Είναι ο Άρειος Πάγος εκκλησιαστικό δικαστήριο;

Άλλη μια καταδίκη της Ελλάδας στο ΕΔΑΔ-Τα ρεζιλίκια του ελληνικού Τύπου

Διαβάστε το [1 του 2008]

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,

Τo “Ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων” δικαίωσε τον υιοθετημένο γιό ελληνοαμερικανού επισκόπου, στον οποίο το ελληνικό δικαστικό σύστημα αρνήθηκε το δικαίωμα της υιοθεσίας. Είναι χαρακτηριστικό πως το Ανώτατο Δικαστήριο αρνήθηκε να εφαρμόσει την ελληνική νομοθεσία προτιμώντας να κρίνει με βάση τους ανατολικορωμαϊκούς εκκλησιαστικούς κανόνες του 7^ου και του 9^ου αιώνα. Ο επίσκοπος ήταν ο κατά κόσμον Μιχάλης Νεγρεπόντης πρώην χωρεπίσκοπος Παμφίλου  και από το 1979 έως το 1995 Επίσκοπος Ντητρόιτ με το όνομα Τιμόθεος (φωτ.). Παραιτήθηκε (1995) και πέθανε (1998) όχι κοντά στο ποίμνιό του όπως θα όφειλε, αλλά στην Αθήνα, όπου είχε αποσυρθεί. Ο μακαρίτης είχε (κατά την «Ελευθεροτυπία») τεράστια περιουσία στην Πάρο, η οποία θέλω να ελπίζω (λόγω και του αριστοκρατικού του επωνύμου) πως αποκτήθηκε (κατ’εξαίρεσιν για τους επισκόπους που προέρχονται κατά κανόνα πεινασμένοι από λαϊκά στρώματα) από οικογενειακή κληρονομιά (όχι πως αυτό τον απαλλάσσει από την βαριά αμαρτία της μη διάθεσής της στους φτωχούς) και όχι από ληστεία του Φιλόπτωχου Ταμείου. Όπως συνηθίζεται (θυμάμαι και την περίπτωση του χωρεπισκόπου Αυλώνος Παντελεήμονος 1985, που είχε κληροδοτήσει την περιουσία του σε μια κυρία, κατά της οποίας προσέφυγαν οι ευλαβείς συγγενείς του), οι ευσεβείς συγγενείς του επισκόπου θεώρησαν (σε αντίθεση με το Ευαγγέλιο και με την αποστολική παράδοση των έγγαμων επισκόπων που η Εκκλησία τα έχει ποδοπατήσει) πως ένας επίσκοπος δεν δικαιούται να έχει (ούτε θετό) γιό και πως η περιουσία του τους ανήκε. Υψηλοί δικαστές λοιπόν υιοθετώντας όλο το υποκριτικό και σαθρό οπλοστάσιο του πατριάρχη Βοργία και του μητροπολίτη Ρασπούτιν, περιφρονώντας και τους νόμους του Κράτους και την ευαγγελική και αποστολική διδασκαλία, έκριναν με βάση το δίκαιο του Αλβανού φονιά αγίου Ιουστινιανού (συζύγου της  αρχιπόρνης του Ιππόδρομου αγ.Θεοδώρας) που θέσπισε την αγαμία των επισκόπων. Κι αν έστω στο Ελλαδιστάν αποφασίζουν τα δικαστήρια με βάσει θρησκευτικούς Κανόνες, τότε γιατί δεν κατάσχουν την επισκοπική περιουσία αφού ο επίσκοπος ως μοναχός δεν δικαιούται να την έχει; Φοβάμαι πως αυτή η απόφαση δεν τιμά τον Άρειο Πάγο ούτε το Εφετείο. Δεν μπορεί ανώτεροι και ανώτατοι δικαστές να περιφρονούν τους Νόμους του Κράτους επικαλούμενοι αντιχριστιανικούς βυζαντινούς Κανόνες. Αγνοούν πως στη χριστιανική Εκκλησία κατά τον Απ.Παύλο «δει τον επίσκοπον είναι μιας γυναικός άνδρα»; Αγνοούν πως οι επίσκοποι δεν δικαιούνται να έχουν περιουσία ««έχοντες διατροφάς και σκεπάσματα, τούτοις αρκεσθησόμενοι»; Επιλέγουν τους ιερούς Κανόνες που θέλουν; Με τι μέτρο έκριναν; Είναι πιο βυζαντινοί και από την Εκκλησία; Η ίδια η Εκκλησία δεν κάλεσε τον επίσκοπο σε απολογία για την υιοθεσία. Η Σύνοδος του Τρούλλου το 692, νομιμοποίησε την αυθαίρετη απόφαση του Ιουστινιανού να είναι άγαμος ο επίσκοπος αλλά δέχθηκε πως μπορεί να είναι και χήρος ή σύζυγος καλόγριας που αποσύρθηκε εκούσια σε μοναστήρι. Η ιδιότητα του οικογενειάρχη-πατέρα λοιπόν και του επίσκοπου δεν είναι ασυμβίβαστες. Οι άγιοι Λουκάς της Κριμαίας και Σπυρίδων Τριμυθούντος ήταν χήροι με παιδιά. Και σήμερα υπάρχουν χήροι επίσκοποι με παιδιά όπως οι Αλβανοί Φιλομηλίου Ηλίας και Βοστώνης Νίκων. Αν ο επίσκοπος αποφάσιζε να παντρευτεί με τον Ν.1250/1982 θα είχαν το δικαίωμα τα πολιτικά δικαστήρια να τον εμποδίσουν; Αν ο επίσκοπος αποκτούσε εξώγαμο ή από πολιτικό γάμο τέκνο θα είχε δικαίωμα ο Α.Π. να του στερήσει τον πατέρα του και τα εξ αυτού δικαιώματά του; Αυτά είναι αστεία πράγματα, για να μην πω γελοία.

Πως μπορεί το Εφετείο να εκφράζεται με σκεπτικό που λες και γράφτηκε από τον μητροπολίτη Τριφυλίας τον μακάριο Στέφανο: «ο νόμος απαγορεύει στους ιερωμένους να κάνουν νομικές πράξεις όπως υιοθεσίες, δεν συνάδουν με το μοναστηριακό βίο και είναι αντίθετες στη δημόσια ελληνική πρακτική». Ελπίζω η πολλά υποσχόμενη νέα πρόεδρος του Αρείου Πάγου (επιτέλους μια γυναίκα!) θα κάνει σαφές στη διάρκεια της θητείας της πως  τα δικαστήρια πρέπει να δικάζουν σύμφωνα με τους νόμους και όχι κατά τα γούστα του αρχιεπισκόπου Μπέμπα Μπλανς, του αρχιμανδρίτη Γιοσάκη και του μητροπολίτη Σουλτάνα του Αιγαίου. Είχαμε έγκαιρα προειδοποιήσει πως η Ελλάδα θα υποστεί (και θα χρεωθεί οικονομικά) αυτό το ρεζιλίκι ενός Αρείου Πάγου ο οποίος θέλει ορθόδοξο ναό στον περίβολό του και μιας Δικαιοσύνης που διαπλέκεται επικίνδυνα με τη διεφθαρμένη Ανατολική Εκκλησία.

Πατριωτικό και δίκαιο είναι λοιπόν να προβλέψει ο Νομοθέτης πως το πρόστιμο στο μέλλον θα πληρώνουν οι δικαστές, που κακοδίκησαν (το θύμα ζητά από την Ελλάδα, 2.066.186,97 ευρώ αποζημίωση, για την οποία το ΕΔΑΔ επιφυλάχθηκε να μιλήσει στο εγγύς μέλλον), είτε από άγνοια και ανεπάρκεια, είτε συνειδητά (π.χ. χάριν της Εκκλησίας, η οποία ακόμη και σήμερα μπορεί να ασελγεί στη Δικαιοσύνη ατιμώρητη γιατί βέβαια το ιερό παραδικαστικό δεν συγκροτήθηκε με μοναδικό μέλος τον πανοσιολογιότατο Γιοσάκη, ούτε ήταν νομίζω ανύπαρκτο όπως αποφάνθηκε η αδέκαστη Δικαιοσύνη μας).

Στην «Ελευθεροτυπία» και στο «Έθνος» που δημοσίευσαν την είδηση, υπάρχουν τρία σοβαρά λάθη:

Ο επίσκοπος υποβιβάζεται σε ιερέα, και μάλιστα με το επώνυμο Νεγρεπόντης Γιαννίτσης ενώ το δεύτερο επώνυμο ανήκει μόνο στον υιοθετημένο.

Ο Άρειος Πάγος αποενοχοποιείται και εμφανίζεται ότι δικαίωσε τον υιοθετημένο, όπως γράφουν με σχεδόν ταυτόσημη φρασεολογία (αντέγραψαν από την ίδια πηγή;) και οι δυο εφημερίδες (!): «Ο Άρειος Πάγος το 2008 ωστόσο αναίρεσε την απόφαση του Εφετείου ισχυριζόμενος ότι δεν υπάρχει ελληνικός νόμος που να απαγορεύει στους μοναχούς να υιοθετούν, παρά μόνο άγραφοι κανόνες. Το 2008 ο ενάγων προσέφυγε στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η προσφυγή του εκδικάστηκε σήμερα, με καταδικαστική για την Ελλάδα απόφαση».

Νομίζω πως πρέπει να συνέβη ακριβώς το αντίθετο και γιατί η ίδια η Ελευθεροτυπία είχε γράψει (25/07/2008), χωρίς να διαψευστεί, πως η ολομέλεια του Α.Π είχε απορρίψει την υιοθεσία και γιατί (προφανέστατα) προς τι η προσφυγή στην Ευρώπη, την ίδια μάλιστα χρονιά, αν ο προσφεύγων που αδικήθηκε κατάφωρα από το Εφετείο, είχε δικαιωθεί από τον Α.Π. στην Ελλάδα; Εκτός κι αν ο Α.Π πρόλαβε και αυτοαναιρέθηκε προ του επαπειλούμενου κάζου λόγω της προσφυγής. Αλλά πως θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο;

Άλλωστε, όταν απογοητευμένος από τις εγγενείς αδυναμίες του ελληνικού Τύπου κατέφυγα για την απόφαση του ΕΔΑΔ στο «Ινστιτούτο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Κάτω Χωρών»: είδα πως εκεί  αναγράφεται επί λέξει για το ΕΔΑΔ:

«The Court observed that the texts on which the Court of Cassation (σημ.Λασκ.=Άρειος Παγος), sitting as a full court, had relied were all ecclesiastical in nature and dated back to the seventh and ninth centuries. However, national legislation had been passed in 1982 recognising the right of monks to marry and there was no domestic legislation refusing them the right to adopt. In today’s case, the adoption order had been obtained in 1984, when the applicant was already of age. It was valid for 24 years, and the adoptive father had expressed his wish to have a legitimate son who would inherit his property»

Με λίγα λόγια καταγγέλλεται ο Α.Π. πως  παρανόμησε, παραβιάζοντας νόμο του κράτους (1982 που επιτρέπει το αυτονόητο, τον γάμο των μοναχών) και έβγαλε απόφαση με βάση εκκλησιαστικούς κανόνες των 7ου και 9ου αι., περιφρονώντας και τη σαφή βούληση του διαθέτη που ήταν σε ισχύ από το 1984 και για 24 χρόνια. Είναι να απορείς λοιπόν, που είδαν το «Έθνος» και η «Ελευθεροτυπία» πως ο Άρειος Πάγος είχε δικαιώσει τον αδικημένο από το Εφετείο, ο οποίος μάλιστα προσέφυγε στο ΕΔΑΔ (διαμαρτυρόμενος διότι δικαιώθηκε και απαιτώντας να αδικηθεί;).

Κύριε Ροΐδη,
Νομίζω πως η αντίληψη ότι ο μητροπολίτης Παγκαριουπόλεως και Πορνογραφίας Πανιερότατος Ντωντώ ο Α΄, δεν δικαιούται (με τη βούλα μάλιστα του Ανωτάτου Δικαστηρίου (το οποίο λειτουργεί ως Ιερά Σύνοδος;) να παντρευτεί ή να αποκτήσει (ούτε με υιοθεσία) παιδί και πως μόνη διέξοδός του είναι να προσλάβει για αρχιδιάκο του τον  αδελφό Κωλοσούζα, πρέπει να καταπολεμηθεί γιατί έχει κι αυτή συνεισφέρει τα μέγιστα στη διαφθορά της νεοελληνικής κοινωνίας. Επίσης η νομοθεσία που ορίζει πως ο κλέφτης των παγκαριών (πορνο)μητροπολίτης Αρκτικής Πανελεήμων Πανάρετος ο 69^ος, καθαιρείται με απόφαση του Α.Π στην οποία η Ιερά Σύνοδος των ομοίων του οφείλει να υπακούσει τυφλά, αν και αρνείται να τον δικάσει, δεν ταιριάζει σε χώρα της ΕΕ.

Ροΐδη Εμμονές