Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

29 Ιουλίου 2007

ΙΣΚΙΟΙ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ

Τέλος Ιουλίου. Ο κόσμος συνεχίζει να καίγεται και το μνι συνεχίζει να χτενίζεται. Όλοι οι υπόλοιποι αυτό τον καιρό ξύνουμε τα... ίδια μας.
Οι τσοπάνηδες ως καλοί χριστιανοί χέστηκαν για τα δάση και βάζουν φωτιά για να έχουν πλούσια βοσκοτόπια, οι πυροσβέστες ορκισμένοι να υπηρετούν τον θεό της ερήμου, εκκενώνουν τα χωριά για να καούν μόνο τα σπίτια και να μην έχουν τύψεις συνείδησης πως άφησαν και τους ανθρώπους να καούν, οι δε παραθεριστές προσκυνητές στην χάρη της τον δεκαπενταύγουστο, πετάνε ότι έχουνε και δεν έχουνε έξω από τα ανοιχτά παράθυρα του πολυτελούς αυτοκινήτου που ακόμα χρωστάνε στην αγία τράπεζα. Πετάμε από νάιλον σακούλες γεμάτες διάφορα... απομεινάρια μας έως το αποτσίγαρο του νταλκά μας. Και συν όλα αυτά έχουμε και την ΔΕΗ τον μέγα μπουρλοτιέρη στον πόλεμο ενάντια στην φύση μας. Και ότι απομένει το χαρίζουμε στις χριστιανικές μονές Βατοπεδίου και λοιπών να τ' αποτελειώσει. Όπως και τότε.
Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχει ο μέγας Καραμανλής που τα 'χει καλά με τον ύψιστο Πούτιν και θα μας στείλει ένα μεγάααααλο αερόπλανο να σβήσει τις φωτιές στα μπατζάκια μας.
Η πόλη εκκενώνεται λόγω διακοπών, η βουλή το ίδιο, τα χωριά εκκενώνονται λόγω πυρκαγιών και όλοι μαζεύονται στις παραλίες. Ναυάγια της ζωής.
Προτείνω γενική εκκένωση του πλανήτη. Πάμε για άλλους γαλαξίες... διότι σ' αυτόν τον πόλεμο που κηρύξαμε, είτε κερδίσουμε είτε χάσουμε θα εξαφανιστούμε από προσώπου γης. Αν δεν λατρέψουμε την μάνα γη... καήκαμε.

Γίνονται όμως και θαύματα τούτους τους χαλεπούς καιρούς.
Ο Γιαχβέ μετά το δώρο γης στα μοναστήρια και τις προσευχές του αρχιεπίσκοπου, έστειλε μέσω του αγγέλου του και του αη Φανούρη ένα φρέσκο ολοκαίνουργιο ήπαρ στον μακαριότατο κι έτσι τον ξαπόστειλε με διπλωματικό τρόπο από τον παράδεισο που τόσο επιθυμεί να πάει ο μακαριότατος. Αλλά φαίνεται πως ο Γιαχβέ δεν έχει αποφασίσει ακόμα για το που θα πάει ο μακαριότατος γι αυτό του έδωσε παράταση στο μαρτύριό του και τον παραδίδει και πάλι βορά στα χέρια των αιμοσταγών χειρούργων. Το μαρτύριο συνεχίζεται. Διότι αν δεν ήθελε να τον βασανίσει ο θεός θα του έφτιαχνε το ήπαρ καινούργιο ενώ τώρα θα του πετάξουν τ' άντερα έξω οι αθεόφοβοι.
Γι αυτό ο θεός αμέσως έστειλε ένα ολόφρεσκο ανθρώπινο συκώτι στους βασανιστές ενώ άλλοι κι άλλοι ζουν όλη τους την ζωή με ινσουλίνη και... πίστη και τρέχουν να κάνουν τάματα στην Παναγιά μπας και...
Αλλά και ο αρχιεπίσκοπος όμως... ε; με τι καρτερικότητα υπομένει το μαρτύριο του... άγιος άνθρωπος. Και πιό πολύ για μας προσευχότανε μην νομίζετε, για τον ντουνιά που καίγεται ήτανε οι προσευχές του. Γι αυτό στις προσευχές του ζητάει και άλλη γη για να την προστατέψει, να φτιάξει και ένα μεγαράκι... και όπως γνωρίζετε ΟΛΕΣ οι προσευχές του αρχιεπίσκοπου γίνονται πραγματικότητα. Άσχετα αν βασανίζεται ο άνθρωπος... για εμάς το κάνει. Για εμάς του πρήστηκε το συκώτι. Εμείς του το πρήξαμε.
Καλό κουράγιο και από μένα κύριε Χριστόδουλε. Εύχομαι από καρδιάς να γλυτώσετε αυτή την φορά τον... παράδεισο και να επιβιώσετε και πάλι των άθεων βασανιστών σας.
Άλλωστε δείχνουν να ενδιαφέρονται περισσότερο για εσάς οι άνθρωποι απ' ότι για τους Δρυμούς.


Ακούστε όμως για τα ΠΑΝΑλληκάρια αν δεν τα 'χετε ακουστά, που δεν μπορείτε να τα γελάσετε με τα διαμάντια σας και τα θαύματά σας ούτε με τα λεφτά σας ούτε με τις φωτιές σας να τα κάνετε ζάφτι άφρονες εξουσιάζοντες και εξουσιαστές πρωθυπουργοί και πρόεδροι, αρχιμαντρίτες και ποιμενάρχες δίποδου ποιμνίου. Είναι εκεί, ΚΑΤΩ ΣΤΑ ΔΑΣΑ ΠΛΑΤΑΝΙΑ που τώρα τα καίτε ΠΑΛΙ για να τους ξετρουπώσετε αλλά δεν...
Αυτά θα σας πατήσουν στο τέλος. Στο τέλος. Τα μεσάνυχτα και μέχρι την αυγή. Για να ξημερώσει. Κι εσείς και το ποίμνιο θα τριγυρνάτε κάτωχροι και κίτρινοι... τ' ακούς ΔΙΑ-ΜΑΝΤΟΥ-ΛΑ μ';
Διότι τα βουνά είναι καλότυχα, αλλά γι αυτό θα μολογήσω σε άλλο επεισόδιο.

Ουδέν άλλο προς το παρόν. Καλά μπάνια σε όλους.

22 Ιουλίου 2007

Αμυκλαίοι σιγή απώλοντο

Ένα ποίημα της Νίκης Σεραφετινίδου – Βούρβουλη, το οποίο πολύ μου άρεσε.


Τους είπαν να προσέχουν πως μιλούν
κι όταν της νύχτας πέφτει το μαγνάδι
να μη δειλιάζουν μέσα στο σκοτάδι
κι όλο τους Σπαρτιάτες πως βλέπουν να θαρρούν.


“Εδώ” τους είπαν “υπάρχει ανώτερη αρχή.
Ναι...βέβαια... δε λέμε, κι ο πολίτης
είναι κάτι ξεχωριστό, με αξία,
κι ένα μάτι φρουρού ακοίμητου. Όμως ξαφνιαζοντάς μας
συνεχώς με κινδυνολογίες
χρόνο πολύτιμο χαλάμε σ' αοριστολογίες.
Γι αυτό λοιπόν, όποιος για Σπαρτιάτες θα μιλήσει
χωρίς πραγματικήν αιτία κι αφορμή
το δήμιο αμέσως θ' αντικρίσει”.


Έτσι μέσα στου τρόμου την σιγή χάθηκαν οι Αμύκλες
γιατί την ώρα που έρχονταν οι εχθροί
κανείς δεν φώναξε “έρχονται! Έρχονται”
μπας κι είχε κάνει κάποιο λάθος.



Ακούμε GRID - On The Wing και ο νοών νοήτω.

11 Ιουλίου 2007

ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Οι φύλακες της Πάρνηθας

Της ΛΙΑΝΑΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Δακρύσαμε στη θέα του μαύρου σύννεφου πάνω από την Αθήνα. Θυμώσαμε για να νεκρά ελάφια και τη νεκρή φύση. Βρίσαμε για την ανικανότητα όλων των κυβερνήσεων να διαφυλάξουν το δάσος. Στείλαμε μηνύματα. Φωνάξαμε. Διαδηλώσαμε. Πολύ ωραία όλα αυτά... Επί της ουσίας όμως;

Ηρθε η ώρα να βοηθήσουμε. Οχι στα λόγια. Το μόνο που χρειάζεται είναι να αφιερώσουμε μια καλοκαιρινή νύχτα στο δάσος και να κοιμηθούμε δύο ώρες λιγότερο. Ετσι. Για μια σταγόνα ανταπόδοση...Ηρθε η ώρα να βοηθήσουμε. Οχι στα λόγια. Το μόνο που χρειάζεται είναι να αφιερώσουμε μια καλοκαιρινή νύχτα στο δάσος και να κοιμηθούμε δύο ώρες λιγότερο. Ετσι. Για μια σταγόνα ανταπόδοση...Με σύνθημα: «Μην παραμένεις θεατής. Ψηλά το κεφάλι, έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας!», ξεκινούν και πάλι σε λίγες μέρες οι βάρδιες φύλαξης της Πάρνηθας. Το καλοκαίρι δεν τελείωσε, ο κίνδυνος εξακολουθεί να παραμονεύει και στα ξύλινα φυλάκια των εθελοντών πυροσβεστών υπάρχει θέση για όλους μας. Ειδικές γνώσεις δεν απαιτούνται. Μόνο ένα σακίδιο με νερό, λίγο φαγητό, μια κουβέρτα και πολλή αγάπη για να σώσουμε ό,τι απέμεινε. Οι Εθελοντές Δασοπροστασίας Αττικής (ΕΔΑΣΑ) μας περιμένουν στα 1.300 μέτρα...
...Τι έγινε όμως και τα μέλη του ΕΔΑΣΑ δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν στη μεγάλη πυρκαγιά; Το σημείωμα της 28ης Ιουνίου τα λέει όλα...«Το πρώτο βράδυ της φωτιάς, απλά δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε. Κλεφτά κοιτούσαμε το μεγάλο σύννεφο καπνού πάνω από την Αθήνα, καθώς ετοιμάζαμε τον εξοπλισμό μας. Κλεφτά κοιτούσαμε τη φλεγόμενη κορυφογραμμή από το αυτοκίνητο, καθώς τρέχαμε στην Εθνική, να προλάβουμε, να φτάσουμε, να σβήσουμε. Κλεφτά, με γυρισμένη πλάτη, κοιτούσαμε τις φλόγες από το Ολυμπιακό Χωριό, όπου μας απομόνωσαν οι "αρμόδιοι", μαζί με όλους τους εθελοντές που έσπευσαν να βοηθήσουν και εισέπραξαν την άρνηση του κράτους. Κλεφτά, με την ενδόμυχη ελπίδα ότι, όταν θα ξανακοιτούσαμε, θα ήταν όλα όπως πριν».

10 Ιουλίου 2007

ΔΡΥΜΟΙ ΧΑΘΗΚΑΝ - ΟΔΥΡΜΟΙ ΕΠΟΝΤΑΙ

Δεν έχω όρεξη για πολλά λόγια και θα τα πω όπως τα σκέφτομαι χωρίς εμπεριστατωμένες αναλύσεις. Εδώ είμαι για όποιον παρεξηγηθεί ή δεν κατανοήσει τι λέω να το συζητήσουμε.
Τα δάση καίγονται οι θάλασσες νεκρώνονται τα ποτάμια στερεύουν ο αέρας είναι δηλητηριώδης και ο ήλιος επώδυνος. Αυτά όλα που κάποτε μας έδωσαν ζωή τώρα ήρθε η ώρα να την πάρουν πίσω. Ασελγήσαμε στην φύση είμαστε υβριστές.
Ποιος φταίει; Όλοι μας. Κι εσείς κι εγώ και οι μανάδες μας και οι πατεράδες μας.
Συγκινήθηκα με την διαδήλωση προχθές στο Σύνταγμα. Δείχνει πως κάποιοι λίγοι κάτι αφουγκράζονται. Αλλά μέχρι εκεί. Μόνο αφουγκράζονται. Είναι όμως αργά για δάκρυα και για διαδηλώσεις αλλά ωστόσο καλύτερο από το χθεσινό τίποτα. Τώρα όμως χρειάζεται έργο. Με πανό και με συνθήματα δεν θα κάνουμε τίποτα. Πριν 20-30 χρόνια ίσως να ήτανε χρήσιμες και οι διαδηλώσεις και τα συνθήματα και τα φάσκελα των εκλογέων προς τους εκλεγμένους τους αλλά σήμερα αυτά είναι άχρηστα. Ούτε οι εκλεγμένοι θα αλλάξουν ούτε οι εκλογείς ούτε τα δάση θα ξαναφυτρώσουν. Είμαστε σε απόσταση αναπνοής από το να μείνουμε να φασκελώνουμε ο ένας τον άλλον.
Και όλα αυτά γιατί; Επειδή οι άνθρωποι θεώρησαν την γη κτήμα τους και όχι μάνα τους όπως πράγματι είναι. Δεν είναι τσιφλίκι κανενώς ούτε ο αέρας, ούτε το νερό, ούτε η γη, ούτε ο ήλιος, ούτε η σελήνη, για να τα κάνει ότι θέλει. Δεν μπορεί κανείς να κόψει όσα ξύλα θέλει ούτε να αντλήσει όσο πετρέλαιο θέλει, ούτε να ψαρέψει όσα ψάρια θέλει αλλά μόνο όσα χρειάζεται. Ο πλανήτης είναι για να ζει και όχι για να τον παίζουμε στο χρηματιστήριο.
Αλλά αυτά ήτανε ψιλά γράμματα. Αρκεί που υπάρχει μετά θάνατον ζωή και θα απολαύσουν εκεί. Άλλωστε για τιμωρία βρισκόμαστε σε αυτόν τον πλανήτη διωγμένοι από τον παράδεισο και ως τόπο εξορίας είμαστε μαθημένοι να τον αντιμετωπίζουμε. Και γιατί να σεβαστεί κάποιος αυτόν τον καταραμένο τόπο όπου βρεθήκαμε; Προσωρινά είμαστε εδώ, στον άλλο κόσμο θα πάμε ε... ας τα ρημάξουμε όλα και ας θυσιάσουμε και τα παιδιά μας να πάνε και αυτά μια ώρα αρχίτερα να βρουν τον.... δημιουργό τους. Αυτή είναι η ψυχολογία που επικρατεί αλλά δεν είναι καθόλου έτσι.
Τούτη η μάνα γη είναι ο δημιουργός μας και εδώ είναι και ο παράδεισος και η κόλαση. Από εμάς εξαρτάται. Είμαστε θνητοί και είναι αθάνατη (συγκριτικά) οπότε δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς προσπαθούμε να αποδείξουμε ως είδος.
Οι λύσεις υπάρχουν και είναι γνωστές σε όλους αλλά δεν θα ενεργοποιηθούν. Ποιος θα μείνει στην μεγαλούπολη (την όποια) χωρίς κλιματιστικό; Ακόμα και ο φανατικότερος οικολόγος εργάζεται σε κτίριο με κλιματισμό και όχι μόνο δεν εγκαταλείπει το κτίριο και την δουλειά του αλλά αγωνίζεται να μην την χάσει κιόλας.
Κάποτε όταν ήμουνα παιδί παίρναμε τα ποδήλατα και πηγαίναμε για βόλτα από το Χαϊδάρι στο Φάληρο. Μισή ώρα ποδήλατο είναι αλλά κανείς μα κανείς δε θα το κάνει σήμερα. Κανείς δεν θα πετάξει το καινούργιο του αυτοκίνητο για χάρη της τρύπας του όζοντος ούτε θα μετατρέψει τον κινητήρα για καύση εναλλακτικής ενέργειας. Που χρήματα άλλωστε αφού το χρωστάει στην τράπεζα ακόμα.
Κι όμως όλες αυτές οι ανάγκες που μας έχουν επιβάλει είναι πλασματικές. Στην πραγματικότητα ούτε βενζινοκινητήρες χρειαζόμαστε ούτε δίκτυο παροχής ηλεκτρικού. Θα μπορούσαμε κάλλιστα να καίμε οινόπνευμα ή υδρογόνο και να παράγουμε ηλεκτρική ενέργεια στο σπίτι του ο καθένας.
Αλλά δεν θα γίνει έτσι. Διότι ποιος θα το κάνει; Οι πολιτικοί μας ταγοί; Αυτό ούτε για αστείο δεν μπορώ να το διανοηθώ. Ποιος πολιτικός θα τολμήσει να αντιταχθεί στα συμφέροντα των διυλιστηρίων; Όποιος τολμήσει δεν θα ξαναεκλεγεί ποτέ του. Διότι το ποίμνιον δεν ψηφίζει για το συμφέρον του αλλά για το συμφέρον του κόμματος άντε και για καμιά δουλίτσα στο δημόσιο. Και το κόμμα υπάρχει επειδή χρηματοδοτείται από αυτά ακριβώς τα συμφέροντα που λυμαίνονται τον πλανήτη κι εμάς μαζί του.
Μπλα μπλα μπλα ξεχάστηκα πάλι. Είπα πριν πως με συγκίνησε η διαδήλωση στο σύνταγμα αλλά δεν με ικανοποίησε.
5000 άνθρωποι 5000 χιλιάδες ρίζες να μαζευόμαστε μια φορά το τρίμηνο και να τις φυτεύουμε. Κι όσες πιάσουν. Πεντέλη Υμηττός Αιγάλεω είναι εκεί και περιμένουν. Πήλιο Χαλκιδική Ταΰγετος και τόσα άλλα επίσης. Το πολύ πολύ να μας μαζέψουν οι κλούβες για παράνομη δεντροφύτευση.
Καλές οι διαδηλώσεις αλλά δεν παράγουν οξυγόνο.
KING CRIMSON - Epitaph

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails