Οι εικόνες και τα ψέματα

Σε συνέχεια του προηγούμενου θέματος από το blog του Σαραντάκου.

Οι εικόνες και τα ψέματα

Posted by sarant στο 5 Οκτωβρίου, 2010

Το θέμα που πήγε να  δημιουργηθεί με τη δήθεν “αποκαθήλωση” των θρησκευτικών εικόνων από το Θεαγένειο νοσοκομείο Θεσσαλονίκης δεν απασχόλησε καν την επικαιρότητα αφού, αν πιστέψω τα όσα διάβασα, οι εικόνες που αφαιρέθηκαν από τους διαδρόμους τοποθετήθηκαν σε άλλους χώρους, ακόμα και στο γραφείο του διευθυντή του νοσοκομείου, που πήρε την απόφαση, του κ. Μουσιώνη. Λέγεται μάλιστα ότι ο Άνθιμος Θεσσαλονίκης είχε ενημερωθεί για την απόφαση και την είχε εγκρίνει.

Στο μεταξύ όμως, πρόλαβαν και γράφτηκαν μερικά άρθρα για το θέμα στο Διαδίκτυο. Θα εξετάσω ένα από αυτά, του Γ. Σιδέρη προχτές στο protagon.gr,  διότι είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα αναπαραγωγής μύθων, αναληθειών και ψεμάτων (και οι μύθοι είναι αγαπημένο θέμα τούτου του ιστολογίου), που επιπλέον εμφανίστηκε με την υπογραφή κανονικού δημοσιογράφου σε έναν ιστότοπο που θέλει να διεκδικεί εύσημα ποιότητας και όχι σε κάποιο ανυπόληπτο ιστολόγιο του εθνικιστικού χώρου.

Δυο διευκρινίσεις προκαταβολικά. Στην ουσία του θέματος, αν πρέπει να αφαιρεθούν από τα νοσοκομεία τα θρησκευτικά σύμβολα γενικώς ή τα χριστιανικά σύμβολα ειδικώς, δεν θα μπω. Είμαι υπέρ του χωρισμού της εκκλησίας από το κράτος, αλλά δεν θα ξεκινούσα από τα νοσοκομεία. Αν θέλετε στα σχόλια να θίξετε το θέμα, ευχαρίστως.

Δεύτερη διευκρίνιση. Πολλά στοιχεία παίρνω από ανακοίνωση της Ένωσης Ουμανιστών Ελλάδας, ΕΝΩ.ΟΥΜ.Ε, που την ύπαρξή της την πληροφορήθηκα χτες.

Λοιπόν, το άρθρο του Γ. Σιδέρη μπορείτε να το διαβάσετε εδώ. Δεν θα το αναδημοσιεύσω ολόκληρο, αλλά θα το διεξέλθω και θα παρουσιάσω εκείνα τα αποσπάσματα που κατά τη γνώμη μου περιέχουν λάθη ή ψέματα. Ξεκινάμε από την αρχή, κι εσείς μετράτε το σκορ.

Μετά τις δυο πρώτες εισαγωγικές παραγράφους, διαβάζουμε: Η κοινοτική οδηγία υπάρχει και βασίζεται σε απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου  Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Ανακρίβειες και ψέματα: 1) Δεν υπάρχει καμιά κοινοτική οδηγία για το θέμα των θρησκευτικών συμβόλων στα νοσοκομεία ή γενικά τα δημόσια κτίρια. 2) Έτσι κι αλλιώς, το ΕΔΑΔ δεν είναι όργανο της ΕΕ, οπότε η όποια απόφασή του δεν οδηγεί αυτομάτως στην έκδοση οδηγίας.

η οποία συγκλόνισε την Ιταλία πέρυσι τον χειμώνα, καθώς  αποφάσισε τον εξοβελισμό από τα σχολεία της Ιταλίας, της παράστασης με τον Εσταυρωμένο μετά από προσφυγή μιας μουσουλμάνας μητέρας δυο μαθητών.

Ανακρίβειες και ψέματα (συνεχίζω το μέτρημα): 3) Η απόφαση δεν ζήτησε την αφαίρεση των Εσταυρωμένων από τις σχολικές αίθουσες, διότι το ΕΔΑΔ δεν έχει τέτοια δικαιοδοσία, αλλά επιδίκασε αποζημίωση στην ενάγουσα για ηθική βλάβη. 4) Ούτως ή άλλως η απόφαση έχει εφεσιβληθεί και δεν έχει τελεσιδικήσει. 5) Το σπουδαιότερο: η ενάγουσα, η μητέρα των παιδιών, δεν είναι μουσουλμάνα, είναι άθεη, είναι φιλανδέζα (παντρεμένη με Ιταλό), η κ. Lautsi. Το όνομα δεν έχει τίποτε το αραβοπρεπές. Περισσότερα για την υπόθεση αυτή, δείτε εδώ.

Στη συνέχεια, ο κ. Σιδέρης κάνει στο άρθρο του μια εκτεταμένη παρένθεση για την οποία ο Γκέμπελς θα ήταν περήφανος:

(Εκτεταμένη παρένθεση: Είχε προϋπάρξει, απ ότι θυμάμαι, ανάλογη απόφαση σε δικαστήριο της Νότιας Ιταλίας, μετά από προσφυγή ενός λαθρομετανάστη, επειδή το παιδί του ένιωθε …προσβεβλημένο γιατί στην αίθουσα που παρακολουθούσε τα μαθήματα υπήρχε η εικόνα του Χριστού  -  δηλαδή ο λαθρομετανάστης εισήλθε παράνομα στην Ιταλία, του έκαναν τη χάρη να τον κάνουν νόμιμο και στην συνέχεια τους έσυρε στο δικαστήριο για να καταργήσει την παραδοσιακή εκδήλωση των θρησκευτικών τους πιστεύω, την  ανάρτηση των εικόνων στην αίθουσα που, με χρήματα του ιταλικού λαού, μάθαιναν γράμματα τα παιδιά του!!! – κλείνει η παρένθεση).

Ψέμα: 6) Ο μη κατονομαζόμενος λαθρομετανάστης είναι στην πραγματικότητα Ιταλός πολίτης, από Ιταλό πατέρα σκωτικής καταγωγής και Αιγύπτια μητέρα. Λέγόταν Εμίλιο Σμιθ, ανατράφηκε ως καθολικός, αλλά σε ηλικία 20 ετών ασπάστηκε το Ισλάμ και τώρα ονομάζεται Αντέλ Σμιθ και έχει ιδρύσει μια οργάνωση εκπροσώπησης των μουσουλμάνων της Ιταλίας. Είναι πρόσωπο αμφιλεγόμενο, όπως διαβάζω, αλλά πάντως όχι “λαθρομετανάστης”, ούτε καν μετανάστης.

Και πιο κάτω: Στο χορό αυτών που ζητούσαν την αποκαθήλωση (πως θα μπορούσε να λείψει;) μπήκε και ο γνωστός κ. Δημητράς, του ελληνικού παρατηρητηρίου του Ελσίνκι, μόνιμος κατήγορος της Ελλάδας παντί τω τρόπω,  και ο οποίος  πολλάκις έχει κληθεί να δηλώσει εάν  χρηματοδοτείται από το ίδρυμα Σόρος, αλλά ουδεμία απάντηση έχει δώσει… 

Ανακρίβεια ή ψέμα: 7) Ο κ. Δημητράς έχει απαντήσει, μεταξύ άλλων στη δίκη του Πλεύρη, ότι παλιότερα είχε πάρει χρηματοδότηση από το Ίδρυμα Σόρος.

Αφού φτάσαμε στα εφτά, σταματάμε, όχι πριν επισημάνω ένα μαργαριτάρι του κειμένου (που το επισήμανα με σχόλιό μου και στον ιστότοπο του protagon): Η προσωπική αισθητική  του κ. Διοικητή του Θεαγενείου  υπερέχει της μυστηριακής παρηγορίας, ενίοτε ιάσιμης, που νιώθουν οι ασθενείς…  Ιάσιμος είναι αυτός που μπορεί να γιατρευτεί, π.χ. ιάσιμη μορφή λευχαιμίας. Οπότε, ή ο κ. Σιδέρης θεωρεί ότι η μυστηριακή παρηγορία είναι ένα είδος αρρώστιας (που όμως θεραπεύεται) ή απλώς πετάει λέξεις που δεν ξέρει τη σημασία τους. Προφανώς, εδώ ήθελε να πει “ιαματικής”.

Την απίστευτη παράγραφο με τα τουρκόπουλα των λαθρομεταναστών γονιών δεν θα τη σχολιάσω, μια και δεν περιέχει κάποια ανακρίβεια ή ψέμα αλλά αγνό και άδολο μίσος. Παραδέχομαι επίσης ότι από τα εφτά λάθη ή ψέματα που μέτρησα πιο πάνω, μερικά είναι πταίσματα. Ωστόσο, δεν παύουν να υπάρχουν, κατά τη γνώμη μου τρία ή τέσσερα χοντρά λάθη. Και βέβαια, θα μπορούσε να πει κανείς ότι και άλλοι δημοσιογράφοι γράφουν τσαπατσούλικα, χωρίς να ελέγχουν τις πηγές τους, αλλά, αν το προσέξατε, όλα τα λάθη του κ. Σιδέρη κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση, την ξενοφοβική, οπότε ίσως δεν πρόκειται για λάθη αλλά για ψέματα.

Θα προσέξατε τέλος ότι ο κ. Σιδέρης δηλώνει στο τέλος του άρθρου του άθεος. Αυτό πράγματι θυμίζει λιγάκι εκείνον που, αφού ξεστομίσει απερίγραπτες ρατσιστικές χοντράδες, αισθάνεται υποχρεωμένος να διευκρινίσει ότι μερικοί από τους καλύτερους φίλους του είναι Εβραίοι ή μαύροι. Αλλά η ιδιότητα του αθέου, θαρρώ, δεν δίνει δικαίωμα σε κάποιον να λέει ψέματα.

ΥΓ Άσχετη λεπτομέρεια: ΕΔΑΔ ή ΕΔΔΑ; Ποιος ξέρει;

Οι εικόνες και τα ψέματα  “Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία”