Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

28 Μαΐου 2010

"Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ"


Κυκλοφόρησε "Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ" 

ΤΕΥΧΟΣ ΙB’

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Σημείωμα του Εκδότη... Δώδεκα τεύχη

Μάριος Βερέττας Οι Δώδεκα του Ολύμπου

troktiko.blogspot.com Διορισμοί “εργαζομένων” στη Βουλή

Κλέων Ανέπαφος Κοινωνικός και ατομικός αθεϊσμός



Τρίτη Πανελλήνια Συνάντηση φίλων της Επικούρειας Φιλοσοφίας
Προμήθεια 2010

Χρήστος Γιαπιτζάκης Η πιθανή ανακάλυψη του Κήπου των Αθηνών

Μάριος Βερέττας Ιστορικό σημείωμα

Τάκης Παναγιωτόπουλος Η περιπέτεια της ανακάλυψης της Μεγάλης Επιγραφής του Διογένη Οινοανδέα

Δημήτρης Δημητριάδης Η Αδράνεια της Δύναμης ή μήπως η Δύναμη της Αδράνειας;

Χρήστος Γιαπιτζάκης Επίκουρος, ο πατέρας της Χημείας και της Μοριακής Βιολογίας

Μάριος Βερέττας Χέρμαν Καρλ Ούζενερ - ο πρώτος εκδότης επικούρειων κειμένων

Δημήτρης Ιωάννου Χοντρός Σβέρκος

Δημήτρης Επικούρης Το Δαμίγο που χρεωκόπησε, τί τον έχεις;

Μάριος Βερέττας Η φορολόγηση της Εκκλησίας

Στέλιος Φραγκόπουλος Πολυχρόνιο υπέρ Σουλτάνου...

Σταύρος Βασδέκης Άθεος ή θρήσκος και θεοσεβούμενος;

Μάριος Βερέττας Έχω γυναίκα χριστιανή!...

Έλλη Έμκε Οι σπόροι γιορτάζουν

Μάριος Βερέττας Χάρης Λύτας

Φώτης Περλικός Η Κληρονομιά των Επικούρειων

Έλλη Παππά Η Παρεγκλιτική του Επίκουρου

Μάριος Βερέττας Αίσωπος: Ο μεγάλος “αλλοδαπός”

Εκδόσεις "ΒΕΡΕΤΤΑ"
Κοσκινού - Ρόδος
τηλ: 2241072648
http://www.verettas.gr/


Από τα καλύτερα τεύχη του.

24 Μαΐου 2010

Παράνοια!!!!

paranoia900 Παρατηρώ τους ανθρώπους τις συμπεριφορές και τις αντιδράσεις τους. Δεν το κάνω από χόμπι ούτε το επιδιώκω απλά συμβαίνει κινούμενος μέσα στην κοινωνία να την παρατηρώ διότι μου αρέσει και το βρίσκω ωφέλιμο, με το σκεπτικό πως παρατηρώντας τις αλλαγές που συμβαίνουν και τις αντιδράσεις σε αυτές, μπορώ να υπολογίσω προς τα πού κάθε φορά οδεύουμε ως κοινωνία. Κατά καιρούς δε είτε λόγω προσωπικών επιδιώξεων είτε λόγω επαγγελματικού ενδιαφέροντος, έχω συναναστραφεί με όλες σχεδόν τις κοινωνικές τάξεις ανθρώπων. Έχω κυκλοφορήσει κι έχω βιώσει από τα χειρότερα καταγώγια μέχρι τα μεγαλύτερα σαλόνια. Έχω συναναστραφεί από τους πλουσιότερους και τους δυνατότερους ανθρώπους έως τους φτωχότερους και πλέον αδύναμους και πάντα όλους τους αντιμετωπίζω με τον ίδιο τρόπο και τα ίδια κάθε φορά κριτήρια. Κάποιες αρκετές φορές έχω σκυλο-μετανιώσει που έχω βρεθεί ανάμεσα σε απαίσιους και σας διαβεβαιώνω πως αυτοί οι απαίσιοι ενυπάρχουν σε όλους τους χώρους και σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.

Την προηγούμενη Πέμπτη λοιπόν μετά από ένα έκτακτο τηλεφώνημα καβάλησα το ποδήλατό μου ώρα δωδεκάτη μεσημεριανή για να πάω κάπου που χρειάστηκε. Όπως έχω ξαναγράψει για αποστάσεις με ακτίνα επί χάρτου μικρότερη ή ίση των δέκα χιλιομέτρων πέριξ της δουλειάς και της οικίας μου χρησιμοποιώ ποδήλατο. Τον τελευταίο χρόνο λοιπόν στα βόρεια προάστια των Αθηνών όπου και κατοικοεδρεύω έχει δημιουργηθεί ένα βασικό δίκτυο ποδηλατόδρομων. Μην φανταστείτε τίποτα το εξαιρετικό. Μια υποτυπώδης βασική δομή ποδηλατοδρόμων που αρκεί ίσα ίσα για τις απολύτως απαραίτητες διαδρομές και αυτές όχι όλες. Ακόμα όμως και αυτά τα βασικά χρησιμεύουν αρκετά σε όσους γραφικούς σαν εμένα αρέσκονται επιμόνως στην χρήση ποδηλάτου. Τον πρώτο καιρό κατασκευής τους κυκλοφορούσα σε αυτούς σχεδόν μόνος μου και μόνο που και που συναντούσα κάποιο άλλο ποδήλατο. Όχι πως δεν υπήρχαν άλλοι ποδηλάτες. Ναι οπωσδήποτε υπήρχαν πολλοί περισσότεροι απ’ όσους κινούμασταν στους ποδηλατόδρομους. Μόνο που οι περισσότεροι ποδηλάτες συνέχιζαν να κυκλοφορούν στους αυτοκινητόδρομους. Όσο περίεργο και να φαίνεται αυτό έχει δύο σημαντικές απαντήσεις στο γιατί συμβαίνει.

Κατά πρώτο το βασικό αυτό δίκτυο ποδηλατόδρομων είναι τόσο ελάχιστο που έτσι κι αλλιώς για να ολοκληρώσει ένας ποδηλάτης την διαδρομή του αναγκαστικά θα οδηγήσει και σε αυτοκινητόδρομο αλλά και σε πεζοδρόμια ακόμα και μέσα σε διαμπερείς κοινόχρηστους χώρους πολυκατοικιών ή σε σκάμματα δημοσίων έργων και αυτό διότι οι πιθανότητες ενός ποδηλάτη να πέσει σε λακκούβα και να χτυπήσει είναι συγκριτικά ελάχιστες από το να τον τσακίσει ο αυτοκινητιστής που με ταχύτητα εξήντα χιλιομέτρων την ώρα απλώς δεν «είδε τον ποδηλάτη».

Αυτή πάνω κάτω ήταν η εικόνα μέχρι πριν τρείς μήνες περίπου. Μέχρι δηλαδή πριν την οικονομική κρίση. Τα πράγματα από τότε άλλαξαν άρδην. Οι ποδηλατόδρομοι γέμισαν ποδήλατα όπως επίσης και οι αυτοκινητόδρομοι. Τα ποδηλατάδικα αυτή την εποχή κάνουν χρυσές δουλειές. Στα σούπερ μάρκετ έβαλαν επιτέλους μπάρες κλειδώματος ποδηλάτων όπως επίσης και στους σταθμούς του μετρό. Η κίνηση των αυτοκινήτων μειώθηκε αισθητά μέσα στα στενά της πόλης και το ποδήλατο έκανε ξαφνικά αισθητή την παρουσία του στις μικρές αποστάσεις. Βέβαια μην ζητάμε και πολλά. Οι περισσότεροι δεν είναι ακόμα σε θέση να κάνουν με το ποδήλατο ούτε καν μεσαίες διαδρομές της τάξης των 10-20 χιλιομέτρων, πόσο μάλλον μεγάλες διαδρομές όπου θα διασχίζουν συνοικίες ολόκληρες. Σε τούτο δεν βοηθάει ακόμα το σύστημα ποδηλατοδρόμων που είναι ακόμα σε εμβρυακό στάδιο αλλά συμβαίνει και το εξής ελληνικότατο!

Ο δεύτερος λόγος που οι ποδηλάτες προτιμούν τους αυτοκινητόδρομους είναι πως μαζί με τα ποδήλατα στους ποδηλατόδρομους ξεχύθηκε και κάθε είδους τροχοφόρο όπως καροτσάκια για μωρά με τις μαμάδες τους να προχωρούν σε ζεύγη κλείνοντας όλο τον ποδηλατόδρομο, παιδάκια 3-4 ετών με τα τρίκυκλα ποδηλατάκια τους, οι κυρίες και κύριοι από την λαϊκή με τα καροτσάκια τους μπουλούκια μπουλούκια και γενικά για να μην τα πολυλογώ γέμισαν οι ποδηλατόδρομοι καροτσάκια κάθε είδους. Αλλά να ήταν μόνο τα καροτσάκια; Τους υπερήλικους που τους βάζεις; Γιαγιάδες και παππούδες με μαγκούρες και με πι βρήκαν ίσωμα ευθεία και είτε δυο δυο είτε μόνοι τους αλλά πάντα στο κέντρο του ποδηλατόδρομου βγήκαν ντουγρού την βόλτα τους. Βόλτα το πρωί βόλτα το απόγευμα, γέμισαν οι ποδηλατόδρομοι υπερήλικες. Και να ‘ταν μόνο αυτό; Οι περισσότεροι όπως καταλαβαίνεις ημερολογιάκι μου, είναι κουφοί και δεν ακούνε τίποτα όχι κουδουνάκι να τους χτυπάς αλλά ούτε καμπάνες ούτε τενόρους δεν ακούνε. Πώς να περάσεις από δίπλα του με το ποδήλατο όταν μάλιστα είναι δύο ή ένας και περπατάει και μέσα στην μέση κάνοντας ζιγκ ζαγκ ο γέρος; Είναι για γέλια αλλά υπάρχουν και χειρότερα. Όσοι από τους γέρους δεν είναι κουφοί είναι ακόμα πιο επικίνδυνοι διότι φοράνε ακουστικά και ακούνε μουσική στην διαπασών οπότε δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να σε ακούσουν ποδηλάτη. Και όχι μόνο ακούνε την μουσικούλα τους στην βόλτα αλλά εκεί που περιπατάνε στα καλά του καθουμένου ρίχνουν και μια στροφή γιατί μεράκλωσαν από την ζεμπεκιά… ώπα! Φρίκη! Που ήταν όλοι αυτοί οι γέροι τόσο καιρό; Που έκαναν την βόλτα τους ακούγοντας την μουσική τους αμέριμνα; Απάντηση σε αυτό δεν έχω. Αυτό που είναι γεγονός και μπορώ να το απαντήσω είναι πως οι ποδηλατόδρομοι είναι επικίνδυνοι για τα ποδήλατα. Στην Ελλάδα!

Τα ίδια και οι μαμάδες με τα καροτσάκια για να μην πω και χειρότερα. Πιάνουν κι αυτές τον ποδηλατόδρομο ίσωμα κι ευθεία και δώσ’ του πάνω κάτω βόλτα συνήθως δυο δυο αυτές. Αλί και τρις αλί σε όποιον ποδηλάτη τολμήσει να περάσει δίπλα από το καροτσάκι του μωρού και μάλιστα με ταχύτητα μεγαλύτερη του ενός χιλιομέτρου την ώρα. Ακούει τα εξ’ αμάξης που κινδυνεύει το μωρό άμα πέσει πάνω το ποδήλατο. Και φυσικά κινδυνεύει το μωρό όταν μάλιστα η μέση ωριαία ταχύτητα του ποδηλάτου είναι τα 20 χιλ σαφώς υπάρχει κίνδυνος όχι μόνο για το μωρό αλλά για όλους. Όμως τι κάνει το μωρό στον ποδηλατοδρόμο; Το έθεσα το ερώτημα σε δυο μανούλες που με ανάγκαζαν να ξεκαβαλήσω για να περάσω και πήρα μια σοφή απάντηση που πράγματι αξίζει να την σημειώσω. «βρε αει στον διάολο που θα μου πεις που θα βγάλω το μωρό μου βόλτα…»

Ωραίο πράγμα ο ποδηλατόδρομος, αλλά μην νομίζεις ημερολογιάκι μου πως εδώ τελείωσαν τα προβλήματα. Παρακάτω μια παρέα πέντε έξη παιδάκια με τα τρίκυκλα ποδηλατάκια τους να κάνουν αγώνες ενώ οι μπαμπάδες τους με τις μουστάκες και τις κοιλιές τα καμαρώνουν από την μέσα μεριά της αυλής τους πίνοντας φραπεδιά. Πως περνάει ο ποδηλάτης από τα παιδάκια; Δεν περνάει. Ξεχάστε το και βρείτε άλλη λύση. Αγριεύουν και οι μπαμπάδες…

Αλλά το ωραιότερο απ’ όλα είναι οι ταξιτζήδες και γενικότερα οι στάσεις του ενός λεπτού. Ο ποδηλατόδρομος είναι ο παράδεισος για όσους θέλουν να σταθμεύσουν «για ένα λεπτό». Ειδικά οι ταξιτζήδες αν τολμήσεις και τους πεις τίποτα σε παραπέμπουν να… κατέβεις στο δρόμο ή «κάτσε και περίμενε» σου λέει κι άντε τώρα να βγάλεις άκρη με την κίτρινη φυλή…

Κι εδώ προκύπτει το ερώτημα: Μα καλά και που πάνε τα ποδήλατα δεδομένου δε πως αυξάνονται κιόλας πολύ; Ε είναι τόσο απλό που μόνο στην Ελλάδα μπορεί να συμβαίνει. Τα ποδήλατα κινούνται είτε στον δρόμο είτε ως επί το πλείστον στα… πεζοδρόμια. Μάλιστα! Σωστά σημειώνω. Γέμισαν τα πεζοδρόμια ποδήλατα, οι ποδηλατόδρομοι πεζούς και σταθμευμένους και οι δρόμοι επιτέλους χωρίς πεζούς, έγιναν αεροδρόμια όπου ο κάθε πυροβολημένος μπορεί να δοκιμάσει τις «τελικές ταχύτητες του εργαλείου του».

Αφορμή όμως για όλη αυτή την δημοσίευση μου δόθηκε όταν την προηγούμενη Πέμπτη κινούμενος σε ποδηλατόδρομο ένα ΙΧ αυτοκίνητο με ανάγκαζε να βγω στον δρόμο. Ένας κύριος γύρω στα τριανταπέντε με σαράντα, με άσπρο πουκάμισο και μπλε γραβάτα καθόταν μέσα και περίμενε. Ήταν άλλη μια «στάση του ενός λεπτού» οπότε σταμάτησα δίπλα του και τον ρώτησα. Μεταφέρω την… στιχομυθία, αξίζει νομίζω.

     - Κύριε γιατί παρκάρετε στον ποδηλατόδρομο;

     -Ξέρω, κι εμένα δεν μου αρέσει αλλά που να το βάλω;

     - Είναι δικό σας πρόβλημα που θα το βάλετε αλλά κατανοώντας την σκέψη σου θα μπορούσες τουλάχιστον αφού με βλέπεις να έρχομαι, να μετακινηθείς λίγο ώστε να μπορώ να περάσω.

     - κοίτα, νεαρέ, δεν ξέρεις σε ποιον μιλάς. Ξέρεις τι δουλειά κάνω εγώ;

     - δεν μ’ ενδιαφέρει τι δουλειά κάνεις, αυτό που μ’ ενδιαφέρει είναι πως κλείνεις τον δρόμο και πρέπει εγώ να κατέβω από το ποδήλατο να το πάρω στα χέρια και να το βγάλω στο δρόμο για να μπορέσω να συνεχίσω.

     - άκου φίλε εγώ διαφωνώ με αυτό το πράγμα (εννοούσε τον ποδηλατόδρομο) κι έχω πολύ μεγαλύτερη ευθύνη από εσένα.

     - σου είπα δεν με νοιάζει τι ευθύνες έχεις αναλάβει κι επίσης δεν με νοιάζει αν εσύ διαφωνείς με τους ποδηλατόδρομους. Εγώ συμφωνώ και αν εσένα δεν σου αρέσει να ψηφίσεις άλλον δήμαρχο την επόμενη φορά.

     - κοίτα, επειδή εγώ είμαι καθηγητής στο πανεπιστήμιο και διδάσκω ανθρώπους σου λέω πως πρέπει να νοιαζόμαστε για την διευκόλυνση του 90% που κυκλοφορούν με αυτοκίνητα και όχι το 10% που κυκλοφοράτε με ποδήλατο;

     -α ώστε καθηγητής είσαι ε; Γι αυτό είμαστε στα χάλια που είμαστε, τέτοια διδάσκεις. Και δεν μου λες… αν το 90% θέλει να πηδήξει στον γκρεμό πρέπει να πάμε όλοι;

     - δεν είναι έτσι… σε χαιρετώ, να είσαι καλά.

Σε αυτό το σημείο τελείωσε η κουβέντα μας διότι κατέβηκε η κυρία που περίμενε ο «κύριος καθηγητής» κι έφυγαν. Κρίμα μόνο που δεν είχα χρόνο να του εξηγήσω πως ο νεαρός είναι αρκετά γηραιότερός του και πως μάλλον το πτυχίο του το έχω χεσμένο. Μήπως καταλάβει την στραβωμάρα του κι αυτός. Μήπως λέω….

Για κερασάκι στην τούρτα σημειώνω το κάτωθι δημοσίευμα όπου μετα γέλωτος ανέγνωσα τις αιτιάσεις του Συλλόγου Περιβαλλοντικής Προστασίας Ψυχικού για την ακύρωση έργων κατασκευής ποδηλατοδρόμου. Παράνοια!!!!

Το Συμβούλιο της Επικρατείας έδωσε το «πράσινο φως» για την κατασκευή και λειτουργία ποδηλατοδρόμων μήκους 2,1 χιλιομέτρων στον Δήμο Ψυχικού. Στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο έχει προσφύγει ο Σύλλογος Περιβαλλοντικής Προστασίας Ψυχικού και 11 κάτοικοι ζητώντας να ακυρωθεί απόφαση του περιφερειάρχη Αττικής και του δήμου για την κατασκευή των ποδηλατοδρόμων.
Υποστηρίζουν ότι η λειτουργία των ποδηλατοδρόμων υποβαθμίζει το περιβάλλον του Ψυχικού, επιβαρύνει τους όρους διαβίωσης των κατοίκων, μειώνει την αξία των ιδιοκτησιών τους, δυσχεραίνει την κίνηση των πεζών και αυξάνεται ο κίνδυνος των ατυχημάτων.
Ακόμη, οι κάτοικοι ισχυρίζονται ότι οι ποδηλατόδρομοι δημιουργούν προβλήματα στην ελεύθερη όδευση των πεζών και ιδιαίτερα των παιδιών και των ατόμων με ειδικές ανάγκες, αλλά και στους ίδιους τους ποδηλάτες, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος να προσκρούσουν στη διαχωριστική τσιμεντοκολόνα που έχει κατασκευαστεί.

TO BHMA

21 Μαΐου 2010

Πάμε για άλλους γαλαξίες!

Παράλληλα προχωρά και η τεχνητή νοημοσύνη και σύντομα θα έχουμε απτά αποτελέσματα. Αφήστε την φαντασία σας να οργιάσει. Ό,τι και να σκεφτείτε ακόμα και το πλέον απίθανο θα είναι πια εφικτό. Θα γίνει με όλα αυτά ο κόσμος μας καλύτερος ή χειρότερος; Η απάντηση είναι απλή. Ήρθε πλέον η ώρα να πάρουμε την μεγάλη απόφαση. Θέλουμε τον κόσμο μας καλύτερο ή χειρότερο; Πλέον εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς. Είναι ένα από τα καλά της επιστήμης αυτό. Θέτει τον άνθρωπο έναντι των ευθυνών του.   

¬ Κρεγκ Βέντερ: ο βιολόγος που ηγήθηκε  της προσπάθειας για χαρτογράφηση  του ανθρώπινου γονιδιώµατος ανακοίνωσε χθες ότι παρήγαγε το πρώτο  συνθετικό βακτήριο

Την πρώτη συνθετική µορφή ζωής δηµιούργησε στο εργαστήριο µία οµάδα αµερικανών επιστηµόνων µε επικεφαλής τον γνωστό γενετιστή Κρεγκ Βέντερ. Πρόκειται για ένα πείραµα-ορόσηµο, που ανοίγει τον δρόµο για «οργανισµούς κατά παραγγελία» – προκαλεί όµως και πολλές αντιδράσεις.

Περισσότεροι από 20 επιστήµονες απασχολήθηκαν σε αυτό το έργο τα τελευταία δέκα χρόνια· το κόστος ξεπέρασε τα 40 εκατοµµύρια δολάρια· το αποτέλεσµα ήταν η δηµιουργία του πρώτου συνθετικού ζωντανού κυττάρου, ενός µονοκύτταρου «πλάσµατος» που ήδη απέκτησε το παρατσούκλι Σύνθια. Ο Κρεγκ Βέντερ, ο επικεφαλής του οµώνυµου Ινστιτούτου στο Μέριλαντ και την Καλιφόρνια και ο άνθρωπος που ολοκλήρωσε πρώτος το «προσχέδιο» του ανθρώπινου DΝΑ, έκανε λόγο για την αυγή µιας νέας εποχής, όπου νέα ζωή θα δηµιουργείται προς όφελος της ανθρωπότητας, βακτήρια θα παράγουν µε µηχανικά µέσα βιοκαύσιµα, θα απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα από την ατµόσφαιρα, θα παρασκευάζουν εµβόλια... Από την άλλη πλευρά, ήδη ακούγονται αρκετές επικριτικές φωνές: κάποιες κατηγορούν τον Βέντερ πως «το παίζει Θεός» και άλλες προειδοποιούν πως οι τεχνητοί οργανισµοί µπορεί να «δραπετεύσουν» και να προκαλέσουν περιβαλλοντική καταστροφή ή και να µετατραπούν σε βιολογικά όπλα.
Συνθετικό γονιδίωµα
Η Σύνθια βασίζεται σε ένα υπάρχον βακτήριο το οποίο προκαλεί µαστίτιδα στις κατσίκες. Στον πυρήνα του όµως βρίσκεται ένα εξ ολοκλήρου συνθετικό γονιδίωµα το οποίο κατασκευάστηκε από (τέσσερα µπουκάλια γεµάτα) χηµικές ουσίες στο εργαστήριο. «Καταφέραµε να πάρουµε το συνθετικό χρωµόσωµά µας και να το µεταµοσχεύσουµε σε ένα κύτταρο-δέκτη, έναν διαφορετικό οργανισµό», δήλωσε ο δρ Βέντερ. «Μόλις αυτό το νέο “λογισµικό” µπει στο κύτταρο, το κύτταρο το “διαβάζει” και µετατρέπεται στο είδος που ορίζει αυτός ο γενετικός κώδικας». Το νέα βακτήρια αναπαρήχθησαν περισσότερο από ένα δισεκατοµµύριο φορές, παράγοντας αντίγραφα που περιείχαν και ελέγχονταν από το κατασκευασµένο, συνθετικό DΝΑ. «Είναι η πρώτη φορά που ένα συνθετικό DΝΑ έχει τον πλήρη έλεγχο ενός κυττάρου», επισήµανε ο δρ Βέντερ. «Πρόκειται για ένα πολύ σηµαντικό βήµα, τόσο επιστηµονικά όσο και φιλοσοφικά», πρόσθεσε στην επιθεώρηση «Science».
«Σίγουρα άλλαξε τις απόψεις µου για τον τρόπο µε τον οποίο ορίζεται η ζωή και ο τρόπος λειτουργίας της ζωής».
Η οµάδα του αµερικανού γενετιστή σχεδιάζει τώρα να χρησιµοποιήσει τον συνθετικό οργανισµό, τον οποίο θεωρεί πλέον «ένα ζωντανό είδος, µέρος της απογραφής της ζωής στον πλανήτη µας», προκειµένου να υπολογίσει τον ελάχιστο αριθµό γονιδίων που χρειάζονται για να υπάρξει ζωή. Νέοι µικρο-οργανισµοί µπορεί να δηµιουργηθούν στη συνέχεια τοποθετώντας επιπλέον γονίδια για την παραγωγή χρήσιµων χηµικών, τη διάσπαση ρυπογόνων ουσιών, ή την παραγωγή πρωτεϊνών χρήσιµων για εµβόλια.

«Ο Βέντερ αναλαµβάνει τον ρόλο ενός θεού»
ΓΙΑ «ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ στιγµή στην ιστορία της βιολογίας και της βιοτεχνολογίας» έκανε λόγο ο Μαρκ Μπεντό, φιλόσοφος στο Ριντ Κόλετζ του Πόρτλαντ, στο Ορεγκον. «Τα συνθετικά βακτήρια µπορεί να αποδειχθούν επικίνδυνα», δήλωσε από την πλευρά της η δρ Ελεν Γουάλας της Genewatch UΚ, οργάνωση που παρακολουθεί τις εξελίξεις στην τεχνολογία της γενετικής.
«Αν απελευθερώσεις νέους οργανισµούς στο περιβάλλον, µπορεί να κάνεις περισσότερο κακό παρά καλό. Δεν γνωρίζουµε πώς θα συµπεριφερθούν». «Ο Βέντερ γυρίζει µια νέα σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας κρυφοκοιτάζοντας το µέλλον της», σχολίασε ο Τζούλιαν Σαβουλέσκου, καθηγητής Πρακτικής Ηθικής στο Πανεπιστήµιο της Οξφόρδης. «Δεν αντιγράφει απλώς τη ζωή µε τεχνητό τρόπο, ( ) δεν την τροποποιεί ριζικά µέσω της γενετικής µηχανικής. Αναλαµβάνει τον ρόλο ενός θεού: δηµιουργεί τεχνητή ζωή που δεν θα µπορούσε ποτέ να είχε υπάρξει φυσικά».

TA NEA On-line - Σύνθια, το πρώτο τεχνητό κύτταρο

17 Μαΐου 2010

Τραβάνε τα μαλλιά τους!

Από μικρός αναρωτιόμουν γιατί οι άνθρωποι όταν βρίσκονται σε απελπισία τραβούν τα μαλλιά τους. Τελικά μου λύθηκε η απορία. Πρόκειται για ένστικτο επιβίωσης. Σε κατάσταση απελπισίας τραβάμε τα μαλλιά μας για να μακρύνουν ώστε να έχουμε μπόλικα διότι όσο πιο πολλά τόσο πιο καλά. Την λύση αγαπητό μου ημερολόγιο όσο και αν μου φαίνεται παράξενο θα την δώσουν οι τρίχες. Μάλιστα! Οι τρίχες που τόσο πολύ απαξιώνουμε θεωρώντας τις χρήσιμες μόνο για τον καλλωπισμό μας, αυτές οι παραγνωρισμένες τρίχες ήρθε η ώρα να σώσουν μια ολόκληρη μεριά του πλανήτη. Πλέον είναι ξεκάθαρο πως οι κομμωτές και οι κομμώτριες είναι απεσταλμένοι του θεού κι επιτελούν λειτούργημα. Κάθε χρατς του ψαλιδιού τους μας φέρνει πιο κοντά προς την σωτηρία. Μάλλον ήρθε η ώρα να αποδειχθεί η αξία της τρίχας. Της παραγνωρισμένης τρίχας. Κι αν νομίζετε πως λέω τρίχες κάνετε λάθος. Ιδού η απόδειξη!

Να λοιπόν γιατί ενώ εδώ ο κόσμος καίγεται το μουνί χτενίζεται…!

Υπάρχει λόγος σοβαρός!!!

14 Μαΐου 2010

Ακολουθεί γεύμα στην ψαροταβέρνα “του πολιτισμένου”

clip_image002

Κάθε χρόνο, αυτή η σκληρή αιματηρή σφαγή επαναλαμβάνεται στα νησιά Feroe που ανήκουν στην Δανία ''πολιτισμένο κράτος'' υποτίθεται και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πολύ λίγοι στον κόσμο είναι σε γνώση αυτού του τρομακτικού γεγονότος που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο. Αυτή η αιματηρή σφαγή υλοποιείται από νέα άτομα των οποίων η βαρβαρότητα είναι η μεγαλύτερη απόδειξη (?) πως ενηλικιώθηκαν....

Είναι εντελώς απίστευτο που δεν έχει γίνει τίποτα μέχρι τώρα έτσι ώστε να σταματήσει αυτό το έγκλημα.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΒΑΡΒΑΡΗ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ ''CALDERONES" ΔΕΛΦΙΝΙΑ ΠΟΛΥ ΕΞΥΠΝΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΠΟΥ ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΠΟ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ.

image

image

image

image

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

image

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

image

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

image

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

image

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

image

12 Μαΐου 2010

Εκστρατεία διαγραφής θρησκεύματος

 

Οι περισσότεροι νεοέλληνες βαφτίζονται χριστιανοί ορθόδοξοι όταν είναι βρέφη. Ο ιερέας χορηγεί μια βεβαίωση για την βάπτιση και ο νονός, οι γονείς ή κάποιος συγγενής καταθέτει το χαρτί στο οικείο ληξιαρχείο, όπου και καταγράφεται το θρήσκευμα του παιδιού. Υπάρχουν βεβαίως και άλλα αναγνωρισμένα θρησκεύματα στην Ελλάδα, και όλα τους καταγράφονται στα ληξιαρχεία.

Για ποιο λόγο όμως γίνεται η καταγραφή του θρησκεύματος των πολιτών; Σε τι χρειάζεται η πολιτεία την πληροφορία αυτή; Μήπως πρόκειται να κάνει κάποια διάκριση με βάση το θρήσκευμα; Όχι βέβαια! Άλλωστε κάθε διάκριση με βάση το θρήσκευμα αντίκειται στα ανθρώπινα δικαιώματα! Απλώς έτσι ασκεί εμμέσως μια φιλόθρησκη και ιδιαίτερα φιλοχριστιανική πολιτική, συμβάλλοντας στην διαιώνιση της ορθοδοξίας στη θέση της επικρατούσας θρησκείας της Ελλάδας.

Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθενός δεν αφορούν παρά μόνο τον ίδιο. Η μη καταγραφή του θρησκεύματος του πολίτη σε κρατικά αρχεία δεν τον εμποδίζει καθ’ οποιονδήποτε τρόπο να ασκήσει τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Η καταγραφή του θρησκεύματος δεν απαιτείται για την απόκτηση ονόματος, δεδομένου ότι ονοματοδοσία και βάπτιση είναι πλήρως διαχωρισμένες νομικά (πληροφορίες στη σχετική σελίδα μας). Η καταγραφή του θρησκεύματος εξυπηρετεί μόνο τα ιερατεία, που αποκτούν ισχύ και ασκούν πολιτική εξουσία βασιζόμενα στον καταγεγραμμένο αριθμό νεογέννητων τα οποία ουδέποτε εξέφρασαν γνώμη επί του θέματος.

Ως ενεργοί και συνειδητοί πολίτες:

1. Προχωρούμε

σε νόμιμη διαγραφή του θρησκεύματός μας από τα ληξιαρχεία, διαμαρτυρόμενοι γι αυτή την καταχρηστική πρακτική, και καλούμε όλους τους συμπολίτες μας να μας ακολουθήσουν.

2. Ζητάμε:

  • Κατάργηση της καταγραφής του θρησκεύματος στα ληξιαρχεία και σε οποιαδήποτε άλλα κρατικά αρχεία και έγγραφα.
  • Διαγραφή όλων των ήδη καταγεγραμμένων καταχωρήσεων θρησκεύματος.

Στη σχετική σελίδα μας στην ενότητα «Δράσεις» θα βρείτε οδηγίες για το πώς μπορείτε κι εσείς να διαγράψετε άμεσα το θρήσκευμά σας από το ληξιαρχείο.


Ο σύνδεσμος της ανακοίνωσης οδηγεί στην εξής σελίδα:



Διαγραφή Θρησκεύματος από το Ληξιαρχείο

Γιατί;

  • Επειδή το θρήσκευμα είναι προσωπική υπόθεση και δεν αφορά την πολιτεία.
  • Επειδή το θρήσκευμα που καταγράφεται συχνά δεν αντιστοιχεί στις πραγματικές μας πεποιθήσεις.
  • Επειδή πολλοί από μας εντάχθηκαν σε θρήσκευμα όταν ήταν ανήλικοι και δεν ήταν σε θέση να επιλέξουν συνειδητά.
  • Επειδή πολλοί από μας αισθάνονται θρήσκοι αλλά δεν αισθάνονται μέλη μιας συγκεκριμένης εκκλησίας ή δόγματος.
  • Επειδή δεν θέλουμε το θρησκευτικό μας αίσθημα να γίνεται άλλοθι για άσκηση εξουσίας από τις εκκλησίες στο όνομά μας.

Πώς;

  • Με μια υπεύθυνη δήλωση του νόμου 1599 και με την ταυτότητά μας, πηγαίνοντας αυτοπροσώπως στο ληξιαρχείο όπου έχει δηλωθεί το θρήσκευμά μας. (Κατά κανόνα πρόκειται για το ίδιο ληξιαρχείο που δηλώθηκε η γέννηση.)
  • Αν δεν μπορούμε να πάμε αυτοπροσώπως, η δήλωση γίνεται μέσω εκπροσώπου στον οποίο παραχωρούμε συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο για το σκοπό αυτό.


Μπορείς κι εσύ να συμμετάσχεις, αυτοπροσώπως ή με πληρεξούσιο, στην μαζική διαγραφή θρησκεύματος στις 18-6-10 στις 10:00 το πρωί στα κατά τόπους ληξιαρχεία σε όλη τη χώρα.


Για περισσότερες πληροφορίες επικοινώνησε μαζί μας στο diagrafi@atheia.gr.

Αόρατη Μελάνη: Εκστρατεία διαγραφής θρησκεύματος

11 Μαΐου 2010

Η λήθη των ιδίων κακών θρασύτητα γεννά

fthinoporini_isimeria_DSC04138 Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε συμβαίνουν ανάμεσα στα όσα μεγάλα τραγικά και κάποια πράγματα που διαφεύγουν της προσοχής μας όχι τόσο επειδή δεν είναι σημαντικά αλλά ίσως διότι είναι τόσο κοινά και επαναλαμβανόμενα που υποσυνείδητα τα θεωρούμε αναμενόμενα και φυσιολογικά. Κι όμως όλα τούτα τα μικρά είναι τις περισσότερες φορές και ειδικά τώρα μέσα στην αναμπουμπούλα, αυτά τα οποία δίνουν το στίγμα της κοινωνίας μας.

Πριν λίγο καιρό λοιπόν κάποιοι έλληνες πολυθεϊστές τόλμησαν να σηκώσουν επιτέλους κεφάλι μετά από 16 αιώνες περίπου συνεχούς κατατρεγμού και διώξεων. Κάποιοι πολυθεϊστές λοιπόν αφού κατάφεραν να απεμπλακούν όπως όπως και κακήν κακώς από την μέγγενη του φασισμού που με δόλο και προβοκατόρικα τους έσφιγγε από παντού (και με δική τους ευθύνη πολλές φορές), προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα πράττοντας το αυτονόητο δικαίωμά τους και σήκωσαν έναν βωμό για να λατρεύουν τους θεούς τους έτσι όπως αυτοί τέλος πάντων τους εννοούν.

Οι απόψεις μου για τον χώρο των πολυθεϊστών είναι γνωστές και έχουν εκφραστεί πολλάκις από τούτο το μπλογκ. Είναι γεγονός πως στην πλειοψηφία τους ρέπουν δυνατά προς τον φασισμό και γνωστές ομάδες τους είναι άκρως φασιστικές. Όπως έχω επίσης εξηγήσει πως τούτο μου είναι ιδιαζόντως απεχθές και συμβαίνει κυρίως προβοκατόρικα. Ομολογουμένως οι φασιστο-προβοκάτορες τα έχουν καταφέρει καλά στην προσπάθειά τους να φασιστοποιήσουν τον πολυθεϊσμό με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που κάποιοι κουκουλοφόροι έχουν καταφέρει να γκετοποιήσουν την αναρχία. Πάλι όμως ως γνωστό όπως ο κάθε κανόνας έτσι κι αυτός έχει τις εξαιρέσεις του. Δεν είναι όλοι οι πολυθεϊστές φασίστες σαφώς, ακόμα όμως και να είναι δεν παύουν να έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις που έχουμε όλοι.

Σήκωσαν λοιπόν έναν βωμό οι άνθρωποι για να λατρεύουν τους θεούς τους. Χωρίς να ενοχλούν κανέναν χωρίς φανφάρες και συνθήματα, χωρίς μισαλλοδοξία και κομπορρημοσύνη, χωρίς αποκλεισμούς και κυρίως χωρίς ταμπέλες μαζεύονται εκεί μια στο τόσο και κάνουν ό,τι κάνουν. Τίποτα παραπάνω απ’ ό,τι έχει δικαίωμα ο καθένας υποτίθεται να κάνει.

Μόνο υποτίθεται όμως. Τα μαντάτα μόλις προχθές έφτασαν στ’ αυτιά μου. Κάποιοι συνεχιστές μιας παράδοσης αιώνων πήγαν βρήκαν τον βωμό και τον διέλυσαν! Τον έκαναν κομμάτια και θρύψαλα. Με σφυριά και με τσάπες με νύχια και με δόντια έπεσαν πάνω του τα κτήνη και δεν άφησαν τίποτα. Σκόνη τον έκαναν, κυριολεκτικά σκόνη. Το «ιερό» εγκληματικό τους μένος δεν περιορίστηκε όμως μόνο στις πέτρες και τα μάρμαρα του βωμού. Με μίσος και μανία ξεπάτωσαν ξερίζωσαν και σκότωσαν και μερικά δεντράκια που με έρωτα προς την φύση είχαν αυτοί οι πολυθεϊστές φυτέψει και πρόσεχαν.

Το ποιοι κακούργοι εγκληματίες τα έκαναν όλα αυτά δεν είναι δύσκολο να το υποθέσει κάποιος. Λίγο αν διαβάσουμε ιστορία και λίγο να σκεφτούμε το μένος ανθρώπων που σκοτώνουν δέντρα είναι εύκολο να υποθέσουμε με ποιανού θεού τις εντολές λειτούργησαν τα βάνδαλα υποκείμενα, τα σιχάματα της ανθρώπινης υπόστασης. Ξέρουμε δα ποιοι στους αιώνες των αιώνων καίνε δέντρα και ανθρώπους. Ξέρουμε δα ποιοι στους αιώνες των αιώνων εξαφανίζουν ο,τιδήποτε δεν προσκυνά το δόγμα τους. Αυτά είναι γνωστά και δεν αξίζει παραπάνω μελάνι. Αυτό όμως που δεν είναι γνωστό και θεωρώ απαραίτητο να καταγγελθεί είναι πως ακόμα σήμερα αυτοί οι ίδιοι πράττουν ακριβώς τα ίδια που ανέκαθεν έπρατταν και τούτο είναι πλέον θέμα της κοινωνίας. Τούτο ξεφεύγει από τα στενά περιθώρια οποιασδήποτε θρησκείας ή λατρείας και πλέον αποδίδει τα της κοινωνίας στην κοινωνία.

Είναι θέμα ανεξιθρησκίας και αυτό μας αφορά όλους. Σήμερα είναι (πάλι) οι πολυθεϊστές και μετά; Αν αυτό το επιτρέψουμε τώρα μετά έχουν σειρά οι μουσουλμάνοι οι ινδουϊστές οι ταοϊστές οι άθεοι και γενικά όλοι όσοι δεν αρέσκονται να προσκυνούν σταυρούς και καντήλια; Η λαίλαπα που έχει λύσει τα οικονομικά της προβλήματα, η λαίλαπα που άεργη πάμπλουτη αφορολόγητη και καλοθρεμμένη δεν έχει τι άλλο να κάνει βγήκε πάλι παγανιά να καταστρέψει και να εξοντώσει. Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Θα το επιτρέψουμε κι αυτή την φορά;

Προσωπικά δηλώνω δημόσια από αυτό εδώ το προσωπικό ημερολόγιο πως θα υπερασπιστώ τα δικαιώματα των πολυθεϊστών μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός μου, όπως άλλωστε κάνω για τα δικαιώματα όλων όσων κατατρέχονται από εξουσίες είτε πολιτικές είτε θρησκευτικές. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα τα καθάρματα, τα όποια καθάρματα να καταστρέφουν τα ιερά των άλλων. Κανείς δεν έχει τέτοιο δικαίωμα! Με την ίδια θέρμη που θα φυλάξω τους χριστιανικούς ναούς από τυχόν βάνδαλους με την ίδια και περισσότερη θέρμη θα διαφυλάξω και τους βωμούς και τα ιερά δέντρα των πολυθεϊστών. Αν κάποιοι νομίζουν πως ζούμε ακόμα στον μεσαίωνα και στο βυζάντιο κάνουν λάθος και τούτο το λάθος όχι μόνο θα τους υποδειχτεί αλλά αν συνεχίσουν έτσι θα υποστούν και τις συνέπειες. Του νόμου εννοείται.

Οι ίδιοι που σήκωσαν τον βωμό δεν κατήγγειλαν τίποτα. Δεν ξέρω γιατί. Ούτε μ’ ενδιαφέρει. Μπορεί να φοβούνται, μπορεί να έχουν συνηθίσει πιά, μπορεί να μην είναι σε θέση να κατανοήσουν πως εδώ δεν διακυβεύονται μόνο τα ιερά τους αλλά ολόκληρη η κοινωνία και η ανοχή σε εγκληματίες, μπορεί ακόμα και να τους αρέσει… πολλά τα «μπορεί» που δεν τα ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι πως η σιωπή τους είναι λάθος και υποθάλπει το έγκλημα. Εγώ για άλλη μια φορά δεν θα σιωπήσω. Και δεν θα μιλήσω φυσικά ως αυτόκλητος δικηγόρος αλλά ως πολίτης που βλέπω και κρίνω. Δεν μ’ ενδιαφέρει αν οι ίδιοι θέλουν να υπερασπιστούν τα ιερά τους και τα δικαιώματά τους. Δεν μ’ ενδιαφέρει διότι αυτά ανήκουν σε όλους και καθένας που νοιώθει λίγο άνθρωπος οφείλει να τα υπερασπιστεί άσχετα αν τον επηρεάζουν άμεσα ή όχι. Καταγγέλλω λοιπόν! Καταγγέλλω και ας είμαι ο μοναδικός και μόνος διότι «η λήθη των ιδίων κακών θρασύτητα γεννά» όπως σωστά είπε ο σοφός Δημόκριτος. Κι εγώ δεν ξεχνώ…!!!

9 Μαΐου 2010

Ακούω βελ-άσματα…

Το καταφύγιο λέει των έξυπνων είναι η κοινωνία ενώ των χαζών η ομάδα. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αλήθεια αυτό. Έτσι ίσως θα έπρεπε να είναι και πράγματι στις ανεπτυγμένες χώρες έτσι τείνει να είναι αλλά όχι και στην Ελλάδα. Σε τούτη την δύσμοιρη χώρα άνθρωποι που γεννιούνται έξυπνοι είναι εκτός από δυστυχισμένοι και απόκληροι. Η κοινωνία που υποτίθεται πως θα έπρεπε να είναι το καταφύγιό τους, εδώ λειτουργεί εντελώς ανάποδα. Η ελληνική κοινωνία απομονώνει και κυριολεκτικά αποστρέφεται όποιον άνθρωπο έχει την ατυχία να γεννηθεί λίγο εξυπνότερος από τον μέσο όρο και τα πράγματα γίνονται τραγικά για όποιον του τύχει να είναι πολύ εξυπνότερος. Αυτοί οι άνθρωποι που σε άλλες κοινωνίες είναι περιζήτητοι με ειδικά σχολεία και ειδικούς καθηγητές, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν έχουν κανένα μέλλον. Η ιδιαιτερότητα του μυαλού τους γίνεται αντικείμενο απαξίωσης από την οικογένειά τους καταρχήν ευθύς μόλις γίνουν αντιληπτά τα φαινόμενα που τον κατατάσσουν στους έξυπνους ανθρώπους. Τα έξυπνα παιδιά από την μύτη πιάνονται και φυλακίζονται μέσα σε μια παράδοση σκλαβιάς αιώνων που θέλει την εξυπνάδα σαν προάγγελο συμφορών. Μην μιλάς! Αυτό είναι το πρώτο και σημαντικότερο που μαθαίνουν αυτά τα παιδιά στο σπίτι. Μην μιλάς! Διότι όσο μιλάς τόσο φαίνεται η εξυπνάδα σου και κινδυνεύεις. Και μαζί με το παιδί κινδυνεύει και η οικογένειά του. Παλιά τα έξυπνα παιδιά τα έπαιρναν οι Οθωμανοί γενίτσαρους, σήμερα μπορεί οι Οθωμανοί να μην τα παίρνουν για γενίτσαρους αλλά ο φόβος έχει μείνει χαραγμένος στο υποσυνείδητο τούτου του λαού και αυτά τα παιδιά τα τυχερά-ατυχα αυτά παιδιά, κρύβονται και περιθωριοποιούνται από την οικογένεια. Ξέρει η ελληνική κοινωνία πως η εξυπνάδα φέρνει σκοτούρες και είναι επικίνδυνη γι αυτό κοιτούν να την κρύψουν. Το ίδιο ακριβώς δηλαδή που συμβαίνει και με το άλλο άκρο, τα παιδιά που γεννιούνται με την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, εκείνα που γεννιούνται με νοητική καθυστέρηση. Και στις δύο περιπτώσεις η απομόνωση είναι αναμενόμενη. Τα πολύ έξυπνα και τα πολύ χαζά παιδιά στην ελληνική κοινωνία δεν έχουν φίλους, δεν έχουν συναναστροφές, δεν έχουν μέλλον. Και μετά έρχεται το σχολείο. Έξυπνοι και χαζοί όλοι μαζί μέσα στη ίδια τάξη, μεταξύ ανίκανων και άχρηστων καθηγητών και δασκάλων, να προσπαθούν να επιβιώσουν έχοντας τον χλευασμό τόσο των «φυσιολογικών» συμμαθητών τους όσο και των ανήθικων δασκάλων τους. Εκεί, σε αυτό το πράγμα που στην Ελλάδα το λέμε σχολείο, οι χαζοί είναι τυχερότεροι από τους έξυπνους. Εκεί το έξυπνο παιδί μαθαίνει πως αφού του έτυχε η ιδιαιτερότητα καλυτέρα αυτή να ήταν προς την χαζομάρα και αυτό διότι το χαζό παιδί θα το κοροϊδέψουν οι συμμαθητές του και θα αδιαφορήσει για την πρόοδό του ο δάσκαλος αλλά μέχρι εκεί. Για τα έξυπνα όμως παιδιά το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο. Αυτά όχι μόνο θα τα κοροϊδέψουν αλλά όλοι, θα προσπαθήσουν μετά μανίας να το εξαπατήσουν. Δάσκαλοι και μαθητές, η κοινωνία ολόκληρη συσπειρώνεται εναντίον τους κάτω από το γενικό πρόσταγμα: «σαν πολύ εξυπνος δεν μας το παίζεις»; Στην τάξη, στο προαύλιο, στον δρόμο, παντού ο έξυπνος είναι ο συνήθης ύποπτος για ο,τιδήποτε συμβαίνει. Οι παρέες που ο έξυπνος ποτέ δεν έχει δικαίωμα να συμμετέχει, αρέσκονται να στήνουν καταστάσεις και τηρώντας ομερτά μεταξύ τους να οδηγούν σε τιμωρία τον έξυπνο που ως ο συνήθης ύποπτος είναι πάντα αυτός που τιμωρείται όταν όλοι γύρω του σιωπούν, ακριβώς για να τιμωρηθεί το έξυπνο πουλί. Στο μάθημα όταν ο δάσκαλος δεν μπορεί να απαντήσει στις ερωτήσεις που του κάνει ένα έξυπνο παιδί τα αποτελέσματα είναι τρομερά. Θέλει να… μειώσει τον δάσκαλο λέγοντας εξυπνάδες και αυτό είναι ασυγχώρητο. Κανείς δεν δικαιούται να είναι εξυπνότερος από τον δάσκαλο! Εκεί στο σχολείο, που υποτίθεται πως θα έπρεπε να είναι χώρος έκφρασης, τα έξυνα παιδιά εμπεδώνουν το μάθημα που τους έδωσε από πριν η οικογένεια. Μην μιλάς.

Έτσι επέρχεται η πλήρης απομόνωση. Αργότερα αυτό το παιδί μεγαλώνοντας και μπαίνοντας πια μόνο του στην κοινωνία, όταν έρθει η ώρα να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα, δέχεται τον μεγαλύτερο πόλεμο που μπορεί να δεχτεί άνθρωπος. Στην δουλειά δεν τον θέλουν διότι ως έξυπνος δίνει λύσεις που «χαλάνε την πιάτσα» ήτοι χαλάνε την βόλεψη των βολεμένων. Οι συνάδερφοι τον απεχθάνονται σαν επικίνδυνο να εντοπίσει τα τυχόν σφάλματα στην εργασία. Οι προϊστάμενοί του τον σιχαίνονται ως εν δυνάμη να τους πάρει την θέση και οι εργοδότες του τον φοβούνται ως ικανό να δημιουργήσει απαιτήσεις. Και όλοι αυτοί μαζί να είναι εναντίον του. Τα ίδια και στην κοινωνία. Ο μπακάλης αντιμετωπίζει τον έξυπνο ως ικανό να τον κλέψει, ο μανάβης ως τον πελάτη που θα του ξεδιαλέξει τις φρεσκότερες ντομάτες και όλοι μαζί εναντίον του έξυπνου. Αποτέλεσμα; Η απόλυτη μοναξιά. Το απόλυτο περιθώριο. Όλοι εναντίον ενός κι έτσι έχουμε μια χώρα που την κυβερνούν οι μετριότητες, οι μονόφθαλμοι που βασιλεύουν στους τυφλούς.

Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα μια λύση έχει ο έξυπνος. Να εξαφανιστεί από την κοινωνία και να περιχαρακωθεί στον εαυτό του μπας και γλυτώσει. Κι όσο τα πράγματα πάνε καλά για την κοινωνία και αυτή με οποιονδήποτε τρόπο ευημερεί έχει και ο έξυπνος την ησυχία του και κανείς πια δεν ασχολείται μαζί του. Όταν όμως η κοινωνία αρχίζει να έχει προβλήματα όπως καλή ώρα με την οικονομική κατάρρευση σήμερα, τότε ο έξυπνος γίνεται πάλι ο εύκολος στόχος. Αυτός καθώς αναγκάστηκε να περιχαρακωθεί στις δυνάμεις του αποκομμένος από την ίδια την κοινωνία, συμβαίνει τις περισσότερες φορές να μην επηρεάζεται από τις εκάστοτε κρίσεις και τότε γίνεται για άλλη μια φορά μισητός. «τι ανάγκη έχεις εσύ»; Του λένε. Εσύ τον έχεις βρει τον τρόπο και δεν έχεις πρόβλημα του λένε και αντί να του ζητήσουν συμβουλές κοιτάνε πως θα τον φάνε ώστε να έχει και αυτός πρόβλημα και όταν δουν πως καθόλου δεν μπορούν να τον εμποδίσουν γίνονται για άλλη μια φορά οι χειρότεροι εχθροί του. Κι όταν και πάλι παρ’ όλη την έχθρα τους βλέπουν πως δεν μπορούν να τον καταστρέψουν τότε κυριολεκτικά λυσσάνε. Μόνο που δεν έχουν υπολογίσει πως ο έξυπνος ως έξυπνος και έμπειρος παιδιόθεν σε αυτή την κοινωνική καθολική έχθρα μπορεί να την έχει ως αναμενόμενη και να την εκμεταλλεύεται κατάλληλα. Τότε πάνω στην απελπισία της η κουτοπόνηρη κοινωνία αρχίζει τις γαλιφιές. Σαν τους ρουφιάνους τον πλησιάζουν, σαν δήθεν φίλοι να μάθουν τα μυστικά του, να μάθουν τα προσωπικά του, να μάθουν ό,τι μπορούν τέλος πάντων, με στόχο όχι φυσικά να γίνουν οι ίδιοι καλύτεροι αλλά να εντοπίσουν τυχόν αδύνατα σημεία του μήπως και καταφέρουν για άλλη μια φορά να τον προσβάλλουν, να τον διαπομπεύσουν, να τον ταπεινώσουν, διότι αφού δεν μπορούν να ανέβουν αυτοί τότε πρέπει να ρίξουν τον άλλο. Μόνο που και πάλι υπολογίζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Διότι πλέον για να τον αγγίξουν έστω τον έξυπνο, πρέπει να βγουν και οι ίδιοι εκτός κοινωνίας και κάτι τέτοιο δεν το αντέχουν αφού το πρόβατο έξω από το μαντρί το τρώει ο λύκος. Και μαντέψτε ποιος είναι ο λύκος… Καθίστε να σκεφτείτε (αν μπορείτε) ποιος έφτιαξε αυτόν τον λύκο και περιοριστείτε στο μαντρί σας. Αν θέλατε μια καλύτερη κοινωνία δεν θα πετάγατε έξω τους έξυπνους. Τώρα μην οδύρεστε που τους μεγάλωσε αντί για εσάς μια λύκαινα. Για όλους η παρούσα οικονομική κρίση είναι ένας εφιάλτης. Για τους έξυπνους που από παιδιά τους κατατρέχατε, τούτη η οικονομική κρίση όχι απλά δεν τους επηρεάζει αλλά είναι μια ακόμα ευκαιρία και αναμενόμενο εφαλτήριο. Αφού εσείς επιλέξατε να είστε πρόβατα τώρα μην σας φταίει ο λύκος!

6 Μαΐου 2010

Αναβίωση της “Γιορτής των Ανθεστηρίων”

IMG_7730 Η Διεύθυνση Σχολικής Μέριμνας-ΔΕΠ του Δήμου Αθηναίων, ο Αθήνα 9,84, οι μαθητές-τριες, οι δάσκαλοι και η Διευθύντρια του 21ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών, καθώς και το γραφείο Πολιτιστικών θεμάτων της Α' Διεύθυνσης Π.Ε. Αθηνών, στο πλαίσιο του προγράμματος "Σχολεία! Πάμε Αθήνα", διοργάνωσαν την ξεχωριστή εκδήλωση αναβίωσης της γιορτής των Ανθεστηρίων, που πραγματοποιήθηκε με επιτυχία σήμερα, Παρασκευή 30 Απριλίου, στην πλατεία Αμερικής και ώρα 9:30π.μ.

Στην εκδήλωση οι μαθητές της Α' τάξης παρουσίασαν τη Χελιδόνα και τα χελιδονίσματα, οι μαθητές της Β' τάξης και η χορωδία του σχολείου παρουσίασαν τραγούδια της άνοιξης, οι μαθητές της Γ' τάξης πρόβαλαν την εφημερίδα τους η οποία αυτή τη φορά ήταν αφιερωμένη στα Ανθεστήρια, οι μαθητές της Ε' τάξης έκαναν θεατρική αναπαράσταση με θέμα τις τρεις μέρες των Ανθεστηρίων - ΠΙΘΟΙΓΙΑ, ΧΟΕΣ & ΧΥΤΡΟΙ - και οι μαθητές της ΣΤ' τάξης κατασκεύασαν και δώρισαν εκατοντάδες στεφάνια με πολύχρωμα άνθη που ο Δήμος διέθεσε για το σκοπό αυτό, προσφέροντας παράλληλα σε όλους τους παρευρισκόμενους από έναν ενημερωτικό - εκπαιδευτικό φάκελο με ιστορικά στοιχεία για την ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΩΝ.

Σε μήνυμά του ο Χρήστος Τεντόμας, δημοτικός σύμβουλος, υπεύθυνος της Διεύθυνσης Σχολικής Μέριμνας-Δημοτικές Επιτροπές Παιδείας του Δήμου Αθηναίων υπογράμμισε τα εξής: "Όσοι ζούμε, εργαζόμαστε στην Αθήνα, όσοι αγαπάμε την πόλη μας, έχουμε ένα κοινό στόχο, ένα κοινό όνειρο. Να τη βλέπουμε να γίνεται καλύτερη. Να τη βλέπουμε να ομορφαίνει. Χρόνο με το χρόνο. Μέρα με τη μέρα. Να τη βλέπουμε να ανθίζει. Να γεμίζει με χαρούμενα και αισιόδοξα για το μέλλον παιδιά. Τα Ανθεστήρια είναι μια μικρή αντίσταση στο γκρίζο, στο απαισιόδοξο, στο μουντό της καθημερινότητάς μας. Η πλατεία Αμερικής λοιπόν, πρώην πλατεία Ανθεστηρίων, γέμισε για μια ακόμα χρονιά με λουλούδια. Έγινε για μια ακόμα χρονιά η πλατεία των χρωμάτων και της ομορφιάς. Το έχουμε ανάγκη. Συγχαρητήρια σε όσους εργάστηκαν γι' αυτήν τη μοναδική πρωτοβουλία και ιδιαίτερα στους μαθητές και τις μαθήτριες, που κάνουν να ανθίζει μέσα μας πιο δυνατή η αισιοδοξία και η ελπίδα".

30-04-2010: Αναβίωση της “Γιορτής των Ανθεστηρίων” | City of Athens

4 Μαΐου 2010

θρησκευτικά σύμβολα στα δικαστήρια

ΕΝΩΣΗ ΟΥΜΑΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΕΝΩ.ΟΥΜ.Ε.)

email: enooume@gmail.com ιστοσελίδα: www.fbook.me/enooume

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

2 Μαΐου 2010

Προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα θρησκευτικά σύμβολα στα δικαστήρια

Η Ένωση Ουμανιστών Ελλάδας (ΕΝΩ.ΟΥΜ.Ε.) γνωστοποιεί πως στις 30 Απριλίου 2010 τα μέλη της ΕΝΩ.ΟΥΜ.Ε. Andrea Gilbert και Παναγιώτης Δημητράς έστειλαν προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) κατά της άρνησης του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών να απομακρύνει τα θρησκευτικά σύμβολα από την αίθουσα του δικαστηρίου στη συνεδρίαση της 9 Νοεμβρίου 2009. Το αίτημα είχαν υποβάλει οι Andrea Gilbert και Παναγιώτης Δημητράς που την ημέρα εκείνη είχαν κληθεί για μια διόρθωση πρακτικών παλαιότερης δίκης. Το απόσπασμα της απορριπτικής απόφασης του ελληνικού δικαστηρίου επισυνάπτεται.

Στην προσφυγή τους, οι Andrea Gilbert και Παναγιώτης Δημητράς ζητούν από το ΕΔΔΑ να καταδικάσει την Ελλάδα για παραβίαση του Άρθρου 6.1 (δικαίωμα σε δίκαιη δίκη) σε συνδυασμό με το Άρθρο 9 (θρησκευτική ελευθερία) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ). Επικαλούνται κατ’ αναλογία την απόφαση Lautsi κατά Ιταλίας της 3 Νοεμβρίου 2009 με την οποία το ΕΔΔΑ είχε καταδικάσει την Ιταλία για παραβίαση του Άρθρου 2 του Πρωτοκόλλου 1 (δικαίωμα στην εκπαίδευση) σε συνδυασμό με το Άρθρο 9 (θρησκευτική ελευθερία) της ΕΣΔΑ για την άρνηση απομάκρυνσης των θρησκευτικών συμβόλων από ένα σχολείο.

ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΑΡΙΘΜΟΣ: 9167/2009

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΗ

ΤΟΥ ΕΦΕΤΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ (Γ’ ΤΡΙΜΕΛΟΥΣ ΠΛΗΜ/ΤΩΝ)

Συνεδρίαση της 9/11/2009

Στυλιανός ΔΑΡΕΛΛΗΣ

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ ΕΦΕΤΗΣ

Μαρία ΛΙΑΣΚΟΥ

Αργυρώ ΑΡΝΑΟΥΤΗ-ΜΠΛΕΤΣΑ

ΕΦΕΤΕΣ

Απόστολος ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΝΤΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΕΦΕΤΩΝ

Ευαγγελία ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ

ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

(…..)

Κατόπιν αυτών, ο Πρόεδρος διέταξε να αρχίσει η αποδεικτική διαδικασία.

Στο σημείο αυτό ο πληρεξούσιος συνήγορος της πρώτης αιτούσας, αφού έλαβε τον λόγο από τον Πρόεδρο, ανέπτυξε προφορικά και υπέβαλε γραπτά την επισυναπτόμενη στα πρακτικά της παρούσας δήλωση για καταχώρηση στα πρακτικά κατ’ άρθρο 142 παρ. 2 ΚΠΔ της πολιτικώς ενάγουσας ANDREA GILBERT και του αιτούντος Παναγιώτη Δημητρά του Ηλία που περιέχει 1) αίτημα απομάκρυνσης των θρησκευτικών συμβόλων από την αίθουσα του Δικαστηρίου κατά την εξέταση της παρούσας υπόθεσης και 2) Αίτημα διόρθωσης της με αριθμό 5800 και 5919/2008 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Πλημ/των Αθηνών. Επίσης, προσεκόμισε αντίγραφο της εκδοθείσας την 3 Νοεμβρίου 2009 απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, γραμμένη στη Γαλλική γλώσσα, χωρίς μετάφραση (σελίδες 2α-2δ και συνημμένη απόφαση σελ. 2ε-2υ).

Μετά από αυτά, ο Εισαγγελέας, αφού έλαβε τον λόγο από τον Πρόεδρο, πρότεινε την απόρριψη του πρώτου αιτήματος, περί απομάκρυνσης των θρησκευτικών συμβόλων από την αίθουσα του Δικαστηρίου, επιφυλασσόμενος να προτείνει επί του δευτέρου αιτήματος κατά την πρόοδο της διαδικασίας.

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ (ΕΠΣΕ)

Τ.Θ. 60820, 15304 Γλυκά Νερά, Tηλ. 2103472259 Fax: 2106018760

email: office@greekhelsinki.gr ιστοσελίδα: http://cm.greekhelsinki.gr/

Ενώπιον του Γ’ Τριμελούς Εφετείου Αθηνών (Πλημμελήματα)

ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΣΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ

(ΑΡΘΡΟ 141 ΠΑΡΑ. 2 ΚΠΔ) ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ ANDREA GILBERT ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑ

9 Νοεμβρίου 2009

1. Αίτημα απομάκρυνσης θρησκευτικών συμβόλων

Η πολιτικώς ενάγουσα Andrea Gilbert και ο μάρτυρας Παναγιώτης Δημητράς είναι στελέχη της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης (ΜΚΟ) Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ). Το ΕΠΣΕ έκανε παρέμβαση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) ως τρίτος στην υπόθεση Lautsi v. Italy (προσφυγή 30814/06). Στις 3 Νοεμβρίου 2009, το ΕΔΔΑ δημοσιοποίησε την απόφασή του στα γαλλικά (συνημμένο 1) με περίληψη στα αγγλικά (συνημμένο 2), με την οποία διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 2 του πρώτου προσθέτου Πρωτοκόλλου σε συνδυασμό με το άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), λόγω της ανάρτησης του «εσταυρωμένου» στα δημόσια ιταλικά σχολεία. Στις παραγράφους 45 και 46 της απόφασης αναφέρεται σε περίληψη η παρέμβαση του ΕΠΣΕ.

Το ΕΔΔΑ κατέληξε στην ύπαρξη παραβίασης με βάση το ακόλουθο σκεπτικό (μετάφραση ΕΠΣΕ):[1]

«48. Για το Δικαστήριο, τα επιχειρήματα αυτά οδηγούν στην υποχρέωση του Κράτους να απέχει από την, έστω και έμμεση, επιβολή δογμάτων στα μέρη όπου τα άτομα εξαρτώνται από αυτό ή ακόμα στους τόπους όπου τα άτομα είναι ιδιαίτερα ευάλωτα.

53. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται πως το σύμβολο θίγει τις πεποιθήσεις της και παραβιάζει το δικαίωμα των παιδιών της να μην ακολουθούν την καθολική θρησκεία. Οι πεποιθήσεις της χαρακτηρίζονται από ένα βαθμό σοβαρότητας και συνοχής που είναι επαρκής ώστε η υποχρεωτική παρουσία του εσταυρωμένου μπορεί λογικά να εκληφθεί από την ίδια πως είναι σε σύγκρουση με τις πεποιθήσεις της. Η ενδιαφερόμενη θεωρεί την έκθεση του εσταυρωμένου ως σημάδι ότι το Κράτος τάσσεται με την πλευρά της καθολικής θρησκείας. Αυτή είναι και η σημασία που δίνει επίσημα η Καθολική Εκκλησία, η οποία αποδίδει στον εσταυρωμένο ένα θεμελιώδες μήνυμα. Άρα, ο φόβος της προσφεύγουσας δεν είναι αυθαίρετος.

55. … Η αρνητική ελευθερία δεν περιορίζεται στην απουσία θρησκευτικών τελετών ή θρησκευτικής διδασκαλίας. Επεκτείνεται στις πρακτικές και στα σύμβολα που εκφράζουν, εδικά ή γενικά, μια δοξασία, μια θρησκεία ή τον αθεϊσμό. Αυτό το αρνητικό δικαίωμα πρέπει να προστατεύεται ιδιαίτερα αν είναι το Κράτος που εκφράζει ένα δόγμα και αν το πρόσωπο βρίσκεται σε θέση από την οποία δεν μπορεί να βγει ή για να το πετύχει πρέπει να κάνει δυσανάλογες προσπάθειες και θυσίες.

57. Το Δικαστήριο εκτιμά ότι η υποχρεωτική έκθεση ενός συμβόλου μιας συγκεκριμένης πίστης κατά την άσκηση του δημόσιου λειτουργήματος σε σχέση με ειδικές καταστάσεις που είναι υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης, και ειδικότερα στις αίθουσες διδασκαλίας, περιορίζει το δικαίωμα των γονέων να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους καθώς και το δικαίωμα των μαθητών να πιστεύουν ή να μην πιστεύουν. Το Δικαστήριο θεωρεί ότι αυτό το μέτρο συνιστά παραβίαση των δικαιωμάτων αυτών γιατί οι περιορισμοί είναι ασυμβίβαστοι με την υποχρέωση που έχει το Κράτος να σέβεται την ουδετερότητα στην άσκηση του δημόσιου λειτουργήματος, και ειδικότερα στον τομέα της εκπαίδευσης.»

Κατ’ αναλογία, και το ελληνικό κράτος οφείλει να απέχει από την επιβολή ενός συγκεκριμένου θρησκευτικού δόγματος σε χώρους όπου το άτομο βρίσκεται σε σχέση εξάρτησης από την πολιτεία, όπως είναι η δικαιοσύνη (και η δημόσια εκπαίδευση). Η παρουσία της εικόνας του Χριστού και του Ευαγγελίου μπορεί να εκληφθεί ως ένδειξη πως η πολιτεία και η δικαιοσύνη τάσσεται με το μέρος της χριστιανικής θρησκείας, στην οποία δεν ανήκουν οι εδώ προσφεύγοντες. Το αρνητικό δικαίωμα θρησκευτικής ελευθερίας περιλαμβάνει την απουσία συμβόλων θρησκειών ή αθεϊσμού και πρέπει να προστατεύεται ιδιαίτερα όταν η ελληνική πολιτεία και ειδικότερα η ελληνική δικαιοσύνη με την παρουσία της εικόνας του Χριστού και του Ευαγγελίου εκφράζει μια πίστη ενώ ταυτόχρονα ο μη Χριστιανός πολίτης χρειάζεται να καταβάλλει ειδικότερη και δυσανάλογη προσπάθεια για να εξασφαλίσει το δικαίωμά του, όπως για παράδειγμα να δηλώνει τη μη χριστιανική θρησκεία όταν του ζητείται να ορκισθεί στο Ευαγγέλιο προκειμένου να δώσει πολιτικό όρκο. Το ελληνικό κράτος οφείλει να διατηρεί αυστηρή ουδετερότητα στην άσκηση της δημόσιας λειτουργίας, ειδικότερα δε στο χώρο της δικαιοσύνης (και της εκπαίδευσης).

Την άποψη αυτή έχει εκφράσει άλλωστε ο Καθηγητής Πανεπιστημίου Μιχάλης Σταθόπουλος:

«…Η ανάγκη προστασίας της ελευθερίας συνείδησης και του τελευταίου πολίτη σημαίνει ότι το κράτος, ως προς τις κρατικές λειτουργίες του, που απευθύνονται σ’ όλους τους πολίτες, πρέπει να είναι θρησκευτικά ουδέτερο, να μη δημιουργεί σε κανένα το αίσθημα της μειονεξίας για την όποια πίστη του. Το κράτος δεν δικαιούται να θρησκεύεται. Γιατί αλλιώς δείχνει έλλειψη σεβασμού στα ατομικά δικαιώματα των μειονοτήτων ή των πολιτών που δεν ακολουθούν τις κρατούσες θρησκευτικές αντιλήψεις… Η μη τήρηση της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους θίγει ανθρώπινα δικαιώματα… Τα ατομικά δικαιώματα, που απορρέουν από την αξία του ανθρώπου, θα πρέπει να τα απολαμβάνει ο καθένας, έστω και αν είναι διαφορετικός, ακόμη κι αν είναι ο μόνος διαφορετικός από τους άλλους. Αυτό θα πει «ατομικό» δικαίωμα. Είναι, επομένως θέμα σεβασμού των ατομικών δικαιωμάτων, θέμα δημοκρατίας, η Πολιτεία να μη θρησκεύεται, άρα να μην αφήνει έξω απ’ αυτήν, στο περιθώριο, σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, εκείνους που δεν ασπάζονται τη θρησκευτική πίστη της πλειοψηφίας.» (Μιχάλη Σταθόπουλου, «Η συνταγματική κατοχύρωση της θρησκευτικής ελευθερίας και οι σχέσεις Πολιτείας – Εκκλησίας» σε Δημήτρη Χριστόπουλου (επιμ.) «Νομικά ζητήματα θρησκευτικής ετερότητας», Εκδόσεις Κριτική-ΚΕΜΟ, Αθήνα, 1999 – Συνημμένο 3)

«Δεν είναι σύμφωνο με τη θρησκευτική ελευθερία και τη θρησκευτική ουδετερότητα της απονομής της δικαιοσύνης το γεγονός να υπάρχει στα δικαστήρια η εικόνα του Χριστού. Κι αν αυτοί που έχουν προσφύγει στη δικαιοσύνη είναι μουσουλμάνοι; Αν είναι άθεοι; Δεν θα έχουν δίκιο αυτοί οι άνθρωποι να αισθάνονται ότι δεν θα τύχουν ισότιμης δικαστικής προστασίας που το κράτος οφείλει σε όλους ανεξαιρέτως τους Έλληνες πολίτες;»Μιχάλης Σταθόπουλος: Μπορούν να διευθετηθούν τώρα οι σχέσεις κράτους – Εκκλησίας» «Αυγή» 13 Φεβρουαρίου 2005 http://www.avgi.gr/NavigateActiongo.action?articleID=239815 - Συνημμένο 4)

Τέλος, επισημαίνεται πως η παρουσία εικόνων στις αίθουσες των δικαστηρίων και του Ευαγγελίου στο εδώλιο εξέτασης μαρτύρων αποτελούν διοικητικές πρακτικές που δεν προβλέπονται από το νόμο. Ο Κώδικας Οργανισμού Δικαστηρίων προβλέπει ρητά μόνο τα ακόλουθα για την αίθουσα δικαστηρίου και την ενδεχόμενη ανάρτηση εικόνας αποθανόντος δικαστικού λειτουργού:

«Άρθρο 18. 4. Στην αίθουσα συνεδριάσεων υπάρχουν ιδιαίτερη έδρα για το δικαστήριο, ειδικά έδρανα για τους δικηγόρους και χωριστές θέσεις για τους διαδίκους, τους κατηγορουμένους, τους μάρτυρες και τους ακροατές. Τη διαρρύθμιση των αιθουσών, όπου συνεδριάζουν τα δικαστήρια, καθορίζει ειδικότερα με απόφασή του ο Υπουργός Δικαιοσύνης. 5. Η θέση του δικαστή που διευθύνει τη συνεδρίαση είναι στο μέσο των άλλων δικαστών. Η θέση του γενικού επιτρόπου ή του αναπληρωτή του, όταν παρίσταται, του εισαγγελέα ή του δημόσιου κατήγορου είναι το δεξιό και του γραμματέα στο αριστερό μέρος. Οι εισαγγελείς δημόσιοι κατήγοροι, δικηγόροι, διάδικοι, μάρτυρες και κατηγορούμενοι απευθύνονται προς το δικαστήριο όρθιοι.

Άρθρο 8 παρ 4. Με προεδρικό διάταγμα επιτρέπεται να αναρτηθεί σε χώρους των δικαστηρίων η εικόνα δικαστικού λειτουργού, που έχει αποβιώσει πριν από τρία τουλάχιστον έτη και είχε διακριθεί για τις δικαστικές του αρετές.»

Για όλους αυτούς τους λόγους, υποβάλλεται το αίτημα στο δικαστήριο να απομακρυνθούν η εικόνα του Χριστού και το Ευαγγέλιο, τουλάχιστο κατά την εξέταση της παρούσας υπόθεσης, ώστε να μην παραβιάζεται το Άρθρο 6.1 της ΕΣΔΑ για την απαραίτητη αντικειμενική αμεροληψία των δικαστών σε συνδυασμό με το Άρθρο 9 της ΕΣΔΑ για το σεβασμό της θρησκευτικής ελευθερίας και την πρόσφατη νομολογία στην υπόθεση Lautsi v. Italy.

(…)

Οι δηλούντες

Andrea Gilbert Παναγιώτης Δημητράς

[ακολουθεί το πλήρες κείμενο στα γαλλικά της απόφασης AFFAIRE LAUTSI c. ITALIE

http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=857724&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649]

Ο πληρεξούσιος συνήγορος της πρώτης αιτούσας και ο δεύτερος αιτών αφού έλαβαν το λόγο από τον πρόεδρο, ζήτησαν την παραδοχή των αιτημάτων τους, ως ανωτέρω.

Το Δικαστήριο, αφού συσκέφθηκε μυστικά στην έδρα του, με παρούσα τη Γραμματέα, κατάρτισε και ο πρόεδρος δημοσίευσε, αμέσως, την απόφασή του, με αριθμό 9167/2009, η οποία έχει ως εξής: Στις διατάξεις των άρθρων 339 επ. του ΚΠΔ διαλαμβάνονται εκείνα που προβλέπουν τη διαδικασία που τηρείται στο ακροατήριο κατά την εκδίκαση των ποινικών υποθέσεων. Σε καμιά, όμως, από αυτές τις διατάξεις ή σε διάταξη άλλου νόμου, προβλέπεται υποχρέωση του Δικαστηρίου απομάκρυνσης θρησκευτικών συμβόλων από το ακροατήριό του. Εξάλλου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 18 παρ. 4 εδ. β’ του ν. 1756/1988 («Κώδικας Οργανισμού Δικαστηρίων») τη διαρρύθμιση των αιθουσών, όπου συνεδριάζουν τα Δικαστήρια, την καθορίζει, ειδικότερα, με απόφασή του, ο Υπουργός Δικαιοσύνης. Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 6 παρ 1 εδ. α’ της Ε.Σ.Δ.Α. ορίζεται: «Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα, όπως η υπόθεσίς του δικασθή δικαίως, δημοσία και εντός λογικής προθεσμίας…» Τέλος, κατά τη διάταξη του άρθρου 9 της Ε.Σ.Δ.Α. ορίζεται «1. Παν πρόσωπον δικαιούται εις την ελευθερίαν σκέψεως, συνειδήσεως και θρησκείας. Το δικαίωμα τούτο επάγεται την ελευθερίαν αλλαγής θρησκείας ή πεποιθήσεων, ως και την ελευθερίαν εκδηλώσεως της θρησκείας ή των πεποιθήσεων μεμονωμένως, ή συλλογικώς, δημοσία ή κατ’ ιδίαν δια της λατρείας, της παιδείας και της ασκήσεως των θρησκευτικών καθηκόντων και τελετουργιών. 2. Η ελευθερία εκδηλώσεως της θρησκείας ή των πεποιθήσεων δεν επιτρέπεται να αποτελέσει αντικείμενον ετέρων περιορισμών πέραν των προβλεπομένων υπό του νόμου και αποτελούντων αναγκαία μέτρα, εν δημοκρατική κοινωνία δια την δημοσίαν ασφάλειαν, την προάσπισιν των δικαιωμάτων και ελευθεριών των άλλων». Στην προκειμένη περίπτωση η αιτούσα και ο μάρτυς Παναγιώτης Δημητράς πριν την έναρξη της διαδικασίας ζήτησαν να απομακρυνθούν από την αίθουσα συνεδρίασης (ακροατήριο) τα θρησκευτικά σύμβολα (εικόνα του Χριστού και Ιερό Ευαγγέλιο) ώστε να μην παραβιάζονται τα άρθρα 6 παρ. 1 και 9 της Ε.Σ.Δ.Α. Το ως άνω αίτημα πρέπει να απορριφθεί καθόσον, όπως προαναφέρθηκε, δεν προβλέπεται τέτοια υποχρέωση Δικαστηρίου. Η ύπαρξη δε στην αίθουσα συνεδρίασης της εικόνας του Χριστού και του Ιερού Ευαγγελίου στο έδρανο του μάρτυρα, δεν παραβιάζει τα ατομικά δικαιώματα των αιτούντων που απορρέουν από την αξία του ανθρώπου και συγκεκριμένα τη θρησκευτική ελευθερία τούτων, καθόσον η μεν πρώτη παρίσταται δια του πληρεξουσίου της Δικηγόρου (με την από 8-11-2009 εξουσιοδότηση) ο δε δεύτερος (ο μάρτυς Παν. Δημητράς) μπορεί να ορκιστεί σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 220 παρ. 2 ΚΠΔ. Η ύπαρξη, εξάλλου, των εν λόγω θρησκευτικών συμβόλων, ουδόλως επηρεάζει, καθ’ οιονδήποτε τρόπο την αντικειμενικότητα, την ευθυκρισία και την ελευθερία συνείδησης των Δικαστών, κατά την άσκηση του λειτουργήματός τους. Σημειώνεται, τέλος ότι η επικαλούμενη απόφαση του Ε.Δ.Δ.Α. αφορά την απομάκρυνση του σταυρού από τις ιταλικές σχολικές αίθουσες και δεν μπορεί να εφαρμοστεί, κατ’ αναλογία, για την απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων και από τις Δικαστικές αίθουσες της Ελλάδας. Εξάλλου η εν λόγω απόφαση δεν έχει, ακόμη, καταστεί τελεσίδικη.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Απορρίπτει το αίτημα των αιτούντων: 1) Andrea-Helen GILBERT του Milton, και 2) Παναγιώτη ΔΗΜΗΤΡΑ του Ηλία, περί απομάκρυνσης των ιερών συμβόλων από την αίθουσα, κατά την παρούσα δίκη.

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε δημόσια αμέσως στο ακροατήριό του.

Αθήνα 9-11-2009

Ο ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ ΕΦΕΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Στυλιανός ΔΑΡΕΛΛΗΣ Ευαγγελία ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ


[1] Το γαλλικό πρωτότυπο: «48. Pour la Cour, ces considérations conduisent à l'obligation pour l'Etat de s'abstenir d'imposer, même indirectement, des croyances, dans les lieux où les personnes sont dépendantes de lui ou encore dans les endroits où elles sont particulièrement vulnérables… 53. La requérante allègue que le symbole heurte ses convictions et viole le droit de ses enfants de ne pas professer la religion catholique. Ses convictions atteignent un degré de sérieux et de cohérence suffisant pour que la présence obligatoire du crucifix puisse être raisonnablement comprise par elle comme étant en conflit avec celles-ci. L'intéressée voit dans l'exposition du crucifix le signe que l'Etat se range du côté de la religion catholique. Telle est la signification officiellement retenue dans l'Eglise catholique, qui attribue au crucifix un message fondamental. Dès lors, l'appréhension de la requérante n'est pas arbitraire... 55. … La liberté négative n'est pas limitée à l'absence de services religieux ou d'enseignement religieux. Elle s'étend aux pratiques et aux symboles exprimant, en particulier ou en général, une croyance, une religion ou l'athéisme. Ce droit négatif mérite une protection particulière si c'est l'Etat qui exprime une croyance et si la personne est placée dans une situation dont elle ne peut se dégager ou seulement en consentant des efforts et un sacrifice disproportionnés… 57. La Cour estime que l'exposition obligatoire d'un symbole d'une confession donnée dans l'exercice de la fonction publique relativement à des situations spécifiques relevant du contrôle gouvernemental, en particulier dans les salles de classe, restreint le droit des parents d'éduquer leurs enfants selon leurs convictions ainsi que le droit des enfants scolarisés de croire ou de ne pas croire. La Cour considère que cette mesure emporte violation de ces droits car les restrictions sont incompatibles avec le devoir incombant à l'Etat de respecter la neutralité dans l'exercice de la fonction publique, en particulier dans le domaine de l'éducation.»

Τα κτήνη είναι οι άνθρωποι

clip_image002

Θεσσαλονίκη, 03.05.2010

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

«Νεκρή και ακρωτηριασμένη αρκούδα στον Ασπροπόταμο»

Νεκρή και ακρωτηριασμένη βρέθηκε θηλυκή μεγαλόσωμη αρκούδα, από κατοίκους της περιοχής Αγ. Παρασκευής στο νομό Τρικάλων, το πρωί της Κυριακής, 2 Μαΐου.

nekri arkouda

Το άτυχο ζώο βρέθηκε σε προχωρημένη σήψη, ενώ ο θάνατός του πιθανά προήλθε την προηγούμενη Τρίτη. Το ζώο, βάρους 180 κιλών βρέθηκε στην κοίτη του ποταμού Ασπροποτάμου, κοντά στη γέφυρα για το ορεινό χωριό Αγ. Παρασκευή ή Τζούτζια από κατοίκους-επισκέπτες της ευρύτερης περιοχής καθώς το χωριό δεν κατοικείται κατά τους χειμερινούς μήνες (πρόκειται για κτηνοτροφικά Βλαχοχώρια που κατοικούνται μόνο το καλοκαίρι). Οι κάτοικοι δήλωσαν ότι λυπήθηκαν για το θάνατο της αρκούδας εικάζοντας ότι είναι η ίδια που έβλεπαν στο ίδιο σημείο μαζί με τα μικρά της το περσινό καλοκαίρι.

Η Ομάδα Άμεσης Επέμβασης και Ενημέρωσης του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ ενημερώθηκε από τους κατοίκους και διαπίστωσε ότι η μεγαλόσωμη αρκούδα πυροβολήθηκε «πισώπλατα» και φέρει διαμπερές τραύμα από ώμο σε ώμο. Αποτροπιασμό προκαλεί ότι αυτοί που την πυροβόλησαν στη συνέχεια την ακρωτηρίασαν, κόβοντας το αριστερό μπροστινό της πόδι, ως τρόπαιο της αποκρουστικής πράξης, γεγονός που επιπλέον αποδεικνύει ότι το ζώο θανατώθηκε από πρόθεση.

Πρόκειται για το δεύτερο περιστατικό νεκρής αρκούδας από πυροβόλο όπλο εντός του 2010. Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ καλεί την τοπική κοινωνία να ενημερώσει τις Αρχές για οποιαδήποτε πληροφορία σχετική με τους δράστες.

Σε αντίστοιχο περιστατικό, το προηγούμενο φθινόπωρο στη Σταυρούπολη Ξάνθης, οι δράστες επικηρύχθηκαν από το Δήμαρχο Σταυρούπολης, χωρίς όμως ποτέ να συλληφθούν.

Η ευρύτερη περιοχή αποτελεί μεικτό δάσος ελάτης και δρυός και βιότοπο της καφέ αρκούδας. Στο σημείο θανάτου του άτυχου ζώου, η κοίτη του ποταμού είναι πλατιά και χρησιμοποιείται από τις αρκούδες σαν πέρασμα.

Η καφέ αρκούδα παραμένει αυστηρά προστατευόμενο είδος στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ο φόνος και η δημόσια έκθεσή της από τον άνθρωπο, τιμωρούνται από το νόμο, με ποινή φυλάκισης.

Ο πληθυσμός της αρκούδας στην Ελλάδα υπολογίζεται στα 250 άτομα.

Μοναδική απειλή για την αρκούδα είναι ο άνθρωπος.

Άνθρωπος και Αρκούδα

Το συγκεκριμένο γεγονός επαναφέρει στην επικαιρότητα το θέμα της ανεπαρκούς φύλαξης του φυσικού περιβάλλοντος. Η δασική υπηρεσία και η θεσμοθετημένη θηροφυλακή της πρέπει άμεσα να ενισχυθούν καθώς το λαθραίο κυνήγι αποτελεί μία από τις κύριες απειλές των σπάνιων ειδών της ελληνικής πανίδας.

Στη συγκεκριμένη περιοχή δεν υπήρξαν προηγούμενες καταγγελίες για ζημιές από αρκούδα στο κτηνοτροφικό κεφάλαιο που να πυροδοτούν τη σύγκρουση ανθρώπου και αρκούδας. Η πολιτική των δράσεων του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ αφορά στην παράλληλη προστασία αρκούδας και ανθρώπου ή διαφορετικά στην αναγνώριση των αναγκών και την αποδοχή των παραγωγικών δραστηριοτήτων ήπιας μορφής των ανθρώπων που ζουν στις περιοχές εξάπλωσης της αρκούδας.

Για περισσότερες πληροφορίες:

Βάσω Πετρίδου/Επικοινωνία ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ, 2310 555920 & 6937422537

Και video: http://www.arcturos.gr/downloads/trikala.zip

2 Μαΐου 2010

ΟΣΣΟ: «ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΑΣ...»




ΕΝΑΣ ΦΙΛ-ΟΣΣΟ-ΦΟΣ - ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΣ
ΤΟΥ ΤΡΕΛΟΥ ΚΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΜΑΣ

Η ΕΚΛΕΚΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ
ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ ΠΟΛΩΝ, ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΔΥΣΗΣ
   
    «Δεν γνωρίζεις την αρχή της ζωής, δεν γνωρίζεις ούτε το τέλος. Είμαστε πάντοτε στην μέση και όλοι βρίσκονται πάντοτε στα μισά τής διαδρομής. Είναι μία διαδικασία σε εξέλιξη, ένα ποτάμι που ρέει συνέχεια. Αυτή είναι η ομορφιά του, αυτή είναι η λάμψη του

Όταν κάποτε μου δόθηκε από την φίλη μου και δασκάλα τής γιόγκα ως δώρο ένα βιβλίο τού Όσσο με τίτλο «Η κρυμμένη αρμονία» (πρόκειται για μία φιλοσοφική ανάλυση και ανάπτυξη πάνω στα διασωσμένα σπαράγματα τού Ηράκλειτου), δεν μπορούσα καν να φανταστώ περί τίνος επρόκειτο. Θεώρησα, ότι είναι απλά μία ανατολική προσέγγιση τού Ηράκλειτου από κάποιον περίεργο Ινδό γκουρού. Αρχικά αναρωτήθηκα πώς ένας θρησκευόμενος Ινδός θα μπορούσε να προσεγγίσει την καθαρή ορθολογιστική σκέψη ενός τόσο δυσκολονόητου φυσικού φιλοσόφου, όπως τού Ηράκλειτου, τού λεγόμενου και σκοτεινού.
Απ΄ την άλλη ένα γρήγορο σερφάρισμα στο internet αρχικά με γέμισε αμφιβολίες για την αξιοπιστία τού Όσσο και της διδασκαλίας του. Μεγάλη αντιφατικότητα. Μέσα απ΄ τα γνωμικά του, που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, εμφανίζεται απ΄ την μία μεριά ως ένας σπουδαίος φιλόσοφος και απ΄ την άλλη ως ένας φιλοχρήματος γκουρού, που είχε φτιάξει κάποια κοινόβια πιστών με πορτοκαλί ρούχα κάπου στο Όρεγκον των Η.Π.Α. και στην Πούνα της Ινδίας, όπου κυκλοφορούσε με Rolls-Royce, που τον πηγαινοέφερναν και άλλα τέτοια. Όλα αυτά μου θύμιζαν κάτι από ποίμνιον με τυφλούς οπαδούς και φανατικές θρησκευτικές οργανώσεις τύπου Σάι Μπάμπα και Κορρέ παλαιοτέρων εποχών. Όμως, η μελέτη από μέρους μου τού βιβλίου του «Η κρυμμένη αρμονία» αρχικά, καθώς και κάποιων άλλων αργότερα, αποτέλεσαν για μένα μία τεράστια κι ευχάριστη έκπληξη. Η δε αρνητική του εικόνα φτιαγμένη και στημένη απ΄ τα media, ήταν αποτέλεσμα ατελείωτης λάσπης και κατηγοριών από τα εξουσιαστικά κέντρα τού πλανήτη, για έναν επικίνδυνο γι΄ αυτούς άνθρωπο.
Έτσι θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τον Όσσο ως ένα πραγματιστή, ρήτορα, ποιητή, φιλόσοφο και μύστη της Φύσης, όπου πρεσβεύει μία τελείως ιδιόρρυθμη και διαφορετική θέση από κάθε άλλη, απ΄ όσες έχω μελετήσει μέχρι σήμερα. Όποιος τολμήσει και μελετήσει τον Όσσο ή θα τον κλείσει γρήγορα, ή θ΄ αναγκαστεί να γκρεμίσει τον σιδερόφραχτο κόσμο φυλακή, που τον περιβάλλει και να κολυμπήσει αναγεννημένος σ΄ έναν πολύ διαφορετικό, ανασυντεθειμένο, ελεύθερο, χαρούμενο κι ερωτικό κόσμο, στον κόσμο τού Όσσο.


 Όσσο: Δεν γεννήθηκε ποτέ. Δεν πέθανε ποτέ. Επισκέφθηκε μόνο τον πλανήτη Γή από τις 11 Δεκ. 1931 έως τις 19 Ιαν. 1990. (Το ιδιότυπο αναγραμμένο ρητό στον τάφο τού ανατρεπτικού Ινδού φιλοσόφου, αντικατοπτρίζει πλήρως την «αιρετική» διδασκαλία του). Το όνομα Όσσο στα Ινδικά σημαίνει «Ωκεάνιος», ή αυτός που ενώθηκε με τον ωκεανό. Το όνομα, που τού είχε δοθεί από τους γονείς του ήταν Μπαγκουάν Σρι Ραζνίς.



Η αμφισβήτηση των πάντων και η προσωπική του εμπειρία τον βοήθησαν να γίνει ένας πολύ μεγάλος σοφός, τού οποίου η ζωή έχει επηρεάσει βαθιά και ανατρέψει εκ βάθρων εκατομμύρια ανθρώπους κάθε ηλικίας, από κάθε κοινωνική και επαγγελματική ομάδα σε όλο τον πλανήτη. Ο Όσσο προσπαθεί μέσα απ΄ την οικουμενική διδασκαλία του να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τη γέννηση ενός καινούργιου είδους ανθρώπου. Αυτός ο καινούργιος άνθρωπος, που τον έχει χαρακτηρίσει ως «Ζορμπάς ο Βούδας», είναι ικανός να χαίρεται κάθε στιγμή τις γήινες απολαύσεις τού γλετζέ Ζορμπά τού Καζαντζάκη (τού φανταστικού προτύπου τού επικούρειου ηδονιστή ανθρώπου, που εμφανίζεται στο ομώνυμο έργο τού Καζαντζάκη κι όχι τού γνωστού Ρωμιού - Ζορμπά, που γνωρίσαμε στην ομώνυμη ταινία), αλλά και τη σιωπηλή γαλήνη ενός Γκωτάμα Βούδα.
Για τον Όσσο κάτι παρόμοιο επιχείρησε παλαιότερα ο Πυθαγόρας, όταν ένωσε εκλεκτικά τον ανατολίτη άνθρωπο με τον δυτικό, την Ανατολή με την Δύση, την ψυχή με τον νου. Μία παρόμοια αλλά και ποιο πολύπλοκη μίξη ανθρώπου πρεσβεύει και ο ίδιος: «Ο Πυθαγόρας είναι ο πρώτος μεγάλος άνθρωπος στη δημιουργία της σύνθεσης. Εικοσιπέντε αιώνες πέρασαν από τότε και κανείς δεν το επιχείρησε ξανά. Σ΄ εκείνον η Ανατολή και η Δύση έγιναν ένα. Σ΄ εκείνον το αρσενικό και το θηλυκό έγιναν ένα. Το γινκ και το γιανκ έγιναν ένα. Η ψυχή και ο νους έγιναν ένα. Ήταν ένας αρνταναρισβάρ, μία ενότητα των πολικών αντιθέτων. Η διάνοια τού υψηλότερου διαμετρήματος και η διαίσθηση τού βαθύτερου διαμετρήματος. Ο Πυθαγόρας είναι κορυφή ηλιόλουστη και ταυτόχρονα σκοτεινή βαθιά κοιλάδα. Είναι τόσο σπάνιος συνδυασμός. Όμως η προσπάθεια όλης της ζωής του καταστράφηκε απ΄ τον ανόητο κόσμο, απ΄ τις μάζες των μετρίων».
Για τον Όσσο η ζωή τού κάθε ανθρώπου πρέπει να μεταβληθεί σε μία συνεχόμενη γιορτή: «Δεν αποσκοπώ στο να προσηλυτίσω κανέναν από εσάς. Θέλω απλά ο καθένας να είναι ο εαυτός του. Θέλω μόνο ν΄ αλλάξω όλες τις αρνητικές στάσεις ζωής, που έχουν επιβληθεί στον άνθρωπο εδώ και χιλιάδες χρόνια κι έτσι να τελειώσει κάθε μορφή σκλαβιάς και ν΄ αρχίσει αυθόρμητα ο χορός, η γιορτή…».
Ο Όσσο, όπως και ο Σωκράτης, δεν έγραψε βιβλία. Μετά το θάνατό του οι μαθητές του (σαννυάσιν = μαθητές τού ήλιου - φωτός), οι οποίοι ζούσαν στα κοινόβια, που είχε δημιουργήσει εξέδωσαν περισσότερα από 600 βιβλία μεταφρασμένα σε παραπάνω από σαράντα γλώσσες, όλα βασισμένα στις μαγνητοφωνημένες συζητήσεις και διαλέξεις, που είχε με αναζητητές σε διάφορα μέρη τού κόσμου. Οι διδασκαλίες του αποτελούν μία σύνθεση, ένα εκλεκτικό μείγμα ιδεολογιών από διάφορες φιλοσοφικές τάσεις και σχολές τού κόσμου μας, ασυμβίβαστες, ριζοσπαστικές και ολοκληρωτικά ανατρεπτικές. «Η κοινωνία σε θέλει να είσαι απλώς ένα φωτοαντίγραφό της, ποτέ ένα πρωτότυπο».

Οι εχθροί τού Όσσο, όλοι άνθρωποι τού συστήματος και τού κατεστημένου, αφού τον απείλησαν επανειλημμένα, τον λάσπωσαν αποκαλώντας τον, αναρχικό, διαβολικό, ανώμαλο, άθεο, πόρνο και ακραία επικίνδυνο για τους θεσμούς της κοινωνίας, της θρησκείας, τού έθνους και της οικογένειας. Τα λόγια του σοκάρουν κάθε «καθώς πρέπει» άνθρωπο τού κατεστημένου: «Ένας ελεύθερος άνθρωπος ανήκει μόνο στον εαυτό του και σε κανέναν άλλον. Ένας ελεύθερος άνθρωπος είναι απλώς μια ενέργεια, χωρίς όνομα, χωρίς μορφή, χωρίς φυλή, χωρίς έθνος».

Ο διωγμός του και ο ανηλεής πόλεμος, που ξέσπασε από τα θρησκευτικά και πολιτικά κέντρα των Η.Π.Α. και όχι μόνο προς το πρόσωπό του λόγω των τόσο ανατρεπτικών ιδεών του, κατέληξαν στην πιθανότατη δολοφονία του: «Τα έθνη και οι θρησκείες έχουν δημιουργηθεί από τους παπάδες και τους πολιτικούς. Από τη στιγμή, που θα τελειώσει η επιρροή τους, θα τελειώσουν επίσης και οι θρησκείες και τα έθνη».

Με την πολυτάραχη ζωή του θα ασχοληθούμε σε επόμενο άρθρο, όπου θα γράψουμε για την βιογραφία του. Στο παρόν άρθρο και στα πλαίσια της παρουσίασης κειμένων βασισμένα στην wise-therapy θεραπεία της σοφίας (βλ. Οι περί ψυχής θεωρήσεις τού ιατροφιλόσοφου Γαληνού)  επιλέξαμε να παρουσιάσουμε αποσπασματικά κάποια κείμενα απ΄ την διδασκαλία τού Όσσο, μέσα απ΄ τα βιβλία του. Τα κείμενά του αποτελούν ένα βασικό εργαλείο για ν΄ απαλλαγεί ο κάθε άνθρωπος απ΄ τα δεσμά του, την άγνοια και τις δεισιδαιμονίες, που τόσο πολύ τον βαρύνουν: «Μόνο οι άνθρωποι, που δεν προσπάθησαν να γνωρίσουν τον εαυτό τους, κουβαλάνε μαζί τους τις γνώμες των άλλων και χρειάζονται την υποστήριξη των άλλων».
Η διδασκαλία τού Όσσο δεν προσηλυτίζει κανέναν και σε κανένα δόγμα, γιατί δεν είναι θρησκεία, μα ούτε και κάποιο είδος φιλοσοφίας. Αντιθέτως είναι ένα είδος εξέλιξης και απελευθέρωσης από κάθε ιδεολογία, όπως λέει ο ίδιος: «Δεν ανήκω σε κανένα κίνημα. Αυτό που κάνω ανήκει σ΄ αυτό το αιώνιο, που συμβαίνει από τότε που ο πρώτος άνθρωπος εμφανίστηκε στη γη και θα συνεχιστεί μέχρι τον τελευταίο άνθρωπο. Δεν είναι ένα κίνημα, είναι η ίδια η ουσία της εξέλιξης, είναι ροή».

Ο Όσσο σε αντίθεση με όλους τους άλλους «δασκάλους» τής ανθρωπότητας προέτρεπε τους ανθρώπους, που τον άκουγαν ή ζούσαν κοντά του την πλήρη ανεξαρτητοποίηση από κάθε είδους πνευματικής εξάρτησης, αλλά και απ΄ τον ίδιο: «Το καθήκον μου για την ωρίμανση σας είναι κυρίως το να σας κάνω ανεξάρτητους από εμένα. Κάθε είδος εξάρτησης είναι σκλαβιά και όποια πνευματική εξάρτηση είναι η χειρότερη από όλες. Έκανα ο,τιδήποτε δυνατό, για να γνωρίσετε την ατομικότητά σας, την ελευθερία σας, την απόλυτη ικανότητά σας, να ωριμάζετε χωρίς τη βοήθεια κανενός». 

Για τον Όσσο κάθε άνθρωπος γεννιέται μέσα σ΄ ένα βαριά άρρωστο περιβάλλον, στην οικογένεια και κατ΄ επέκταση στην κοινωνία. Όλα τα προβλήματα της κοινωνίας μας και των ανθρώπων ξεκινούν από εκεί. Και βέβαια εδώ τίθεται το ερώτημα: Απ΄ τους γονείς μας ποιός θα μας προστατέψει; «Κάθε παιδί από την αρχή της ζωής του, μόλις συνειδητοποιεί τις προθέσεις της κοινωνίας, των γονιών, της οικογένειας, τού εκπαιδευτικού συστήματος, τού έθνους και όλων των θρησκειών, αρχίζει να κλείνεται στον εαυτό του. Γίνεται αμυντικό, από φόβο, επειδή έχει ν΄ αντιμετωπίσει μια τρομακτική δύναμη. Και είναι τόσο μικρό και τόσο ευάλωτο, τόσο αβοήθητο, τόσο εξαρτημένο από τους ίδιους ανθρώπους, εναντίον των οποίων πρέπει να προστατέψει τον ίδιο του τον εαυτό. Οι άνθρωποι, από τους οποίους πρέπει να προστατέψει τον εαυτό του, είναι οι άνθρωποι, που νομίζουν, ότι το αγαπούν. Οι προθέσεις τους είναι καλές, τους λείπει όμως η συνειδητότητα. Κοιμούνται βαθιά. Δεν ξέρουν πως είναι μαριονέτες στα χέρια μιας τυφλής δύναμης, που ονομάζεται κοινωνία, κατεστημένο».
Ο Όσσο δεν πιστεύει στην ύπαρξη θεού. Θεωρεί, ότι ο θεός είναι η μεγαλύτερη παγίδα, που έχει σκαρφιστεί ο ανθρώπινος νους. Ακολουθώντας τον γνωστό αφορισμό τού Ηράκλειτου, θεωρεί, ότι μόνο η άπειρη και αυτοδημιούργητη ενέργεια υπάρχει παντού στο σύμπαν: «Δεν υπάρχει θεός, διάβολος, παράδεισος, κόλαση, μόνο εσύ υπάρχεις και η ύπαρξη, η ενέργεια, άπειρη ενέργεια. Όταν είσαι μαζί της είναι μαζί σου. Η ενέργεια υπάρχει όχι επειδή υπάρχει κάποιος άνθρωπος ή θεός που την ελέγχει, δεν υπάρχει κανείς. Η ενέργεια από μόνη της αρκεί, υπάρχει και έχει δική της σύμφυτη πειθαρχία».
Ο φόβος δημιουργεί τους θεούς: «Η ιδέα τού θεού σε όλες τις παλιές θρησκείες δεν είναι τίποτε άλλο παρά αποτέλεσμα φόβου, μια παρηγοριά. Κατά τ΄ άλλα, δεν υπάρχει ούτε εγκυρότητα, ούτε ενδείξεις, ούτε αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη τού θεού. Οι άνθρωποι, που πιστεύουν στο θεό είναι πραγματικά άνθρωποι, που δεν μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Χρειάζονται ένα πατρικό πρότυπο, ένα μεγάλο μπαμπά. Έτσι η άποψή σου για το θεό δεν μπορεί να είναι σωστή, επειδή εσύ ο ίδιος δεν είσαι σωστός. Ο σωστός άνθρωπος δεν χρειάζεται θεό. Η απουσία φόβου εξαφανίζει το θεό. Κι όταν ο θεός εξαφανίζεται, τότε όλη η ύπαρξη είναι δική σου να τη χαρείς και να τη γιορτάσεις».
Μόνο ο ελεύθερος άνθρωπος μπορεί να ζει χωρίς θεό. Οι θρησκευόμενοι άνθρωποι είναι πνευματικά δούλοι: «Όταν δεν υπάρχει θεός είσαι απόλυτα ελεύθερος. Μ΄ ένα θεό, που κανονίζει τα πάντα από ψηλά δεν μπορείς να είσαι ελεύθερος, παρά μια μαριονέτα, που την κρατά στα χέρια του εκείνος. Όλοι οι θρησκευόμενοι άνθρωποι είναι μαριονέτες, διότι σ΄ αυτούς για όλα υπεύθυνος είναι κάποιος άλλος, ο θεός και ποτέ οι ίδιοι. Η απόλυτη ελευθερία είναι δυνατή μόνο αν δεν υπάρχει κάποιος, που ελέγχει που κυβερνά την ύπαρξη. Όμως η ελευθερία σε φοβίζει, δεν θέλεις να είσαι ελεύθερος, παρά δούλος τού θεού σου. Είναι δύσκολο να ζεις με την αλήθεια κι εύκολο να ζεις με τα ψέματα. Γι΄ αυτό άνθρωπε ορθώνεις τόσα ψέματα γύρω σου».
Για την θρησκεία της «αγάπης» το Χριστιανισμό: «Τα τελευταία 2.000 χρόνια ο χριστιανισμός έχει προκαλέσει τις μεγαλύτερες ζημιές στην ανθρωπότητα από οποιαδήποτε άλλη θρησκεία. Έχει σφάξει κι έχει κάψει ζωντανούς ανθρώπους. Στο όνομα τού Θεού, της αλήθειας, της θρησκείας, εξαφάνισε ολόκληρους πολιτισμούς, σκότωσε και κατάσφαξε εκατομμύρια ανθρώπους, για το καλό τους και για τη σωτηρία τους. Και όταν ο δολοφόνος σε σκοτώνει για το καλό σου, δεν νιώθει καθόλου ένοχος. Αντίθετα, είναι πεπεισμένος ότι καλώς έπραξε, ότι υπηρέτησε την ανθρωπότητα, το θεό, όλες τις μεγάλες αξίες, την αγάπη, την αλήθεια, την ελευθερία».
Για τις προσευχές των πιστών: «Η προσευχή, είναι βασικά ένα είδος επιχείρησης. Είναι δωροδοκία τού θεού. Είναι το να ελπίζεις πως μπορείς να υποστηρίξεις το εγώ του: "Είσαι μεγαλοδύναμος, είσαι ελεήμων, είσαι παντοδύναμος...” Κι όλο αυτό το λες, επειδή εσύ είσαι τόσο αδύναμος και θέλεις να ζητάς».
Μόνο η έρευνα και η αμφισβήτηση μπορούν να μας οδηγήσουν στην αλήθεια: «Η αμφισβήτηση είναι φυσική, έμφυτη ιδιότητα τού είναι σου και είναι δοσμένη από την Φύση. Χρησιμοποίησέ την, γιατί περιέχει τρομακτική δύναμη. Είναι όργανο, για την ανακάλυψη της αλήθειας. Η αμφισβήτηση δεν είναι εχθρός της αλήθειας, είναι ο μόνος της φίλος. Οι βλάκες είναι γεμάτοι πίστη κι αυτοπεποίθηση για την πίστη τους, ενώ οι ευφυείς είναι γεμάτοι αμφισβήτηση κι ερευνητικότητα».
Οι παπάδες των θρησκειών και οι πολιτικοί αποτελούν τις δύο όψεις ενός κάλπικου νομίσματος: «Οι άνθρωποι έχουν μάθει να ζουν ψηλαφίζοντας μέσα στο σκοτάδι και ο παπάς κι ο πολιτικός μπορούν να τον εκμεταλλευτούν. Ο πολιτικός και ο παπάς συμφωνούν σ΄ αυτό το σημείο, ότι χρειάζονται οπαδούς. Μόνο τότε μπορούν να γίνουν κάποιοι σπουδαίοι. Και έχουν χωρίσει τις περιοχές τους. Ο πολιτικός έχει πάρει τον επίγειο κόσμο και ο παπάς τον πνευματικό. Αυτοί οι δύο έχουν κάνει σκλάβο ολόκληρη την ανθρωπότητα. Έχουν καταστρέψει την ελευθερία των ανθρώπων».
«Moυ αρέσει να ενοχλώ τους ανθρώπους. Μόνο όταν τους ενοχλείς, τους κάνεις να σκέφτονται. Έχουν σταματήσει να σκέφτονται εδώ και αιώνες· κανένας δεν τους ενόχλησε.» (Ο Όσσο σε ένα απόσπασμα μιάς συνέντευξής του).

Η Φύση είναι η μοναδική αλήθεια γύρω μας: «Μην ακούς την ηθικολογία, μην ακούς τη θρησκεία, μην ακούς τον δήθεν πολιτισμό. Δώσε προσοχή στη Φύση. Ό,τι είναι φυσικό, είναι σωστό, ακόμα κι αν καμιά φορά σου είναι δύσκολο και όχι άνετο κι αυτό επειδή εσύ απλά δεν μεγάλωσες ποτέ σύμφωνα με τη Φύση. Ζήσε απλά κι επίτρεψε στον εαυτό σου να είναι ενωμένος με την Φύση».
Για την εξουσία και αυτούς που την ασκούν: «Αυτοί που διψάνε για εξουσία είναι ψυχικά ασθενείς άνθρωποι. Αυτοί πάσχουν από σύμπλεγμα κατωτερότητας: έχουν μια βαθιά πληγή μέσα τους. Θέλουν ν΄ αποκτήσουν εξουσία για να πείσουν τον εαυτό τους πως είναι κάτι και να πείσουν και τους γύρω, ότι δεν πρέπει να τους βλέπουν σαν απλούς ανθρώπους, παρά σαν εξαίρετους ανθρώπους».
Οι κυβερνήσεις όλων των λαών αποτελούν ένα είδος αρρώστειας κι οι άνθρωποι είναι και οι θεματοφύλακες τού συστήματος: «Το δικαστήριό σου, οι δικαστές σου, η κυβέρνησή σου, εξαρτώνται από σένα, από τη Φύση σου. Όλες αυτές οι ανοησίες δημιουργήθηκαν εξαιτίας σου, κι αυτό γιατί είσαι πάντα έτοιμος να πολεμήσεις γι΄ αυτούς. Αν η κοινωνία γίνει στ΄ αλήθεια φυσική, η κυβέρνηση θα εξαφανιστεί. Η κυβέρνηση είναι αρρώστια».
Ο Όσσο είναι λάτρης της Ηρακλείτειας άποψης. Το «είναι» αποτελεί μία απάτη τού νου μας, που εγκλωβίζεται σε στασιμότητα. Το γίγνεσθαι είναι το μοναδικό αποτέλεσμα, που υπάρχει στην Φύση, ως ροή, ως ένα ποτάμι που συνεχώς ρέει και αλλάζει: «Αν παρατηρήσετε προσεκτικά θα δείτε ότι στον κόσμο μας δεν υπάρχουν πράγματα, τα πάντα είναι μία συνεχής εξελικτική διαδικασία. Ουσιαστικά η χρήση της λέξης “είναι” υπαρξιακά είναι λάθος, γιατί τα πάντα είναι “γίγνεσθαι”. Τίποτα δεν βρίσκεται στην κατάσταση τού “είναι”, τίποτα».

Ο Όσσο οραματιζόταν τη δημιουργία ενός ανθρώπου, που θα είχε σε αρμονικό συνδυασμό τη εμπειρία και την σοφία των μεγάλων μυστών και σοφών Ανατολής και Δύσης (στη φωτογραφία εικονίζονται Πυθαγόρας, Ηράκλειτος, Επίκουρος, Βούδας, Λάο Τσου, Πατάντζαλι): «Ο άνθρωπος είναι τρισδιάστατο ον. Αν αρνηθείς το σώμα θα σου θυμώσει, το ίδιο η ψυχή, το ίδιο κι ο νους. Γι΄ αυτό και βλέπουμε εκατομμύρια ανθρώπους πολύ δυστυχισμένους, να ζουν μία ζωή κομματιασμένη. Αποδέχονται μόνο το ένα μέρος της ύπαρξής τους κι αγνοούν τα άλλα. Κι ο ολοκληρωμένος άνθρωπος θα είναι επιστήμονας, ποιητής και μύστης ταυτόχρονα. Αυτή είναι η δική μου διδασκαλία».

Ένα κομμάτι της συνειδητοποίησης, που προτείνει ο Όσσο είναι το να ζει ο καθένας από εμάς στο εδώ και τώρα και όχι να παραμένει εγκλωβισμένος στο παρελθόν και στο μέλλον, δύο καταστάσεις μόνον φανταστικές: «Ο άνθρωπος έχει επινοήσει χιλιάδες τρόπους, για να ξεφεύγει από τον εαυτό του. Κι όσο χειρότερη έχει γίνει η κατάσταση τού νου του, τόσο περισσότερες καινούργιες επινοήσεις έχει κάνει, για να ξεφεύγει από τον εαυτό του. Τα τελευταία πενήντα χρόνια ο άνθρωπος, για να ξεφύγει από τον εαυτό του έχει δημιουργήσει τις περισσότερες εφευρέσεις από ό,τι ποτέ. Ο κινηματογράφος, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση είναι τρόποι, για να ξεφεύγει κανείς από τον εαυτό του. Οι άνθρωποι που πηγαίνουν στους ναούς, πηγαίνουν επίσης για τους ίδιους λόγους. Δεν υπάρχει καμία διαφορά, ο ναός είναι ο παλιός τρόπος για να ξεχνάς τον εαυτό σου και ο κινηματογράφος είναι ο καινούργιος τρόπος».

Ο Όσσο θεωρεί, ότι ο ολοκληρωμένος άνθρωπος θα πρέπει να είναι ορθολογιστής, αλλά και μύστης, να τρέφεται σωστά (χορτοφαγία κατά βάση), να ασκείται, να είναι ειρηνικός, να απολαμβάνει ελεύθερα το σεξ και την ζωή του και κυρίως να κάνει διαλογισμό ασκώντας την ψυχή του. Διαλογισμός για τον Όσσο είναι η στιγμιαία και πλήρης απουσία κάθε σκέψης. Οι χιλιάδες ασυνάρτητες σκέψεις, που περνούν κάθε στιγμή απ΄ το νου τού κάθε ανθρώπου και το ψεύτικο «εγώ» του, αποτελούν αξεπέραστα εμπόδια στην πνευματική του ανάπτυξη. Ψήγματα τού διαλογισμού γνωρίσαμε κατά τα τελευταία μόνο χρόνια οι δυτικοί άνθρωποι και όχι με τον ορθό θεραπευτικό τρόπο, που προτείνουν οι δημιουργοί του ανατολικοί: «Το ενδιαφέρον μου αφορά την ανάπτυξή σου. Πρέπει ν΄ αναπτυχθείς εσωτερικά για να γίνεις ακέραιος, ολοκληρωμένος, να γίνεις πνευματικά υγιής. Δεν πρόκειται να σου επιβάλλω την πνευματική υγεία, παρά να ξεριζώσω από μέσα σου την τρέλα, με την οποία έχεις μεγαλώσει, άνθρωπε. Όταν αυτή βγει έξω ολοκληρωτικά και θα έχει διασκορπιστεί σαν τον άνεμο, τότε θα επέλθει η πνευματική υγεία σου, τότε θ΄ αναπτυχθείς, τότε θα μεταμορφωθείς. Κι αυτό ακριβώς είναι ο διαλογισμός».
* * *
Ως επίλογο ας τελειώσουμε την πρώτη αυτή γενική παρουσίαση τού σπουδαίου αυτού και τόσο ανατρεπτικού ανθρώπου, που σημάδεψε με τις διδασκαλίες του τον αιώνα μας, με τα λόγια του Αμερικανού ηθοποιού Τιμ Ρόμπινς λίγο πριν πιθανότατα δολοφονηθεί: «Είναι φανερό, πως είναι ένας άνθρωπος κύρους, διαφορετικά δεν θα αποτελούσε απειλή για κανέναν. Ο Όσσο λέει πράγματα, που κανένας άλλος δεν έχει το κουράγιο να πει. Οι ιδέες του δεν είναι μόνο προκλητικές, έχουν μία απήχηση αλήθειας, που κάνει τους σκεπτόμενους ανθρώπους ν΄ ανατριχιάζουν. Οι αρχές διαισθάνονται, ότι υπάρχει κάτι επικίνδυνο στο μήνυμα τού Μπαγκουάν. Αλλιώς, γιατί τον έχουν βάλει στο μάτι και τον κυνηγούν με τόσο μίσος, όπως δεν έκαναν ποτέ ούτε για ένα Φιλιππινέζο δικτάτορα, ή για έναν αρχηγό της μαφίας; Αν ο Ρόναλντ Ρήγκαν μπορούσε να κάνει ό,τι θέλει, αυτός ο καλοκάγαθος χορτοφάγος θα ήταν σταυρωμένος στον κήπο τού Λευκού Οίκου. Έχουν καταλάβει τον κίνδυνο που κρύβουν τα λόγια τού Μπαγκουάν. Περιέχουν ένα μήνυμα, που αν αφομοιωθεί σωστά, μπορεί να βοηθήσει άντρες και γυναίκες να ελευθερωθούν, οπότε η εξουσία θα χάσει τον έλεγχο, που ασκεί πάνω τους. Τίποτα δεν τρομάζει τόσο πολύ το κράτος ή τον συνεργό του, την οργανωμένη θρησκεία ή τους συνεργούς της, όσο η προοπτική ενός πληθυσμού, που σκέφτεται με το δικό του κεφάλι και ζει ελεύθερα»…
Βασίλειος Μαυρομμάτης

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails