Πιασ' τ' αβγό και κούρευτο.

Νέος όνομα και πράγμα, υπουργός παιδείας και θρησκευμάτων (παρακαλώ δώστε βάση στο «θρησκευμάτων») αλλά με μυαλά περασμένων αιώνων. Με το που ανέλαβε ο Σπηλιωτόπουλος το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να βάλει τον Μπαμπινιώτη υπεύθυνο για την «αναμόρφωση» της… παιδείας δείχνοντας με αυτή του την επιλογή, το είδος της «αναμόρφωσης» που επιθυμεί. Ήταν το πρώτο πράγμα που έκανε ο υπουργός για την παιδεία δήθεν, αλλά αφορά το «θρησκευμάτων» μόνο και όχι το «παιδείας» η επιλογή του αυτή, αφού ο κ. Μπαμπινιώτης ήδη συμμετέχει μια παιδείας της οποίας και ο ίδιος έχει ευθύνες στην ήδη υπάρχουσα κατάντια της και τις απόψεις του περί ελληνοχριστιανικής παιδείας και… ανεξιθρησκίας δεν τις έκρυψε ποτέ:

Υπάρχουν δηλ. σήμερα, στις αρχές τού 21ου αιώνα, συμπατριώτες μας, ελάχιστοι ευτυχώς, μερικοί από τους οποίους αποτελούν γραφικές μάλλον φιγούρες, που υποστηρίζουν ότι εχθρός τού Ελληνισμού υπήρξε και είναι ακόμη και σήμερα ο Χριστιανισμός και ότι όποιος πιστεύει στις αξίες και τα ιδανικά τού Ελληνισμού είναι αυτομάτως αντίθετος προς τον Χριστιανισμό, που ως θρησκεία υπέσκαψε και έβλαψε τον Ελληνισμό! Το αποκορύφωμα αυτής τής φαεινής «σύλληψης» είναι ότι η αποδοχή τού Ελληνισμού συνδέεται αυτομάτως με την απόρριψη τής χριστιανικής θρησκείας... (απο το BHMA)

αλλά αφού είναι φανατικός πιστός του Ιαχβέ τι αλήθεια μπορεί να κάνει για την παιδεία πέρα απ’ όσα ήδη έχει κάνει; Μήπως να επαναφέρει το κατηχητικό στα υποχρεωτικά μαθήματα; Θα δούμε πάλι παπάδες καθηγητές στα σχολεία; Είναι δυνατόν να μεγαλώσουμε ανεξίθρησκους πολίτες όταν ο... αναμορφωτής δηλώνει πως:

Οταν όμως ταυτίζεται στο μυαλό κάποιων με την απόδοση τιμής προς τον Ελληνισμό και με την ανιστόρητη παραδοχή ότι Ελληνισμός και Χριστιανισμός υπήρξαν δύο αγεφύρωτα εχθρικοί κόσμοι, τότε πρόκειται για έμμονη ιδέα που καταλήγει σε επικίνδυνη έως ύποπτη πολιτισμική παραχάραξη μιας ιστορικής πραγματικότητας. H πραγματικότητα είναι ότι ο Ελληνισμός και ο Χριστιανισμός, δύο μεγάλα πολιτισμικά μεγέθη, που ξεκίνησαν πράγματι με σύγκρουση κατόρθωσαν να περάσουν ήδη από τους πρώτους μεταχριστιανικούς χρόνους σε μια θαυμαστή, ιστορικά τεκμηριωμένη, συμπόρευση, η οποία στηρίχθηκε σε αναγνώριση τού συμπληρωματικού χαρακτήρα των δύο πολιτισμικών μεγεθών από τους ίδιους ανθρώπους, τους Ελληνες χριστιανούς. Αυτό επιτεύχθηκε με πρωτοβουλία μεγάλων Πατέρων τής Εκκλησίας, όπως ο Μέγας Βασίλειος και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, οι οποίοι είχαν σπουδάσει στη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών και γνώριζαν εις βάθος τη σημασία των ελληνικών γραμμάτων, τής ελληνικής γλώσσας και τής ελληνικής σκέψης και οι οποίοι πίστευαν και δίδασκαν ότι ο Χριστιανός έχει πολλά να κερδίσει από τη μελέτη των ελληνικών κειμένων. H διδασκαλία περί αθανασίας τής ψυχής, καθώς και οι ηθικές αξίες που αναδύονταν μέσα από τα κείμενα των μεγάλων τραγωδών, ακόμη και μέσα από την ποίηση (μην ξεχνάμε πως ο Γρηγόριος ο Θεολόγος ήταν και μεγάλος ποιητής) δεν διέφευγαν την προσοχή των Πατέρων που είναι γνωστό ότι γνώριζαν βαθιά την ελληνική φιλοσοφία, τη ρητορική και την ελληνική σκέψη και παιδεία γενικότερα. Τιμούν και διδάσκονται οι Πατέρες από τον ορθό λόγο των αρχαίων Ελλήνων, ενώ προσπερνούν τη μυθολογία τους όσο αντανακλά τις ανθρώπινες αδυναμίες τού Δία ή τής Ηρας ή διαφόρων μυθολογικών ηρώων. (απο το BHMA)

Τέτοια και χειρότερα είναι αναμενόμενα από τον κ. Μπαμπινιώτη, τέτοιος είναι τέτοια θα πράξει. Ειλικρινά επαφίεμαι στην Ε.Ε. να μην πάθουμε τα χειρότερα, αλλά ωστόσο τα παιδιά μας θα συνεχίσουν να κάνουν την πρωινή προσευχή στα προαύλια και τα σταυρωμένα ομοιώματα του νεκρού «θεανθρώπου» δικαστή θα συνεχίσουν να κρέμονται απειλητικά πάνω από τους πίνακες και τα κεφάλια των μαθητών και των καθηγητών. Με τον ελληνοχριστιανό κ. Μπαμπινιώτη το μάθημα των θρησκευτικών θα συνεχίσει να υφίσταται ως υφίσταται για να μην πω πως θα αναβαθμιστεί κιόλας.

Όμως του νέου υπουργού παιδείας δεν του αρκούσε μόνο αυτό. Ως πλήρης υποτακτικός, ως ποίμνιο έπρεπε να δώσει και τα προσωπικά του διαπιστευτήρια. Έπρεπε να δηλώσει εγγράφως την υποταγή του και πραγματικά ήταν το δεύτερο πράγμα που έκανε. Ήταν η δεύτερη υπογραφή που έβαλε για την... αναμόρφωση της παιδείας όπως την ονειρεύεται (διότι με τ’ όνειρο θα μείνει). Ιδού ο δούλος του θεού και αν αυτό λέγεται μήνυμα υπουργού εν έτη 2009 τότε κλάψτε την παιδεία για άλλη μια φορά:

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ & ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
ΑΡΗ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ 2009

Σήμερα στρέφουμε τη σκέψη και τη μνήμη μας στους τρεις μεγάλους Ιεράρχες, οι οποίοι τίμησαν και καταξίωσαν με τη ζωή και τη δράση τους τα ελληνικά γράμματα. Η γιορτή των Τριών Ιεραρχών που τιμάται κάθε χρόνο στα σχολεία μας ως η Ημέρα των Ελληνικών Γραμμάτων και της παιδείας γενικότερα, μας υπενθυμίζει τους πρωταρχικούς σκοπούς που οφείλει να υπηρετεί κάθε εκπαιδευτική διαδικασία, που δεν περιορίζονται μόνο στην απόκτηση γνώσεων και στη συνεχή βελτίωση της προσωπικότητας του κάθε μαθητή, αλλά επεκτείνονται σε ένα ευρύτερο φάσμα θεμελιωδών κοινωνικών αξιών και αρετών, όπως είναι η ανιδιοτελής προσφορά προς το συνάνθρωπο, ο αυτοσεβασμός και ο αλληλοσεβασμός, ο αλτρουισμός και η κοινωνική ευαισθητοποίηση.

Οι τρεις επιφανείς άγιοι και θεολόγοι της χριστιανικής θρησκείας, προστάτες των γραμμάτων και των μαθητών, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Βασίλειος ο Μέγας και ο Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός με επίκεντρο την αγάπη τους για τα παιδιά και με στόχο την πρόοδο και την προκοπή τους, υπηρέτησαν μέσα από το λόγο και το έργο τους το πολύτιμο αγαθό της παιδείας, δίνοντας ένα απαράμιλλο παράδειγμα της άρρηκτης σύζευξης ανάμεσα στην υψηλή καλλιέργεια και την κοινωνική δράση. Και οι τρεις έδειξαν υποδειγματική προσήλωση στη χριστιανική θρησκεία κι η ζωή τους ήταν γεμάτη από τους αγώνες τους γι’ αυτή. Τα συγγράμματά τους, αλλά και η προφορική τους διδασκαλία έδωσαν δόξα και αίγλη στη χριστιανική παιδεία.

Γαλουχημένοι με τα βαθιά νοήματα της θρησκείας και άριστοι γνώστες της αρχαίας ελληνικής σοφίας, συνδυάζουν τις γνώσεις τους αυτές και προσφέρουν τις πρώτες βάσεις στη διαμόρφωση της ελληνοχριστιανικής παιδείας και του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού. Για τη μεγάλη προσφορά τους στα γράμματα ανακηρύχτηκαν άγιοι προστάτες των γραμμάτων, των μαθητών και γενικά της σπουδάζουσας νεολαίας.

Σε μία εποχή που οι νέοι αναζητούν το δρόμο τους σε μια περίπλοκη και διαρκώς μεταβαλλόμενη πραγματικότητα, οι βασικές αρχές ζωής και δράσης των Τριών Ιεραρχών μπορούν να τους προσφέρουν υγιή πρότυπα προς μίμηση, να τους βοηθήσουν να αντιμετωπίσουν με σθένος τις όποιες δυσκολίες και να τους γεμίσουν με την αισιοδοξία του ανθρώπου που διαθέτει ανοικτούς πνευματικούς ορίζοντες, ευγένεια ψυχής και κοινωνική αλληλεγγύη.

Με το ασήκωτο βάρος της παρακαταθήκης των Τριών Ιεραρχών η σημερινή εποχή απαιτεί απ’ όλους μας να ενώσουμε δυνάμεις και προσπάθειες για να υλοποιήσουμε το όραμά μας για μια ποιοτικότερη, σύγχρονη ελληνική παιδεία. Μια παιδεία που θα συνάδει με τα ευρωπαϊκά δεδομένα και τις ανάγκες των παιδιών και των νέων μας και θα αποκτά δυναμικό και πρωτοποριακό χαρακτήρα, ώστε να αναδειχτούν τα καλύτερα στοιχεία κάθε Έλληνα και Ελληνίδας. Σ’ αυτή την κατεύθυνση και με γνώμονα το διάλογο και τη συνεννόηση με όλες τις πλευρές εργαζόμαστε ακατάπαυστα με όλες μας τις δυνάμεις. Διότι είναι χρέος μας να επενδύσουμε στους νέους, να επενδύσουμε στην παιδεία, να επενδύσουμε στο μέλλον της πατρίδας μας.

Τελικά όπως φαίνεται η "αναμόρφωση" της παιδείας σημαίνει άνοιγμα του κρυφού σχολειού. Έτσι θα γίνει και πραγματικότητα η ιστορική ύπαρξη των κρυφών σχολειών και δεν θα υπάρχουν αντιρρήσεις για τα περί μύθου ύπαρξής τους. Εμπρός για το κρυφό σχολειό του 2009!

Φεγγαράκι μου λαμπρό

φέγγε μου να περπατώ

να πηγαίνω στο σχολειό

να μαθαίνω γράμματα

γράμματα σπουδάγματα

του θεού τα πράγματα

τα κολλυβογράμματα

Μαύρη είν’ η νύχτα στα βουνά…

μαύρη μαυρίλα πλάκωσε

μαύρη σαν καλιακούδα.

Η καθαρίστρια;

Έλα μωρέ, τι ν' ασχοληθείς με την καθαρίστρια την απένταρη ανώνυμη που δεν έχει βρακί ν' αλλάξει. Τι και αν την ποτίσανε βιτριόλι τα καθάρματα επειδή τολμούσε να μιλήσει; Και τι έγινε; Σιγά το πρόσωπο. Ας καθότανε στ' αυγά της για να ζούσε ήσυχα κι ευτυχισμένα. Ενώ ο καημένος ο εφοπλιστής... αυτός ο δυστυχισμένος άνθρωπος, ο φορτωμένος με άγχη εκατομμυρίων ευρώ, ο ταλαιπωρημένος που ξεκίνησε φτωχός εργάτης για να γίνει πλούσιος και που μάλιστα κατάφερε να παραμείνει και ανθρωπιστής παρά τα πλούτη του. Αυτός που μιλάει με τον απλό κόσμο μέσα από την θωρακισμένη μερσεντές και που τώρα θα φοβάται να βγεί χωρίς μια διμοιρία σωματοφύλακες όπως και όλοι οι ίδιοι με αυτόν υπέροχοι άνθρωποι....; Και είναι και άρρωστος ο καημένος...! Γι αυτούς πρέπει να μιλάμε και η αστυνομία με αυτούς θα 'πρεπε να ασχολείται κατ' αποκλειστικότητα και μόνο...! Όχι με την άθλια την αλλοδαπή την καθαρίστρια! Σιγά τώρα μην κατεβάσουμε και την ΓΣΕΕ στους δρόμους δηλαδή. Πφφφ αυτοί καλέ είναι υψηλά ιστάμενοι, αριστοκράτες, βουλευτάδες, τέτοια πράγματα ανεβασμένα.

Στις μέρες που πέρασαν είχαμε μια παραστατική εικόνα του δημοκρατικού ελλείμματος που παρουσιάζει η χώρα. Η κτηνώδης δολοφονική επίθεση που δέχτηκε η Κωνσταντίνα Κούνεβα, νοικιαζόμενη εργάτρια της ΟΙΚΟΜΕΤ, ιδιοκτησίας (όπως γράφεται στο Διαδίκτυο) του στελέχους του ΠΑΣΟΚ και της ομοσπονδίας ερασιτεχνικού καράτε κ. Ν. Οικονομάκη, υποβαθμίστηκε προκλητικά από την τηλεόραση. Αρχικά θάφτηκε ολότελα αλλά σταδιακά κάτω από την πίεση των δημοσιευμάτων σε αρκετές εφημερίδες και στο Ίντερνετ, η τηλεόραση αναδιπλώθηκε και κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, έδωσε κάποιο, δυσανάλογα μικρό, χώρο στο θέμα, χαμηλόφωνα, ψιθυριστά, κάνοντας προφανώς αγγαρεία. Ακόμη και ο κ. Αυτιάς, προστάτης των αδυνάτων, ολιγώρησε χαρακτηριστικά. Ενθαρρυμένη η αστυνομική ανάκριση από την κραυγαλέα σιωπή, διεκπεραίωσε πρόχειρα και ύποπτα τη δουλειά της, προκαλώντας ακόμη και την εισαγγελική αγανάκτηση.
(ΤΟ ΒΗΜΑ: «Κόλαφος η επιστροφή του φακέλου της υπόθεσης Κούνεβα Η εισαγγελέας Πρωτοδικών επέστρεψε τη δικογραφία στην Αστυνομία επειδή δεν είχαν συλλέγει στοιχεία»).

Η Κωνσταντίνα Κούνεβα δεν ήταν θύμα ερωτικού δράματος, δεν ήταν μια θρησκόληπτη νοικοκυρά που αναζητούσε τη σωτηρία στους ουρανούς, δεν ήταν μια λαμπερή κοσμική κυρία. Είναι μετανάστρια, εργαζόμενη, μαχητική συνδικαλίστρια, συγκεντρώνει δηλαδή 3 ιδιότητες πολύ απωθητικές για τα μίντια. Επιπλέον είναι απόφοιτος Πανεπιστημίου και μητέρα ενός παιδιού με προβλήματα υγείας. Απρόσφορη για πρωταγωνίστρια τηλεοπτικού μελό, και κόκκινο πανί για την εργοδοτική συνείδηση των επιχειρηματιών που ελέγχουν τα ΜΜΕ δεν είχε καμιά ελπίδα προβολής της κτηνωδίας την οποία υπέστη. Κι όμως η περίπτωσή της έχει πέρα από όλα τα άλλα, ακόμη και εγκληματολογικό ενδιαφέρον, αφού ο βιτριολισμός έχει πάψει από όσο ξέρω να είναι μέθοδος εξόντωσης στη χώρα μας εδώ και 40 τουλάχιστον χρόνια.

Ταυτόχρονα σχεδόν είχαμε και την απαγωγή κάποιου ηλικιωμένου και ασθενούς εφοπλιστή....

Διαβάστε την συνέχεια στου  Ροΐδη τις  Εμμονές

Ο άνθρωπος που τον έκαναν κτήνος

Και κοντεύει να γίνει διπλωματικό επεισόδιο επειδή ένας άνθρωπος ως Άνθρωπος είπε την αλήθεια. Είπε τον πόνο του, αυτό που με τίποτα δεν μπορεί να ξεπεράσει δείχνοντας το εγκληματικό πρόσωπο του πολέμου. Και καλά οι Τούρκοι στρατόκαυλοι το καταλαβαίνω να θυμώνουν αλλά και οι εδώ αντίστοιχοι αντί να πουν εύγε στον Άνθρωπο που μίλησε ελεύθερα και κατέδειξε το έγκλημα που τον υποχρέωσαν οι στρατόκαυλοι να διαπράξει, αντί για εύγε μιλούν για... κυνική ομολογία. Η κυνική ομολογία άθλιοι είναι οι στρατοί σας και τα εγκλήματα τους και όχι ο πόνος αυτού του ανθρώπου.

                      

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ κατέθεσε σε τηλεοπτική εκπομπή Τούρκος ηθοποιός: «Σκότωσα δέκα ανθρώπους» στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Το πρώτο θύμα του ήταν ένας 19χρονος αιχμάλωτος ο οποίος δεν αποκλείεται σήμερα να είναι ακόμη στη λίστα των αγνοουμένων. Ο Τούρκος ηθοποιός δηλώνει ότι από τότε έχει ακόμη εφιάλτες.
Ο Αττίλα Ολγκάτς είναι ηθοποιός εδώ και 45 χρόνια. Τον κάλεσαν σε εκπομπή του Κανάλ Τουρκ για να μιλήσει για τη σειρά «Κοιλάδα των Λύκων», την πιο δημοφιλή σειρά στην Τουρκία, στην οποία παίζει. Τελικά μίλησε για τη δική του ζωή σοκάροντας και τον παρουσιαστή και τους τηλεθεατές. «Στο σενάριο της σειράς σκότωσα έναν άνθρωπο, αλλά τι κρίμα, στην πραγματική ζωή σκότωσα για την πατρίδα δέκα»! Και τότε ο Ολγκάτς άρχισε να εξιστορεί τα γεγονότα. Του είχε μείνει μια μέρα για να απολυθεί και τότε ακριβώς ξεκίνησε η εισβολή στην Κύπρο. Η εντολή ήταν να πάει στην Κύπρο να πολεμήσει. Έφερε αντίρρηση. «Εγώ είμαι καλλιτέχνης, δεν μπορώ να σκοτώσω άνθρωπο», είπε στον διοικητή του. Ο διοικητής όμως είχε άλλη άποψη: «Εδώ τελειώνει η τέχνη. Εδώ είναι η πραγματική ζωή, ο πόλεμος. Από τη στιγμή που δόθηκε η διαταγή θα σκοτώσεις».
Ο Ολγκάτς μαρτυρεί ότι το πρώτο παιδί που σκότωσε ήταν 19 χρόνων, ένας στρατιώτης αιχμάλωτος. «Όταν του έτεινα το όπλο με έφτυσε στο πρόσωπο. Τον πυροβόλησα στο μέτωπο. Μετά σκότωσα άλλους εννέα. Κάθε φορά που σκότωνα κάποιον πήγαινα στο αρχηγείο και έκλαιγα. Την άλλη μέρα ξανασκότωνα», μαρτυρεί ο Τούρκος ηθοποιός. Λέει ότι από τότε δεν τον εγκατέλειψαν οι εφιάλτες, για μεγάλο χρονικό διάστημα δεχόταν ψυχολογική στήριξη. «Γι΄ αυτό ακόμη δεν τρώω κρέας. Δεν μπορώ να δω αίμα. Έχω ακόμη στο μυαλό μου τα παιδιά που σκότωσα, τα τρομακτικά πτώματα», εξομολογείται ο Αττίλα Ολγκάτς. Αποκαλύπτει μάλιστα ότι για πρώτη φορά ύστερα από 25 χρόνια εξολομογείται αυτήν την αλήθεια. «Η Τουρκία μπήκε σε έναν τρομακτικό πόλεμο. Είμαι ο πρώτος καλλιτέχνης που σκότωσε άνθρωπο», λέει μετανιωμένος ο Τούρκος ηθοποιός, προσθέτοντας ότι ο πόλεμος αυτός επηρέασε ακόμη και την επαγγελματική του ζωή αφού για αρκετό διάστημα δεν μπορούσε να ασχοληθεί με τίποτα. Θυμάται ακόμη τα λόγια του διοικητή του: «Νομίζεις ότι θα σκοτώνεις πάντα μόνο πάνω στη σκηνή; Πάρε το όπλο και σκότωσε κάποιον να δεις στ΄ αλήθεια πώς είναι»!

TA NEA On-line

Το αμάρτημα της αναξιοπιστίας

Γίνεται να του κάνω μήνυση για αναξιοπιστία; Δεν γίνεται. Ούτε να τον καθαιρέσουμε γίνεται. Και τι γίνεται; Τίποτα δεν γίνεται.

Να μην πάμε να τον ψηφίσουμε; Ούτε αυτό γίνεται, διότι αν δεν ψηφίσουμε αυτόν... ποιόν θα ψηφίσουμε; Τουλάχιστον αυτός μπορεί να μας βάλει στο δημόσιο άρα θα πάμε να τον ψηφίσουμε κι ας είναι αναξιόπιστος.

μπορεί εν τέλει να γίνει κάτι; Ναι μπορεί, αλλά πονάει.

Της ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ*

«Η ανακολουθία είναι ένα γνώρισμα της πολιτικής μας ζωής. Ανακόλουθα είναι τα κόμματα όταν μεταξύ των υποσχέσεων που δίνουν, όταν είναι στην αντιπολίτευση, και των πολιτικών που εφαρμόζουν, όταν αναλάβουν τη διακυβέρνηση, εμφανίζεται μία τομή: οι υποσχέσεις διαφέρουν από την κυβερνητική πράξη.
Η ανακολουθία αποτελεί κλασική περίπτωση πολιτικής αναξιοπιστίας, ένα "αμάρτημα" που αποκαλύπτεται όταν τα κόμματα από φορείς μιας καταγγελτικής αντιπολίτεσης κληθούν να γίνουν μέρη μιας υπεύθυνης διακυβέρνησης. Επειδή τα κόμματα δύσκολα μπορεί να διαθέτουν στον ίδιο βαθμό αξιοπιστία και υπευθυνότητα, οι κυβερνήσεις ας είναι τουλάχιστον υπεύθυνες, δηλαδή ας υπόσχονται τόσα όσα είναι δυνατό να υλοποιήσουν. Οσον αφορά τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αυτά ας είναι αξιόπιστα, πράγμα που σημαίνει να μένουν σταθερά στις υποσχέσεις τους, χωρίς να παρασύρονται από τη συγκυρία. Οσο πιο αξιόπιστη είναι μια αντιπολίτευση τόσο μικρότερη πιθανότητα υπάρχει στελέχη της να βρεθούν στη θέση του σημερινού υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, οι κυβερνητικές αποφάσεις του οποίου όσον αφορά τη διαχείριση των αγροτικών κινητοποιήσεων υπονομεύονται από τη στάση του ως πρωταγωνιστή στα αγροτικά μπλόκα στα Τέμπη τον Γενάρη του 2002».
* Επίκουρος καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο

Ελευθεροτυπία

εποχή Ομπάμα ΙΙ

Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι που ξέρουν να διαβάζουν ανάμεσα στις γραμμές. Ως ο πρόεδρος που θα παραδεχτεί την αθλιότητά του περιγράφεται πολύ καλά στην παρακάτω ανάλυση της πρώτης μέρας.

O Μπαράκ Ομπάμα εξελέγη εν μέσω ενός κύματος ενθουσιασμού και ελπίδας. Παρά το πασίγνωστο σύνθημά του «Ναι, μπορούμε!» («Υes we can!»), πιστεύω ότι οι μελλοντικές γενιές ενδέχεται να τον θυμούνται ως τον πρόεδρο που είπε ρεαλιστικά «Οχι, δεν μπορούμε!». Στην ομιλία αμέσως μετά την ορκωμοσία ο νέος πρόεδρος μίλησε για « μια εξασθενημένη αυτοπεποίθηση στη χώρα,έναν φόβο ότι η παρακμή της Αμερικής είναι αναπόφευκτη και ότι η νέα γενιά πρέπει να χαμηλώσει τις απαιτήσεις της ». Είπε ότι αυτό αποτελεί πρόκληση την οποία σκοπεύει να αντιμετωπίσει.
Κάτω όμως από τις αισιόδοξες βεβαιώσεις υπήρχε ένα υφέρπον μήνυμα. Ο Ομπάμα περιέγραψε ένα έθνος σε πόλεμο, μια αποδυναμωμένη οικονομία, μια συλλογική αποτυχία να ληφθούν δύσκολες αποφάσεις. Και ενώ υποσχέθηκε να αντιμετωπίσει αυτές τις δυσκολίες, ήταν εξαιρετικά προσεκτικός ώστε να μην υποσχεθεί ότι θα τις εξαλείψει.
Η στάση του απέναντι στο κράτος συνοψίζεται ως εξής: « Το ζήτημα δεν είναι αν η κυβέρνησή μας είναι μικρή ή μεγάλη,αλλά αν λειτουργεί ». Με άλλα λόγια, προσέφερε στο κοινό του έναν ανηλεή ρεαλισμό. Ο λόγος του ήταν συγκρατημένος και όσο για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής έδωσε έμφαση περισσότερο στις ποιητικές φράσεις πάρα στις εντυπωσιακές νέες ιδέες.

TO BHMA - Από το «Ναι, μπορούμε!» στο ρεαλιστικό «Οχι, δεν μπορούμε!»

Πρόταση Ποδηλατικού Δικτύου

Οι «ΠΟΔΗΛΑΤ-ΙΣΣΕ-Σ», με τη συμβολή του συγκοινωνιολόγου και καθηγητή του ΕΜΠ, κ. Θάνου Βλαστού, μελέτησαν λεπτομερώς τις δυνατότητες δημιουργίας ποδηλατικού δικτύου στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Εμείς, το περιοδικό Ποδηλάτης, αφού τη διαμορφώσαμε έτσι ώστε να είναι μικρότερη σε εύρος και πιο ελκυστική και ευανάγνωστη για τους «αρμόδιους», σας δίνουμε τη δυνατότητα να την υπογράψετε και να τη στείλετε στα υπουργεία Μεταφορών, ΥΠΕΧΩΔΕ και Τουρισμού, καθώς επίσης και σε 25 μεγάλους Δήμους της Αττικής, δείχνοντάς τους πως η απαίτηση για προώθηση του ποδηλάτου είναι πλέον καθολική.

Εσείς, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να συμπληρώσετε τα στοιχεία που απαιτούνται (στο τέλος της σελίδας) ώστε η πρόταση να σταλεί ενυπόγραφη (και όχι ανώνυμη)».

Προς

Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων
Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών
Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης

Δήμους Αθηναίων, Κηφισιάς, Μελισσίων, Αμαρουσίου, Χαλανδρίου, Νέας Ερυθραίας, Ν. Ηρακλείου, Ν. Φιλαδελφείας, Ν. Ιωνίας, Ζωγράφου, Καισαριανής, Π. Ψυχικού, Χολαργού, Παπάγου, Φιλοθέης, Πειραιά, Π. Φαλήρου, Ελληνικού, Αλίμου, Ν. Σμύρνης, Καλλιθέας, Περιστερίου, Αιγάλεω, Αργυρούπολης, Ηλιούπολης

Πρόταση Ποδηλατικού Δικτύου

Ακολουθήστε τον παραπάνω σύνδεσμο και στείλτε όσοι θέλετε μια ηλεκτρονική επιστολή. Αν δεν χρησιμοποιείτε ποδήλατο κάντε το για όλους εμάς που το χρησιμοποιούμε. Αν πάλι σας είναι αδιάφορο το θέμα τότε πάρτε το αυτοκίνητό σας και βγείτε μια βόλτα γύρω από το σπίτι σας για να γίνουν τα νεύρα σας κρόσσια και απολαύστε το. 

Κανείς δεν κακολόγησε ποτέ τα πρόβατα.

Τον τελευταίο χρόνο έγιναν μια σειρά από οικολογικές παρεμβάσεις με μαζικές προσελεύσεις πολιτών λάτρεις της φύσης, του μεγάλου Οίκου. Την επόμενη Κυριακή για παράδειγμα (και είναι όντως ελάχιστο) γίνεται στο όρος της Πεντέλης μαζική δενδροφύτευση δεκάδων χιλιάδων δενδρυλλίων συν δύο τα δικά μου. Όμως μου έχει δημιουργηθεί η εξής απορία και δεν βρίσκω απάντηση και αυτή που βρίσκω δεν μου αρέσει. Είδατε κάνα φορέα Ελληναράδων να συμμετέχει σε τίποτα από αυτά; Είδατε ποτέ κάποια τέτοια ανακοίνωση συμμετοχής; Όχι! Γιατί;

Γιατί κάποιοι ενώ φωνάζουν για λατρεία της φύσης, απέχουν ωστόσο από κάθε πράξη λατρείας αυτής; Τι κοινό έχουν όλοι αυτοί οι «φορείς», οι σύλλογοι, τα σωματεία, τα κόμματα, οι εταιρείες και λοιπές συλλογικότητες, που δεν συμμετέχουν; Είναι κάποιος καταστατικός κανόνας ή οποιαδήποτε ενέργεια που να τους το απαγορεύει; Όχι κατά την γνώμη μου. Ασχέτως καταστατικών αρχών και ενδιαφερόντων το φυσικό περιβάλλον μπορεί και πρέπει να δοξάζεται παντοιοτρόπως. Πόσο μάλλον όταν κάποιος διατείνεται περί φυσικής λατρείας.

Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει αγαπητό μου ημερολογιάκι πως όποιος δεν πιάνει το τσαπί απλώς μου πουλάει φούμαρα για μεταξωτές κορδέλλες.

Όποιος πραγματικά θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά συμμετέχει στα κοινά. Αλλιώς συμμετέχει μόνο στα δικά του που είναι κοινά μόνο μεταξύ πέντε δέκα ανθρώπων. Εγώ έτσι την βλέπω την ιδιωτεία. Έτσι βλέπω την ιδιώτευση. Έτσι βλέπω και την ιδιοτέλεια. Διότι το να σκάβεις και να τσαπίζεις δεν επιφέρει δόξα παρά μόνο στην γενιά που το κάνει. Ουχί στο πρόσωπο. Αλλά για να φτάσει κάποιος να το κάνει αδιαφορώντας περί του προσώπου του, πάει να πει πως ο άνθρωπος έχει προσωπικότητα. Ήτοι δεν είναι απρόσωπος και ως εκ τούτου μπορεί να λειτουργήσει αυτοβούλως μέσα στην κοινωνία, άλλως παραμένει απρόσωπος και συνεπώς χρήζει εκπρόσωπου και ακόμα χειρότερα, αντιπρόσωπου προκειμένου να λειτουργήσει. Με λίγα λόγια… ΜΠΕΕΕΕΕΕ

Συμβουλή: Μην ματαιοδοξείτε και αφήστε ω άνθρωποι τα μικρά για να καταπιαστείτε με τα μεγάλα, έστω και αν μετα βεβαιότητας κανείς δεν θα ξέρει μετά ποιος είστε. Αλλιώς μείνετε πρόβατα. Κανείς δεν κακολόγησε ποτέ και για κανέναν λόγο τα πρόβατα.

η εποχή Ομπάμα

Άρχισε το δούλεμα με το καλημέρα σας.

Τελικά αν δεν ήταν κι αυτός άθλιος θα γινόταν πλανητάρχης; Σαφώς όχι. Για να θέλει κάποιος να κυβερνήσει έτσι όπως έχουν τα πράγματα πρέπει να είναι ή ηλίθιος όπως ο τέως ή διεστραμμένος όπως ο νυν. Αυτός θ' αποσύρει ίσως τα στρατεύματα αλλά θα κάνει ένα νέο είδος πολέμου ανατριχιαστικότερο του προηγούμενου και αφανούς. Από το βόδι στην αλεπού πήγαμε.

Ο νέος Πρόεδρος ορκίστηκε στην ίδια Βίβλο που είχε χρησιμοποιηθεί στην ορκωμοσία του Αβραάμ Λίνκολν το 1861 και ακολούθησε η πρώτη του ομιλία ενώπιον του αμερικανικού έθνους.

 

Και ανέφερε: «δεν απολογηθούμε για τον τρόπο ζωής μας και δεν θα δειλιάσουμε στην υπεράσπισή του» για να υπογραμμίσει: «Γνωρίζουμε ότι η κληρονομιά μας είναι δύναμη και όχι αδυναμία. Είμαστε ένα έθνος χριστιανών και μουσουλμάνων, εβραίων και ινδουϊστών και άθεων».

 

Το πρωί της ιστορικής τελετής το προεδρικό ζεύγος και το ζεύγος του αντιπροέδρου παρακολούθησαν το πρωί της Τρίτης λειτουργία στο Επισκοπικό Ναό του Σεν Τζον.

ΕΘΝΟΣ