Ξεβρακώθηκε η δεξιά!

Αν και αποκρουστική η εικόνα που αποτυπώθηκε στον φακό από το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, με τον διαδηλωτή να προβάλει τα οπίσθιά του μπροστά από το εικόνισμα με την αντιασφυξιογόνα μάσκα, τις σημαίες και το γενικότερο ύφος, ήταν μια εμφατική διάψευση των μύθων αλλά και μια ανησυχητική επιβεβαίωση των φόβων για μια σειρά από διεργασίες του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας.

Η οργή που αποτυπώνεται εκφράζει ένα μέρος της κοινωνίας που είχε ιδιοκτησιακή αντίληψη για την εξουσία και το κράτος και αντιλαμβάνεται τους "κομμουνιστές" να βρίσκονται στη ΔΕΘ με τα φώτα πάνω τους ενώ αυτοί είναι στην πλευρά αυτών που αποκλείει η αστυνομία. Αυτό που τα αστικά κόμματα εκφράζουν συγκαλυμμένα, οι ολιγάριθμοι διαδηλωτές το έκαναν πιο απροκάλυπτα: Στο πεδίο καταστροφής που άφησαν οι "νοικοκυραίοι", οι κουβέντες τους είχαν στόχο τους δημοσιογράφους –άγνωστο γιατί- και την Αστυνομία αφού θεωρούν ότι θα έπρεπε να είναι στραμμένη  ανάποδα.

Οι μύθοι των "κουκουλοφόρων" που είναι ανώνυμοι "μπαχαλάκηδες" κατάρρευσαν όταν το ξύλο και οι καταστροφές ήταν το μόνο που μπορούσαν να κάνουν οι «μακεδονομάχοι» για να προκαλέσουν θόρυβο, σαν αντιλήφθηκαν ότι στην πλατεία καταμετρήθηκαν πραγματικοί αριθμοί -δεν είναι κοινωνικά δίκτυα-  και η φωνή τους ήταν τόσο αδύναμη που τείνει να γίνει ασήμαντη. Είναι αργά να αναλύσουμε τους μύθους που δημιουργήθηκαν τα τελευταία 30 χρόνια αλλά η σεβαστή φωνή όσων διαφωνούν με μετριοπάθεια για τη συμφωνία των Πρεσπών , χάνεται, καθώς τα συλλαλητήρια εκφυλίστηκαν σε συναθροίσεις ακραίων και γραφικών.

Η εικόνα περιέχει όλα τα καταστροφικά στοιχεία του θρησκευτικού φανατισμού, της ημιμαθούς αρχαιοπληξίας,του ρατσιστικού μίσους και των εθνικιστικών μύθων που εντυπώθηκαν στο μυαλό ενός όχλου, με την αισθητική που αποτυπώνει η φωτογραφία. Όμως το αστικό πολιτικό σύστημα που «καταδικάζει τη βία από όπου και αν προέρχεται» σιωπά ένοχα και χτυπά στην πλάτη το ψεκασμένο πλήθος που έκανε το κέντρο της Θεσσαλονίκης πεδίο μάχης.

Δεν είναι η Αριστερά που "αγκαλιάζει και συγκαλύπτει τους κουκουλοφόρου" που τα σπάνε αλλά η Δεξιά και όσοι φιλοδοξούν να γίνουν παρακολούθημά της με δίψα για εξουσία. Αλλά και όποιος θεωρεί ότι πρόκειται απλώς για αλλαγή ρόλων δεν αντιλαμβάνεται τις κοινωνικές διεργασίες και την υπερ-συντηρητικοποίηση που συντελείται στην Ευρώπη και στην Ελλάδα προσλαμβάνει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Η άλλοτε "ευρωπαϊκή μεγάλη παράταξη των κρίσιμων αποφάσεων" αγκαλιάζει ό,τι πιο θλιβερό, αντιευρωπαϊκό και αντιδημοκρατικό διαμορφώνεται στο σκοτάδι της πολιτικής ζωής  και μεταχειρίζεται κάθε τυχοδιωκτικό τρόπο για να επανέλθει στην εξουσία.  Δεν είναι μόνο η αισθητική αυτού του όχλου που αποτυπώνεται στη φωτογραφία και πρέπει να τρομάζει αλλά κυρίως η βαθιά αντιδημοκρατική αντίληψη και το μίσος που καλλιεργήθηκε για δεκαετίες και απελευθερώνεται τώρα.

https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/ksebrakothike-i-deksia

Ο χρόνος είναι σχετικός

Ενημέρωση 13 Μαρτίου 2019 
https://www.nature.com/articles/s41598-019-40765-6

Καλό μου ημερολόγιο. Ευτυχώς που σε διαβάζουν λίγοι εως ελάχιστοι αλλιώς θα ήταν δύσκολα τα πράγματα. Θα με καίγαν ζωντανό σε καμμιά πλατεία.

Μετά από αυτό (κλικ) κι έπειτα από 37 έτη συνεχούς εντατικής προσπάθειας, με την τρίχα σηκωμένη κάγκελο έχω να σημειώσω το εξής που μέχρι χθές (;) θεωρούσα απίθανο έστω κι αν θεωρητικά ήξερα ότι γίνεται κι έχω γνωρίζει άλλον Ένα (Μεγάλος Δάσκαλος) που το έχει καταφέρει. Ελέγχω την κίνηση στην τέταρτη διάσταση. Ελέχγω τον χρόνο. Πλέον κινούμαι στον χρόνο όπως εγώ θέλω όσο απίστευτο κι αν ακούγεται αυτό. Κινούμαι στην τέταρτη διάσταση όπως κινούμαι και στις άλλες τρείς. Μπρός πίσω, πάνω κάτω, δεξιά αριστερά, αργά ή γρήγορα και πάντα κατά βούληση. Είναι φοβερό! Είναι απίστευτο! Μια ώρα στο ρολόι, για μένα πλέον μπορεί να είναι ένα δευτερόλεπτο, ένα κλάσμα του δευτερολέπτου ή μια αιωνιότητα.

Για μένα πια δεν υπάρχει χθες σήμερα κι αύριο. Πάω όπου θέλω. Για μένα πια δεν υπάρχει το γνωστό τικ τακ του ρολογιού. Μου είναι απλά ένας ακόμα θόρυβος και μάλιστα ενοχλητικός.

Και τώρα αρχίζουν τα ωραία και οι μεγάλες ευθύνες. Προς το παρόν (;) το απολαμβάνω έχοντας μπει σε εγώ «αργή κίνηση» με όλους τους άλλους γύρω μου να τρέχουν σαν τρελοί.

Και το καλύτερο απ’ όλα είναι πως όλοι οι υπόλοιποι δεν μπορούν να το αντιληφθούν κι έχουν μείνει μόνο να με ρωτάνε γιατί δεν γερνάω. Εντάξει έχω συνείδηση της πραγματικότητας και δεν θα χάσω το μέτρο αλλά μου αρέσει να με ρωτάνε (ειδικά η μάνα μου) γιατί δεν γερνάω και φαίνομαι 20-25 χρόνια νεότερος.

Δεν λέω περισσότερα, έτσι κι αλλιώς κανείς δεν θα καταλάβει. Πάω μια βόλτα στο μέλλον… και μετά θα επιστρέψω στο παρελθόν του σήμερα. Αύριο (;) θα πάω μια βόλτα στο παρελθόν και θα επιστρέψω στο μέλλον του σήμερα.

Όχι δεν παίρνω ναρκωτικά, όχι δεν έχω τρελαθεί και όχι δεν είμαι υπεράνθρωπος! Το μόνο που συμβαίνει είναι πως ναι, πράγματι ο χρόνος είναι σχετικός. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Ο νοών νοείτω!  

2018 Ziria Music Festival

Κι αφού μπήκε στον πρώτο διψήφιο περνώντας όλα τα τεστ, μπορώ με ασφάλεια να προτείνω ανεπιφύλακτα! Ήμουν και θα είμαι εκεί, όπου περνάω καλά κι ακούω ενδιαφέροντα πράγματα!

Ziria Music Festival

Δελτίο τύπου

Φέτος κάνουμε πάλι την πανέμορφη διαδρομή από το Ξυλόκαστρο στα Τρίκαλα Κορινθίας και ακόμα πιο πάνω στα 1550μ., για να ζήσουμε το πιο high, ανοιχτό και ελεύθερο πάρτυ του καλοκαιριού!

Από την Πέμπτη 23 Αυγούστου 2018 στις 17:00 μέχρι το απογευματάκι της Κυριακής 26, θα απολαύσουμε πολλά εξαιρετικά συγκροτήματα, μαγευτικές βόλτες στο βουνό, ορεινή κατασκήνωση κάτω από τα αστέρια, και ξεχωριστές εναλλακτικές δραστηριότητες.

Σας περιμένουμε στη μοναδική τοποθεσία του Χιονοδρομικού κέντρου Ζήρειας για να περάσουμε τρεις μοναδικές μέρες και νύχτες σαν μια μεγάλη παρέα.

Είσοδος, κάμπινγκ, εναλλακτικές δραστηριότητες, όλα ελεύθερα!

Καλό μου ημερολόγιο...

… πως να δώσω να καταλάβουν οι άνθρωποι τι εννοεί ο κυνικός; Πως να εξηγήσω στους πολλούς την δική μου, ολιστική αλήθεια; Με το ένα, με το δύο, με το τρία...

1. ΑΥΤΗ η ωμή, αιμοδιψής, διεστραμμένη αναζήτηση της φασιστικής δύναμης, που θέλει το κεφάλι μου στις Πρέσπες. Τα παιδιά κι εγγόνια χιτών, ΜΑΥδων, γερμανοτσολιάδων, ταγματασφαλιτών, χουντικών, βασιλικών, τα παιδιά του Εφιάλτη,  βουρ!                                                            

                                                      ΣΤΑ ΤΑΡΤΑΡΑ!

Συνελήφθη ο Κωνσταντίνος Μπαρμπαρούσης

και για να μην ξεχνιόμαστε...

 2. ΕΣΥ η απύθμενη βλακεία, η δολιότητα, το ψέμα, η ματαιοδοξία και η υποκρισία, η απάτη, οι οργανωμένοι ηλίθιοι που αδυνατούν να καταλάβουν πως δέκα χιλιάδες βλάκες δεν κάνουν έναν έξυπνο, παρά είναι απλά 10.000 τραμπούκοι βλάκες. βουρ...

                                              ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΣΚΙΩΝ

                                          

3. Εγώ ο αναρχοάπλυτος, το κυνικό κάθαρμα,  το άπιστο σκυλί, λίγο φαγί, ένα πάτωμα, μπόλικο φως κι άπειρο Έρωτα. Και βρίστε με όσο θέλετε, καλό μου κάνετε. Χλευάζοντάς με, μέ στείλατε μακριά από σας  βουρ…

                                                        ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ   

Επιστημονική φαντασία.

Καλό μου ημερολόγιο. Βρήκα το τέλειο παράδειγμα των όσων εννοώ. Κοίτα να δεις λοιπόν τι γίνεται.

Ένας κωλόγερος γαμάει και βασανίζει δυο παιδάκια. Ο μεγάλος του γιός έχει χάσει τον ύπνο του (αν ποτέ κοιμήθηκε ήσυχα αυτός ο δυστυχισμένος άνθρωπος) διότι θυμάται τι γαμήσια έτρωγε από τον πατέρα του τον ίδιο κωλόγερο που τώρα γαμάει τα δυο μικρότερα αδερφάκια του.

Οι γείτονες τρεις φορές κατήγγειλαν τον κωλόγερο πως γαμάει τα παιδάκια του. Το χαμόγελο του παιδιού τρείς φορές ενημέρωσε τον εισαγγελέα πως ένας κωλόγερος γαμάει τα παιδάκια. Ο εισαγγελέας μπορεί ίσως και να καύλωσε ή μπορεί να ήταν στο ίδιο κόμμα με τον καταγγελλόμενο, αλλά πάντως δεν έκανε τίποτα. Αδιαφόρησε. Αστυνομία, πρόνοια και λοιποί αδιαφόρησαν. Στο μεταξύ τα χρόνια περναγαν και ο κωλόγερος συνέχιζε να γαμάει τα παιδάκια κι όσο ο κωλόγερος γάμαγε τα παιδάκια τόσο ο αδερφός τους ο μεγάλος φρίκαρε.

Κάποια στιγμή ο μεγάλος αδερφός δεν άντεξε άλλο τ’ άδικο και ντουφέκισε τον κωλόγερο. Αυτοδικία.

Αυτά είναι τα γεγονότα.

Ερώτημα: τι άλλο θα μπορούσε να κάνει ο μεγάλος αδερφός ή κάποιος γείτονας; Καταγγελίες είχαν ήδη γίνει τρείς. Ό,τι άλλο και να έκανε κάποιος θα βρισκόταν ένοχος. Να δείρει τον κωλόγερο; ένοχος για ξυλοδαρμό. Να μηνύσει ή να καταγγείλει επώνυμα τον κωλόγερο; Ένοχος συκοφαντίας ελλείψη αποδείξεων αφού ο κωλόγερος δεν τα γάμαγε τα παιδάκια στην πλατεία.

Καλό μου ημερολόγιο για να μην τα πολυλογώ. Σ’ ένα κράτος δικαίου πρώτα θα δικάζαμε τον εισαγγελέα, το αστυνομικό τμήμα και την πρόνοια και μετά θα δικάζαμε τον δολοφόνο. Πρώτα θα στέλναμε τρις ισόβια τον εισαγγελέα και μετά τύπεις για κανα δυο χρόνια τον φονιά. Διότι είναι ο εισαγγελέας που τον έκανε φονιά.

Και βέβαια καλό μου ημερολόγιο είμαι βέβαιος πως κανείς δεν θα διώξει τον εισαγγελέα. Καταρχήν δεν θα διωχθεί αυτεπάγγελτα από τους συναδέρφους του. Διότι είναι συνάφι και συντεχνία και κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει. Αλλά ούτε και θα βρεθεί κάποιος φορέας ή πρόσωπο-α που θα τολμήσουν να μηνύσουν τον εισαγγελέα. Διότι όποιος τολμήσει να μηνύσει τον εισαγγελέα θα πέσει όλο το κράτος και το παρακράτος πάνω του να τον διαλύσουν. Την βγάζει δεν την βγάζει όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει την εξουσία. Ακόμα κι αν έφτανε ποτέ, έτσι, τυπικά, ο εισαγγελέας να δικαστεί, σίγουρα θα αθωωνόταν ή αν η εξουσία φοβόταν (λέμε τώρα) λαϊκή εξέγερση άντε να του ΄ρίχνε δυο μήνες με αναστολή. Κι έτσι λοιπόν, σε ό,τι αφορά τους θεσμούς σε αυτή την ιστορία, θα τα κουκουλώσουμε όπως η γάτα τα σκατά της. Μήπως και οι αρσενικές γάτες δεν ξεσκίζουν στον πούτσο τα μικρά γατάκια; Ε, έτσι κι εμείς. 

Αυτή είναι η αλήθεια όπως την βλέπω εγώ καλό μου ημερολόγιο. Το Σύνταγμα δεν λειτουργεί. Οι θεσμοί έχουν σαπίσει έως το μεδούλι. Και οι καταγγέλλοντες αγνοούνται ή και διώκονται.

Όμως, «'Αρθρο 120: (Ακροτελεύτια διάταξη)

1. Tο Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την E΄ Aναθεωρητική Bουλή των Eλλήνων, υπογράφεται από τον Πρόεδρό της, δημοσιεύεται από τον προσωρινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας στην Eφημερίδα της Kυβερνήσεως, με διάταγμα που προσυπογράφεται από το Yπουργικό Συμβούλιο και αρχίζει να ισχύει από τις ένδεκα Iουνίου 1975.

2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Eλλήνων.

3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.

4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.» https://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-124/

Όταν λοιπόν οι θεσμοί μας οδηγούν στην αυτοδικία (να φαγωθούμε μεταξύ μας δηλαδή) τότε οι θεσμοί επιχειρούν να καταλύσουν το σύνταγμα με την βία. Οι θεσμοί σφετερίζονται την εξουσία προς όφελός τους και αυτό είναι κατάλυση συντάγματος που βγάζει μάτι. 

Αλλά καλό μου ημερολόγιο οι ραγιάδες δεν θα κάνουν κάτι ούτε γι αυτό. Όταν έρθει η μέρα των εκλογών θα πάνε να ψηφίσουν σαν καλά πρόβατα και ο εισαγγελέας θα παραμείνει η κοινωνική ελίτ και ο κωλόγερος ένας τυπικός οικογενειάρχης. Αυτός που αυτοδίκησε θα σαπίσει στην φυλακή τα παιδάκια θα μεγαλώσουν και ή θα γίνουν εγκληματίες ή θα καταλήξουν με ψυχοφάρμακα και οι καταγγέλλοντες θα είναι οι ρουφιάνοι της υπόθεσης. 

ΥΓ. Εύχομαι να βγω ψεύτης και να δω τον εισαγγελέα με χειροπέδες, κατηγορούμενο και κατάδικο. Επιστημονική φαντασία.    

κρατικοδίαιτοι μάλωναν σε ξένο αχυρώνα

Πολιτικές διαδρομές – Ο Τζίτζικας και ο Μέρμηγκας

Ήταν παιδικοί φίλοι. Με διαφορετικούς χαρακτήρες, διαφορετικές νοοτροπίες, διαφορετικές πολιτικές διαδρομές.

Τη δεκαετία του 30 μεγάλωναν στην ίδια γειτονιά, κάθονταν στο ίδιο θρανίο. Αργότερα οι δρόμοι τους χώρισαν.

Ο διχασμός της δεκαετίας του 40 τους βρήκε σε διαφορετικά στρατόπεδα.

Ο Δημήτρης Μ. ενταγμένος στο Κ.Κ.Ε. με συλλήψεις και εξορίες.

Ο Κώστας Τ. στο άλλο άκρο. Ευτυχώς και για τους δύο δίχως μνήμες αίματος να τους στοιχειώνουν.

Ξαναβρέθηκαν το 1976 μετά τη μεταπολίτευση.

Ο Δημήτρης από χρόνια στην Ευρωαριστερά, ο Κώστας προσφάτως προσήλυτος του Ανδρέα.

Οι διαφωνίες εξακολουθούσαν να υπάρχουν αλλά ήταν πιο καταλαγιασμένες.

Ο Κώστας είχε διαγράψει τα προηγούμενα χρόνια της ζωής του σαν να μην υπήρξαν ποτέ.

Όποιος δεν τον ήξερε νόμιζε ότι είχε περάσει τη ζωή του εξόριστος στη Μακρόνησο και τη Γυάρο.

Ο Δημήτρης είχε αποκηρύξει τη «δικτατορία του προλεταριάτου» κατασταλάζοντας στο «δημοκρατικό δρόμο» του Κύρκου και του Γιάνναρου.

Τους είδα χθες να τσακώνονται άγρια, λίγο ήθελαν να πιαστούν στα χέρια.

Ο καυγάς είχε επίκεντρο κάποιες αποφάσεις της κυβέρνησης.

Όταν έφυγε ο Κώστας βρίζοντας, κάθισα δίπλα στο Δημήτρη και προσπάθησα να τον ηρεμήσω.

«Άκου δάσκαλε», μου είπε, «αν αυτή είναι Αριστερή κοινωνική πολιτική και δικαιοσύνη, εγώ είμαι φασίστας».

Απόρησα και μου είπε τις ιστορίες τους από την αρχή.

«Στην προσωπική μου ζωή, ήμουν πάντα μετρημένος, δουλειά και οικογένεια. Πλήρωνα ΙΚΑ, πλήρωνα εφορία, φρόντιζα για το μέλλον.

»Έντεκα χιλιάδες ένσημα μάζεψα για να έχω αξιοπρεπή γεράματα. Πάντρεψα τα παιδιά μου, έχω ένα σπίτι και εξοχικό».

Είχε ήδη ηρεμήσει πολύ και ο τόνος της φωνής του δεν είχε πια θυμό αλλά απογοήτευση.

«Ο Κώστας», συνέχισε, «ήταν άλλος χαρακτήρας. Του πανηγυριού και των, κατά Γιαννόπουλο, “πολιτιστικών κέντρων”. Όλα φύλλο και φτερό, ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του δεν έβαλε.

»Με το ζόρι μάζεψε 4.500 ένσημα κι ας δούλεψε πιο πολύ από μένα λόγω της εξορίας μου.

»Όλα μαύρα, ούτε ένσημα ούτε εφορία. Κι από πάνω εισέπραττε, κατά διαστήματα, και το επίδομα ανεργίας».

Έμεινε για λίγο σκεπτικός και συνέχισε.

«Αναρωτιέμαι τώρα μήπως έκανα λάθος. Μου πετσοκόβουν ξανά τη σύνταξη, θα μου αυξήσουν τον φόρο, με τον ΕΝΦΙΑ πληρώνω ενοίκιο για τo σπίτι μου, ενώ από την άλλη ο Κώστας απολαμβάνει “κοινωνικά μερίσματα”, θα εισπράττει “επίδομα στέγασης” και έχει “εγγυημένη την εθνική σύνταξη”, την μόνη που θα εγγυάται το κράτος από το 2025.

»Μας φέρνουνε ”ίσα βάρκα, ίσα νερά”.

»Από πάνω, ο κύριος Τζίτζικας με μαλώνει γιατί δεν ψηφίζω Τσίπρα. Καταλαβαίνεις τώρα, δάσκαλε, γιατί αγανακτώ;», με ρώτησε ο κύριος Μέρμηγκας.

https://www.tribune.gr/blog/news/article/469925/politikes-diadromes-o-tzitzikas-kai-o-mermigkas.html

Cheeba Cheeba γι' άρρωστους...

Η κοινή υπουργική απόφαση που επιτρέπει την καλλιέργεια της ιατρικής κάνναβης δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Η ΚΥΑ καθορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις για την καλλιέργεια και επεξεργασία της φαρμακευτικής κάνναβης.

η Ελλάδα στην Ευρώπη η Τουρκία στην Ασία

Γράφει ο Μένιος Τασιόπουλος

Για δεκαετίες  οι εγχώριες  κυβερνώσες ελίτ στο πολιτικό, διπλωματικό και επιχειρηματικό επίπεδο υπηρετούσαν και «επένδυαν» στην γεωπολιτική παραδοχή ότι Ελλάδα και Τουρκία, αποτελούν συμπληρωματικά μέρη μιας ενιαίας περιφερειακής οντότητας, ενταγμένης στην δυτική ζώνη επιρροής. Στην σταθερή βάση αυτή τόσο κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου όσο και μετά από αυτόν στην εποχή των «τέλους των εθνών» υπεστήριζαν την προοπτική ότι  τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία θα έπρεπε να ανήκουν στους ίδιους δυτικούς συνασπισμούς. Στρατιωτικά στην Βόρειο Ατλαντική Συμμαχία (ΝΑΤΟ) και οικονομικά, εμπορικά στην ευρωπαϊκή ζώνη και ενιαία αγορά (ΕΟΚ, Ευρωπαϊκή Ένωση).

Ελλάδα και Τουρκία εντάχθηκαν από κοινού στο ΝΑΤΟ. Όχι όμως και στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, για τον λόγο αυτό και το εύλογο πρόσφατα διατυπωμένο τουρκικό παράπονο από την πλευρά του Ταγίπ Ερντογάν.  Όμως η Τουρκία, που εξαιτίας του όγκου της και των χαρακτηριστικών της δεν θα μπορούσε ποτέ να ενταχθεί στην Ευρώπη, απολάμβανε σε σταθερή βάση κάποια αντισταθμιστικά. Την γεωπολιτική της επιρροή στην Ελλαδική πραγματικότητα. Την πρόσκτηση εδαφών και δικαιωμάτων  σε βάρος του Ελληνισμού όπως συνέβη αρχικά με την κατάληψη εδαφών επί της Κύπρου και στη συνέχεια δικαιωμάτων επί του Αιγαίου. Επίσης τη μεταφορά επιχειρηματικών κεφαλαίων ευρωπαϊκής προέλευσης από την Ελλάδα στην Τουρκία .

Το κύριο επίπεδο αρχιτεκτονικής  για την προοπτική των δύο χωρών από τη δεκαετία του 1990 και μετά άλλωστε  συνίστατο στην πλήρη ένταξη της Ελλάδας στον ευρωπαϊκό οικονομικό χώρο – γεωοικονομικά,  δημοσιονομικά, νομισματικά-  αλλά και την πλήρη γεωπολιτικά εξάρτηση της Ελλάδας από την Τουρκία. Η αντίληψη της «ελληνοτουρκικής φιλίας» και της «χώρας- μέλους  του κλειστού ευρωπαϊκού πυρήνα» ταυτόχρονα, δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ευφημισμός  για να καλύψει την εθελούσια  επιστροφή του Ελληνικού εθνικού κράτους από τις εγχώριες ελίτ διακυβέρνησης στις «αυτοκρατορίες».

Την ανατολική τουρκική και την δυτική ευρωπαϊκή υπό την γερμανική μερκαντιλιστική  ηγεμονία.  Γεωστρατηγικά ούτως ή άλλως και οι δύο χώρες ήταν και είναι μέλη του ΝΑΤΟ . Άρα υπήρχε μια βασική διαιτητική δομή για τις διάφορες εντάσεις που τυχόν θα  προέκυπταν  στην πορεία  της μετεξέλιξης  για την συγκρότηση της χαλαρής γεωπολιτικής συνομοσπονδίας  Τουρκίας-Ελλάδας.  Χαρακτηριστική τέτοια κρίση αυτή των Ιμίων του 1996.

Το στρατηγικό «εφεύρημα»

Για να γίνει πιο αντιληπτό  το σχήμα θα πρέπει να συσχετισθεί με το στρατηγικό «εφεύρημα»   του σχεδίου Ανάν για την επίλυση του Κυπριακού. Με την κρίσιμη διαφορά ότι στην περίπτωση της Κύπρου ο λόγος για ενιαία διοίκηση (ομοσπονδία σε ενιαίο κράτος), ενώ στην περίπτωση της Τουρκίας με την Ελλάδα για διπλή δομή διοίκησης (συνομοσπονδία). Πολύ πιο εύληπτη γίνεται η σχέση στη βάση του συσχετισμού ελέγχου του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης  στην Ελλαδική Εκκλησία, τηρουμένων φυσικά των αναλογιών.

Μπορεί κάποιοι στο σημείο αυτό να αντιτείνουν την κούρσα των εξοπλισμών μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου στους οποίους κατέφυγε η Ελλάδα προκειμένου να διατηρήσει το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων της απέναντι στην Τουρκική υπεροπλία, έστω και αν η αναλογία στους εξοπλισμούς του 7:10 υπέρ της Τουρκίας που μέχρι τότε  καθόρισε την σχέση των δύο  χωρών , ήταν  πλέον ένας μη εφικτός στόχος  για τις κυβερνήσεις των Αθηνών.

Αλλά οι εξοπλισμοί αυτοί ήταν στη βάση των υποχρεώσεων του ΝΑΤΟ και το πλέον σημαντικό στην λανθασμένη αντίληψη των κυβερνήσεων  της Ελλάδας ότι κατά κάποιον τρόπο αγοράζοντας όπλα θα μπορούσαν  να «δωροδοκήσουν»  τις «μεγάλες δυνάμεις» και ειδικά τους στρατηγικούς συμμάχους υπέρ των Ελληνικών προτεραιοτήτων. Φυσικά σε πολλές περιπτώσεις οι κυβερνήσεις διεκδικούσαν  υπέρ της επανεκλογής και της κυριαρχίας τους εύνοια από διεθνή κέντρα επιρροής  σε βάρος των πολιτικών τους αντιπάλων, παρά την διασφάλιση των εθνικών συμφερόντων.

Απορρύθμιση διαδικασίας

Η όλη αυτή διαδικασία απορρυθμίστηκε σε διαφορετικές φάσεις μέσα στην τελευταία δεκαετία , παρά την Ελληνική, πολυεπίπεδη, χρεοκοπία εντός της Ευρωζώνης. Η επονομαζόμενη «Αραβική Άνοιξη» και οι διεκδικήσεις  του Χαλιφάτου του Λεβάντε (ISIS) ως εξέλιξη  του ουαχαμπίτικου εξτρεμισμού της Αλ Κάιντα δημιούργησαν νέα δεδομένα στην Εγγύς Ανατολή.

Η διάλυση των κρατών της Μεσοποταμίας  (Ιράκ και Συρία), τα ενεργειακά  πλούσια κοιτάσματα  στην Ανατολική Μεσόγειο, η συνομολόγηση «στρατηγικού βάθους» στη σχέση  Ελλάδας-Κύπρου, Ισραήλ, Αιγύπτου (μετά την πτώση της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας»), Ιορδανίας, ενδεχομένως Σαουδικής Αραβίας ή και Λιβάνου στο μέλλον στην περιφερειακή συγκρότηση της Ανατολικής Μεσογείου, η δυναμική δημιουργίας εθνικού κράτους των Κούρδων μέσα από τη διαδικασία των «καντονιών» αλλάζουν πλήρως τους συσχετισμούς.

Εν ολίγοις η Ελλάδα μένει στην Ευρώπη ενώ η Τουρκία στην Ασία. Η Ελλάδα θα στηριχθεί από τους βασικούς συμμάχους της στο επίπεδο των κεντρικών δυνάμεων ήτοι τις ΗΠΑ και την Γαλλία (στην Ευρώπη), ενώ η Τουρκία συντάσσεται με την Ρωσία και το Ιράν στην Ευρασία. Η Ελλάδα είναι μέρος της παλιάς «Γιάλτας», ενώ η Τουρκία θα πολεμήσει για την συνοχή της στο πλαίσιο μιας νέας «Γιάλτας», στο Λεβάντε, υπολογίζοντας στις δυνάμεις του Ισλάμ στην Ανατολία και τα πυρηνικά.  Απότοκος της «νέας τάξης πραγμάτων»: σημαντικές ελίτ στην Ελλάδα θα αποσαρθρωθούν μέχρι το 2021-2023.  Ο ρόλος τους τελείωσε περίπου μισό αιώνα μετά,  με τελευταίο σταθμό το …Ερζερούμ.