Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

29 Ιουνίου 2009

Το νέο μουσείο της Ακρόπολης.

Πολύς ο λόγος τον τελευταίο καιρό για το καινούργιο μας μουσείο. Δεν είχα πάρει θέση αφού δεν το είχα δει και πώς να κρίνεις κάτι όταν δεν ξέρεις περί τίνος πρόκειται; Πήγα λοιπόν και το είδα. Το είδα πρώτα από μακρυά κατόπιν από κοντά και τέλος από μέσα. Με την ίδια σειρά θα εκφράσω και την άποψή μου.

Από μακριά μου άρεσε. Ένα στιβαρό κτήριο που λατρεύει το φως. Σαφώς είναι διαφορετικό από τον περιβάλλοντα χώρο όμως δένει με την ιστορία της αρχιτεκτονικής. Στην κορυφή του ιερού λόφου δεσπόζουν τα αρχιτεκτονικά ερείπια του αριστουργήματος της αρχαίας εποχής και στον πόδα αυτών χαμηλότερα αλλά όχι ταπεινά (ελληνικώ τω τρόπω δηλαδή) στέκει το αρχιτεκτονικό επίτευγμα της σύγχρονης εποχής. Ειλικρινά αυτή η εικόνα που συμπεριλάμβανε το αρχαιότατο με το νεότατο ταυτόχρονα με συγκλόνισε. Έκανε το μυαλό μου να διανύει ολόκληρο το ιστορικό ενδιάμεσο με την ταχύτητα του φωτός από το τότε στο τώρα και αντίστροφα. Μου δημιουργήθηκαν άπειρες εικόνες ολόκληρου του ιστορικού ενδιάμεσου, εικόνες που θέλοντας και μη πήρα μαζί μου και που κάθε μια από αυτές μου δίνει τροφή για σκέψη. Η όλη εικόνα της αρχαίας ακρόπολης με το σύγχρονο μουσείο με ανάγκασε όχι μόνο να διανύσω ολιστικά την ιστορία αλλά να βγάλω και συμπεράσματα για το χθες το σήμερα και το αύριο.

Το κυριότερο αυτών των συμπερασμάτων ως εξωτερικού παρατηρητή, αυτό που με συγκλόνισε και μ’ έκανε να στρέψω σφαλιστά τα μάτια μου στο Ήλιο, ήταν η επιστροφή του φωτός. Ο ναός της Παλλάδας λουζότανε στο φως τόσο εξωτερικά (πως αλλιώς;) όσο και εσωτερικά. Έλαμπε κυριολεκτικά κάτω από τον Αττικό ουρανό. Ε το ίδιο συμβαίνει και με το μουσείο. Λούζεται στο φως, φαίνεται διάφανο, αστράφτει πολλαπλασιάζοντας την ισχύ του φωτοδότη. Τα σκοτεινά χρόνια πέρασαν ανεπίστρεπτα ήταν το συμπέρασμα. Οι καιροί που οι άνθρωποι έχτιζαν σκοτεινούς ανήλιαγους ναούς πέρασε. Τα σκοτεινά κτήρια τελείωσαν και μάλιστα ανεπίστρεπτα. Η διαφορά του χειρισμού του φωτός στα δύο κτίρια ήταν αυτή που μου επιβεβαίωσε το ανεπίστρεπτο. Η Ακρόπολη άφηνε το φως να μπει άπλετο και το άφηνε να επαναδιαχυθεί άπλετο αυξάνοντας έτσι την λαμπρότητα. Το σύγχρονο μουσείο πετυχαίνει πολλαπλάσια λαμπρότητα χωρίς όμως να αφήνει όλο το φως να διαχυθεί προς τα έξω. Αντίθετα κρατάει μέσα του και κυρίως χειρίζεται, ικανή ποσότητα φωτός. Φαίνεται σαν να έχει απλώσει τα χέρια του να μαζέψει φως σαν να κοιτάει προς τον ήλιο. Προστατεύει η σύγχρονη αρχιτεκτονική την ύπαρξη φωτός, λατρεύει το φως. Δείχνει να κινείτε μαζί με τον ήλιο. Σκοτάδι δηλαδή τέλος και είναι αυτή η ηλιολατρία κοινό σημείο των δύο κτιρίων για τον εξωτερικό παρατηρητή.

         Περιηγούμενος στον περίβολο του νέου μουσείου και κατευθυνόμενος τέλος προς την κύρια είσοδο, ένοιωσα δέος μπροστά στο μέγεθος. Αναλογιζόμενος δε τις αριθμητικές διαστάσεις του κτιρίου κατάλαβα πως το μεγαλείο που εκπέμπει είναι επίσης πολλαπλάσιο των πραγματικών του διαστάσεων. Με λίγα λόγια φαίνεται πολύ μεγαλύτερο απ’ ότι στην πραγματικότητα είναι. Ένοιωσα όπως περίπου θα ένοιωθε και ο αρχαίος Αθηναίος πολίτης όταν πλησίαζε στην ακρόπολη. Όπως και τότε αλλά με σύγχρονη απόδοση το κτίριο με άφηνε να δω μέσα. Δεν μου τα έδειχνε όμως όλα. Μου άφηνε κάποιες εικόνες αλλά δεν μπορούσα να δω στα άδυτά του. Με προκαλούσε να μπω δηλαδή, με τραβούσε προς την πύλη. Μεγαλείο και δέος μπροστά σε ένα οικοδόμημα που άστραφτε από μακριά και φάνταζε τεράστιο από κοντά κάνοντάς με να αισθάνομαι το ελάχιστο μέγεθός μου στο σύμπαντα κόσμο. Η δε πύλη του μου έδωσε το αίσθημα πως μπαίνω σ’ έναν άλλο κόσμο, μπαίνω μέσα σε μια διάφανη χρονοσφαίρα που θα με μεταφέρει σε κάποιον άλλο κόσμο, σε κάποιον άλλο πολιτισμό. Η πύλη μου έδωσε την αίσθηση πως μπαίνω ζωντανός μέσα σ’ ένα μύθο.

           Και όντως έτσι ήταν, περιηγούμενος το εσωτερικό του μουσείου βρέθηκα πράγματι σε έναν άλλο κόσμο. Ο αρχαίος πολιτισμός βιωμένος ως πρόγονος, ως δάσκαλος και σύμβουλος. Πραγματικά η περιήγηση στο μουσείο μου έδωσε το αίσθημα πως περιηγούμαι ζωντανός μέσα σε ένα βιβλίο που μου άφησαν παρακαταθήκη οι παππούδες μου. Ανηφόρες κατηφόρες στροφές γεμάτες εκπλήξεις και πολλές φορές ο τότε κόσμος να απλώνεται κάτω από τα πόδια σου δίνοντας την αίσθηση πως αιωρούμαι στο σήμερα διαβάζοντας τα διδάγματα και την ζωή του χθες. Το σύγχρονο μουσείο ευτυχώς δεν έχει εικονική πραγματικότητα αλλά σκέτη την πραγματικότητα. Είναι φτιαγμένο για όσους θέλουν να μάθουν, να διδαχθούν βιώνοντας παντοιοτρόπως όπως και στην καθημερινή μας ζωή.

Δύο πράγματα ήταν αυτά που δεν μου άρεσαν.

1) Είδα ένα όμορφο κτήριο στην μέση μιας άσχημης πόλης. Αν θέλουμε να δείξουμε όλη την ομορφιά του μουσείου μάλλον την Αθήνα πρέπει να ανακατασκευάσουμε.

2) Τα τακούνια. Του-κου του-κου πλήθος τα τακουνάκια παντού καθ’ όλη την διάρκεια της περιήγησης στο εσωτερικό.

Στο ερώτημα περί επιστροφής των γλυπτών από την αλλοδαπή είμαι της γνώμης πως όχι ακόμα. Όχι πριν δούμε την τύχη όσων ήδη στεγάζονται στο μουσείο αλλά και του ίδιου του μουσείου. Κάτι μου λέει πως θα εγκαταλειφθεί στην τύχη του και αυτό όπως και τα ολυμπιακά έργα οι αρχαιολογικοί τόποι κλπ κλπ.

Η πονηριά μιας κότας

Το κοτέτσι είναι χρήσιμο πράγμα. Οι κοτούλες κο κο κο μας δίνουν αυγουλάκια να φάμε και ενίοτε τρώμε και αυτές. Αντίθετα οι αρχαίοι ναοί είναι άχρηστα πράγματα μόνο πέτρες σκαλισμένες που δεν τρώγονται και δεν κάνουν αυγά. Διότι ο νεοέλληνας φροντίζει μόνο για την κοιλιά του. Πνευματική τροφή δεν χρειάζεται του είναι άχρηστη αφού είναι ανεγκέφαλος. Αν τώρα στην θέση της αρχαίας ακρόπολης ήταν κανα χριστιανικό τερατούργημα από αυτά που έχει γεμίσει ο τόπος τότε ούτε θα το πείραζε ο νοικοκύρης ούτε κοτέτσι θα έφτιαχνε. Θα έβαζε όμως ένα παγκάρι απ’ έξω και θα έβγαζε τα αυγουλάκια του. Ίσως να έβρισκε και καμιά θαυματουργή εικόνα και τότε θα έβγαζε και το μεζεδάκι του με τις ευλογίες του Ιαχβέ βεβαίως βεβαίως. Ίσως δε μια φορά τον χρόνο να οργάνωνε και μια “ιερά πανήγυρη” όπου θα πήγαιναν όλα τα ζώα της φάρμας να προσκυνήσουν την μοναδική αλήθεια της απόλυτης βλακείας κι έτσι ο επιφανής μεσσήνιος θα γινόταν και άγιος και θα είχαν αυγουλάκια και τα εγγόνια του. Οι λέξεις δήμος και δήμιος διαφέρουν μόνο κατά ένα γιώτα.  

Ένα μόλις εικοσιτετράωρο, πρίν τα εγκαίνια του Μουσείου, ένας επιφανής Μεσσήνιος Ρωμιός (πρώην αστυνομικός, όπως ανέδειξε η έρευνα) έδειχνε το πραγματικό στυγνό πρόσωπο και το μίσος της Ρωμιοσύνης για τον Ελληνικό Πολιτισμό. Πώς; Ισοπεδώνοντας με μπουλντόζα ολόκληρο τον αρχαιολογικό χώρο και τ’ απομεινάρια του ναού της ακρόπολης στο Πεταλίδι (αρχαία Κορώνη) της Μεσσηνίας, που βρίσκονταν μέσα στο αγροτεμάχιό του, για να φτιάξει ένα κοτέτσι!

Ελεύθερη Έρευνα

26 Ιουνίου 2009

Αθώοι οι εκτελεσθέντες στο Γουδί;

Κανένας δεν ήταν αθώος. Όχι μόνο αυτοί οι έξι αλλά και όλοι οι υπόλοιποι πολιτικοί της εποχής αλλά και όλοι οι πολίτες μέχρι τον τελευταίο φαντάρο που πήγε εκεί ήταν ένοχοι για έναν πόλεμο επεκτατικό που δεν χρειαζόταν. Ένοχοι όλοι που έσφαξαν και σφάχτηκαν με το βλακώδες όραμα μιας κάποιας “μεγάλης” ιμπεριαλιστικής Ελλάδας. Ένοχοι εσχάτης βλακείας και απόλυτου ξεπουλήματος στις μεγάλες δυνάμεις.

Αθώοι οι εκτελεσθέντες στο Γουδί;

Μπορεί να ξαναγραφτεί η Ιστορία;

Στο φιλοσοφικό ερώτημα δίνει απάντηση ο Άρειος Πάγος, που με οριακή πλειοψηφία (3-2) αποφάσισε ότι οι καταδικασθέντες πολιτικοί και στρατιωτικοί της περίφημης «δίκης των έξι» οι οποίοι εκτελέστηκαν στο Γουδί το 1922, λίγο μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, ήταν αθώοι.

Οι άνδρες που είχαν οδηγηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα για εσχάτη προδοσία, ήταν ο διοικητής της στρατιάς της Μικράς Ασίας Γεώργιος Χατζηανέστης, οι πρώην πρωθυπουργοί Δημήτριος Γούναρης, Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης και Νικόλαος Στράτος, ο υποναύαρχος και πρώην υπουργός Μιχαήλ Γούδας, ο υποστράτηγος και πρώην υπουργός Ξενοφών Στρατηγός, και οι πρώην υπουργοί Νικόλαος Θεοτόκης και Γεώργιος  Μπαλτατζής.

Από αυτούς, την 15η Νοεμβρίου του 1922, κατόπιν ουσιαστικών και τυπικών πολιτικών και στρατιωτικών πιέσεων, οι έξι εκτελέστηκαν στο Γουδί (οι Γούδας και Στρατηγός καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη). 

Το Ζ’ ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου, που εξέτασε εκ νέου την υπόθεση 87 χρόνια μετά, κατόπιν αιτήματος του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, εγγονού του εκτελεσθέντος πρωθυπουργού, έκρινε ότι με βάση μεταγενέστερα στοιχεία (τα οποία δεν διέθετε το τότε Έκτακτο Επαναστατικό Δικαστήριο) οι έξι ήταν αθώοι.

Η επανεξέταση της υπόθεσης στηρίχτηκε σε δηλώσεις, επιστολές και εκτιμήσεις, που εξέφρασαν μεταγενέστερα πολιτικοί και στρατιωτικοί εκείνης της εποχής.

Πάντως, με βάση το οριακό ποσοστό της απόφασης, η υπόθεση παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου που θα κρίνει οριστικά και αμετάκλητα αν οι έξι ήταν ένοχοι ή αθώοι.

Με βάση αυτές τις εκτιμήσεις, η «δίκη των έξι», όπως πέρασε στην Ιστορία, χαρακτηρίζεται πλέον σαφέστατα αναγκαία πολιτική κίνηση.

Για παράδειγμα, ο Ελευθέριος Βενιζέλος πολύ μετά την εκτέλεση συμφώνησε στο ότι «δεν δύναται να κατηγορηθούν δια πράξιν προδοσίας της Πατρίδος» Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, δήλωνε « ότι υπήρξαν μοιραία και αναγκαία θύματα εις τον βωμόν της Πατρίδος», ενώ ακόμη και ο Νικόλαος Πλαστήρας φέρεται να μετάνιωσε αργότερα, σύμφωνα με μαρτυρία φίλου του.

Zougla online

16 Ιουνίου 2009

Η προσωρινή αναστολή λειτουργίας του μπλογκ « Greek University Reform Forum

Δεν πα να κουρεύεσαι ρε e-lawyer που σου θίχτηκε η πελάτισσα και πήρες φόρα! Λες και δεν ξέρουμε πως τα ΑΕΙ έχουν γίνει τσιφλίκια της κάθε Παναγιωταρέας. Λες και δεν ξέρουμε πως ο κάθε τυχάρπαστος παίρνει θέση εκεί μέσα να διδάξει παράγοντας τούβλα. Τσούζει τώρα που δεν μπορείτε να φιμώσετε στόματα αλλά επιμένετε παντοιοτρόπως να προσπαθείτε. Καλό κουράγιο σας εύχομαι αφού όσο και να προσπαθείτε οι καιροί άλλαξαν δυστυχώς για τους πελάτες.

Η αναστολή λειτουργίας του μπλογκ τις τελευταίες δυο μέρες οφείλεται σε καταγγελία του κ. Β. Σωτηρόπουλου (e-lawyer) προς την wordpress (δείτε το ποστ Facebook και προαγωγές ΔΕΠ για να καταλάβετε το λόγο). Είχε προηγηθεί αίτημα του κ. Σωτηρόπουλου προς εμένα να αφαιρέσω συγκεκριμένο ποστ. Εγώ αρνήθηκα εξηγώντας τους λόγους. Κατόπιν ο κ. Σωτηρόπουλος έγραψε στην wordpress λέγοντάς τους ότι το μπλογκ παραβιάζει τους όρους λειτουργίας (terms of service). Η wordpress αποφάσισε να βάλει το μπλογκ σε “λίμπο” χωρίς να ζητήσει εξηγήσεις από μένα. Όταν επικοινώνησα μαζί τους μου είπαν ότι πρέπει να σβήσω το συγκεκριμένο ποστ. Εγώ απάντησα ότι δεν θα ήθελα να το κάνω αυτό, αλλά είμαι πρόθυμος να εξετάσω συγκεκριμένα σημεία του ποστ που μπορεί να είναι αναληθή και να τα σβήσω ή να δώσω διορθώσεις, να τονίσω δηλαδή στο ποστ ότι είναι ψευδή. Αυτό δεν έγινε δεκτό από τον κ. Σωτηρόπουλο, που έγραψε ότι ολόκληρο το ποστ «είναι δυσφημιστικό και χρησιμοποιεί ακατάλληλη γλώσσα». Τελικά, η wordpress αποφάσισε να «κρύψει» από μόνη της το επίμαχο ποστ μέχρι να γίνουν οι απαραίτητες διευκρινίσεις.

Greek University Reform Forum

15 Ιουνίου 2009

'Εκκληση 30 προσωπικοτήτων για τον απεργό πείνας Θοδωρή Τενέζο.

 

30 προσωπικότητες τού πνεύματος, της τέχνης και της πολιτικής έστειλαν έκκληση προς την πολιτική ηγεσία τού τόπου με την οποία ζητούν την άμεση παρέμβασή της για τη λήξη της απεργίας πείνας των 120 ημερών.

Οι υπογράφοντες την παρούσα σας απευθύνουμε έκκληση, ως υπεύθυνη πολιτική ηγεσία του τόπου, να παρέμβετε άμεσα στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, η οποία επί δυόμισυ χρόνια κωφεύει και αρνείται να εξετάσει τις καταγγελίες του επιχειρηματία κ. Θεόδωρου Τενέζου σχετικά με την ύπαρξη καρτέλ στην εμπορία του οικοδομικού χάλυβα, γεγονός που ευθύνεται για την οικονομική του καταστροφή. Ο Τενέζος βρίσκεται σήμερα στην 120η μέρα απεργίας πείνας για την διακοπή της οποίας αρκεί η απόφαση να εξεταστούν οι καταγγελίες του στο σύνολό τους από την Επιτροπή. Από χθές ο κ.Τενέζος έπαψε να δέχεται να καταναλώνει υγρά, γεγονός που στενεύει ασφυκτικά τα περιθώρια επιβίωσής του. Επίσης, από χθές συμμετέχει στην απεργία ο συνεταίρος του κ.Γιώργος Κοσμόπουλος, θωρακοχειρουργός, ήδη κλονισμένης υγείας, καθώς και ο κ. Χρήστος Άλμ, νεαρός ελληνο-σουηδός εθελοντής από την Θεσσαλονίκη. Αποτελεί ντροπή για την Πολιτεία μας να οδηγούνται συμπολίτες μας σε παρόμοιες ενέργειες προκειμένου να διεκδικήσουν τα αυτονόητα. Η απαράδεκτη αυτή κατάσταση μπορεί να τερματιστεί με μόνη την επίδειξη από μέρους σας της σχετικής πολιτικής βούλησης. Αν δεν το πράξετε αναλαμβάνετε βαρύτατη ηθική και πολιτική ευθύνη ...
Αθήνα, 12 Ιουνίου, 2009
Προς:
Αξιότιμο Πρωθυπουργό και Αξιότιμους κκ Υπουργούς της Κυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας, Αξιότιμο Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, Αξιότιμο Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και Πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Αξιότιμη Γ.Γ. της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. Αξιότιμο Πρόεδρο της Κ.Ο. του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αξιότιμο Πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ. Αξιότιμους κκ. Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Οι υπογράφοντες:
Αλευρομάγειρος Δημήτρης Αντιστράτηγος ε.α, Βαλαωρίτης Νάνος ποιητής, Βασιλειάδης Δαμιανός συγγραφέας, Βερυβάκης Ελευθέριος πρ. Υπουργός, Βούλγαρης Παντελής Σκηνοθέτης, Γιανναράς Χρήστος Καθηγητής Φιλοσοφίας Παντείου, Ευρυβιάδης Μάριος Καθηγητής Πολιτικών Επιστημών Παντείου, Ζουράρις Κώστας πολιτειολόγος, Καραμπελιάς Γιώργος συγγραφέας, εκδότης, Καρράς Αντώνης μέλος Γραμματείας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Κοκκέβη Ευγενία, Κούκος Σταύρος Πρόεδρος ΟΤΟΕ, Κούκος Στέλιος δημοσιογράφος, Κουμάνταρος Δημήτρης δημοσιογράφος, Ληναίος Στέφανος ηθοποιός, Μαύρος Γιάννης επιχειρηματίας, Μηλιαράκης Μανόλης Πρόεδρος Χριστιανικής Δημοκρατίας, Μουσιώνης Άρης ορθοπαιδικός, πρώην βουλευτής, Μπίλλης Ευριπίδης τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ, Νεγρεπόντη-Δελιβάνη Μαρία Καθηγήτρια Οικονομικών Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, Νησιώτης Θανάσης χειρούργος, Δντής Νοσοκομείου Μεταξά, Παπαγιαννόπουλος Γιώργος αρχιτέκτων, συγγραφέας, Παπαθεμελής Στέλιος Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης, Σαλπιγκτής Κρίτων συν/χος πολ. Μηχανικός, συγγραφέας, Σαρρής Νεοκλής Πρόεδρος Ε.ΔΗ.Κ.,Καθηγητής Παντείου, Στάμου Αλέκος συνδικαλιστής ΑΤΕ,μέλος Γραμματείας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Στρατούλης Δημήτρης συνδικαλιστής, Τουμανίδης Παύλος συνδικαλιστής, μέλος ΔΣ ΟΣΠΑ, Τσουκαλάς Δημήτρης πρ. Πρόεδρος ΟΤΟΕ, Φραγκιαδάκη Μαρία συνδικαλίστρια.

ΒΙΟΣ ΑΒΙΩΤΟΣ:

14 Ιουνίου 2009

Τα πάντα ρει.

Ακούω και βλέπω γύρω μου στις συναναστροφές μου πολλούς ανθρώπους οι οποίοι ενώ θυμικά μπορούν να διακρίνουν πως γύρω μας κάτι συμβαίνει ωστόσο αδυνατούν λογικά να αντιληφθούν περί τίνος ακριβώς πρόκειται. Αποτέλεσμα να διακατέχονται από έναν στείρο αρνητισμό, να νοιώθουν απαξίωση και να αποπνέουν την μιζέρια εκείνη που διακατέχει τον φόβο του αγνώστου.

Ακούω για απαξίωση της λογικής όταν ζούμε την εποχή των επιστημών, βλέπω φόβο για την οποιαδήποτε αλλαγή και εξέλιξη και παρατηρώ κάποιους που την εποχή της διαδραστικότητας και της οικουμενοποίησης του κόσμου αυτοί προτιμούν να κλείνονται στο καβούκι τους μεμψιμοιρώντας. Η όλη στροφή προς τον συντηρητισμό που παρατηρώ τελευταία δεν είναι τίποτα άλλο κατά την γνώμη μου παρά αυτό ακριβώς το κλείσιμο στο καβούκι ανθρώπων βολεμένων με το υπάρχων status έστω και αν αυτό δεν τους εκφράζει πλήρως. Ο φόβος για το αύριο είναι φυσιολογικός σ’ εκείνους που δεν ορίζουν ούτε το τώρα.

Όλοι αυτοί θεωρούν πως χάνεται η λογική αφού οι έννοιες τείνουν για μια ακόμη φορά να επαναπροσδιοριστούν. Είναι όμως έτσι; Χάνεται η λογική επειδή επαναπροσδιορίζονται οι έννοιες; θεωρώ πως δεν βρισκόμαστε σε απαξίωση της λογικής σήμερα. Αντίθετα η ανάπτυξη της λογικής είναι εξαιρετική σε σχέση με παλιότερα. Υπάρχει απαξίωση λογικής σήμερα αλλά αφορά την λογική του χθες που λόγω ακριβώς αυτής της ανάπτυξης έχει πάψει να είναι πλέον χρήσιμη και συνεπώς θα εξελίξουμε και την λογική μας. Η σημερινή λογική σε πεντακόσια χρόνια θα θεωρείται αρχαία.

Γνώμη μου είναι πως δεν υπάρχει αρχή και τέλος σε έννοιες όπως ήθος δημοκρατία ελευθερία δικαιοσύνη κλπ. Υπάρχει συνεχής εξέλιξη (μέρος της γενικής εξέλιξης) και μόνο να την θεωρήσουμε αποσπασματικά μπορούμε για να αξιώσουμε "δεδομένα" τα οποία όμως δεν είναι σταθερά παρά μόνο την συγκεκριμένη στιγμή που προσλαμβάνονται ως τέτοια.

Μια "βαθμιαία αλλαγή" συμβαίνει διαρκώς και ειλικρινά θεωρώ ότι αυτές οι έννοιες είναι συγκριτικά (αν και όπου μπορεί να συγκριθεί) πολύ καλύτερες υπό την έννοια πως εγώ θεωρώ πως περνάω καλύτερα από έναν άνθρωπο του μεσαίωνα ή όποιας άλλης εποχής πριν.

Ο δικός μου προβληματισμός έγκειται στο τίμημα αυτού διότι ουδέν καλόν...

Προς το παρόν η κοινωνία κινούμενη αποκλειστικά με την λογική του σήμερα, δείχνει πως αγνοεί καν την ύπαρξη τιμήματος, συνεπώς αδύνατον να το επηρεάσει και άρα κινούμαστε στην τύχη όσο αφορά το κόστος. Αυτό που δεν ΝΟΟΥΝ ακόμα να καταλάβουν οι άνθρωποι είναι πως πλέον ότι γίνεται σήμερα επηρεάζει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό το μέλλον βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα. Τοπικά όσο και παγκόσμια.

Γι αυτό τον λόγο η αυτή σημερινή λογική τείνει προς απαξίωση και της θέση της θα πάρει μια άλλη λογική εξελιγμένη και αυτή όπως όλα.

Ποια λογική όμως είναι αυτή που θα αντικαταστήσει την υπάρχουσα;

Ο καθένας έχει και πρέπει να έχει, την δική του άποψη έπ’ αυτού. Και μόνο που αναρωτιόμαστε και γράφουμε γι αυτό το θέμα σημαίνει πως υπάρχει και πως έχει αρχίσει για άλλη μια φορά στην ιστορία, η εποχή των ζυμώσεων. Όχι πως είχαν σταματήσει ποτέ αλλά τώρα ο μούστος βράζει. Η κοινωνία έχει μπει σε περίοδο βρασμού και το μοναδικό πράγμα (έτσι όπως έχουν τα πράγματα) που μπορούμε να ελέγξουμε είναι αν θα έχουμε βρασμό και θα απολαύσουμε κρασί ή θα έχουμε αναβρασμό και θα πιούμε ξύδι.

Σε όλο αυτό το σκηνικό η απομόνωση και η περιχαράκωση μόνο την πίεση μπορούν να αυξήσουν και το αποτέλεσμα θα είναι εκρηκτικό ανάλογο της πίεσης που έχει ασκηθεί στις ανοχές της κοινωνίας.

10 Ιουνίου 2009

ΙΑΜΑΤΙΚΟ ΨΕΥΔΟΣ

Το κάτωθι φυλλάδιο κυκλοφόρησε στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης από πόρτα σε πόρτα και στις ενορίες. Η μονή βατοπεδίου έχασε κέρδη και προσπαθεί να ανακάμψει μοιράζοντας φυλλάδια για το «κοινωνικό» της έργο. Ούτε λίγο ούτε πολύ επιχειρούν να πείσουν τον κόσμο πως παράγουν έργο φιλανθρωπικό και κοινωνικό και πως δεν φταίνε αυτοί για τις κλεψιές. Οι άλλοι φταίνε όπως πάντα και όχι οι άγιοι πατέρες.

Α ρε απατεώνες προς το παρόν όλο και κάποια γιαγιά θα πείσετε ακόμα. Προς το παρόν.

clip_image002

Επειτα άπό τον θόρυβο που προκλήθηκε σχετικά με την αξιοποίηση της πε-
ριουσίας της Μονής μας, ό Ηγούμενος π. Έφραίμ και όλη ή Αδελφότητα
ζητούμε ταπεινά συγγνώμη από τό Χριστεπώνυμο πλήρωμα, επειδή απρό-
βλεπτα και χωρίς νά τό θέλουμε γίναμε αφορμή σκανδαλισμοΰ του και θεωρούμε υπο-
χρέωση μας νά καταθέσουμε στήν κρίση των αναγνωστών τού παρόντος μία σειρά
στοιχείων καϊ γεγονότων που βοηθούν στήν κατανόηση της υποθέσεως.

Προσπάθεια ανασύστασης της Μονής.

Εξαιτίας της μεγάλης λειψανδρίας πού σημειώθηκε στο Άγιον Όρος μετά τήν δεκαετία τοϋ 1950, τό Βατοπαίδι, ή μεγάλη αυτή ιστορική Μονή τοΰ Ελληνισμού και της Όρθοδοξίας, περιήλθε σέ μεγάλη παρακμή. Τό 1990 με απόφαση τοΰ Οικουμε­νικού Πατριαρχείου και της Ιεράς Κοινότητας τοΰ Αγίου "Ορους, ή Μονή μετετράπη άπό ιδιόρρυθμη σέ κοινοβιακή. Εγκαταστάθηκε σέ αυτήν ή συνοδία τοΰ Γέροντος Ιωσήφ άπό τήν Νέα Σκήτη μέ 18 πατέρες καϊ ένθρονίσθηκε πρώτος Ηγούμενος ό ιερομόναχος π. Έφραίμ.

Ή νέα Αδελφότητα έθεσε ώς πρώτιστο μέλημα της τήν πνευματική αποκατά­σταση τής Μονής και ιεράρχησε τό υλικό έργο πού είχε νά επιτελέσει. Σήμερα αριθ­μεί 110 μοναχούς προερχόμενους άπό 12 χώρες.

Κτιριακή αναστήλωση και συντήρηση κειμηλίων.

Ή Μονή Βατοπαιδίου είναι ένα τεράστιο κτιριακό συγκρότημα μέ δομημένη επι­φάνεια 35.000 τετραγωνικά μέτρα, ενώ ή Σκήτη τοΰ Αγίου Ανδρέα (Σεράι) στις Κα­ρυές, ή Σκήτη τοΰ Αγίου Δημητρίου, τής Παλαιάς Άθωνιάδος Σχολής οΐ υπόλοιπες Σκήτες και τά Κελλιά πού υπάγονται σέ αυτήν έχουν δομημένη επιφάνεια πέραν τών 50.000 τετρ. μέτρων. Άπό τό 1990 ώς σήμερα έχει αναστηλωθεί περίπου τό 1/3 τής Μονής και έχουν δαπανηθεί 45 εκατομμύρια εύρώ.

Στήν Μονή διαφυλάσσονται 3.500 εικόνες, 2.200 χειρόγραφα, 350.000 έγγραφα, 40.000 παλαίτυπα, πλήθος έργων τέχνης τής

χρυσοκεντητικής και τής άργυροχρυ-σοχοΐας, κειμήλια ανεκτίμητης πολιτιστικής και ιστορικής αξίας, τά όποια γιά πολλές δεκαετίες ήταν παραμελημένα. Έχουν κατασκευασθεί δύο νέα Σκευοφυλάκεια γιά τήν έκθεση και διαφύλαξη τών κειμηλίων. Έχει γίνει δέ ή συντήρηση των τοιχογρα­φιών τοϋ Μανουήλ Πανσελήνου (1312 μ.Χ.) στο Καθολικό, εκατοντάδων φορητών εικόνων, χειρογράφων και πολλών λατρευτικών αντικειμένων.

Εξαιτίας αυτών τών αναστηλωτικών εργασιών εργάζονται στήν Μονή 150 περί­που λαϊκοί-οίκογενειάρχες άπό τήν Χαλκιδική καΐ όλη τήν Ελλάδα καΐ παραθέτουμε 700 περίπου μερίδες φαγητού καθημερινά. Τήν Μονή επισκέπτονται ετησίως περί­που 25.000 προσκυνητές και ειδικοί επιστήμονες ερευνητές άπό όλο τον κόσμο.

Τό φιλανθρωπικό έργο τής Μονής.

Αναγκαζόμαστε σήμερα νά κάνουμε γνωστό ότι έκτος άπό τις αναστηλώσεις, τις συντηρήσεις και τήν καθημερινή φιλοξενία, ή Αδελφότητα τής Μονής μας διαθέτει ετησίως ένα σημαντικό μέρος τών εσόδων της, πού τό 2008 ανήλθε στά δύο (2) εκα­τομμύρια εύρώ, για:

• υποτροφίες φοιτητών,

• βοήθεια σέ άπορες οικογένειες,

• ιατρική περίθαλψη άπορων,

• αποφυλάκιση άπορων κρατουμένων και βελτίωση τών συνθηκών διαβίωσης σέ σωφρονιστικά Ιδρύματα,

• απεξάρτηση ατόμων άπό ναρκωτικά και άλλες έξαρτησιογόνες ουσίες,

• οικονομική ενίσχυση μοναστηριών εντός και έκτος Ελλάδος,

• οικονομική βοήθεια σέ εκκλησιαστικούς οργανισμούς, κατασκηνώσεις και Ιδρύ­ματα, στήν Ελλάδα, Κύπρο, Αμερική, Ρωσία, Ρουμανία, Σερβία, Αφρική και διάφο­ρες επαρχίες τοϋ Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Ή Μονή δημιούργησε τό «Γρηγόρειο Φιλανθρωπικό Πολιτιστικό Ερευνητικό "Ιδρυμα» (συμβολαιογραφική πράξη 11816/22-5-2007) και προχωρούσε τά παρα­κάτω έργα:

• Κέντρο Αποκαταστάσεως Αναπήρων στο Γραμματικό Αττικής.

• Πρότυπο Γηροκομείο στήν Λεμεσό Κύπρου.

• Κέντρο Απεξάρτησης άπό Ναρκωτικά στά Μεσόγεια.

Ή λίμνη Βιστωνίδα και οί ανταλλαγές.

Ή λίμνη Βιστωνίδα αποτελείτο κυριότερο εναπομείναν 3% περιουσιακό στοιχείο έκτος Αγίου Όρους πού κληρονόμησε ή Μονή άπό τούς κτίτορες αυτοκράτορες, δωρητές και ευεργέτες, άφοΰ ή υπόλοιπη ακίνητη περιουσία εϊτε έχει δωρηθεΐ στο Ελληνικό Δημόσιο, εϊτε έχει δημευθεί, εϊτε έχει κατά καιρούς δωρηθεΐ σέ ακτήμονες.

Ή κυριότητα της Μονής έπι τής λίμνης Βιστωνίδας και τών παραλιμνίων εκτάσεων και νησίδων της ήταν αδιαμφισβήτητη και νομικά πλήρως τεκμηριωμένη, ένώ μετά

την αμφισβήτηση της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ξάνθης τό 1994 κατοχυρώθηκε ομόφωνα έκ νέου μέ τέσσερις (4) γνωμοδοτήσεις τοϋ Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων (ύπ. αριθμ. 26/1998, 17/2002, 46/2002, 26/2004), μέ διαφορε­τικές συνθέσεις και έπί διαφορετικών κυβερνήσεων κάι δεν αμφισβητήθηκε άπό κα­νένα δικαστήριο ελληνικό ή ενδεχομένως κάι ευρωπαϊκό. Συνεπώς ή Ιερά Μονή Βατοπαιδίου οϋτε παραπλάνησε ούτε εξαπάτησε τό Ελληνικό Δημόσιο σχετικό μέ την διεκδίκηση κυριότητας κάι ανταλλαγή της λίμνης Βιστωνίδας κάι τών παραλι­μνίων εκτάσεων της.

Ή Μονή δεν επιθυμούσε να ανταλλάξει τήν λίμνη Βιστωνίδα, όπως αυτό άλλωστε προκύπτει και άπό τό γεγονός ότι ή Μονή είχε αναθέσει σέ μελετητικές εταιρείες τήν εκπόνηση μελετών για τήν αξιοποίηση τής λίμνης και τής γύρω άπό αυτήν πε­ριοχής. Ή ανταλλαγή τής λίμνης Βιστωνίδας και τών παραλιμνίων εκτάσεων μέ άλλα ακίνητα προτάθηκε άπό τό Ελληνικό Δημόσιο γιά ικανοποίηση τών τοπικών φορέων.

Ή εκτίμηση τής αξίας τών εκτάσεων και τής λίμνης ανατέθηκε άπό τό Ελληνικό Δημόσιο στο Σώμα Όρκωτών Εκτιμητών, χωρίς συμμετοχή ή επέμβαση τής Μονής.

Ή επιλογή τών προς ανταλλαγή ακινήτων έγινε άπό τό Ελληνικό Δημόσιο μέσω τοϋ Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης καΐ τής Κτηματικής "Εταιρείας Δημοσίου.

Οί εκποιήσεις τών ακινήτων πού ανταλλάχθηκαν έγιναν μέ τήν διαδικασία τών δη­μοπρασιών και σύμφωνα μέ τις διατάξεις τοΰ Καταστατικού Χάρτη τοΰ Αγίου Όρους.

Τό "Ολυμπιακό ακίνητο.

Τό Όλυμπιακό ακίνητο στους «Θρακομακεδόνες» δόθηκε στήν Μονή όταν δέν κατέστη δυνατή ή εγκατάσταση τών υπηρεσιών τοΰ Υπουργείου Απασχόλησης.

Ή Μονή προτίμησε νά τό εκποιήσει και ακολούθησε τήν νόμιμη διαδικασία τής δη­μοπρασίας. Ή Εταιρεία στήν οποία εκποιήθηκε τό ακίνητο σκόπευε νά εγκαταστήσει σέ αυτό, σύγχρονη Καρδιοχειρουργική, Γυναικολογική κάι Μαιευτική Κλινική, μέ 2.000 θέσεις εργασίας. Ή ίδια Εταιρεία πρόσφερε ώς δωρεά ύπό όρους στήν Μονή τό ποσό τών 9.000.000 εύρώ γιά τήν ανέγερση τοΰ Κέντρου Αποκατάστασης Αναπήρων, πού επρόκειτο νά δημιουργήσει ή Μονή στο Γραμματικό Αττικής. Δυστυχώς, κατόπιν τοΰ θορύβου πού δημιουργήθηκε, και τά δύο κοινωφελή έργα ματαιώνονται και βέβαια τό ποσό δωρεάς επιστρέφεται στήν "Εταιρεία.

Τό Δικαστήριο τής Ροδόπης.

Στις 5-11-2003 συζητήθηκε στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Ροδόπης ή αγωγή τής Μονής γιά τελεσίδικη διασφάλιση τής κυριότητας της έπί τής λίμνης.

Στις 20-5-2004 τό Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων γνωμοδότησε έκ νέου ομόφωνα υπέρ τής Μονής.

Γιά τον λόγο αυτό, στις 25-6-2004 οί διάδικοι νόμιμα υπέβαλαν στο Δικαστήριο κοινή δήλωση τους γιά τήν μή έκδοση αποφάσεως.

Ή πρόσφατη εντολή γιά δημοσίευση τής απόφασης, κάτω μάλιστα άπό τήν ένταση τών γεγονότων, καθώς μάς ενημερώνουν έγκριτοι Νομικοί, δημιουργεί προ­βληματισμό γιά τήν σχέση τής Δικαστικής εξουσίας στήν χώρα μας μέ τήν Νομοθε­τική και τήν Εκτελεστική.

Τό πάγωμα τών λογαριασμών τής Μονής.

Είναι άξιο απορίας πώς οί αρμόδιοι φορείς κρατούν παγωμένους τούς λογαρια­σμούς και επομένως στερούν τήν Μονή άπό τά έσοδα της γιά τέσσερις σχεδόν μήνες. Μέ τό πάγωμα τών λογαριασμών ή Μονή έχει στερηθεί όλων τών εσόδων της. Πέραν τοϋ προβλήματος συντηρήσεως τών 110 μοναχών τής Μονής είναι δυ­στυχώς αναπόφευκτη ή διακοπή τών εργασιών αναστηλώσεως και συντηρήσεως, ή απόλυση τών εργαζομένων καθώς και ό περιορισμός τής φιλοξενίας.

Αξιοποίηση τών εσόδων τής Μονής.

Ή Ιερά Μονή Βατοπαιδίου είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, δηλαδή δέν είναι ιδιωτικό αλλά Δημόσιο Ίδρυμα, κοινό κτήμα και περιουσία τοϋ Γένους. Ό εκά­στοτε ηγούμενος έχει τήν ευθύνη και τήν υποχρέωση νά αξιοποιεί τήν περιουσία τής Μονής, κάτι πού δέν τό απαγορεύουν οί εκκλησιαστικοί κανόνες, άφοϋ κάθε αξιο­ποίηση εξασφαλίζει τά τρέχοντα έξοδα σίτισης, φιλοξενίας, κτιριακών αναστηλώ­σεων, συντηρήσεων κειμηλίων, αλλά και συντελεί σέ ιεραποστολικό και φιλανθρωπικό έργο. Είναι αυτονόητο αλλά και γνωστό ότι, τόσο οί κοινοβιάτες μοναχοί, όσο και οί ηγούμενοι καμμία ιδιωτική περιουσία δέν διαθέτουν, ακόμα και ή όποια πατρογονική τους ανήκει στήν Μονή πού έγκαταβιοΰν, οπότε σχετικοί ισχυρισμοί περί προσωπικών λογαριασμών είναι αδικαιολόγητοι και παντελώς αστήρικτοι. "Οσα έσοδα διαθέτει ή Μονή βρίσκονται κατατεθημένα σύμφωνα μέ τον νόμο σέ τραπεζικούς λογαριασμούς στο όνομα τής Μονής και σέ κανέναν προσωπικό λογαριασμό.

Ή συνεργασία τής Μονής μέ εταιρείες οφείλεται στήν ανάθεση τών σχετικών εργασιών σέ εξειδικευμένους λαϊκούς, πνευματικά τέκνα τής Μονής, ώστε νά απαλ­λάσσονται οί μοναχοί άπό κάθε εμπορική και οικονομική δραστηριότητα.

Πρόταση τής Μονής γιά διευθέτηση.

Επειδή έχει δημιουργηθεί πολύς θόρυβος πού προσβάλλει τήν Μονή και τήν Εκκλησία γενικότερα, προκειμένου νά επέλθει ειρήνη, ή Μονή πρότεινε μέ επιστολές της προς τά αρμόδια Υπουργεία τήν επιστροφή στο Ελληνικό Δημόσιο όλων τών ακινήτων πού προήλθαν άπό τις ανταλλαγές μέ νομικές διευθετήσεις και δέν απαιτεί άπό τό Δημόσιο τήν αναγνώριση τής κυριότητας της έπί τής λίμνης Βιστωνίδας καΐ τών παραλιμνίων εκτάσεων της, τών οποίων τό ιδιοκτησιακό καθεστώς θά κριθεί άπό τά δικαστήρια.

Μέ όσα αναφέραμε παραπάνω νομίζουμε δτι ό καθένας πού μέ καλή πρόθεση θέλει νά κατανοήσει τήν αλήθεια τής υποθέσεως θά βρει στοιχεία πού θά τον ικανο­ποιήσουν.

Έκ τής Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου

clip_image004

ΔΕΔΟΜΕΝΟ Η ΑΠΟΧΗ

το πολιτικό μας σύστημαΩρα εννέα και μισή το βράδυ. Βρίσκομαι πάλι κάτω από τα πλατάνια δίπλα στο ποτάμι μπροστά στην παραλία και αγναντεύω το πέλαγος με την φεγγαράδα. Ήταν ένα τριήμερο γεμάτο αέρα και θάλασσα πραγματικά υπέροχο και τώρα που κάθισα να ξαποστάσω ήρθα και σ' επαφή με ανθρώπους. Είχανε εκλογές λέει και έχει ενδιαφέρον, γι αυτό μου λέγανε και μου λέγανε δύο ώρες τώρα. Τους άκουγα μεν αλλά σκεφτόμουν τους γλάρους που τα λέγαμε προηγουμένως. Τα προβλήματά τους και αυτοί κι εγώ τα δικά μου αλλά για εκλογές είναι η αλήθεια δεν μιλήσαμε. Είχαμε άλλα προβλήματα πραγματικά πολύ σημαντικότερα, φτάσαν(μ)ε σε σημείο να τρέφονται αποκλειστικά με σκουπίδια κοντεύουν να μεταλλαχτούν αφού τα ψάρια αφανίστηκαν. Κάτι πήγα να τους πω την πρώτη μέρα πως ίσως μας σώσει κάποιο κόμμα, κάποιος αρχηγός αλλά με πήρανε στο ψιλό τα γλαροπούλια. Μ' έκραξαν κανονικά δηλαδή και όταν ψιλοπαραπονέθηκα “μα γιατί αφού εμείς οι άνθρωποι είμαστε πολιτικά όντα και με την πολιτική..." μου έδειξαν ένα ψαροκάικο με δίχτυα που μάζευε ότι απόμεινε και ο γέρος γλάρος κοιτώντας με με το ένα του μάτι με ρώτησε. -“Έχει σημασία τι ψηφίζει αυτός ο μαλάκας που θέλει να θρέψει τα παιδιά του”; Με προσγείωσε ο γερογλάρος και με προσγείωσε απότομα.
Ούτε που ξαναμιλήσαμε γι αυτό το θέμα. Περιοριστήκαμε στα μαθήματα αεροπλοΐας και ανίχνευσης θαλάσσιων ρευμάτων.

Σήμερα το βράδυ όμως που επέστρεψα στων ανθρώπων τις κοινότητες  μου ξανάρθανε τα "λόγια" του στο μυαλό. Όχι πως τα είχα ξεχάσει αλλά τώρα εμπέδωνα αυτό που μου είπε. Γενικά η παρέα μου είναι δημοκρατικών ανθρώπων αλλά κάποιοι εξ' αυτών επιμένουν πως ένα κόμμα θα μας σώσει. Τι να πεις; Όλοι τα παιδιά μας σκεφτόμαστε όμως πολιτική δεν είναι μόνο αυτά.

Πριν λίγο έφυγε τελικώς η παρέα και με άφησε μόνο, τους έφαγαν τα κουνούπια και μαζεύτηκαν πίσω από τις σίτες. Νύχτωσε για τα καλά και βρήκα την ευκαιρία να γράψω ετούτες τις γραμμές για τους ανθρώπους και τα βίτσια τους. Διότι το να σε φτύνουν και να νομίζεις πως βρέχει μόνο σε βίτσιο παραπέμπει. Το κατα φύση ζειν ξεχάστηκε. Γίναμε κάποιοι, δεν κινδυνεύουμε πλέον από τ' άγρια θηρία, τα εξοντώσαμε και τώρα είμαστε πανίσχυροι και ψάχνουμε για ισχυρές κυβερνήσεις που θα εξαφανίσουν και τα λίγα που απέμειναν. Αύριο το μεσημέρι παίρνω τον δρόμο της επιστροφής δυστυχώς προς το κλεινόν άστυ. Δεν είχα όρεξη σήμερα για κουβέντα και οι φίλοι μου παρήγγειλαν πως περιμένουν την δική μου ανάλυση για τις ευρωεκλογές και ιδιαιτέρως την άποψή μου περί αποχής που έφτασε λέει το 50%.

Οι μισοί λοιπόν δεν πήγαμε να ψηφίσουμε. Αναμενόμενο και όχι μόνο αναμενόμενο αλλά και θεμιτό. Δεν έχω διαβάσει ακόμα τις εφημερίδες αλλά είμαι σίγουρος πως όλοι με το μέγεθος της αποχής θα ασχολούνται. Είμαι σίγουρος πως το πολιτικό σύστημα θα μπήκε σε κατάσταση συναγερμού. Το γιατί απέχει ο κόσμος από τις εκλογές είναι εύκολο να το καταλάβουμε όλοι εμείς που απέχουμε. Σαφώς τώρα θα δεχτούμε λάσπη και εκβιασμούς. Σαφώς τα κομματόσκυλα θα μας χαρακτηρίζουν όλους εμάς σαν ιδιώτες, αχρείους, ανεύθυνους και ποιός ξέρει τι άλλο. Προσωπικά δεν μασάω από τέτοια. Ποτέ δεν τα πήρα στα σοβαρά. Διότι η έννοια του πολίτη είναι να συμμετέχει καθημερινώς σε όλες τις αποφάσεις ενώ αντίθετα ο ιδιώτης καλείται κάθε τέσσερα χρόνια για πέντε λεπτά να επιλέξει τον αρχηγό του. Τον υπόλοιπο καιρό αναλώνεται στα εσωκομματικά του ο καθένας.Τα έχω ξαναπεί και δεν υπάρχει λόγος να τα ξαναλέω. Ούτε με παραξενεύει το ποσοστό της αποχής αφού είναι ο μοναδικός δείκτης που σταθερά αυξάνεται και έτσι όπως πάνε τα πράγματα θα συνεχίσει φυσιολογικά να αυξάνεται. Το πολιτικό σύστημα καταρρέει και είτε θα το αλλάξουμε οικιοθελώς προς το καλύτερο είτε θα αλλάξει ανάγκα. Το μήνυμα εδόθη, διαλέγουμε και παίρνουμε.

Το θέμα δεν είναι να αλλάξουν οι πολιτικοί τις θέσεις τους. Το θέμα είναι να ξεκουμπιστούν από κει μέσα και να αλλάξει το σύνταγμα ως προς το δημοκρατικότερο και αυτό είναι πλέον απλώς θέμα χρόνου. Ακόμα και αν εγώ δεν προλάβω να το βιώσω θα το βιώσουν τα παιδιά μου ή έστω τα εγγόνια μου. Φυσικά δεν είναι λύση και το ξέρει ο κόσμος, η ψήφος στα μικρά κόμματα. Μπορεί να έχει την πλάκα του δεν λέω αλλά σκέφτεστε πρωθυπουργό τον Τσίπρα τον Καρατζαφύρερ ή την Παπαρήγα; Φαντάζεστε τον Βεργή με 50% να κυβερνάει; Όποιος νομίζει πως όλοι αυτοί είναι καλύτεροι από τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου τότε ή είναι ηλίθιος ή πλανάται πλάνην οικτρά. Όλοι αυτοί δεν είναι παρά οι μηχανισμοί απορρόφησης κραδασμών και ανήκουν στο όλο σύστημα. Η λύση βρίσκεται στην καθημερινή δυνατότητα όλων μας στην λήψη των αποφάσεων και στην διαικπερέωσή τους και ουχί στην αναβάθμιση της απόλυτης βλακείας. Όσο δεν ισχύει αυτό, το μέγεθος της εκδημοκράτισης, ο δρόμος προς την δημοκρατία θα παραμένει τόσο μεγάλο και μακρύς που μόνο με ριζικές επαναστατικές πράξεις θα μπορεί να ελαττωθεί. Χρειαζόμαστε άλματα (ειδικά στην Ελλάδα τεράστια) και αυτά δεν θα τα κάνουν ούτε οι δεξιοί ούτε οι αριστεροί ούτε οι κεντρώοι.  

Τι μέλλει γενέσθαι λοιπόν; Προς το παρόν τίποτα. Θα συνεχίσουν να κυβερνούν οι ίδιοι με μια μειοψηφία ψηφοφόρων που και αυτή συνεχώς θα φθίνει έως ότου δεν θα πηγαίνει κανένας να ψηφίσει. Στην διπλανή Ιταλία ήδη έγιναν επαναληπτικές εκλογές αφού η αποχή ήταν τόσο μεγάλη που δεν επέτρεπε την εκλογή αντιπροσώπων. Εντάξει αυτή την φορά την γλυτώσανε και αυτοί στο παρά τρίχα αλλά την επόμενη; Στην επόμενη γενιά κανένας δεν θα πηγαίνει να ψηφίσει και τότε; Τι θα γίνει τότε; Πως η εξουσία θα αντιμετωπίσει το φαινόμενο της αποχής από την κάλπη αλλά παράλληλα της πλήρους συμμετοχής σε διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες που συνεχώς θα αυξάνονται; Υπάρχει ένα οριακό σημείο στο οποίο δεν θα παίζονται πλέον οι καρέκλες τους αλλά τα κεφάλια τους. Και αυτό το σημείο όλο και πλησιάζει. Το βλέπουν το αισθάνονται και το φοβούνται. Το ακόμα όμως χειρότερο για αυτούς είναι πως ως μέρος του συστήματος δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να το αλλάξουν. Το μοναδικό που μπορούν να κάνουν κι ελπίζω να αρχίσουν γρήγορα είναι να παραχωρήσουν περισσότερη δημοκρατία αλλάζοντας το σύνταγμα καταρχήν προς το δημοκρατικότερο και πάλι μόνο παράταση μπορούν να δώσουν. Η αστική δημοκρατία πεθαίνει, ψυχορραγεί και αυτό τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει εφόσον υφίσταται το παρόν σύστημα.

 
Κάποιοι πήγαν και ψήφισαν. Καλά έκαναν, έχουν κάθε δικαίωμα (το οποίο το υπερασπίζομαι μέχρι θανάτου) ελπίζω όμως αύριο που θα ξημερώσει η επόμενη των εκλογών, ελπίζω όλοι αυτοί να είναι στους δρόμους και να βρίζουμε παρέα εκείνους που αυτοί ψήφισαν. Προσωπικά τους συγχωρώ το λάθος της ψήφου τους επειδή γνωρίζω πως λειτουργεί το σύστημα και επειδή κατέχω πως για κάποιους είναι αδύνατον να απέχουν του ελάχιστου (σε βαθμό φαντασιακού) δικαιώματος να αποφασίζουν ποιον θα έχουν αρχηγό αμετάκλητο μεταξύ αχρείων πολιτικάντηδων για τα επόμενα τέσσερα πέντε χρόνια. Κάποιοι αγωνίστηκαν και πέθαναν γι αυτό το δικαίωμα μόνο που εκείνοι πέθαναν για το δικαίωμα όχι για το ποιόν θα ψηφίσουν.

Φυσικά δεν περιμένω τόσο εύκολα να παραδοθούν οι εξουσιαστές. Θα το πολεμήσουν όσο μπορούν το πράγμα. Θα αρχίσουν με εκφοβισμούς πως κινδυνεύουμε να κυβερνήσει ο κάθε φασίστας, θα αυξήσουν τους πολέμους, θα κινδυνολογήσουν, θα δημιουργήσουν συνθήκες ασφυκτικές και ως αντίμετρα θα μας ζητούν να εκχωρήσουμε δικαιώματα, θα πολεμήσουν με νύχια και με δόντια να διατηρήσουν την κατάσταση αλλά η ιστορία λέει πως όσο θα προσπαθούν τόσο θα καταρρέουν. Οι φασίστες ανεξαρτήτως χρώματος θα αυξάνουν όλο και περισσότερο τα ποσοστά τους αφού θα είναι οι τελευταίοι που θα αποχωρήσουν από τις κάλπες αλλά θα μπορούν να αποφασίζουν όλο και λιγότερο. Ήδη αυτό που κάνουν μεταφράζεται σε διαγούμιση να σώσουν, να αρπάξουν ότι μπορούν. Οι κοινοβουλευτικοί μας αντιπρόσωποι με την ψήφο σας θα συνεχίσουν ανενόχλητοι να μας ληστεύουν όλους μέχρι που να απηυδήσει και ο τελευταίος. Ήδη παρακολουθώ και στην Ελλάδα τις γελοιότητες αλλων χωρών όπου σε κάθε εκλογική αναμέτρηση όλοι βγαίνουν κερδισμένοι και ας ψηφίζουν όλο και λιγότεροι. Εντάξει θα φτάσουμε να έχουμε κι εμείς κάποια στιγμή την Τσιτσιολίνα μας και τον Μπερλουσκόνι μας αλλά θα φτάσουμε επίσης να κάνουμε επαναληπτικές εκλογές λόγω γενικής αποχής. Και όταν ούτε στις επαναληπτικές δεν θα πηγαίνει κανείς θα περάσουμε στην φάση των προτάσεων. Εκεί θα αρχίσει να έχει ενδιαφέρον το πράγμα διότι τότε θα μιλάμε για προτάσεις όπου η έννοιες θα έχουν αλλάξει μορφή, θα έχουν εξελιχθεί και σε αυτή την εξέλιξη οι αντιπρόσωποι δεν θα αναφέρονται καν.  
Οι υπόλοιποι που ήδη δεν πάμε να ψηφίσουμε (αλλά θα ληστευτούμε αναλόγως) ας αρχίσουμε να σκεπτόμαστε τι θα θέλαμε μετά το πέρας της αστικής δημοκρατίας. Ας αρχίσουμε να σχεδιάζουμε πως θα περάσουν οι αποφάσεις σε αυτούς που πραγματικά τους ανήκει η ευθύνη, δηλαδή σε όλους μας. Ας αρχίσουμε να ετοιμάζουμε τα παιδιά μας για ένα αύριο όπου η "γνώμη" του γλάρου θα έχει θέση.      

ΥΓ. Πέρασαν οι μέρες είχα και δουλειές να κάνω και έμεινε το κείμενο να περιμένει αλλά καλύτερα διότι είχα χρόνο να δω και τις λεπτομέρειες του εκλογικού αποτελέσματος. Έκανα κάποιες σκέψεις επί του ειδικότερου για τα ποσοστά των κομμάτων. Όχι πως έχουν ιδιαίτερη αξία αλλά θα αναφερθώ απλώς για να καταγράψω τις κινήσεις των συμμετεχόντων.

ΠΑΣΟΚ μετά από καιρό πρώτο κόμμα. Για κάποιους "μεταξύ δύο κακών το μη χείρον βέλτιστο" είναι μια κάποια λύση. Φρικτή μεν αλλά λύση.

ΝΔ υπέκυψε στα τραύματά της. Μαύρη απελπισία στους ψηφοφόρους της όπως τα γίδια που ξεκόβουν και χάνουν τον δρόμο τους. Πολλά από αυτά τα έφαγε ο... λύκος (ΛΑΟΣ).

ΚΚΕ το ποσοστό εκείνων που αρέσκονται να εργάζονται αφιλοκερδώς. Οι εθελοντές δούλοι της πολιτικής σκηνής. Ο πατερούλης Στάλιν έχει σταθερά 8% κόκκινων φασιστών.

ΛΑΟΣ ανέκαθεν τα άκρα στην Ελλάδα ήταν της τάξης του 8-10%. Οι ακροδεξιοί που δεν ικανοποιήθηκαν από τον ανεπαρκή χουντισμό της ΝΔ ψήφισαν τους επίσημους μαύρους φασίστες.

ΣΥΡΙΖΑ βαριά απελπισία μετά τον καταποντισμό αφού δεν μπορούν να γεμίσουν "το καλάθι της νοικοκυράς". Η ανικανότητα σε όλο της το μεγαλείο πήρε τα ποσοστά της. Έτσι και αλλιώς τόσοι περίπου είναι οι ανίκανοι συνολικώς. Όταν θα καταλάβουν πως δεν θέλουμε "δεξαμενές σκέψης" αλλά πολιτικές πράξεις τότε ίσως να ξανανέβουν.

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ τους δόθηκε μια ευκαιρία ακόμα. Αν δουλέψουν και παράξουν αποτελέσματα έχουν πιθανότητες αλλιώς θα ξαναπάρουν την άγουσα. Φυσικά το σύστημα είτε δεν θα τους αφήσει να παράξουν έργο είτε θα τους αφομοιώσει. Οι τελευταίοι των Μοϊκανών, δείτε το κι έτσι. Το μοναδικό θετικό της εκλογής τους είναι η απόδειξη πως στην Ελλάδα κάποιοι επιμένουν να λατρεύουν την μάνα γη και το πατέρα ουρανό. Μόνο που λατρεία τους έχει σχέση με τον καθένα μας ξεχωριστά καταρχήν και δεν μπορεί να εκφραστεί μέσω της αστικής δημοκρατίας. Αυτό σημαίνει πως μόνο ως προσωρινός μοχλός πίεσης μπορούν να λειτουργήσουν.

5 Ιουνίου 2009

Κατσικάκι; Όχι ευχαριστώ.

Πολύς ο λόγος τον τελευταίο καιρό περί ποιμνίου. Την έφερε βλέπετε την κατάσταση στα μέτρα της η εποχή των εκλογών. Εκλογές έχουμε τι άλλο παρά περί ποιμνίου θα μπορούσαμε να συζητάμε.

Πολλοί αναρωτιούνται τι άλλο μπορεί να είναι ένας άνθρωπος εκτός από ποίμνιο. Σε αυτή τους την αναζήτηση αρκετοί απορρίπτουν τους αμνούς, τα χαζά πρόβατα αλλά δεν καταφέρνουν να ξεπεράσουν την έννοια του ποιμνίου καταλήγοντας έτσι στα ερίφια. Αντί πρόβατα κατσίκια λοιπόν. Μέχρι εκεί μπορούν να φτάσουν και μέχρι εκεί φτάνουν. Σαφώς λοιπόν οι γίδες είναι ελευθερότερες των αμνών αλλά δεν παύουν να είναι ποίμνιο. Δύστροπο μεν αλλά ποίμνιο.

Όμως το ζωικό βασίλειο δεν έχει σαν παραδείγματα μόνο τα διάφορα είδη ποιμνίου. Αν κάποιος θέλει να παραδειγματιστεί του δίνονται άπειρες επιλογές. Υπάρχουν και άλλα ήδη τα οποία μπορούν να εκφράσουν έναν άνθρωπο ως προς την συμπεριφορά του. Ένα από αυτά και από τα πλέον αγαπημένα μου είναι το γεράκι.

Ο παππούς μου ήταν ιερακοθήρας (πετρίτη είχε) κι έμαθα τον τρόπο τους. Έχω μάλιστα πολλά γεράκια φίλους που ξέρω την γενιά τους και γνωρίζουν την δική μου.

Μιας λοιπόν και έκλεισε το πρόγραμμα του τριημέρου (που εγώ τιμής ένεκεν θα το κάνω τετραήμερο) αφιερώνω το παρακάτω βίδεον σε όλους όσους ακόμα επιμένουν να πάνε για ψήφο αποκαλώντας με τραγί πως τάχαμου είμαι απλώς ένα δύστροπο ποίμνιο κι εγώ που δεν πάω να ψηφίσω.

Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ τεύχος Η'

  Kiposs08                                                                                                               Με αυτό το τεύχος συμπληρώνονται δύο χρόνια κυκλοφορίας του αξιολογότατου περιοδικού. Δύο χρόνια που έδωσαν νέα πνοή και ελπίδα πως σε αυτή την χώρα δεν χάθηκαν όλα. Ο Μάριος Βερέττας κατόρθωσε συν τοις άλλοις και με την έκδοση αυτού του περιοδικού να αναστρέψει το μίζερο κλίμα της γραφικότητας που διακαώς θέλησε να σκεπάσει το φως του Ελληνικού πολιτισμού.

Ο “ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ” κατόρθωσε σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα των δύο ετών κυκλοφορίας του να καταδείξει πως ο πολιτισμός δεν έχει να φοβηθεί ούτε τις γραφικότητες ούτε τις εξουσίες. Κατόρθωσε με την συμμετοχή μιας πλειάδας αξιόλογων συνεργατών να φέρει τον νεοέλληνα λίγο πιο κοντά στις διδαχές της αθάνατης επικούρειας φιλοσοφίας.

Ως κυνικός δεν μπορώ παρά να επικροτήσω το αποτέλεσμα να ευχηθώ καλή συνέχεια και όταν οι αγορές θα με κουράζουν ελπίζω πως θα παίρνω το πιθάρι μου και κάπου εκεί στον κήπο θα ξεκουράζομαι μεταξύ ανθρώπων που δεν τους ενοχλεί το ότι μπορώ ακόμα να σκέφτομαι ελεύθερα χωρίς δεσμά. Διότι αυτή η εκδοτική προσπάθεια μου έδειξε πως υπάρχουν κι άλλοι που το πνεύμα τους διατρέχει τον σύμπαντα κόσμο ανιδιοτελώς, ελεύθερα και χωρίς δεσμεύσεις. Όαση ο “ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ” στην έρημο της κακομοιριάς, της γραφικότητας, της μιζέριας και της αποχαύνωσης.

Κυκλοφόρησε το Η' τεύχος του περιοδικού "Ο κήπος του Επίκουρου"

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Σημείωμα του Εκδότη...
Δύο χρόνια Ηδονής

Προμήθεια 2009
Δεύτερη Πανελλήνια Συνάντηση φίλων της Επικούρειας Φιλοσοφίας

Αθανασία Παπαγιαννοπούλου
Αξίζει να ζει κάποιος σ’ αυτή τη χώρα;

Ανθούλα Χατζηγεωργίου
Το θράσος της Εκκλησίας

Ιωάννης Κολώνιας
ΑΦΙΕΡΩΜΑ Το Εσώβρακον του Αγίου Τρύφωνος

Δημήτρης Δημητριάδης
Η γλώσσα του σώματος ή μήπως η γλώσσα της σκέψης;

Μάριος Πετρίδης
Λάθε βιώσας

Χρήστος Μαλτέζος
Ο Επίκουρος κατά της ψευδο-επιστήμης

Ιωάννης Καρακώστας
Το Οικουμενικό πνεύμα του αμφικτυονικού

Αθανάσιος Μερτζανίδης
Υπατία η Αλεξανδρινή

Ελένη Μιχοπούλου
Ουγκαρίτ: κρητομυκηναϊκές επιδράσεις στην εβραϊκή μυθολογία

Μανώλης Σταγάκης
Αριστείδης Χαιρέτης.
Ένας επικούρειος του Ψηλορείτη

Χρήστος Γιαπιτζάκης
Η διεπιστημονικότητα του Επίκουρου και η φύση του τυχαίου

Μάριος Βερέττας
Sex, Θρησκεία και Πολιτική

Τάκης Παναγιωτόπουλος
Κανονικόν ή Περί Κριτηρίου

Χρήστος Πανόπουλος
Ο θάνατος, ο Επίκουρος, ο Yalom

Μάριος Βερέττας
Αττικά Διονύσια

Παναγιώτης Νεστορίδης
Η ιστορική πραγματικότητα και η διαιώνιση του τέλματος της ελληνικής παιδείας

Δημήτρης Επικούρης
Νεο-ρωμιός και Ευθανασία

Λουκιανός Σαμοσατεύς
Κλωνάριον και Λέαινα

Μάριος Βερέττας
Ένα Επικούρειο ψηφιδωτό στη Βουργουνδία

Επικούρεια Βιβλιογραφία
Επικούρειες Ιστοσελίδες

www.verettas.gr

e-mail: info@verettas.gr

3 Ιουνίου 2009

Σε γνωρίζω από την όψη…

Να το πω χαλιφάτο; Να το πω γραικία; Να το πω μαύρη χούντα; Βυζάντιο να το πω; Το ξαναλέω Ελλαδιστάν και είμαι μέσα. Να εκδόσει ένταλμα και για την μάνα του τον πατέρα του τις θείες και τους θείους του μέχρι τετάρτου βαθμού και αν πάραυτα δεν επιστρέψει ο Καράβελας να συλληφθεί όλο το χωριό απ’ όπου κατάγεται το εν λόγω λαμόγιο.

Δεν ζητάνε άλλωστε πολλά οι κατήδες, μόνο να επιστρέψει ο Καράβελας και να κρατήσει ταυτόχρονα το στόμα του κλειστό. Να επιστρέψει έως ότου του δώσουν οι κατήδες επίσημη άδεια εξόδου διότι δεν μπορεί η κάθε Μπακογιάννη να αποφασίζει χωρίς τους κατήδες για το ποιός κλέφτης θα φύγει από την χώρα. Εδώ είναι αρματολίκι του πασά ωρέ γκιαούρηδες και αυτός που διαγούμησε το σαράι του βεζύρη θα δώσει λόγο ειδεμή φωτιά και τσεκούρι στο κονάκι του. Αϊ σιχτίρ! 

Οταν η νομική ευθυκρισία «εκπυρσοκροτεί», τότε αντί του βασικού κατηγορουμένου ενός σκανδάλου, ο οποίος κατάφερε να διαφύγει, συλλαμβάνονται τα παιδιά του. Οι τρεις κόρες του Χρ. Καραβέλα είναι οι παράπλευρες απώλειες μιας ανακριτικής τακτικής όπου το νομότυπο «κατασπαράζει» το ανθρώπινο.

«Αυτή η απόφασή σας να εκδώσετε εντάλματα σύλληψης σε βάρος των παιδιών του και της γυναίκας του, θα αποτελέσει σταθμό στα δικαστικά χρονικά και θα σας ακολουθεί σε όλη σας τη ζωή», ήταν η αποστροφή που απηύθυνε προς τον 4ο ειδικό ανακριτή, Ν. Ζαγοριανό, ο συνήγορος του καταζητούμενου Χρ. Καραβέλα, όταν χθες το πρωί μπήκε στο γραφείο του συνοδεύοντας την κρατούμενη 22χρονη κόρη του πρώην οικονομικού διευθυντή της Siemens.

enet.gr

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails