Αναβολή δίκης για ρατσιστικά συνθήματα 39 λιμενικών - στήριξη από φασίστες που απειλούν

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ (ΕΠΣΕ)

Τ.Θ. 60820, 15304 Γλυκά Νερά, Tηλ. 2103472259 Fax: 2106018760

email: office@greekhelsinki.gr ιστοσελίδα: http://cm.greekhelsinki.gr/

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

29 Σεπτεμβρίου 2011

Αναβολή δίκης για ρατσιστικά συνθήματα 39 λιμενικών - στήριξη από φασίστες που απειλούν

Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) ενημερώνει πως στις 20 Σεπτεμβρίου 2011 στο Ναυτοδικείο Πειραιά ξεκίνησε η δίκη 39 λιμενικών που κατηγορούνται για παράβαση του Άρθρου 2 του αντιρατσιστικού νόμου 927/79 επειδή: «ενώ αποτελούσαν μέλη του αγήματος της Μονάδας Υποβρυχίων Αποστολών (ΜΥΑ) του Λιμενικού Σώματος (Λ.Σ) που συμμετείχε στην παρέλαση της 25^ης Μαρτίου [2010], αποφάσισαν από κοινού και εξέφρασαν δημοσίως ιδέες προσβλητικές κατά ομάδας προσώπων λόγω της εθνικής τους καταγωγής, συγκεκριμένα, μετά από την αποχώρησή τους από την εξέδρα των επισήμων στην Πλατεία Συντάγματος και ενώ συνέχισαν την πορεία τους σε συγκροτημένο σχηματισμό και με βηματισμό παρέλασης επί των οδών Πανεπιστημίου και Αγ. Κωνσταντίνου, ανέκραξαν όλοι μαζί ενώπιον των θεατών της παρέλασης τις εξής φράσεις: ‘Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε γουρούνι Αλβανέ’, ‘Τους λένε Σκοπιανούς, τους λένε Αλβανούς, τα ρούχα μου θα ράψω με δέρματα από αυτούς’, ‘Θα γίνει μακελειό, μετά θα εκδικηθώ, όταν θα προσκυνήσετε σημεία και σταυρό’.» Το δικαστήριο έκανε δεκτή την παράσταση πολιτικής αγωγής δύο πολιτών της «Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» και της Αλβανίας που κατοικούν στην Ελλάδα ενώ απέρριψε αντίστοιχο αίτημα ενός πολίτη της Αλβανίας που ζει στην Αλβανία και του Παύλου Βοσκόπουλου μέλους της μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα τα μέλη της οποίας αποκαλούνται «Σκοπιανοί». Τα αιτήματα υπέβαλε ο πληρεξούσιός τους και νομικός σύμβουλος του ΕΠΣΕ Θανάσης Τάρτης. Στη συνέχεια, επειδή η Εισαγγελία του Ναυτοδικείου Πειραιά, αντίθετα με την πρακτική των πολιτικών δικαστηρίων σε παρόμοιες υποθέσεις, είχε αρνηθεί να χορηγήσει αντίγραφα της δικογραφίας στην πολιτική αγωγή πριν από τη δίκη και να καλέσει σε αυτή τον εκπρόσωπο του ΕΠΣΕ Παναγιώτη Δημητρά παρ’ ότι είχε υποβάλει τη μία από τις δύο αρχικές μηνύσεις και είχε καταθέσει κατά την προκαταρκτική εξέταση, το Ναυτοδικείο Πειραιά αποφάσισε τη χορήγηση αντιγράφων της δικογραφίας, την κλήση του μάρτυρα αυτού και, λόγω αδυναμίας προσδιορισμού νέας δικασίμου μέσα σε 15 ημέρες, την αναβολή της δίκης για τις 16 Δεκεμβρίου 2011.

Κατά τη διάρκεια της δίκης, ομάδα φασιστών φώναζε συνθήματα συμπαράστασης στους κατηγορούμενους και ρατσιστικά συνθήματα ενώ επαναλάμβανε τα ρατσιστικά συνθήματα που τους οδήγησαν στη δίκη. Μετά το τέλος της δίκης, μερικά από τα άτομα αυτά καταδίωξαν το νομικό σύμβουλο του ΕΠΣΕ Θανάση Τάρτη που τους ξέφυγε μόνος του. Η αστυνομία παρέμεινε αδρανής και δεν συνέλαβε κανέναν από τους φωνασκούντες ρατσιστικά συνθήματα παρ’ ότι με αυτά τελούσαν αυτόφωρο αδίκημα, ούτε διασφάλισε την ασφαλή αποχώρηση του νομικού συμβούλου του ΕΠΣΕ Θανάση Τάρτη. Στη συνέχεια δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο εκατοντάδες υβριστικά και ρατσιστικά μηνύματα κατά των Θανάση Τάρτη, Παύλου Βοσκόπουλου και Παναγιώτη Δημητρά πολλά από τα οποία περιείχαν ευθείες απειλές κατά της σωματικής ακεραιότητας ακόμα και της ζωής των τριών αυτών προσώπων, ή/και διέγερση σε άσκηση βίας ή ανθρωποκτονίας σε βάρος τους. Οι κατηγορούμενοι λιμενικοί σε καμιά στιγμή τότε ή έκτοτε δεν αποστασιοποιήθηκαν από αυτή την υποστήριξη και από όσα ακολούθησαν. Σήμερα, οι τρεις απειλούμενοι κατέθεσαν έγκληση κατά των συντακτών των απειλητικών μηνυμάτων και των ηθικών αυτουργών και ζήτησαν επίσης από τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη τη λήψη μέτρων αστυνομικής προστασίας τους και την ενημέρωσή τους για τους λόγους μη απομάκρυνσης των κατηγορούμενων λιμενικών που εμφανίστηκαν ένστολοι στο δικαστήριο υπενθυμίζοντας τη δήλωση του προκατόχου του πως «Αυτοί οι κύριοι δεν έχουν θέση στο Λιμενικό Σώμα».

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΞΕΓΕΙΡΕΤΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ;

Κάθε φορά που ακούω να λένε ότι ο «κόσμος» θα εξεγερθεί εναντίον της μισθολογικής, φορολογικής κλπ. επίθεσης που δέχεται από τη δωσίλογη κυβέρνηση, ρωτάω πώς θα το κάνει. Φυσικά δεν παίρνω απάντηση. Ίσως γιατί αυτοί που πιστεύουν ότι «ο κόσμος θα εξεγερθεί», εκφράζουν απλώς έναν ευσεβή πόθο.

Στην πραγματικότητα ο νεοέλληνας δεν πρόκειται να εξεγερθεί ούτε και στην περίπτωση που αρχίζουν να του πηδάνε τα παιδιά του. Απόδειξη; Το ότι έχουν αρχίσει να του τα πηδάνε ήδη, αφού τους έχουν γαμήσει προκαταβολικά κάθε μέλλον. Κι αυτός … τη βιόλα του.

-Πώς είναι δυνατόν να μετατραπεί ως δια μαγείας σε επαναστάτη κάποιος που επί χρόνια θεωρούσε τους μπάτσους –που σήμερα τον ψεκάζουν και τον ξυλοφορτώνουν- «δικά μας παιδιά»; Ενώ ταυτόχρονα θεωρούσε ως…παρακράτος τα «άτακτα» Εξάρχεια;

- Πώς είναι δυνατόν να μετατραπεί ως δια μαγείας σε επαναστάτη κάποιος που επί χρόνια θεωρούσε κουκουλοφόρους κάποιους εξαγριωμένους περιθωριακούς νέους και όχι τους πολιτικάντηδες που κουκουλώνουν και παραγράφουν τα σκατά τους και τα σκατά των χρηματοδοτών τους;

-Πώς είναι δυνατόν να μετατραπεί ως δια μαγείας σε επαναστάτη κάποιος που επί χρόνια ψήφιζε, είτε για να βολευτεί φιλοτομαριστικά, είτε ελπίζοντας βλακωδώς ότι κάποτε θα τον καλούσαν κι αυτόν στο «πάρτυ» της διαπλοκής κι ότι θα τον άφηναν να γλείψει –σαν σκουλήκι που είναι- λίγα από τα ψίχουλα που έπεφταν στο πάτωμα;

-Πώς είναι δυνατόν να μετατραπεί ως δια μαγείας σε επαναστάτη κάποιος που θεωρεί ότι για τη χρεοκοπία της χώρας φταίει  κυρίως ο κάθε μικρομεσαίος μικροκλέφτης –ταξιτζής, φούρναρης κλπ.- ενώ  επί δεκαετίες συναινούσε στο ξέπλυμα χρήματος και στη νόμιμη φοροδιαφυγή του ελληνικού μεγάλου κεφαλαίου,όπως η Εκκλησία Α.Ε.,  οι Π.Α.Ε., οι καναλάρχες/εργολάβοι δημοσίων έργων τύπου Μπόμπολα κλπ;

-Πώς είναι δυνατόν να μετατραπεί ως δια μαγείας σε επαναστάτη κάποιος που επί δεκαετίες έβριζε το αναποτελεσματικό και παρασιτικό Ελληνικό Δημόσιο αλλά όχι και το κρατικοδίαιτο ελληνικό μεγάλο κεφάλαιο, όπως η Εκκλησία Α.Ε.,  οι Π.Α.Ε., οι καναλάρχες/εργολάβοι δημοσίων έργων τύπου Μπόμπολα κλπ.;

- Πώς είναι δυνατόν να μετατραπεί ως δια μαγείας σε επαναστάτη κάποιος τόσο αυτοενοχοποιημένος λαός,  που επί δεκαετίες δεν είχε αντιληφθείκαν ότι στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλο κεφάλαιο (και μερικοί από τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη) και πίστευε ότι  στη χώρα υπάρχουν μόνο δύο τάξεις, δηλαδή οι μικρομεσαίοι και οι μισθωτοί;

- Πώς είναι δυνατόν να μετατραπεί ως δια μαγείας σε επαναστάτη κάποιος τόσο αυτοενοχοποιημένος λαός,  που επί δεκαετίες τον είχαν κάνει να πιστεύει ότι είναι τεμπέλης (ενώ είναι δεύτερος σε εργατοώρες παγκοσμίως μετά τους νοτιοκορεάτες), ή που αγνοούσε ότι ήταν από τους χαμηλότερα αμειβόμενους μισθωτούς στην Ε.Ε.;

- Πώς είναι δυνατόν να μετατραπεί ως δια μαγείας σε επαναστάτη κάποιος που επί δεκαετίες δεν έκανε ποτέ τον κόπο να αναπτύξει δική του σκέψη,αλλά μηρύκαζε το εκάστοτε προπαγανδιστικό κουτόχορτο που του σέρβιραν τα παπαγαλάκια των διαπλεκομένων εφημεριδοεκδοτών και καναλαρχών;

- Πώς είναι δυνατόν να μετατραπεί ως δια μαγείας σε επαναστάτη ένας απόλεμος, φιλήσυχος, σαπιοκοιλιάς νοικοκυραίος που μέχρι χθες αναστέναζε στις αρένες της εθνικής υπερηφάνειας  του 2004 –και του μεγαλύτερου ξεπλύματος δημοσίου χρήματος που έγινε ποτέ- και που είναι παντελώς ανίκανος να τρέξει, να πετάξει μια πέτρα, να πουλήσει τσαμπουκά π.χ. στον μπάτσο αντί στον υφιστάμενό του;

- Πώς είναι δυνατόν να μετατραπεί ως δια μαγείας σε επαναστάτη κάποιος τόσο υποκριτής,  που επί δεκαετίες συμπεριφερόταν σαν καταπατητής της ίδιας του της χώρας (καίγοντάς την, βρωμίζοντάς την κλπ.) ενώ τώρα κόπτεται για το ξεπούλημά της και για τους κακούς ξένους που θέλουν να την αγοράσουν κοψοχρονιά;

Συνοψίζοντας:

ΕΡΩΤΗΣΗ

Πώς είναι δυνατόν να μετατραπεί ως δια μαγείας σε επαναστάτη ένας καταπατητής, βρωμιάρης, οικοπεδοφάγος, φιλοτομαριστής, ψηφοφόρος,σκουλήκι, τζάμπα μάγκας, προσκυνημένος, διεφθαρμένος, διαπλεγμένος, γλείφτης,μοιρολάτρης, κορόιδο, κουτοπόνηρος, θρασύδειλος, διανοητικά καθυστερημένος,πολιτισμικό απόβλητο, υποκριτής, με μια λέξη: ΕΛΛΗΝΑΣ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Μόνο αν αυτοκτονήσει και αναστηθεί ως κάποιος άλλος.

Αυτή την οικονομική «κρίση» που σας ήρθε κατακέφαλα γραικύλοι, κάποιοι τη βιώνουμε από τότε που βγήκαμε στη ζωή. Κάποιοι που δεν παρακαλέσαμε για να βρούμε δουλειά, που δεν κάναμε δημόσιες σχέσεις, που δεν γραφτήκαμε σε κόμμα, που δεν ψηφίζαμε, που δεν σκεφτήκαμε κάποιο άλλο μέσο για να επιβιώσουμε πέρα από τα δυο μας χέρια και το μυαλό μας. Κάποιοι που μας αξιολογούσατε ανάλογα με το πόσα κυβικά ή  πόσο παλιό είναι το αυτοκίνητό μας. Κάποιοι που σπουδάσαμε χωρίς φροντιστήρια. Κάποιοι που δεν πληρώσαμε ποτέ τα έξοδα της εκάστοτε γκόμενας για να μας «κάτσει». Κάποιοι που δεν ζούσαμε μέχρι να παντρευτούμε με τη μαμά και τον μπαμπά, αλλά πήραμε από πολύ πιο πριν τη ζωή –και τον αυτοσεβασμό- μας στα χέρια μας.  Κάποιοι που δεν είχαμε ποτέ σταθερή και εξασφαλισμένη δουλειά, ώστε να πάρουμε δάνειο για να φτιάξουμε το «δικό» μας σπίτι,και που μέναμε στο ενοίκιο. Κάποιοι που δεν μας χαρίστηκε τίποτα. Κάποιοι που επέλεξαν να μείνουν έξω από τον «κοινωνικό κορμό» των χαμερπών ηθών σας. Κάποιοι που μας θεωρούσατε αποτυχημένους (ενώ θαυμάζατε ως επιτυχημένο και ως πρότυπο τον κάθε νεόπλουτο φοροφυγά και ξεπλυματία μεγαλοπαράγοντα της «δημόσιας» ζωής). Κάποιοι που νομίζατε ότι μας είχατε κρύψει κάτω από το χαλί και προσποιούσασταν ότι δεν υπήρχαμε, μόνο και μόνο επειδή η ύπαρξή μας χάλαγε τη μόστρα της ψευδοευημερίας σας.

Τώρα που θα αρχίσετε να ξυλιάζετε από την υπερφορολόγηση του πετρελαίου και να ψοφάτε από την πείνα στους δρόμους όπως στην κατοχή, θα δείτε στην πράξη ποιοί είναι οι αποτυχημένοι και ποιοί  οι μαθημένοι.

Και για να σας προλάβω, κακοήθεις: αυτό που νιώθω για το χάλι σας δεν είναι χαιρεκακία. Είναι ΔΙΚΑΙΩΣΗ.

Αρχίστε την «επανάσταση» χωρίς εμένα, αγανακτισμένοι κουραδόμαγκες.

Και προσέξτε μην σκίσετε κανένα καλσόν.

Θ.Λ

Επιτέλους οι τετράποδοι μπαίνουν και στα ΚΤΕΛ!

