Για τις μπούρδες περί “μακεδονικού αγώνα”

Επειδή σήμερα μου τα έπρηξε ένας με τον μακεδονικό αγώνα είπα να ανεβάσω το κάτωθι. Δεν είναι πλήρες, υπάρχουν και άλλα πολλά που μπορούν να γραφτούν όμως το αφιέρωμα αυτό είναι αρκετό για ν’ αποκτήσει ο μέσος αναγνώστης μια σφαιρική άποψη που καμία σχέση δεν έχει με ότι διδάσκουν στα σχολεία.   

Μέχρι τα πρώτα μετα- πολεμικά χρόνια ο λεγόμενος «Μακεδονικός Αγώνας» ελάχιστα είχε απασχολήσει την Ελληνική ιστοριογραφία· γενιές Ελλήνων μάθαιναν κάποιες ιστορίες μόνο από τα μυθιστορήματα της Πη- νελόπης Δέλτα.

Εκτιμώντας όμως, μετά το 1946-49, ότι το θέμα προσφερόταν για προπα-γανδιστική αξιοποίηση και στο πλαίσιο του ψυχροπολεμικού κλίματος της εποχής, ο Μακεδονικός Αγώνας εντάχθηκε στην επίσημη εθνική Ιστορία. Έτσι σήμερα θεωρείται από το νεοελληνικό κατεστημένο ως ένας ηρωικός αγώνας, ένας απελευθερωτικός πόλεμος των Ελληνικών πληθυσμών της Μακεδονίας κατά το διάστημα 1904-08, κάτι σαν δεύτερο «μικρό ʼ21».

Εξετάζοντας όμως σε βάθος τα ιστορικά στοιχεία και τα κείμενα των ίδιων των μακεδονομάχων προκύπτει, ότι η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Ο δήθεν ηρωικός αυτός αγώνας υπάρχει μόνο στα βιβλία ορισμένων νεοελλήνων ιστορικών. Εκείνο, που στην πραγματικότητα συνέβη μόνο αισθήματα ντροπής και θλίψης μπορεί να μας γεμίσει.

....Οι μακεδονομάχοι δεν είχαν σκοπό την απελευθέρωση των Ελλήνων της Μακεδονίας από τον Οθωμανικό ζυγό (τα σύνορα της Ελλάδας τότε έφταναν ως τη Θεσσαλία), ούτε απέβλεπαν στην κατοχή συγκεκριμένων εδαφών, αλλά στην επαναφορά των Μακεδονικών πληθυσμών στο Πατριαρχείο της Κωνσταν-τινούπολης δεδομένου, ότι οι Βούλγαροι είχαν αποσχισθεί ιδρύοντας δική τους Εκκλησία, την Εξαρχία, στην οποία είχαν υπαχθεί τότε πολλοί Μακεδόνες. Στην Τουρκοκρατούμενη Μακεδονία αντί Ελλάδα και Βουλγαρία να πολεμούν τον κοινό εχθρό, τους Τούρκους, χρηματοδοτούσαν συμμορίες από Έλληνες ή Βούλγαρους αντίστοιχα, που ανταγωνίζονταν στο ποιός θα τρομοκρατούσε περισσότερα χωριά, ώστε να δηλώσουν υποταγή είτε στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, είτε στη Βουλγαρική Εξαρχία.

Ο Παύλος Μελάς περιγράφει χαρακτηριστικά: «Τότε, αποτεινόμενος προς όλους, απήτησα όπως εντός δέκα ημερών επιτροπή από αυτούς τους δύο και τρεις άλλους μεταβή εις την Μητρόπολιν, δηλώση υποταγήν εις τον Μητροπολίτην, ζητήση την επάνοδον του ιερέως και την ανοικοδόμησιν του καέντος Ελληνικού σχολείου. Μου το υπεσχέθησαν, τους έβαλα και ωρκίσθηκαν εις την εικόνα που έλαβα πρό τινος, ότι θα είναι πιστοί εις την Ορθοδοξίαν και ότι θα αποκρούουν τους Βουλγάρους και τας προτάσεις των. Εγώ δε τους υπεσχέθην, ότι θα περιπολώ εδώ δια να τους προστατεύω· αλλʼ άν κανείς παραβή τον όρκον, τον οποίον εκουσίως έδωκε, τότε πλέον δεν θα υπάρξη οίκτος διʼ αυτόν.» (Ναταλίας Μελά, Παύλος Μελάς, έκδ. «Σύλλογος προς διάδοσιν Ελληνικών Γραμμάτων», «Δωδώνη», Αθήνα-Γιάννινα, 1992, σελ. 386).
Το Ελληνικό εθνικιστικό παρακράτος στην αρχή, αλλά και το ίδιο το Ελληνικό κράτος στη συνέχεια συμμάχησαν άτυπα με τις Οθωμανικές αρχές. Λεφτά και όπλα διατέθηκαν άφθονα για τη συγκρότηση και αποστολή σε Μακεδονικά εδάφη -όχι τακτικού στρατού, αλλά- μισθοφορικών ομάδων, των οποίων ο αριθμός έφτασε συνολικά τους 2.000 περίπου άνδρες. Υπό την ηγεσία Ελλήνων ληστών, εξαγορασμένων Βουλγάρων ληστών ή/και Ελλήνων υπαξιωματικών - αξιωματικών δεν πολέμησαν σε μάχες ούτε με Βούλγαρους (εκτός από μικροσυμπλοκές δεν καταγράφηκε ούτε μιά μάχη με τη συμβατική της έννοια) ούτε με Τούρκους, με τους οποίους εξ άλλου συνεργάζονταν. ΄Εσπερναν τη φρίκη και το θάνατο στήνοντας ενέδρες, κόβοντας κεφάλια και δολοφονώντας μαφιόζικα εν ψυχρώ. Έμπαιναν στα εξαρχικά χωριά και τρομοκρατούσαν τους κατοίκους σφάζοντας και πλιατσι- κολογώντας, ώστε να τους υποχρεώσουν να επανέλθουν υπό το Πατριαρχείο ανταγωνιζόμενοι παρόμοιες ενέργειες, που γίνονταν κι από τη Βουλγαρική πλευρά στα πατριαρχικά χωριά (οι οποίες είναι λίγο-πολύ γνωστές, καθʼ ότι έχουν ήδη κατά κόρον παρουσιασθεί από νεοέλληνες ιστοριογράφους, οι οποίοι όμως παράλληλα αποκρύπτουν ή εξωραΐζουν τις αντίστοιχες Ελληνικές). Οι πράξεις τρομοκρατίας και αντεκδίκησης ήταν καθημερινό φαινόμενο.

* * *
..Στις σελίδες που ακολουθούν με βάση κυρίως τα δημοσιευμένα απομνημονεύματα και ημερολόγια των ίδιων των Ελλήνων μακεδονομάχων παρουσιάζεται η πραγματική φύση του Μακεδονικού Αγώνα, τον οποίο οι διαχρονικοί εθνικιστικοί κύκλοι έχουν μυθοποιήσει και χρησιμοποιούν κατά το δοκούν μέχρι και σήμερα.

Στην ουσία πρόκειται για ένα πέρασμα από το μύθο στην Ιστορία...


....Το Αφιέρωμα ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ: ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΘΟ... ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ περιλαμβάνει τα παρακάτω κεφάλαια:
,
...Α. Η κατάσταση στη Μακεδονία τέλη 19^ου - αρχές 20^ου αιώνα (εθνότητες, γλώσσες, παιδεία, ανταγωνισμοί μεταξύ των Εκκλησιών).
.
...Β. Μεγαλοϊδεατισμοί (Εθνική Εταιρεία - ατυχής πόλεμος 1897, Μακεδονικό Κομιτάτο).
.
...Γ. Συνεργασίες: Εκκλησίας - Τούρκων, μακεδονομάχων - Τούρκων
.
...Δ. Οι "αγαθουργοί κακούργοι" (Μαφία έμμισθων ληστών τρομοκρατεί τα Μακεδονικά χωριά)
.
...Ε. Αποκεφαλισμοί, μαφιόζικες δολοφονίες, μακελειά. (Η πραγματική δράση των μακεδονομάχων)
.
...Στ. Από τον Βασ. Βουλγαροκτόνο, στο μητροπολίτη - κυνηγό κεφαλών (Βίος και πολιτεία των Γερμανού Καραβαγγέλη, Ίωνα Δραγούμη)
...
...Ζ. Παύλος Μελάς: Ένας "ήρωας", που δεν πολέμησε ποτέ!
.
...Η. Αποτέλεσμα Μακεδονικού Αγώνα: Απολύτως κανένα! (Αποτίμηση της τετραετούς τρομοκρατίας, του πλιάτσικου και του λουτρού αθώου αίματος)
.

Ελεύθερη Έρευνα