έρωτας και γυναίκα, χθες, σήμερα, αύριο…

Υπήρξαν εποχές που η γυναίκα ως έκφραση του θηλυκού στοιχείου της φύσης λατρεύτηκε και δοξάστηκε στο όνομα της ιερής Μητέρας. Λατρεύτηκε στο όνομα του Έρωτα προς ότι μας δίνει ζωή. Διότι Έρωτας και γυναίκα ήταν τόσο ταυτόσημα ως έκφραση που τις περισσότερες φορές τα έβρισκες μαζί αχώριστα κάποτε συνουσιαζόμενα και κάποτε αντιμαχόμενα πάντα όμως υπό την σκέπη του Έρωτα, πάντα όμως ερωτευμένα. Λατρεύτηκε στο όνομα πολλών θεών η γυναίκα. Λατρεύτηκε καταρχήν ως Εστία πριν οι άνθρωποι αντιληφθούν καλά καλά τον εαυτό τους. Υπήρξαν εποχές όπου η Εστία ήταν πάνω απο οποιοδήποτε πρόσωπο και οποιαδήποτε κοινότητα. Ήταν στην ιερότητα αυτής της θηλυκής εστίας που η ιερή μητέρα διαιώνιζε την ζωή και αυτό το ήξεραν καλά εκείνοι οι παλιοί που ζούσαν κατά φύση πολύ περισσότερο απ' ότι εμείς σήμερα.

Ήταν όμως τα κατοπινά χρόνια της λαίλαπας που απομάκρυναν τον άνθρωπο απο την φύση του. Αρκετοί αιώνες απαγορευμένου έρωτα και μιαρού θηλυκού σε μια απέλπιδα προσπάθεια του σκοταδισμού για να εκλείψει το φως. Η ομορφιά και η δημιουργία του Έρωτα και το κάλος, η δημιουργικότητα της ιερής μητέρας χτυπήθηκαν ανηλεώς μα χωρίς αντίκρυσμα. Ο Έρωτας συνέχισε να υπάρχει το ίδιο ανίκητος και το θηλυκό συνέχισε να ερωτεύεται το αρσενικό και αντίστροφα σε πείσμα της επιβολής αρνησιζωίας. Μπορεί η γυναίκα και ο Έρωτας να έπαψαν να υμνούνται αλλά ποτέ δεν σταμάτησαν να τραγουδιούνται. Μπορεί οι γυναίκες να μαντηλοδέθηκαν και η ομορφιά τους να κρύφτηκε αλλά ποτέ δεν έπαψαν να γεννιούνται οι πεντάμορφες. Μόνο που πιά 'ητανε δυστυχισμένες για την ομορφιά τους. Μπορεί ο Έρωτας να απαγορεύτηκε αλλά πηδώντας απο της “ακρόπολης τα μέρη” τραγουδήθηκε στην αιωνιότητα όπου ανήκει. Μπορεί το δάσος να ξέπεσε σε πηγή πρώτης ύλης για καυσόξυλα, αλλά στην σκιά των νυμφών συνέχισαν να απολαμβάνουν το έρωτά τους οι ερωτευμένοι.

Κάπως έτσι, παραπαίοντας από θεό σε διάβολο ο Έρωτας και από μούσα σε μίασμα η γυναίκα, φτάσαμε στο σήμερα όπου με τις ευλογίες του ευρωπαϊκού διαφωτισμού μπορούμε ξανά να τολμήσουμε να επαναφέρουμε δειλά δειλά τα στοιχεία αυτά στην περίοπτη θέση που τους πρέπει.

Έχουμε όμως υποστεί στρέβλωση, τύφλωση σε τέτοιο βαθμό που δύσκολα μπορούμε να επανεκτιμήσουμε αυτές τις αξίες στην σωστή τους βάση.

Η λατρεία της γυναίκας αλλά και του έρωτα εμπεριέχεται σε ένα γενικότερο σύνολο που αφορά την ζωή γενικότερα και δεν περιορίζεται αποκλειστικά στις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων του ανθρώπινου είδους. Ο Έρωτας μεταξύ των ανθρώπων είναι ένα μέρος μόνο του έρωτα που η φύση εκφράζει. Έχοντας πλέον απομακρυνθεί από την ιερότητα της φύσης έχουμε ταυτόχρονα απομακρυνθεί και απο την σχέση που αυτή εκφράζει.

Έτσι ναι μεν σήμερα βλέπουμε να εορτάζονται δήθεν η ημέρα των ερωτευμένων και η μέρα της γυναίκας αλλά δυστυχώς τούτες οι εορτές είναι άνευ ουσίας. Πρόκειται για μια ακόμα ευκαιρία εμπορευματοποίησης αξιών χωρίς να απαιτείται καμιά προσπάθεια από μέρους μας για να τις τιμήσουμε. Αρκεί να ορίσουμε μια ημερομηνία και ένα κεφάλαιο σε ευρώ. Στις μέρες μας που όλες οι μειονότητες έχουν την εορτή τους γιορτάζουμε και την ημέρα της γυναίκας και την ημέρα του έρωτα. Διότι δυστυχώς για εμάς, ούτε η ιερότητα του θηλυκού ούτε η δύναμη του έρωτα είναι στην καθημερινότητά μας. Αρκούν για εμάς τους πλανημένους μια δυό μέρες τον χρόνο για να καλυφθούν οι αιτίες της αιωνιότητας. Τι κρίμα αλήθεια. Ένα μπουκέτο λουλούδια μια καρτούλα και τελειώσαμε με τις γυναίκες και τον έρωτα. Θα έπρεπε πρώτα οι ίδιες οι γυναίκες να αντιταχθούν στην γελοιότητα τούτου του μονοήμερου ιαματικού ψεύδους. Στην πραγματικότητα καμία ιερότητα κανένας σεβασμός δεν υφίσταται σήμερα γι αυτές. Γιορτάζουμε δήθεν για έρωτα την ίδια στιγμή που ζούμε απομυζώντας αντί καλλιεργώντας τον πλανήτη. Μιλάμε και γιορτάζουμε για τις γυναίκες αδυνατώντας να δούμε την γενικότερη συνεισφορά του θηλυκού στοιχείου γύρω μας και χρησιμοποιώντας τες ανάλογα με το πως συμφέρει αλλά πάντα ως μηχανές παραγωγής. Τό ίδιο συμβαίνει και με τους άντρες αλλά τουλάχιστον αυτοί δεν εορτάζουν και την ύπαρξή τους ακόμα. Σιγά το δικαίωμα δηλαδή. Γι αυτό ο κόσμος έγινε γένους ουδετέρου όχι μόνο λεκτικά αλλά και πνευματικά. Πόσοι απο εμάς άραγε βλέπουν την γη ως θηλυκό στοιχείο, ως Γαία; Το χώμα είναι η λέξη που μας εκφράζει. Ακόμα και αν λέμε “η γη” το χώμα εννοούμε. Γένος ουδέτερο παντού γύρω μας είναι ότι απόμεινε για εμάς. Αδύνατον να συνεννοηθούμε αλλιώς. Έτσι ουδέτερες είναι και οι σχέσεις μας. Για ποιόν έρωτα ακριβώς μιλάμε σήμερα; Για έρωτα με ημερομηνία λήξης. Για έρωτα μέσω πιστωτικής κάρτας. Σε έναν κόσμο όπου μέχρι χθες η συνουσία ήταν μιαρή προς δόξαν της απουσίας, σήμερα έγινε ακόρεστη προς δόξαν του ανούσιου.

Διότι πως θα εορτάσω τον έρωτα αν δεν είμαι ερωτευμένος και απο την άλλη αν είμαι ερωτευμένος τότε είμαι όλο τον χρόνο και όχι μία μέρα. Πως θα εορτάσω την ημέρα της γυναίκας; Με ποια λογική; Η γυναίκα δεν είναι μόνο εκείνη την ημέρα. Είναι όλο τον χρόνο. Η θυληκή πλευρά δεν είναι μόνο η γυναίκα είναι η μισή φύση. Τι πρέπει δηλαδή να κάνω την ημέρα των αυτών ψευδοεορτών που δεν το κάνω όλο τον υπόλοιπο χρόνο; Οι ερωτευμένοι εορτάζουν κάθε μέρα όλη μέρα και η γυναίκα είναι γυναίκα απο την στιγμή που γεννιέται μέχρι την στιγμή που πεθαίνει. Γιατί ειδικά αυτές οι μέρες εορτασμού;

Να σας πω γιατί. Διότι η σκληρή αλήθεια είναι πως όλες τις υπόλοιπες μέρες μας είναι αδιάφορα και ο έρωτας και η θηλυκότητα. Είμαστε δυστυχώς στο σημείο εκείνο όπου απλώς εορτάζουμε αυτά που δεν μπορούμε να καθυποτάξουμε. Είμαστε δυστυχώς ή για να ακριβολογώ, μας επέστρεψαν, στο σημείο εκείνο της βαρβαρότητας όπου συζητάμε για ισότητα μεταξύ των φύλων αντί να μιλάμε για ιερότητα αυτών στην φύση. Διότι η ιερότητα προϋποθέτει την ισότητα. Είμαστε στο ατυχές σημείο να εορτάζουμε τον έρωτα στο όνομα κάποιου Βαλεντίνου ενώ θα έπρεπε κατα την γνώμη μου να είμαστε συνεχώς ερωτευμένοι εορτάζοντας την ζωή και τον θάνατο. Δεν μπορούμε όμως. Γίναμε, μας έκαναν ανίκανους για κάτι τέτοιο. Μας έκαναν διότι αλλιώς θα σεβόμασταν τις κοινωνίες μας και τότε δεν θα είχαμε την ανάγκη της καθοδήγησης. Ένας κόσμος ερωτευμένος δεν μπορεί να έχει σκοπό το κέρδος ούτε το κέρδος μπορεί να κάνει τον άνθρωπο να ερωτευτεί την φύση του. Ένας κόσμος ερωτευμένος δεν έχει μεγάλες υλικές ανάγκες και τούτο δεν συμφέρει. Επιτράπηκε που επιτράπηκε στον έρωτα να υπάρξει μετά απο 16 αιώνες άγριου κυνηγητού, επιτράπηκε που επιτράπηκε στην γυναίκα να πετάξει την μαντήλα και το στίγμα της παρθενίας από πάνω της αλλά όχι και συνέχεια. Μόνο μερικές φορές τον χρόνο θα γίνεται κάποια γιορτή για να θυμίζει πως υπάρχουν και αυτά και για να πληρώνουμε το αντίτιμο της θύμησης. Μετά, στην δουλειά μας γρήγορα.

Οπωσδήποτε βρισκόμαστε σε πολύ καλύτερο επίπεδο απο τον ανατολικού τύπου σκοταδισμό πριν εκατό χρόνια που επέβαλε τα συνοικέσια και την μαντήλα, αλλά όπως πάμε θα καταλήξουμε στην δυτική νοοτροπία όπου ο έρωτας θα είναι καταρχήν προϊόν και η γυναίκα καταρχήν εργάτρια. Η εργάτρια παράγει το προϊόν και η αγορά το εμπορεύεται.

Είμαι της γνώμης πως η μέση οδός είναι η καλύτερη. Δεν γίνεται να μην γιορτάσουμε τον έρωτα όπως δεν γίνεται και να μην ερωτευθούμε. Το θέμα είναι όμως να γιορτάζω για κάτι που έχω και όχι για κάτι που δεν έχω ή το έχω σε ελάχιστες ελεγχόμενες δόσεις.

Αν καταρχήν ερωτευθούμε την ζωή και την φύση γύρω μας, αν δούμε στο νερό τις νηρηίδες όπως οι προγονοί μας, αν νοιώσουμε τις νύμφες των δέντρων και ερωτευθούμε το άγγιγμα της ηλιαχτίδας, αν συνειδητοποιήσουμε πως αρσενικό και θηλυκό δεν έχουν τίποτα να μοιράσουν αλλά αντίθετα είναι εξίσου δημιουργικά ακριβώς μέσω της δύναμης του έρωτα, τότε δεν θα χρειαζόμαστε κανέναν άγιο Βαλεντίνο και καμιά μέρα γυναίκας για να γιορτάσουμε τις ψευδαισθήσεις μας.

Είναι γνωστό πως βασική έμπνευση των τεχνών είναι τούτες οι ιδιότητες. Δεν είναι τυχαίο πως η έμπνευση τόσο πολύ εκφράζεται μέσω του έρωτα και της γυναίκας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο. Όταν γυναίκα και έρωτας βρεθούν μαζί τότε θα υπάρξει οπωσδήποτε κάποιου είδους γονιμοποίηση που θα βρεί τρόπο να εκφραστεί δίνοντας Λόγο ύπαρξης. Ούτε είναι τυχαίο πως και οι τέχνες απαγορεύτηκαν και εκδιώχθηκαν το ίδιο όσο ο έρωτας και η γυναίκα. Μιαρές και οι τέχνες κατασκευάσματα του χριστιανικού σατανά διότι ακριβώς εξυμνούν τον έρωτα την γυναίκα και την ζωή.

Όσοι λοιπόν από εμάς δεν περιοριζόμαστε σε ανούσιες γιορτούλες για εμπορική εκμετάλλευση, όσοι από εμάς την θυληκή φύση την βλέπουμε παντού γύρω μας και όχι μόνο στην γυναίκα ως πράγμα ή ανθρώπινη μηχανή αναπαραγωγής, όσοι από εμάς δεν φοβόμαστε να ερωτευθούμε και δεν φοβόμαστε να δημιουργήσουμε, δεν έχουμε παρά να θυμόμαστε πως είμαστε ουσιαστικά γεννήματα του έρωτα γης και ουρανού. Άντρες και γυναίκες, άνθρωποι καταρχήν. Άνθρωποι που ερωτευμένοι με την ζωή γεννούν αισιοδοξία γι αυτήν και δεν υπάρχουν απλώς για να πεθάνουν μια μέρα. Άνθρωποι που τιμώντας το σήμερα δημιουργούν το αύριο σε μια ερωτική σχέση όλων με όλα. Άνθρωποι που ερωτεύονται την αναπνοή τους καταρχήν. Ο έρωτας δεν έχει αντίθετο, είναι ζωή και θάνατος μαζί και δεν χρειάζεται ψευδο αγίους προστάτες. Είναι θεός από μόνος του.