Μετά από καθυστερήσεις ετών και θανάτους πολλών κατοικίδιων στις μπαγκαζιέρες των ΚΤΕΛ, δόθηκαν στη δημοσιότητα οι νέες διευκρινήσεις για τη μεταφορά των τετράποδων επιβατών. Πλέον απαγορεύεται η μεταφορά τους ως αποσκευές, αλλά γίνεται μόνο μέσα στην καμπίνα των επιβατών, στην οποία ουσιαστικά επιτρέπονται μόνο τα μικρόσωμα ζώα ή οι σκύλοι οδηγοί. Παρόλα αυτά η συγκεκριμένη εξέλιξη είναι θετική γιατί ουσιαστικά δεν θα είναι πλέον στην κρίση του κάθε οδηγού αν θα επιτρέψει ή όχι το ταξίδι ενός τετράποδου.

H σχετική εγκύκλιος έχει ως εξής:

Διευκρινήσεις σχετικά με τις μετακινήσεις ζώων συντροφιάς με τη χρήση λεωφορείων των ΚΤΕΛ Α.Ε., Εγκύκλιος αριθ. 218524/7-4-2004 του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων

Ως γνωστόν, με βάση τις διατάξεις της παρ. 1.(ιδ), του άρθρου 15 του ν. 2963/2001 (Α’ 268), που επαναλαμβάνονται και στην υ.α. οικ. Β 36934/2805 «Έκδοση χάρτη υποχρεώσεων προς τον καταναλωτή (Χ.Υ.Κ.) των φορέων παροχής συγκοινωνιακού έργου του Ν. 2963/2001 (Α’ 268)» (Β’ 862/10-7-02), επιτρέπονται οι μεταφορές με λεωφορεία των ΚΤΕΛ Α.Ε. των ζώων συνοδείας αναπήρων καθώς και των μικρών κατοικίδιων που μεταφέρονται με κατάλληλα για το σκοπό αυτό μέσα. Σημειώνεται ότι βάσει των ανωτέρω σχετικών εγγράφων, τα ζώα συντροφιάς που μεταφέρονται με δημόσια μέσα μεταφοράς πρέπει να είναι τοποθετημένα σε κατάλληλο και ασφαλές κλουβί, το οποίο να αναγράφει υποχρεωτικά το ονοματεπώνυμο του ιδιοκτήτη, την ταχυδρομική διεύθυνση και τηλέφωνο του.

Οι ιδιοκτήτες των ζώων δεν απαλλάσσονται, βέβαια, από τις λοιπές υποχρεώσεις τους, όπως π.χ. την σήμανση και καταγραφή σκύλων, βιβλιάριο υγείας κ.λ.π., που καταγράφονται στο ν. 3170/2003 – Α’ 191, σύμφωνα με το 2ο ως άνω σχετικό.

Προς διευκρίνιση και ομοιόμορφη εφαρμογή των διατάξεων για τη μεταφορά ζώων με λεωφορεία των ΚΤΕΛ Α.Ε., σας πληροφορούμε τα ακόλουθα:

1. Προκειμένου να επιτραπεί η μεταφορά μικρών κατοικίδιων ζώων, αυτά θα πρέπει να συνοδεύονται υποχρεωτικά από τον ιδιοκτήτη ή κάτοχο τους. Ο ιδιοκτήτης ή κάτοχος θα πρέπει να επιδεικνύει το διαβατήριο του ζώου ή το βιβλιάριο υγείας, το οποίο να είναι ενημερωμένο τουλάχιστον κατά την τελευταία διετία.

2. Οι ειδικότερες ρυθμίσεις της μεταφοράς των ζώων συνοδείας αναπήρων (ουσιαστικά σκύλων συνοδείας τυφλών) καθώς και των μικρών κατοικίδιων, ανάλογα με τον τύπο του λεωφορείου, έχουν ως ακολούθως:

Α. Λεωφορεία Αστικών ΚΤΕΛ: Τα ζώα συνοδείας αναπήρων ανεξαρτήτως μεγέθους καθώς και τα μικρά κατοικίδια ζώα μεταφέρονται εντός ειδικού καλαθιού μεταφοράς με μέγιστες διαστάσεις 50Χ40Χ70 εκατοστά, κατ’ αναλογία με τα ισχύοντα στους συγκοινωνιακούς φορείς αστικών συγκοινωνιών Αθήνας και Θεσσαλονίκης και τοποθετούνται υποχρεωτικά εντός του χώρου επιβατών. Τα ζώα συνοδείας αναπήρων δεν τοποθετούνται σε καλάθι αλλά φέρουν υποχρεωτικά φίμωτρο κατά τη διάρκεια της μεταφοράς.

Β. Λεωφορεία Υπεραστικών ΚΤΕΛ: Στα λεωφορεία που εξυπηρετούν υπεραστικές συγκοινωνίες λόγω του μικρότερου διαθέσιμου χώρου, περιορίζονται οι μέγιστες διαστάσεις του ειδικού καλαθιού μεταφοράς. Έτσι, τα ζώα συνοδείας αναπήρων ανεξαρτήτως μεγέθους και τα μικρά κατοικίδια ζώα, βάρους έως επτά (7) κιλών, που μεταφέρονται εντός ειδικού καλαθιού μεταφοράς διαστάσεων 50Χ40X35 εκατοστά είναι επιτρεπτό να μεταφέρονται με τα λεωφορεία των ΚΤΕΛ & ΚΤΕΛ Α.Ε. που εξυπηρετούν υπεραστικές συγκοινωνίες και τοποθετούνται υποχρεωτικά εντός του χώρου επιβατών. Τα ζώα αυτά θα τοποθετούνται είτε στο διάδρομο είτε στα κλιμακοστάσια των λεωφορείων, πλησίον σε κάθε περίπτωση του ιδιοκτήτη τους. Τα ζώα συνοδείας αναπήρων, όπως προαναφέρθηκε, δεν τοποθετούνται σε καλάθι αλλά φέρουν υποχρεωτικά φίμωτρο κατά τη διάρκεια της μεταφοράς.

Για λόγους καλύτερης εξυπηρέτησης του επιβατικού κοινού, τα υπεραστικά ΚΤΕΛ & ΚΤΕΛ Α.Ε. είναι επιτρεπτό να περιορίζουν τη μεταφορά των κατοικίδιων ζώων, (α) σε ότι αφορά στον αριθμό σε δύο κατοικίδια ανά λεωφορείο και (β) σε ορισμένα μόνο από τα εξυπηρετούμενα δρομολόγια τα οποία πάντως θα αποτελούν το 30% τουλάχιστον των δρομολογίων κάθε γραμμής (και κατ’ ελάχιστο ένα δρομολόγιο ανά ημέρα), κατανεμημένα σε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Εφόσον αποφασιστεί από το οικείο υπεραστικό ΚΤΕΛ Α.Ε. ή ΚΤΕΛ να γίνει χρήση του ως άνω (β) περιορισμού, θα πρέπει η πληροφορία αυτή να παρέχεται σε κάθε ενδιαφερόμενο ενώ θα πρέπει να έχει αναρτηθεί εμφανώς σχετική ανακοίνωση στους σταθμούς και πρακτορεία του ΚΤΕΛ.

Ο περιορισμός των δρομολογίων θα δύναται να εξυπηρετήσει και τις ανάγκες αλλεργικών κ.λπ. ατόμων που ευλόγως αποφεύγουν το ΑΔΑ: 4Α861-ΒΩΟ συγχρωτισμό με κατοικίδια ζώα. Σε κάθε περίπτωση βέβαια είναι ενδεδειγμένη η κατάλληλη διευθέτηση των επιβατών εντός του λεωφορείου. Για την περίπτωση αστικών λεωφορείων που είναι ενταγμένα και δρομολογούνται από Υπεραστικά ΚΤΕΛ & ΚΤΕΛ Α.Ε. εφαρμόζονται τα προαναφερθέντα για τα λεωφορεία των Αστικών ΚΤΕΛ.

3. Τα προαναφερόμενα αφορούν, αδιακρίτως, και στα λεωφορεία ιδιοκτησίας των ΚΤΕΛ Α.Ε. και στα λεωφορεία ιδιοκτησίας μετόχων των ΚΤΕΛ Α.Ε. που εξυπηρετούν τις αστικές & υπεραστικές συγκοινωνίες. Σε καμία περίπτωση η μεταφορά των μικρών κατοικίδιων ή κατά μείζονα λόγο αυτών που συνοδεύουν αναπήρους δεν τελεί υπό την κρίση του οδηγού ή / και του ιδιοκτήτη του λεωφορείου ή τη συναίνεση των λοιπών επιβατών.

4. Τονίζεται ότι σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με τις ρυθμίσεις της εγκυκλίου αυτής, επιβάλλονται, από το οικείο Πειθαρχικό Συμβούλιο του π.δ. 170/2003 (Α’ 140), στις ΚΤΕΛ Α.Ε. οι προβλεπόμενες κυρώσεις της παρ. 3(η) του άρθρου 2 του ίδιου π.δ. και σε περίπτωση υποτροπής αυτές της παρ. 5 του ίδιου άρθρου. Οι οδηγοί των λεωφορείων που δε συμμορφώνονται με τις ως άνω ρυθμίσεις, υπόκεινται στις πειθαρχικές κυρώσεις του άρθρου 18 του π.δ. 246/2006 (Α’ 261) που επιβάλλονται από τα αρμόδια όργανα των ΚΤΕΛ Α.Ε. & ΚΤΕΛ. Τα συλλογικά όργανα των ΚΤΕΛ Α.Ε. παρακαλούνται για την ενημέρωση των μελών τους ενώ οι ΚΤΕΛ Α.Ε. για την ενημέρωση του προσωπικού και των μετόχων τους.

Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΑΡ. ΜΠΟΥΡΑΡΑΣ: .Επ.Μ. – Τμ. Αστικών Συγκοινωνιών – Τμ. Υπεραστικών Συγκοινωνιών ΑΔΑ: 4Α861-ΒΩΟ

enet

Να πως ξεπλένουν το χρήμα από τα παγκάρια και το λαθρεμπόριο

 Δωρεές «μαϊμού» από ιδιώτες σε εκκλησίες και μονές.«Πάρτι» δωρεών με το αζημίωτο.

Στη βουλή φέρνουν το θέμα των εικονικών δωρεών σε εκκλησίες και μονές που εντοπίστηκαν στη Β΄ΔΟΥ Πατρών, οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς Νίκος Τσούκαλης, Θανάσης Λεβέντης και Γρηγόρης Ψαριανός. Οι τρείς βουλευτές χαρακτηρίζουν εξοργιστική τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος από κάθε λογής επιτήδειους, με την ανοχή ή τη συμβολή παραγόντων της εκκλησίας, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι το σαθρό θεσμικό πλαίσιο των δωρεών αλλά και την άκρως περίεργη ασυλία που απολαμβάνει ο χώρος της εκκλησίας από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους, μεθοδεύουν χορηγήσεις δωρεών είτε προς την εκκλησία, είτε προς κοινωφελή ιδρύματα, με συνέπεια να λαμβάνουν επιστροφή φόρου το 40-45% επί της δωρεάς. Οι βουλευτές ερωτούν τον αρμόδιο υπουργό εάν διαθέτει στοιχεία που να προσδιορίζουν την έκταση του φαινομένου στην Αχαΐα αλλά και πανελλαδικά, τι προτίθεται να πράξει για τον εντοπισμό και την τιμωρία όλων όσων συμμετείχαν στο «πάρτι» των δωρεών με το αζημίωτο, καθώς και αν σκοπεύει να προχωρήσει στην αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου που διέπει τα θέματα των δωρεών σε εκκλησιαστικά ιδρύματα. Το κείμενο της ερώτησης έχει ως εξής: Εκατοντάδες περιπτώσεις εικονικών δωρεών από ιδιώτες επιχειρηματίες, εμπόρους, επαγγελματίες κλπ, προς εκκλησίες και μονές που πραγματοποιήθηκαν κατά τα έτη 2008, 2009 και 2010, εντοπίστηκαν μόνο στη Β΄ΔΟΥ Πατρών. Το ποσό των δωρεών αυτών προσεγγίζει τα 4 εκατ. ευρώ και απέφερε στους δωρητές επιστροφή φόρου πλέον του 1,5 εκατ. ευρώ. Η περίπτωση αυτή είναι σχεδόν βέβαιο ότι είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, μία απίστευτου μεγέθους και σύλληψης λεηλασία του δημόσιου πλούτου, στην οποία εμπλέκονται δυστυχώς και άνθρωποι της Εκκλησίας. Η μέθοδος είναι γνωστή και άκρως προσοδοφόρα με την εκμετάλλευση του σαθρού θεσμικού πλαισίου των δωρεών αλλά και την άκρως περίεργη ασυλία που απολαμβάνει ο χώρος της εκκλησίας από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους, μεθοδεύονταν οι χορηγήσεις δωρεών (εικονικές ή και πραγματικές αρκετές φορές) είτε προς την εκκλησία, είτε προς κοινωφελή ιδρύματα. Είναι χαρακτηριστικό πως ο «δωρητής» έχει δικαίωμα να λάβει επιστροφή φόρου το 40-45% επί της δωρεάς. Το άκρως εξοργιστικό είναι ότι οι «δωρητές» μπορούν, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 4002/11 και την Υπουργική Απόφαση 1184/20.8.2011 να καταβάλλουν τον αναλογούντα φόρο εφάπαξ και χωρίς προσαυξήσεις. Επειδή είναι βέβαιο ότι το φαινόμενο έχει λάβει γενικευμένες διαστάσεις, επ΄ ωφελεία, όχι μόνον των δωρητών, δωρεοδόχων και μεσιτών αλλά δυστυχώς και κρατικών υπαλλήλων. Επειδή η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος από κάθε λογής επιτήδειους με την ανοχή ή τη συμβολή παραγόντων της εκκλησίας είναι εξοργιστική για τους πολίτες που αφαιμάσσονται καθημερινά, Ερωτάται ο κ. υπουργός: Διαθέτετε στοιχεία που να προσδιορίζουν την έκταση του φαινομένου στην Αχαΐα αλλά και πανελλαδικά και αν όχι τι προτίθεσθε να πράξετε ώστε να τα αποκτήσετε; Τι προτίθεστε να πράξετε για τον εντοπισμό όλων όσων συμμετείχαν στο «πάρτι» των δωρεών με το αζημίωτο; Προτίθεστε να αποκαταστήσετε τη ζημία του δημοσίου, να τιμωρήσετε παραδειγματικά τους εμπλεκόμενους και να δημοσιοποιήσετε τα ονόματά τους; Τέλος προτίθεστε να προχωρήσετε στην αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου που διέπει τα θέματα των δωρεών σε εκκλησιαστικά ιδρύματα; Οι ερωτώντες βουλευτές Θανάσης Λεβέντης Νίκος Τσούκαλης Γρηγόρης Ψαριανός 27 / 09 / 20

Πολιτική Επιθεώρηση

Στηρίζω πειρατές!

Πειρατές για online δηµοκρατία

Ποιοι είναι και τι θέλουν οι βουλευτές του Βερολίνου µε τις αλογοουρές και τα αθλητικά παπούτσια

Με τα λάπτοπ ανοιχτά σαν ασπίδες απέναντι στις κάµερες, οι νεαροί έµοιαζαν περισσότερο µε τα «Χαµένα αγόρια» του Πίτερ Παν στην ψηφιακή έκδοση της «γενιάς του download» παρά µε βουλευτές. Και όµως, αυτοί οι «κολληµένοι στο Internet» τύποι µε τις αλογοουρές, τα µούσια, τα τζιν και τα αθλητικά παπούτσια είναι εδώ και µία εβδοµάδα εκλεγµένοι εκπρόσωποι του λαού του Βερολίνου. Μέλη του νέου κόµµατος των Πειρατών έκαναν σκόνη µε 8,9% πολλούς αντιπάλους τους του κατεστη µένου, εκλέγοντας και τους 15 υποψηφίουςτης λίστας τους στην τοπική Bουλή. Ποιοι είναι, τι θέλουν και πώς τα κατάφεραν τόσο καλά αυτοί οι Πειρατές της πολιτικής; Θέλουν να γκρεµίσουν τα πνευµατικά δικαιώµατα στο όνοµα του πολιτισµού και να εγκαθιδρύσουν µια ψηφιακή άµεση δηµοκρατία του 21ου αιώνα.

 
Κάποιοι µίλησαν για περιθωριακό κόµµα διαµαρτυρίας. Αλλοι για σπασίκλες των υπολογιστών µε έµµονες ιδέες, για πολιτικό ανέκδοτο που θα ξεφουσκώσει, καθώς θα σβήνουν σιγά-σιγά οι τηλεοπτικές εικόνες µε τους 20άρηδες και τους 30άρηδες που µπήκαν στο επιβλητικό πρωσικό κτίριο της Βουλής στο Βερολίνο φορώντας τζάκετ µε κουκούλες και κοντοµάνικα µπλουζάκια µε τον Captain America. Και άλλοι, για µια νέα πολιτική πρόταση.
«∆εν είναι ανέκδοτο. Αν και σαφώς υπήρχε ένα στοιχείο διαµαρτυρίας στο απροσδόκητα υψηλό ποσοστό που κέρδισαν, καλύπτουν ένα πραγµατικό κενό για τους ψηφοφόρους που νιώθουν ότι δεν εκπροσωπούνται από τα υπάρχοντα κόµµατα. Στο Internet βρήκαν ένα θέµα µε το οποίο δεν ασχολούνται οι άλλοι πολιτικοί» λέει µιλώντας στο «Βήµα» ο Κρίστοφ Μπίµπερ, καθηγητής Πολιτικών Επιστηµών στο Πανεπιστήµιο της Εσσης.
«Ζητήµατα όπως η προστασία της ιδιωτικής ζωής online και η προστασία των προσωπικών δεδοµένων µπορεί να φαίνονται εξαιρετικά στενά, ακόµη και άσχετα, στους ψηφοφόρους µεγαλύτερης ηλικίας, αλλά για τους νέους που περνάνε τη µισή τους ζωή στο Internet και στα sites κοινωνικής δικτύωσης, όπου µοιράζονται τις πιο προσωπικές τους στιγµές, αυτά είναι πολύ σηµαντικά θέµατα» µας λέει ο δρ Μπίµπερ. Και τονίζει: «Tο αίτηµα των Πειρατών για απόλυτη διαφάνεια στην πολιτική ενθουσιάζει µια γενιά που µίσησε τον πόλεµο των Αµερικανών στο Ιράκ και εµπνέεται από την υπόσχεση του WikiLeaks για τέλος στη µυστικοπάθεια και τη συγκάλυψη».
Οι Πειρατές υπόσχονται ότι θα χρησιµοποιήσουν τα εργαλεία που υπάρχουν online για να δώσουν στα µέλη του κόµµατος µια άνευ προηγουµένου δύναµη να προτείνουν πολιτικές και να διαµορφώσουν θέσεις, σε αυτό που ονοµάζουν «ρευστή δηµοκρατία», µια µορφή συµµετοχής στα κοινά που δεν περιορίζεται στην ψήφο στις εκλογές.
Το κόµµα έχει διευρύνει την αρχική του πλατφόρµα, που επικεντρωνόταν στη δωρεάν ανταλλαγή αρχείων από χρήστη σε χρήστη, στην πάταξη της λογοκρισίας και στην προστασία των ψηφιακών δεδοµένων, για να συµπεριλάβει και άλλα κοινωνικά αιτήµατα, παρουσιάζοντας το Internet ως εργαλείο που θα δώσει στους ψηφοφόρους εξουσία και λόγο στην πολιτική και νοµοθετική διαδικασία.
Στη Γερµανία ο µέσος όρος ηλικίας των υποψηφίων Πειρατών ήταν τα 32 χρόνια, ενώ τα µέλη τους ξεπερνούν τις 13.000. Μετά τη νίκη-έκπληξη στο Βερολίνο, οι Πειρατές έχουν γίνει σταρ της πολιτικής και περιζήτητοι συνοµιλητές.
«Τα τελευταία χρόνια βλέπουµε όλο και περισσότερους νόµους για την ασφάλεια, είδαµε να διευρύνεται η παρακολούθηση των πολιτών µέσω κυκλωµάτων τηλεόρασης, είδαµε τα θεµελιώδη δικαιώµατα να περιορίζονται χωρίς να έχει προηγηθεί ο απαραίτητος δηµόσιος διάλογος. Εµείς είµαστε οι µοναδικοί που ρωτάµε µήπως αυτή η δήθεν ασφάλεια στραγγαλίζει τις πολιτικές µας ελευθερίες» έχει πει χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του κόµµατος Ζεµπάστιαν Νερτς.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Παγκόσµιο ρεσάλτο

Το Βερολίνο δεν είναι η πρώτη ευρωπαϊκή επιτυχία για τους Πειρατές. Η πρωτότυπη εκδοχή έρχεται από τη Σουηδία, όπου το κόµµα Piratpartiet ιδρύθηκε το 2006 και το 2009 κέρδισε έδρα στο Ευρωκοινοβούλιο µε 7% των ψήφων. Η στήριξη έφτασε στα ύψη µετά τη σύλληψη και τη φυλάκιση των τεσσάρων ιδρυτών του site τζάµπα ανταλλαγής αρχείων Pirate Bay. Η ιδέα εξαπλώθηκε γρήγορα. Αδελφά κόµµατα υπάρχουν ήδη στη Φινλανδία, την Αυστρία, την Πολωνία, τη Γαλλία και την Ισπανία και ανάλογες οµάδες έχουν µέλη στη Βρετανία, στις ΗΠΑ και σε χώρες της Νότιας Αµερικής. Τι θέλουν όλοι αυτοί; Κυρίως αλλαγή στους νόµους περί ιδιοκτησίας πνευµατικής περιουσίας, προστασία προσωπικών δεδοµένων, αλλά και ελευθερία λόγου και διαφάνεια και ψηφιακή άµεση δηµοκρατία στην πολιτική ζωή.

ΤΟ ΒΗΜΑ

Κάποιοι προαποφασίζουν τι θα διαβάσετε και τι δεν θα διαβάσετε!..

Κάθε τόσο οι αναγνώστες μας που πηγαίνουν και ζητούν βιβλία μας από τα βιβλιοπωλεία, έρχονται αντιμέτωποι με τον «σιωπηλό αποκλεισμό» των εκδόσεών μας. Εντελώς αδικαιολόγητα αλλά και πεισματικά πολυάριθμοι βιβλιοπώλες σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και περιφέρεια, αρνούνται να παραγγείλουν βιβλία των εκδόσεών μας, άλλοι ισχυριζόμενοι ότι… έχουμε κλείσει (!) κι άλλοι δηλώνοντας ότι δεν θέλουν τα βιβλία μας, ό,τι βιβλία κι αν είναι αυτά. Το φαινόμενο παρατηρείται εδώ και χρόνια, αλλά τελευταία έχει αποκτήσει μεγάλη έκταση. Για παράδειγμα, στη Ρόδο, όπου εδρεύουμε, και σε αντίθεση προς τα γειτονικά νησιά, κανένα βιβλιοπωλείο δεν δέχεται να φιλοξενήσει τα βιβλία μας, ενώ στα Γιάννενα, στις Σέρρες, στη Λάρισα, στην Τρίπολη, στο Ηράκλειο, στην Πάτρα, στη Θεσσαλονίκη και σε περιφερειακά βιβλιοπωλεία της Αθήνας, δηλώνουν ευθαρσώς ότι δεν θέλουν τα βιβλία μας και δεν τα παραγγέλνουν. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και με τους χοντρέμπορους βιβλίου, εκτός από σπάνιες εξαιρέσεις. Θάβουν κυριολεκτικά τα βιβλία μας στα πιο αθέατα ράφια τους κι αν ποτέ τα πουλήσουν αρνούνται ν’ αντικαταστήσουν τα πωληθέντα.
Έχει κάποια εξήγηση αυτό; Φαίνεται πως κάποιοι έχουν την δύναμη να ελέγχουν ποια βιβλία θα εκτίθενται στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Φαίνεται ότι κάποιοι έχουν συντάξει μια μαύρη λίστα, στην οποία περιλαμβάνεται και τ’ όνομα του εκδοτικού μας οίκου και υπακούοντας στην λίστα αυτή οι περισσότεροι βιβλιοπώλες δεν αγοράζουν τα βιβλία μας, ανεξάρτητα από το περιεχόμενο και τον συγγραφέα. Φαίνεται πως κάποιοι μπορούν κι επιβάλλουν τον σχετικό «σιωπηλό αποκλεισμό»!
Ευτυχώς υπάρχουν κι άλλοι τρόποι διακίνησης. Μ’ ένα τηλεφώνημα στο 22410 72648 ή με μια επίσκεψη στις ιστοσελίδες www.verettas.gr και www.verettasbooks.gr μπορείτε να έχετε όσα και όποια βιβλία θέλετε, είτε δικά μας είτε άλλων εκδόσεων, διότι εμείς είμαστε πρόθυμοι να σας προμηθεύσουμε οποιοδήποτε βιβλίο και δεν κάνουμε διακρίσεις στις επιλογές σας.

Τα άγρια άλογα επιστρέφουν στο Σούλι

Τα άγρια άλογα της οροσειράς του Σουλίου, που αποδεκατίστηκαν από τον άγριο χειμώνα πριν από χρόνια, επιστρέφουν πάλι στην περιοχή. Διαρκής η φροντίδα της Περιβαλλοντικής Οργάνωσης "Σουλιώτικη Πολιτεία" για τη σωτηρία τους

Τα άλογα του Σουλίου ανήκουν στη φυλή της Πίνδου. Εγκαταλείφθηκαν πριν από χρόνια από τους ιδιοκτήτες τους και με τον καιρό έγιναν άγρια

Αυξάνονται και πληθύνονται τα άγρια άλογα του Σουλίου, που έφτασαν αισίως τα 110. Μέλη της περιβαλλοντικής οργάνωσης Σουλιώτικη Συμπολιτεία έκαναν πρόσφατα καταμέτρηση και με χαρά ανακάλυψαν πως ο πληθυσμός τους, που αποδεκατίστηκε πριν από μερικά χρόνια από την παγωνιά και το χιόνι, επανακάμπτει, καθώς ανάμεσά τους υπάρχουν και πολλά νεαρά πουλάρια.

"Το 2005 μετρήσαμε μόλις 49 άγρια άλογα, το 2008 ο αριθμός τους αυξήθηκε στα 82 και φέτος έφτασε στα 110 ζώα, τα οποία ζουν χωρισμένα σε 9 κοπάδια, ενώ από πληροφορίες ξέρουμε πως τη δεκαετία του '50 κόντευαν τα 200", δήλωσε στο "Εθνος" ο πρόεδρος της Σουλιώτικης Συμπολιτείας, Νίκος Στράτης, ένας άνθρωπος που χρόνια τώρα αγωνίζεται για τη διάσωση και την προστασία τους.

Μέσω της περιβαλλοντικής οργάνωσης ζήτησε από το πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης τέσσερις θέσεις για άτομα με πεντάμηνες συμβάσεις, τα οποία θα συντηρήσουν τα στέγαστρα και θα καθαρίσουν τις ποτίστρες, έτσι ώστε τα άγρια άλογα να βρουν ένα ασφαλές καταφύγιο τον χειμώνα που έρχεται. Στην οροσειρά του Σουλίου ο καιρός είναι εξαιρετικά βαρύς, με πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και χιόνι για αρκετούς μήνες, ενώ είναι νωπές ακόμη οι μνήμες από τη φοβερή κακοκαιρία το 2004, που αποδεκάτισε τα άγρια άλογα και τουλάχιστον 100 κουφάρια, από γέρικα και πολύ νεαρά ζώα, εντοπίστηκαν την άνοιξη του επόμενου χρόνου, όταν έλιωσαν τα χιόνια.

Το 2008 και ύστερα από πιέσεις περιβαλλοντικών οργανώσεων τοποθετήθηκαν δύο μεγάλα στέγαστρα για την προστασία των αλόγων, στο Λιβάδι και στη Λούτσα Σουλίου, αυτά όμως είναι παρατημένα και ουδέποτε τα πλησίασαν τα άλογα.

Επιπλέον οι ποτίστρες είναι γεμάτες μπάζα, έχουν χρόνια να καθαριστούν και να επισκευαστούν.

"Πρέπει να προλάβουμε τον χειμώνα. Χρειάζεται να συντηρηθούν άμεσα τα στέγαστρα και οι ποτίστρες και στη συνέχεια να βρούμε έναν τρόπο να πλησιάσουμε τα άλογα και να τους δείξουμε τα σημεία. Αν αρχίσει να χαλάει ο καιρός, θα είναι πολύ αργά", μας είπε ο κ. Στράτης, σπεύδοντας να διαψεύσει φήμες των τελευταίων ημερών, σύμφωνα με τις οποίες εθεάθησαν αθίγγανοι στην περιοχή, οι οποίοι προσπαθούσαν να πιάσουν άγρια άλογα και να πωλήσουν το κρέας τους στην Ιταλία ή άλλες που έκαναν λόγο για ζώα που κατασπαράχτηκαν από λύκους.

Η ράτσα
Αντιπροσωπευτική φυλή της Πίνδου

Τα άγρια άλογα του Σουλίου ανήκουν στη φυλή της Πίνδου, που είναι η πλέον αντιπροσωπευτική του ορεινού τοπίου.

Είχαν εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες τους πριν από χρόνια και έμαθαν να επιβιώνουν κάτω από ακραίες καιρικές συνθήκες. Σιγά σιγά πέρασαν από το καθεστώς εξημέρωσης σε ημιάγρια κατάσταση και σήμερα είναι εντελώς άγρια, ενώ δεν μπορούν να ζήσουν σε περιορισμένο χώρο.

Είναι χαρακτηριστικό πως τα άλογα αυτά δεν έχουν υποστεί προσμείξεις με άλλες, ξένες φυλές.

Tο ύψος ακρωμίου (το ψηλότερο σημείο της πλάτης) είναι 1,15 - 1,25 μ.

Tο σώμα τους είναι στενό, ο λαιμός και τα καπούλια αδύνατα. Tο κεφάλι τους λεπτό, εκφραστικό (ογκώδες κεφάλι έχουν άλογα νομάδων κτηνοτρόφων, που προέρχονται από διασταυρώσεις με άλογα πεδινού τύπου), η γραμμή της ράχης ευθεία και οι μηροί αδύνατοι, ενώ η χαίτη είναι άφθονη και η ουρά τους μακριά.

Συνήθως απαντώνται στις αποχρώσεις του καφέ, από το πολύ βαθύ ως το πιο ανοιχτό, ενώ σπάνια συναντά κανείς στο Σούλι και άσπρα άγρια άλογα.

Διαθέτουν μεγάλη αντοχή, είναι λιτοδίαιτα και έχουν σταθερό βάδισμα ακόμη και στα πιο δύσβατα μονοπάτια. Τα άγρια άλογα του Σουλίου ζουν στα όρια των νομών Ιωαννίνων-Θεσπρωτίας, από τη Σκάλα Παραμυθιάς ως τις Πύλες του Αδη στο Παλαιοχώρι, σε μια νοητή ευθεία μήκους 15 χιλιομέτρων στην οροσειρά του Σουλίου, η ψηλότερη κορυφή της οποίας είναι η Αλυσσός, στα 1.654 μέτρα.

ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ

ethnos.gr

Le Monde: Ανέγγιχτη η περιουσία της εκκλησίας στην Ελλάδα

«Ταμπού η περιουσία της Εκκλησίας της Ελλάδας» τιτλοφορείται σημερινό ολοσέλιδο άρθρο της Le Monde η οποία σημειώνει ότι «ο νέος αντιλαϊκός φόρος στα ακίνητα δεν άγγιξε την εκκλησιαστική περιουσία».

Στο κείμενο επισημαίνεται ότι από το φόρο εξαιρούνται οι χώροι λατρείας και τα μοναστήρια και όχι τα ακίνητα που εκμεταλλεύεται εμπορικά η Εκκλησία. Όμως «τα όρια μεταξύ εμπορικής εκμετάλλευσης και φιλανθρωπικής δράσης είναι πολλές φορές ασαφή και τα οικονομικά στοιχεία της Εκκλησία παραμένουν άδηλα».

Το ζήτημα, σημειώνει η εφημερίδα, παραμένει ταμπού για την κεντρική διοίκηση και την εκάστοτε κυβέρνηση που δεν θέλουν να θίξουν τα προνόμια της Εκκλησίας προσδοκώντας πολιτικό όφελος. Την ίδια στιγμή η Εκκλησία εκφράζει πολιτικές θέσεις ενώ «δεν δίστασε να καταδικάσει με περσινή της ανακοίνωση την τρόικα ως ξένη δύναμη κατοχής». Η εφημερίδα θυμίζει στους αναγνώστες της ότι ο προηγούμενος υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου προσπάθησε να μειώσει τη συμμετοχή του κράτους στην ετήσια δαπάνη (220 εκατ. ευρώ) για την πληρωμή κληρικών όμως ο σημερινός υπουργός Ευ. Βενιζέλος «δεν διακατέχεται από ανάλογες παρορμήσεις».

Δεχόμενη διαρκώς επικρίσεις η Εκκλησία «βγήκε στην αντεπίθεση παρουσιάζοντας στις 16 Σεπτεμβρίου στοιχεία που δείχνουν ότι κατέβαλε φόρο περιουσίας ύψους 2,5 εκατ. ευρώ για το 2010» με τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο να επαναλαμβάνει ότι «ο πλούτος της Εκκλησίας είναι μύθος».

Όμως, προσθέτει η Monde, εκτός από την περιουσία που διαχειρίζεται η κεντρική διοίκηση υπάρχει ένα τεράστιο κομμάτι της περιουσίας που παραμένει άδηλο και ανήκει σε μοναστήρια, επισκοπές ή ακόμα σε άλλα πατριαρχεία (Κωνσταντινούπολης, Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας), τα οποία απολαμβάνουν καθεστώς διευρυμένης αυτονομίας. Η εφημερίδα σημειώνει ότι η Εκκλησία κατέχει το 1,5% της Εθνικής Τράπεζας και ο εκπρόσωπός της Θεόκλητος έλαβε αμοιβή 24.000 ευρώ για τη συμμετοχή σε συμβούλια το 2008.

«Η Εκκλησία προσπαθεί να αποκομίσει πλέον οφέλη από την περιουσία της για να ενισχύσει το φιλανθρωπικό της έργο. Παράδειγμα είναι η Μονή Πεντέλης στην Αττική η οποία προσδοκά οφέλη ύψους ενός δισ. ευρώ από την προσέλκυση επενδυτή που θα εγκαταστήσει φωτοβολταϊκά σε ακαλλιέργητες ορεινές εκτάσεις», προσθέτει ο αρθογράφος.

ΤΟ ΒΗΜΑ

Από εμένα δεν πρόκειται να δεις ούτε σεντ Βενιζέλε. Να πας να τα πάρεις από τους παπάδες!

Από απαλλαγή σε απαλλαγή οι παγκαριώτατοι

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ

Νέο κύκλο συζητήσεων για τις «ιερές» φοροαπαλλαγές άνοιξε η εξαίρεση των χώρων άσκησης θρησκευτικής λατρείας από την καταβολή του έκτακτου τέλους ακίνητης περιουσίας, όπως και από ένα σύνολο άλλων φόρων που καταβάλλονται για χρήσεις ακινήτων.

«Η Εκκλησία φορολογείται περισσότερο από τον κάθε πολίτη. Πού; Στα αγαθά, στα ακίνητα, στα εισοδήματα που παίρνει από την εκμετάλλευση διαφόρων ακινήτων που έχει. Πληρώνει πολύ περισσότερα απ' ό,τι οι λαϊκοί. Πού την απαλλάσσει το κράτος;» είναι το σχόλιο του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου στην κριτική για τις φοροαπαλλαγές της Εκκλησίας.

Μπορεί οι ιεράρχες μας να ισχυρίζονται πως ουδέποτε έθεσαν θέμα απαλλαγής για την ακίνητη περιουσία που αξιοποιούν εμπορικά, όμως η Εκκλησία απαλλάσσεται από την καταβολή φόρου για τις δωρεές που γίνονται για την τέλεση μυστηρίων, όπως και για τα χρήματα που συγκεντρώνονται στα παγκάρια, δραστηριότητες που συμβαίνουν εντός των ναών.

Σύμφωνα με το Επίσημο Δελτίο, τεύχος 5, η Εκκλησία της Ελλάδος διαθέτει 7.945 ενορίες και πάνω από 500 μοναστήρια και ησυχαστήρια, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται σε αυτά τα μετόχια μονών του Αγίου Ορους ή πρεσβυγενών πατριαρχείων που λειτουργούν στην ελληνική επικράτεια.

Για το ΦΜΑΠ

Με το νόμο 2459/97 απαλλάσσονται από το φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας για τα ακίνητα που χρησιμοποιούν οι ναοί, οι μονές, καθώς και το Αγιον Ορος.

Για την εισφορά

Με το ν. 3220/2004, που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παραμονές των εκλογών του 2004, με τίτλο «Μέτρα αναπτυξιακής και κοινωνικής πολιτικής...», η Εκκλησία απαλλάχθηκε από την υποχρέωση της εισφοράς 35% των εσόδων της. Η εισφορά είχε θεσπιστεί το 1945, όταν το κράτος ανέλαβε την υποχρέωση να καταβάλλει τους μισθούς των κληρικών και η Εκκλησία να εισφέρει στον κρατικό προϋπολογισμό το 25% των ακαθάριστων εσόδων της, ποσοστό που το 1968 αυξήθηκε στο 35%.

Για το φόρο 10%

Με το φορολογικό ν. 3296/2004, που ψηφίστηκε από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας τον Δεκέμβριο του 2004, το Δημόσιο στερήθηκε τεράστια ποσά, καθώς η Εκκλησία απαλλάχθηκε από το φόρο 10% που επιβαρύνει τα εισοδήματα από την εκμίσθωση γαιών και οικοδομών των μητροπόλεων, των ναών, των μοναστηριών κ.λπ. Ειδικότερα, ο νόμος προέβλεψε για το οικονομικό έτος 2006 μείωση φόρου στο 7%, για το 2007 στο 4% και από το 2008 πλήρη απαλλαγή!

Για τα νεόδμητα

Με το νόμο 3842/2010 καταργήθηκε ο ν. 3427/2005 που αναφερόταν στην επιβολή ΦΠΑ στις νεόδμητες οικοδομές.

Η πρώτη ουσιαστική απόπειρα φορολόγησης της ακίνητης εκκλησιαστικής περιουσίας έγινε με το νόμο 3634/2008, που προβλέπει την επιβολή ενιαίου τέλους ακινήτων 0,1% επί της αξίας των εκμισθούμενων ή δωρεάν παραχωρούμενων ακινήτων, αλλά δεν έχει γίνει γνωστή ακόμη η αποτελεσματικότητά του.

Από τη Θεσσαλονίκη πριν από λίγες ημέρες ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης ζήτησε τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας και την πλήρη κατάργηση της φοροαπαλλαγής των εμπορικών συναλλαγών τους.

«Την ώρα που η ελληνική κοινωνία βιώνει μια πρωτοφανή επίθεση στα εισοδήματά της, η Εκκλησία κατορθώνει όχι μόνο να κρατά αφορολόγητα τα έσοδά της, αλλά και να αυξάνει την περιουσία της. Εκατοντάδες φόροι έχουν θεσπιστεί τα τελευταία 50 χρόνια για τη φορολόγηση των εισοδημάτων και της ακίνητης περιουσίας, αλλά πάντα η Εκκλησία και οι ιερές μονές καταφέρνουν να μην πληρώνουν φόρους, είτε λόγω του χαμηλού συντελεστή φορολόγησης των εσόδων τους είτε λόγω των διπλών βιβλίων που κρατούν», σημειώνει ο Βαγγέλης Αποστόλου, πρώην βουλευτής του ΣΥΝ Ευβοίας.

Να σημειωθεί πως η Εκκλησία διαθέτει μετοχές σε τράπεζες, χιλιάδες στρέμματα δασικής και χορτολιβαδικής έκτασης, 800 κτήρια με γραφεία, καταστήματα, εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία, ακόμα και μισθωμένα βενζινάδικα.

Ελευθεροτυπία

Προς Βενιζέλο & Ιερώνυμο! Ουκ αν λάβοις παρα του μη έχοντος!

Όπου Χάρος βάλτε τον Βενιζέλο, όπου Ερμής βάλτε τον Ιερώνυμο κι εγώ ο Μένιππος.

ΧΑΡΩΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΝΙΠΠΟΥ

Το ακάτιον του Χάρωνος φτάνει στην όχθη της Αχερουσίας (Τρόικας). Οι νεκροί (φορολογούμενοι)βγαίνουν ένας ένας πληρώνουν το ναύλο τους (έναν οβολό) στο Χάροντα (Βενιζέλο) και χάνονται δεξιά. Τελευταίος βγαίνει ο Μένιππος (εγώ), που πάει να φύγει χωρίς να πληρώσει. Ο Χάρων (Βενιζέλος) τον πιάνει από τον ώμο

Χ. Κατέβαινε, βρε καταραμένε, το ναύλο

Μ. Δε μπα να φωνάζεις Χάρε, αφού σ’ αρέσει

Χ. Πλήρωσε ρε σου λέω, για το ταξίδι που έκανες

Μ. Τι να πάρεις από έναν που δεν έχει μία

Χ. Καλά, υπάρχει άνθρωπος να μην έχει έναν οβολό;

Μ. Αν είναι και κάνας άλλος, δεν ξέρω. Εγώ μια φορά δεν έχω!

Χ. Βρωμιάρη. Θα σε πάω στον Πλούτωνα, αν δεν πληρώσεις

Μ. Και ΄γω θα σου κοπανήσω μία με το κουπί και θα σου διαλύσω το καύκαλο

Χ. Δηλαδή τζάμπα έκανες τόσο ταξίδι;

Μ. Ο Ερμής, που με κουβάλησε σε σένα, ας σε πληρώσει

Ε. Μα το θεό, θα΄πρεπε να πουληθώ ολόκληρος αν ήταν να πληρώνω τα ναύλα των πεθαμένων

Χ. Δε θα το κουνήσω ρούπι από δίπλα σου

Μ. Αν είν΄έτσι, τράβα έξω τη βάρκα και κάτσε. Αλλά αφού δεν έχω τι θα πάρεις;

Χ. Δεν ήξερες ρε πως έπρεπε να έχεις το ναύλο;

Μ. Το΄ξερα. Και λοιπόν; Αφού δεν είχα φράγκο. Τι να΄κανα; Να μην πέθαινα;

Χ. Δηλαδή μοναχα συ θα καυχιέσαι πως πέρασες τζάμπα;

Μ. Ε όχι και τζάμπα ρε φίλε! Και νερά έβγαζα και κουπί τράβηξα και μονάχα εγώ απ’ όλους τους επιβάτες δεν έκλαιγα

Χ. Αυτά δεν περνάνε σε βαρκάρη! Πλήρωσε το ναύλο σου. Δε μπορεί να γίνει αλλοιώς!

Μ. Ε τότε γύρνα με πίσω στη ζωή

Χ. Ωραία μας τα λές. Να φάω και ξύλο από πάνω από τον Αιακό!

Μ. Ε τότε μη μου κολλάς

Χ. Δείξε μου τι έχεις μεσ΄στο σακούλι

Μ. Λούπινα. Θες λίγα; Και ένα πρόσφορο

Χ. Από που μας κουβάλησες ρε Ερμή αυτό το κοπρόσκυλο; Το τι έλεγε στο ταξίδι δεν περιγράφεται! Πείραζε και κορόϊδευε όλους τους επιβάτες και ήταν ο μόνος που τραγουδούσε ενώ εκείνοι κλαίγανε

Ε. Δεν ξέρεις Χάρε ποιον είχες στη βάρκα σου; Ο Μένιππος είναι! Άνθρωπος τελείως ελεύθερος. Τίποτα δεν τον νοιάζει!

Ο Μένιππος βρίσκει αφορμή, που ο Χάρων μιλάει με τον Ερμή και το σκάει

Χ. Εχ και να σε πιάσω καμιά φορά...

Ακούγεται η φωνή του Μένιππου από μακρυά

Μ. Αν με πιάσεις φίλε. Δυο φορές δε μπορείς να με πιάσεις

για τη φοροδιαφυγή της εκκλησίας

 

Εν μέσω της εφαρμογής της έκτακτης εισφοράς στα ακίνητα και της σχετικής συζήτησης για τις εξαιρέσεις της εκκλησίας, 5 προσωπικότητες σχολιάζουν στο tvxs.gr και την Κρυσταλία Πατούλη τη στάση της πολιτείας απέναντι στον κλήρο.

 

Περικλής Κοροβέσης, συγγραφέας – δημοσιογράφος

Η εκκλησία είναι πνευματικό ίδρυμα που σκοπός του είναι η σωτηρία της ανθρώπινης ψυχής. Στο σημείο όμως, που γίνεται «κτηματομεσίτης» αποκτά τις ίδιες υποχρεώσεις όπως όλοι οι πολίτες. Τα κτίρια δεν είναι αγιασμός ή πνευματική δύναμη, είναι κι αυτά με πέτρες φτιαγμένα, όπως όλα τα υπόλοιπα. Άρα στο σημείο που η εκκλησία έχει περιουσία, είναι ίδια με όλους τους άλλους. Σε αντίθετη περίπτωση, έχουμε ένα άλλο είδος ειδωλολατρίας που ανακηρύσσει αυθαίρετα ότι τα κτίρια είναι… άγια. Αλλά δεν είναι. Κι αυτά γκρεμίζονται και αυτά καίγονται όπως και οι πιστοί.

 

Γιάννης Μακριδάκης, συγγραφέας

Καμιά διαφορά από ότι συνέβαινε έως και 500 χρόνια πριν. Ούτε οι Τούρκοι τολμούσαν να φορολογήσουν την εκκλησία και γι’ αυτό γέμισε η Ελλάδα ξωκλήσια. Ο καθένας έχτιζε ένα μες στο χωράφι του και έγραφε όλη του τη γη πάνω στο εκκλησάκι. Σαν πεθαίνανε οι πρώτοι ιδιοκτήτες όλη την περιουσία την έπαιρνε βέβαια η εκκλησία αφού την είχαν γραμμένη σ' αυτήν και έτσι οι απόγονοι βρήκαν άλλο κόλπο για να μπορούν να νέμονται κι αυτοί τα χωράφια των προγόνων τους. Έβαζαν το πρώτο τους παιδί ως καλόγερο ή καλογριά στο κοντινό μοναστήρι και είχαν πρόσβαση στα κτήματά του, πρώην κτήματα της οικογένειάς τους. Οι μοναχοί και οι μοναχές βέβαια που προέκυψαν από αυτή τη μέθοδο, μόνο άνθρωποι του Θεού και της προσευχής δεν ήταν αφού μπήκαν στο κελί αναγκαστικά και από μικρά παιδιά ακόμη. Ετσι προέκυψαν τα εξής: Πρώτον η εκκλησία βρέθηκε με τεράστια κτηματική περιουσία και δεύτερον εμφανίστηκαν στη λαϊκή μας παράδοση οι εξής παροιμίες: «Καλογριά στο μοναστήρι το μουνί της εργαστήρι» και «φοβού τα πισινά του μουλαριού και τα μπροστινά του καλογέρου».

 

Χρόνης Μίσσιος, συγγραφέας

Κατά αρχήν μακάρι να εξαιρούνταν όλη η Ελλάδα από τις έκτακτες εισφορές για τα ακίνητα και το ξεπούλημα. Όσο για την εκκλησία εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί πληρώνουμε τους παπάδες. Ποιος τους διόρισε αντιπρόσωπους του Θεού; Δεν καταλαβαίνω… Γιατί να τον πληρώνω εγώ τον παππά; Ο παππάς θα βγάλει τα έξοδά του από τους πιστούς, από τη λειτουργία που κάνει και τα ρέστα. Είναι εντελώς τρελό… Η εκκλησία κατά την άποψή μου δεν πρέπει καν να έχει περιουσία! Ο θρησκευόμενος είναι ασκητής. Και οι καλόγεροι και οι παπάδες ζούσαν από την ελεημοσύνη των πιστών. Τώρα μου γίνανε με χρυσά άμφια και κορώνες χρυσές, έχουν και βατοπέδια έχουν και περιουσίες, και εταιρείες… Ε, αυτό πια στον 21ο αιώνα είναι τουλάχιστον ρεζίλι.

 

Πέτρος Τατσόπουλος, συγγραφέας

Eίναι φανερό ότι το νέο "έκτακτο" εισπρακτικό μέτρο -"τίποτε πιο τακτικό του εκτάκτου", θα λέμε εφεξής- πάρθηκε υπό καθεστώς πανικού και, από πρακτικής πλευράς, θυμίζει γιουρούσι του λήσταρχου Γιαγκούλα στη μεσοπολεμική Θεσσαλία: την πέφτουμε νύχτα στο χωριό, αρπάζουμε ό,τι ζωντανά βρούμε, καίμε και κανένα καλύβι προς παραδειγματισμό, αλλά -προς Θεού- δεν ενοχλούμε ούτε τους προύχοντες ούτε τη χωροφυλακή. Ο,τι προλάβουμε να μαζέψουμε από τα "κορόιδα". Η κυβέρνηση θέλει να κλείσει παλιές τρύπες, δεν θέλει ν' ανοίξει νέα μέτωπα -εξ ου και φροντίζει να μην τσιγκλήσει τους μεγαλοφοροφυγάδες (εκτός και αν είναι ήδη νεκροί, πτωχευμένοι ή... το ίδιο το κράτος) ή το υπέρτατο νεοελληνικό ταμπού, την ακίνητη περιουσία της Εκκλησίας. Θεωρεί ότι αρκετά τραβάει με τις αλογόμυγες -τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, τον Πειραιώς, τον Καλαβρύτων κ.ο.κ.-, δεν χρειάζεται ν' αρχίσουν να χτυπούν στα καλά καθούμενα και οι καμπάνες. Εικάζω ότι είναι μέρος της άτυπης συμφωνίας Ιερώνυμου-Βενιζέλου (ο σημερινός Τσάρος της οικονομίας είχε πάντοτε αγαστές σχέσεις με τον Μέγκα-Κλήρο, από τον καιρό του Χριστόδουλου ακόμη). Η κυβέρνηση θεωρεί επίσης ότι το λεμόνι των μικρομεσαίων διατηρεί ακόμη περιθώριο για στύψιμο. Θα δικαιωθεί από το ύψος των λύτρων... συγνώμη... των εσόδων; Πολύ αμφιβάλλουμε, αλλά -όπως θα έλεγε και ο μειλίχιος Αρχιεπίσκοπος στον μελίρρυτο υπουργό Οικονομίας- "Κοντός ψαλμός αλληλούια".

 

Πατήρ Φιλόθεος Φάρος, ψυχοθεραπευτής

Φυσικά και δεν νομίζω ότι πρέπει να εξαιρεθεί. Αντιθέτως μάλιστα, πιστεύω ότι η εκκλησία, με δική της πρωτοβουλία, θα έπρεπε να ζητάει να πληρώσει και περισσότερα! Ακόμη κι αν το κράτος την εξαιρέσει από το να πληρώσει εκείνη να μην δεχτεί! Γιατί να εξαιρεθεί η εκκλησία; Δεν το καταλαβαίνω. Δηλαδή, να κάνουνε «ρουσφέτι» στην εκκλησία; Ίσα – ίσα, όπως είπα, η εκκλησία θα έπρεπε να δώσει το καλό παράδειγμα, προσφέροντας περισσότερα από οποιονδήποτε άλλον για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης που περνάει η χώρα και να το κάνει με δική της πρωτοβουλία, χωρίς καν να της το ζητήσουν. Ποιος θα το δώσει το καλό παράδειγμα σε αυτή τη χώρα, αν όχι η εκκλησία; Δεν ξέρω ποιος μπορεί να το δώσει… Για μένα, υπάρχει αυτή η ανάγκη, να βρεθούν άνθρωποι που θα δείξουν ένα παράδειγμα διαφορετικό από εκείνο που κυριαρχεί. Ένα παράδειγμα προσφοράς! Το πνεύμα που επικρατεί είναι ποιος θα αρπάξει πιο πολλά από το κράτος, το οποίο κοιτάνε όλοι πως θα το ληστέψουνε. Είναι ανάγκη, λοιπόν, να υπάρξουν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι θα δώσουν το αντίθετο παράδειγμα και όχι μόνο να μην έχουν την πρόθεση να το ληστέψουν, αλλά να δείξουν τη διάθεσή τους να το στηρίξουν! Αυτό αν δεν το περιμένει κανείς από την εκκλησία, δεν ξέρω από ποιον –πια!- μπορεί να το περιμένει!

TVXS

«Είμαι ένας γλάρος χωρίς υποβρύχιο»

Ο ισπανός σουρεαλιστής Φερνάντο Αραμπάλ σε μια φανταστική συνομιλία με τον Διογένη τον Κυνικό

Ο προκλητικός, αναρχικός Φερνάντο Αραμπάλ έρχεται στην Ελλάδα στις 28 Ιουλίου για να συμμετάσχει στο 2ο Διεθνές Λογοτεχνικό Φεστιβάλ Τήνου. Συνοδοιπόρος θρυλικών μορφών της ιστορικής πρωτοπορίας, ο 78χρονος ισπανός συγγραφέας, κινηματογραφιστής και ζωγράφος συναναστράφηκε τον Πικάσο και τον Νταλί, εντάχθηκε στη σουρεαλιστική ομάδα του Μπρετόν, ήταν φίλος του ντανταϊστή Τριστάν Τζαρά, των δραματουργών του «παραλόγου» Ιονέσκο και Μπέκετ, αλλά και του Γουόρχολ και του Κούντερα. Ευφυής και πνευματώδης, βραβεύθηκε στα εννιά του ως υπερπροικισμένο παιδί. Η εργογραφία του προκαλεί ίλιγγο: επτά ταινίες, περισσότερα από 100 θεατρικά, δεκατέσσερα μυθιστορήματα, 800 ποιητικές συλλογές, δοκίμια, έργα ζωγραφικής, καλλιτεχνικά λευκώματα και μια επιστολή στον Φράνκο στη διάρκεια της δικτατορίας του. Ζει εδώ και 60 χρόνια εξόριστος στη Γαλλία, λατρεύει την επιστήμη, το σκάκι και την πρόκληση. Είναι σήμερα ο τελευταίος εναπομείνας του σουρεαλισμού, του θεάτρου του παραλόγου και του Κινήματος του Πανικού (από τον θεό Πάνα), της περφόρμανς του χάους, του σοκ και της τρέλας, που ο ίδιος επινόησε το 1962.
Η διαδικασία της συνέντευξης μαζί του ήταν η τυπική: Στείλαμε στο προσωπικό του e-mail τις ερωτήσεις μας και περιμέναμε. Η απάντηση έφθασε ξημερώματα, από i-phone, με τη λακωνική υπογραφή της συνεργάτιδάς του Κλοντίν και ήταν... άλλα αντ΄ άλλων: ένας υποθετικός διάλογος του Αραμπάλ με τον Διογένη τον Κυνικό, τον έτερο αναρχικό της αρχαιότητας. Ο Αραμπάλ παίζει- όπως πάντα. Αντλώντας από μια μήτρα που έχει προσφέρει υλικό και στον φανταστικό διάλογό του με τον Ζαν Ζενέ που έχει δημοσιευθεί αλλού- και ποιος ξέρει πόσους ακόμη-, διαπιστώσαμε ότι μεταχειρίζεται τις ατάκες του σαν σκακιστής: στήνει κάθε φορά με τα ίδια πιόνια μια διαφορετική παρτίδα. Ενας αυθεντικός περφόρμερ της έκπληξης, αυτός είναι ο Αραμπάλ. Κυρίες και κύριοι, καλωσήρθατε στον κόσμο του ανατρεπτικού και απρόβλεπτου Αραμπάλ!

Διογένης ο Κυνικός: Αν είχες απεριόριστη εξουσία, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα έκανες;
Φερνάρντο Αραμπάλ: Να την εξαλείψω. Η πολιτική ως αποτυχία είναι επιτυχία.

Δ.:Σε ανησυχεί η μακροζωία σου;
Α.: Το γήρας είναι γεμάτο αναστροφές, σχέδια, ακολουθίες και εκπλήξεις. Αλλά ποτέ με ταξίδια σε μέρη που δεν υπάρχουν.

Δ.:Και η προοδευτική απώλεια της απόλαυσης;
Α.: Δεν την έχω γνωρίσει μέσα στη γραφή. Ακόμη και παιδί δεν βουτούσα στο νερό του Ερωτα.

 
Δ.:Θα ήθελες να είσαι στη θέση μου και να κρατάς ένα φανάρι;
Α.: Παίζω (δυστυχώς) τον ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου: ένας γλάρος χωρίς υποβρύχιο.

 
Δ.:Η πολιτισμική εξουσία έχει φύλο; Α.: Βεβαίως, για αυτό και επικοινωνεί πίσω από μια μπούρκα.

Δ.:Γεύμα κατάλληλο για ποιητή είναι...;
Α.: Τι έτρωγαν άραγε οι «Πανικοί» πριν από τον πανικό;

Δ.:Εχω διαρκώς την αθεράπευτη επιθυμία να λέω «όχι»...
Α.: Η σύγχυση μάς πυρώνει με τέτοια θέρμη που δημιουργεί καθήκοντα; Ο τυφλός κύκλωπας δύσκολα διακρίνεται από τον μονόφθαλμο.

Δ.:Είμαι ακόμη η,κακή,συνείδηση όλων των εποχών...;
Α.: Είσαι η εκρηκτική ύλη που βάζει τον κόσμο σε κίνδυνο.

Δ.:Η ψυχή σου...;
Α.: Είναι στα σύννεφα, μαζί με τα αστέρια.

Δ.:Τι θα σκεφτόταν το παιδί που ήσουν αν έβλεπε τον άνδρα που έγινες;
Α.: Τα πρωινά είναι δίχως επιστροφή.

Δ.:Γιατί είμαι ακόμη διάσημος; Α.: Η διασημότητα είναι το όπιο των θριαμβευτών. Επειδή δονζουανίζει;

Δ.:Και στη δική σου περίπτωση;
Α.: Είμαι λιγάκι διάσημος και παντελώς άγνωστος, όπως τα παπιγιόν μου.

Δ.:Σε ποια περίοδο θα ήθελες να έχεις ζήσει και να έχεις γράψει;
Α.: Στην εποχή της Μεγάλης Εκρηξης. Ή στην εποχή που ο Στάλιν ήταν ένας προικισμένος έφηβος και ένθερμος ιεροσπουδαστής στην Τιφλίδα.

Δ.:Θα σου δημιουργούσε ανησυχία η προοπτική να γυρίσεις στην Ισπανία ύστερα από 60 χρόνια εξορίας;
Α.: Επειτα από μια περίοδο σκοταδισμού, διασχίζουμε μήπως μονοπάτια φωτερής απάτης;

Δ.:Ποια είναι η πατρίδα μας;
Α.: Εχουμε εξοικειωθεί στη διάρκεια δεκαετιών στο πείσμα των ιεροεξεταστών. Η οργή είναι αφηνιασμένο άλογο.

Δ.:Γιατί οι νέοι ενδιαφέρονται για τις ιδέες μου;
Α.: Στην εφηβεία μου γνώρισα ανθρώπους προικισμένους (παρόμοιους πολύ με εκείνους της εποχής σου)· ήθελαν ένα υπουργείο ή τίποτε: είχαν και τα δύο.

Δ.:Θα άλλαζες κάτι στην αισθητική μου της άρνησης;
Α.: Η «πανική» Σαμαρείτισσα είπε στον Ιώβ: «Σ΄ εκείνον στον οποίο ο Θεός δεν έδωσε τίποτε, ο Θεός τίποτε δεν μπορεί να του αφαιρέσει».

Δ.:Την ταινία σου «Το δέντρο της Γκερνίκα»,τον Πικάσο...τα αγνοώ όλα αυτά.
Α.: Α.: Μέσα στα θηριοτροφεία και στα μουσεία υπάρχει τίποτε πιο αφροδισιακό από την αθωότητα;

Δ.:Αυτό που αποκαλείτε «επανάσταση» είναι εφικτό σε μια χώρα πολιτισμένη και πλούσια;
Α.: Τα προάστια... έχουν χάσει τις γιορτές τους και τις αραμπαλικότητές τους;

Δ.:Οι βάρβαροί σας είναι πραγματικά λιγότερο πολιτισμένοι;
Α.: Είναι λιγότερο πλούσιοι.

Δ.:Εκείνο που έχει εξαφανιστεί από τον τρόπο ζωής σας...
Α.: Γίνεται μόδα, και εκείνο που φεύγει από τη μόδα ανασταίνεται στον τρόπο της ζωής μας;

Δ.:Και η σημερινή κατάσταση;
Α.: Δεν είμαι η πληκτική επιφυλλίδα της επικαιρότητας.

Δ.:Η κυριαρχία της κουλτούρας της Αγοράς;
Α.:...σε πολλές περιπτώσεις, μήπως κυριαρχεί όλο και λιγότερο; Για αυτό χρησιμοποιεί τις στατιστικές σαν όνειρα της επιθυμίας;

Δ.:Το χρηματιστήριο ασκεί επιρροή; Α.: Είναι ένα ιερό; Δοξολογεί το θαύμα τού να κάνουμε χρήματα με τα χρήματα.

Δ.:Σε ποιο είδος ανήκει το σύγχρονο παγκόσμιο θέατρο;
Α.: Το σύγχρονο θέατρο είναι καταστρεπτικό, κτηνώδες, σε σύγχυση και ευφυές. Αυτό και η επιστήμη αποτελούν τις δύο εκφράσεις της γνώσης σήμερα;

Δ.:Εχεις κάποια θεωρία;
Α.: Μπορούμε όλοι να θεωρητικολογήσουμε για την καταραμένη φύση των θνητών γιατί αποτελούμε όλοι μέρος της κατάρας.

Δ.:Γιατί συμπαθώ τον εξτρεμισμό;
Α.: Οταν οι εξτρεμισμοί πολεμούν μεταξύ τους, η λογική τούς παρέχει επιχειρήματα.

Δ.:Πολλοί με θεωρούν κλασικό.Μήπως είναι κίνδυνος αυτό;
Α.: Ο κίνδυνος εξαφανίζεται με το να τον σκέφτεσαι; Παραμένει σαν το χαμόγελο του Γάτου του Τσεσάιρ της «Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων».

Δ.:Τι σκέφτεσαι για τον κυνισμό μου;
Α.: Δεν συγχέω το μέλλον της «πανικής» φιλοσοφίας με την ιστορία της «πανικής» φιλοσοφίας.

Δ.:Είσαι λάτρης της σύγχυσης.
Α.: Αντιθέτως: είμαι σχεδόν φανατικός υποστηρικτής της ακρίβειας, του ζατρικίου και της επιστήμης.

Δ.:Ποια είναι η πορεία σου;
Α.: Τα χελιδόνια του Παρισιού και τα περιστέρια της Αθήνας αγνοούν την παράλογη μανία να υιοθετούμε πάντοτε την ευθεία γραμμή.

Δ.:Ως τον θάνατο του Φράνκο,εσύ, ο Καρίγιο,η «Πασιονάρια»,ο Λίστερ και ο Καμπεζίνο ήσαστε η πεντάδα που δεν μπορούσε να επιστρέψει στην Ισπανία.Ησαστε οι πιο επικίνδυνοι;
Α.: Τον αχό από τις στρατιωτικές μπότες ακολουθεί πάντοτε η σιωπή των σοσονιών.

Δ.:Τα πιο αναγνωρισμένα πανεπιστήμια υπερασπίζουν τις ιδέες μου. Α.: Με τον πιο εκπληκτικό τρόποβλέπε επικίνδυνο.

Δ.:Το μήνυμά μου και το δικό σου απαγορεύτηκαν συχνά.
Α.: Με διαταγές των αρχών. Η ευφυής ψώρα προτιμά τους κόκκινους ταύρους.

Δ.:Λες ότι δεν είμαστε μετανάστες, αλλά «desterrados».
Α.: Δεν έχω ρίζες, έχω πόδια. Ζω στην Desterrolandia (την Εξοριστοχώρα).

Δ.:Η πολυπλοκότητα του σημερινού κόσμου...
Α.: Κάνει τα προβλήματα να αλλάζουν φύση, ώστε οι λύσεις να μοιάζουν λογικές.

Δ.:Τι είναι ο υπερρεαλισμός σήμερα; Α.: Αν η πολιτική δεν ήταν τόσο πληκτική, δεν θα υπήρχαν ούτε καταραμένοι ποιητές ούτε άγνωστοι στρατιώτες.

Δ.:Οι συγγραφείς αποτελούν μειοψηφία μετά τον Σοφοκλή;
Α.: Μια και τα λεγόμενά μου είναι αμφίσημα, θα ήταν θρίαμβος αν με κατανοούσε κανείς κατά το ήμισυ.

Δ.:Αν είχες λιγότερους νευρώνες και περισσότερη ομορφιά;
Α.: Είμαι τόσο ξεχωριστός, που δεν θα κατάφερνα να μου μοιάσω, ο καημένος!

Δ.:Τα μαθηματικά...
Α.: Χάρη στον απειροστικό λογισμό παρατείνεται όλο και περισσότερο η αιωνιότητα;

Δ.:Σε προκαλεί με τα διλήμματά της; Α.: Οι σκαντζόχοιροι της θάλασσας πετούν όταν βρέχει αποκαλύψεις.

Δ.:Πολλοί μάς θεωρούν στοχαστές «καλτ».
Α.: Επειδή μας επιτίθενται με φήμες, δανείζονται τυφλά από εμάς και κλέβουν τα λόγια μας χωρίς να μας έχουν δει;

Δ.:Το δικό σου έμβλημα;
Α.: Αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη. Γράφω παίζοντας τον Θεό και, μερικές φορές, το πετυχαίνω.

Δ.:Θέλεις να μου μιλήσεις για το φύλο;
Α.: Ενα πράγμα ξέρω, ότι δεν ξέρω τίποτε (όπως για όλα σχεδόν).

Δ.:Θα ήθελες να συνουσιαστείς με έναν άνδρα;
Α.: Η «πανική» γυναίκα έχει φτερά· όποιος τη φιλά πετάει.

Δ.:Με πιάνει ίλιγγος στη νέα χιλιετία...
Α.: «Εν οίνω αλήθεια» σκέφτηκε ο Νώε. Ο ελέφαντας πρέπει να κόψει την προβοσκίδα του, η μικρή ουρά του ζήλευε.

            «Ο Αγιος Βασίλης δεν είχε πιστέψει ποτέ σε εμένα»

Δ.: Ποια είναι η μεγαλύτερη συμβολή σου στην ανθρωπότητα;
Α.: Καμία, εφόσον τα «έργα» μου, που κυοφορώ εντός μου, υπαγορεύουν τα γραπτά μου;

Δ.: Και το ανάποδο;
Α.: Οταν σταμάτησα να πιστεύω στον Αγιο Βασίλη, τότε που ήμουν τριών ετών, συνειδητοποίησα ότι εκείνος δεν είχε πιστέψει ποτέ σε εμένα.

Δ.: Διασκεδάζεις με το να γίνεσαι ακατανόητος για πολλούς ανθρώπους, όπως εγώ;
Α.: Οι λογοκριτές και οι ιεροεξεταστές, αυτοί με κατανοούν, καθώς γκαρίζουν και σκούζουν δυνατά, είπε ο υποκριτής στον ιπποκρατικό.

ΤΟ ΒΗΜΑ

Η θρησκεία δεν είναι πια εξουσία

Από τους σημαντικότερους γάλλους φιλοσόφους της εποχής μας, ο Μαρσέλ Γκοσέ με αυτό το έργο του, που εκδόθηκε το 1985, έθεσε ξανά το ζήτημα που απασχόλησε τα μεγάλα ονόματα της κλασικής κοινωνιολογικής και φιλοσοφικής σκέψης Ντιρκάιμ και Βέμπερ σχετικά με τον ρόλο της θρησκείας στις νεωτερικές κοινωνίες. Στις νεωτερικές κοινωνίες, λέει, οι επικρατούσες θρησκείες δεν σηματοδοτούν την άνοδο, αλλά αντιθέτως τη μείωση της ισχύος του θρησκευτικού φαινομένου. Αν όμως έμενε σ' αυτή την κρίση δεν θα έλεγε τίποτα παραπάνω από μια απλή κοινοτοπία. Σημασία έχει ο τρόπος με τον οποίο ο Γκοσέ εξετάζει την άνοδο και την πτώση του θρησκευτικού φαινομένου και το πώς εξηγεί τη μείωση του ρόλου της θρησκείας.

Το τέλος των θρησκειών, λέει, δεν έρχεται επειδή εφθάρη η δυναμική της πίστης, αλλά αντιθέτως επειδή τα στοιχεία της επεκτείνονται μέσω της λειτουργίας του κράτους και της πολιτικής στην ίδια την κοινωνία. Οσο κυριαρχούσε η θρησκεία του μύθου ως αμιγής θρησκεία δεν υπήρχε κανένας διαχωρισμός του Θεού από τον πιστό, αφού ο Θεός μπορεί να κάνει οτιδήποτε και ενεργεί άπαξ διά παντός, ενώ δεν υπήρχε και η έννοια της ατομικής πίστης. Στις αμιγείς προγονικές θρησκείες ο κανόνας της ζωής συγχέεται με τον νόμο της ομάδας. Αντιθέτως στις μονοθεϊστικές θρησκείες της αποκάλυψης, η πίστη και η συμπεριφορά εξατομικεύονται. Ο Θεός πλέον ενεργεί στο παρόν και παρ' όλο που εξακολουθεί να είναι απεριόριστα ανώτερος, ο εξατομικευμένος άνθρωπος ισχυροποιείται και αυτός. Αυτή βεβαίως είναι μια παρατήρηση που ίσως ξενίζει, αλλά η περαιτέρω προσεκτική εμβάθυνση στον ισχυρισμό του Γκοσέ την κάνει λιγότερο ασαφή.

Η εξατομίκευση και η ισχυροποίηση της θέσης του ανθρώπου, εξηγεί, είναι αποτέλεσμα του πρώτου μεγάλου μετασχηματισμού, αυτού της εμφάνισης του κράτους. Αυτή η εμφάνιση κόβει την Ιστορία στα δύο και δημιουργεί μια εντελώς νέα εποχή, την εποχή της πολιτικής. Με το κράτος και την πολιτική ο ιερός χαρακτήρας των πραγμάτων κοινωνικοποιείται ή, με άλλα λόγια, αντί για σχέσεις μεταξύ πραγμάτων που έχουν τη νομιμοποίησή τους στο ιερό, έχουμε σχέσεις μεταξύ ατόμων τα οποία μεταπλάθονται και λειτουργούν στη βάση των σχέσεων της πολιτικής κυριαρχίας.

Από τη στιγμή που εμφανίζεται η πολιτική και το κράτος, η πορεία είναι προς την αποδυνάμωση της θρησκείας και της εκκλησίας. Μόνο που κατά την ερμηνεία του φιλοσόφου για την αποδυνάμωση της θρησκείας, καίριος και αποφασιστικός είναι ο ρόλος του ίδιου του χριστιανικού μονοθεϊσμού.

Ο χριστιανισμός γίνεται η θρησκεία της εξόδου από τη θρησκεία. Ο Θεός επιβιώνει αν και η εξουσία του έχει ακυρωθεί. Οι οικουμενικές μεγάλες θρησκείες δεν βρίσκονται σε φάση ανόδου της κυριαρχίας τους, αλλά σε διαδικασία εξόδου από αυτήν.

Τι εννοεί όμως ο συγγραφέας όταν μιλάει για την πορεία των θρησκειών προς την αποδυνάμωσή τους. Μήπως εννοεί πως οι άνθρωποι παύουν πλέον να πιστεύουν; Κάθε άλλο. Αυτό καμία σχέση δεν έχει με τον αριθμό των πιστών. Η πορεία αποδυνάμωσης της θρησκείας είναι το άλλο όνομα της πορείας εμφάνισης της πολιτικής. Η πολιτική ενότητα εξουσίας και κοινωνίας στη νεωτερικότητα εκφράζει την κατάληξη του ενιαίου χαρακτήρα του θείου. Μόνο που τώρα αυτή η ενότητα έχει πολιτικό και όχι θρησκευτικό χαρακτήρα.

Την ίδια στιγμή το «τέλος της θρησκείας» δεν σημαίνει το τέλος της ατομικής πίστης, δεν σημαίνει το τέλος της θρησκείας ως κουλτούρας, αλλά το τέλος του ρόλου της να δομεί το κοινωνικό πεδίο. Παίρνοντας ως παράδειγμα τις ΗΠΑ, λ.χ., υποστηρίζει πως εκεί είναι εμφανής η ισχύς της θρησκείας ως κουλτούρας και ταυτόχρονα η αδυναμία της ως δομής, ως εξουσιαστικού μηχανισμού.

Η πολύ ενδιαφέρουσα θέση του Γκοσέ έχει όμως κάποια κενά σημεία και αυτά αφορούν τον πολιτικό χαρακτήρα της ίδιας της εκκλησίας. Η χριστιανική εκκλησία βρίσκεται μέσα στην πολιτική κοινωνία και γι' αυτό είναι υποχρεωμένη να λύνει πολιτικά προβλήματα. Ο κόσμος των θρησκευτικών αξιών δεν είναι ο αυτόνομος κόσμος της κουλτούρας, αλλά κόσμος υπαγόμενος στην πολιτική πρακτική. Στην πολιτική όμως, δυστυχώς, το διακύβευμα δεν είναι οι πολιτισμικές αξίες, αλλά η κυριαρχία και η εξουσία.

• 

ΤΑ ΝΕΑ

Εδώ ο κόσμος καίγεται και το μουνί χτενίζεται!

 

Το συναπάντημα με τα κατάλευκα εκκλησάκια στα νησιά ή τα πέτρινα ξωκλήσια στα απομακρυσμένα ορεινά χωριουδάκια ή μέσα στα φαράγγια ήταν πάντα μια από τις απολαύσεις των καλοκαιρινών - και όχι μόνον - διακοπών. Και εγώ που σπανίως επισκέπτομαι τις θορυβώδεις και χλιδάτες εκκλησίες στην πόλη, ήμουν η πρώτη και καλύτερη που έμπαινα να ανάψω κερί, να κοιτάξω στα μάτια μία μία τις - συνήθως παλιές και μαυρισμένες - εικόνες, να μυρίσω το λιβάνι και το ξύλο και να νιώσω εκείνη τη γαλήνια ατμόσφαιρα που μόνο τα απέριττα ξωκκλήσια σου δίνουν. Εφέτος, όμως, οι εκκλησιές δίπλα στα κύματα ήταν κλειδωμένες, οι πόρτες τους αμπαρωμένες με λουκέτα και κάγκελα. «Πότε ανοίγει η εκκλησία;» ρώτησα τον γεράκο, που καθόταν στη βεράντα ενός σπιτιού πιο πέρα και με κοίταζε καχύποπτα. «Ποτέ», μου απάντησε. «Την έκλεψαν τρεις φορές». Εκαναν ρεκόρ οι διαρρήξεις σε εκκλησίες εφέτος, διαβάζω στο σχετικό ρεπορτάζ. Οι διαρρήκτες αδειάζουν τα παγκάρια, παίρνουν τα τάματα, αρπάζουν εικόνες, δισκοπότηρα, ακόμα και τα καντήλια. Πεντακόσιες κλοπές σε ναούς αναφέρθηκαν μόνο τον περασμένο χρόνο, λένε τα επίσημα στοιχεία, χωρίς να καταγράφονται εκατοντάδες άλλες κλοπές σε μακρινά ξωκλήσια. Ευτυχώς, νησίδα παρηγοριάς παραμένει - ακόμα - το παλιό, ποιητικό, εκκλησάκι του Αϊ-Νικόλα στο Καβούρι, με ορθάνοιχτη πάντα τη χαμηλή πορτούλα του σε κάθε περαστικό. Τίποτα, εν τέλει, πιο απογοητευτικό και ψυχρό από μια κλειδωμένη εκκλησία...

ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΕΝΙΚΟ Κλειδωμένες εκκλησιές...

Η κυράτζα στεναχωρήθηκε που οι παπάδες οι πάντα ελεήμονες κλειδαμπάρωσαν τις εκκλησίες για να μην κλέβουν τον χρυσό του… θεού τους. Δηλαδή σε ποιόν θα λείψουν τα τάματα και τα δισκοπότηρα που απαλλοτριώνονται ένεκα ανάγκης; Αμα ο άλλος δεν έχει να ντύσει το παιδί του τα τάματα θα σκεφτεί; Κι αν τελικά όλα αυτά τα χρυσά δεν είναι για τους φτωχούς τότε για ποιόν είναι; Λοιπόν, ακόμα δεν είδατε τίποτα! Την πείνα δεν την σταματούν ούτε οι αμπάρες ούτε κανένας εξ' αποκαλύψεως θεός και στην τελική αφού αυτά είναι του θεού αν έχει πρόβλημα ας τους στείλει στην κόλαση! Διότι το πράγμα έχει ξεφύγει εντελώς! Εν μέσω γενικής φτώχιας μόνο οι ανεπρόκοποι παπάδες δημόσιοι υπάλληλοι δεν πλήρωσαν τίποτα απολύτως κι έχουν κι όλες τις εκκλησίες τίγκα στον χρυσό και τον μισθούλη τους μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει και τα χρυσάφια τους και τα χωράφια τους και τις τράπεζές τους κι όλα! Ε λοιπόν ακόμα δεν είδατε τίποτα. Φόρο μέσω της ΔΕΗ το παπαδοπαίδι ο Βενιζέλος, ε απαλλοτρίωση… θεϊκού χρυσού η λύση! Αυτός που πάει τα τάματα και τις προσφορές για τους φτωχούς τα πάει κι όχι για να λιβανίζουν τα γένια τους οι παπάδες! Κι αν νομίζετε πως οι κλειδαριές θα σταματήσουν τον πεινασμένο τότε περιμένετε λίγο ακόμα να πιάσουν τα κρύα και θα δείτε πράγματα και θαύματα! Τ' ακούς Βενιζέλο; Όσο κι αν εσύ προσπαθείς να κάνεις πλουσιότερη την εκκλησία τόσο αυτή θα φτωχαίνει. Διότι πλουσιότερη δεν γίνεται και κοίτα να δεις τι θα κάνεις παπαδοπαίδι γιατί τα χειρότερα ακόμα δεν τα έχεις δει κι αν δεν καταλαβαίνεις τι εννοώ διάβασε λίγο ιστορία για να μάθεις τι παθαίνουν οι χρυσοποίκιλτοι όταν ο λαός πεινάσει.

και βεβαίως η εκκλησία και πάλι στην απ' έξω και δεν θα πληρώσει τίποτα ούτε μέσω ΔΕΗ!!!

Από την εν λόγω εισφορά αναμένεται να εξαιρεθούν τα ακίνητα της εκκλησίας που δεν εκμισθώνονται καθώς και εκείνα που βρίσκονται στην ιδιοκτησία φιλανθρωπικών ιδρυμάτων, αθλητικών σωματείων κτλ.

 http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=419192

Βενιζέλο…. κούκου σιγά μην σε πληρώσω ρε! Έλα να μου κόψεις το ρεύμα το πρωί και θα το γεφυρώσω το απόγευμα.

Το τζαμί και τα ψέματα του Άδωνη για τους αρχαίους

Ψηφίστηκε προχτές στη Βουλή η τροπολογία για την ίδρυση μουσουλμανικού τεμένους στον Βοτανικό, κάτι που δημιουργεί την ελπίδα (αλλά μη βιαστείτε να χαρείτε) ότι θα πάψει κάποτε αυτό το όνειδος, να μην έχει δηλαδή η Αθήνα έναν αξιοπρεπή ναό για τις εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους κατοίκους της. Πολλοί επικριτές της ανέγερσης συνέδεσαν το τζαμί με τους μετανάστες, μάλιστα ο Άδωνης Γεωργιάδης του ΛΑΟΣ επιστράτευσε το αφοπλιστικής ευήθειας επιχείρημα ότι αν αποκτήσει η Αθήνα τζαμί τότε θα γεμίσει μουσουλμάνους μετανάστες, διότι ο άλλος, ο Αφγανός ή ο Πακιστανός έστω, μόλις πληροφορηθεί ότι μπήκε ο θεμέλιος λίθος του τεμένους, θα σπεύσει να πουλήσει τα υπάρχοντά του για να εξοικονομήσει τα ναύλα, λες και αυτό τον εμπόδιζε ως τώρα. Ωστόσο, το επιχείρημα του Άδωνη καταρρέει αν σκεφτούμε ότι ο ίδιος καταγγέλλει εδώ και τόσα χρόνια την πλημμυρίδα των μεταναστών –χωρίς να υπάρχει το τζαμί. Οπότε, όπως η ανυπαρξία τζαμιού δεν εμπόδισε τους προηγούμενους έτσι και η ύπαρξή του δεν θα τραβήξει επόμενους –άλλοι είναι οι παράγοντες που αναγκάζουν κάποιον να ξενιτευτεί. Και θυμίζω ότι οι παππούδες μας πήραν τις στράτες και τα πέλαγα κι έφυγαν μετανάστες, νόμιμοι ή παράνομοι, στη Γερμανία και στην Αμερική χωρίς να υπάρχει ελληνορθόδοξος ναός εκεί που θα πήγαιναν. Μόλις πήγαν και αποκαταστάθηκαν και ρίζωσαν, τότε έχτισαν και ναούς –επειδή ευτυχώς στις καινούργιες τους πατρίδες δεν βρήκαν ρατσιστές σαν τον Άδωνη.

Αλλά ξεφεύγω από το θέμα μου –διότι αυτό που ήθελα να πω είναι ότι τζαμί έπρεπε να υπάρχει στην Αθήνα εντελώς άσχετα από τους μετανάστες, πολλοί από τους οποίους πράγματι είναι μωαμεθανοί. Ξεχνάει ο Άδωνης ότι υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες που κατοικούν στο Λεκανοπέδιο, είτε Πομάκοι του Γκαζιού και των Σφαγείων, είτε Άραβες που ήρθαν για φοιτητές και έμειναν και έχουν κάνει οικογένειες εδώ,  είτε Έλληνες που έχουν ασπαστεί το Ισλάμ. Αυτοί τάχα είναι βήτα κατηγορίας πολίτες; Δεν δικαιούνται έναν αξιοπρεπή ναό; Όμως, για το τζαμί δεν θα γράψω περσότερα, επειδή υπάρχουν άλλοι απείρως αρμοδιότεροι από εμένα –εγώ περιορίζομαι να ευχηθώ (αν και πάντα κρατάω μικρό καλάθι) να λείψει το άγος της μισαλλοδοξίας που βαραίνει σήμερα πάνω από την Αθήνα. Αν θέλετε μπορείτε στα σχόλια να πείτε την άποψή σας για το τζαμί (ένα παράπλευρο ερώτημα είναι αν πρόκειται για κίνηση αντιπερισπασμού εκ μέρους της κυβέρνησης· ένα άλλο είναι αν θα έπρεπε οι ίδιοι οι πιστοί να πληρώσουν την ανέγερση)· εγώ όμως στη συνέχεια του άρθρου μου θα ασχοληθώ με ένα (ακόμα) μεγάλο ψέμα που ξεστόμισε ο Άδωνης Γεωργιάδης στη Βουλή κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το τέμενος.

Συγκεκριμένα, ο τηλεβιβλιοπώλης βουλευτής του ΛΑΟΣ είπε (αντιγράφω από τα πρακτικά της Βουλής): Πρώτα από όλα χρωστάω μία απάντηση, πολύ σύντομη, στον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας, τον κ. Μαρκόπουλο, ο οποίος έκανε το συγκλονιστικό για πολλοστή φορά λάθος να εμπλέξει την ελληνική ιστορία, την ελληνική παράδοση, την αρχαία Ελλάδα και την ανεκτικότητα εις το θέμα της ανεγέρσεως του τεμένους. Για να τελειώνουμε με αυτό, οι φιλόλογοι και οι ιστορικοί της Αιθούσης καλώς γνωρίζουν ότι στην Αρχαία Ελλάδα απαγορευόταν να κτίζεις ναό άλλων θεών στον ελληνικό χώρο. Γι’ αυτό και αν πάτε σε οποιοδήποτε αρχαιολογικό μουσείο, δεν υπάρχουν υπολείμματα ναού άλλης θεότητας παρά μόνο, αγαπητέ Κυριάκο –επειδή έχεις μία ένσταση- από τους χρόνους της Ρωμαιοκρατίας. Χρειάστηκε να έρθουν οι ρωμαϊκές λεγεώνες στην Ελλάδα και διά της βίας να επιβάλλουν ανέγερση αλλότριων θεών στον ελλαδικό χώρο. Γι’ αυτό και για όσους επίσης γνωρίζουν, ο Σωκράτης καταδικάστηκε εις θάνατον με την κατηγορία ότι εισήγαγε καινά δαιμόνια. Τουτέστιν, για να τελειώνουμε, στην αρχαία Ελλάδα ουδεμία θρησκευτική ανεκτικότης υφίστατο. Αντιθέτως, όποιος προσέβαλλε τους θεούς έλεγε ο νόμος «παραδούναι τοις ένδεκα τεθνάτω αυθημερόν». Το τελειώνω το ιστορικό κομμάτι, για να ξέρουμε γιατί μιλάμε.

Μας λέει ο Άδωνης ότι στην αρχαία Ελλάδα απαγορευόταν να χτίζονται ναοί άλλων θεών. Επειδή όμως και η γάτα μου κάτι έχει ακουστά για λατρεία του Μίθρα και άλλων ανατολίτικων θεών, φροντίζει να το περιορίσει: στην κλασική εποχή το απαγόρευαν, αλλά μετά ήρθαν οι Ρωμαίοι  και μας επέβαλαν με το ζόρι (άλλον γκαϊλέ δεν είχαν) να χτίζουμε τζαμ… ναούς του Μίθρα. Ισχυρίζομαι ότι αυτή η θέση του Άδωνη είναι πέρα για πέρα ψέμα, και θα προσπαθήσω να το αποδείξω. Για να μη μακρηγορήσω, προσπερνάω τα «καινά δαιμόνια» του Σωκράτη, που βέβαια δεν νοούνταν σαν ξένες θεότητες· επίσης, να επισημάνω ότι το παράθεμα του νόμου που δίνει ο Άδωνης πρέπει να το έχει γράψει… Πέρσης, διότι το παραδούναι είναι ενεργητικό απαρέμφατο και δεν ταιριάζει με την προσταχτική του τεθνάτω. Το παραδούναι έπρεπε να είναι κάτι σαν παραδοθείς.

Γιατί λέω ότι ψεύδεται ο Σπυράδωνης; Διότι θα μπορούσε κανείς να του απαριθμήσει αρκετές περιπτώσεις για νέους θεούς ξενικής καταγωγής, που ενσωματώθηκαν με τον πιο επίσημο τρόπο στο επίσημο πάνθεο ελληνικών πόλεων. Δύο μόνο παραδείγματα αρκούν:

Η Βένδις (ή Βενδίς με περισπωμένη) ήταν θρακική θεότητα που άρχισε να λατρεύεται επισήμως στην Αθήνα από τους Θράκες εμπόρους την εποχή του Περικλή. Στην εποχή του Πλάτωνα  έχει πλέον οργανωμένη επίσημη λατρεία, με εορτές και πομπές στις οποίες συμμετείχαν επισήμως και οργανωμένα και Αθηναίοι πολίτες. Η Πολιτεία του Πλάτωνα (Πολιτεία 327Α-328Β) ξεκινάει με αναφορά στα Βενδίδεια, τη γιορτή προς τιμή της θρακικής αυτής θεότητας. Την εποχή του Αλεξάνδρου, το αθηναϊκό κράτος χρηματοδοτούσε τα έξοδα των Βενδιδείων, όπως φαίνεται από τα κατάστιχα της Ακρόπολης (δείτε εδώ στους στίχους 86-87)

Θα αντιτάξουν κάποιοι ότι η Βένδις δεν ήταν και τόσο ξένη, αφού οι Θράκες ήταν περίπου ελληνικό φύλο και αφού τη Βένδη κάποιοι την ταύτιζαν με την Άρτεμη. Δεν έχουν δίκιο, αλλά δεν θα προσπαθήσω να τους αντικρούσω, διότι έχω κι άλλο παράδειγμα, ακόμα πιο τρανταχτό. Πιο αιγυπτιακή θεότητα από την Ίσιδα γίνεται; Δεν γίνεται. Κι αν η λατρεία της Ίσιδας έγινε μια από τις σημαντικότερες λατρείες του ελληνικού κόσμου κατά την προχωρημένη ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο, στην Αθήνα λατρευόταν από πολύ παλιότερα. Το ξέρουμε αυτό, επειδή το 333 π.Χ., όταν δίνεται σε εμπόρους από το Κίτιο της Κύπρου άδεια να ανεγείρουν ναό της Αφροδίτης στον Πειραιά, προστίθεται η φράση «καθάπερ καὶ οἱ Αἰγύπτιοι τὸ τῆς Ἴσιδος ἱερὸν ἵδρυνται» (εδώ, στο τέλος).

Δίνεται δηλαδή η άδεια στους Κιτιείς να ιδρύσουν ναό της Αφροδίτης, όπως ακριβώς έχουν οι Αιγύπτιοι ιδρύσει ναό της Ίσιδας. Επομένως, όχι απλώς δινόταν δικαίωμα σε ξένους να ιδρύουν ναούς για ξένες θεότητες, αλλά αυτό στη συνέχεια δηλωνόταν χωρίς καμιά φόρτιση, σαν κάτι το καθημερινό –μπορούμε όχι αβάσιμα να υποθέσουμε ότι θα υπήρχαν και πολλές άλλες τέτοιες περιπτώσεις.

Θα μπορούσε να αναφερθεί κανείς και σε πληθώρα άλλων περιπτώσεων με λατρείες ανατολικών και άλλων ξενικής προέλευσης θεοτήτων από θιάσους, συλλόγους λατρευτών, που δρούσαν ανενόχλητοι σε όλες τις ελληνικές πόλεις. Θα μπορούσε να αναφερθεί στην ενδεχομένως μη ινδοευρωπαϊκή προέλευση θεών του δωδεκαθέου, ή στον Διόνυσο και στον Πάνα, θεούς που διατήρησαν μέχρι μια αρκετά προχωρημένη περίοδο τον ξενικό ή/και ημιάγριο ή/και εξωτικό χαρακτήρα τους.  Αλλά είναι προτιμότερο να μείνουμε σε δυο άλλες περιπτώσεις. Το ίδιο το όνομα που διάλεξε ο ελληνολάτρης μας, ο Άδωνης εννοώ, πού παραπέμπει;  Μπορεί οι σημιτικές εκδοχές της λατρείας του Αδώνιδος να παραμένουν πολύ ασαφείς, αλλά στον ελληνικό χώρο λατρευόταν ήδη την εποχή της Σαπφώς (απ. 140 και 168) ως μια ρητά ξένη θεότητα, που προερχόταν από τον σημιτικό χώρο, σε ορισμένους μύθους με τη μεσολάβηση της Κύπρου. Πατέρας του σύμφωνα με απόσπασμα που αποδίδεται στον Ησίοδο ήταν ο… Φοίνιξ -ω του δράματος για τον Σπυράδωνη!

Τέλος, πόσο “ελληνική” θεότητα ήταν η Κυβέλη / Μήτηρ Θεών; Δεν ξέρουμε σήμερα μόνο την φρυγική προέλευσή της (ή έστω την ισχυρότατη ανατολική επιρροή σε μια λατρεία που μαρτυρείται ήδη από τα μυκηναϊκά χρόνια)· τα ανατολίζοντα και οργιαστικά στοιχεία της λατρείας της ήταν προφανή σε όλους και τονίζονταν συνειδητά. Αυτό δεν εμπόδισε όμως τις αρχές των πόλεων να την εντάξουν στο επίσημο πάνθεό τους, με οργανωμένη λατρεία και ναούς στο κέντρο της πόλης. Το Μητρώο της αθηναϊκής αγοράς, έδρα αρχικά της βουλής, έγινε τον πέμπτο πιθανότατα αιώνα ναός της Μητέρας των Θεών, της Κυβέλης, αλλά και έδρα των επίσημων αρχείων της πόλης (εξού και η λέξη μητρώο). Πόση μεγαλύτερη ενσωμάτωση μιας κατά βάση ξένης λατρείας στον πυρήνα της δημόσιας ζωής θέλει ο Άδωνις;  Μια ανατολική, οργιαστική λατρεία γίνεται η έδρα των αρχείων της πόλης!

Κατέδειξα νομίζω πειστικά ότι είναι λάθος (ή ψέμα) αυτό που ισχυρίστηκε στη Βουλή ο Άδωνης, ότι τάχα οι αρχαίοι απαγόρευαν την ίδρυση ναών ξένων θεοτήτων· αν διαβάζει, ελπίζω (αλλά δεν πιστεύω) ότι θα έχει το θάρρος να παραδεχτεί το λάθος του στην αμέσως επόμενη συνεδρίαση της Βουλής. Βέβαια, στην ανάλυση αυτή παρέκαμψα μια άλλη πτυχή του θέματος. Ας υποθέσουμε, για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, ότι ο Άδωνης είχε δίκιο και ότι οι αρχαίοι απαγόρευαν τους ξένους ναούς –θα έπρεπε τάχα να τους μιμηθούμε; Αν είναι έτσι, τότε, όπως είπε κάποιος σχολιαστής, να επαναφέρουμε επίσης τη δουλεία, να κλείσουμε όλες τις γυναίκες στα σπίτια, και να συγκροτήσουμε επίλεκτες στρατιωτικές μονάδες που να απαρτίζονται από ζευγάρια εραστών και ερωμένων, όπως ήταν ο Ιερός Λόχος! Θέλω να πω, το τζαμί είναι μια σύγχρονη δημοκρατική υποχρέωση απέναντι στους μωαμεθανούς κατοίκους του Λεκανοπεδίου (από τις οποίες πολλές δεκάδες χιλιάδες είναι Έλληνες πολίτες όσο και ο Άδωνης) και θα πρέπει να φτιαχτεί ανεξάρτητα από το τι έκαναν, πριν από 2.500 χρόνια, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.

Ωστόσο… ωστόσο δεν έπρεπε η ρετσινιά του Άδωνη να μείνει αναπάντητη –γιατί, θα το έχετε παρατηρήσει, στις μέρες μας δεν είναι καθόλου σπάνια η καπηλεία των αρχαίων μας, η χειραγώγησή τους· επειδή δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη σε αυτά που λέμε ή επειδή ντρεπόμαστε να τα πούμε, τα βάζουμε στο στόμα κάποιου αρχαίου, κι έτσι ο κ. Κοτρώτσος βάζει πρωτοσέλιδο στον Ελεύθερο Τύπο τον χαλκευμένο Ισοκράτη, ο κ. Κουκοδήμος ψελλίζει ακατανόητα αρχαία ρητά για να δικαιολογήσει τις πομπές του, ο Άδωνης (πάλι!) πετσοκόβει τον Σόλωνα για να τον βγάλει ξενόφοβο, ο καθηγητής τις προάλλες σκαρώνει ανύπαρκτο ρητό του Πολύβιου για να κινδυνολογήσει για τη γλώσσα, νισάφι πια! Τουλάχιστον οι αρχαίοι είχαν τη λεβεντιά να λένε τις απόψεις τους χωρίς να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους ή πίσω από τους προγόνους τους. Και θα περίμενε κανείς από έναν βουλευτή, που επιπλέον κερδίζει το ψωμί του πουλώντας τους αρχαίους, να μην τους διαστρεβλώνει τόσο ασύστολα –ή τουλάχιστον να μπορεί να πει μια αρχαία φράση, πέντε λέξεις, χωρίς να κάνει λάθη που θα έκαναν και Σκύθη αστυφύλακα να βάλει τα γέλια

Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία

"να μάθουμε να ξεχωρίζουμε έναν αναρχικό από έναν χαφιέ"

Στις 3 Σεπτεμβρίου του 2003 πέθανε στο Παρίσι ο Ηλίας Πετρόπουλος, ο πρώτος λαογράφος στην Ελλάδα που ασχολήθηκε με το περιθώριο και κατέγραψε πρόσωπα και πράγματα περιφρονημένα από την επίσημη ιστορία της χώρας του.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928. Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και τουρκολογία στο Παρίσι, όπου έζησε μετά το 1975. Δημοσίευσε κάπου ογδόντα βιβλία και σχεδόν χίλια άρθρα.

Έζησε από κοντά ρεμπέτες, αλήτες, μάγκες, πόρνες και ομοφυλόφιλους, φυλακισμένους,συμμορίτες και καταδιωκόμενους, που έγιναν οι 'ήρωες' των βιβλίων του. Τα βιβλία του έχουν συχνά τη μορφή της μελέτης ή της μονογραφίας ενώ πολλά αποτελούν συλλογές άρθρων παρεμφερούς θεματικής, είτε αδημοσίευτων, είτε δημοσιευμένων σε περιοδικά και εφημερίδες της εποχής.

Σύμφωνα με τη διαθήκη του, το πτώμα του αποτεφρώθηκε και οι στάχτες του πετάχτηκαν στον υπόνομο.

Ακολουθούν αποσπάσματα από την εισαγωγή στα “Καλιαρντά” του Ηλία Πετρόπουλου, Νεφέλη, 1993:

"Στο καιρό μας πια πιστεύουν ότι όλα γράφονται, αφού όσο καθαρότερα βλέπουμε τόσο αγνότερα ζούμε. Οι μετριοπαθείς είναι ψεύτες. Οι ριζοσπαστικές ιδέες οι μόνες ιδέες. Κατέχω σημαίνει ψυχορραγώ. Εκείνοι, που λόγω αρμοδιότητος, διώκουν τους συγγραφείς ας μάθουν, επιτέλους, να τους βλέπουνε με προοπτική μερικών δεκαετιών. Εξάλλου, ποιος συγγραφεύς δέχεται άλλην εξουσίαν έξω από την εξουσία της καρδιάς του; Οι συγγραφείς γνωρίζουν κάλλιστα πως θεωρούνται περιττοί. Ακριβώς γιαυτό ταυτίζουν τα ιδεώδη με τα πεπρωμένα τους. Εκάς οι ηθικολόγοι."

"Οι συγγραφείς, τώρα πια, δεν πρέπει να γράφουν όμορφα, αλλά σκληρά. Δυστυχώς οι μικροαστοί χαράσσουν την μοίρα της Ελλάδος. Αυτά τα αήττητα κνώδαλα ήταν, είναι και θα είναι ανεπίδεκτα ασθητικής διαπαιδαγωγήσεως. Κι έτσι στην αλλοπρόσαλλη χώρα μας, ων Έλλην, πρέπει διαρκώς να πείθεις ότι είσαι όντως έλλην. Οι άνθρωποι με τα επίχρυσα μανικετόκουμπα ωθούν τους συγγραφείς στην αυτοκτονία. Των μικροαστών το πνεύμα διέβρωσε την πατρίδα. Η φύτρα και η φύση του έλληνος απέβη ολοκληρωτική. Φασίστριες πρωταρχικές οι μανάδες μας. Οι έλληνες αγνοούν την κριτικήˑ άρα τον διάλογο. Ανέκαθεν ο λαός υφίσταται για να χρησιμοποιείται. Ο κυνισμός δεν αποκλείει την αγάπη. Επιζείς στην Ελλάδα μόνον αν σε κατέχει ο διάβολος. Οι συμπατριώτες μου καθεύδουν όταν η χώρα δημοπρατείται. Επαγγελματίες έλληνες υπεραμύνονται της ιδέας του ελληνισμού. Λησμονούν πως ο ελληνισμός είναι η ευρύτερη έννοια της Ελλάδος, εδώ και αιώνες. Στον καιρό μας, περισσότερο από ποτέ, είναι χρήσιμα τα πλήγματα κατά των ελλήνων, όπου μόνο βρίζουν ή χειροκροτούν και ποτέ δεν σκέφτονται. Η αιτιολογία του γεγονότος της 21-4-67 αρχίζει να διαφαίνεται. Δέξου αυτό το γεγονός και ήδη έκανες ένα βήμα. Όποιος μαχαιρώνει τους ρομιούς εκδήλως τους ευεργετεί. Πάντως, επί του παρόντος, προτιμώ να μένω φιλέλλην, παρά έλλην."
[...]

"Εμείς, όλοι μας, από του παρελθόντος αιώνος, υφιστάμεθα έναν ασταμάτητο και εντεινόμενο πνευματικό βιασμό. Η γνώση σώζει. Αλλά ακόμη δεν εγράφη η ιστορία της νεοελληνικής τέχνης. Ούτε της νεοελληνικής μουσικής. Η δε τιμή του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη επιμόνως διασύρεται. Ευλογητή η ιερή αλήθια. Οι έλληνες, σαν λαός γνησίων χατζαϊβάτηδων, είθισται να πρεσβεύουν αλλότριες ιδέες. Παιδιόθεν, συμπιέζουν στην κεφαλή μας τους ενάριθμους Λουδοβίκους και Ερίκους και Ναπολέοντες. Τίποτα, όμως, δεν μας εδίδαξαν για τους σουλτάνους, που, χθες ακόμη, τύποις και ουσία, εβασίλευαν στον τόπο μας. Και τίποτα δεν μάθαμε για τον μαγικό περσικό πολιτισμό και τον ισάξιό του πολιτισμό των αράβων. Η λεγόμενη εθνική παιδεία είναι πλέον αναγκασμένη να καθιερώσει την εδελεχή διαδασκαλία της τουρκικής ιστορίας. Αν, φυσικά, επιθυμούμε να εφαρμόσουμε το δελφικό γνώθι σεαυτόν. Ή, τουλάχιστον, να μάθουμε να ξεχωρίζουμε έναν αναρχικό από έναν χαφιέ."

TVXS.gr

Η υπογραφή του Νόαμ Τσόμσκι

Κύριε διευθυντά,

Παρακολουθώ με αυτονόητο ενδιαφέρον τον δημόσιο διάλογο για τη μεταρρύθμιση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, θέματος που αφορά καίρια το μέλλον των παιδιών μας. Στις 20/8/2011 διάβασα στον Τύπο ότι 902 πανεπιστημιακοί και ακαδημαϊκοί διαφόρων χωρών συνυπέγραψαν κείμενο, με το οποίο εκφράζουν τη συμπαράστασή τους προς τους «... Ελληνες πανεπιστημιακούς που αντιτίθενται στην προτεινόμενη από την κυβέρνηση μεταρρύθμιση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, που κλονίζει την ερευνητική και διδακτική προοπτική των ελληνικών πανεπιστημίων και θα αποτελέσει ένα ακόμα πλήγμα στη δοκιμαζόμενη ελληνική κοινωνία και οικονομία.»

Ενιωσα, βεβαίως, την προσήκουσα τιμή που τόσες διεθνείς προσωπικότητες ενέκυψαν στις πληγές του εκπαιδευτικού συστήματος της μικρής Ελλάδας και αφιέρωσαν τον αναγκαίο χρόνο και ενέργεια για να τις μελετήσουν και να αποφανθούν, ιδιαιτέρως δε καθώς διάβασα, πρώτο μεταξύ των υπογραφόντων, το όνομα του πατέρα της σύγχρονης γλωσσολογίας και σημαντικού πολιτικού στοχαστή, καθηγητή κ. Νόαμ Τσόμσκι. Αναρωτήθηκα όμως: πώς συμβιβάζονται οι θέσεις του κειμένου και της βαθιάς αντίδρασης στον εκσυγχρονισμό που αντιπροσωπεύει, με τις πεποιθήσεις ενός ανθρώπου που επέλεξε να περάσει την ακαδημαϊκή του ζωή στο MIT, ήτοι σε ιδιωτικό πανεπιστημιακό ίδρυμα όπου είναι αδιανόητα πράγματα, όπως η κομματική εκλογή πρυτάνεων, οι φοιτητοπατέρες που διακόπτουν παραδόσεις, οι πολιτικο-ακαδημαϊκές βαθμολογικές συναλλαγές, οι αιώνιοι φοιτητές, η διαστροφή της έννοιας της προστασίας της ακαδημαϊκής ελευθερίας προς συγκάλυψη ποινικώς κολασίμων ενεργειών κ.λπ. Χωρίς να έχω την τιμή να γνωρίζω προσωπικά τον Τσόμσκι, του έγραψα ηλεκτρονικά εκφράζοντας αυτή την απορία μου. Είχε την καλοσύνη να μου απαντήσει αμέσως, ρωτώντας σε ποιο πράγμα αναφερόμουν, ζητώντας να του προωθήσω αντίγραφο του κειμένου που εμφανίστηκε να έχει υπογράψει, καθώς «δεν μπορεί να το εντοπίσει». Τον παρέπεμψα στην ιστοσελίδα HYPERLINK”http://www.petitiononline. com/mod_perl/signed.cgi?GRUNIV” http:// www.petitiononline.com/mod_perl/signed.cgi?GRUNIV, που χρησιμοποιήθηκε για τη συλλογή υπογραφών. Τότε, ο καθηγητής μού απάντησε ότι, όπως είπε, «περιέργως» δεν βρίσκει κανένα ίχνος του κειμένου στα χαρτιά του. Αντιγράφω κατά λέξη τις τελευταίες φράσεις του μηνύματός του: «... Είναι γελοίο να αναφέρεται πρώτο το όνομά μου. Δεν έχω εμπλακεί σοβαρά σε αυτό το ζήτημα (αν έχω εμπλακεί καθόλου, δηλαδή)» (= «… It’s ridiculous for my name to be first. I’m not seriously involved (if at all)»).

Νομίζω είναι φανερό πως η βελούδινη διατύπωση του καθηγητή προκύπτει από συνδυασμό της απορίας του για μια τέτοια χρήση του ονόματός του, και πιθανώς κάποιας αίσθησης συναδελφικής αλληλεγγύης προς άλλους υπογράφοντες. Ας εκτιμήσει ο καθένας το ηθικό περιεχόμενο της υφαρπαγής του τεράστιου κύρους του.

Εμένα δεν μου μένει παρά να ευχαριστήσω όσους έντιμους και ηθικούς δασκάλους έχουν απομείνει στα ελληνικά πανεπιστήμια, να τους διαβεβαιώσω ότι προσβλέπουμε σ’ αυτούς με ελπίδα και να τους ευχηθώ να βρουν το κουράγιο να αντισταθούν αποτελεσματικά στον ανηλεή πόλεμο κάθε προόδου και εξυγίανσης που κάνουν κάποιοι (κακώς νοούμενοι) συνάδελφοί τους.

Αλεξιος Δημ. Παπασταύρου / Δικηγόρος Αθηνών

kathimerini.gr