουν τα ψέματα και πως πλησιάζει η ώρα να ψαλιδιστούν κάποια ιερά εισοδήματα αλλά και πιεζόμενη από την πιο εκλεκτή μερίδας του ποιμνίου της, τους πολύτεκνους που θα πρέπει από εδώ και πέρα να τρέφουν αυτοί, και όχι η κοινωνία, τα παιδιά τους, επιτέθηκε στον πολιτικό κόσμο, που σύσσωμος την προστατεύει στον ένα ή στον άλλο βαθμό, μπουκώνοντας την με προνόμια οι κυβερνώντες και κάνοντας τα στραβά μάτια στα αίσχη της η Αριστερά. Έτσι με ανακοίνωσή της μίλησε για «πρόσωπα στην πολιτική σκηνή του τόπου μας που είναι, εδώ και δεκαετίες, τα ίδια» που κυβερνούσαν «γνωρίζοντας οτι οδηγούν τη χώρα στη καταστροφή». Ενοχλείται τάχα η Σύνοδος του Παλατιού και της Χούντας: «Δηλώνουμε, δηλαδή, ότι είμαστε μια χώρα υπό κατοχή και εκτελούμε εντολές των κυρίαρχων – δανειστών μας» και κάνει και ανέξοδη, μέσα στην αοριστία της, αυτοκριτική: «Στην Σύνοδο της Ιεραρχίας εμείς, οι πνευματικοί σας πατέρες, κάναμε την αυτοκριτική μας, θελήσαμε να αναμετρηθούμε με τις ευθύνες μας και να αναζητήσουμε με τόλμη το μερίδιο της ενδεχόμενης δική μας υπαιτιότητας στην παρούσα κρίση. Ξέρουμε ότι κάποιες φορές σας πικράναμε, σας σκανδαλίσαμε ίσως. Δεν αντιδράσαμε άμεσα και καίρια σε συμπεριφορές που σας πλήγωσαν. ……». Τέλος η προκλητική ανακοίνωση καταλήγει με ένα θρασύτατο ψέμα: «η Εκκλησία «είναι ο μόνος οργανισμός που μπορεί να σταθεί άμεσα δίπλα στον άνθρωπο και να τον στηρίξει»

Από πότε η Σύνοδος ενοχλείται από την όποια ξένη Κατοχή; Μίσθαρνο όργανο διαδοχικών ξένων Κατοχών, η ελλαδική φορομπηχτική Ιεραρχία προϊόν των σουλτανικών Αλλαξοπατριαχιών, με εργαλείο της δουλειάς της την πιο ωμή βία, με τα πογκρόμ του Νίκωνα, με τους βανδαλισμούς των «τα φαιά φερόντων» του Αλάριχου, σπέρνοντας το σκοτάδι του Ιουστινιανού, του Κοσμά του Αιτωλού και του Γεννάδιου, κραδαίνοντας το αιματοβαμμένο σπαθί των Μεγάλων Κωνσταντίνου και Θεοδόσιου, όταν δεν καρτερούσε τις στρατιές του «Ξανθού Γένους» των Ρως, ήταν πάντα εντολοδόχος και στήριγμα του Ισπανού, Δαλματού, Ιλλυριού, Αρμένη, Παφλαγόνα ή και Χάζαρου αυτοκράτορα της Νέας Ρώμης, του Οθωμανού Σουλτάνου της Ισταμπούλ, του κάθε ξενόφερτου βασιλιά Γλύξμπουργκ, του φασίστα και ναζιστή κατακτητή και του Νεοέλληνα Δικτάτορα.

Από πότε νοιάζεται για το ψωμί, για τη δουλειά, για την υγεία, για τις ελευθερίες ή για την Παιδεία του λαού; Μιλούν οι σεσημασμένοι φοροκλέφτες, οι λήσταρχοι και οι ιεροπώλες αγύρτες έμποροι του Ναού για “ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΗ” (!) δική τους υπαιτιότητα, μιλούν οι αρχισκανδαλοποιοί για “ΙΣΩΣ” σκανδαλισμό; Η Εκκλησία που καταλήστεψε το Δημόσιο με χίλιους τρόπους όπως με τα ατιμώρητα καμώματα της «Αλληλεγγύης», αυτή που ακονίζει τις μασέλες της για να φάει ότι απόμεινε τολμά να δηλώνει πως είναι η μόνη που μπορεί να στηρίξει το άνθρωπο;

Δεν μας έφτανε η υποκρισία του δήθεν αντιμνημονιακού κ.Σαμαρά, προστέθηκε τώρα και το σούργελο της «πονόψυχης» και «πατριωτικής» «Ιεράς» Συνόδου, που έρχεται να συμπληρώσει την αποκρυφιστική δημαγωγική πραμάτεια των Εφραίμ Βατοπεδινού, Σεραφείμ Πειραιώς κλπ, για χάραγμα του Αντίχριστου, για 666, για σιωνιστικές συνωμοσίες, για μασονικές επιβουλές, για Δυτικές μηχανορραφίες. Πρόκειται για απύθμενο θράσος.

Όσο γίνεται ξεκάθαρο πως ο Στοχαστής ΓΑΠ θα ρίξει το καράβι της Οικονομίας στις ξέρες, κάποια ποντίκια ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν το σκάφος. Ενώ η «Δη.Αρ.» και η Ντόρα επιμένουν με συγκινητική συνέπεια να ελπίζουν σε μια ευπρόσωπη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ που θα τους εξασφαλίσει παρουσία και στην επόμενη Βουλή, ενώ ακόμη κι ο δίγλωσσος Σαμαράς βάζει νερό στη δήθεν αντιμνημονιακή του πολιτική, οι πιό ανεύθυνοι συνέταιροι, δηλαδή ο Καρατζαφέρης, και η Εκκλησία, κάνουν στροφή 180 μοιρών και στρέφονται κατά του Μνημονίου. Η Εκκλησία μέχρι τώρα είναι η μόνη ΔΕΚΟ, η οποία όχι μόνο δεν κλήθηκε να κάνει την παραμικρή οικονομική θυσία, αλλά πριμοδοτείται προκλητικά από την Κυβέρνηση και με συγκάλυψη οικονομικών σκανδάλων και με αδικαιολόγητη χρηματοδότηση και με φορολογική ασυδοσία, και με ενέσεις κύρους όπως η συγκάλυψη πολυάριθμων ηθικής φύσεως σκανδάλων και η τιμητική συμμετοχή του προέδρου του Δ.Σ. της κ. Γιάννη Λιάπη στο υπουργικό συμβούλιο (!). Κι όμως η Σύνοδος ρίχνει το σύνθημα «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω» και κατεβάζει τη ναυαγοσωστική βάρκα της λιποταξίας και της αχαριστίας στο φουρτουνιασμένο πέλαγος, τη στιγμή που ο ανάξιος καπετάνιος του πλοίου προσπαθεί με συγκινητική προθυμία να ολοκληρώσει το καταστροφικό έργο εφ ώ ετάχθη, και δεν έχει ακόμη ανάψει τις μηχανές του ελικόπτερου.

Ας καταλάβει επιτέλους ο άχρηστος καραβοκύρης πως η Εκκλησία ΑΕ δε δίστασε να προδώσει ακόμη και τον μέγιστο των ευεργετών της το Σουλτάνο της Ισταμπούλ, όταν η Ελλάδα έγινε Κράτος και πως διαχρονικά μοναδικό της κριτήριο είναι το οικονομικό συμφέρον των μεγαλομετόχων της. Ας κάνει λοιπόν πριν τη νυκτερινή του απόδραση ο Μαραθωνοδρόμος Στοχαστής, μερικές ώριμες φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις (Χωρισμός Κράτους-Εκκλησίας, ανεξιθρησκεία, κατάργηση προσηλυτισμού στα σχολεία, κατάργηση μαθητικών παρελάσεων, συμβίωση ομοφυλόφιλων, κατάργηση όρκου, καύση νεκρών, ευθανασία κλπ), ώστε να μη μείνει στην πολιτική ιστορία μόνο ως ο δεξιός καταστροφέας της Οικονομίας, αλλά και ως Μεταρρυθμιστής. Τις κρύες νύχτες του ελβετικού χειμώνα και τα καλοκαιρινά πρωϊνά στη Φλώριδα θα είναι αυτό η μόνη πολιτική του παρηγοριά την ώρα που θα μπαίνει στο face book και θα αλείφει το energy κέϊκ του με power butter.

ΥΓ
Η γελοιογραφία του Γιάννη Καλαιτζή είναι από τη “Γαλέρα” αναδημοσιευμένη και στην “Αυγή”.

Ροΐδη Εμμονές

28 Δεκεμβρίου 2010

ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΣΥΡΕΙ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος σκανδαλίζει την κοινή γνώµη µε παρεµβάσεις στην πολιτική ζωή της χώρας, ασύµβατες προς τον ρόλο της.
Αυτή τη φορά υπερέβη κάθε προηγούµενο. Πρόκειται για «εισπήδηση» στον χώρο της πολιτικής, όπως θα έλεγαν οι ιεράρχες. Το φυλλάδιο που διανεµήθηκε την Κυριακή στους ναούς όλης της χώρας δεν συνιστά απλώς ευθεία πολιτική παρέµβαση, αλλά προβάλλει πολιτικές θέσεις από συγκεκριµένη οπτική γωνία. (Ρεπορτάζ, στη σελ. 14)
Πήγαν οι πιστοί στις εκκλησίες για να ακούσουν τον Λόγο του Θεού κι έφυγαν µε ένα κείµενο στο οποίο περιέχεται... εξάψαλµος για το Μνηµόνιοκαι τα… κόµµατα εξουσίας!
Το Ιερατείο χρησιµοποιεί σχεδόν αριστερίστικες διατυπώσεις για να κατακεραυνώσει την πολιτική ηγεσία που έθεσε τη χώρα… «υπό κατοχή» και άλλα ανάλογα! Το κείµενο διανθίζεται και από στοµφώδεις θεωρίες συνωµοσίας για «κατασκευασµένη κρίση, εργαλείο για τον παγκόσµιο έλεγχο από δυνάµεις που δεν είναι φιλάνθρωπες»!
Δεν παραλείπουν µάλιστα οι εµπνευστές του φυλλαδίου να αναγγείλουν και τη δηµιουργία «παρατηρητηρίου κοινωνικών προβληµάτων», ως όχηµα για µελλοντικές παρεµβάσεις τους.
Πρόκειται για πρωτοφανή ενέργεια, δίκην πολιτικού κόµµατος και µάλιστα συγκεκριµένων πεποιθήσεων.
Στο παρελθόν οι παρεµβάσεις της Ιεραρχίας κατά της πολιτικής ηγεσίας είχαν τουλάχιστον µια κάποια εκκλησιαστική επίφαση. Αφορούσαν άλλοτε κάποιο θεολογικό ζήτηµα, άλλοτε συµφέροντα των µητροπόλεων ή έστω απηχούσαν προσωπικές φιλοδοξίες.
Φυσικά, σε όλες τις περιπτώσεις έβλαψαν και την Εκκλησία και τον τόπο.
Αυτή τη φορά όµως, εφόσον το εγχείρηµα συνεχιστεί, η βλάβη θα είναι ανεπανόρθωτη.
∆ιότι το κείµενο που διανεµήθηκε, πέραν του ότι δεν συνάδει µε την πνευµατική ιδιότητα των ιεραρχών, είναι κείµενο διχαστικό.
Κηρύσσει την αντιδικία και την αντιπαλότητα, στοιχεία εντελώς ξένα προς τον ρόλο της Εκκλησίας.
Aλλο το δικαίωµα των µητροπολιτών να ενδιαφέρονται για τα προβλήµατα της κοινωνίας και άλλο να εκδίδει η Ιεραρχία πολιτικό µανιφέστο.
Καθώς οι συνθήκες έκδοσης αυτού του κειµένου δεν είναι επακριβώς γνωστές, οι πολίτες αλλά και το πλήρωµα της Εκκλησίας έχουν απορίες και ερωτήµατα για τη σκοπιµότητά του.
Και επειδή ο τρόπος µε τον οποίο ασκεί µέχρι σήµερα τα καθήκοντά του ο Αρχιεπίσκοπος δεν δικαιολογεί τέτοιου είδους ενέργειες της Εκκλησίας που διοικεί, θα είναι λυτρωτική µια προσωπική πρωτοβουλία του για την απόσυρση αυτού του απαράδεκτου κειµένου

TA NEA

27 Δεκεμβρίου 2010

Γλωσσικό πόλεμο κατά των αγγλικών κήρυξε η Κίνα

Η Κίνα απαγόρευσε σε εφημερίδες, εκδότες και ιστοσελίδες να χρησιμοποιούν ξένες λέξεις και ειδικά αγγλικές, αφού σύμφωνα με την αρμόδια κρατική υπηρεσία αυτό οδηγεί στην «καταστροφή της καθαρότητας της κινεζικής γλώσσας». Όπως ανέφερε η Γενική Διεύθυνση Τύπου και Εκδόσεων, τα βασικά κινεζικά θα πρέπει να αποτελούν τον κανόνα σε όλα τα μέσα ενημέρωσης και τις εκδόσεις, ενώ θα πρέπει να αποφεύγονται και οι ξένες συντμήσεις και ακρωνύμια, καθώς και τα «Chinglish», τα οποία είναι ο συνδυασμός αγγλικών και κινέζικων λέξεων στην καθομιλουμένη.

Αν οι λέξεις πρέπει οπωσδήποτε να γραφτούν σε ξένη γλώσσα, τότε κρίνεται απαραίτητο να παρέχεται και η εξήγησή τους στα κινεζικά. Η εντολή αυτ'η ισχύει και για το ραδιόφωνο και τη τηλεόραση. Σύμφωνα με τις Αρχές "η οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη έχει διογκώσει τη χρήση ξένων λέξεων σε όλες τις εκδόσεις στην Κίνα, κάτι που μπορεί να έχει σοβαρότατες κοινωνικές επιπτώσεις".

TO BHMA

26 Δεκεμβρίου 2010

Ελευθερία των γκέι στον στρατό να δηλώνουν ανοικτά τις προτιµήσεις τους

Τη στιγµή που όλα έµοιαζαν ζοφερά για τον Μπαράκ Οµπάµα, µια νοµοθετική του νίκη - για την ελευθερία των γκέι στον στρατό να δηλώνουν ανοικτά τις προτιµήσεις τους - δηµιουργεί ελπίδες στον Λευκό Οίκο. Χάρη σε αυτό και σε κάποιες ενθαρρυντικές δηµοσκοπήσεις, µάλλον θα περάσει καλές γιορτές...

Την περασµένη εβδοµάδα δέχτηκε έντονη κριτικήγια τον συµβιβασµ όπου έκανε µε τους Ρεπουµπλικανούς σε σχέση µε τη φορολογία των πλουσίων και είχε αντιπαραθέσεις στο Κογκρέσο για το θέµα της συµφωνίας για τα στρατηγικά όπλα µε τη Ρωσία. Οµως µια αναπάντεχη και ιδιαίτερα πολύτιµη νοµοθετική νίκη, καθώς και µια σειρά νέων δηµοσκοπήσεων, έφεραν σε αυτήν την προεδρία – που πολλοί ήδη είχαν αρχίσει να χαρακτηρίζουν «χαµένη» – και πάλι την ελπίδα.
Το Σάββατο η Γερουσία των ΗΠΑ, µε ψήφους 65 υπέρ και 31 κατά, αποφάσισε ότι οι οµοφυλόφιλοι που υπηρετούν στον αµερικανικό Στρατό είναι ελεύθεροι να δηλώνουν ανοικτά τον σεξουαλικό τους προσανατολισµό βάζοντας οριστικά τέλος στον νόµο του 1993, ο οποίος είχε γίνει γνωστός µε τη φράση «Don’t ask, don’t tell» (µη ρωτάς, µη λες). «Από εδώ και στο εξής δεν θα χρειάζεται να ζητάµε από χιλιάδες ανθρώπους να ζουν µέσα σε ένα ψέµα για να υπηρετήσουν την πατρίδα που τόσο αγαπούν» δήλωσε ο Οµπάµα, ο οποίος κατόρθωσε να εξασφαλίσει και την υποστήριξη οκτώ Ρεπουµπλικανών προκειµένου να υλοποιήσει µία από τις βασικές προεκλογικές του υποσχέσεις. Με τη νίκη αυτή, πολλοί στην Ουάσιγκτον, αλλά και αρθρογράφος των «Sunday Times» άρχισαν να µιλούν για την «επιστροφή του Οµπάµα» και την αυξηµένη πιθανότητα να µπορέσει να µετατρέψει, όπως και ο Κλίντον παλαιότερα, µια δύσκολη πρώτη θητεία σε εύκολη επανεκλογή.

TA NEA

25 Δεκεμβρίου 2010

“ΕΥΧΕΣ” ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ; φύλαγε τα ρούχα σου να ‘χεις τα μισά!!!

Οι χριστιανοί απολογητές αντιπαρέρχονται τις κραυγαλέες αντιφάσεις των -θεόπνευστων- ευαγγελίων και προσπαθούν να επικεντρώσουν την προσοχή τού ανυποψίαστου «ποιμνίου» στη σημασία τής γέννησης του «γλυκύτατου» Ιησού για τούς ανθρώπους και -ειδικότερα- στο νόημα τής γιορτής των Χριστουγέννων, το οποίο -σύμφωνα με την προπαγάνδα τους- είναι η αγάπη.

O θεός των χριστιανών είναι τριαδικός (Αγία Τριάς)∙ αποτελείται από τρείς υποστάσεις αδιαίρετες κι ομοούσιες: τον πατέρα (Γιαχβέ), τον γιο (Ιησού) και το Άγιο Πνεύμα (ένα περιστέρι). (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Πατήρ, υιός και άγιο ψέμα).  Στην «Παλαιά Διαθήκη» περιγράφονται πλήθος εγκλημάτων καθώς καί ρατσιστικών κι αποτρόπαιων πράξεων τού Γιαχβέ, οι οποίες κατά κανόνα υπερβαίνουν τα όρια τής κοινής λογικής. Ας εξετάσουμε δειγματοληπτικά ορισμένα από τα εγκλήματα τού Γιαχβέ, για τα οποία δεν είναι αμέτοχος ο Ιησούς, αλλά -τουναντίον- συνένοχος:

«Και θέλει είσθαι η πληγή, με την οποίαν ο Κύριος θέλει πληγώσει πάντας τους λαούς, όσους επεστράτευσαν κατά τής Ιερουσαλήμ· η σάρξ αυτών θέλει τήκεσθαι ενώ ίστανται επί τους πόδας αυτών, και οι οφθαλμοί αυτών θέλουσι διαλυθεί εκ των οπών αυτών, και η γλώσσα αυτών θέλει διαλυθεί εν τω στόματι αυτών». («Ζαχαρίας», ιδ΄ 12).

«Θέλω μεθύσει τα βέλη μου από αίματος και η μάχαιρά μου θέλει καταφάγει κρέατα από του αίματος των πεφονευμένων και των αιχμαλώτων, από τής κεφαλής των αρχόντων των εχθρών.» («Δευτερονόμιον», λβ΄ 42).

«Και εγεννήθησαν οι πεσόντες εν τη ημέρα εκείνη από ανδρός και έως γυναικός δώδεκα χιλιάδες, πάντας τούς κατοικούντας Γαι, πλην των κτηνών και των σκύλων των εν τη πόλει, πάντα α επρονόμευσαν εαυτοίς οι υιοί Ισραήλ κατά πρόσταγμα Κυρίου, ον τρόπον συνέταξε Κύριος τω Ιησοί.» («Ιησούς τού Ναυή», η΄ 25-27).

«Και πατάξω πάντας τούς κατοικούντας εν τη πόλει ταύτη, τούς ανθρώπους και τα κτήνη, υπό λοιμού μεγάλου θέλουσι αποθάνει.» («Ιερεμίας», κα΄ 6).

«Μεσούσης τής νυκτός, ο Κύριος επάταξε παν πρωτότοκον εν γη Αιγύπτω, από τού πρωτοτόκου τού Φαραώ τού καθημένου επί τού θρόνου, έως τού πρωτοτόκου τού αιχμαλώτου τού εν τω δεσμωτηρίω και πάντα τα πρωτότοκα των κτηνών.» («Έξοδος», ιβ΄ 29).

«Τους βωμούς αυτών θέλεις καταστρέψει και τα είδωλα αυτών θέλεις συντρίψει και τα άλση αυτών θέλεις κατακόψει.» («Έξοδος», λδ΄ 13).

«Και τας σφηκίας αποστελεί Κύριος ο Θεός σου εις αυτούς, έως αν εξολοθρευθώσιν όσοι εναπελείφθησαν και εκρύπτοντο από προσώπου σου ... και θέλει εξαλείψει Κύριος ο Θεός σου τα έθνη ταύτα από προσώπου σου κατά ολίγον ολίγον. Δεν δύνασαι να αφανίσης αυτούς πάραυτα, διά να μήν πληθυνθώσιν εναντίον σου τα θηρία του αγρού. Και παραδώσει αυτούς Κύριος ο Θεός σου εις τάς χείρας σου και θέλει φθείρει αυτούς εν φθορά μεγάλη, εωσού εξολοθρευθώσι.» («Δευτερονόμιον», ζ΄ 20). Για να μην γλυτώσει κανείς ο Κύριος στέλνει και σφήκες, για να εντοπίσουν όσους θα έχουν κρυφτεί. Η γενοκτονία όμως, πρέπει να γίνει σιγά-σιγά μη τυχόν και ερημωθεί η γη και γεμίσει με άγρια θηρία.

«Ότι πυρ εξήφθη εν τω θυμώ μου, και θέλει εκκαυθή έως εις τα κατώτατα τού Άδου κάτω. Και θέλει καταφάγει την γήν και τα γεννήματα αυτής, φλέξει θεμέλια όρεων. Συνάξω εις αυτούς κακά και πάντα τα βέλη μου θέλω εκκενώσει επʼ αυτούς... Οδόντας θηρίων εξαποστελώ επʼ αυτούς.» («Δευτερονόμιον», λβ΄ 22-24).

«Κατηραμένος ο καρπός τής κοιλίας σου και τα γεννήματα τής γής σου... αι αγέλαι των βοών σου και τα ποίμνια των προβάτων σου... Προσκολλήσαι Κύριος εις σε το θανατικόν ... Θέλει σε πατάξει ο Κύριος με μαρασμόν και με πυρετόν και με ρίγος και με φλόγωσιν και με μάχαιραν και με ανεμοφθορίαν και με ερυσίβην.. Θέλει σε πατάξει ο Κύριος εις τα γόνατα και εις τα σκέλη με πληγήν κακήν... Και θέλει φάγη τα έκγονα της κοιλίας σου, από των σαρκών των υιών σου και των θυγατέρων σου.» («Δευτερονόμιον, κη΄ 15-69).

«Ιδού εγώ θέλω εκτείνει την χείρα μου επί τούς Φιλισταίους και θέλω εκκόψει τούς Χερεθαίους και εξαφανίσει το υπόλοιπον των λιμένων τής θαλάσσης. Και θέλω κάμει επ΄ αυτούς μεγάλην εκδίκησιν εν ελεγμοίς θυμού. Και θέλουσι γνωρίσει, ότι εγώ είμαι ο Κύριος, όταν εκτελέσω την εκδίκησίν μου επ΄ αυτούς.» («Ιεζεκιήλ», κε΄ 16-17).

«Χαίρε σφόδρα θύγατερ Σιών· αλάλαζε θύγατερ Ιερουσαλήμ... Και εξεγειρώ τα τέκνα σου Σιών, κατά των τέκνων σου, Ελλάς· και σε έκαμον ως ρομφαία μαχητού.» («Ζαχαρίας», θ΄ 9-15).

«Κύριος επέρριψεν κατ΄ αυτών λίθους μεγάλους έως Αζηκά, και απέθανον. Περισσότεροι ήσαν οι αποθανόντες εκ των λίθων τής χαλάζης, παρ΄ όσους οι υιοί Ισραήλ κατέκοψαν εν μαχαίρα... Και ο Ήλιος εστάθη και η Σελήνη έμεινεν, εωσού ο λαός εκδικήθη τους εχθρούς αυτού.» («Ιησούς Ναυή», ι΄ 11-13). Εδώ ο θεός σκοτώνει περισσότερους δια λίθων χαλάζης απ΄ όσους οι Εβραίοι με τα μαχαίρια. Πιο αποτελεσματικός ο Γιαχβέ. Επειδή όμως νυχτωνε και οι Εβραίοι δε θα έβλεπαν καλά για να τους σφάξουν όλους, ο Γιαχβέ σταμάτησε μέχρι και τον Ήλιο (οι συντάκτες των «ιερών γραφών» αγνοούσαν, ότι η Γή είναι αυτή, που κινείται κι όχι ο Ήλιος) και τη Σελήνη.

Παλαιοδιαθηκικό μίσος και στην Καινή Διαθήκη

Η «Παλαιά Διαθήκη» είναι αδιάσπαστη σε έννοιες και σε ιδέες με την «Καινή». Ο Ιησούς διευκρινίζει: «Μή νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας. Ούκ ήλθον καταλύσαι αλλά πληρώσαι» («κατά Ματθαίον», ε΄ 17). Τα εγκλήματα και τα ρατσιστικά κηρύγματα μίσους και ανθελληνισμού συνεχίζονται αμείωτα και στην «Καινή Διαθήκη». Στο άρθρο τής «Ελεύθερης Έρευνας», Ιησούς: Κήρυκας μίσους, διχασμού και ανθελληνισμού έχουν αναλυθεί αρκετά απʼ αυτά. Σας παρουσιάζουμε ένα μικρό ακόμη δείγμα:

Ο Ιησούς αρέσκεται στην εξαπόλυση απειλών, για να εκμεταλλευτεί την ανθρώπινη αγωνία για την μετά θάνατον κατάσταση. «Θέλουσιν εξέλθει οι άγγελοι και θέλουσιν αποχωρίσει τους πονηρούς εκ μέσου των δικαίων. Και θέλουσιν ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός. Εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.» («Κατά Ματθαίον», ιγ΄ 49-50). Απίστευτες απειλές. Στην Δευτέρα παρουσία οι αμαρτωλοί θα βράσουν στα καμίνια τής κόλασης, όπου θα πέσει το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών. Αυτό καλείται ψυχολογική τρομοκρατία και αποτελεί βάναυσο έγκλημα κατά τής ανθρωπότητας.

«Απελθείν εις την γέεναν, εις το πύρ το άσβεστον όπου ο σκώληξ αυτών δεν τελευτά και το πυρ δεν σβύνεται.» («Κατά Μάρκον», θ΄ 43-44). Σκουλήκια θα τρώνε τούς κολασμένους ασταμάτητα και η φωτιά δε θα σβήνει. Πώς να σχολιασθούν αυτές οι εικόνες φρίκης, που μόνο ένας διεστραμμένος εγκέφαλος θα χρησιμοποιούσε προς εκφοβισμό των ανθρώπων; Προσέξτε τη λέξη «γέενα». Η συνηθισμένη ερμηνεία, που συνήθως δίνεται γι΄ αυτή τη λέξη είναι «κόλαση»· είναι όμως λάθος. «Γέενα» την εποχή τού Χριστού ονομαζόταν ένας τόπος, που βρισκόταν μεταξύ τής Ιερουσαλήμ και τής Ιεριχούς. Ήταν μια ευρύχωρη χαράδρα, όπου έριχναν τα σκουπίδια και τις ακαθαρσίες τής Ιερουσαλήμ και τους έβαζαν φωτιά για να τα καίνε, η οποία έκαιγε διαρκώς και υψωνόταν καπνός μαύρος, βρωμερός και αποπνικτικός. Εκεί απειλεί να μας πετάξει ο «κήρυκας τής αγάπης», Ιησούς, στην απαίσια χωματερή τής Ιερουσαλήμ.

Παρατηρείται η ίδια ακριβώς νοοτροπία με την «Παλαιά Διαθήκη», αλλά και με τούς λειτουργικούς ύμνους, που ψάλλονται στούς ναούς τα Χριστούγεννα. Σε παλαιότερα άρθρα τής «Ελεύθερης Έρευνας» έχουν παρουσιασθεί λειτουργικά κείμενα από το Τριώδιο με τούς αναθεματισμούς εναντίον τού Ελληνικού Πολιτισμού, από την Μεγάλη Εβδομάδα, από την Πεντηκοστή κ.λπ.. (Βλ. Εβραϊκό Πεσάχ - Χριστιανικό Πάσχα, Το Σαβουώτ - Πεντηκοστή κ.λπ.). Κατεβάστε δωρεάν το βιβλίο Τα υβριστικά κατά των Ελλήνων επίσημα κείμενα τής Ορθοδοξίας κάνοντας κλικ εδώ.)

περισσότερα: Freeinquiry.gr-Ελεύθερη Έρευνα

23 Δεκεμβρίου 2010

Δεν πρόκειται να ορκιστεί στο ευαγγέλιο ο νέος δήμαρχος Αθηναίων.

Το ανακοίνωσε και δημόσια χθες στην πρώτη συνεδρίαση των δημοτικών συμβούλων του, φροντίζοντας όμως παράλληλα και τις θρησκευτικές... ισορροπίες. Εξέδωσε, δηλαδή, μια ανακοίνωση, με την οποία στηρίζει τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για την πρωτοβουλία της συναυλίας στον Αγιο Παντελεήμονα, κόντρα στον Ανθιμο που τη σχολίασε αρνητικά.

Ξεκαθαρίστηκε, πάντως, χθες ότι το ευαγγέλιο θα είναι παρόν στην τελετή ορκωμοσίας, αφού υπήρξαν σύμβουλοι της παράταξης Καμίνη που εξέφρασαν την επιθυμία να ορκιστούν σε αυτό.

Τώρα, για το αν θα γίνει τελετή και ποιος θα χοροστατήσει, αυτό θα φανεί μέχρι τις 29 Δεκεμβρίου...

Α.Χ.

Ελευθεροτυπία

22 Δεκεμβρίου 2010

Άνθιμε θες λεφτά να πάρεις; Μπουτάρης!

Τα ‘λεγα ο κυνικός αλλά ποιός μ’ ακούει; Τουρουτουτού το βούκινο λοιπόν. Ο Μπουτάρης πλήρωσε τον Άνθιμο με λεφτά του δήμου κι εκχώρησε τον θεσμό της κοινωνικής πρόνοιας στην εκκλησία! ΠΡΟΒΛΕΠΩ πως σύντομα νοσοκομειακής περίθαλψης και κοινωνικής πρόνοιας θα δικαιούνται μόνο οι χριστιανοί στο Ελλαδιστάν. Έλιωσε ο πάγος και όλα πήγαν καλά λέει ο Άνθιμος αφού και χρήμα ζεστό εισέπραξε και καλός θα το παίζει στην κοινωνία ταχα μου πως ΑΥΤΟΣ ταϊζει τους άπορους αλλά με δικά μας λεφτά!!!! Α και μη ξεχάσω, η ηχορύπανση και τα μπαράκια θα κοπούν μαχαίρι!

Κατά τ’ άλλα εγώ είμαι ο κυνικός είπαμε……. χαχαχαχα!!!!!

Ο νέος δήμαρχος της Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης συναντήθηκε νωρίτερα σήμερα το πρωί  με τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ανθιμο. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε σε καλό κλίμα και οι δυο τους δεσμεύθηκαν ότι τέτοιου είδους συναντήσεις για θέματα κοινού ενδιαφέροντος θα γίνονται πιο συχνά.

Ελιωσε ο πάγος μεταξύ μας, ανέφερε ο μητροπολίτης Ανθιμος, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, για να προσθέσει και ο κ. Μπουτάρης πως «αυτά ανήκουν στο παρελθόν». «Όλα πήγαν καλά και αν είναι και κάποια θέματα προσωπικά, δεν ανακοινώνονται», τόνισε ο μητροπολίτης, ενώ ο δήμαρχος παρατήρησε πως «οτιδήποτε προσωπικό αφορά αποκλειστικά και μόνο εμάς τους δυο και μένει μεταξύ μας».

Σε δηλώσεις του μετά τη συνάντηση ο Γιάννης Μπουτάρης γνωστοποίησε πως ο δήμος θα καταργήσει τις δωρεπιταγές που δίνει στους απόρους και το ποσό θα πάει στην Εκκλησία ως αρμόδια για τη στήριξη των ατόμων αυτών.

Κατά τ' άλλα, ο μητροπολίτης εξέφρασε τα παράπονά του στο νέο δήμαρχο γιαγ την ηχορύπανση από τα μπαράκια που λειτουργούν στην περιοχή της Μητρόπολης. Απαντώντας ο κ. Μπουτάρης είπε πως δεν να αφήσει έτσι το θέμα, καθώς κάποιοι μαγαζάτορες υπερβάλλουν και η υπερβολή αυτή «θα κοπεί μαχαίρι».

Πολιτικό όρκο για το νέο δήμαρχο

Αξίζει να σημειωθεί πως ο μητροπολίτης δεν θα παραστεί στην ορκωμοσία του κ. Μπουτάρη αφού ο όρκος που θα δώσει θα είναι πολιτικός. Θα υπάρχουν, όμως, εκπρόσωποί του για όσους δημοτικούς συμβούλους επιθυμούν να δώσουν θρησκευτικό όρκο.

Ο μητροπολίτης Ανθιμος θα παραστεί ωστόσο στην κοπή της βασιλόπιτας του δήμου, την ημέρα παράδοσης-παραλαβής, θα την ευλογήσει και το πρώτο κομμάτι θα είναι του Χριστού, όπως επεσήμανε ο κ. Μπουτάρης.

TA NEA

Η παιδοφιλία το ’70 δεν ήταν απόλυτα κακό!!!

Οργή έχει προκαλέσει η δήλωσε του Πάπα Βενέδικτου ο οποίος είπε πως η παιδοφιλία τη δεκαετία του ’70 δεν ήταν πράξη απόλυτα μεμπτή.

Πιο αναλυτικά, ο Ποντίφικας ζήτησε το θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών από καθολικούς ιερείς να εξεταστεί μέσα από διάφορους παράγοντες όπως πώς ήταν η κοινωνία τότε.

Σημείωσε μεταξύ των άλλων, κατά τη διάρκεια ομιλίας του προς τους καρδιναλίους του Βατικανού, πως οι αποκαλύψεις για περιστατικά παιδεραστίας στην καθολική εκκλησία οδήγησαν την εκκλησία σε «εξευτελισμό».

«Πρέπει να αναρωτηθούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να διορθώσουμε όσο μπορούμε τη ζημιά που έγινε, να διορθώσουμε όσο είναι δυνατόν τις αδικίες που συνέβησαν. Πρέπει να αναρωτηθούμε τι πήγε λάθος στο μήνυμά μας, σε ολόκληρο τον τρόπο με τον οποίο εναρμονιζόμαστε με την χριστιανική ζωή, που επέτρεψε να συμβεί ένα τέτοιο πράγμα» σημείωσε.

Ο Πάπας στο παρελθόν παραδέχτηκε πως το σκάνδαλο προήλθε από αμαρτήματα μέσα από την εκκλησία και ότι θα πρέπει να αποζημιωθούν τα θύματα.

Οι πρώτες καταγγελίες που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας έγιναν το 2002 στις Ηνωμένες Πολιτείες ενώ οκτώ χρόνια μετά χιλιάδες σκάνδαλα τέτοιου είδους κλόνισαν την καθολική εκκλησία.

Στο εξής το Βατικανό, όταν δεχτεί μια τέτοια καταγγελία καθαιρεί τον εκάστοτε ιερωμένο άμεσα ενώ τα θύματα ζητούν από την πλευρά της και η εκκλησία να μηνύσει τους παιδόφιλους ιερείς.

«Γνωρίζουμε την ιδιαίτερη βαρύτητα αυτής της αμαρτίας που διέπραξαν ιερείς και τη δική μας ευθύνη» κατέληξε ο Ποντίφικας προσθέτοντας ότι θα πρέπει να εξεταστούν με τα δεδομένα της εποχής.

Ο Δρόμος με τις Φάμπρικες | Rruga e Fabrikave

21 Δεκεμβρίου 2010

Φάκελος «εκκλησιαστική περιουσία»

Εμφανίστηκε κάποιος στον Ιησού, τον πλησίασε και του είπε:
- Δάσκαλε αγαθέ, τι καλό να κάνω για να έχω ζωή αιώνια;
Kι εκείνος του απάντησε:
- Tι με λες αγαθό; Κανένας δεν είναι αγαθός, παρά μόνο ένας, ο Θεός. Mα αν θέλεις να μπεις στη ζωή, φύλαξε τις εντολές.
Tον ρωτάει αυτός:
- Ποιες;
Kι ο Ιησούς του είπε:
- Tο μη φονεύσεις, μη μοιχεύσεις, μην κλέψεις, μην ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου, και ν’ αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου.
Tου λέει ο νέος:
- Όλ’ αυτά τα φύλαξα από την παιδική μου ηλικία. Σε τι άλλο υστερώ;
Tου είπε ο Ιησούς:
- Aν θέλεις να είσαι τέλειος, πήγαινε πούλησε τα υπάρχοντά σου και δώσε τα σε φτωχούς, και θα αποκτήσεις θησαυρό στον ουρανό. Kι έλα εδώ και ακολούθα με.
O νέος όμως, σαν άκουσε την απάντηση, έφυγε λυπημένος, γιατί είχε κτήματα πολλά. Τότε ο Ιησούς είπε στους μαθητές του:
- Σας βεβαιώνω πως δύσκολα θα μπει πλούσιος στη βασιλεία των ουρανών. Και πάλι σας το τονίζω, πως είναι ευκολότερο να περάσει μια καμήλα από την τρύπα της βελόνας, παρά να μπει ένας πλούσιος στη βασιλεία του Θεού.
(Κατά Ματθαίον ευαγγέλιο. Κεφάλαιο 19)

Αν λάβει κανείς σοβαρά υπόψιν τον παραπάνω διάλογο, τότε μόνο ένα πράγμα μπορεί να συμβαίνει: Οι «υπηρέτες» της Εκκλησίας και κήρυκες του «Θείου Λόγου», δεν ενδιαφέρονται για την «αιώνια ζωή». Γιατί αν ενδιαφέρονταν, θα έδιναν, αντί να παίρνουν, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους και την παραίνεση του Ιωάννη του βαπτιστή «Ο έχων δύο χιτώνας μεταδότω τω μη έχοντι και ο έχων τροφάς ομοίως»….

Είναι πολλά τα λεφτά Άρη…
H αξία της περιουσίας της Εκκλησίας είναι ανεκτίμητη. H πολιτεία δεν την έχει καταγράψει και η ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος δηλώνει επισήμως ότι δεν γνωρίζει τα περιουσιακά στοιχεία των μονών, των μητροπόλεων και των ναών διότι κάθε μητρόπολη, μονή και ναός έχει τη δική του οικονομική διαχείριση. H εκκλησιαστική περιουσία καλύπτεται από ένα αδιαφανές πλέγμα που «υφαίνουν» περισσότερα από 10.000 Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (μητροπόλεις, ναοί, μονές, προσκυνήματα, ιδρύματα, κληροδοτήματα και άλλα). Ο ιστός αυτών των ΝΠΔΔ, κρύβει αποτελεσματικά την εκκλησιαστική περιουσία από τα αδιάκριτα μάτια των «αντικληρικών». Είναι δε τόσο καλά προστατευμένο το μυστικό, που ούτε η κεντρική διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος μπορεί να έχει εικόνα για την περιουσία των μονών και των μητροπόλεων.

Κάθε ένα από αυτά τα ΝΠΔΔ έχει δική του ανεξάρτητη οικονομική διαχείριση, γεγονός που καθιστά το εγχείρημα για την καταμέτρηση της εκκλησιαστικής περιουσίας λίγο-πολύ ανέφικτο. Εξάλλου και για τη γνωστή ιδιοκτησία της Εκκλησίας δεν μπορεί να βγει ασφαλές συμπέρασμα, διότι ουδείς μπορεί να αποτιμήσει, λόγου χάρη, την αξία των δασών, των χορτολιβαδικών εκτάσεων αλλά και των δεσμευμένων από δήμους και κράτος οικοπέδων.

Το οργανόγραμμα της Εκκλησίας χωρίζεται σε τέσσερις ομάδες. Την κεντρική διοίκηση, τις ιερές μητροπόλεις, τις ιερές μονές και τους ενοριακούς ναούς. Οι ομάδες αυτές διοικούνται από συλλογικά όργανα. Οι ιερές μητροπόλεις από τα μητροπολιτικά συμβούλια, οι ιερές μονές από τα ηγουμενοσυμβούλια και οι ενοριακοί ναοί από τα εκκλησιαστικά συμβούλια. Με εξαίρεση τα ηγουμενοσυμβούλια που απαρτίζονται μόνο από μοναχούς, όλα τα άλλα όργανα διοίκησης περιλαμβάνουν ως μέλη και «λαϊκούς».

Πολύ πρόχειροι υπολογισμοί, φέρουν την περιουσία του ΝΠΔΔ της Εκκλησίας της Ελλάδος να ανέρχεται σε τουλάχιστον δεκαπέντε δισεκατομμύρια (15.000.000.000) ευρώ. Στο ποσό αυτό προστίθεται και η ανυπολόγιστη-αμύθητη περιουσία των περίπου δυόμισι χιλιάδων (2.500) μοναστηριών. Εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα γης, εκατοντάδες οικοδομικά τετράγωνα, μετοχές, αμοιβαία κεφάλαια και καταθέσεις αξίας εκατομμυρίων ευρώ αποτελούν την την εκκλησιαστική περιουσία. Ωστόσο, το «ιερό» θησαυροφυλάκιο είναι τόσο βαθύ που αρκεί μία και μόνο αναφορά. Πέντε μονές που προσέφυγαν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια εναντίον του νόμου Τρίτση αποτιμούσαν τα περιουσιακά τους στοιχεία στο αστρονομικό ποσό των 8 τρισ. δρχ. (!!!). Και μάλιστα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τους επιδίκασε το ποσό των 3 τρισ. δρχ. Μπορεί να φανταστεί κανείς ότι εάν η περιουσία των 5 μονών άγγιζε πριν μια 20ετία τα 3 ή 8 τρισ. δρχ., τότε πώς μπορεί κανείς να υπολογίσει την περιουσία των 2.500 μοναστηριών και ναών σε όλη τη χώρα;

Όλη αυτή η περιουσία που υπάρχει, τα στελέχη της Εκκλησίας, προσπαθούν να πείσουν ότι αξιοποιείται στην κατεύθυνση του φιλανθρωπικού έργου. Επιχείρημα που βέβαια δεν ευσταθεί, αφού, πλειάδα μητροπολιτών έχουν κατηγορηθεί για τεράστιες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Υπεράκτιες εταιρίες, περιουσίες δισεκατομμυρίων, τραπεζικές καταθέσεις, προφανώς δεν είναι το αποτέλεσμα του …μόχθου των ιεραρχών. Αυτός ο τρελός χορός δισεκατομμυρίων, τη στιγμή μάλιστα που οι Έλληνες εργαζόμενοι βιώνουν την πιο άγρια αντιλαϊκή επίθεση, έχει μετατρέψει την Εκκλησία σε μια εμπορική επιχείρηση. Που σκοπό έχει τον πολλαπλασιασμό των κερδών της, ώστε να παίξει ακόμα πιο αποτελεσματικά το ρόλο της ως δεκανίκι της κυρίαρχης πολιτικής.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις αλλά και στοιχεία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, η συνολική έκταση της εκκλησιαστικής περιουσίας φτάνει τα 1.300.000 στρέμματα. Απ΄ αυτά 732.000 είναι βοσκότοποι, 367.000 δασικές εκτάσεις και 189.000 γεωργικές. Και περίπου 400.000 στρέμματα χαρακτηρίζονται ως «διακατεχόμενα» αφού γι΄ αυτές τις εκτάσεις δεν υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας. Έχει, επίσης, σημειωθεί ότι η Εκκλησία της Ελλάδος διαθέτει παράλληλα και ολόκληρα νησιά και βραχονησίδες (!) σε νησιωτικά συμπλέγματα, όπως π.χ στις Σποράδες και στις Κυκλάδες. Η Εκκλησία της Ελλάδος φέρεται μεταξύ άλλων να διαθέτει περίπου οκτακόσια (800) κτήρια με γραφεία, καταστήματα, εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία, ακόμα και μισθωμένα βενζινάδικα. Όσον αφορά δε την ρευστότητα της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπολογίζεται σε μερικές δεκάδες (ίσως και εκατοντάδες) εκατομμύρια ευρώ. Ταυτόχρονα η Εκκλησία της Ελλάδος έχει συστήσει δύο Ανώνυμες Εταιρίες (Α.Ε.), μία για την διαχείριση κοινοτικών κονδυλίων, με την επωνυμία «Υποστήριξη Επιχειρησιακών και Χρηματοδοτικών Προγραμμάτων Μελετών και Έργων, Ανώνυμη Εταιρία» και μία για την διαχείριση της περιουσίας της.

H Εκκλησία ως νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου δεν πληρώνει φόρους, παρά μόνο με ειδικό τρόπο, για κάποιες πράξεις αγοραπωλησιών. Ως πριν από λίγα χρόνια η Εκκλησία πλήρωνε το 10% των εσόδων της από ακίνητα ως φόρο. Οι ιεροί ναοί πλήρωναν το 35% των συνολικών εσόδων τους (από κεριά, μυστήρια κτλ.). Ο φόρος επί των εισοδημάτων (10%) καταργήθηκε σταδιακά ως το 2008. Ένα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε η Εκκλησία για να πείσει τις εκάστοτε κυβερνήσεις, για την κατάργηση των φόρων, ήταν ότι οι καθολικοί, τα Πατριαρχεία Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας και όλες οι άλλες Εκκλησίες δεν πλήρωναν φόρους. Μόνο η Ελλαδική Εκκλησία πλήρωνε και τελικώς εξαιρέθηκε και αυτή. Απαλλάσσεται, επίσης, από τον φόρο δωρεάς. Απαλλάσσεται από την υποχρέωση να εισφέρει σε γη και χρήμα κατά τη διαμόρφωση ρυμοτομικών σχεδίων. Η μισθοδοσία των κληρικών γίνεται από το τον κρατικό προϋπολογισμό. Το ετήσιο κονδύλι φτάνει στο ύψος των 200 εκατομμυρίων δραχμών ετησίως.

Το πόθεν έσχες της Εκκλησίας
Ένα ακόμη ερώτημα που δεν μπορεί να απαντηθεί με σαφήνεια είναι πόθεν αποδεικνύεται ότι όλα αυτά ανήκουν πράγματι στην Εκκλησία, όταν οι ημερομηνίες κτήσης τους προηγούνται της ιδρύσεως του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Επειδή η Εκκλησία υπήρχε όταν το κράτος δεν υπήρχε ακόμη, η χώρα θεωρητικά ανήκε στην Εκκλησία. Ως εκ τούτου οι «Άγιοι Πατέρες» θεωρούν ότι από το 1830 ως σήμερα η Εκκλησία απώλεσε με εκβιασμούς, καταπατήσεις, παραχωρήσεις κτλ. το 96% της περιουσίας της!

Η Εκκλησία άρχιζε να κτίζει την τεράστια περιουσία της από την γέννηση του Βυζαντίου, κυρίως χάρις στην αριστοκρατική τάξη, που της δώριζε εκτάσεις. Αρχαιότερες ή νεότερες μονές γνώρισαν την απλόχερη γαλαντομία των βυζαντινών αυτοκρατόρων, ενώ άλλες πέτυχαν την έκδοση πατριαρχικών σιγιλίων και σουλτανικών φιρμανίων, επί των Οθωμανών, που τους παραχωρούσαν γη και ύδωρ. Σήμερα ορισμένες επαναφέρουν από το χρονοντούλαπο της ιστορίας ξεχασμένα βεράτια ή διατάγματα και διεκδικούν κολοσσιαίες εκτάσεις.

Ο πλατωνικός φιλόσοφος Πορφύριος (γεννημένος το 232 μ.Χ.) στο έργο του «Κατά Χριστιανών» αναφέρει περιπτώσεις πλουσίων γυναικών που εξαπατήθηκαν από τους χριστιανούς κατηχητές και τους παρέδωσαν τις περιουσίες τους. Γράφει:
«…Μα μόλις χθες –κι όχι στο μακρινό παρελθόν- γι’ άλλη μία φορά, αυτά ακριβώς απάγγειλαν σε κάποιες ευκατάστατες γυναίκες: “Πούλησε τα υπάρχοντά σου και δώσε στους πτωχούς και θα κερδίσεις το θησαυρό του ουρανού”. Και τις έπεισαν να μοιράσουν όλη τους την περιουσία στους φτωχούς. Κι οι γυναίκες έπεσαν σε τέτοια φτώχεια που το ‘ριξαν στη ζητιανιά, και από ελεύθερες που ήταν, κατάντησαν να ζητάνε πίσω τα χαμένα με τρόπο αισχρό και όψη ελεεινή, ώσπου τέλος αναγκάστηκαν να βγουν στη γύρα και να χτυπούν τις πόρτες των πλουσίων. Η έσχατη ατίμωση και το χειρότερο πάθημα: Στο όνομα της ευσέβειας, να ξεπέσεις και να χάσεις το βιος σου και μετά, επειδή σε σφίγγει η ανάγκη, να λαχταράς τα ξένα αγαθά».

Οι ρασοφόροι του 4ου αιώνα μ.Χ. στα πλαίσια και της επιβολής τού Χριστιανισμού, στρέφονταν με αρπακτική διάθεση στις περιουσίες των αλλόθρησκων και κυρίως κατά των Ελλήνων ελευθέρων αγροτών-μικροκαλλιεργητών, χρησιμοποιώντας ακόμη και δόλιους τρόπους. Σύμφωνα με τον ρήτορα Λιβάνιο, επικαλούμενοι τους νόμους του χριστιανού Ρωμαίου αυτοκράτορα Θεοδοσίου που απαγόρευαν στους Έλληνες να τελούν θυσίες στους πατροπαράδοτους θεούς τους, με ποινή κατάσχεσης της κινητής και ακίνητης περιουσίας των παραβατών, οι ρασοφόροι σκαρφίζονταν το εξής: Καιροφυλακτούσαν και αν εντόπιζαν τίποτα χωρικούς να γιορτάζουν στην ύπαιθρο, ή δημόσια, και να ψήνουν κρέας στη σούβλα ή στα κάρβουνα, ευθύς αμέσως τους κατηγορούσαν ότι είχαν τελέσει παράνομη θυσία στους ελληνικούς θεούς. Αυτεπαγγέλτως ενεργοποιούνταν ο νόμος περί κατάσχεσης περιουσίας και οι καταδότες, οι ρασοφόροι δηλαδή, γίνονταν οι νέοι ιδιοκτήτες της γης, μετατρέποντας τους δυστυχείς χωρικούς ή σε δουλοπάροικους ή τους εξόριζαν μακριά από τη γενέθλια γη τους.

Ο Λιβάνιος τα καταγγέλλει αυτά στην επιστολή του με τίτλο «Υπέρ των ιερών» με αποδέκτη τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο, στην οποία ικετεύει τον βασιλιά να αποδώσει δικαιοσύνη και να περιορίσει τις ασυδοσίες των χριστιανών εις βάρος των Ελλήνων. Στο ακόλουθο απόσπασμα, αναφέρει στον Θεοδόσιο ότι οι ρασοφόροι έκλεβαν τις εκτάσεις των Ελλήνων γεωργών, και ότι οι τελευταίοι ετοιμάζονταν να αντισταθούν για να προστατέψουν τη γη τους:
«…Γιατί μας καταδιώκουν αυτοί οι άνθρωποι; Με ποιο δικαίωμα κάνουν επιδρομές; Πως απλώνουν οργισμένοι το χέρι πάνω σε ξένα κτήματα; Πως μπορούν να καταστρέφουν και ν’ αρπάζουν, και σ’ όλα αυτά να προσθέτουμε την ύβρη με το να καμαρώνουν γι’ αυτές τους τις πράξεις; Βασιλιά, αν εσύ επαινείς και διατάζεις τέτοιες πράξεις, εμείς θα τις ανεχτούμε, όχι χωρίς λύπη, αλλά θα δείξουμε πως ξέρουμε να υπακούμε. Αν όμως οι άνθρωποι αυτοί, χωρίς δική σου άδεια, στραφούν ενάντια σε ό,τι έχει γλιτώσει μέχρι τώρα ή σε ό,τι βιαστικά αποκαταστάθηκε, να ξέρεις πως οι κτηματίες θα υπερασπιστούν και τους εαυτούς τους και τον νόμο. [...] Και δεν τους φτάνει αυτό, αλλά σφετερίζονται και ξένα κτήματα, λέγοντας ότι η γη του τάδε γεωργού είναι περιουσία του ναού, και πολλοί έχουν χάσει έτσι πατρικές περιουσίες, επειδή προβάλλονται ψεύτικοι τίτλοι. Από τα δεινά των άλλων καλοπερνούν αυτοί, που ισχυρίζονται ότι κάνοντας νηστείες λατρεύουν το θεό τους. Κι αν κάποιοι από τα θύματά τους πάνε στην πόλη και βρουν τον «ποιμένα» και κλαίγοντας του διηγηθούν τα όσα έπαθαν, ο «ποιμένας» αυτός επαινεί τους κακοποιούς και ξαποστέλνει τους παθόντες λέγοντάς τους πως είναι κερδισμένοι από πάνω, που δεν έπαθαν και χειρότερα»».

Με αυτές, λοιπόν, τις δόλιες μεθόδους η εκκλησιαστική περιουσία αυξήθηκε πολύ κατά τα χρόνια του Θεοδοσίου, ενώ πολλοί Έλληνες χωρικοί, υπό την απειλή να χάσουν τα κτήματά τους και να πεθάνουν από βέβαιη πείνα, αναγκάστηκαν να προσχωρήσουν στον Χριστιανισμό.

Σε αυτή την ιστορία υπάρχουν και σκοτεινές πλευρές. Σε αντίθεση με την κυρίαρχη άποψη, αρκετοί βυζαντινοί αυτοκράτορες ουδόλως σεβάστηκαν την περιουσία των μονών. Αντίθετα, χρησιμοποίησαν την Εκκλησία και τον μοναχισμό κατά το δοκούν, άλλοτε υφαρπάζοντας τις περιουσίες τους, όταν το δημόσιο ταμείο ήταν μείον, και άλλοτε ευνοώντας συγκεκριμένες μονές, προκειμένου να εξασφαλίσουν υποστήριξη και επιρροή. Στο Βυζάντιο το πολιτικό συμφέρον ήταν υπέρ πάντων και αξίζει να σημειωθεί ότι, στις όποιες παραχωρήσεις, η υψηλή κυριότητα παρέμενε στα αυτοκρατορικά χέρια.

Μια εικόνα για την, με κάθε τρόπο, οικονομική γιγάντωση της Εκκλησίας, παίρνουμε από ένα κριτικό κείμενο του Νικηφόρου Β΄ Φωκά (963-969), σχετικώς με την έγγεια ιδιοκτησία της εκκλησίας:
«Σε ποιόν τάχα από τους πατέρες της εκκλησίας υπακούουν ή από πού βρήκαν αφορμή για να φτάσουν σε τέτοια για αυτούς περιττά πράγματα και μάταιες επιθυμίες, ώστε να κατέχουν άπειρα πλέθρα γης, όμορφα οικοδομήματα, αγέλες ίππων και βοδιών και καμήλων, αναρίθμητα άλλα ζώα, λογιάζοντας πάντοτε πώς να αποκτήσουν κι άλλα, και στρέφοντας την ψυχή τους γύρω από τέτοια ζητήματα, έτσι ώστε ο μοναχικός τους βίος να μη διαφέρει διόλου από τον κοσμικό, τον γεμάτο από τις υλικές φροντίδες, ενώ αντίθετα τα θεία λόγια καταφέρονται εναντίον των τάσεων αυτών και παροτρύνουν να απαλλαγούμε από τέτοιες φροντίδες».
Και καταλήγει:
«Εντολή Χριστού δεν είναι να αποκτούμε υλικά αγαθά αλλά αντίθετα, να τα αποδιωχνούμε. Κι αν είναι δικός του λόγος, το “πουλάτε τα υπάρχοντά σας και δίνετε στους φτωχούς”, είναι φανερό ότι η κτήση τόσων αγαθών δεν ανταποκρίνεται σε τρόπο ζωής γεμάτο αρετή, αλλά προσιδιάζει σ’ έναν υλιστικό τρόπο ζωής, που, αλίμονο, ξεμάκρυνε από τα πνευματικά».
Συνέπεια των πεποιθήσεών του αυτών, είναι ότι απαγορεύει την ίδρυση νέων μοναστηριών καθώς και την παραχώρηση γης σε μονές, ευαγείς οίκους και επισκοπές ή μητροπόλεις.

Αργότερα, ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος (976-1025), απαγόρευσε στους μητροπολίτες να καταπατούν την αγροτική γη, να ιδιοποιούνται τα μικρά μοναστήρια των χωριών και τα εισοδήματά τους και τα πανηγύρια τα έθεσε υπό κρατικό έλεγχο, ώστε να εισπράττει τα χρήματα το Κράτος και όχι η Εκκλησία.

Ένα μεγάλο μέρος όμως αυτής της περιουσίας, ίσως το μέγιστο, προέρχεται από δωρεές που έγιναν προς την Εκκλησία κατά την Τουρκοκρατία, για να μην πάρουν τα κτήματα οι κατακτητές. Οι Τούρκοι δε σέβονταν την περιουσία των Ελλήνων αλλά σέβονταν την περιουσία της Εκκλησίας. Έτσι η Εκκλησία εμφανίζεται ως θεματοφύλακας περιουσιών που της δόθηκαν από κατατρεγμένους Έλληνες για να τις φυλάξει και να τις διασώσει. Έτσι πολλοί κατάφεραν να προστατέψουν τις περιουσίες τους, αν και αιώνες αργότερα εκ των πραγμάτων οι μονές τις καρπώθηκαν. Ένα σκοτεινό σημείο παραμένει η αξιοπιστία των χρυσόβουλων που επικαλούνται πολλές μονές στα δικαστήρια. Αυτό που πολλοί ιστορικοί και αρχειονόμοι αναφέρουν είναι ότι, λόγω της τακτικότατης ενασχόλησης των καλογέρων με την αντιγραφή βιβλίων, πολλοί φρόντισαν να παραχαράξουν αντίγραφα αυτοκρατορικών αποφάσεων. Ένας άλλος παράγοντας που διογκώνει τη μοναστηριακή περιουσία είναι ο κανόνας που θέλει τους μοναχούς να είναι ακτήμονες, κάτι που σημαίνει ότι χαρίζουν την περιουσία τους στη μονή όπου ζουν, ενώ δεν πρέπει να λησμονούμε τις εκατοντάδες δωρεές ανά την επικράτεια.

Mε την αποχώρηση των Τούρκων από τα ελληνικά εδάφη, η Εκκλησία βρέθηκε να κατέχει μεγάλες εκτάσεις γης. Ήταν -και είναι- ο μεγαλύτερος γαιοκτήμονας, που με φεουδαρχικό τρόπο εκμεταλλευόταν τους φτωχούς αγροτικούς πληθυσμούς. Κάτω από το πρίσμα αυτό, το κράτος αναγκάστηκε με τις διάφορες αγροτικές μεταρρυθμίσεις να προχωρήσει στην απαλλοτρίωση και εκκλησιαστικών γαιών. Για τις εκκλησιαστικές εκτάσεις που παραχωρήθηκαν κατά καιρούς δόθηκε σαν αντάλλαγμα στην εκκλησία, χρηματική ή άλλου είδους αποζημίωση.

Βεβαίως, πέραν αυτών, μέρος της περιουσίας της Εκκλησίας, οφείλεται και στο επιχειρηματικό δαιμόνιο που ανθεί στους κόλπους της. Έτσι εκτός της οικονομικής εκμετάλλευσης, των περιουσιακών της στοιχείων (ενοίκια, αγοραπωλησίες, επενδύσεις κτλ.), σε πολλές περιπτώσεις γίνεται μια άνευ προηγουμένου μετατροπή της ίδιας της πίστης του ποιμνίου σε εμπορεύσιμο προϊόν. Διάφορα μοναστήρια έχουν εξελιχθεί κυριολεκτικά σε σούπερ-μάρκετ για τους επισκέπτες. Έτσι, εκτός από τα λαϊκά προσκυνήματα που διοργανώνονται με την έκθεση «ιερών κειμηλίων» (όπου φυσικά η τυφλή συνείδηση του πιστού, τον οδηγεί να καταθέσει τον οβολόν του), έχουμε τραγελαφικές περιπτώσεις, που:
* Υπάρχει μοναστήρι στο οποίο πωλούνται αντί 300 ευρώ παντοφλίτσες που είχαν φορεθεί στο σκήνωμα του αγίου!
* Σε άλλο μοναστήρι κυκλοφορούσε κάποιο… σκουφί, το οποίο είχε φορεθεί σε άλλο σκήνωμα αγίου και το οποίο, όποιος ήθελε απλά να το φορέσει για να πάρει…«ευλογία», έπρεπε να πληρώσει έως 1.000 ευρώ!

«Ευλογημένα» έσοδα, μέχρι και 10 εκατ. ευρώ (3,4 δισ. δρχ.) ετησίως, εισπράττουν, κάθε χρόνο, φορείς της Εκκλησίας της Ελλάδος (μητροπόλεις, ναοί, ιδρύματα κ.ά.) από τα τυχερά παιχνίδια του ΟΠΑΠ (στοίχημα, λόττο, τζόκερ, ΠΡΟ-ΠΟ κ.λπ.) και από το Κρατικό Λαχείο.
Με άλλα λόγια, ο κρατικός τζόγος -άσχετα με το τι υποστηρίζουν οι ιεράρχες στα κήρυγματά τους περί τυχερών παιγνίων και άλλων ανθρωπίνων παθών- αποτελεί ακόμη μία «θεάρεστη» πηγή εσόδων για τα παγκάρια και για τα ταμεία της εκκλησίας, τη στιγμή που ο πολιτισμός, τα ασφαλιστικά ταμεία και άλλοι κοινωνικοί φορείς αναζητούν εναγωνίως πηγές εσόδων για να καλύψουν τις «τρύπες» τους. Τα μεγαλύτερα ποσά προς «ιερούς πατέρες και ιδρύματα» προέρχονται από τον «τυχερό» εξαψήφιο αριθμό 234372, ο οποίος αντιστοιχεί σε λογαριασμό του υπουργείου Πολιτισμού με τίτλο «Κατάθεση μερίσματος από τη συμμετοχή του ελληνικού Δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο του ΟΠΑΠ». Μοναστήρια, γνωστές και άγνωστες αδελφότητες και ναοί εισπράττουν όμως και απευθείας χρηματοδοτήσεις από τον ΟΠΑΠ, υπό την μορφή δωρεών και χορηγιών. Σε φορείς της εκκλησίας καταλήγει όμως και το 25% των καθαρών κερδών του Κρατικού Λαχείου, ποσό που αναλογεί σε 1,75 εκατ. ευρώ ετησίως.

Προσπάθειες αναδιανομής της εκκλησιαστικής περιουσίας
Μια από τις πρώτες προσπάθειες κρατικοποίησης και αναδιανομής τής εκκλησιαστικής περιουσίας, και μάλιστα προ της ιδρύσεως του ελληνικού κράτους, κατέβαλλε ton 4o αιώνα ο Ρωμαίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου και λάτρης τού ελληνικού πολιτισμού, Ιουλιανός ο Παραβάτης (ή Αποστάτης). Βασιζόμενος στην διδασκαλία-πρόσχημα των χριστιανών Πατέρων που κήρυτταν την πενία ως ασφαλή οδό προς τη μεταθανάτια σωτηρία, επικαλούμενοι τα λόγια του Ιησού «πιο εύκολο είναι να περάσει κάμηλος μέσα από κεφάλι βελόνας, παρά πλούσιος να κερδίσει τη βασιλεία των ουρανών» (Ματθαίος ιθ΄ 24), εξέδωσε νόμο, τον οποίο αιτιολόγησε με ένα ακαταμάχητο επιχείρημα, βάσει ακριβώς αυτής της διδασκαλίας:
«Αφού λοιπόν ο θαυμάσιος (χριστιανικός) νόμος τους τούς προτρέπει να απαρνηθούν τα υπάρχοντά τους για να πορευτούν πιο εύκολα προς τη βασιλεία των ουρανών, γι’ αυτό και εμείς, συμφωνώντας με τους αγίους τους, δώσαμε διαταγή να κατασχεθούν όλα τα χρήματα της εκκλησίας των Εδεσσηνών και να δοθούν στους στρατιώτες και τα κτήματά τους να προστεθούν στα δικά μας ιδιόκτητα. Και αυτό για να φτωχύνουν και να βάλουν μυαλό, αλλά και για να μη στερηθούν τη βασιλεία των ουρανών στην οποία ακόμα ελπίζουν».
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο Ιουλιανός, ο μοναδικός μη χριστιανός αυτοκράτορας του Βυζαντίου, «βαφτίστηκε» από την Εκκλησία «αποστάτης» και «παραβάτης», γιατί κινήσεις σαν την παραπάνω, έθιγαν ευθέως τα συμφέροντά της.

Πολύ αργότερα, όπως προαναφέρθηκε, μετά την Επανάσταση του 1821 και την σταδιακή απελευθέρωση, η Εκκλησία, βάσει των γαιών που κατείχε, ήταν ουσιαστικά ιδιοκτήτης της Ελλάδος. Μια από τις πρώτες προσπάθειες αναδιανομής της περιουσίας της Εκκλησίας έγινε, όταν την 5η Απριλίου 1822 υπεγράφη νόμος «περί συνάξεως των χρυσών και αργυρών σκευών των Μοναστηρίων και Εκκλησιών προς διατροφήν των αγωνιζομένων πενήτων, και τας ανάγκας του πολέμου». Συγκεντρώθηκαν τότε «περίπου λίτραι δισχίλιαι τετρακόσιαι (ή 800 οκάδες) αργύρου, και νόμισμα από τούτων ήθελεν κόπτεσθαι…».

Στην Δ’ Εθνική συνέλευση των Ελλήνων στο Άργος στις 11 Ιουλίου 1829, ο Κυβερνήτης Καποδίστριας καλούσε σε συνεργασία τους Επισκόπους λέγοντας ότι «…σκοπός του έθνους και της κυβερνήσεως, όστις είναι η βελτίωσις του κλήρου, … ίνα σχολάζοντες των βιωτικών μεριμνών ενασχολώνται επιμελέστερον περί την υπηρεσίαν των θείων και την των ψυχών παιδαγωγίαν και προστασίαν».

Αργότερα, η αντιβασιλεία του Όθωνος που έφθασε στην Ελλάδα στις 18 Ιανουαρίου 1833, κατάργησε τετρακόσια περίπου μοναστήρια, η περιουσία των οποίων περιήλθε στο δημόσιο, ενώ τα υπόλοιπα που διατηρήθηκαν πλήρωναν φόρο. Στις 29 Απριλίου 1843 με άλλο Διάταγμα, η όλη κινητή και ακίνητη εκκλησιαστική περιουσία περιήλθε στο Δημόσιο με σκοπό να χρησιμοποιηθεί «αποκλειστικώς εις την βελτίωσιν του κλήρου …καθόσον, η της υπηρεσίας ταύτης ειδικότης εγγυάται πληρεστέραν εις αυτήν επιτυχίαν».

Στη διάρκεια της δεύτερης και τρίτης δεκαετίας του 20ου αιώνα, μετά τους Βαλκανικούς και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κυρίως δε, έπειτα από τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922), η αναδιανομή της εκκλησιαστικής περιουσίας στους εξαθλιωμένους πρόσφυγες, αλλά και στο εξουθενωμένο οικονομικά ελληνικό κράτος, έγινε επιτακτική ανάγκη. Με τους νόμους 1072/1917 και 2050/1920 («Αγροτικός Νόμος») και άλλους μεταγενέστερους απαλλοτριώθηκαν αναγκαστικά πολλές μοναστηριακές εκτάσεις για την αποκατάσταση προσφύγων και ακτημόνων και για λόγους «προφανούς ανάγκης και δημόσιας ασφαλείας».

Με τον νόμο 4684/1931 περί «Οργανισμών Διοικήσεως Εκκλησιαστικής και Μοναστηριακής Περιουσίας» αποφασίσθηκε από την Πολιτεία η ρευστοποίηση της ακίνητης περιουσίας των Μονών παρά τις επιφυλάξεις της Εκκλησίας. Ό,τι εισπράχθηκε από τη ρευστοποίηση σχεδόν στο σύνολό του εξανεμίστηκε εξαιτίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της ξενικής κατοχής (1940-44).

Με την από 18/9/1952 «Σύμβαση περί εξαγοράς υπό του Δημοσίου κτημάτων της Εκκλησίας προς αποκατάστασιν ακτημόνων γεωργικών κτηνοτρόφων», η Εκκλησία της Ελλάδος υποχρεώθηκε να παραχωρήσει στο Κράτος το 80% της καλλιεργούμενης ή καλλιεργήσιμης αγροτικής περιουσίας της με αντάλλαγμα να λάβει κάποια αστικά ακίνητα και 45.000.000 δραχμές νέας (τότε) εκδόσεως. Στη σύμβαση του 1952 περιέχεται η διακήρυξη του κράτους ότι η απαλλοτρίωση αυτή είναι η τελευταία και δεν πρόκειται να υπάρξει νεότερη στο μέλλον, ενώ υπάρχει και η δέσμευση ότι η Πολιτεία θα παρέχει κάθε αναγκαία υποστήριξη (υλική και τεχνική), ώστε η Εκκλησία να μπορέσει να αξιοποιήσει την εναπομείνασα περιουσία της. Επιτρέπονταν έτσι η απαλλοτρίωση των 4/5 των καλλιεργήσιμων εκτάσεων και των 2/3 των βοσκοτόπων της εκκλησίας της Ελλάδας, ενώ απαγορεύονταν η απαλλοτρίωση της περιουσίας των μοναστηρίων του Πατριαρχείου. Στη βάση του νόμου κλείστηκε συμφωνία μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας (εφ. κυβέρνησης 8/10/52 τεύχος Α αρ. φ. 289), για παραχώρηση απ΄ τη μεριά της εκκλησίας 141.000 στρεμμάτων αγρών, 32.000 στρεμμάτων αγροληπτικών και 601.000 στρεμμάτων βοσκοτόπων. Η αξία των παραπάνω υπολογίστηκε σε 97,6 δισ. δρχ. Το κράτος θα πλήρωνε στην εκκλησία αυτό το αμύθητο ποσό, 15 δισ. δρχ. σε μετρητά και τα υπόλοιπα σε αστικά ακίνητα. Στην ίδια σύμβαση, καθώς το ελληνικό κράτος δεν είχε την οικονομική δυνατότητα, να αποζημιώσει τις οικονομικές απαιτήσεις της Εκκλησίας, ακόμα και των προηγούμενων συμβάσεων της δεκαετίας 1922-1932, για τις απαλλοτριωμένες εκτάσεις, καθιερώθηκε και η επ’ άπειρον «μισθοδοσία» των κληρικών από τον Κρατικό Προϋπολογισμό -του δε Αρχιεπισκόπου και των Μητροπολιτών από το έτος 1980- ως υποχρέωση του ελληνικού κράτους έναντι των απαλλοτριώσεων γαιών που κατείχε η Εκκλησία κατά την δεκαετία 1922-32. Σύμφωνα με την Εκκλησία, το ελληνικό κράτος, της χρωστάει ακόμα, καθώς της κατέβαλε στο Γενικό Εκκλησιαστικό Ταμείο μόνο το 4% (40 εκατομμύρια δραχμές), έναντι ενός και πλέον δισεκατομμυρίου δραχμών (της εποχής εκείνης πάντα) που είχε συμφωνηθεί. Τα υπόλοιπα δηλαδή εκατομμύρια οφείλονται ακόμα. Όμως ούτε και η Εκκλησία φάνηκε τόσο συνεπής. Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Γεωργίας η εκκλησία κατακράτησε 75.000 στρέμματα αγρούς, όλα τα αγροληπτικά και εμφυτευτικά και 151.000 στρέμματα βοσκότοπους. Ενδεικτικά, η Εκκλησία τότε παραχώρησε όλα κι όλα στην Αττική 212 στρέμματα της Μονής Πεντέλης στα μέλη του Γεωργοκτηνοτροφικού Συνεταιρισμού Μισθωτών Πεντέλης σαν οικοπεδικό κλήρο. Το μοναστήρι της Πεντέλης παραχώρησε στους πρώην κολίγους του…212 στρέμματα. Ο καθένας απ΄ αυτούς πήρε από… μισό, έως ενάμιση στρέμμα! Στο μεταξύ, από τότε και σε όλη αυτή την περίοδο, η μοναστηριακή περιουσία, ιδιαίτερα αυτή που η Εκκλησία δεν είχε τίτλους, βγήκε στο σφυρί.

Το 1987 τίθεται υπό εξέταση, εκ νέου η εκκλησιαστική περιουσία, αλλά και οι σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας όταν ο Αντώνης Τρίτσης, ως Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, έφερε και ψήφισε η Βουλή τον Ν. 1700/87. Την επόμενη μέρα της κατάθεσης του νόμου, ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου, υποκύπτοντας στις πιέσεις των εκκλησιαστικών παραγόντων, θα τον καθιστούσε μόνο με μια απλή δήλωση, ανενεργό εις το διηνεκές.

Χρυσές μονές και ιερές μπίζνες
Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας
Η Μονή Μεγίστης Λαύρας είναι η πρώτη τη τάξει στην Αθωνική Πολιτεία. Όταν ιδρύθηκε από τον Άγιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη, κληροδοτήθηκε από τον Νικηφόρο Φωκά με το ένα τρίτο της Σκύρου (40.000 στρέμματα). Μία χιλιετία αργότερα η μονή δρομολογεί στον Νότο του νησιού την κατασκευή του δεύτερου μεγαλύτερου αιολικού πάρκου στην Ευρώπη. Πριν από λίγα χρόνια η μονή εκποίησε ένα κομμάτι γης που κατείχε στο νησί, το οποίο αγόρασε το υπουργείο Άμυνας αντί 12 εκατ. ευρώ για τις ανάγκες της Πολεμικής Αεροπορίας. Η Μεγίστη Λαύρα ελέγχει από τον 10ο αιώνα και την Κυρά Παναγιά, το μεγαλύτερο από τα «ερημονήσια» των Βορείων Σποράδων. Πρόκειται για μία προστατευόμενη περιοχή μοναδικού φυσικού και αρχαιολογικού πλούτου, η οποία όμως έχει ήδη υποστεί τις πρώτες εργολαβικές επεμβάσεις. Ακόμη, στην Κυρά Παναγιά η μονή μισθώνει περίπου 2.500 ερίφια σε χωρικούς, για τα οποία λαμβάνει και επιδοτήσεις. Το μεγαλύτερο μετόχι της Αγίας Λαύρας, αυτό του Μυλοποτάμου, βρίσκεται εντός του Άθωνα, παράγει κρασί και προσθέτει έσοδα στην περιουσία της μονής. Άλλο ένα μετόχι υπάρχει εκτός του Αγίου Όρους και είναι η Μονή της Αγίας Τριάδας της Άνω Γατζέας στη Μαγνησία. Ακόμη, σύμφωνα με τη μοναδική επίσημη καταγραφή του υπουργείου Γεωργίας (1984), η μονή κατέχει 7.000 στρέμματα στη Χαλκιδική και άλλα 400 στη Σκόπελο. Επίσης η μονή διεκδικεί 10.000 στρέμματα γης στη Χαλκιδική, ενώ πρόσφατα προχώρησε σε εκποίηση επτά ακινήτων της στην Αττική, συνολικής αξίας 450.000 ευρώ. Όλα τα ακίνητα ήταν κληρονομιές μοναχών που έζησαν στη Μεγίστη Λαύρα. Θεωρείται από όλους η πλέον ευκατάστατη μονή.

Ιερά Μονή Βατοπεδίου
Το Βατοπέδι, η δεύτερη τη τάξει μονή του Αγίου Όρους, με ενεργό δραστηριότητα στα κτηματομεσιτικά και εμφανή πολιτική υποστήριξη κατάφερε να καλύψει σε μεγάλο βαθμό το περιουσιακό χάσμα που τη χωρίζει από τον «αιώνιο αντίπαλό» της, την Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας. Σύμφωνα με όσα έγιναν, μετά την ανταλλαγή κτημάτων, με τη Μονή Βατοπεδίου να καρπούται τα ανταλλασσόμενα ακίνητα του Δημοσίου που έχουν πολλαπλάσια αξία από εκείνα που η ίδια δίνει στο Δημόσιο, η Ιερά Μονή Βατοπεδίου έχει στην ιδιοκτησία της καταθέσεις που προσεγγίζουν τα 70 εκατ. ευρώ, χιλιάδες στρέμματα-«φιλέτα» σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και σημαντικές εκτάσεις στην Πέλλα. Ακόμη η μονή διαθέτει μεζονέτες στη Θεσσαλονίκη, κτίρια στη λεωφόρο Κηφισιάς και κατοικίες σε πολλά γεωγραφικά διαμερίσματα. Το Βατοπέδι έχει επίσης στην κυριότητά του 4.000 στρέμματα στη Χαλκιδική, ενώ στην Ουρανούπολη έχει δρομολογήσει, μέσω ενός δυναμικού «business plan», την κατασκευή ενός ομοιώματος της μονής. Πληροφορίες αναφέρουν ότι το 2001 εκποίησε ένα ακίνητο στα βόρεια προάστια λαμβάνοντας 7,5 εκατ. ευρώ, ενώ σήμερα διεκδικεί χιλιάδες στρέμματα σε Ξάνθη και Ροδόπη. Τέλος, όπως έγινε γνωστό, στα τέλη του 2007 πούλησε ακίνητα και καταστήματα που διέθετε στη Θεσσαλονίκη, συνολικής αντικειμενικής αξίας 500.000 ευρώ.

Ιερά Μονή Διονυσίου
Πέμπτη τη τάξει αγιορείτικη μονή, διαθέτει σημαντική περιουσία από παρεκκλήσια και μετόχια, ενώ στις προθήκες της φυλάσσει μοναδικά κειμήλια. Την τελευταία περίοδο προκάλεσε αρνητικές εντυπώσεις καθώς διεκδικεί από τη Νομαρχία Χαλκιδικής και τον Δήμο Ορμύλιας δεκάδες στρέμματα, σε περιοχή όπου στεγάζεται εδώ και δεκαετίες κατασκήνωση για ανάπηρα παιδιά. Από τη δεκαετία του 1930 η μονή διεκδικεί στη Χαλκιδική 15.000 στρέμματα«φιλέτα» και ο Αρειος Πάγος της αναγνώρισε την κυριότητα στα μισά. Τα άλλα μισά βρίσκονται υπό διεκδίκηση. Ακόμη, σύμφωνα με το υπουργείο Γεωργίας, έχει στην κυριότητά της 18.000 στρέμματα στη Χαλκιδική.

Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου
Στην Πάτμο ο Αλέξιος Κομνηνός χάρισε στη μονή το σύνολο του νησιού. Στους αιώνες που πέρασαν η μονή απέκτησε μετόχια σε ολόκληρο το Αιγαίο, ενώ βρέθηκε με περιουσία και στη Μικρά Ασία. Τα περισσότερα από αυτά εκμισθώνονταν σε τρίτους και το μοναστήρι εισέπραττε σημαντικά ποσά. Στις μέρες μας η μονή διαθέτει δεκάδες σκήτες και ιερά καθίσματα, καθώς και 13 μετόχια, διάσπαρτα στο Αιγαίο. Μέσα από τα μετόχια της έχει στην κυριότητά της μία σημαντική περιουσία, την οποία ουδείς, πλην ελαχίστων, μπορεί να υπολογίσει. Είναι ενδεικτικό ότι μόνο στη Σάμο έχει στην κυριότητά της 18.000 στρέμματα γης. Συν τοις άλλοις η μονή διαθέτει ακόμη και σήμερα ένα μεγάλο κομμάτι του νότιου τμήματος της Πάτμου. Η μονή απασχόλησε την κοινή γνώμη πριν από λίγα χρόνια με το σκάνδαλο που αφορούσε ένα δίκτυο εκμετάλλευσης της περιουσίας της από μοναχούς. Ακόμη, στο πλαίσιο των διεκδικήσεών του, το μοναστήρι ενεπλάκη σε δικαστική διένεξη (από κοινού με τον δήμο και την ΚΥΔ) για την κυριότητα του ακριτικού νησιού Αρκοί.

Μονή Ιβήρων
Η μονή Ιβήρων, τρίτη τη τάξει στο Άγιον Όρος, αν και πανίσχυρη, ήταν επί δεκαετίες αφοσιωμένη στο πνευματικό της έργο και στη συντήρηση των χιλιάδων μνημείων που υπάρχουν στις προθήκες της. Όλα αυτά ως τη στιγμή που διεκδίκησε με κάθε επισημότητα την Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας! Οι ιβηρίτες μοναχοί γνώριζαν ότι είχαν τόσο τις νομικές όσο και τις ιστορικές προϋποθέσεις για να καταστούν μέτοχοι της «ψυχής» της ακριβότερης πόλης του πλανήτη. Τελικά, όπως έγινε γνωστό, η ρωσική κυβέρνηση διαπραγματεύεται την παραχώρηση ενός ιστορικού παρεκκλησίου πλησίον της πλατείας, το οποίο τους ανήκε κατά την προσοβιετική περίοδο. Ακόμη, η Μονή έχει στην ιδιοκτησία της 7.000 στρέμματα γης στη Χαλκιδική και άλλα 2.000 στον Έβρο.

Ιερά Μονή Ασωμάτων Πετράκη
Μία από τις ιστορικότερες μονές της Αθήνας, η Μονή Πετράκη θεωρείται πάμπλουτη εδώ και πολλούς αιώνες. Ριζάρειος, ΝΙΜΤΣ, Ακαδημία Αθηνών, Αιγινήτειο, Πολυτεχνείο, Μαράσλειος, Ευαγγελισμός, Αρεταίειο, Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή, Σχολή Χωροφυλακής, Νοσοκομείο Συγγρού, Λαϊκό, Σωτηρία, Ασκληπιείο, Γεννάδιος Βιβλιοθήκη είναι μόνο λίγα από τα κτίρια που χτίστηκαν σε εκτάσεις που δώρισε η μονή στο κράτος σε βάθος ενός αιώνα. Σήμερα η μονή είναι μέτοχος της Εθνικής Τράπεζας, έχει στην ιδιοκτησία της κτήματα στην Πεντέλη, στον Υμηττό και στην Πάρνηθα και συμμετέχει σε αναπτυξιακή εταιρεία της Εκκλησίας. Αν και είναι χαρακτηρισμένη ως εθνικός ευεργέτης, το 1997, μαζί με άλλες επτά μονές, προσέφυγε κατά του Δημοσίου στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για αρπαγή περιουσίας, μία υπόθεση που έκλεισε τελικά με συμβιβασμό.

Ιερά Μονή Ξενοφώντος
Αν και βρίσκεται στη 16η θέση των μονών του Άθωνα, η Μονή Ξενοφώντος διαθέτει μετόχια και εκτάσεις στη Σκόπελο, στη Χαλκιδική, στις Σέρρες και στην Αττική. Επίσης διεκδικεί από τους Χαλκιδικιώτες 53.000 στρέμματα γης, βασιζόμενη σε χρυσόβουλα.

Ιερά Μονή Πεντέλης
Ιδρύθηκε τον 16ο αιώνα και κατέστη σταδιακά μία από τις πλουσιότερες της παλαιάς Ελλάδας. Και αυτή συμμετέχει σε αναπτυξιακή εταιρεία της Εκκλησίας και διαθέτει μεγάλη ακίνητη περιουσία, καθώς και μετοχές της Εθνικής Τράπεζας. Ωστόσο, σε αντίθεση με τη Μονή Πετράκη, η Μονή Πεντέλης έχει βεβαρημένο παρελθόν στα κτηματομεσιτικά. Έχοντας στην ιδιοκτησία της τεράστιες εκτάσεις στους πρόποδες της Πεντέλης, πούλησε τμηματικά εκατοντάδες στρέμματα σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς, αφήνοντας όμως αναπάντητα ερωτήματα για το πώς απέκτησε αυτή τη γη. Επιπλέον με χρυσόβουλα διεκδικεί από το Δημόσιο αλλά και από κατοίκους της περιοχής περισσότερα από 50.000 στρέμματα. Της έχει επιβληθεί πρόστιμο ενός εκατομμυρίου ευρώ από τη Νομαρχία για αυθαίρετα, ενώ όταν κάηκε η Πεντέλη ζήτησε, από κοινού με τον συνεταιρισμό των αξιωματικών, να μην καθαριστούν και αναδασωθούν τα καμένα που διεκδικούσε. Τέλος διαθέτει ακίνητο 1.133 τ.μ. στην οδό Ευριπίδου.

Ιερά Μονή Ξηροποτάμου
Η όγδοη τη τάξει αγιορείτικη μονή διαθέτει μακρά ιστορία καθώς είναι μία από τις παλαιότερες της Αθωνικής Πολιτείας. Όπως έχει γίνει γνωστό η μονή έχει στην ιδιοκτησία της σχεδόν 40.000 στρέμματα στη Σάρτη, ακίνητο 3.500 τ.μ. στην εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας και κατάστημα 400 τ.μ. στην οδό Τσιμισκή στη Θεσσαλονίκη. Ακόμη έχει πουλήσει περισσότερα από 32.000 στρέμματα σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς, ενώ διεκδικεί χιλιάδες στρέμματα δάσους στη Βόρεια Σιθωνία.

Μονή Τοπλού
Το ιστορικό μοναστήρι συγκέντρωσε την προσοχή της κοινής γνώμης πριν από μία δεκαετία όταν εξήγγειλε τη δημιουργία μιας… πόλης δίπλα στο Βάι, στη Σητεία της Κρήτης. Σε μία περιοχή που τοπικοί παράγοντες χαρακτηρίζουν «το καλύτερο οικόπεδο της Μεσογείου», η μονή συνήψε συμφωνία με μία βρετανική εταιρεία για την κατασκευή πέντε τουριστικών χωριών με εμπορικά, εκθεσιακά και συνεδριακά κέντρα, καθώς και πέντε γηπέδων γκολφ σε έκταση 26.000 στρεμμάτων που της ανήκουν. Το Δημόσιο παρενέβη και διεκδίκησε 10.000 στρέμματα. Η υπόθεση απασχόλησε τη Δικαιοσύνη πολύ καιρό. Αν και στην αρχή ασκήθηκαν ποινικές διώξεις, στο τέλος… δεν άνοιξε ρουθούνι. Η επένδυση, ύψους 1,2 δισ. ευρώ(!), εξελίσσεται κανονικά και αν ολοκληρωθεί θα κάνει τη μονή μία από τις πλουσιότερες της Μεσογείου.

Νόμος είναι το δίκιο της Μονής
Η απόλυτη εφαρμογή του χωρισμού Κράτους και Εκκλησίας στην Ελλάδα ισχύει από το 1909 αλλά μόνο μετά…θάνατον. Ισχύει συγκεκριμένα στα ζητήματα περιουσιών και πάντοτε με την έννοια ότι οι κρατικοί νόμοι στέκονται ανήμποροι μπροστά στους εκκλησιαστικούς. Όπως τα συστασόχαρτα (ή μάλλον συστασοχάρτια) του κάθε μητροπολίτη αρκούν -όπως αποδείχτηκε- για να ξεκλειδώνουν οι πόρτες, μια απλή βεβαίωση από ένα χέρι ηγουμένου ή μητροπολίτη αρκεί για να αφαιρεθούν περιουσίες από χέρια συγγενών κληρονόμων και να ακυρωθούν νόμιμα συμβόλαια αγοραπωλησιών.

Μια τέτοια βεβαίωση ότι ο αποθανών το 1995 Κ.Τ. υπήρξε κάποτε μοναχός σε Μονή που υπάγεται στη Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος οδήγησε το δικαστήριο να αποφανθεί υπέρ της Μονής κάνοντας χρήση της νομολογίας του Αρείου Πάγου με τρόπο που να οδηγεί σε ακύρωση ενός πωλητήριου συμβολαίου που υπογράφηκε το 1997.

Η ιστορία με δυο λόγια είναι η εξής: Μια μάνα δώρισε στον γιο της ένα σπίτι για να μένει. Ένα μικρό σπίτι 78 τ.μ. στην Κυψέλη. Ο γιος της έγινε μοναχός κάποτε στη Μονή Κ., όπως δηλώνει η ίδια η Μονή. Ο νόμος που ισχύει, του 1909, και αποδεικνύεται ισχυρότερος ακόμα και του Συντάγματος ορίζει ότι «πάσα η περιουσία των κειρομένων μοναχών περιέρχεται αυτοδικαίως εις την Μονήν (…) Το μοναστήριον δεν ευθύνεται διά τα χρέη του γενομένου μοναχού πέραν των κεφαλαίων της εισπραχθείσης ενεργητικής περιουσίας και δεν οφείλει τόκους ή αποζημίωσιν διά τα εισοδήματα αυτής (…) Ούτε διά διαθήκης ούτε διά πράξεων δύναται ο μοναχός να διαθέσει χαριστικώς υπέρ ουδενός περιουσίαν…». Ο ίδιος δε νόμος ξεκαθαρίζει ότι η οικειοθελής αποχώρησή του (σ.σ. του μοναχού) δεν επιφέρει αποβολή της ιδιότητας του μοναχού και επομένως δεν του επιστρέφεται η περιουσία. Μόνον αν απολυθεί ή καθαιρεθεί ισχύει το κοινό δίκαιο. Εάν δε αποκτήσει μετά την κουρά του περιουσία (όπως και έγινε στην προκειμένη περίπτωση), τότε και, εφόσον απαγορεύεται να τη διαθέσει μετά τον θάνατό του, περιέρχεται κατά το ήμισυ στη Μονή και κατά το άλλο ήμισυ στον ΟΔΕΠ. Ενώ λοιπόν αφού πέθανε ο Κ.Τ. οι συγγενείς-κληρονόμοι του πίστεψαν ότι κληρονομούσαν το διαμέρισμα και αποφάσισαν να το πουλήσουν σε μια κοπέλα (το πραγματικό θύμα της ιστορίας) αντί του ποσού των 15 εκατ. δρχ., τόσο η Εκκλησία της Ελλάδας όσο και η Μονή Κ. με συνεχή δικαστικά μέτρα προσπαθούν να πάρουν το διαμέρισμα πίσω. Ήδη από μόνο του αυτό είναι τουλάχιστον πρωτοφανές, αν σκεφτεί κανείς ότι ένα απλό χειρόγραφο χαρτί υπογεγραμμένο από έναν δυο παπάδες και ένας νόμος του 1909 αφαιρούν από νόμιμο ιδιοκτήτη την πρώτη του κατοικία, για την απόκτηση της οποίας πλήρωσε 15 εκατ. δρχ. το 1997.

Επίλογος
Σήμερα, κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι όλη η περιουσία της Εκκλησίας προέρχεται από δωρεές. Το «ηθικό δικαίωμα», εντούτοις, της Πολιτείας να αποδοθούν αυτά τα κτήματα στο κοινωνικό σύνολο, ουδέποτε μετουσιώθηκε σε πολιτική πράξη. Αντίθετα, οι εκάστοτε κυβερνήσεις, διατηρούν αλώβητη την «αιμομεικτική» σχέση Κράτους-Εκκλησίας, επενδύοντας στο γεγονός ότι η ιεραρχία έχει διδαχτεί για αιώνες να λειτουργεί σαν «η Δεξιά του Κυρίου», δηλαδή της εκάστοτε κυβερνητικής πλειοψηφίας.

Το ζήτημα, συνεπώς, δεν είναι ούτε τα χρυσόβουλα των βυζαντινών αυτοκρατόρων, ούτε τα χοτζέτια των πασάδων, τα οποία επικαλούνται κατά καιρούς οι ιεράρχες και οι ηγούμενοι των μοναστηριών. Το θέμα είναι πότε ακριβώς σε αυτή τη χώρα θα εφαρμοστεί η ρήση του Καποδίστρια, ότι δηλαδή αυτό το κράτος, το ελληνικό κράτος, δημιουργήθηκε «επαναστατικώς και δημευτικώς» και ως εκ τούτου ο λαός του δε χρωστάει τίποτα σε «κοτσαμπάσηδες, πασάδες και σεβάσμιους δεσποτάδες».

Φάκελος «εκκλησιαστική περιουσία» - Μια σχέση πάθους, εκκλησίας και χρήματος | Πάρε-Δώσε

20 Δεκεμβρίου 2010

Απαγορεύονται οι θρησκευτικές δραστηριότητες

Την απαγόρευση κάθε «έκφρασης» θρησκείας σε νηπιαγωγεία που επιχορηγεί αποφάσισε να εφαρμόσει η κυβέρνηση του Κεμπέκ από τον ερχόμενο Ιούνιο.
Όπως έγινε γνωστό, το υπουργείο Οικογενειακών Υποθέσεων του Κεμπέκ θα καταργήσει κάθε μορφή θρησκευτικής έκφρασης σε παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία που παίρνουν κυβερνητική ενίσχυση. Μάλιστα, αυτοί που θα παραβούν το νόμο θα έχουν κυρώσεις που θα φτάνουν μέχρι και με απώλεια της κυβερνητική χρηματοδότησης.
Οι εργαζόμενοι στους παιδικούς σταθμούς θα μπορούν να κάνουν τις προσευχές τους ιδιαιτέρως, αλλά θα απαγορεύεται να επιβάλουν στα παιδιά να τις επαναλαμβάνουν. Επίσης οι ιερείς - κάθε θρησκείας - δεν θα έχουν πλέον το δικαίωμα να επισκέπτονται τα επιχορηγούμενα από την κυβέρνηση νηπιαγωγεία.
Ωστόσο, τα θρησκευτικά σύμβολα όπως ο σταυρός θα επιτρέπεται να υπάρχουν, αλλά όχι να χρησιμοποιούνται ως εργαλεία για την καλλιέργεια θρησκευτικής συνείδησης στα παιδιά.

Newsbeast.gr

19 Δεκεμβρίου 2010

Η συνωμοσία της τροφής

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ «ΚΑΤΑΒΡΟΧΘΙΣΤΕ»

ΒΛΑΒΕΡΑ ΛΙΠΑΡΑ, ΥΓΙΕΙΝΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ

ΚΕΙΜΕΝΟ | ΑΡΗΣ ΜΑΛΑΝΔΡΑΚΗΣ (malandra@enet.gr)

Πες μου τι τρως, να σου πω από τι θα νοσήσεις. Πες μου από τι πάσχεις, να σου δείξω πώς θα θεραπευτείς. Μια σειρά ασθενειών και συνακόλουθα η αντιμετώπισή τους κρύβονται κυριολεκτικά στο πιάτο μας. Αυτό υποστηρίζουν, τεκμηριώνοντάς το, ελάχιστα προβεβλημένες έρευνες και επιστήμονες αλλά και πρώην ασθενείς στην κάμερα δύο αμερικανίδων σκηνοθετών. Το ντοκιμαντέρ τους με τον τίτλο «Καταβροχθίστε» (προβλήθηκε στο πλαίσιο του 2ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Υγείας στην Κω), αποκαλύπτει μπουκιά την μπουκιά μας τη συνωμοσία εταιρειών διατροφής, φαρμακευτικών εταιρειών και κυβερνήσεων που εξυφαίνεται καθημερινά -και εν αγνοία μας- γύρω απ' το τραπέζι μας. Τελικά, το νόστιμο είναι τόσο υγιεινό όσο το νόμιμο ηθικό...

Το παράδοξο με την πλουσιότερη χώρα του κόσμου, τις ΗΠΑ, είναι ότι, παρά τη δυνατότητα μεγαλύτερης επιλογής φαγητού παγκοσμίως, κατέχει μόλις την 47η θέση σε προσδόκιμο ζωής των κατοίκων της. Οι αριθμοί τρομάζουν: περισσότεροι από 130 εκατομμύρια Αμερικανοί πάσχουν από χρόνιες ασθένειες και το 70% των θανάτων οφείλονται σε αυτές ακριβώς τις ασθένειες. Με... σημαιοφόρο τις καρδιοπάθειες και παραστάτες διάφορες μορφές καρκίνου και διαβήτη. Το κακό έχει τις αιτίες του. Και αυτές έχουν να κάνουν με το ότι ο μέσος Αμερικανός τρώει αυτά που έχουν την καλύτερη γεύση. Και αυτά που έχουν την καλύτερη γεύση συμβαίνει να είναι, για τους περισσότερους, το κρέας, τα γαλακτομικά και τα πτηνοτροφικά προϊόντα, που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε λίπος και χοληστερόλη. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα 2/3 των Αμερικανών έχουν παραπανίσια κιλά, ενώ οι μισοί από αυτούς αντιμετωπίζουν προβλήματα παχυσαρκίας. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία τους.

Αυτό το διαρκώς αυξανόμενο πρόβλημα, που δεν αφορά μόνο τις ΗΠΑ αλλά όλες τις χώρες του ανεπτυγμένου (και... αδηφάγου) δυτικού κόσμου, εξετάζει ένα ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στο 2ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Υγείας «Ιπποκράτης» στην Κω. Το υπογράφουν δύο αμερικανίδες σκηνοθέτριες, η Julia Grayer και η Gage Johnston, και έχει τον χαρακτηριστικό τίτλο «Καταβροχθίστε», με υπότιτλο «Φάτε σαν να εξαρτάται η ζωή σας από αυτό». Μια ταινία που φωτίζει τη... συνωμοσία της διατροφής στη χώρα τους (και όχι μόνο), προτείνοντας ταυτόχρονα κάποιες απλές, όσο και δραστικές λύσεις. Διά στόματος της επιστήμης, αλλά και από προσωπικές μαρτυρίες κάποιων ανθρώπων που έφθασαν στο κατώφλι του θανάτου και κατάφεραν να επιστρέψουν, αλλάζοντας ριζικά τις διατροφικές τους συνήθειες.

«Το κίνητρο για να κάνουμε αυτή την ταινία ήταν κάποιες συγκλονιστικές έρευνες σχετικά με τη διατροφή, που θέτουν σε εντελώς νέα βάση τον τρόπο θεραπείας των χρόνιων ασθενειών», λένε οι δύο σκηνοθέτριες. «Επειδή οι έρευνες αυτές δεν αποφέρουν κέρδος, αγνοούνται -αν δεν "θάβονται"- από τις μεγάλες βιομηχανίες τροφών και φαρμάκων, όπως και από πολλούς γιατρούς που συνεργάζονται με αυτές τις εταιρείες». Χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια για να μπορέσουν να ολοκληρώσουν το διεισδυτικό ντοκιμαντέρ τους οι δύο σκηνοθέτριες. Οι δυσκολίες που συνάντησαν οφείλονταν τόσο στην άρνηση πολλών υπευθύνων από τις εμπλεκόμενες εταιρείες να μιλήσουν μπροστά στο φακό, στα προβλήματα που αντιμετώπισαν από τα νομικά τμήματα διαφόρων εταιριών, όσο κυρίως στα ερωτήματα -ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο- που προέκυπταν όσο η έρευνα προχωρούσε, ερωτήματα που απαιτούσαν από τους κατάλληλους επιστήμονες να μιλήσουν ανοιχτά για αυτή τη βραδυφλεγή βόμβα στις διατροφικές μας συνήθειες.

«Ο Δρ Caldwell Esselstyn από την Κλινική Κλίβελαντ διευθύνει μία από τις πιο μακροχρόνιες έρευνες στον τομέα που μας ενδιέφερε», λέει η Julia Grayer. «Εδειξε ότι μια συστηματική δίαιτα, βασισμένη στα φυτά, μπορεί να αναστρέψει ακόμα και μια καρδιακή ασθένεια - σε προχωρημένο, μάλιστα, στάδιο. Το ερώτημα που θέτει η ταινία μας είναι απλό, αλλά ουσιώδες: Γιατί κάποιος που νοσεί από τον υπ' αριθμόν ένα φονιά στις ΗΠΑ, και μπορεί να ανακόψει ή και να αναστρέψει την κατάσταση ακολουθώντας μια συγκεκριμένη δίαιτα, δεν γνωρίζει αυτή τη σωτήρια δυνατότητα; Γιατί οι περισσότεροι ασθενείς ξέρουν μόνο την προοπτική εισόδου στο χειρουργείο;» Στο ντοκιμαντέρ καταθέτουν την άποψή τους, με τεκμηριωμένα στοιχεία, κορυφαίοι αμερικανοί επιστήμονες του τομέα (Neal Barnard MD, Τ. Colin Campbell PhD, David Katz MD, ΜΡΗ), αλλά... σχεδόν κανείς από τους υπευθύνους των εταιριών τροφών και φαρμάκων.

Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει παράλληλα τις ιστορίες κάποιων ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Ο Τσαρλς, ο Τζον, ο Γκάρνετ καταθέτουν στο φακό τις ζωές τους: προσπαθούν να αντισταθούν στο βομβαρδισμό των συνταγογραφούμενων χαπιών για την καρδιά ή το διαβήτη τους, αναλαμβάνοντας προσωπικά τις ασθένειές τους και αλλάζοντας ριζικά τις διατροφικές τους συνήθειες. «Το "Καταβροχθίστε" είναι μια συγκινητική ιστορία για το πόσα μπορείς να πετύχεις, αν ξαναγράψεις τη συνταγή για μια υγιή ζωή», γράφουν οι δύο σκηνοθέτριες στο συνοδευτικό σημείωμα της ταινίας. Τις ρωτάμε, λοιπόν, πόσο εύκολο είναι να ξαναγράψεις αυτή τη συνταγή. Πόσο εύκολα ή δύσκολα... ξεκολλάς από τη ζουμερή μπριζόλα, το τυρί ή τα αβγά; «Πολύ δύσκολα! Κάτι που φαίνεται καθαρά στην ταινία. Παρουσιάζουμε, μεταξύ άλλων, μια οικογένεια με παχύσαρκα μέλη. Πατέρας, μητέρα και παιδί προσπαθούν φιλότιμα να ακολουθήσουν τη χορτοφαγική δίαιτα που τους σύστησε ο γιατρός, έχοντας ήδη προβλήματα υγείας λόγω πάχους. Μόνο η μητέρα κατάφερε να σταματήσει την κρεατοφαγία, χάνοντας αρκετά κιλά όσο διαρκούσαν τα γυρίσματα. Για τους άλλους δύο στάθηκε αδύνατον να πάψουν να επιθυμούν το κρέας».

Χρειάζεται χρόνος, υπομονή και επιμονή για να ξεκόψει κάποιος από συνήθειες χρόνων. Οι διατροφικοί... πειρασμοί, όμως, εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την προσφορά που «καλουπώνει» τη ζήτηση. Ενα στατιστικό στοιχείο είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό: 21.000 ζώα θανατώνονται για τη διατροφή του μέσου Αμερικανού. Παρά το γεγονός ότι η κτηνοτροφία θεωρείται η πιο αντιοικονομική και αντιπαραγωγική δραστηριότητα, σε σχέση με τη χρήση της γης και τη θρεπτική αξία των προϊόντων τους. Με άλλα λόγια, ένα καλλιεργημένο χωράφι μπορεί να θρέψει πολύ περισσότερους ανθρώπους απ' ό,τι αν χρησιμοποιηθεί για εκτροφή ζώων. Το «Καταβροχθίστε» καταγράφει τις αιτίες και παρουσιάζει τεκμηριωμένες μεθόδους και τρόπους αντιμετώπισης χρόνιων νοσημάτων με... αποσιωπούμενες σκοπίμως μεθόδους ίασης μέσω της διατροφής. Χρησιμοποιώντας ως «σφήνες» χαριτωμένα και χιουμοριστικά καρτούν, που σχολιάζουν με τον τρόπο τους τα λεγόμενα, κάνοντας πιο ανάλαφρο το «βαρύ» περιεχόμενο της ταινίας.

«Προσπαθήσαμε να κάνουμε ένα ντοκιμαντέρ που ξεχωρίζει τα δεδομένα του φαγητού από τη μυθολογία του φαγητού», τονίζει η Gage Johnston. «Είναι τελείως διαφορετικό να μιλάς για τη γοητεία ενός γκουρμέ πιάτου, από το να επισημαίνεις τους κινδύνους που κρύβει η προσκόλληση σε μια συγκεκριμένη γκάμα διατροφής. Μπορεί το κρέας να βρίσκεται στην κορυφή των μύθων της γεύσης, ταυτόχρονα όμως εντοπίζεται στον πυθμένα των επιβαρυντικών για την ανθρώπινη υγεία τροφών. Σύμφωνα με τον δόκτορα Neil Barnard, οι διαφημίσεις που συνήθως βλέπουμε για τα μπιφτέκια και άλλα ζωικά παράγωγα χρηματοδοτούνται από κυβερνητικά προγράμματα. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση συνεργάστηκε κάποτε και με τα Wendy's, συνεισφέροντας στην παραγωγή του Cheddar Lover's Beef Burger, προκειμένου να πουληθεί περισσότερο το τυρί τσένταρ. Στον αγροτικό τομέα η κυβέρνηση φέρει παρόμοια ευθύνη, επειδή προπαγανδίζει την κατανάλωση προϊόντων από φάρμες που εκτρέφουν κοτόπουλα».

Η ταινία αποκαλύπτει τους τρεις μοιραίους παράγοντες για τη δημόσια υγεία στις ΗΠΑ: την υποταγή της ιατρικής κοινότητας στο καθεστώς που επικρατεί, την υποταγή της κυβέρνησης στη βιομηχανία τροφίμων, αλλά και την υποταγή των Αμερικανών στα φτηνά, γρήγορα και βολικά γεύματα. Δείχνει τις μεθόδους που ακολουθούν οι εταιρείες παραγωγής τροφίμων, διάφοροι αγροτικοί συνεταιρισμοί και οι φαρμακευτικές εταιρείες, επηρεάζοντας τη διατροφική αλυσίδα πληθυσμών (τώρα πλέον και γενεών). Πώς επιβάλλουν συγκεκριμένες τροφές, «κατορθώνοντας» να δημιουργούν παγκοσμίως ασθένειες εξαιτίας της κακής διατροφής, για να οδηγήσουν τελικά την... εκλεκτή πελατεία τους στην αθρόα κατανάλωση φαρμάκων. Παράλληλα, όμως, το «Καταβροχθίστε» αναδεικνύει και την άλλη πλευρά: γιατρούς που πασχίζουν για το κοινωνικό σύνολο, αποδεικνύοντας ότι η διατροφή που βασίζεται σε τροφές φυτικής προέλευσης μπορεί να κάνει τη -σωτήρια- διαφορά. Αλλά και ασθενείς, όπως ο Τσαρλς, που αρνείται τις δυσοίωνες προγνώσεις ενός γιατρού και, με την κατάλληλη δίαιτα, σχεδόν θεραπεύει την καρδιοπάθειά του. «Ολοι ξέρουμε πως είναι εύκολο να παίρνεις αποφάσεις», καταλήγουν οι δύο σκηνοθέτριες. «Το δύσκολο είναι να τις κρατάς».

Η συνωμοσία της τροφής | Eλλάδα | Ελευθεροτυπία

18 Δεκεμβρίου 2010

Πολιτική ορκωμοσία για το νέο Δ.Σ. ζητά η Εναλλακτική Κίνηση Πολιτών

Πολιτική θεωρεί πως πρέπει να είναι η ορκωμοσία του νέου δημοτικού συμβουλίου, χωρίς θρησκευτική τελετή, η Εναλλακτική Κίνηση Πολιτών Ρεθύμνου και με επιστολή της προς τον Δήμαρχο Ρεθύμνου, Γιώργο Μαρινάκη, ζητά αυτό να διασφαλιστεί.

Συγκεκριμένα στην επιστολή που υπογράφουν ο επικεφαλής της Εναλλακτικής Κίνησης, δημοτικός σύμβουλος, Γιώργος Βλαστός, ο δημοτικός σύμβουλος Μιχάλης Ανδρουλάκης και ο Γιώργος Καλιαφεντάκης, Σύμβουλος Τοπικής Κοινότητας Επισκοπής αναφέρεται:

«Η Εναλλακτική Κίνηση Πολιτών Ρεθύμνου θεωρεί ότι η ορκωμοσία του νέου Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Ρεθύμνης πρέπει να είναι πολιτική, στη λογική του διαχωρισμού εκκλησίας-κράτους. Και αυτό όχι γιατί αδιαφορούμε για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις όσων έχουν, αλλά αντίθετα, επειδή τις σεβόμαστε. Θεωρούμε όμως ότι ο όρκος που προβλέπεται στο άρθρο 52 του νέου θεσμικού πλαισίου Ν. 3852/2010 για την αυτοδιοίκηση, είναι ισχυρός και χωρίς θρησκευτική τελετή.

Ο όρκος για πίστη στην πατρίδα, υπακοή στο Σύνταγμα και τους νόμους, για τίμια και ευσυνείδητη εκπλήρωση των καθηκόντων του δημοτικού συμβούλου, δεν χρειάζεται άλλους εγγυητές, πλην της ίδιας της συνείδησής μας.

Γι’ αυτό ζητάμε να διασφαλίσετε ότι η ορκωμοσία του νέου Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Ρεθύμνης θα είναι πολιτική».

ΡΕΘΥΜΝΟ GOODnet.gr

Παράνομοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες.

Ξεκίνησαν παρανομώντας από την πρώτη στιγμή αφού ο Καλλικράτης δεν προβλέπει θρησκευτικό όρκο αλλά πολιτικό όπως είναι το σωστότερο. Με το καλημέρα σας λοιπόν είναι ήδη παράνομοι οπότε μπορείτε εύκολα να συμπεράνετε το τι κλεψιά τι ψευτιά και τι παρανομία έχει να ακολουθήσει. Ομιλώ φυσικά για δήμαρχους και περιφερειάρχες που κατά παράβαση των επιταγών του Καλλικράτη έδωσαν θρησκευτικό όρκο αναλαμβάνοντας τις θέσεις τους. Και φυσικά αφού οι εκλεγμένοι σας είναι παράνομοι και ξεκινούν παρανόμως κι επίσημα τότε έχω κάθε λόγο να θεωρώ πως θα πάει η απατεωνιά σύννεφο. Έχει να πέσει κλέψιμο και κοροϊδία που θα φρίξει και ο τελευταίος ευρωπαίος.  Και αφού λοιπόν εσείς οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες γράφετε τον νόμο εκεί που δεν πιάνει η μελάνη να δω με τι μούτρα θα εμποδίσετε όποιον άλλο παρανομήσει είτε κλέβοντας είτε φοροδιαφεύγοντας είτε είτε είτε... Ελλαδιστάν είπαμε!

Πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010 το πρωί η τελετή ορκομωσίας του πρώτου αιρετού Περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας κ. Κλέαρχου Περγαντά, των Αντιπεριφερειαρχών και των Μελών του Περιφερειακού Συμβουλίου, στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Λαμίας, παρόντων των τεσσάρων Μητροπολιτών από τη Φθιώτιδα, τη Φωκίδα, την Ευρυτανία και τη Βοιωτία. Ο κ. Περγαντάς στον χαιρετισμό του εξέφρασε τη βούλησή να συμβάλει έτσι ώστε να ξεπεραστούν οι περιφερειακές ανισότητες και να[.....]                                               http://kamena-voyrla-news.blogspot.com/2010/12/blog-post_6231.html

Πραγματοποιήθηκε σήμερα Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου, η τελετή ορκωμοσίας του Δημάρχου Λαμιέων Γιώργου Κοτρωνιά, των μελών του νέου Δημοτικού Συμβουλίου, των Συμβούλων των Δημοτικών &Τοπικών Κοινοτήτων καθώς και των Εκπροσώπων Τοπικών Κοινοτήτων, του νέου ενιαίου Δήμου Λαμιέων στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου Λαμιέων, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Φθιώτιδας κ.κ. Νικολάου.

lamianews

17 Δεκεμβρίου 2010

Τύχη για τον άνθρωπο είναι το ήθος του.

Μην τυχόν και βρεθεί κανείς και μου πει περί συνδικαλιστών συνδικαλιστικών δικαιωμάτων δημόσιας τηλεόρασης ελεύθερης δημοσιογραφίας κλπ γιατί στον λόγο μου θα τον φτύσω μέσα στα μούτρα κι ας είναι και ο πρόεδρος της δημοκρατίας. Κι αν μου πείτε ποιος πρόεδρος θα σας πω εκείνο το μειράκιο που με μέμφθηκε λέει διότι δεν πήγα να ψηφίσω. Καλύτερα να μου κοπούν τα χέρια παρά να δώσω ψήφο!!! Καθάρματα! Απατεώνες! Καραγκιόζηδες δεξιοί και αριστεροί.

Λοιπόν, επεισόδιο πρώτο! Η βρωμερή σιχαμένη ελεεινή εκκλησία του ελλαδιστάν την Κυριακή που μας έρχεται θα αναγνώσει από τον άμβωνα (που σημαίνει χωρίς δικαίωμα διαλόγου) κείμενο το οποίο το οποίο απευθύνεται λέει στον… λαό κι έτσι θα δούμε το σιχαμένο παπαδαριό λουσμένο στα χρυσάφια αν και άεργο να μας… εξηγεί πως αυτοί που φταίνε για την δική μας πείνα δεν είναι αυτοί οι ίδιοι αλλά οι ξένοι! Οι δανειστές μας! Θα ακούσει δηλαδή το ποίμνιο ένα ρεμάλι κοπρόσκυλο τραγόπαπα από τον άμβωνα να του λέει πως δεν φταίνε οι θεσμοί που τώρα αυτό το δύστυχο ποίμνιο ο λαός πεινάει αλλά φταίνε οι ξένοι. Δεν φταίνε οι πολιτικοί οι τραπεζίτες και οι παπάδες που δανειστήκαμε αλλά φταίνε εκείνοι που μας δάνεισαν! Θα ακούσουμε πως είμαστε υπό κατοχή των ξένων και όχι υπό την κατοχή των παπάδων των τραπεζιτών και των πολιτικών! Και το ποίμνιο θα πιστέψει τα θεία λόγια του βρωμερού άθλιου ψεύτη παπά και αντί να εξεγερθεί κατά των παπάδων που λούζονται στα χρυσάφια, αντί να εξεγερθεί το ποίμνιο εναντίων των τραπεζών που του ρουφούν το αίμα και των εξευτελισμένων ξευτιλισμένων πολιτικών που εκλέγει θα ξεσηκωθεί το ηλίθιο το ποίμνιο ενάντια στους δανειστές που μας δάνεισαν.

Η έξοδος από το ευρώ καταρχήν και από την ΕΕ αργότερα είναι μύχιος πόθος των σακατεμένων παπάδων αρχιμανδριτών αγελαδοτρόφων. Δεν αντέχουν και μόνο στην ιδέα πως υπάρχει πιθανότητα να γίνουμε Ευρώπη και γι αυτό θα προσπαθήσουν να μας βγάλουν με όποιο κόστος. Θα στρέψουν τα καθάρματα τον λαό αντί εναντίον του ελεεινού ελληνικού κράτους θα μας στρέψουν εναντίον της ΕΕ. Τόσο άθλιοι ξεφτιλισμένοι είμαστε. Τόσο ζώα! Θα δουλεύουμε οι ηλίθιοι όχι για να φτιάξουμε σχολεία αλλά για να πληρώνουμε τα κοπρόσκυλα τους παπάδες. Και φυσικά τούτο καλύπτει και τα νώτα των πολιτικών και των τραπεζιτών και όλου του συναφιού αφού με μια πιθανή έξοδο από την ΕΕ θα εξιλεωθούν όλοι μαζί με τις πλάτες της εκκλησίας. Θα μας βγάλουν από το Ευρώ για να μας πείσουν πως δεν φταίνε.  Η ντόπια τρόικα εκκλησίας κράτους τραπεζών θέλει με κάθε τρόπο τα κεκτημένα της επί του ελληνικού ποιμνίου. Δυο τρόικες μαλώνουνε σε ξένο αχυρώνα, στα σβέρκα μας δηλαδή. Ε ρε καημένε ντουνιά…..

Ιεραρχία για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια υψώνει τους τόνους κατά της κυβέρνησης και μ' ένα κείμενο τεσσάρων σελίδων με τον γενικό τίτλο «Προς τον Λαό - Η Εκκλησία απέναντι στη σύγχρονη κρίση», κάνει λόγο για «πολιτικούς εντολοδόχους» των «δανειστών».

«Η Εκκλησία απέναντι στην κρίση» είναι ο τίτλος στο κείμενο που ενέκρινε η Ιεραρχία για να διαβαστεί στις εκκλησίες «Η Εκκλησία απέναντι στην κρίση» είναι ο τίτλος στο κείμενο που ενέκρινε η Ιεραρχία για να διαβαστεί στις εκκλησίες Σύμφωνα με τους ιεράρχες: «Η χώρα μας φαίνεται να μην είναι πλέον ελεύθερη αλλά να διοικείται επί της ουσίας από τους δανειστές της». Το τεσσάρων σελίδων κείμενο που θα διαβαστεί την Κυριακή στις Εκκλησίες μεταξύ άλλων αναφέρει: «Είναι αλήθεια ότι αυτό που συμβαίνει στην πατρίδα μας είναι πρωτόγνωρο και συνταρακτικό. Μαζί με την πνευματική, κοινωνική και οικονομική κρίση συμβαδίζει και η πάσης φύσεως ανατροπή. Πρόκειται για προσπάθεια εκρίζωσης και εκθεμελίωσης πολλών παραδεδομένων, τα οποία ώς τώρα θεωρούνταν αυτονόητα για τη ζωή του τόπου μας. Από κοινωνικής πλευράς επιχειρείται μια ανατροπή δεδομένων και δικαιωμάτων και μάλιστα με ένα πρωτοφανές επιχείρημα. Τα απαιτούν τα μέτρα οι δανειστές μας. Δηλώνουμε δηλαδή ότι είμαστε μια χώρα υπό κατοχή και εκτελούμε εντολές των κυριάρχων - δανειστών μας».

Ασκεί κριτική στους πολιτικούς που «εδώ και δεκαετίες» είναι τα ίδια. Και αναρωτιούνται οι ιεράρχες «πώς τότε (σ.σ. στο παρελθόν) υπολόγιζαν το πολιτικό κόστος, γνωρίζοντας ότι οδηγούν τη χώρα στην καταστροφή και σήμερα αισθάνονται ασφαλείς, γιατί ενεργούν ως εντολοδόχοι;».

Θ. ΤΣ

Ελευθεροτυπία

Και φυσικά από το κόλπο δεν θα μπορούσε να λείπει ούτε η δημόσια τηλεόραση και τα κομματόσκυλα οι συνδικαλιστές της. Οι οποίοι –ΑΚΟΥΣΟΝ ΑΚΟΥΣΟΝ- διέκοψαν το ιερό δικαίωμα της απεργίας που έχουν χυθεί τόνοι αίμα για να κερδηθεί, ΔΙΕΚΟΨΑΝ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ για να μεταδώσουν την… περιφορά ενός αηδιαστικού πτώματος. Ε ρε καθάρματα της ΕΡΤ αφού ρε το θέλετε έτσι να πάτε να ζητήσετε δουλειά από το αηδιαστικό αυτό ανθρώπινο κουφάρι του σιορ Νιόνιου που μεταδώσατε. Που να κλείσει η ΕΡΤ άχνα δε θα βγάλω ρε προδότες! Που να σας δω να ψοφάτε της πείνας δεν πρόκειται σημασία να δώσω. Να πάτε να σας ζήσει η εκκλησία ρουφιάνοι!

ΜΙΑ ΜΟΥΜΙΑ EΣΠΑΣΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ !

Νάτη (ξανα)πετιέται η δεισιδαιμονία
και η βλακοκρατία τής Ρωμιοσύνης

Η απεργία έσπασε! Σας πληροφορούμε αγαπητοί αναγνώστες τής «Ελεύθερης Έρευνας», ότι ανακαλύψαμε το μοναδικό λόγο, που μπορεί να σπάσει μιά απεργία στη Ρωμιοσύνη. Ποιός είναι αυτός; Πτώχευση; Κήρυξη πολέμου ίσως; Θάνατος κάποιου μεγάλου ρωμιοηγέτη; Όχι, τίποτε από όλα αυτά. Ποιό μνημόνιο, Δ.Ν.Τ., αντιλαϊκά μέτρα και σαχλαμάρες; Η απεργία τής (β)ρωμιοσύνης έσπασε, προκειμένου να μεταδοθεί ζωντανά σήμερα πρωί - πρωί το βολτάρισμα μιας μούμιας στη Ζάκυνθο!

 

Η προετοιμασία για την πρωινή βόλτα ενός τεμαχισμένου, μουμιοποιημένου, στερεοποιημένου και ξεραμένου μέσα σε γυάλινο κουτί πτώματος περιείχε ψαλμούς τού Δαβίδ, τού Ιωακείμ, τής Άννης και λοιπών συγγενών, συστράτευση τών σωμάτων ασφαλείας μπάτσων και καραβανάδων, καθώς και των τοπικών πολιτικάντηδων, καράβια με κανόνια αραγμένα στο λιμάνι, μπάντες, στρατιωτικά αγήματα, που ξεροστάλιαζαν μεσ΄ τη βροχή, σχολεία, αντιπροσωπείες από δημοσίους υπαλλήλους, αλλά κυρίως το ευσεβές ρωμιοποίμνιο σε βαθειά κατάνυξη.

Το βολτάρισμα τής μούμιας έγινε από ευτραφείς ιερείς με κανονιοβολισμούς και βεγγαλικά από τα πλοία (βλ. Ένα ιερό πολεμικό ναυτικό και Δεν θηλάζεις, τα σπάζεις κι αγιάζεις...). Η μπάντα παιάνιζε τα γνωστά εθνικο - θρησκευτικά σουξέ, ενώ το θεοσεβούμενο ποίμνιο γονάτιζε και σταυροκοπιόταν, μόλις πέρναγε από κοντά του το κουτί με το μουμιοποιημένο πτώμα.

Σύμφωνα μάλιστα με τον τοπικό μητροπολίτη, που -δοθείσης τής ευκαιρίας- έβγαλε και λόγο, η οικονομική κρίση είναι προϊόν απώλειας τής πίστης μας προς το Χριστό, τής αγάπης προς τον πλησίον μας, αλλά και τής απομάκρυνσής μας από την Εκκλησία και από τούς διάφορους αγίους και τις μούμιες τους. 

* * *

Επομένως αγαπητοί(;) Ρωμιοί συμπολίτες μας: Αγαπήστε το Χριστό βαθειά κι αληθινά, αγαπηθείτε μεταξύ σας, πλησιάστε κι αγαπήστε τις άγιες μούμιες, νεκροφιλήστε τις, χαϊδέψτε με αγάπη και λατρεία τα κόκαλα, τα κρανία και τα άλλα τεμάχια πτωμάτων των εκκλησιών και των μοναστηριών τής περιοχής σας και όχι μόνον κι αφήστε κατά μέρος την απεργία, τις διαμαρτυρίες και τούς αγώνες εναντίον των αντιλαϊκών μέτρων τής κυβέρνησης, των τραπεζών και των εξουσιαστών. 

    Κάντε αυτό, που με σαφήνεια προστάζει το ιερό σας Ευαγγέλιο (Α΄ Πετρ., β΄ 13-14): Υποταχθείτε σε κάθε εξουσία!

Κωνσταντίνος Παραβάτης

Freeinquiry.gr-Ελεύθερη Έρευνα

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά κάπου στον Πειραιά κάποιοι άλλοι ανώμαλοι νεκρόφιλοι ζώστηκαν με μαχαίρια και βγήκαν στους δρόμους! Δηλαδή γύρω μου ήδη συμβαίνει μια φρίκη από όλες τις απόψεις. Ζω μέσα σ’ έναν εφιάλτη δεν εξηγείται αλλιώς. Μουσουλμάνοι μουζαχεντίν αυτο μαχαιρώνονται στους δρόμους και κανείς και τίποτα δεν κινείται. Αύριο θα θέλουν και μουσουλμανικό νόμο και φερετζέδες στις γυναίκες κι εμείς για ανταπάντηση θα τους πετάμε την μούμια του σιορ Νιόνιου και λοιπά κόκαλα και νεκροκεφαλές! Θα γίνουμε πάλι βυζάντιο όνομα και πράγμα!!!  μα είναι δυνατόν; Από που και ως που εγώ και το παιδί μου είμαι υποχρεωμένος να βλέπω τους ανώμαλους μέσα στην μέση του δρόμου να μαχαιρώνονται; Τι αίσχη είναι αυτά εδώ;!

Η εικόνα δεν έρχεται από την Καρμπάλα του Ιράκ, αλλά από τα Καμίνια του Πειραιά. Οπως συνηθίζεται εδώ και λίγα χρόνια, έτσι και εφέτος εκατοντάδες σιίτες από πολλές περιοχές της Αττικής συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία του Σωματείου Πακιστανών Μουσουλμάνων Σιιτών στον Πειραιά για να συμμετάσχουν στην Ασούρα, για να θρηνήσουν, δηλαδή, τον θάνατο του ιμάμη Χουσεΐν. Οι πιστοί μουσουλμάνοι συγκεντρώθηκαν από νωρίς το μεσημέρι στο κέντρο του Πειραιά και σταδιακά πολλοί ξεκίνησαν να αυτομαστιγώνονται ξυπόλυτοι και ημίγυμνοι. Αυτή η ιδιαίτερα βίαιη χειρονομία πίστης και θρήνου η οποία συνοδεύεται από λάβαρα και μοιρολόγια αποτελεί το αποκορύφωμα της γιορτής της Ασούρα- το Πάσχα των σιιτών-, ο εορτασμός της οποίας καταγράφεται στη χώρα μας από τα τέλη της δεκαετίας του 1970.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=1&artId=242478&dt=08/01/2009#ixzz18OXULTvI

«Δεν εγχειρίζω φασίστες»

Αυτός όπως ο ίδιος ομολογεί δεν είναι γιατρός είναι Εβραίος. Κανονικά πρέπει να του πάρουν την άδεια και ας πάει να κάνει κάποιο άλλο επάγγελμα. Διότι με την δική του λογική ο κάθε γιατρός θα πρέπει να χειρουργεί και να περιθάλπει ανάλογα με τα προσωπικά του κριτήρια. έτσι κάποιος μπορεί να αρνηθεί περίθαλψη σε ασθενή αριστερό ή δεξιό ή μαύρο ή άσπρο ή κίτρινο αλλά τότε δεν μιλάμε για ιατρική αλλά για κάτι άλλο αδιάφορο πως λέγεται. 

Εβραίος γιατρός σε νοσοκομείο της Γερμανίας αρνήθηκε να εγχειρήσει ασθενή όταν εντόπισε στο χέρι του τατουάζ με σβάστικα.
Ο 46χρονος γιατρός αρνήθηκε να κάνει επέμβαση στον θυρεοειδή 36χρονου φορτηγατζή όταν είδε το τατουάζ με τον αγκυλωτό σταυρό με τον αυτοκρατορικό αετό στην κορυφή του περιστοιχισμένο από ένα δάφνινο στεφάνι!

«Δεν μπορώ να τον χειρουργήσω αυτό τον άνθρωπο. Είμαι εβραίος,» είπε ο γιατρός σύμφωνα με όσα γράφει η εφημερίδα Suddeutsche Zeitung η οποία προσθέτει πως ο γιατρός σε έξαλλη κατάσταση έφυγε τρέχοντας από το χειρουργείο αφήνοντας τον ασθενή έτοιμο και αναισθητοποιημένο στο χειρουργικό τραπέζι.

Τα καλά νέα για τον ναζιστή φορτηγατζή είναι ότι παρά την αναστάτωσή του ο Εβραίος γιατρός φρόντισε να βρει συνάδελφό του ο οποίος τελικά εκτέλεσε επιτυχώς την επέμβαση.

Υπενθυμίζεται πως η γερμανική νομοθεσία απαγορεύει τα ναζιστικά σύμβολα, και όποιος καταδικαστεί για δημόσια έκθεσή τους φυλακίζεται έως και για τρία χρόνια.

Πάντως, η ενέργεια του γιατρού αποτελεί αντικείμενο έρευνας από το νοσοκομείο, ενώ στη Γερμανία ξέσπασε δημόσια διαμάχη για το κατά πόσον οι γιατροί μπορούν ή δεν μπορούν να τραβούν μια κόκκινη γραμμή για θέματα ηθικής.

Η οικογένεια του ασθενούς ζητά την απομάκρυνση του γιατρού κατηγορώντας τον ότι παρέβη τον Όρκο του Ιπποκράτη, μερίδα της γερμανικής κοινωνίας στρέφεται επίσης κατά του γιατρού υποστηρίζοντας ότι όλοι οι άνθρωποι δικαιούνται την ιατρική φροντίδα ανεξαρτήτως πολιτικών απόψεων, ενώ άλλοι, αντιθέτως, εκθειάζουν το κουράγιο και το ηθικό του ανάστημα.

Οι συνάδελφοί του πάντως υποστηρίζουν πως βρίσκοντας αντικαταστάτη για την επέμβαση ο εβραίος γιατρός δεν παρέβη τον Όρκο του.

ethnos.gr

16 Δεκεμβρίου 2010

Απεργία στις εφημερίδες; Ας γελάσω!

Καθώς οι συνήθεις καθημερινές εφημερίδες κλείνουν ή σωρεύουν επιχειρηματικά χρέη, η ΕΣΗΕΑ αντιδρά με απεργίες, προσπαθώντας να σώσει θέσεις εργασίας και μισθολογικά κεκτημένα δεκαετιών. Όμως, η ιστορία δείχνει ότι καμιά παλιά τεχνική ή τεχνολογία ποτέ και πουθενά δεν μπόρεσε ν’ αντέξει, από τη στιγμή που εμφανίστηκε στη θέση της μια νεότερη που ήταν φτηνότερη, ταχύτερη, αποτελεσματικότερη και πιο άκοπη.

Όταν διαδόθηκε η τυπογραφία, οι καλλιγράφοι και αντιγραφείς των χειρογράφων υπέστησαν ένα πρώτο πλήγμα, κι όταν εμφανίστηκαν οι γραφομηχανές, ο κλάδος τους έσβησε ολότελα (τώρα δεν υπάρχουν ούτε αυτές, λόγω υπολογιστή-εκτυπωτή). Όταν τα πλοία έγιναν ατμόπλοια χάθηκαν πολλά επαγγέλματα των ιστιοφόρων, ενώ όταν διαδόθηκε η μηχανοκίνηση χάθηκαν οι σαμαράδες, οι πεταλωτές, οι σανιτζήδες, οι αμαξάδες, οι βαλμάδες, οι αλογάδες (απόμειναν μόνο ως οικογενειακά επώνυμα). Θα μπορούσα να συνεχίσω με πολλές ακόμα αναλογίες. Όλη η εξέλιξη του υλικού πολιτισμού δεν είναι παρά μια συνεχής αντικατάσταση τεχνολογιών και των τεχνιτών που τις ασκούσαν.

Οι δημοσιογράφοι είχαν ανδρωθεί σ’ ένα καθεστώς όπου και οι ίδιοι και οι εφημερίδες τους ήταν παντοδύναμοι. Ένας ισχυρός εκδότης μπορούσε να ανεβάσει ή να κατεβάσει μια κυβέρνηση. Το μονοπώλιο της ενημέρωσης ανήκε στον Τύπο – και ο Τύπος έλυνε κι έδενε. Όμως κατά σειρά εμφανίστηκαν το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, το ιδιωτικό ραδιόφωνο και η τηλεόραση, το διαδίκτυο, το κινητό τηλέφωνο, τα μπλογκ, το γιουτιούμπ, το φέισμπουκ – αύριο ποιος ξέρει τι άλλο.

Όλοι αυτοί είναι παράγοντες που καταγράφουν, μεταδίδουν και σχολιάζουν την είδηση και την πληροφορία παράλληλα με τις εφημερίδες, αλλά καλύτερα απ’ αυτές, γιατί διαθέτουν σημαντικά πλεονεκτήματα: όχι ανάγκη αγοράς από το περίπτερο/ συνεχή εξέλιξη του προϊόντος τους πολλές φορές μέσα στη μέρα/ διαδραστικότητα (τα όρια μεταξύ πομπού και δέκτη είναι πλέον δυσδιάκριτα)/ πολλαπλότητα (ο καθένας μπαίνει σε πολλά σάιτ-μπλογκ και ακούει-βλέπει πολλά κανάλια και σταθμούς, ενώ δεν μπορεί ν’ αγοράζει πολλές εφημερίδες)/ μη κομματική εξάρτηση / οικολογική οικονομία/ συνδυασμό με ψυχαγωγία.

Πολύ φυσικό είναι ότι, με τέτοιον ανταγωνισμό, οι εφημερίδες μπήκαν σε κρίση. Όσες κρατικές διαφημίσεις και να δεχτούν, όση επιδότηση από τα κόμματά τους και να πάρουν («Αυγή», «Ριζοσπάστης»), δεν στέκονται πια αυτοδύναμες στα πόδια τους. Και συνεπώς ούτε οι παραδοσιακοί εκδότες ούτε οι παραδοσιακοί δημοσιογράφοι της εφημερίδας έχουν τη δύναμη που είχαν. Οι αθλητικές, βέβαια, είναι άλλο καπέλο. Πάντως κι αυτές, αργά η γρήγορα, θα τις πιάσει η κρίση, όσο θα διαδίδεται η χρήση του διαδικτύου γενικά και το διαδικτυακό στοίχημα ειδικά κι όταν αρχίσουν να πέφτουν τα κέρδη του ΟΠΑΠ).

Μια εφημερίδα σήμερα, για να σταθεί, πρέπει:
- είτε να διαθέτει πολύ υψηλή ποιότητα
- είτε να δίνει κάτι δωρεάν ή σε πολύ χαμηλή τιμή, όπως οι σαββατιάτικες ή οι κυριακάτικες
- είτε να είναι η ίδια δωρεάν, όπως η A.V.
-είτε να συνδυάζει κάποια από τα παραπάνω.

Η καθημερινή πολιτική εφημερίδα είναι ένα προϊόν που φθίνει. Η ενημέρωση, η πληροφόρηση και ο σχολιασμός δεν φθίνουν, αλλά προσφέρονται από αλλού – και καλύτερα. Ακόμα κι αν κλείσουν όλες και για πάντα, η απουσία τους δεν θα γίνει αισθητή: οι αναγνώστες τους έχουν ή θα βρουν άλλες, εναλλακτικές πηγές πληροφόρησης.

Αυτά μερικοί εκδότες τα καταλαβαίνουν και στρέφονται (και) αλλού. Για τους δημοσιογράφους, αντιθέτως, δεν είμαι σίγουρος. Εγκλωβισμένοι στα συνδικαλιστικά τους, δεν βλέπουν την εξέλιξη στην τεχνολογία και την κοινωνία. Θέλοντας να προστατέψουν τα μέλη τους στις εφημερίδες, κηρύσσουν απεργίες σε όλα τα μίντια. Θεωρούν ότι οι εφημερίδες εξακολουθούν να είναι ένα «σίγουρο μαγαζί, που δε σπάει, δε χαλάει». Ε λοιπόν, δεν είναι πια. Απεργώντας –και ειδικά απεργώντας στα προσοδοφόρα λόγω διαφημίσεων κυριακάτικα φύλλα–, οι δημοσιογράφοι πριονίζουν μια ώρα αρχύτερα το κλαρί όπου κάθονται και οι ίδιοι, οξύνοντας την κρίση του Τύπου και φέρνοντας πιο κοντά την απώλεια της δουλειάς τους. Κανένας εκδότης δεν είναι διατεθειμένος να κρατάει όλους όσους πλήρωνε, εφόσον η εφημερίδα του δεν πουλάει πια. Ούτε μπορεί να τη διατηρεί από φιλανθρωπία, μπαίνοντας μέσα, μέχρι να πάρει σύνταξη κι ο τελευταίος μισθωτός του. Με απεργίες ή χωρίς, οι εφημερίδες παλιού τύπου κλείνουν έτσι κι αλλιώς.

Η ΕΣΗΕΑ εμένα μου φαίνεται απολίθωμα. Ακόμα και ο τίτλος της το δείχνει: Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. Στην εποχή που το Wikileaks δημοσιεύει ό,τι θέλει, πιστεύει η ΕΣΗΕΑ ότι η απεργία της μπορεί να διακόψει την ενημέρωση; Είναι αδύνατο να επιβάλει απεργίες στα σάιτ, στο φέισμπουκ, στα μπλογκ, στην πληροφόρηση μέσω κινητού, στα ξένα μίντια ή στα πρακτορεία ειδήσεων. Όταν η ανάγκη για δουλειά σφίξει, δεν θα μπορεί να την επιβάλει ούτε στους σταθμούς, στα κανάλια. Ούτε στις ίδιες τις εφημερίδες, καλά καλά, όσες θα έχουν απομείνει. Στις μέρες μας, σε μέρα απεργίας της ΕΣΗΕΑ, οποιοσδήποτε μπορεί ν’ανεβάζει ειδήσεις στο διαδίκτυο – πολλοί το κάνουν. Δεν είναι σπάσιμο της απεργίας, είναι άλλος κόσμος. (Θυμίζω ότι σε μέρα απεργίας της ΕΣΗΕΑ δολοφονήθηκαν οι 3+1 της «Μαρφίν», και η είδηση κυκλοφόρησε αμέσως.)

Κατά την ταπεινή μου γνώμη (είμαι ελεύθερος συγγραφέας με μπλοκάκι και όχι μέλος της ΕΣΗΕΑ), οι δημοσιογράφοι πρέπει να γίνουν όσο μπορούν καλύτεροι στη δουλειά τους (πηγές, πληροφορίες, καλλιέργεια, στιλ γραφής ή ομιλίας) και να κάνουν οι ίδιοι το άλμα στο διαδίκτυο και ό,τι άλλο μέσο υπάρχει πρόσφορο. Να το κάνουν όχι κατ’ ανάγκην ως μισθωτοί στην ηλεκτρονική έκδοση μιας εφημερίδας, αλλά και ως (μικρο)επιχειρηματίες ή συνέταιροι. Η εφημερίδα, όπως την ξέραμε οι παλιότεροι, πέθανε. Όποιος δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό, μπορεί να βρει και να ρωτήσει γέροντες παγοπώλες ή αμαξάδες. Μερικοί ζουν ακόμα.

www.athensvoice.gr

15 Δεκεμβρίου 2010

Υπερασπίζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα

Tου Παναγιώτη Δημητρά.

Ο ΟΗΕ αφιερώνει φέτος την Παγκόσμια Ημέρα Ανθρώπινων Δικαιωμάτων στους Υπερασπιστές/ριες Ανθρώπινων Δικαιωμάτων που αγωνίζονται για την καταπολέμηση των διακρίσεων. Κάθε άτομο που μόνο του ή μαζί με άλλα αγωνίζεται για την καταπολέμηση των διακρίσεων είναι στις 10 Δεκεμβρίου 2010 τιμώμενο πρόσωπο.

Αγωνίζεται όταν μάχεται για να προστατεύσει τους Ρομά από τα κυρίαρχα στερεότυπα που οδηγούν τις τοπικές κοινωνίες να τους θεωρούν συχνά απόβλητα, όπως τα σκουπίδια, και αρνούνται την αξιοπρεπή στέγασή τους ή την πρόσβαση στα σχολεία.  

Αγωνίζεται όταν αντιπαλεύει τα εθνικιστικά ταμπού που προσβάλουν την αξιοπρέπεια κάθε ανθρώπου που ζει στην Ελλάδα και δεν έχει ελληνορθόδοξη ταυτότητα αν δεν προσπαθούν ενεργά να καταπνίξουν τη διαφορετικότητά του.

Αγωνίζεται όταν καταγγέλλει κάθε αναφορά στον ομοερωτισμό ως διαστροφή.

Αγωνίζεται όταν θαρραλέα καταδικάζει τη σχεδόν πατριαρχική δομή της ελληνικής κοινωνίας που διατηρεί την πλειοψηφία του πληθυσμού, τις γυναίκες, σε υποδεέστερο ρόλο, τις δε μειονοτικές γυναίκες συχνά «αντικείμενα» των συζύγων ή πατέρων τους και όχι υποκείμενα δικαιωμάτων.  

Αγωνίζεται δε πραγματικά όχι όταν απλώς γράφει μόνο δελτία τύπου ή σχόλια σε ιστότοπους ή στο Facebook ή ομιλεί σε συνέδρια, αλλά όταν παρεμβαίνει ενεργά στο δημόσιο χώρο για να αποτρέψει, να καταγγείλει ή να συμβάλει στη δίωξη κάθε απόπειρας διάκρισης.

Δυστυχώς στην Ελλάδα ελάχιστα άτομα παρεμβαίνουν ενεργά για την καταπολέμηση κάθε μορφής διάκρισης και δεν περιορίζονται σε αντιρατσισμό «εντός ορίων» που συνήθως συμβαδίζει με ρατσισμό προς τις ομάδες που είναι εκτός των ορίων αυτών. Στις αρχές του 21ου αιώνα, ο αντιρατσισμός «εντός ορίων» αφορά συνήθως τους/τις μετανάστες/τριες. Όταν ζητηθεί από τα περισσότερα άτομα που επιδίδονται σε αυτόν να αγωνιστούν και για τις διακρίσεις κατά των Ρομά ή των εθνικών μειονοτήτων, συχνά αυτά αποκαλύπτουν έναν αντιτσιγγανισμό ή άλλο αντιμειονοτισμό. Άρα, δεν επιτρέπεται να χαρακτηριστούν τα άτομα αυτά υπερασπιστές ανθρώπινων δικαιωμάτων αλλά άτομα προσηλωμένα σε μιαν ιδεολογία που μπορεί να περιλαμβάνει και την υπεράσπιση των μεταναστών/ριών.

Protagon

Χωρίς θρησκευτικό όρκο.

Επιτέλους ένα βήμα εμπρός! Εύγε στον Μπουτάρη που κάνει πράξη την επιταγή του “Καλλικράτη” για πολιτικό όρκο. Οπωσδήποτε είναι ένα σημαντικό βήμα που πρέπει να εφαρμόσουν όλοι οι δήμαρχοι αφού πλέον δεν προβλέπεται ούτε στα χαρτιά ο θρησκευτικός όρκος. Εκτός του ότι χαίρομαι άρχισα πλέον και να ελπίζω πως ίσως τέλος πάντων τα παθήματα που τόσο πολύ πληρώνουμε να μας γίνουν μαθήματα. Για να δούμε τι θα πράξει ο Καμίνης…

Σημειώνεται πως η ορκωμοσία του νέου δημοτικού συμβουλίου θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου στη 13:00 και τον όρκο, ο οποίος θα είναι πολιτικός όπως προβλέπει ο “Καλλικράτης”, θα αναγνώσει ο Γιάννης Μπουτάρης. Το Σάββατο 1 Ιανουαρίου στις 12:00 θα γίνει η τελετή παράδοσης-παραλαβής μεταξύ του απερχόμενου δημάρχου Θεσσαλονίκης Βασίλη Παπαγεωργόπουλου και του νέου δημάρχου Γιάννη Μπουτάρη ενώ την Κυριακή 2 Ιανουαρίου θα πραγματοποιηθούν οι δημαιρεσίες εκλογής νέου προεδρείου του Δημοτικού Συμβουλίου

TVXS.gr

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails