Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

29 Απριλίου 2013

Πενίην επιεικέως φέρειν σωφρονέοντος*

 

Πριν πολλά χρόνια μια ζωή πριν τότε που ακόμα ήμουν νιός με χνούδια στο μουστάκι ορφανός από πατέρα με μάνα άνεργη κι αδερφή μικρή, άνεργος κι εγώ, άφραγκος με την κυριολεξία της λέξης και μονίμως πεινασμένος ξυπνούσα το πρωί έπαιρνα μια μπατανόβουρτσα ένα ρολό έναν κασμά ένα φτυάρι κι ένα ζεμπίλι και κατέβαινα με την αυγούλα νηστικός ή μ’ ένα ξινόγαλο παπάρα με παξιμάδι, κατέβαινα στην πλατεία αξημέρωτα και περίμενα κάποιος να περάσει να με πάρει μεροκάματο. Ο,τιδήποτε μεροκάματο! Από το να ξεπετρώσω χωράφι αυλή και κήπο μέχρι βάψιμο κουβάλημα καθάρισμα κι ό,τι άλλο ήθελε ο καθείς αρκεί να έδινε ένα τίμιο μεροκάματο. Άλλες φορές έβρισκα μεροκάματο κι άλλες όχι οπότε και γυρνούσα νηστικός κι άφραγκος στο σπίτι έτρωγα λίγο τραχανά και κοιτούσα να δω τι σκατά θα κάνω. Η αλήθεια; Κανείς δεν γύριζε να με κοιτάξει. Κανείς δεν νοιάστηκε ποτέ αν είχαμε να φάμε ή να ζεσταθούμε. Βλέπετε ήταν όλοι βολεμένοι από τους βολευτές τους κι ήταν όλοι αφεντικά. Όλοι εκτός από μένα και κάτι λίγους ακόμα απόκληρους συν τους συνήθεις ύποπτους (ρομά) με τους οποίους άλλωστε αναγκαστικά λόγω φτώχειας και περιθωριοποίησης συμπορευόμουν. Αυτοί οι συνήθεις ύποπτοι, οι ρομά ήταν και οι μοναδικοί που όταν μ’ έβλεπαν να ζαλίζομαι από την πείνα μου έβαζαν μια μπουκιά ψωμί στο στόμα να κρατηθώ. Οι Ρομά και ο κυρ Στόλης.

Ο κυρ-Στόλης ήταν ο φούρναρης της γειτονιάς που με ήξερε από παιδί και κάθε φορά που μ’ έβλεπε να επιστρέφω από το μεροκάματο και να περνώ μπροστά από τον φούρνο χωρίς να μπάινω μέσα όταν λεφτά δεν υπήρχαν (διότι αν είχα κάνει μεροκάματο η είσοδός μου στον φούρνο ήταν απολύτως βέβαιη) έβγαινε αυτός έξω με μια φρατζόλα ψωμί και μου την έδινε χωρίς να περιμένει ούτε ευχαριστώ ν’ ακούσει. Εγώ από την μεριά μου σημείωνα πόσα ψωμιά μου είχε δώσει και με το πρώτο μεροκάματο πήγαινα τρέχοντας και του τα ξεπλήρωνα. Άνθρωπος με το Α κεφάλαιο ο κυρ-Στόλης.

Τις προάλλες λοιπόν πήγα στον φούρνο να πάρω ψωμί. Δεν το συνηθίζω, ζυμώνω μόνος μου αλλά που και που γι αλλαγή πάω και στον φούρνο. Καθώς λοιπόν περίμενα να πληρώσω στο ταμείο μπαίνει μέσα στο πολύ άνετο στυλ ένας άντρας γύρω στα 40, δερμάτινο μπουφάν αξίας ενός μηνιάτικου, παντελονάκι σένιο, παπουτσάκι πρώτη μούρη τσιγαριά μάλμπουρο στο ένα χέρι και καπουτσίνο φρέντο σχεδόν τελειωμένο στο άλλο χέρι. ώρα 13:00 ντάλα μεσημέρι αρπάζει ένα μπουρεκάκι με κρέμα μυζήθρας και κανέλλα από το ταψί το δείχνει στον φούρναρη και με ύφος χιλίων καρδιναλίων του λέει «λοιπόν, άκου να δεις ναούμ εγώ θα έρχομαι κάθε μέρα και θα σου παίρνω τσάμπα ένα τέτοιο». Κοίταζα μια αυτόν και μια τον φούρναρη που δεν αντέδρασε καθόλου οπότε πήρα τον λόγο κι απευθυνόμενος στον μπουρεκάκια του λέω «ωραίο το μπουρεκάκι ε;» οπότε γυρνάει ο τύπος με το ίδιο ύφος των χιλίων καρδιναλίων και μου λέει «είμαι άνεργος ναούμ κι από το πρωί μ’ ένα καφέ ναούμ και πείνασα, κατάλαβες»;

Τα πήρα στο κρανίο αλλά δεν το έδειξα. Τον ρώτησα ευγενικά «μα καλά αφού είσαι άνεργος και πεινάς γιατί έδωσες 3 ευρώ για καπουτσίνο φρέντο κι αρπάζεις και το μπουρεκάκι άλλα τρία ευρώ αντί ζητήσεις μια φρατζόλα ψωμί που στοιχίζει 75 λεπτά και θα σε κρατήσει όλη μέρα κι αντί να δώσεις τα τελευταία σου 3 ευρώ για καπουτσίνο γιατί δεν τα πήρες ντομάτες και μαρούλια να καρδαμώσεις και να μην φτάνεις στο σημείο ν’ αρπάζεις ετσιθελικά από τον φούρνο ό,τι σου καπνίσει;

Με είπε μαλάκα κι έφυγε. Ε λοιπόν αν ήταν δικός μου ο φούρνος αυτόν θα τον πέταγα έξω με τις κλωτσιές κι ας πάει να μαζέψει σαλιγκάρια και χόρτα να φάει που και νόστιμα είναι και υγιεινά και άφθονα αυτή την εποχή. Εγώ τα τρώω κι ας μην μου λείπει το φαί, ας τα φάει κι αυτός που πεινάει κιόλας, όχι που μου θέλει και μπουρεκάκια τσάμπα το ρεμάλι! Αλλιώς ας ψοφήσει από την πείνα, χέστηκα. Αρκετά με τους ελληναράδες βλαχομπαρόκ.

*ο σώφρον άνθρωπος υπομένει την φτώχεια με αξιοπρέπεια. – Δημόκριτος.

25 Απριλίου 2013

Βρε κακορίζικοι…

Φτωχός δεν είναι αυτός που δεν έχει να βάλει βενζίνη στο μερσεντές του. Φτωχός βρε κακορίζικοι είναι αυτός που αν κι εργάζεται πεινάει διψάει και κρυώνει.

 

ΥΓ. τα ξαναλέμε το φθινόπωρο. Πάω να περάσω καλά και παραγωγικά. Χαιρετώ σας.

Βρε κακομοιριασμένοι…

πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει πολλά λεφτά. Πλούσιος είναι αυτός που δεν χρειάζεται να δουλέψει για να ζήσει. Τι να τα κάνεις τα πολλά λεφτά αν όλη μέρα κι όλη νύχτα πρέπει να δουλεύεις για να συνεχίσεις να τα έχεις; Ο πλουσιότερος άνθρωπος του πλανήτη αγαπητοί κακομοιριασμένοι, ο πλουσιότερος άνθρωπος του πλανήτη δεν ΈΧΕΙ ΦΡΆΓΚΟ αλλά ούτε πεινάει ούτε διψάει ούτε κρυώνει!!!!

Σκεφτείτε το…

24 Απριλίου 2013

Τα καθάρματα μιλούν ακόμα!

 

Σκούζουν τα καθάρματα, σκούζουν οι τσιφλικάδες και οι κεχαγιάδες και βάλανε και τα τσιράκια τους του ΓΕΩΤΕΕ να σκούξουν κι αυτοί που έχουν… «θεσμικό ρόλο» στην κάλυψη των τσιφλικάδων. Οι πασάδες του ΓΕΩΤΕΕ λοιπόν μεταξύ άλλων ανήκουστων σημείωσαν και τα εξής.

1. «Την άποψη ότι η συστηματική αρνητική δημοσιότητα της περιοχής της Μανωλάδας είναι καταστροφική για την παραγωγή φράουλας» Ενώ για τους μαύρους χεστήκαμε αν η συγκομιδή της φράουλας είναι καταστροφική γι αυτούς. Αυτοί δεν μετράνε διότι είναι μαύροι. Ίσως αν ήταν κόκκινοι σαν τις φράουλες να τους πρόσεχαν κι αναλόγως.

2. Παράλληλα γίνεται λόγος για «κάποιους πυροβολισμούς που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον μιας ολόκληρης χώρας»…

Κατάλαβα καλά; Γίνεται λόγος για κάποιους πυροβολισμούς λέει το ΓΕΩΤΕΕ! Έλα μωρέ, μερικοί πυροβολισμοί στους μαύρους και σιγά τα λάχανα δηλαδή! Τι είναι μερικοί πυροβολισμοί στους μαύρους μπροστά στον πακτωλό χρημάτων της κόκκινης λαχταριστής φράουλας, λένε τα τσιράκια του ΓΕΩΤΕΕ.

3. «Η διοικούσα επιτροπή του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου με ομόφωνη απόφασή της ζητά από όλους τους φορείς της Δυτικής Ελλάδας να παρέμβουν προκειμένου να σταματήσει η συνεχιζόμενη άδικη κατασυκοφάντηση μιας ολόκληρης παραγωγικής περιοχής όπως αυτή της Μανωλάδας και ενός προϊόντος όπως η φράουλα. Κανείς δεν αναφέρει πως πρόκειται για ένα μεμονωμένο γεγονός, ακόμα και αν έχουν σημειωθεί 1-2 επιθέσεις κατά αλλοδαπών εργαζομένων στην περιοχή και κατά το παρελθόν. Τρεις χιλιάδες αλλοδαποί εργαζόμενοι στην περιοχή επί 10 και πλέον έτη είναι λογικό ότι θα υπάρχουν και παρατράγουδα όπως άλλωστε αν κοιτάξουμε στο παρελθόν θα δούμε φαινόμενα βιαιότητας ανάμεσα και σε έλληνες πολίτες».

Ώστε άδικη κατασυκοφάντηση και μεμονωμένο γεγονός ε; Λαμόγια!!! Επί μια δεκαετία και παραπάνω τα ίδια και χειρότερα γίνονται αλλά εσείς μούγκα στην στρούγκα επειδή σας βόλευε και ίσως και να σας άρεσε κιόλας να βλέπετε να βασανίζονται οι μαύροι και φτωχοί. Κατασυκοφάντηση και μεμονωμένο γεγονός ε κατήδες; Μούγκα για τα προηγούμενα 15 χρόνια που τους σέρνατε σκλάβους κι όταν κάποιοι… «ανθέλληνες» κατεβαίναμε να δούμε τι γίνεται (διότι γνωρίζαμε) μας παίρνατε με τα δίκαννα μην μπούμε στα περιφραγμένα σας τσιφλίκια και δούμε τα βασανιστήρια των ανθρώπων που μαρτυρούν στα χέρια σας για ένα κομμάτι παξιμάδι. Ή μήπως δεν ξέρατε «κύριοι και κυρίες» του ΓΕΩΤΕΕ ότι στα τσιφλίκια των φραουλάδων δεν μπαίνει κανείς χωρίς κίνδυνο της ζωής του από τους οπλισμένους κεχαγιάδες; Ουστ λαμόγια! Και βέβαια αν κοιτάξουμε το παρελθόν θα δούμε ανάλογα φαινόμενα ανάμεσα σ’ έλληνες. Μόνο που πρέπει να πάμε πολύ πίσω, εκεί στις αρχές του 20ου αιώνα που νομίζετε ότι ζείτε ακόμα κατήδες του κερατά!

4. «Πρέπει να γίνει κατανοητό στον καθένα ότι η φράουλα είναι ένα ευπαθές προϊόν το οποίο αν δεν συγκομιστεί έγκαιρα καταστρέφεται οριστικά. Ο υπερβάλλων ειδησεογραφικός ζήλος των τελευταίων ημερών έχει ήδη καταστρέψει κάποιες παρτίδες προϊόντος το οποίο παρέμεινε ασυγκόμιστο στο χωράφι».

Και συνεχίζοντας την… «λογική» των κατήδων του ΓΕΩΤΕΕ, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι εμείς πουλάμε κόκκινες φράουλες κι όχι μαύρους ανθρώπους και συνεπώς μας νοιάζει και φροντίζουμε τις κόκκινες φράουλες κι όχι τους μαύρους ανθρώπους. Τους κατήδες του ΓΕΩΤΕΕ ποσώς τους απασχολεί η ευπάθεια των μαύρων ανθρώπων. Αυτοί πουλάνε κόκκινες φράουλες και μόνο αυτή η ευπάθεια τους ενδιαφέρει. Αν είναι να χαθούν οι κόκκινες φράουλες καλύτερα γι αυτούς να χαθούν οι μαύροι άνθρωποι. Με μερικές παρτίδες πυροβολισμούς ίσως…;

5. Για να λυθεί άμεσα το θέμα θα πρέπει οι αρμόδιες κρατικές αρχές να προχωρήσουν σε προσωρινή τακτοποίηση παραμονής των αλλοδαπών εργατών που εργάζονται στην συγκομιδή της φράουλας και οι οποίοι στην συντριπτική πλειοψηφία απολαμβάνουν επί χρόνια της φιλοξενίας των τοπικών παραγωγών. Το ΓΕΩΤ.Ε.Ε. / Παράρτημα Πελοποννήσου & Δυτ. Στερεάς Ελλάδας σε κάθε περίπτωση στέκεται στο πλευρό του Έλληνα παραγωγού αλλά και του αλλοδαπού εργάτη γης ο οποίος θα πρέπει να απολαμβάνει ασφαλιστικής κάλυψης για την εργασία του. Φαινόμενα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο είναι καταδικαστέα, πόσο μάλλον στις μέρες μας όπου το εργασιακό τοπίο στην Ελλάδα τείνει να αποκτήσει χαρακτηριστικά μεσαίωνα.

Για να λυθεί λοιπόν άμεσα το θέμα {πριν τους ξεκάνουν όλους με το τέλος της συγκομιδής;} πρέπει οι κρατικές αρχές να δώσουν άδεια ανθρώπινης υπόστασης και παραμονής στους μαύρους ανθρώπους που μαζεύουν τις πολυτιμες κόκκινες φράουλες. Διότι αυτοί οι μαύροι άνθρωποι ΦΙΛΟΞΕΝΟΎΝΤΑΙ λέει επί χρόνια!!! Μιλάμε για την φιλοξενία! Δεν έχετε ιδέα τι σημαίνει φιλοξενία αν δεν έχετε πάει να δείτε που και πως φιλοξενούνται οι μαύροι άνθρωποι που μαζεύουν τις κόκκινες φράουλες. Φαινόμενα εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο είναι καταδικαστέα λέει αλλά δεν ξέρουμε αν οι μαύροι που μαζεύουν τις κόκκινες φράουλες συγκαταλέγονται στο είδος των ανθρώπων, ε; Και βέβαια το κερασάκι στην τούρτα, οι δημόσιοι υπάλληλοι του ΓΕΩΤΕΕ μιλούν για τάση εργασιακού μεσαίωνα. Βρε κτήνη εργασιακός μεσαίωνας υπάρχει στην ελλάδα καθημερινά και συνεχώς και αδιαλείπτως αλλά εσείς ήσασταν βολεμένοι δημόσιοι υπάλληλοι κεχαγιάδες του δημοσίου βολεμένοι, οπότε χαμπάρι δεν παίρνατε. Τώρα τελευταία μόνο σαν κάτι να σας μύρισε περί εργασιακού μεσαίωνα… ε; κοπρόσκυλα!

6. Σε κάθε περίπτωση η εθνική παραγωγή πρέπει να στηριχτεί και στα πλαίσια αυτά πρέπει να σταματήσει η δυσφήμιση της περιοχής της Μανωλάδας και της φράουλας. Επιπλέον θα πρέπει η πολιτεία αμέσως μετά την λήξη της φετινής συγκομιδής να συνεργαστεί στενά με τους τοπικούς φορείς και τις Ομάδες Παραγωγών φράουλας προκειμένου να διασφαλιστεί ότι δεν θα επαναληφθούν και τα επόμενα χρόνια φαινόμενα δυσφήμισης της περιοχής αλλά και ότι θα απομονωθούν αυτοί οι ελάχιστοι που αγνοούν τον σεβασμό στην ανθρώπινη ύπαρξη [...].

Με λίγα λόγια τι μας λέει το ΓΕΩΤΕΕ; Σε κάθε περίπτωση πρέπει να μαζέφτούν οι κόκκινες φράουλες έστω κι αν χρειαστεί να τους ξεκάνουμε όλους τους μάυρους που μαζεύουν τις κόκκινες φράουλες; Ας τους πλακώσουμε στις ντουφεκιές και για φέτος κι από του χρόνου βλέπουμε; Και βέβαια να μαζευτούν και οι κάποιοι ελάχιστοι κεχαγιάδες που δεν καταλαβαίνουν τις διαταγές των τσιφλικάδων να μην αφήνουν σημάδια των βασανισμών; Να μείνουν μόνο οι καλοί και άξιοι κεχαγιάδες που δεν αφήνουν σημάδια δίνοντας δικαιώματα ε; Καθάρματα!

 

 

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63817691

23 Απριλίου 2013

ενεργητική αδράνεια–χάσκωντες μπροστά στο μέλλον που δεν έχει ο θεός τους

 

Όταν αλλάζει η κατάσταση, το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι τα λεφτά, είναι η αλλαγή υποδείγματος. Οι άνθρωποι συνεχίζουν να κάνουν ό,τι έκαναν πριν. Οι πιο φιλότιμοι κάνουν περισσότερο από αυτό που έκαναν πριν. Λέγεται ενεργητική αδράνεια. Πιστεύουν ότι η κρίση είναι ένα παροδικό φαινόμενο, κάποτε θα τελειώσει και όλα θα συνεχιστούν όπως ήταν πριν. Θα τελειώσει, αλλά τίποτα δεν θα είναι όπως πριν. Το οικονομικό μοντέλο που μας οδήγησε στη χρεοκοπία δεν θα ξαναϋπάρξει.

Δεν είναι το σημαντικότερο ζήτημα που μας απασχολεί, αλλά είναι σημαντικό. Κυρίως γιατί αφορά συμπεριφορές, δείχνει πόσο ώριμοι είμαστε να αντιμετωπίσουμε τα νέα δεδομένα. Είναι τώρα χρόνια που συζητάμε για τα ωράρια των καταστημάτων. Αν θα είναι ανοιχτά κάθε Κυριακή, 10 Κυριακές ή 6. Μέχρι τώρα, αυτό που έχει γίνει σε 5 χρόνια ύφεσης είναι να μένουν ανοιχτά 2 ώρες παραπάνω τα Σάββατα. Εντωμεταξύ τα λουκέτα είναι καθημερινό φαινόμενο, έχουν πια τη μορφή χιονοστιβάδας. Αλλά όλοι αντιδρούν στην προοπτική να δουλέψουν περισσότερο, να δουλέψουν αλλιώς.

Οι παπάδες ανησυχούν μη χαθεί ο «εκκλησιασμός» της Κυριακής. Ανησυχούν γιατί παραδίδουμε την Κυριακή στο εμπόριο και πότε θα βλέπουν τις οικογένειές τους οι εργαζόμενοι. Όλοι γενικά είναι ανήσυχοι. Κάτι απειλεί τη μέχρι τώρα κανονισμένη ζωή τους. Συγνώμη που θα το πω έτσι ψυχρά, αλλά αν φοβάσαι τόσο πολύ το μέλλον, αν δεν θες να αλλάξει τίποτα, τότε η κρίση που υποτίθεται είναι δραματική, για σένα δεν είναι τόσο. Γιατί υπάρχουν και 1,5 εκατομμύριο άνεργοι που δεν συζητάνε για ωράρια, ψάχνουν μια δουλειά πρώτα να βρουν, μια οποιαδήποτε δουλειά. Το πρόβλημά μας είναι οι θέσεις εργασίας, όχι οι μέρες που θα ασκείται αυτή η εργασία.

Οι έμποροι ισχυρίζονται ότι η κυριακάτικη λειτουργία δεν έχει νόημα, το πρόβλημά μας λένε δεν είναι οι ώρες, είναι ότι ο κόσμος δεν έχει λεφτά να ψωνίσει. Άμα είναι έτσι, γιατί δεν ανοίγουν μια μέρα τη βδομάδα, 5 ώρες, να ψωνίζουμε όσα λεφτά έχουμε, να μην κουραζόμαστε όλοι; Φοβούνται ότι θα επιβαρυνθούν με περισσότερα έξοδα και η κίνηση δεν θα είναι αρκετή για να τα καλύψει, θα χρεοκοπήσουν. Άμα είναι έτσι, γιατί δεν αφήνουν τότε όσους θέλουν να ανοίξουν, να καταστραφούν, να απαλλαγούν από τους ανταγωνιστές τους; Τότε λένε το αντίθετο επιχείρημα, που αντιφάσκει ευθέως με το πρώτο: Όσοι μπορούν να ανοίξουν τις Κυριακές θα παίρνουν τη δουλειά από τους υπόλοιπους. Και αυτοί θα είναι τα μεγάλα πολυκαταστήματα. Που θα παίρνουν τη δουλειά, αυτή που δεν θα υπάρχει, γιατί το πρόβλημα δεν είναι οι ώρες, αλλά τα λεφτά που δεν έχουμε... Κι ας δείχνει η εμπειρία από τις άλλες χώρες ότι συνήθως τα ανοιχτά ωράρια διευκολύνουν τα μικρά μαγαζιά και όχι τα μεγάλα, που χρειάζονται εκατοντάδες άτομα προσωπικό για να καλύψουν μία επιπλέον βάρδια.

Υπάρχει πρόβλημα, λένε οι εργαζόμενοι, γιατί είναι βέβαιο ότι θα μας υποχρεώσουν να δουλεύουμε περισσότερες ώρες χωρίς επιπλέον αμοιβή. Αυτό είναι ένα πρόβλημα, πράγματι, αλλά τότε να συζητήσουμε πώς διασφαλίζεται αυτό, να μη συζητάμε για τις ώρες λειτουργίας της αγοράς που είναι άλλο ζήτημα. Αλλά γιατί αυτοί ειδικά θα έχουν πρόβλημα; Γιατί, αν δεν κάνω λάθος, Κυριακή δουλεύουν κι άλλοι άνθρωποι. Δουλεύουν τα λεωφορεία, τα μετρό, τα τραμ, ο ηλεκτρικός. Δουλεύουν οι ταξιτζήδες. Δουλεύουν τα εστιατόρια, τα μπαρ, τα καφέ, τα κλαμπ, οι συναυλιακοί χώροι. Δουλεύουν οι εφημερίδες, οι τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα, τα sites. Δουλεύουν τα αεροπλάνα, τα τρένα, τα καράβια, τα αεροδρόμια, οι σταθμοί. Δουλεύουν η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, η ΕΥΔΑΠ, οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, δουλεύουν τα ξενοδοχεία, τα γραφεία ενοικιάσεως αυτοκινήτων, τα τουριστικά γραφεία. Δουλεύουν τα ζαχαροπλαστεία, οι κάβες, τα ανθοπωλεία. Δουλεύουν τα εργοστάσια συνεχούς βάρδιας, τα περίπτερα, τα ψιλικατζίδικα. Δουλεύουν τα σινεμά, τα θέατρα, οι μουσικές σκηνές. Δουλεύουν οι αστυνομικοί, οι πυροσβέστες, ο στρατός, τα νοσοκομεία, οι γιατροί. Αυτούς πώς δεν τους εκμεταλλεύονται; Αυτοί πώς το έλυσαν το πρόβλημα;

Στην πραγματικότητα, παρόλο που δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει στη δημοσιοϋπαλληλική χώρα, το αντίθετο συμβαίνει, ο περισσότερος κόσμος δουλεύει τις Κυριακές. Είναι λογικό, στις σημερινές μεγαλουπόλεις των πολλών εκατομμυρίων, κάθε στιγμή της μέρας και της νύχτας υπάρχουν ανθρώπινες δραστηριότητες που πρέπει να καλυφθούν. Και η εργατική νομοθεσία αυτό που φροντίζει δεν είναι οι ώρες λειτουργίας της αγοράς, αλλά η προστασία των εργαζομένων, να μη δουλεύουν περισσότερες ώρες, να πληρώνονται υπερωρίες, να έχουν μία ή δύο μέρες αργίας συνεχόμενες.

Αυτό, όμως, είναι διαφορετικό ζήτημα από την απελευθέρωση της αγοράς. Κανονικά, με την ύφεση και την ανεργία που βασανίζουν τη χώρα, θα έπρεπε όλοι να προσπαθούμε να διευρύνουμε την αγορά. Παραδόξως, κάνουμε το αντίθετο. Κι ας μας λένε όλοι όσοι ασχολούνται με την τουριστική βιομηχανία ότι δεν γίνεται συνεδριακός τουρισμός, ότι δεν γίνεται η Αθήνα προορισμός του σαββατοκύριακου με τα καταστήματα κλειστά. Συζητάμε για τα ζητήματα με τα μάτια στραμμένα στο βολικό παρελθόν, που δεν θα ξαναϋπάρξει. Δεν βλέπουμε την ανάγκη αλλαγής υποδείγματος. Δεν μπορούμε να δούμε το μέλλον, να το προετοιμάσουμε. Την Αθήνα ελκυστική πόλη, ανοιχτή και φωταγωγημένη που υποδέχεται εκατομμύρια επισκέπτες απ’ όλο τον κόσμο 12 μήνες το χρόνο. Χωρίς σιδερένια ρολά στις βιτρίνες, χωρίς κλειστά μαγαζιά.

Κάνουμε άμυνα την ώρα που χρειάζεται να είμαστε τολμηροί και να δοκιμάζουμε καινούργιες συνταγές. Οι «μέσα» προσπαθούν να διατηρήσουν τον παλιό τρόπο λειτουργίας χωρίς να νοιάζονται για τους «έξω», που αναζητούν μια δουλειά. Οι νέες θέσεις εργασίας που θα προστεθούν το πιθανότερο είναι πως θα ’ναι part time λένε, λες και είναι κακό αυτό στη χώρα που η ανεργία των νέων έχει φτάσει στο 60%. Δεν είναι ότι δεν θέλουν απλώς να δουλέψουν περισσότερο, δεν επιτρέπουν και στους άλλους να το κάνουν. Κανείς δεν υποχρεώνει κανέναν. Κι όμως, οι αντιδράσεις είναι ομόφωνες και αδιάλλακτες. Δεν αλλάζουμε και δεν αφήνουμε κανέναν άλλο να αλλάξει.

Θα λειτουργούν όλα τα καταστήματα της Αθήνας τις Κυριακές; Πουθενά δεν γίνεται αυτό στον κόσμο. Μακάρι να γινόταν. Θα σήμαινε ότι είχαμε ξεπεράσει την ύφεση, ότι είχαμε κάνει την Αθήνα παγκόσμιο προορισμό ξανά, εμπορικό κέντρο της Μεσογείου, ότι η οικονομίας μας ανθούσε. Στην πραγματικότητα παντού οι τοπικές κοινωνίες συνεννοούνται, βλέπουν την κίνηση της αγοράς, τις ανάγκες, και ρυθμίζουν τη λειτουργία. Αλλού είναι τα πολυκαταστήματα ανοιχτά ακόμα και ανήμερα την Πρωτοχρονιά, αλλού είναι ανοιχτό τις Κυριακές το κέντρο, άλλοτε ένα outlet έξω από την πόλη.

Κάπως έτσι θα γινόταν και στην Αθήνα. Μια Κυριακή θα λειτουργούσε το κέντρο της πόλης, την άλλη η αγορά θα μετακινείτο στη Γλυφάδα, την άλλη στο Μαρούσι, στην Κηφισιά, μια γιορτή θα άνοιγαν τα mall και μια άλλη οι λαϊκές. Η πόλη θα αποκτούσε νέα ζωντάνια και κινητικότητα. Τις λύσεις θα τις έδινε η ζωή, που αλλάζει συνεχώς. Που εμείς την κάνουμε να αλλάζει. Όμως αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημά μας. Τόσα χρόνια κρίσης και ακόμα το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας μας πιστεύει ότι μπορεί να υπάρξει επιστροφή στο αδύνατο παρελθόν. Δεν είναι διατεθειμένο να ρισκάρει τίποτα. Μόνο φοβάται το μέλλον που περιέχει πάντα κινδύνους. Ποτέ ευκαιρίες. Γι’ αυτό η ύφεση συνεχίζεται πέμπτη χρονιά.

the paper - Edito 432 | www.athensvoice.gr

RIP Mr. Richie “Free Man” Havens

 

ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!

 

18 Απριλίου 2013

Πυργιώτες! Νομός Ηλείας!

Πυργιώτες! Νομός Ηλείας! Σιχαμένη φάρα δοσίλογων κοτζαμπάσηδων και κεχαγιάδων! Κλασσικοί αιμομίκτες, ο καλύτερος έχει πάει με την μάνα του. Ρουφιάνοι και προδότες εκ γενετής με μόνο θεό το χρήμα. Απόγονοι τουρκαλβανών που φεύγοντας κυνηγημένοι από τους Αρκάδες οι Οθωμανοί άφησαν δώρο στους κεχαγιάδες τους τα απέραντα χωράφια για τις υπηρεσίες που πρόσφεραν στον οθωμανό πυργιώτες και παπάδες επί 400 χρόνια, φοροσυλλέκτες οι παπάδες και κεχαγιάδες των οθωμανών οι πυργιώτες. Και μετά, στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο όλοι τους πλην εξαιρέσεων, δοσίλογοι των ναζί γυρνούσαν από χωρίο σε χωριό κι έσφαζαν γυναίκες και παιδιά. Πυργιώτες, σιχαμένη φάρα γεννημένοι δούλοι και υποτακτικοί που όλη τους την ζωή προσκυνούν και γλύφουν, παλιοφάρα που μόνο κακά έφερε σ’ αυτόν τον τόπο. Ίδιοι και απαράλλακτοι με τα’ άλλα τα καθήκια τους τσάμηδες και ίσως και χειρότεροι. Πυργιώτες! Γεννήματα έχιδνας, σιχαμένοι κεχαγιάδες, δεν είναι τυχαίο που κανείς δεν σας θέλει!   asss




14 Απριλίου 2013

1995-2013

 

1995: Φραγκάτος, επιχειρηματίας, σπιταρόνα βόρεια, επιχείρηση, τζιπάρα, εξοχικά και κότερα. Του κόστιζε 5 και το πούλαγε 20 γιατί «είναι ελληνικό ρε μαλάκα (μαντέψτε σε ποιον… μαλάκα απευθύνεται) κι όποιος έχει πρόβλημα να πάρει κινέζικο με 10, στ’ αρχίδια μου»

2005: Φραγκάτος, επιχειρηματίας, σπιταρόνα, επιχείρηση, τζιπάρα, εξοχικά και κότερα και χρέη. Πολλά χρέη! Σαρανταπέντε νεκροταφείων λουλούδια στα σκυλάδικα σε κας (cash). Χύμα τα δάνεια. Του κόστιζε 7 και το πούλαγε 27 γιατί «στην τελική πάρε και συ ένα δάνειο ρε μαλάκα, τι φοβάσαι; Όλος ο κόσμος έχει πάρει, τι θα μας κάνουν; θα μας κλείσουν όλους μέσα; Αλλιώς τράβα να πάρεις κινεζικα με 10, χαχαχα φτηνιάρικα να γελάει ο κόσμος καρμίρη»

2013: Φραγκάτος, επιχειρηματίας, σπιταρόνα, επιχείρηση, τζιπάρα, εξοχικά και κότερα και χρέη εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως, ένθα απέδρα φράγκα επιχείρηση βίλλα τζιπάρα εξοχικά και κότερα. Παν χρέος το παρ’ αυτού πραχθέν εν λόγω ή έργω ή διανοία, ως αγα­θός και φιλάνθρωπος τραπεζίτης, διέγραψον ότι ουκ έστιν έλλην άνθρωπος, ος ζήσεται σ’ αυτή την χώρα και ουχ δανεισθεί, συ γαρ μόνος εκτός δανείων υπάρχεις, τα ευρώ σου ευρώ σου εις τον αιώνα, και ο νόμος σου το χρήμα, αλήθεια.

ΥΓ. …κι ο μαλάκας να του πηγαίνει λουλούδια μήπως; Μπα, όχι όσο υπάρχουν ακόμα ελληναροσκυλάδες!

ΥΓ2 Και για την περίπτωση που μπορεί και να τρίξουν τα κόκαλά του… αφιερωμένο στον θάνατο του ελληναροσκυλά εμποράκου!

4 Απριλίου 2013

θα τα πω κι αλλιώς…

όχι πως ελπίζω ότι θα… απλώς έτσι… για να μην… ότι δεν… ακούστε τα κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε. Για τους υπόλοιπους υπάρχουν ακόμα πλαστικά σημαιάκια…

Hello darkness, my old friend,

I've come to talk with you again,

Because a vision softly creeping,

Left its seeds while I was sleeping,

And the vision that was planted in my brain

Still remains

Within the sound of silence.

In restless dreams I walked alone

Narrow streets of cobblestone,

Neath the halo of a street lamp,

I turned my collar to the cold and damp

When my eyes were stabbed by the flash of

a neon light

That split the night

And touched the sound of silence.

And in the naked light I saw

Ten thousand people, maybe more.

People talking without speaking,

People hearing without listening,

People writing songs that voices never share

And no one deared

Disturb the sound of silence.

"Fools" said I,"You do not know

Silence like a cancer grows.

Hear my words that I might teach you,

Take my arms that I might reach you."

But my words like silent raindrops fell,

And echoed

In the wells of silence

And the people bowed and prayed

To the neon god they made.

And the sign flashed out its warning,

In the words that it was forming.

And the signs said, The words of the prophets

are written on the subway walls

And tenement halls.

And whisper'd in the sounds of silence

ΚΑΛΗ ΑΝΟΙΞΗ!!!!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails