Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

30 Μαΐου 2012

27 Μαΐου 2012

Η Δημοκρατία δεν είναι επιλεκτική. Είναι αδιαπραγμάτευτη!

Τ’ ακούς ανεπρόκοπε παπα-χωροφύλακα; Καλά κάνανε που φύγανε όσοι φύγανε, καλά κάνουνε και που δεν θέλουν να τους δουν στα μάτια τους και είναι λάθος όσοι συνομιλούν μαζί τους. Ίσως το κάνουν χαριστικώς στα πλαίσια του ανθρωπισμού που τάχα μου επικαλείσαι αναιδέστατε. Εσείς οι φασίστες που είστε παράδειγμα αντι-ανθρωπισμού εσείς οι χριστιανοί μισάνθρωποι δεν δικαιούστε να επικαλείστε τον ανθρωπισμό. Τουλάχιστον όχι μέχρι ν’ απολογηθείτε για τα εγκλήματά σας. Πείτε λοιπόν ότι έχετε να πείτε αφού ακόμα υπάρχετε προς απόδειξη ότι χαρίστηκε η ζωή σε ταγματασφαλίτες και δοσίλογους της κατοχής που πνευματικά (;) παιδιά τους είναι τα χρυσαυγουλα, πείτε λοιπόν τι θέλετε αλλά ησύχως κι άμα θέλουμε σας ακούμε. Εκείνα τα “ωραία”  τα “μεγαλεία” που ήξερες και μου τα τραγούδαγε η γιαγιά μου, για τότε που είχατε εξουσία και σφάζατε κόσμο και κοσμάκη αγκαλιά με τους στρατηγούς σας, εκείνα τα “μεγαλεία” ΝΑ ΤΑ ΞΕΧΑΣΕΙΣ δεσπότη!

Οι εποχές που σε παρακαλάγαμε για να μας χαρίσεις την ζωή πέρασαν ανεπιστρεπτή τραγόπαπα. Οσονούπω χάνεται και η θρησκεία σου αλλά δεν θα προλάβεις δυστυχώς να το δεις. Θα έρθω όμως στον τάφο σου να σου πω τα… χαιρετίσματα, χούφταλο.

Η Δημοκρατία λοιπόν είναι αδιαπραγμάτευτη και μπορείτε μεν να μιλάτε εσύ και τα φασιστρόνια σου αλλά επιλεκτικά ήτοι: ΘΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΠΟΛΥ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΙ ΛΕΤΕ! Θα έχετε άγχος για το τι θα πείτε!  Κι αν μας κάνει κέφι θα σας ακούμε, έτσι κι αλλιώς η ιστορία σας καταδίκασε. Είδες οι τάχα μου τσαμπουκάδες της χρυσής αυγής τι φρόνιμα κοτοπουλάκια έγιναν μεμιάς; Είδες πως τους έφυγε ο τσαμπουκάς και σταζουν μέλι τα στοματάκια τους; Ετσι! ΚΟΚΟΚΟ ε; έτσι θα τα λέτε ευγενικά κι όμορφα κι αμα σας αρέσει. Άμα δεν σας αρέσει είναι εύκολο να κηρυχτείτε παράνομοι, χαριστικώς δεν έχετε κηρυχτεί ακόμα παράνομοι κι εσύ και τα χρυσαύγουλα και οι όμοιοί σας. Αλλά ήσυχα ε ανεπρόκοπε κι ανάξιε; Ήσυχα διότι είπαμε: είναι αδιαπραγμάτευτη! 

Κακοποίηση ανηλίκου… Ε, και;

Βράδυ, σε ένα σπίτι στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης… «Δι' ασήμαντον αφορμήν» - (κάτι, λέει, για ένα παιχνιδάκι) ένας πατέρας ξυλοκοπεί άγρια το 7χρονο αγοράκι του και το διώχνει από το σπίτι. Για όσους δεν πιστεύουν αυτό που διαβάζουν, επαναλαμβάνω: Ενας πατέρας πρώτα σαπίζει το παιδάκι του στο ξύλο και μετά το πετάει έξω από το σπίτι μέσα στη μαύρη νύχτα με την συνενοχή - συναίνεση της μάνας.

Το 7χρονο πλανιέται, οι ώρες περνάνε και τότε - μόνο τότε - οι «γονείς» αποφασίζουν να καλέσουν την Αστυνομία. Υστερα από έρευνα, το βρίσκουν να πλανιέται έντρομο πολλά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι. Σε άθλια κατάσταση, διηγείται κλαίγοντας τα γεγονότα. Το εξετάζουν. Το κορμάκι του, γεμάτο από σημάδια, μώλωπες, ξύλο, μπουνιές, γροθιές, διηγείται κι αυτό τη δική του ιστορία…

Ο πατέρας οδηγείται στην Εισαγγελία Θεσσαλονίκης. Στην ανάκριση ομολογεί και παραδέχεται τη φρικαλέα πράξη του. Σχηματίζεται δικογραφία, αποστέλλεται στην Εισαγγελία Εφετών και…

… και, εδώ λογικά, η επόμενη φράση θα έπρεπε να είναι «προφυλακίζεται και αναμένεται η εκδίκαση της υπόθεσης». Λογικά. Με την πιο κοινή, με την πιο στοιχειώδη λογική. Κι όμως… Η επόμενη φράση είναι: «ΚΑΙ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ». Αφού ομολογήσει, δηλαδή την κακοποίηση, πάει σπιτάκι του. Γιατί; Γιατί, λόγω της ιδιότητάς του εμπίπτει σε ειδική δωσιδικία…

Σε απλά ελληνικά, το κτήνος αυτό είναι δικαστικός. Πρωτοδίκης. Το ίδιο και η μάνα. Η επαγγελματική ιδιότητα και των δύο προβλέπει ασυλία για το έγκλημα που διαπράξανε. Τόσο απλό!

Και το κερασάκι; Η εισαγγελέας Ανηλίκων έκρινε ότι - με την προϋπόθεση ότι το παιδί θα παρακολουθείται από παιδοψυχίατρο - μπορεί να ξαναγυρίσει στο σπίτι. Ναι, στο ίδιο ακριβώς σπίτι όπου το χτύπαγαν αλύπητα, στο ίδιο ακριβώς σπίτι απ' το οποίο το διώξανε μες στη νύχτα. Τώρα που μιλάμε, λοιπόν, το παιδί είναι σπίτι κι οι γονείς στην έδρα να δικάζουν εσένα κι εμένα. Κι όχι μόνο φύγανε κύριοι, αλλά κανείς ΦΥΣΙΚΑ δεν έμαθε τα ονόματά τους. Κανένα στοιχείο δεν δημοσιοποιήθηκε, οι βασανιστές κυκλοφορούν ανάμεσά μας και το 7χρονο θύμα βρίσκεται και πάλι στα χέρια τους.

Αν προσπαθήσεις να μπεις έστω και για λίγο στην ψυχολογία ενός κακοποιημένου παιδιού, τρελαίνεσαι. Ο φόβος, ο τρόμος, η μοναξιά, η πεποίθηση ότι φταις εσύ, η βεβαιότητα ότι άξιζες την τιμωρία. Και πάνω απ' όλα, η αίσθηση ότι δεν έχεις πουθενά να στραφείς… Δεν έχεις κανέναν να μιλήσεις… Δεν μπορεί κανείς να σε βοηθήσει… Από το νηπιαγωγείο μέχρι το λύκειο, καμία πρόβλεψη, καμία στήριξη για τα κακοποιημένα παιδιά. Δεν υπάρχει κανένας να τους πει «αν συμβαίνει κάτι, οτιδήποτε, έλα να μου μιλήσεις, χωρίς να φοβηθείς. Εγώ θα σε βοηθήσω. Εγώ είμαι εδώ για σένα!». Γι' αυτό, όσο όλοι εμείς κυκλοφορούμε, πάμε στις δουλειές μας, γυρίζουμε σπίτι μας, βάζουμε την τηλεόραση, ένα σκοτεινό έγκλημα μπορεί να διαπράττεται στη διπλανή πόρτα. Αλλά ο ήχος της τηλεόρασης είναι δυνατός. Και πνίγει την κραυγή!

Τον Μάιο του 1998, στα πλαίσια του Συμποσίου Ευρωπαϊκού Δικτύου για τα Παιδιά με τη φωνή των ίδιων των παιδιών, συντάσσεται το παρακάτω κείμενο:

«Είμαστε παιδιά και νέοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Απαιτούμε από την ΕΕ να ακούσει με προσοχή τις φωνές των 90 εκατ. παιδιών και νέων κάτω στων 18 ετών. Κάθε παιδί πρέπει να είναι υποκείμενο σεβασμού και προσοχής... Στην Ευρωπαϊκή Ενωση τα δικαιώματα των παιδιών για προστασία από κακοποίηση, βία, έγκλημα, εκμετάλλευση δεν εξασφαλίζονται.

Προτρέπουμε τους πολιτικούς και τους υπεύθυνους για την πολιτική στην Ευρώπη και σε κάθε χώρα μέλος να λάβουν μέτρα για την προώθηση και προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών και για την αντιμετώπισή μας με ισοτιμία και σεβασμό».

Αυτό λένε τα παιδιά… Αλλά οι «μεγάλοι» λένε άλλα. Με συνένοχο μια μαλθακή κοινωνία, οι «μεγάλοι» συνεργούν ή σιωπούν. Κι ας ξέρουν πως η σιωπή είναι έγκλημα: Οταν γνωρίζω ότι ένα παιδί κακοποιείται και δεν το καταγγέλλω για να μην «μπλέξω», είναι σαν να το κακοποιώ εγώ ο ίδιος!

Δεν ξέρω και δεν με νοιάζει τι λένε οι νόμοι. Ενα ξέρω κι ένα με νοιάζει: Σε κάθε κρούσμα παιδικής κακοποίησης πρέπει να δημοσιοποιούνται ΠΑΝΤΑ τα στοιχεία των γονιών. Αδιάφορο αν είναι δικαστής ή χασάπης, φτωχός ή πλούσιος, λούμπεν ή μεγαλοαστός. Θέλω όνομα, θέλω διεύθυνση, θέλω τη φάτσα τους στη φωτογραφία. Κι απαιτώ - ναι, απαιτώ - να μας δοθεί μια απάντηση: Ποια ασυλία κατά τον νομοθέτη επιτρέπει στον οποιονδήποτε εγκληματία να χτυπάει αλύπητα ένα αβοήθητο παιδάκι; Που ακόμα κι αν τα τραύματα στο κορμάκι επουλωθούν, της ψυχής τα τραύματα θα τα σέρνει μια ζωή σαν αλυσίδα στο πόδι.

Ζητώ συγγνώμη για την φόρτιση, αλλά το συγκεκριμένο θέμα πέρασε στα ψιλά με τον χαμό στα πολιτικά. Κι αυτά τα ψιλά βολεύουν. Και το σκοτάδι εκτρέφει την κτηνωδία… Και το έγκλημα συνεχίζεται… Χωρίς τιμωρία

Κακοποίηση ανηλίκου… Ε, και;

26 Μαΐου 2012

«Στην τζαζ χρειάζονται οι φίλοι. Ολα τα άλλα βρίσκονται»

 

Μουσική συνάντηση με χρώμα ευρωπαϊκό στον πολυχώρο Τεχνόπολις του Δήμου Αθηναίων, όπου γνωστά ονόματα, όπως η Βικτόρια Τολστόι, η Μαρία Χοάο, ο Ρικάρντο Λούπι, περνούν από την ίδια σκηνή με το κουαρτέτο του Χάρη Λαμπράκη και το ευφάνταστο, ταξιδιάρικο νέι του

Από τη μια ο Τζον Κολτρέιν και ο Μπιλ Εβανς και από την άλλη η αγάπη του για τα ηπειρώτικα, τα θρακιώτικα, τα ποντιακά και τις ανατολικές μουσικές γενικότερα. Πώς συνδυάζονται στην τζαζ δύο κόσμοι που στο μυαλό μας τουλάχιστον είναι τοποθετημένοι σε αντίθετους πόλους; «Kατ' αρχήν δεν θεωρώ ότι παίζω τζαζ», εξηγεί ο Χάρης Λαμπράκης, όνομα που συνειρμικά σου φέρνει τον ήχο του μουσικού οργάνου νέι στον νου.

Και για να εξηγούμαστε: Το Harris Lambrakis Quartet είναι το πιο δραστήριο, τα τελευταία χρόνια, ελληνικό και νεότερο τζαζ κουαρτέτο - με εμφανίσεις σε φεστιβάλ, συναυλίες, μουσικές σκηνές, μπαρ - και ένα από τα δυο ελληνικά τζαζ γκρουπ που θα ακούσουμε στο 12ο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Τζαζ - έως και τις 27 Μαΐου - στον πολυχώρο Τεχνόπολις.

Δημιουργήθηκε το 2006 από τον Χάρη Λαμπράκη (νέι), τους Νίκο Σιδηροκαστρίτη (τύμπανα), Δημήτρη Θεοχάρη (πιάνο) και Αλέξανδρο Παρασκευόπουλο (μπάσο) έχοντας ως αφετηρία την αγάπη τους για τη μουσική του Τζον Κολτρέιν και κάποιες συνθέσεις του Χάρη (σήμερα στη θέση του Αλέξανδρου Παρασκευόπουλου είναι ο Δημήτρης Τσεκούρας). Η «Θέα» ήταν το πρώτο CD του κουαρτέτου το 2007 και πήρε πολύ καλές κριτικές - ένα ακόμη όπου να 'ναι θα κυκλοφορήσει. Λίγο πριν ο Χάρης Λαμπράκης έπαιζε με τον κοντραμπασίστα Μιχάλη Σιγανίδη ως Συγκρότημα Λαμπράκη (την ιδέα είχε ο Σιγανίδης, «για να έχουμε πολλές δουλειές», όπως έλεγε χαριτολογώντας).

Αλλά να πάρουμε τα πράγματα απ'ο την αρχή. Γιατί όντως το νέι (που μοιάζει με φλογέρα και έχει καταγωγή από την αρχαία Αίγυπτο) είναι όργανο που δεν συναντάς εύκολα σε τζαζ γκρουπ. «Μας αρέσει η τροπική (modal) τζαζ, αλλά έχουμε και πολλές αναφορές στην Ανατολή. Εμείς πάντως λέμε ότι παίζουμε ελληνική μουσική», εξηγεί ο δεξιοτέχνης του νέι.

Αν και παιδί της πόλης, είχε μια τάση πάντα προς την ελληνική μουσική παράδοση. Μεταξύ ηπειρώτικων και τζαζ, όμως, πού βρίσκεται το κοινό σημείο; «Υπάρχει μια ειλικρίνεια στον τρόπο που αυτοσχεδιάζει ή παίζει ένας παραδοσιακός μουσικός. Το ίδιο και ο Κολτρέιν. Εκφράζεται με μια αμεσότητα, με μια φλόγα, χωρίς να τον απασχολεί αν αρέσει ή όχι. Αποφεύγει τους έντεχνους καλλωπισμούς».

Μιλάμε για τη σκηνή της τζαζ στις μέρες μας και πώς επιβιώνει στην Αθήνα. Μουσικοί υπάρχουν πολλοί, λέει, «απίστευτα ταλέντα», αλλά δεν υπάρχουν χώροι ούτε μουσικά περιοδικά, τα ραδιόφωνα παίζουν πλέι λιστ και αν θες να κάνεις δίσκο, πρέπει να έχεις καλούς φίλους και κάποια χρήματα στην άκρη. «Ομως όσο υπάρχουν μουσικοί σαν τον Μιχάλη Σιγανίδη, τον Φλώρο Φλωρίδη, τη γενιά αυτή που συνεχίζει και τώρα, δεν γίνεται να πεις ότι δεν υπάρχει τζαζ στην Ελλάδα. Και μάλιστα πολύ δυναμική για το μέγεθος της χώρας μας».

Ωστόσο, δεν είναι δυνατόν να ζήσει κανείς αποκλειστικά από τα live του. «Παίζουμε ως σέσιον μουσικοί ή διδάσκουμε - κυρίως», λέει. Και το κοινό; Εχει διευρυνθεί κάπως από τη δεκαετία του '90; «Yπάρχει κοινό. Πάντα όμως το κοινό της τζαζ ήταν μικρό. Και εδώ και παντού. Βλέπεις τον Μπιλ Εβανς να παίζει, ας πούμε, και από κάτω είναι 10 άτομα. Να έχουμε εμείς παράπονο; Οχι, δεν έχουμε. Παίζουμε διαρκώς σε φεστιβάλ, παίξαμε στο Half Note, στη Στέγη Γραμμάτων, τώρα στον πολυχώρο Τεχνόπολις και πάντα υπάρχει κόσμος που μας παρακολουθεί. Ναι, είμαι αισιόδοξος. Κάνουμε αυτό που θέλουμε, μας καλούν σε φεστιβάλ, δεν αποκλείεται την επόμενη σεζόν να ανοίξουμε πόρτες και στο εξωτερικό και σε λίγο θα βγει και το δεύτερο CD μας».

Αυτοχρηματοδοτούμενο και αυτό; «Είπαμε, στην τζαζ χρειάζονται οι φίλοι. Ολα τα άλλα βρίσκονται».

ΤΑ ΝΕΑ

24 Μαΐου 2012

καθρέφτη, καθρεφτάκι μου…!

Κάποιες φορές είναι πολύ δύσκολο να δώσω την εικόνα όπως εγώ την βλέπω κι αναγκάζομαι να ψάχνω για παραδείγματα μπας και καταλάβουν κάποιοι συνομιλητές μου. Προχθές λοιπόν είχα συζήτηση με θέμα «γιατί οι γερμανοί είναι τόσο σκληροί μαζί μας». Έτσι μου τέθηκε το θέμα από ανθρώπους που κατέχουν όλα μα ΟΛΑ τα εχέγγυα και τις περγαμηνές του ελληνικού κράτους ανήκοντες στην «υψηλή κοινωνία» των «πνευματικών» ανθρώπων του τόπου. Βέβαια στο τέλος της συζήτησης (εγώ την έκλεισα) τους αποκάλεσα «απλώς ηλίθια παπαγαλάκια που αποστηθίζουν εντολές» και αυτοί με την σειρά τους με αποκάλεσαν «αποτυχημένο χωρίς καμία αναγνώριση από κανέναν εντός της επικράτειας» αδυνατώντας να καταλάβουν πως για μένα αυτό είναι επιτυχία!

Η συζήτηση άναψε όταν τόλμησα να μεταθέσω το πρόβλημα «γιατί οι έλληνες είναι τόσο μαλακοί με την ελλάδα»; Εν ολίγοις προσπάθησα να εξηγήσω πόσο διαφορετικά σκέφτονται αυτοί οι δυο διαφορετικοί λαοί. Από την μια έχουμε τους Έλληνες οι οποίοι παιδιόθεν γαλουχούνται με ιδεοληψίες πως είμαστε έθνος ανάδελφον, δεν πειράξαμε ποτέ κανέναν αλλά πάντα οι άλλοι μας επιβουλεύονταν θέλοντας το κακό μας ενώ η ιστορία μας βρίθει ηρώων και μόνο ηρώων. Εγκληματίας κανείς! Αντίθετα οι Γερμανοί γαλουχούνται παιδιόθεν πως οι γονείς τους ήταν εγκληματίες ναζί πράγμα το οποίο παραδέχονται και κουβαλούν ως παράδειγμα προς αποφυγή. Το πόσο πονάει να θεωρεί ένας άνθρωπος (πόσο μάλλον ένας λαός) τους γονείς του εγκληματίες, είναι δύσκολο να το αντιληφθούμε εμείς που οι γονείς μας ήταν υποτίθεται όλοι ήρωες που πολέμησαν για ιδανικά και αξίες και ανθρωπισμό και άλλα τέτοια μπαρμπούτσαλα. Αλλά ξέρετε ποια είναι η πραγματική διαφορά; Πως οι μεν γερμανοί ξέρουν την αλήθεια (όσο σκληρή κι αν είναι) ενώ εμείς εδώ ζούμε μέσα στο ψέμα και την μυθοπλασία. Ουδείς λόγος για τα δικά μας εγκλήματα! Εμείς ουδεπόποτε διαπράξαμε εγκλήματα ΝΟ ΝΟ ΝΟ!

Στο ελλαδιστάν ο γιος του ταγματασφαλίτη, η κόρη του δοσίλογου είναι… περήφανη δημόσια υπάλληλος, δικαστής, πρόεδρος, αρχιαστυνόμος αρχιστράτηγος και πάει λέγοντας μέχρι εκπροσώπησης στην βουλή με τον πιθηκαλώπιξ και τον σιληπορδέο. Αντίθετα στην Γερμανία όχι βουλή αλλά και μ’ ενοχές και παράνομοι οι αντίστοιχοι ναζιστές και ας είναι και γονείς τους!

Αλλά επειδή την συζήτηση την έχω ήδη κάνει: δυο παραδείγματα και βγάλτε συμπέρασμα όσοι μπορείτε. Οι μεν γερμανοί βιώνουν την αλήθεια όσο σκληρή κι αν είναι, οι δε έλληνες ζούμε τον μύθο μας. Το ποιοι είναι σε καλύτερη θέση το βιώνουμε ως μια αλήθεια που δεν μπορούμε να κρύψουμε! Όσο κι αν προσπαθούμε να τα φορτώσουμε πάλι στους άλλους αυτή την φορά η αλήθεια δεν κρύβεται. Ναι, είμαστε λαμόγια! Ας το παραδεχτούμε για να μπορέσουμε να δούμε πως θα το αντιμετωπίσουμε. 


Δεν έζησαν τα αποτρόπαια εγκλήμτα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά τα ονόματά τους στοιχειώνουν το παρόν, οι μνήμες του παρελθόντος των προγόνων τους τους κατακλύζουν και τους αναγκάζουν να πληρώσουν το βαρύ τίμημα αυτής της κληρονομιάς.

Τα ονόματα των Himmler, Goering, Goeth και Hoess ακόμη προκαλούν ανατριχίλα στο άκουσμά τους για τα εγκλήματα των Ναζί.

Ο Rainer Hoess ένιωθε για χρόνια ένοχος

Όταν ήταν παιδί ο Rainer Hoess του έδειξαν ένα οικογενειακό ενθύμιο. Θυμάται τη μητέρα του να σηκώνει ένα βαρύ καπάκι που στο κέντρο του είχε χαραγμένη τη σβάστικα και του έδειξε οικογενειακές φωτογραφίες.  Ο πατέρας του έπαιζε σε ένα κήπο με τα αδέρφια του με φόντο... τους θαλάμους αερίου του Άουσβιτς.

Ο παππούς του Rudolf Hoess ήταν ο πρώτος διοικητής του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς και ο πατέρας του μεγάλωσε σε μία βίλα που την έχτισαν οι αιχμάλωτοι πολέμου.

Ήταν εκεί όπου η γιαγιά του τον συμβούλευε να πλένει καλά τις φράουλες που μάζευε γιατί είχαν πάνω τους τη στάχτη από τους φούρνους από το στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Ο Rainer ακόμη ζει στοιχειωμένος από την πόρτα του κήπου που είδε στις φωτογραφίες, εκείνη που οδηγούσε κατευθείαν στον τόπο μαρτυρίου τόσων ανθρώπων, την ''πύλη της κόλασης'' όπως την αποκαλεί ο ίδιος.

''Είναι περίεργο να εξηγήσω την ενοχή, ακόμη κι αν δεν υπάρχει λόγος να αισθάνομαι οποιαδήποτε ενοχή. Την κουβαλάω μέσα στο μυαλό μου. Ντρέπομαι φυσικά γι’ αυτό που η οικογένειά μου, ο παππούς μου έκανε σε χιλιάδες άλλες οικογένειες'' είπε ο Rainer.

Ως παιδί του είχαν απαγορεύσει στις σχολικές εκδρομές τη συμμετοχή λόγω του επωνύμου του. Πλέον στα 40 του ένιωσε την ανάγκη να αντιμετωπίσει τον τρόμο και τα ψέματα που έζησε τόσα χρόνια στην οικογένειά του.

Η Katrin Himmler γράφει για να λυτρωθεί

Για την Katrin Himmler, η συγγραφή ήταν ο τρόπος της να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι ο Heinrich Himmler ήταν μέλος της οικογένειάς της. ''Είναι πολύ βαρύ φορτίο να έχεις ένα παρόμοιο μέλος στην οικογένεια, τόσο κοντά του. Είναι κάτι που κρέμεται σαν σκιά από πάνω σου'', τόνισε.

Ο Himmler, ο ''αρχιτέκτονας'' του Ολοκαυτώματος, ήταν προπάππους της, ενώ ο παππούς της και τα αδέρφια του ήταν όλα μέλη των Ναζί.

''Έβαλα τα δυνατά μου να απέχω από αυτό και να το αντιμετωπίσω κάνοντας κριτική. Δεν ντρέπομαι πια γι’ αυτήν την επαφή της οικογένειάς μου'', πρόσθεσε και συμπλήρωσε ότι οι απόγονοι των εγκλημάτων των Ναζί ζουν ανάμεσα σε δύο άκρα. Άλλοι το αποδέχονται και συνεχίζουν και άλλοι κόβουν κάθε δεσμό με την οικογένειά τους.

Η Katrin νόμιζε ότι είχε ωραία σχέση με τον πατέρα της ώσπου άρχισε να ερευνά το οικογενειακό παρελθόν. Ο πατέρας της δεν το συζητούσε καν.

Αντιλήφθηκε πόσο δύσκολο ήταν για εκείνον όταν και η ίδια δεν μπορούσε να αποδεχθεί ότι η ίδια της η γιαγιά ήταν Ναζί κι όσο κι αν την αγαπούσε, όταν ανακάλυψε γράμματα και κατάλαβε ότι είχε επαφές με παλιά μέλη των Ναζί.

Η Monika Hertwig ''είδε'' την οικογένειά της στη Λίστα του Σίντλερ

Η αποκάλυψη ήταν ακόμη πιο βαριά για τη Monika Hertwig. Ήταν ακόμη μωρό όταν ο πατέρας της Amon Goeth δικάστηκε και απαγχονίστηκε επειδή σκότωσε χιλιάδες Εβραίους.

Ο Goeth ήταν ο σαδιστής διοικητής του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Plaszow, ενώ η μητέρα της τη μεγάλωσε σαν να μην συνέβη ποτέ κάτι. Μάλιστα, βλέποντας φωτογραφίες του πατέρα της είχε μία γλυκιά εντύπωση.

Στην εφηβεία της πλέον ρώτησε τη μητέρα της ποιος ήταν ακριβώς ο πατέρας της και τότε της ομολόγησε ότι εκείνος πρέπει να είχε σκοτώσει μερικούς Εβραίους. Όταν τη ρώτησε πόσους ακριβώς, η γυναίκα αντέδρασε σαν τρελή και τη χτύπησε μ’ ένα καλώδιο.

Όταν πια είδε τη ''Λίστα του Σίντλερ'' όπου τον πατέρα της υποδυόταν ο Ralph Fiennes, η Monika είπε ότι ένιωσε σαν να τη χτύπησαν.

Η Bettina Goering απαρνήθηκε τη μητρότητα εξαιτίας του ονόματος

Η Bettina Goering, ανιψιά του φημολογούμενου διαδόχου του Χίτλερ Herman Goering, ένιωσε ότι έπρεπε να λάβει δραστικά μέτρα για να χειριστεί την οικογενειακή της κληρονομιά. Και η ίδια και ο αδερφός της διάλεξαν να στειρωθούν ώστε να μην γεννήσουν άλλους απογόνους των Goerings.

Επειδή μάλιστα έμοιαζε στον θείο της, έφυγε από τη Γερμανία πριν από 30 χρόνια και ζει σ’ ένα τροχόσπιτο στη Σάντα Φε του Νέου Μεξικό.

http://news247.gr/eidiseis/kosmos/oi_apogonoi_twn_nazi_plhrwsan_to_timhma.1787702.html


Ο Κωστόπουλος χρησιμοποιεί σαν κύρια πηγή τα ημερολόγια και τις επιστολές των στρατιωτών που, σε αντίθεση με τους προηγούμενους πολέμους, είναι γεμάτα από περιγραφές από απίστευτες αγριότητες του εισβολέα ελληνικού στρατού. «Ο ελληνικός στρατός έπρεπε να «διαφυλάσσει» την τάξη για λογαριασμό και κάτω από την υψηλή εποπτεία των Συμμάχων και ταυτόχρονα να δημιουργεί στον κατακτημένο χώρο τις υλικές προϋποθέσεις μιας πιο μακροπρόθεσμης επικράτησης. Και τα δυο αυτά καθήκοντα δεν μπορούσαν παρά να οδηγήσουν σε μια ατέλειωτη αλυσίδα από αγριότητες κι ανθρώπινες τραγωδίες».

Ένας τσολιάς από τη Βοιωτία γράφει στο ημερολόγιό του: «Ο διοικητής μας Γεώργιος Κονδύλης περιφέρεται διαρκώς σε όλη την πόλη (σημ. του Αϊδινίου) και μας ενθαρρύνει πώς θα φάμε τους άπιστους, μας λέει να πράξουμε ό,τι βαστάει η ψυχή μας. Ένας ρασοφόρος έβαλε φωτιά σε ένα τζαμί και έκαψε μερικές φτωχοοικογένειες. Ήταν οι οικογένειες που δεν πρόλαβαν να φύγουν όπως οι πλούσιοι του Αϊδινίου». Ο στρατιώτης Νίκος Βασιλικός, πατέρας του γνωστού συγγραφέα, γράφει για τις αγριότητες του ελληνικού στρατού μετά τη μάχη στο Σαγγάριο το 1921: «Όλου του κάμπου τα χωριά καίγονται από το Γιουνάν-ασκέρ, το οποίο μεταλαμπαδεύει, επ’ ευκαιρία της διαβάσεώς του, τα πραγματικά φώτα του πολιτισμού». Δεν πρόκειται για αυθόρμητο ξέσπασμα, μας πληροφορεί ο ίδιος, αλλά για την εφαρμογή συγκεκριμένης διαταγής του Επιτελείου. Πριν φτάσουμε στην καταστροφή της Σμύρνης είχε προηγηθεί η συστηματική καταστροφή της μικρασιατικής ενδοχώρας, διαπιστώνει ο Κωστόπουλος, στηριγμένος στις άφθονες μαρτυρίες που επιβεβαιώνουν ότι το ελληνικό κράτος «πρόκρινε μια στρατηγική ολοκληρωτικού πολέμου και καταστροφής». Αυτή η ολοκληρωτική καταστροφή καταγράφεται στα ημερολόγια των φαντάρων με ατέλειωτες περιγραφές μαζικών εκτελέσεων, βιασμών, λεηλασιών. Σύμφωνα με έναν έλληνα υπουργό «η Ελλάδα ήταν αναγκασμένη ν’ ακολουθήσει τις άλλες αποικιακές δυνάμεις στην κατάκτηση εδαφών με αριθμητική υπεροχή του τουρκικού πληθυσμού για λόγους στρατηγικούς, οικονομικούς και εκπολιτιστικούς»! Αλλά όταν η ιμπεριαλιστική εκστρατεία του ελληνικού κράτους ηττήθηκε στην Μικρά Ασία και οι δυνάμεις του Κεμάλ έφταναν στην Σμύρνη η ελληνική κυβέρνηση απαγόρευε μέχρι την τελευταία στιγμή την αποχώρηση του ελληνικού πληθυσμού από την πόλη και την επιβίβαση στα πλοία του στόλου. «Καλύτερα να μείνουν εδώ και να τους σφάξει ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα», έλεγε ο διαβόητος Στεργιάδης, ο ύπατος αρμοστής της Ελλάδας στη Σμύρνη. Στο βιβλίο αναφέρονται, αν και συνοπτικά, οι αντιπολεμικές διαθέσεις των ελλήνων φαντάρων που αναρωτιόντουσαν γιατί πολεμάνε δέκα χρόνια συνέχεια. Από την υποδοχή που επιφύλαξαν στον Κωνσταντίνο με συνθήματα που ζητούσαν την άμεση απόλυσή τους από το στρατό, μέχρι την «απεργία πολέμου», αρνούμενοι να πολεμήσουν και ξεκινώντας ομαδικά για τα σπίτια τους……

Η άνανδρη επίθεση στην κα Ρεπούση « Ροΐδη Εμμονές

22 Μαΐου 2012

Όταν η κυνική αλήθεια σκοτώνει το ιαματικό ψεύδος…

…τότε έρχεται η ώρα της συγγνώμης.  Όταν το ιαματικό ψεύδος μιας τάχα μου δημοκρατίας καταρρέει μπροστά στην κυνική αλήθεια του ανθρωπισμού τότε καταλαβαίνουμε τι σημαίνει να διαλύεις μια οικογένεια στον βωμό των ιδεοληψιών. 

Αντίο και συγγνώμη

Γράφτηκε για το Protagon.gr

Παιδιά μου, αποφάσισα να γράψω δημόσια πράγματα που δυσκολεύομαι να σας πω αντικρίζοντάς σας. Είπα να σας ζητήσω συγγνώμη δημόσια, επειδή μάλλον είμαι αρκετά δειλός για να βρω δύναμη να σας αντικρίσω. Όταν πήρα την απόφαση να μεταναστεύσω στην Ελλάδα, η μία από σας ήταν ακόμα στη κοιλίτσα της μαμάς σας και μόλις έκλεισε τον πέμπτο μήνα της ζωής της ήρθε μαζί της να με βρει. Στη νέα χώρα που είχα επιλέξει να ζήσουμε όλοι μας, για το υπόλοιπο της ζωής. Δεκατρείς μήνες μετά, ήρθες στη ζωή και εσύ, μικρή μου «πριγκηπέσα».

Κάνατε χρόνια να δείτε τους παππούδες και τις γιαγιάδες σας διότι, όσες φορές ετοιμαζόμασταν να πάμε, για καλό ή για κακό, πάντα ένα χαρτί μας έλειπε αλλά εσείς ακούγατε πως «ο μπαμπάς και η μάμα έχουν μερικές δουλειές και θα πάμε το επόμενο καλοκαίρι». Αυτό το καλοκαίρι πάντα αργούσε και από τότε, όλο κι όλο μπορέσαμε να πάμε τρεις φορές.

Σας έλεγα πάντα ότι η ζωή μας είναι συνδεδεμένη με την Ελλάδα, η Ελλάδα είναι η πατρίδα μας και όλα θα πάνε καλά. Κάποτε, μικρή μου, με είχες ρωτήσει να σου πω ποιος είναι μετανάστης. Σου παρομοίασα τους μετανάστες με τα αποδημητικά πουλιά και σου είπα ότι, «έτσι είμαστε κι εμείς, αφήνουμε την πατρίδα μας και πάμε σε κάποια άλλη πατρίδα». Θυμάσαι, καρδιά μου, που μου είπες «τότε μετανάστες είστε εσύ και η μαμά, εγώ ποτέ δεν άφησα την πατρίδα μου να πάω σε κάποια άλλη. Εδώ γεννήθηκα και δεν την άφησα ποτέ». Γελάσαμε πολύ τότε, αγάπη μου και ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα ότι μεγάλωνες.

Τώρα , όμως, θέλω να σας ζητήσω συγγνώμη, και ελπίζω κάποτε να με συγχωρέσετε για το μεγάλο ψέμα που σας είπα. Παιδιά μου, μπορεί εγώ να θέλω να είναι συνδεδεμένο το μέλλον μας με την Ελλάδα, και να σας το έλεγα ως κάτι φυσιολογικό, αλλά δεν είναι πια στο χέρι μου. Τότε που αρρώστησα σοβαρά, και έμεινα άνεργος για πολύ καιρό, όπως μου είπαν οι γιατροί να κάνω, θα το θυμάστε σίγουρα, δεν μπόρεσα να έχω όσα ένσημα χρειάζονται για την άδεια παραμονής και την Πέμπτη που μας πέρασε μ’ενημέρωσαν ότι μέχρι τις 18 Ιουνίου, πρέπει να εγκαταλείψω την Ελλάδα. «Οικειοθελώς» αρχικά και αν δεν το κάνω, θα ακολουθήσει «αναγκαστική απομάκρυνση».

Αν φύγω, παιδιά μου εσείς να συνεχίστε να κάνετε το ίδιο πράγμα όπως σήμερα. Να είστε καλές μαθήτριες και να πιστεύετε ότι όλα θα πάνε καλά. Παρόλο που το ψέμα μου αποκαλύφθηκε. Ακόμα όμως και αν αυτό δεν συμβεί, για 4-5 χρόνια δεν θα μπορέσω να έχω κανονική άδεια παραμονής και φυσικά ούτε να καταθέσω για ελληνική υπηκοότητα θα μπορέσω. Ούτε εσείς, όμως, θα μπορείτε να πάρετε την ελληνική υπηκοότητα, όσο καιρό θα σπουδάζετε διότι δεν θα έχουμε και οι δυο γονείς σας άδεια παραμονής. Αντίο, παιδιά μου και σας ζητώ συγγνώμη. Η βεβαιότητα μου, όπως πολλές βεβαιότητες, έκρυβε μέσα ένα μεγάλο ψέμα.

Αντίο και συγγνώμη « Correspondent

19 Μαΐου 2012

Αλαφιασμένα κοτόπουλα!

Ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι όταν ήμουν μικρός να μπαίνω στο κοτέτσι και να προγκάω τις κότες κάνοντας χάζι το αλάφιασμά τους και τον πλήρη πανικό που επικρατούσε και πάντα αδιαφορούσα για τις σφαλιάρες που μου έριχνε μετά η μάνα μου ουρλιάζοντας πως τις φοβίζω και θα σταματήσουν να κάνουν αυγά και θα πεθάνουμε όλοι από την πείνα (κι ίσως είναι αλήθεια αφού μεγάλωσα από το κοτέτσι και μερικά μαρτίνια). Ούτε καν βέβαια μου περνουσε τότε από το μυαλό πως θα ερχόταν μια μέρα που στην θέση των κοτόπουλων θα έβλεπα τους ανθρώπους να βολοδέρνουν αλαφιασμένοι σαν προγκιγμένα κοτόπουλα με πλήρη πανικό στο κρανίο αλλά αυτό μέχρι την ανάληψη των ολυμπιακών αγώνων. Από τότε ήξερα και περίμενα πως θα έρθει αυτή η μέρα που στο κοτέτσι του ελλαδιστάν θα επικρατήσει πανικός και να που ήρθε. Μια δεκαετία μετά λοιπόν και στο κοτέτσι επικρατεί το χάος μόνο που αυτή την φορά η μάνα μου δεν μπορεί να κάνει τίποτα! το αντίθετο μάλλον! Τούτη την φορά είμαι εγώ που βρίζω την μάνα μου επειδή περίμενε την κότα με τα χρυσά αυγά τάχα μου πως θα μας σώσει αλλά φευ! Τα χρυσά αυγά έγιναν χρυσή αυγή κι αντί σωτηρίας επήλθε σκότος και ως γνωστό όπως οι κότες στο σκοτάδι είναι παντελώς ανήμπορες έτσι και οι άνθρωποι όταν πέφτει σκοτάδι φοβούνται, μάλλον επειδή στερούνται της βασικής αίσθησης της όρασης. Κι έτσι μέσα στην μαυρη μας την τύφλα στραφήκαμε ξανά στα κοκόρια που καθήμενα ψηλότερα μας δίνουν την εντύπωση ότι ίσως και να βλέπουν. Οποία παραπλάνηση όμως…!

Κάπου εκεί μέσα στο σκοτεινό κοτέτσι ανάμεσα στα παλιότερα αλλά ξεπουπουλιασμένα πια κοκόρια κάθεται κι ένας κόκορας λυράτος νέος κι όμορφος που λαλάει δυνατά πολύ και είναι όμορφος και πλουμιστός και νέος και όλες οι κότες τον θέλουν αρχηγό να τις βγάλει από το σκοτάδι στο φως αλλά ωιμέ! Οι άμοιρες οι κότες μέσα στον πανιοκό τους ξεχνούν πως το εν λόγω κοκοράκι δεν έχει ιδέα από ζωή! Μεγάλωσε από τα γεννοφάσκια του μέσα σ’ ένα κομματικό γραφείο, φοίτησε ως αιώνιος φοιτητής σε ελληνικό πολυτεχνείο απ’ όπου και αποφοίτησε μόνο όταν πήρε εγκριση αποφοίτησης απο την κομματική οργάνωση για ν’ αναλάβει αμέσως μετά αρχηγός του κόμματος που τόοοσα χρόνια τον συντηρούσε ούτως ώστε να επιστρέψει με τον τρόπο αυτόν τα έξοδα στο κόμμα. Αλλά και όσο καιρό σπούδαζε μην νομίζετε, τον περισσότερο καιρό αντί να διαβάζει έκανε καταλήψεις και αντί να ερευνά την επιστήμη έκανε αφισοκολλήσεις για το κόμμα! Για δουλειά ούτε λόγος. Κι αυτός όπως και τ’ άλλα τα γέρικα και ξεπουπουλιασμένα πια κοκόρια δεν έχει δουλέψει ποτέ στην ζωή του. Δεν έχει ούτε ένα ένσημο του ΙΚΑ, δεν ξέρει τι θα πει φάμπρικα οικοδομή μεροκάματο και νυχτοκάματο, ας είναι καλά το κόμμα.

κι όμως! τ’ αλαφιασμένα κοτόπουλα τον θέλουν αρχηγό και σωτήρα. Να τους πει αυτός ο άεργος, ο κομματο-θρεμμένος, ο μοσχαναθρεμένος πως θα φτιάξουμε τα πράγματα! Ωιμέ κι αλί και τρις αλί! Τα παλιά κοκόρια ψόφησαν και πια δεν σας κάνουν τα χατήρια και γι αυτό θ’ αλλάξετε κόκορα και θα βρείτε έναν στα ίδια χάλια των παλιότερων! Οι κότες στο κοτέτσι παραμένουν ηλίθιες!   

κι εγώ; τι ρόλο παίζω εγώ μέσα σ’ όλον αυτό τον συμφερτό; Όπως έχω ξαναπεί εγώ ανήκω σ’ εκείνο το 35% που ΔΕΝ εκπροσωπούμαστε στην βουλή αρνούμενοι την υποταγή σ’ έναν οποιοδήποτε κόκορα. Δεν αλλάζω τον παλιό κόκορα μ’ έναν νεότερο της ίδιας κλάσης. Να λείπει το βύσσινο να λείπει και το καλαμπόκι! Αν μπορούσα να έχω γνώμη, αν δεν μου στερούσαν την ψήφο θα ήθελα πολλά που κατά καιρούς τα έχω γράψει εδώ σ’ αυτό το προσωπικό ηλεκτρονικό ημερολόγιο αλλά γνώμης δεν δικαιούμαι παρ’ εκτός αν η γνώμη μου είναι αυτή των άλλων. Ως ψηφοφόρος έχω να διαλέξω μεταξύ μιας ποικιλίας κοπράνων που άλλο βρωμάει περισσότερο κι άλλο λιγότερο για το ποιά σκατά θα φάω αλλά όποια και να διαλέξω το γεγονός είναι πως θα φάω σκατά. Σαφώς οι κότες θα επιλέξουν να φάνε τα σκατά που βρωμάνε λιγότερο αλλά και πάλι σκατά θα φάνε. Σαφώς και πάλι θα υπάρξουν κότες που θα φάνε τα σκατά εκείνα που βρωμάνε περισσότερο (το συνηθίζουν πολλές κότες) αλλά και αυτοί σκατά θα φάνε όπως και οι άλλες κότες που τρώνε όσα βρωμούν λιγότερο.  Αυτό οι κότες το λένε.. “ελευθερία επιλογής” χαχαχαχαχα! Ευτυχώς όμως έχω άλλη γνώμη άλλη θεώρηση των πραγμάτων δεν είμαι κοπροφάγος, δεν είμαι καν κότα και γι αυτό και δεν βρίσκομαι αυτό τον καιρό σε κατάσταση πανικού να φτερουγίζω στο κοτέτσι αλαφιασμένος μαζί με τις άλλες κότες!

Βέβαια για εκείνο το 35% δεν συζητάει κανένα κοκόρι και καμιά αλαφιασμένη κότα. Μας αγνοούν; κάνουν ότι μας αγνοούν; Δεν θέλουν να μας ξέρουν; θέλουν να ξεχάσουν την ύπαρξή μας; Δεν ξέρω. Υποψιάζομαι πως μάλλον κάτι τέτοιο συμβαίνει αλλά αυτό που δεν ξέρουν είναι πως κάθε φορά που πρόγκαγα τις κότες στο τέλος τις έπιανα μία μία και με δακτυλοσκόπηση έβλεπα πια είχε αυγό και της το έππαιρνα ευκαιρίας δοθείσης. Ε λοιπόν έτσι θα γίνει και τώρα. Στο τέλος θα φάτε τέτοιο κωλοδάχτυλο όλοι σας από εκείνο το 35% που και ο κώλος σας θα τσούζει και θα χάσετε τ’ αυγά και τα πασχάλια.

Αφού θέλετε να μείνει η χώρα ως έχει, κοτέτσι κι απλώς ν’ αλλάξετε κοκόρι τότε… τα καλύτερα έπονται! Συνεχίστε να μας αγνοείτε όπως με αγνοούσαν οι κότες στο κοτέτσι μέχρι να έρθει ή σειρά τους για… κωλονοσκόπηση.  

Και δυο θέματα εκτός. 1. Σήμερα πληροφορήθηκα πως πέθανε ένας αξιόλογος άνθρωπος και άξιος συνομιλητής. Ο Σπύρος Σγούρος άνθρωπος άξιος μας άφησε χρόνους. Αντίο Σπύρο. Θα θυμάμαι τα όσα συζητήσουμε μέχρι μόλις πριν μερικές μέρες κι έδειχνες τόσο μα τόσο δυνατός! Αντίο.

2. Ένας άλλος καλός φίλος που έκανε την χώρα μας λίγο καλύτερη απελαύνεται επειδή δεν είναι έλληνας κι ας έχει ζήσει την μισή ζωή του κι όλα του τα παραγωγικά χρόνια εδώ. Ας έκανε οικογένεια κι ας μεγάλωσε τα παιδιά του εδω, οι ελληναράδες συνεχίζουν να τον θεωρούν ξένο και τον Διώχνουν. Μιλάω για τον Νικο Άγκο. Νίκο σε χαιρετώ εκ του μακρόθεν κι αν τελικά καταφέρουν και σε διώξουν εκεί που θα πας κράτα λίγο χώρο και για μένα, παίρνουμε σειρά αν όχι λόγω ιθαγένειας λόγω χρώματος σίγουρα.  

10 Μαΐου 2012

Πιθηκαλώπιξ, Σιληπορδέος εγέρθητι!

09e8f2b363e0f708f66a3b0d262c5162_L-580x347Βρε τι μαθαίνω εδώ στα πέρα μέρη; Τα χρυσά αυγά προσπαθούν να μιλήσουν αρχαία ελληνικά αλλά τους βγαίνει η μητρική τους γλώσσα κι ακούγονται βοδινά; Τι είναι αυτά τα περί «εγέρθητι» που εκστομίστηκε σαν «εγέρθουτου» από τον πλέον… μορφωμένο χρυσαυγίτη; Έχουμε ξεπεράσει το επίπεδο του γελοίου αλλά επειδή λόγω βίτσιου έφαγα δυο χρόνια από την ζωή μου και σε κλασσικές σπουδές κι επειδή τυχαίνει να είμαι κάτοχος ενός εξαιρετικού ανθολογίου των εκδόσεων Βερέττα με τίτλο «ΤΑ ΒΡΩΜΟΛΟΓΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ» το οποίο και έχω εν μέρη αποστηθίσει για πάσα τέτοια περίπτωση θα σας δώσω ορισμένες αρχαιοελληνικές βρισιές ώστε να στολίζετε τα χρυσά αυγά στην αγαπημένη τους ξένη γλώσσα! Είναι πολλοί οι χαρακτηρισμοί που τους ταιριάζουν γάντι και γι αυτό σας προτρέπω να προμηθευτείτε το βιβλίο διότι εδώ θα γράψω από μνήμης τα όσα τους ταιριάζουν αλλά σίγουρα είναι και πολλά άλλα.

Τι είναι λοιπόν ένας χρυσαύγουλος; Έχουμε και λέμε:

1. Αγελαίος = χυδαίος, μέλος αγέλης

2. Αμάρευμα= κατακάθι της κοινωνίας (ους. αμάρα=χαντάκι

3. Ανασεισίφαλλος = αυτός που κουνάει κι ερεθίζει τον φαλλό

4. Αφόδευμα=σκατό

5. Βδέλυγμα=σίχαμα

6. Γονοπότης=αυτός που πίνει το σπέρμα

7. Γυναικοπίπης= μπανιστηρτζής

8. Ενόρχης= μονάρχιδος, άντρας μ’ ένα αρχίδι

9. Έκφαυλος = ξευτιλισμένος

10. Θλαδίας=ευνούχος

11. Καταδακτυλιζόμενος = αυτός που βάζει δάκτυλο στον κώλο του.

12. Κόβαλος=παράσιτος, παλιοτόμαρο

13. Κόπρειος= σκατένιος τιποτένιος

14. Κοπρώδης=αλειμένος με σκατά

15. Κοπροφάγος=αυτός που τρώει σκατά

16. Μιάστωρ=σιχαμένος, μίασμα

17. Οζόλης=βρωμίαρης

18. Όλισβος=ομοίωμα φαλλού δερμάτινο παραγεμισμένο με μαλλί και αλειμμένο με λίπος. Η αρχαία εκδοχή του δονητή.

19. Ονοκίνδης=αυτός που γαμιέται με γάιδαρο

20. Πανουργιππαρχίδας=αρχιαπατεώνας

21. Πιθηκαλώπιξ = πίθηκος+αλεπού (αυτό ταιριάζει γάντι στον αρχηγό τους)

22. Πορδαλέος=κλανιάρης

23. Πούνιος=ο κωλοτρυπίδας

24. Ρωποπερπερήθρας= αυτός που λέει συνέχεια βλακείες

25. Σιληπορδέος = αυτός που μιλάει με κλανιές

26. Σκωραμίς=σκατοκάθικο

Ορίστε λοιπόν μερικά… αρχαία για να έχουμε να τους λέμε αφού τόσο τους αρέσουν! 26 λεξεις που τους ταιριάζουν γάντι. Τις 21 τις χαρίζω από μια σε κάθε βουλευτή των χρυσών αυγών και τις πέντε (ένα φάσκελλο) που περισσεύουν τις δικαιούται ο αρχηγός τους ως αναγνώριση της αξίας του, από μένα με αγάπη.

9 Μαΐου 2012

Σκατά βρωμάει τούτος δω, σκατά βρωμά κι εκείνος, σκατά βρωμάει το σκατό, σκατά βρωμά κι ο κρίνος.

 

Shit%20For%20DinnerΕίναι απλό! Δεν υπάρχει κανείς να κυβερνήσει! Η εικόνα του ένλογου ψηφοφόρου μπορεί να παρομοιαστεί μ’ έναν καλεσμένο σε δείπνο όπου του σερβίρονται 35 διαφορετικά πιάτα όλα όμως με σκατά κι αυτός πρέπει οπωσδήποτε να φάει ένα από αυτά διότι κάτι άλλο δεν υπάρχει! Βέβαια αν τελικά φάει θα διαλέξει αυτά που βρωμάνε λιγότερο αλλά το γεγονός θα είναι ότι τελικά έφαγε σκατά.

Επειδή το θέμα είναι μεγάλο εγώ μακριά και ούτε τον χρόνο ούτε την διάθεση έχω, θα τα θέσω επιγραμματικά κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

-ΠΑΣΟΚ ΝΔ κατακρημνίστηκαν και ορθώς. Βρωμάγανε ανυπόφορα πιά!

-ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν πήρε εντολή να κυβερνήσει αλλά ούτε θέλει ούτε μπορεί. Βρίσκονται σε πανικό, έχουν χεστεί επάνω τους και μόνο με την ιδέα πως θα πρέπει να κυβερνήσουν. Πάνω στον πανικό τους δε, λένε και κάνουν πράγματα μέχρι που κι ο τελευταίος ηλίθιος αυτής της χώρας να γελάσει, μέχρι και το παρδαλό κατσίκι δηλαδή! Μέχρι δηλώσεις μετανοίας ζήτησε!

-ΔΗΜΑΡ, χέζε ψηλά κι αγνάντευε! Κυριολεκτικά!

-ΛάΟΣ, ΧΡΥΣΑ ΑΥΓΑ άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς! Έσκασε το αυγό και φάνηκε το τερατάκι. Μην το βλέπετε έτσι, άμα μεγαλώσει είναι πολύ χειρότερο! Φυσικά εγώ και μερικοί άλλοι συνεχίζουμε να είμαστε οι μαλάκες που φωνάζουμε χρόνια τώρα πως πρέπει-έπρεπε να είναι παράνομα τέτοιου είδους τέρατα. Διαπραγματευτείτε τώρα την δημοκρατία και τ’ ανθρώπινα δικαιώματα με τα τέρατα και συνεχίστε να επιμένετε πως είμαι μαλάκας, στο ελλαδιστάν ζούμε…!

- ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ είκοσι χρόνια βασανίζονται να πάρουν 3% κι ακόμα δεν έχουν καταλάβει τι φταίει κι αντί απάντησης όταν τους ρωτάς σου λένε «έχουμε υπομονή»! Ε, και τα γαϊδούρια επίσης.

-ΚΚΕ το εξημερωμένο σταλινικό τερατάκι τώρα βρήκε κι αυτό όμοια παρέα με τα ΧΡΥΣΑ ΑΥΓΑ. Το πιθανότερο, στην επόμενη βουλή να δούμε και τερατομαχίες. ‘Ηταν μπουρδέλο και θα γίνει αρένα εκεί μέσα. Απόδειξη πως για τίποτε καλύτερο δεν είμαστε άξιοι.

-ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ που κανονικά θα έπρεπε να λέγονται ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΕΣ. Ένα ακόμα μάτσο ηλιθίων οι κλασσικοί πιά ελληναράδες τώρα και σε κόμμα! Στόχο έχουν να ζήσουμε καναν αιώνα τρώγοντας βρούβες -αλλά δεν το ξέρουν. Στην πραγματικότητα δεν ξέρουν τίποτα απολύτως κι απλώς αντιδρούν ακολουθώντας τις επιταγές του στομαχιού τους και της τσέπης τους με μπόλικη σάλτσα εθνικοφροσύνης και πίστης είς τον έναν θεόν για όλα τα μελλούμενα. Περί συμπερασμάτων και του τι μέλλει γενέσθαι μην τους πείτε, δεν ξέρουν. έχει ο θεός... Το μόνο που ξέρουν είναι ότι τους έπεσε η χοληστερίνη πράγμα ανεπίτρεπτο για σαρκοφάγα ζώα και οι παπάδες κατσίκια δεν μοιράζουν.

Το θέμα είναι τι γίνεται τώρα! Πάμε πάλι για εκλογές; Πάλι καλεσμένοι σε… δείπνο θα είμαστε; Λοιπόν, η απάντηση βρίσκεται σ’ εκείνο το 35% που προτιμήσαμε να μείνουμε πάλι νηστικοί και απείχαμε των εκλογών! Όταν αποφασίσετε ω ψηφοφόρα κομματόσκυλα (διότι σ’ αυτές τις εκλογές μόνο αυτοί ψήφισαν) να μαγειρέψετε κανα φαΐ της προκοπής αντί για σκατά ελάτε να συζητήσουμε. Αν πάλι σκοπεύετε να συνεχίσετε με τα σκατά δικαίωμά σας αλλά φάτε τα μόνοι σας. Και μην κοιτάτε που το λέμε ακόμα ευγενικά και είμαστε ήσυχοι. Είναι επειδή έχουμε παιδεία, αλλά μην το παρατραβάτε διότι μιλάμε για τουλάχιστον 35% και είναι πολύ! Το καλύτερο λοιπόν που έχετε να κάνετε είναι να διαλυθείτε ησύχως όλα τα κόμματα και τα κομματάκια και ν’ αφήσετε όλους εμάς (τους κατ’ εσάς μαλάκες) να δούμε τι θα κάνουμε γιατί μ’ εσάς στην κουζίνα χορτάσαμε σκατά.

4 Μαΐου 2012

Βρε δε πα να γαμηθείτε…

Safer-Sex-concretelyΕλλαδιστάν 2012. Μια αντροπαρέα μέσα στην μιζέρια της οικονομικής κρίσης αποφασίζουν να πάνε λίγο να ξεσκάσουν. Συναντιούνται σ’ ένα ποτάδικο και πίνουν και χορεύουν μέχρι τα ξημερώματα και μετά αποφασίζουν να πάνε να γαμήσουν. Επειδή όμως στο Ελλαδιστάν είμαστε ακόμα βυζάντιο η πορνεία είναι παράνομο επάγγελμα ή επιεικώς ημι-παράνομο αλλά και αυτή ακόμα η πράξη της συνουσίας θεωρείται ως αμαρτία που μας στέλνει βουρ στην κόλαση, πουτάνες και πελατεία. Στο ελλαδιστάν του 2012 με την σιχαμένη διαστροφή της χριστιανικής ηθικής η πουτάνα θεωρείται μίασμα ο δε πελάτης της τουλάχιστον αμαρτωλός επειδή έχει καύλες και θα έπρεπε να ντρέπεται επειδή θέλει να γαμήσει και τέλος πάντων βάση της διεστραμμένης χριστιανικής ηθικής αν κάποιος θέλει να γαμήσει θα πρέπει να το κάνει κρυφά, στην παρανομία.  Έτσι στο ελλαδιστάν του 2012 οι πουτάνες είναι παράνομες οι πελάτες αμαρτωλοί το γαμήσι ενοχικό αλλά το νταβατζηλίκι η μαστροπεία το εμπόριο ανθρώπων είναι απλώς πταίσματα! Στο ελλαδιστάν του 2012 ένοχος είναι το θύμα ενώ ο θύτης αθώος ή στην χειρότερη διαπράττει πταίσμα, σαν να πέρασε με πορτοκαλί το φανάρι ας πούμε. Στο ελλαδιστάν του 2012 ο έμπορος ανθρώπων πληρώνει ένα μικρό πρόστιμο και μπορεί να συνεχίσει απτόητος το… θεάρεστο έργο του!   

 Αυτά εν ολίγοις είναι τα δεδομένα αλλά η αντροπαρέα της ιστορίας μας στουπί στο μεθύσι εκείνο το βράδυ την είχαν δει οπωσδήποτε να γαμήσουν έστω και αν αυτό είναι ημιπαράνομο και σατανικό. Ξεκίνησαν λοιπόν πήραν ένα ταξί να πάνε μπουρδελότσαρκα κι ας γνώριζαν πως όλα τα μπουρδέλα στο ελλαδιστάν είναι παράνομα (τα μπουρδέλα ε; όχι οι νταβατζήδες!) Παράνομα τα μπουρδέλα, παράνομες οι πουτάνες, ανήθικο κι αμαρτωλό το γαμήσι αλλά οι μεθυσμένοι κύριοι ήθελαν οπωσδήποτε να γαμήσουν! Βρε τι ανωμαλία κι αυτή να θέλουν οπωσδήποτε να γαμήσουν! Τέλος πάντων πήραν ένα ταξί είπαν στον ταρίφα να τους πάει στις πουτάνες και ξεκίνησαν τον μαραθώνιο. Παράνομο ξεπαράνομο το επάγγελμα οι δρόμοι ήταν γεμάτοι πουτάνες κι έτσι εύκολα βρήκαν αυτό που ήθελαν διάλεξαν από μια δυο πουτάνες ο καθένας και στρώθηκαν για τα καλά. Όχι ότι ήταν ευχαριστημένοι από τις πουτάνες. Ούτε όμορφες ήταν ούτε καθαρές ήταν ούτε ευχάριστες ήταν. Οι πουτάνες του ελλαδιστάν δεν είναι επαγγελματίες! Είναι ως επί το πλείστον γυναίκες και κορίτσια σκλάβες, κυριολεκτικά σκλάβες των νταβατζίδων τους ή πρεζόνια, πάλι των νταβατζίδων τους. Ήταν γυναίκες καρικατούρες, δυστυχισμένα πλάσματα που ασκούν το επάγγελμα δια της βίας ή για να πάρουν την δόση τους έναντι πενιχρής αμοιβής όμως οι αντροπαρέα δεν ένοιωθε ενοχές. Και δεν ένοιωθε ενοχές (τι ενοχές; Ούτε καν τους πέρασε από το μυαλό δηλαδή…) διότι και αυτοί σκλάβοι ήταν.

Υπάλληλοι κι εργάτες σχεδόν δια της βίας ή από ανάγκη για να φάνε. Δούλοι κι αυτοί με πενιχρούς μισθούς σε μια δουλεία που την μισούν κι ανασφάλιστοι από τους άλλους νταβατζήδες, τους εργοδότες τους, εκδιδόμενοι κι αυτοί για ένα κομμάτι ψωμί αλλά σε νόμιμα επαγγέλματα, αποδεκτά από την ανώμαλη χριστιανική ηθική. Αλλά είχαν καυλες κι ήθελαν να γαμήσουν… και γάμησαν.  Ο ένας διάλεξε μια ξανθιά με μεγάλη μύτη και καστανά μάτια, ο άλλος διάλεξε μια μελαχρινή με μεγάλα βυζιά και καμπύλες ενώ ο τρίτος επέλεξε μια επίσης ξανθιά με γαλανά όμως μάτια και μικρά στήθη μάλλον ρωσίδα ή από κάπου εκεί κοντά. Ήταν οι ομορφότερες που βρήκαν αφού επί δυο ώρες τις είδαν όλες μία προς μία διότι ως γνωστόν την πουτάνα την επιλέγεις από την εμφάνιση κι αν σου αρέσει ή όχι. Κανέναν δεν τον νοιάζει πως την λένε την πουτάνα από πού είναι και που έχει έδρα η (παράνομη) επιχείρηση. Τις διάλεξαν και στουπιά στο μεθύσι γαμούσαν μέχρι το πρωί αν και τις επόμενες μέρες λίγα θυμόντουσαν με τόσο οινόπνευμα που έτρεχε στις φλέβες τους. Θυμόντουσαν όμως τις πουτάνες θυμόντουσαν τα πρόσωπα τα σώματα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που είχαν. Η μία ας πούμε είχε έναν ελαφρύ αστιγματισμό που ήταν και ο λόγος που την διάλεξε ο ένας της παρέας. Είχε και βίτσιο βλέπετε ο άνθρωπος να βλέπει την γυναίκα ν’ αλληθωρίζει την ώρα που γαμιόταν.   

Από εκείνο το βράδυ είχε περάσει καιρός όταν μια μέρα βούιξαν τα κανάλια πως καμιά δεκαριά πουτάνες στην Αθήνα βρέθηκαν με έιτζ. Πανικός στην αντροπαρέα!  Έκτακτη σύσκεψη και τα ερωτήματα να πέφτουν βροχή αναμεταξύ τους.

-Ρε μαλάκα λες να κολλήσαμε;  

-αφού ρε μαλάκα φοράγαμε καπότες…

-φοράγαμε ναι αλλά εγώ δεν θυμάμαι ρε μαλάκα… σκατί στο μεθύσι ήμουν… κι αν μου βγήκε ή σε κανα γύρο δεν το φόρεσα; Ούτε που θυμάμαι μαλάκα μου κι έχω φρικάρει λέμε!

-εμένα που μου σκίστηκε η μια καπότα; Την κάτσαμε μαλάκες κι έχω γυναίκα και παιδιά! Ευτυχώς που με την κυρά το κάνουμε μόνο χριστούγεννα και πάσχα αλλά αν…;

-εγώ έκανα και γλυφομούνι…

-χαλάρωσε ρε μαλάκα! Εκατό χιλιάδες πουτάνες στην Αθήνα σε μας λες να έκατσε;

-είπαν οι ειδήσεις σε πια μπουρδέλα ήταν;

-κι αν είπαν θα καταλάβαινες ρε μαλάκα; Έτσι όπως ήμασταν χάλια εγώ είχα ξεχάσει και τ’ όνομά μου όχι να θυμάμαι και που με πήγε ο ταρίφας!

-την μια από το πεζοδρόμιο δεν την είχαμε μαζέψει ρε; Πω πω μαλακίες! Την γαμήσαμε λέμε! Να πάμε να εξεταστούμε ρε!

-και τι θα πεις ρε μαλάκα στην γυναίκα σου πως πάς να κάνεις εξετάσεις για έιτζ επειδή γυρνάς στις πουτάνες;

-γάματα… θα πάω κρυφά δεν θα της πω τίποτα μέχρι να δούμε τι θα γίνει, πάω να πάρω μια εφημερίδα μήπως λέει κανα νέο..

-(διαβάζοντας την εφημερίδα) λοιπόν μάγκες επειδή λέει υπάρχει το ιατρικό απόρρητο και για να μην διαπομπευθούν οι πουτάνες δεν λένε ποιες είναι και προτείνουν όσοι πήγαν με πουτάνα να πάνε να εξεταστούν για έιτζ!

-λοιπόν μαλάκες εγώ παίρνω αυτή την στιγμή τηλέφωνο για εξετάσεις. Μαλακίες κομμένες! (παίρνει τηλέφωνο στο ΙΚΑ και ζητάει να κλείσει ραντεβού για εξετάσεις. Το τηλεφώνημα γρήγορο, κλείνει το τηλέφωνο και γυρνά με ύφος τσακισμένο κατακίτρινος) μαλάκες την κάτσαμε. Επόμενο ραντεβού τον Ιούνιο του 2013! Από τότε που μαθεύτηκε για το έιτζ γέμισε ραντεβού!

-…αμα σας λέω την γαμήσαμε…!

-(ξεφυλλίζοντας την εφημερίδα) όπα μαλάκες όπα! Παρακάτω λέει πως έβαλαν τις φωτογραφίες τους στα αστυνομικά τμήματα και όποιος θέλει να πάει να δει ποιες είναι με το έιτζ, ΣΩΘΗΚΑΜΕ!

-παμε ρε τώρα μια στιγμή γιατί θα πεθάνω από το άγχος.

-και δεν πάμε; Που είναι το κοντινότερο αστυνομικό τμήμα;

-κανα τέταρτο από δω. Φύγαμε!

-(φτάνοντας με το αυτοκίνητο έξω από την αστυνομία) ρε μαλάκα! Τι ουρά είναι αυτή; Πες μου ότι είναι όλοι για τις πουτάνες! Περίμενε να κατέβω να ρωτήσω τι γίνεται.

-(επιστρέφοντας από το φυλάκιο του αστυνομικού τμήματος) μαλάκες την κάτσαμε! Είναι όλοι για τις πουτάνες κι είναι έτσι η ουρά τρεις μέρες τώρα λέει! Και δίνεις και στοιχεία ταυτότητας  για να δεις τις φωτό!

-τι στοιχεία ταυτότητας ρε μαλάκα; Δηλαδή όσοι γαμήσαμε πουτάνα θα δηλωθούμε στην αστυνομία;!!

-ρε σεις! Τουλάχιστον να κάνουμε μια γύρα με τ’ αμάξι να δούμε μεχρι που φτάνει η ουρά;

-(μέσα στο αμάξι) μαλάκα μουυυυυ! Δέκα τετράγωνα και η ουρά συνεχίζεται, τι γίνεται ρε;

-(ανοίγοντας το ραδιόφωνο) κάτσε μπας και λέει τίποτα στις ειδήσεις! «από το πρωί πάλι σήμερα τα αστυνομικά τμήματα έχουν κατακλυστεί από άντρες που ζητούν να μάθουν ποιες είναι οι άρρωστες. Υπολογίζεται ότι περίπου ένα εκατομμύριο άντρες θα περάσουν συνολικά από τα αστυνομικά τμήματα όλης της χώρας…»  (κλείνει το ραδιόφωνο) την κάτσαμε σας λέω!!!

-καλά ρε μαλάκα μου δεν θα έπρεπε οι πουτάνες να περνανε υποχρεωτικά ιατρικές εξετάσεις; Βιβλιάριο υγείας;

-τι βιβλιάριο υγείας ρε μαλάκα; Αφού η πορνεία είναι παράνομη!

-και τι θα κάνουμε τώρα ρε μαλάκες;

-τώρα… ο θεός βοηθός

-(ο ανύπαντρος της παρέας) μαλάκα μου κοίτα να δεις που στην τελική θα είμαι κι ευχαριστημένος που δεν γυρίζει γυναίκα να με κοιτάξει…

-γιατί οι μαλάκες δεν δίνουν τις φωτογραφίες να δούμε τι γίνεται;

-είπαμε ρε μαλάκα, ιατρικό απόρρητο ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα κλπ

-τι απόρρητο ρε μαλάκα; Εδώ σου λέει πως θα περάσει από την αστυνομία ο μισός αντρικός πληθυσμός, για ποιο απόρρητο μιλάμε; Εδώ μιλάμε για έγκλημα! Οι πουτάνες ήξεραν ότι έχουν έιτζ και μας ξέσκισαν και οι νταβατζήδες ελεύθεροι!       

       

2 Μαΐου 2012

να ποιά είναι τα σαράκια, οι βδέλλες, τα παράσιτα, το βάρος της γης, οι πραγματικοί προδότες!

Το Αγιον Ορος απειλεί να παγώσει τις σχέσεις του με την πολιτεία

Του Σταυρου Tζιμα

Η υποβόσκουσα ένταση στις σχέσεις Αγίου Ορους και πολιτείας έφτασε προχθές στα πρόθυρα ανοιχτής ρήξης, με αφορμή τη φορολόγηση των εκτός χερσονήσου Αθω ακινήτων των μοναστηριών.

Σε μια φορτισμένη συνεδρίαση η Διπλή Σύναξη της Ιεράς Κοινότητος, στην οποία συμμετέχουν οι εκπρόσωποι αλλά και οι ηγούμενοι των είκοσι μονών, καταγράφηκε τη Δευτέρα η πρόθεση του σώματος να κηρύξει υπό διωγμό το Αγιον Ορος και να παγώσει τις σχέσεις με την ελληνική πολιτεία.

Το ανώτατο διοικητικό όργανο της μοναστικής κοινότητας εμφανίστηκε αποφασισμένο να προσφύγει προς αναζήτηση ηθικής και υλικής βοήθειας σε ομόδοξες χώρες (σλαβικές), με πρώτες εκείνες που έχουν μοναστηριακή παρουσία στον Αθω, δηλαδή Ρωσία, Σερβία, Βουλγαρία.

Διορία έως τις 15 Μαΐου

Η Διπλή Σύναξη κατηγορεί την ελληνική πολιτεία για εμπαιγμό και παλινωδίες και απευθύνει τελεσίγραφο, σύμφωνα με το οποίο η βούλησή της να παγώσει τις σχέσεις και να κηρύξει υπό διωγμό το Ορος θα τεθεί σε ισχύ αυτομάτως ως απόφαση της Ιεράς Κοινότητος αμέσως μετά τη 15η Μαΐου, οπότε υπολογίζουν ότι θα έχει σχηματιστεί κυβέρνηση, εάν δεν έχει λάβει απάντηση επί των αιτημάτων της.

Τη ρήξη προκάλεσε η φορόλογηση των εκτός Αγίου Ορους ακινήτων των μοναστηριών.Οι αγιορείτες ζητούν από την πολιτεία να μην καταβάλλουν φόρους για τα διαμερίσματα, καταστήματα κ.λπ που κατέχουν οι μονές από δωρεές ή αγορές εκτός του Αθω, με το αιτιολογικό ότι από αυτά αντλούν πόρους για τη συντήρησή τους και για τη φιλοξενία χιλιάδων προσκυνητών κάθε χρόνο. Η προηγούμενη κυβέρνηση συμπεριέλαβε τα ακίνητα στα υπό φορολόγηση, αλλά ταυτόχρονα, όπως λένε στις Καρυές, καλλιεργούσε στους μοναχούς προσδοκίες ότι θα «τακτοποιήσει» το θέμα με νομοθετική ρύθμιση, χωρίς ωστόσο να τηρήσει τις υποσχέσεις της.

«Επί τρία χρόνια μας εμπαίζουν. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Στις επιτροπές μας που πηγαινοέρχονταν στην Αθήνα και συναντούσαν υπουργούς και κυβερνητικούς αξιωματούχους έλεγαν να μην ανησυχούμε και πως θα υπάρξει νομοθετική ρύθμιση για την εξαιρεσή μας. Δεν έγινε τίποτα. Περιμένουμε μέχρι και τις εκλογές και η απόφασή μας μετά θα είναι σκληρή» τόνιζε αγιορείτικη πηγή.

Παρακράτηση ενοικίων

Σύμφωνα με πληροφορίες, το θέμα όχι μόνο δεν «τακτοποιήθηκε», αλλά ήδη σε τουλάχιστον μία μονή του Αγίου Ορους έγινε παρακράτηση ενοικίων από γραφεία που στεγάζονταν υπηρεσίες του Δημοσίου λόγω μη καταβολής του ΕΤΑΚ.

Η αντίδραση της Ιεράς Κοινότητος ήταν αναμενόμενη. Σύννεφα στις σχέσεις της με την πολιτεία συσσωρεύονταν διαρκώς τα τελευταία χρονια πάνω από τον Αθω, με αφορμή τη διακοπή των κονδυλίων για την ψηφιοποίηση των κειμηλίων, την υπόθεση Βατοπεδίου κ.ά., όμως το ποτήρι ξεχείλισε η φορολόγηση των ακινήτων. Πέρυσι, την ύστατη ώρα, αποσοβήθηκε η λήψη απόφασης της Ιεράς Κοινότητος, αν και συζητήθηκε και καταγράφηκε και τότε σχετική βούληση να στραφεί προς τη Μόσχα για υποστήριξη, εξέλιξη που θα ενέπλεκε τον ρωσικό παράγοντα στις σχέσεις Αγιορειτών και ελληνικής πολιτείας.

Και ήταν αυτός ακριβώς ο λόγος για τον οποίο στην τότε κυβέρνηση Παπανδρέου προκλήθηκε πανικός και κάποιοι εμπλεκόμενοι παράγοντές της έφτασαν να μιλήσουν για «προδοσία». Τελικά έπειτα από έντονο παρασκήνιο και υποσχέσεις για «τακτοποίηση» η ρήξη αποσοβήθηκε, αλλά μάλλον προσωρινά καθώς εκδηλώνεται δριμύτερη τώρα.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου, κατά την επίσκεψή του στις Καρυές για να συναντήσει τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, είχε διαβεβαιώσει την Κοινότητα πως θα έκανε ό,τι μπορούσε για να βρεθεί λύση. Τα ίδια είχε πει νωρίτερα στο δικό του προσκύνημα και ο υπουργός Εξωτερικών κ. Δ. Δρούτσας, ο οποίος είχε συγκαλέσει και την επί των αγιορείτικων ζητημάτων διυπουργική στην Αθήνα, χωρίς αποτέλεσμα.

«Βυζαντινή διπλωματία»

Οι μοναχοί θεωρούν τώρα ότι ο χρόνος και η υπομονή τους εξαντλήθηκαν και στη Διπλή Σύναξη της Δευτέρας κατέθεσαν τη βούλησή τους, διατυπωμένη με «βυζαντινή διπλωματία», να έχει δηλαδή τη μορφή «μη απόφασης» μέχρι την 15η Μαΐου και εφόσον δεν ικανοποιηθεί το αίτημά τους να μετατραπεί αυτομάτως αμέσως μετά σε απόφαση!

Σύμφωνα με πληροφορίε, η Κοινότητα εξουσιοδότησε τον πολιτικό διοικητή του Αγίου Ορους και εκπρόσωπο της πολιτείας, κ. Αρίστο Κασμίρογλου, να διαβουλευθεί με τους αρμοδίους. Ο ίδιος ο κ. Κασμίρογλου, πάντως, ερωτηθείς από την «Κ» απέφυγε να σχολιάσει τα όσα διαδραματίστηκαν στη συνεδρίαση.

Σε μια άλλη ενδιαφέρουσα απόφασή της η Διπλή Σύναξη αποφάσισε να σταλεί στη Βουλγαρία για μόνιμη εγκατάσταση πιστό αντίγραφο της θαυματουργού εικόνας του Αξιον Εστί.

kathimerini.gr | Το Αγιον Ορος απειλεί να παγώσει τις σχέσεις του με την πολιτεία

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails