Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

28 Μαΐου 2006

γράμμα στον Ιησού.

Φίλε Ιησού. Σε απάντηση στην θεία έμπνευση του επισκόπου σου http://www.dioceseofnewark.org/vox31099.html έχω να σου πω τα εξής:


Βρίσκομαι στην παραλία της Κύμης στην Εύβοια κάτω από δυό τεράστια πλατάνια δίπλα στο κύμα ανάμεσα στους θεούς μου που δεν χρειάζονται καμμιά απόδειξη ύπαρξης ούτε καμμιά πίστη για να φανούν και διαβάζω την αγωνία του αγγλικανού ιερέα να συνεχίσει να υπάρχει. Αυτός και ο θεός του.Ξέρεις, τώρα που το σκέφτομαι πρέπει να σε ευχαριστήσω που ανεβάζοντας τέτοια κείμενα επιβεβαιώνεις το πόσο δίκιο έχω. Εξηγούμαι παρακάτω αφού ρίξω μια βουτιά στην αγκαλιά του Ποσειδώνα για να με βοηθήσει να εκφραστώ καλύτερα.


Ωραία, δροσίστηκα, το ουζάκι με τον μεζέ είναι έτοιμο και είναι ώρα για κουβεντούλα.Ο εν λόγω κύριος λοιπόν μάλλον στα πρόθυρα σχιζοφρένειας προσπαθεί απεγνωσμένα να φέρει τον χριστιανισμό στα σημερινά δεδομένα.
Ξαφνικά οι αρρώστιες έπαψαν να είναι θεόσταλτες και όλοι εκείνοι που μέχρι πρότινος δεν υπήρχαν ή καίγονταν στην φωτιά έγιναν υπαρκτοί και αποδεκτοί. Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται που λέει ο λαός.
Ξαφνικά ο θεάνθρωπος έχασε την μισή του ιδιότητα και έγινε άνθρωπος και ο θεός ιαχβέ έγινε αυτό που πραγματικά του αξίζει. Μια εικόνα στο μυαλό των ανθρώπων χωρίς κανένα πραγματικό αντίκρισμα στην αλήθεια της ζωής. Κάτι σαν το μίκυ μάους ένα πράγμα, που υπάρχει αλλά μόνο στην φαντασία του σχεδιαστή.
Επιτέλους το παραμύθι άρχισε να ονομάζεται παραμύθι.Το μόνο που απέμεινε τώρα που έσβησαν οι φωτιές της ιεράς εξέτασης είναι το παράδειγμα του ανθρώπου χριστού που δίδαξε δήθεν την αγάπη με τον τρόπο ζωής του. Τώρα που στο καλό βλέπει αυτήν την διδαχή σε έναν άνθρωπο που ποτέ δεν ερωτεύτηκε και πέθανε ανέραστος ειλικρινά δεν μπορώ να το καταλάβω αλλά το αντιπαρέρχομαι ως άλλη μια προσπάθεια αναζήτησης ενός σημείου στήριξης.
Τώρα λοιπόν που η σκυθόπολη κατέρρευσε και οι φωτιές έσβησαν φάνηκε πόσο πολύ σαθρά είναι τα θεμέλια του χριστιανισμού.Πλέον για να σταθεί έστω τυπικά στα πόδια του κατέρριψε και το δόγμα και την μοναδική αλήθεια και όλα όσα με ποταμούς αίματος στήριζαν επί 1600 χρόνια την αλήθεια που πρέσβευε.
Το μόνο που απέμεινε για να υποστηρίξει ο παπάς είναι η δουλειά του και το παγκάρι του που τα βλέπει να γκρεμίζονται. Και προκειμένου να σώσει το παγκάρι απορρίπτει όλα όσα μέχρι χθες με μανία υποστήριζε.
Όμως αγαπητέ Ιησού ατύχησες. Διότι ιστορίες σαν τις δικές σου υπάρχουν σε όλους τους λαούς πολύ πριν εμφανιστείς εσύ και οι ιουδαίοι. Και μάλιστα ιστορίες ανθρώπων πολύ πιο ανθρώπινες και φιλοσοφημένες από αυτή που εσύ προτείνεις.
Ιστορίες ανθρώπινες έρωτα και αγάπης ζωής και θανάτου που έρχονται από τότε που ο άνθρωπος κατάλαβε τον εαυτό του.
Γιατί Ιησού να τιμήσω εσένα που την μια είσαι θεάνθρωπος την άλλη άνθρωπος, την μια είσαι δόγμα και την άλλη αλληγορία, την μια είσαι και την άλλη δεν είσαι; Γιατί να προτιμήσω εσένα που δεν φαίνεσαι πουθενά και δεν προσφέρεις τίποτα (είτε υπάρχεις είτε όχι) και να μην προτιμήσω να απευθύνω τιμή και δόξα στο πλατάνι που τώρα βρίσκομαι στην σκιά του και στην θάλασσα που πριν λίγο με είχε στην αγκαλιά της; Γιατί να φιλοσοφήσω για κάτι που δεν έχω και όχι για αυτά που έχω; Γιατί να δεχτώ ως παράδειγμα προς μίμηση την δική σου ανέραστη ζωή και τον ταπεινωτικό σου θάνατο και όχι την ζωή που θέλει έρωτα και χορό και θάνατο τιμημένο με το σπαθί στο χέρι αν χρειαστεί; Γιατί να τιμήσω τον μυστικό σου δείπνο με μυστικά και προδοσίες και όχι το ανθρώπινο πανηγύρι με χορούς και τραγούδια;
Πολλά τα γιατί φίλε Ιησού. Πολλά και αναπάντητα τώρα που πια δεν είσαι θεός αλλά ένας άνθρωπος σαν εμένα.
Αλλά δεν είσαι ούτε καν ήρωας όπως κάποιοι άνθρωποι είναι. Δεν αξίζεις τιμές ήρωα αφού έφτασες να αρνηθείς ακόμα και την μάνα σου.
Γι αυτό σου λέω Ιησού γύρνα στην έρημο από όπου ήρθες και άσε με εμένα εδώ στην σκιά των νυμφών να λέω ωδές στον τράγο (τραγουδώ) και να βρέχω την γλώσσα μου με το πνεύμα του οίνου.Όχι Ιησού.
Για άλλη μια φορά σε απορρίπτω. Το νέο πρόσωπο που θέλεις να μου παρουσιάσεις δεν με εκφράζει και δεν έχω πια καμμιά εμπιστοσύνη ούτε σε εσένα ούτε στους ιερείς σου. Δεν ξέρεις τι τελικά είσαι. Δεν ξέρεις καν αν είσαι. Δεν σε βλέπω δεν σε ακούω δεν σε αισθάνομαι άρα δεν υπάρχεις.
Προτιμώ την θάλασσα και τα δάση που και τα βλέπω και τα ακούω και τα αισθάνομαι. Προτιμώ αυτά που είναι εδώ δίπλα μου και μέσα μου ανά πάσα στιγμή. Δεν χρειάζεται να ψάξω δεν χρειάζεται να υποθέσω, δεν χρειάζεται να πιστέψω. Είναι εδώ και μου προσφέρουν και τους προσφέρω (ως πολυθεϊστής που είμαι).
Μας έπρηξες τόσα και τόσα χρόνια με την κόλαση και τον παράδεισο με την παρθενιά της μάνας σου και με τα κρίνα του πατέρα σου. Μας κυνήγησες μας έκαψες μας βασάνισες μας ξερίζωσες, κατέστρεψες ότι όμορφο είχαμε φτιάξει και τώρα έχεις το θράσος να έρχεσαι και να μας λες πως όλα τούτα για τα οποία έχυσες τόσο αίμα δεν ήταν παρά μπαρούφες; Το γυρίζουμε το παραμύθι; Αποφασισε τι θελεις τελικά να είσαι για να ξέρουμε βρε αδερφέ! Αλλά τέτοιος ήσουνα και τέτοιος παραμένεις. Αφού είδες πως με την φωτιά και το τσεκούρι δεν κατάφερες τίποτα τώρα πας δόλια να υπεκφύγεις θέτοντας τα πρώην δόγματα ως παραμυθάκια. Μέχρι τώρα έσφαζες ελεω Ιαχβέ όποιους έλεγαν για κακόγουστα παραμύθια και τώρα που αποσυντίθεσαι σε εξ' ων συνετέθης θυμήθηκες δια του αντιπροσώπου σου στην γη πως ούτε θεάνθρωπος είσαι ούτε παράδεισος υπάρχει. Χαχαχαχα πλάκα έχεις Ιουδαίε ραβίνε. Κατά πως σε βολεύουν τα λες και όχι όπως είναι.
Και ναι εγώ ο θνητός θα σου πω πως είναι. Αφού όμως κάνω άλλη μια βουτιά. Εσυ κάτσε εδώ και περίμενε αφού δεν ξέρεις κολύμπι (που θάλασσα στην έρημο;) και προσπαθείς να περπατήσεις στο νερό κάνοντας τελικά μια τρύπα μόνο. Ανέμενε.


Αχ ωραία που είναι η ζωή! Έβγαλα και μερικά μύδια και ρουφώντας τα με λεμονάκι σκεφτόμουνα θεάνθρωπε αν εσύ έχεις βουτήξει ποτέ να βγάλεις μύδια ή μόνο να περπατάς στο νερό ξέρεις; Άσε που δεν έχω δει και κανα παπά επίσκοπο βατραχάνθρωπο. Που να βγούνε με μαγιό; χαχαχαχαχαχα
Είναι πολύ νόστιμα τα μύδια και άριστος ουζομεζές.
Ξέρεις Ιησού τιμώ μια θεά (ναι ναι έχουμε και γυναίκες στην παρέα εμείς οι πολυθεϊστές και μάλιστα γυναικάρες ερωτικές καλλονές) που λέγεται Νέμεση και την οποία πολύ γρήγορα θα γνωρίσεις. Αυτή η θεά Ιησού δίνει στον καθέναν αυτό που του αξίζει κατά πως έπραξε. Και το δίνει σε τούτη την ζωή και όχι σε κάποια άλλη.
Μέχρι τώρα την αγνοούσες και νόμιζες πως μόνο εσύ μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο γι αυτό δίδαξες τους αντιπροσώπους σου να ανάβουν μεγάλες φωτιές στις πλατείες για να καίνε όσους τα λόγια σου καταδίκαζαν. Αλλά τώρα ήρθε η ώρα κι εσύ να γνωρίσεις την Νέμεση. Μην φοβάσαι. Δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι.
Η Νέμεση δεν καίει στις φωτιές ούτε βασανίζει με καμένα σίδερα ούτε γκρεμίζει τα έργα των ανθρώπων. Μόνο δείχνει σε όλους τα πραγματικά πρόσωπα. Έτσι θα δείξει και το δικό σου αληθινό πρόσωπο και τα ψέματα που πίσω τους κρύβεσαι. Θα γυρίσεις λοιπόν εκεί όπου ανήκεις. Στην έρημο. Κι εκεί θα είσαι σίγουρα ο μόνος και μοναδικός. Διότι αυτό είσαι. Κάποιοι σε δέχτηκαν στις χώρες τους που δεν ήταν έρημες και συ αντί να πεις ευχαριστώ ξεκίνησες να τις ερημώσεις και αυτές.
Διότι ως θεός της ερήμου μόνο αυτό ξέρεις να κάνεις. Και τώρα που σε πήρανε χαμπάρι μας λες πως τα λόγια τα θεόσταλτα που μέχρι χθες ήταν η μοναδική σου αλήθεια τώρα είναι παραμύθια και πως δεν είσαι θεός αλλά άνθρωπος κι εσύ και να σε λυπηθούμε να ζήσεις μαζί μας. Μα σε λυπόμαστε Ιησού, σε λυπόμαστε 17 αιώνες τώρα.
Διότι μόνο για να σε λυπόμαστε είσαι άξιος. Εσύ όμως αλήθεια, πόσους λυπήθηκες; Μήπως λυπήθηκες τον πατέρα μου που τον έκαψες γιατί χόρευε και τραγούδαγε στα θέατρα; Μήπως λυπήθηκες την μάνα μου που την καταδίκασες γιατί ερωτεύτηκε;
Μπααα. Είδαμε τι έκανες όταν μπορούσες. Δεν με νοιάζει λοιπόν Ιησού ούτε τι ήσουνα εσύ ούτε ο σιντάτρα Γκαουτάμα ούτε κανένας. Με νοιάζει να μείνει η παραλία καθαρή και ο πλάτανος ποτισμένος γιατί αυτοί είναι οι δικοί μου θεοί.
Μου αρκεί το φως του ήλιου και δεν θέλω φωτισμένους θέλω ηλιοκαμένους.
Να πεις λοιπόν χαιρετίσματα στον επίσκοπο και στον θεό σας πως έτσι και αλλιώς δεν θα πάθουμε και τίποτα αν μας λείψουν ενώ αντίθετα θα πεθάνουμε όλοι αν μας λείψει το δάσος και ο ποταμός.
Και θα τιμήσω αυτά που πραγματικά έχω ανάγκη αυτά από τα οποία πραγματικά εξαρτιέμαι και όχι τα παραμύθια που μου τσαμπουνάς εσύ και η παρθένα μάνα σου και ο σιντάτρα γκαουτάμα και ο καθένας που νομίζει.
Διότι αποκλείεται ο σουντάτρα να ήταν πιο φωτισμένος από εμένα που λούζομαι αυτή την στιγμή στο φως του αιγαίου.
Πες λοιπόν σε όλους τους φωτισμένους του πλανήτη χαιρετίσματα από εμένα τον Κλείτορα και αν δεν έχουν τι να κάνουν ας πάνε για ψάρεμα. Ψαριών όχι ανθρώπων.
Διότι σκοπός είναι να μην γίνει ο άνθρωπος ψάρι. Α και πού σαι φίλε.. εκείνο το μείνε για πάντα νηστικός μέσα στην τρύπα άπλυτος για να γνωρίσεις την αλήθεια (σλουρπ μπουκιά μύδι, γουλιά ουζάκι) άστο πέστο αλλού και η δική μου αλήθεια μια χαρά είναι και δεν ενοχλώ κανέναν (ίσως ενοχλώ τα μύδια σλουρπ μπουκιά μύδι ζωντανό, γουλιά ουζάκι) οπότε εβίβα και πα να σηκώσω τους κιούρκους για κάνα ψάρι ή χταπόδι.
Μέχρι τότε σκέψου.. δεν αλλάζει τίποτα αν δεν υπάρχει Ιαχβέ και παράδεισος και κόλαση. Αρκεί να υπάρχουν ψάρια.

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails