Στις χώρες της Δύσης η σάτιρα κοροϊδεύει «τα ιερά και τα όσια», κάθε εθνικό στερεότυπο της κοινωνίας. Αυτό είναι η δουλειά της σάτιρας, να υπονομεύει, να θέτει σε αμφισβήτηση, να ανατρέπει. Στην Ελλάδα, η σάτιρα επιτίθεται σε όποιον τολμάει να αμφισβητήσει την κυρίαρχη ιδεολογία. Όταν κανένας Νίκος Δήμου γράφει κάτι που δεν κολλάει με τα εθνικώς σωστά και ελεγμένα παραδεκτά, αντιμετωπίζει ένα προσωπικό bullying που φτάνει μέχρι την ηθική εξόντωση. Το μήνυμα είναι σαφές, όποιος μιλάει τιμωρείται. Η κοινωνία δεν τον υπερασπίζεται, ψιθυρίζει, μα τι θέλει κι αυτός τώρα και προκαλεί. Έπειτα, τα ίδια media που πρωτοστάτησαν στο ηθικό λιντσάρισμα, κάνουν εκπομπές για να συζητήσουν το πρόβλημα της ανόδου του φασισμού.
Δεν επιτρέπεται να ξεφύγεις από την επίσημη ρητορική. Ούτε καν να κάνεις λάθος. Η αστυνομία σκέψης επαγρυπνεί πάντα. Είσαι προδότης, λιγότερο Έλληνας, μάλλον δεν είσαι και χριστιανός. Σίγουρα είσαι όργανο της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, πληρώνεσαι από τον Σόρος.
Η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης θέλει κυβερνήσεις υποτελείς. Οι δυνάμεις κατοχής έκαναν την πατρίδα μας αποικία. Γίναμε πειραματόζωο των ισχυρών με σκοπό να λεηλατήσουν το δημόσιο πλούτο. Και να μειώσουν τους μισθούς και τις συντάξεις μας. Γιατί μας ζηλεύουν, γιατί αυτό τα ανυπότακτο έθνος δεν υποτάχθηκε ποτέ. Όλα είναι ένα κόλπο, ένα παραμύθι χωρίς δράκο. Όλοι συνωμοτούν εναντίον μας. Πρέπει να αντισταθούμε. Είμαστε κατά της βίας αλλά η οργή του κόσμου είναι δικαιολογημένη. Οι αληθινοί τρομοκράτες είναι στο Υπουργείο Οικονομικών. Αυτός είναι ο κυρίαρχος λόγος στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Όταν τα πολιτικά κόμματα συζητούν για την αντιμετώπιση του φασισμού, υποκρίνονται. Η μόνη συζήτηση που μπορεί να είναι αληθινή πρέπει να αρχίζει με τη φράση: Εγώ φταίω. Η κοινωνική μηχανική που ασκούν οι πολιτικές δυνάμεις πάνω στην κοινή γνώμη για να διαχειριστούν την κατάρρευση είναι βασισμένη στον ακροδεξιό ανορθολογισμό. Ο εθνολαϊκισμός έχει επικρατήσει θριαμβευτικά σε όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος, από το ένα άκρο ως το άλλο. Συνωμοσίες, προδότες, ξένες δυνάμεις κατοχής, ηρωικοί αγώνες, ο λαός που αντιστέκεται, ο λαός που υπομένει. Οι παράγραφοι των ανακοινώσεων των κομμάτων είναι copy paste, οι υπογραφές αλλάζουν. Ο φασισμός δεν λέει τίποτα παραπάνω από όσα λένε και πολλοί άλλοι. Συν τη βία. Όμως και αυτή έχει γίνει μέρος του πολιτικού παιχνιδιού, αποδεκτή, κοινότοπη, «του λαού η δίκαιη οργή».
Φταίει η λιτότητα, το μνημόνιο, λένε, επαναλαμβάνοντας ταυτολογίες. Βέβαια, αν είμαστε πλούσιοι, υγιείς και όμορφοι θα είχαμε λιγότερα προβλήματα. Στη δυσκολία κρίνονται οι άνθρωποι, οι πολιτικές δυνάμεις, οι κοινωνίες. Οι μεν υιοθετούν τη φασιστική ρητορική προσπαθώντας να αφομοιώσουν το κοινό της. Με αποτέλεσμα να την ενδυναμώνουν και να τη νομιμοποιούν. Το ορίτζιναλ νικάει πάντα τις σοφτ εκδοχές. Να αντισταθούμε σ’ αυτούς που θέλουν τζαμί στην κάθε γειτονιά, γράφει στο προεκλογικό φυλλάδιο ένας υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος του υποτιθέμενου δημοκρατικού τόξου. Συζητάμε 30 χρόνια για να χτίσουμε ένα. Οι δε χωρίζουν τους ανθρώπους σε όσους είναι με το μνημόνιο και σε όσους είναι αντίθετοι. Κάνουν κάλεσμα στους «αντιμνημονιακούς» να τους στηρίξουν στο δεύτερο γύρο. Δηλαδή; Σε ψεκασμένους και φασίστες;
Δεν υπάρχουν όμως και κοινωνίες αθώες, ούτε λαοί που «ξεγελάστηκαν». Πρέπει πια να παραδεχτούμε ότι χρόνια παρασιτισμού έχουν οδηγήσει τμήματα της κοινωνίας μας σε έναν γκρίζο χώρο ανομικότητας. Όπου δεν υπάρχουν όρια, δεν ισχύουν νόμοι. Από τα παιδιά των πλουσίων με τους μπράβους και τα περίστροφα μέχρι τα Ζωνιανά, από τους εκατομμυριούχους υπουργούς της μίζας μέχρι τα φακελάκια των επίορκων δημόσιων λειτουργών, από την αυθαίρετη καταπάτηση της δημόσιας περιουσίας μέχρι τη βιομηχανία πλαστών συντάξεων και επιδομάτων αναπηρίας, ολόκληρα τμήματα της κοινωνίας μας βρίσκονται σε μια ενδιάμεση ζώνη ημιπαρανομίας όπου όλα είναι σχετικά. Η λούμπεν Ελλάδα, από τα υψηλότερα έως τα χαμηλότερα κοινωνικά επίπεδα, συναντιέται σε ένα χώρο όπου δεν ισχύουν οι κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού. Η άγρια επιθετικότητα στον ακήρυχτο πόλεμο συμφερόντων, όλοι εναντίον όλων, μετατρέπει τη βία από κοινωνικό ταμπού σε απλό μέσον επικράτησης και διεκδίκησης.
Η Ελλάδα παρουσιάζει χαρακτηριστικά εύφλεκτα που μπορούν να την οδηγήσουν στην καταστροφή. Δεκαετίες πελατειακού κράτους έχουν οδηγήσει σε έναν οικονομικό αναλφαβητισμό που δεν συναντιέται σε άλλες δυτικές χώρες. Τα περισσότερα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε αυτή τη στιγμή ως χώρα, είναι άγνωστες λέξεις για μεγάλη μερίδα των συμπολιτών μας. Μέχρι τώρα οι πελατειακές σχέσεις υποκαθιστούσαν την οικονομική δραστηριότητα. Μαζικές προσλήψεις στο δημόσιο, επιδοματική πολιτική, πρόωρες συντάξεις, άλωση του δημόσιου ταμείου από επιχειρηματικά, συντεχνιακά, συνδικαλιστικά συμφέροντα. Τώρα ξαφνικά πρέπει να μιλήσουμε για παραγωγή σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Η αντίδραση είναι μια άναρθρη κραυγή, «μας κλέψαν τα όνειρά μας». Ο οικονομικός αναλφαβητισμός οδηγεί στον πολιτικό ανορθολογισμό. Δεν μπορεί, κάποιο κόλπο θα έγινε, όλοι συνωμοτούν επιτυχώς εναντίον μας. Ανομικότητα και πολιτικός ανορθολογισμός, η συνταγή της καταστροφής.
Μέσα Ενημέρωσης της δημαγωγίας που χαϊδεύουν τους πελάτες, κόμματα του «πολιτικού κόστους» και των μικροκομματικών χειρισμών που επιλέγουν τη στασιμότητα μπροστά στις δύσκολες αλλαγές. Μας πίεσαν οι ανάλγητοι δανειστές μας, σας πονέσαμε χωρίς να θέλουμε, τώρα τελείωσαν όμως όλα, άρχισε το success story. Εμάς τους ηρωικότερους δεν μας πιέζει κανένας, με ένα νόμο ένα άρθρο θα γυρίσουμε το χρόνο πίσω στο 2009. Άμα μιλάς σαν σε ανήλικους θα εισπράττεις κακομαθημένους. Αν το μίσος και η εκδίκηση ονομάζονται αντισυστημικότητα, τότε οι πιο αντισυστημικοί είναι οι τραμπούκοι. Ο ποινικός και οικονομικός υπόκοσμος βγαίνει φανερά στο πολιτικό παιχνίδι χωρίς διαμεσολάβηση. Τα σκοτεινά υπόγεια βγαίνουν στην επιφάνεια μεταμφιεσμένα σε «αντισυστημικότητα». Ο τυχοδιωκτισμός των άλλων έχει ανοίξει τους δρόμους.
Οικονομικός αναλφαβητισμός, πολιτικός ανορθολογισμός, ανομία. Εύφλεκτα υλικά κοινωνικής παρακμής που οδηγούν τις χώρες στην καταστροφή. Χαμηλής ποιότητας πολιτικό σύστημα, οι τελευταίοι επίγονοι ενός πελατειακού συστήματος που βαθμιαία χρεοκόπησε. Μέσα ενημέρωσης κατ’ εξοχήν παραδείγματα της διαπλεκόμενης πολιτικοοικονομικής φούσκας που κατέρρευσε. Το χειρότερο δεν είναι ότι φτωχύναμε. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι δεν αντιμετωπίζονται οι αιτίες της χρεοκοπίας. Όμως έτσι δεν έχεις καμία πιθανότητα επιβίωσης στο σημερινό κόσμο, ανήκεις στην κατηγορία «αποτυχημένου κράτους» που χάνει και βγαίνει στο περιθώριο. Ο κίνδυνος της εκτροπής προς τον ολοκληρωτισμό και την επακόλουθη καταστροφή θα αντιμετωπιστεί μόνο εάν η υπόλοιπη κοινωνία αποφασίσει να ξαναγίνει «κανονική» χώρα.
Γεωργελέ; Αλήθεια;
ΑπάντησηΔιαγραφήμεγιεμελέ; ψέματα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝταξ, τώρα με αποστόμωσες...
ΔιαγραφήΠρόσφατα ανακάλυψα το βλογ σου και διάβασα μερικές αναρτήσεις σου με ενδιαφέρον.
Αλλά όταν μου παραθέτεις κείμενα από αποφοίτους της σχολής Κωστόπουλου - χώρια τα όσα έχει γράψει κατά καιρούς στην εφημερίδα του - τότε τι περιμένεις ως σχόλιο;
Και πριν αρχίσεις τα "άμα δε σ'αρέσει στρίβε", ειλικρινά ρωτάω κι αν θες απαντάς: εκτιμάς τον Γεωργελέ και τον κοτσάρεις; Ίσως να είμαι εγώ αυτός που κάνω λάθος...
Φιλικά (και ανώνυμα)
την σχολή Κωστόπουλου ήταν ο πρώτος που την εγκατέλειψε και μάλιστα στις καλές της εποχές. Από κει και πέρα ειλικρινά μιλώντας δεν του έχω κάποια ιδιαίτερη εκτίμηση αλλά πολλές φορές έχει δίκιο σ' αυτά που λέει. σε κάλυψα;
ΔιαγραφήΥΓ. θα το εκτιμούσα ειλικρινά αν αντί ν' ασχολείσαι με το ποια η γνώμη μου για τον Γεωργελέ είχες κάτι να πεις πάνω στο κείμενο που ανέβασα. Έχεις; Η θα αναλωθούμε σε κουτσομπολιά επί προσωπικού;
Τι να σχολιάσω από αυτόν τον εννοιολογικό αχταρμά; Που μόνο σκοπό έχει να θολώσει ακόμα περισσότερο τα νερά, να μας βάλει όλους στο ίδιο τσουβάλι, και να πειστούμε μια και καλή γι αυτό που προσπαθούν από την πρώτη στιγμή όλοι αυτοί που υποτίθεται ότι κράζει: ότι εμείς φταίμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δεν λέω ότι δεν έχουμε όλοι ένα μερίδιο ευθύνης, αλλά αυτή η λεπτή διάκριση του μεριδίου που αναλογεί στον καθέναν αποκρύπτεται σκόπιμα από όλους όσους διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, ενώ εκεί βρίσκεται όλη η ουσία. Ως αποτέλεσμα, νιώθουμε όλοι εξίσου ένοχοι, άρα ανίκανοι να βγούμε από το αδιέξοδο που εμείς φτιάξαμε, άρα δεκτικοί/δουλικοί σε όποιον "καλόψυχο" φιλοτιμηθεί να μας βγάλει από τη μιζέρια μας.
Γιατί αν είχες διαβάσει λίγο παραπάνω τον εν λόγω, θα διαπίστωνες γρήγορα πως δεν ευαγγελίζεται καμία κοινωνία ατομικής ευθύνης με τα αναρχικά χαρακτηριστικά που υποθέτω πως έχεις κατά νου. Αλλά το να παρακολουθείς τη πορεία κάποιου είναι κουτσομπολιό σύμφωνα με το υστερόγραφό σου...
Τώρα αν λέει και κάτι σωστό, απλά να σου υπενθυμίσω πως και το χαλασμένο ρολόι 2 φορές μέσα στη μέρα την πετυχαίνει την ώρα :)
Είδες λοιπόν που όταν απλώσεις την σκέψη σου φαίνονται οι διαφορες μας; Είμαι της πάγιας και τεκμηριωμένης άποψης (ψαξε κείμενα στο μπλογκ μου) πως ναι εμείς φταίμε, κυρίως εμείς φταίμε, οι πολίτες οι ψηφοφόροι, οι γλύψαντες για μια θεσούλα για ένα δάνειο για δρόμο στο χωράφι για την συνταξη του πεθαμένου τον μαιμού τυφλό κι ανάπηρο και για τον κακό μας τον φλάρο! ¨όχι απλως έχουμε ένα μερίδιο ευθύνης! Εμείς έχουμε όλη την ευθύνη! Δεν βρέθηκαν από μόνοι τους στην βουλή οι βολευτές. Εκλέχτηκαν από τους βολεμένους κι είμαστε εμείς οι βολεμένοι άλλος λίγο κι άλλος πολύ αλλά η ψήφος μας έχει την ίδια αξία όλων κι έτσι ισομερώς μοιράζεται και η ευθύνη μας. Ακριβώς δε επειδή νοιώθουμε (ορθως) όλοι ένοχοι γι αυτό ακριβώς και δεν ξεσηκώθηκε ΚΑΝΕΙΣ!
ΔιαγραφήΟ Γεωργελές δεν έχει γράψει και δεν ευαγγελίζεται την ατομική ευθύνη; Μήπως μιλάμε για διαφορετικό πρόσωπο; Σημείωση. Δεν υπάρχει αναρχική φιλελευθερη σοσιαλιστική ή τι άλλο ατομική ευθύνη! Μία είναι και ή υπάρχει ή όχι κι αν υπάρχει είναι αναρχική, τίποτα άλλο! Το τι είναι ο Γεωργελές ποσώς με απασχολεί και δεν κοιτάζω ποτέ χαλασμένα ρολόγια όποια ώρα κι αν δείχνουν.
ΥΓ. προσωπικά δεν βρήκα κανένα ιδεολογικό αχταρμά στο κείμενο. Μπορείς να γίνεις σαφέστερος επί τούτου;