Το Κάλλος θα μας σώσει

Μερικές σκέψεις που έκανα ταξιδεύοντας (μετά από πολύ καιρό) με τη μηχανή το σαββατοκύριακο.

Οι χίππυς είχαν ένα σύνθημα επικούρειας φιλοσοφικής έμπνευσης: «κάνετε έρωτα, όχι πόλεμο». Αυτό δεν είναι τόσο απλοϊκό όσο ακούγεται.

Τείνω να πιστέψω ότι το κυριώτερο πρόβλημα της εποχής μας δεν είναι απλώς πολιτικό, οικονομικό κλπ. αλλά αισθητικό.

Η εποχή μας είναι αντιαισθητική. Είναι σαν μια αντιαισθητική μεσόκοπη ξεχειλωμένη από το μπότοξ.

Δεδομένου ότι η αισθητική λειτουργία στα ανώτερα θηλαστικά πηγάζει από το ερωτικό ένστικτο (και στον άνθρωπο μετασχηματίζεται σε τέχνη, αρχιτεκτονική, ένδυση κλπ.), η εποχή μας είναι αντιαισθητική ακριβώς επειδή είναι αντιερωτική.

Ένα καλό παράδειγμα του πόσο αντιερωτική είναι η εποχή μας μπορούμε να δούμε στον τρόπο που φέρεται στα παιδιά. Η «παιδεία» παράγει μαζικά εργασιακά εργαλεία, διαρκώς αγχωμένα και ανταγωνιζόμενα μεταξύ τους. Τους γαμάει το μέλλον, αφού προηγουμένως τους έχει γαμήσει την ψυχική τους υγεία.

Ο λόγος που τουλάχιστον οι λεγόμενοι φυσιολογικοί άνθρωποι γοητεύονται από τα παιδιά, είναι ότι τους θυμίζουν τον έρωτα. Οι αρχαίοι έλληνες απεικόνιζαν τον θεό Έρωτα ως ένα παιδί. Όταν τα κοιτάζουμε, είναι σαν να κοιτάζουμε αυτόν. Και φυσικά γι΄ αυτό είναι που χαμογελάμε σαν ηλίθιοι μπροστά τους.

Ποιος είναι λοιπόν ο σωστός τρόπος να μεγαλώνεις ένα παιδί αν όχι το να το αναθρέφεις με σεβασμό στον έρωτα;

Ένα παιδί πρέπει να το μεγαλώνεις όπως ακριβώς συμπεριφέρεσαι σε έναν άνθρωπο με τον οποίο είσαι ερωτευμένος. Με παθιασμένη τρυφερότητα, σεβασμό, νοιάξιμο και σταθερότητα χαρακτήρα. Να του χαρίζεις την πληρότητα. Μπορούμε να καταλάβουμε πόσο ολοκληρωμένος εραστής είναι κάποιος από τον τρόπο που φέρεται, ή που απλώς κοιτάει το παιδί του (ή τα παιδιά, γενικότερα). Πρέπει να το κοιτάει σαν κάποιον που θέλει να κατακτήσει ερωτικά. Να μην επαναπαύεται στο ότι τα παιδιά ούτως ή άλλως αγαπούν τους γονείς τους, επειδή είναι εξαρτημένα από αυτούς. Να ξεπερνάει εαυτό του. Να ανεβαίνει εξελικτικό σκαλοπάτι. Το μεγάλωμα ενός παιδιού είναι η συνέχεια του φλερτ και του σεξ (το σεξ δεν τελειώνει πάντα με το να ξαναφορέσουμε τα ρούχα μας). Κατά τον ίδιο τρόπο θα έπρεπε να φέρεται και η κοινωνία στις νέες γενιές.

Ένα άλλο παράδειγμα τού πόσο αντιερωτική είναι η εποχή μας μπορούμε να δούμε στην έλλειψη προσανατολισμού που περνούν ειδικά οι ερωτικές σχέσεις.

Πίσω από τις επιμέρους αιτίες, η πρωταρχική αιτία για τη γενικότερη αποσάθρωση των σχέσεων είναι η ίδια η αντιερωτικότητα (= αντιαισθητικότητα) της εποχής. Ακόμα και σε εποχές πείνας και δυστυχίας, ο έρωτας μπορούσε να ανθίσει ηρωικά στα πιο άγονα βράχια και στους πιο αποπνικτικούς βούρκους, σαν εξωτικό λουλούδι. Ίσως γιατί τότε υπήρχε φτώχεια και αγώνας και οι άνθρωποι είχαν περισσότερη ανάγκη ο ένας τον άλλον. Αλλά κι ο κοινωνικός εχθρός φαινόταν πιο καθαρά και ήταν πιο προσωποποιημένος.

Αλλά τί συμβαίνει σήμερα; Ο καθένας προσπαθεί να συγκεντρώσει και να τετραγωνίσει τα κομμάτια της ζωής του σαν να παραγγέλνει ράφια για τον τοίχο. Προσπαθεί να φτιάξει την επαγγελματική του ζωή, τον ιδιωτικό χώρο του, τις κοινωνικές σχέσεις του, τον λεγόμενο «ελεύθερο» χρόνο του σαν αποκομμένα μεταξύ τους πράγματα και όχι σαν ένα οργανικό σύνολο. Και μόνο στο τέλος διαμορφώνει την ερωτική του οπτική και ρυθμίζει την ερωτική του δραστηριότητα ανάλογα με το εάν χωράνε σε κάποιο ράφι που του έχει περισσέψει.. Και τότε, (ακόμα κι αν δεν το αντιλαμβάνεται) σκέφτεται και ενεργεί με προκατάληψη, με μέτρα και σταθμά και (όσο κι αν δεν το παραδέχεται) με φόβο. Το αποτέλεσμα είναι η επ’ αόριστον ματαίωση της ερωτικής του ολοκλήρωσης και ένα αίσθημα μή ικανοποίησης (παρά την ενδεχόμενη υπερλειτουργία στο αμιγώς σεξουαλικό ζήτημα). Πιθανότατα δεν θα γνωρίσει ποτέ αυτή την πλευρά του έρωτα που σε κάνει να αντιληφθείς πόσο μίζερη είναι η ζωή φασόν που μας έχουν δώσει, που σε αλλάζει για πάντα και κάνει τον προηγούμενο εαυτό σου να μοιάζει με μια αγόμενη και φερόμενη σκιά και τον κόσμο με ένα εξωραϊσμένο άσυλο δυστυχισμένων.

Πίσω από τις μάσκες, η εποχή μας παράγει μαζικά ανθρώπους σκυθρωπούς, αγχωμένους, φοβικούς, αλλοτριωμένους, με μια λέξη αντιαισθητικούς. Κι έτσι δεν είναι περίεργο που είτε αδυνατούν να συνάπτουν δυνατές ερωτικές σχέσεις, είτε δεν μπορούν καν να συντηρήσουν αυτές τις ισχνές που ενδεχομένως έχουν. Μια αντιερωτική και άρρωστη εποχή πώς θα φέρει στον κόσμο υγιείς ανθρώπους;

Επειδή η εποχή μας είναι αντιερωτική είναι και αντιαισθητική (και αντιστρόφως). Η αισθητική διαπαιδαγώγηση αυτού του κόσμου είναι ένα κομμάτι «αγοράς», το οποίο έχει εκχωρηθεί σε ψυχικά σακάτηδες “ειδικούς”, σε μόδιστρους και “στυλίστες”, σε “συμβούλους” και σε κατασκευαστές μαζικών προτύπων με ημερομηνία λήξης. Περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας σε αντιαισθητικούς χώρους, κάνουμε αντιαισθητικά επαγγέλματα, βάζουμε αντιαισθητικά χρονοδιαγράμματα, συμπεριφερόμαστε αντιαισθητικά (π.χ. στη φύση) σκεφτόμαστε αντιαισθητικά, χαιρόμαστε, ή λυπόμαστε αντιαισθητικά. Και μετά παραπονούμαστε για τη «μοναξιά» και για τον μαρασμό των ερωτικών σχέσεων.

Αλλά ο έρωτας δεν είναι πραγματικά τέτοιος αν δεν σου διαμορφώνει την αισθητική, αν δεν σε κάνει να χαζεύεις (όπως μπροστά σε ένα μικρό παιδί), αν δεν σε κάνει επαναστάτη, αν δεν σε κάνει να θέλεις να θρυμματίσεις τον περιχαρακωμένο φασόν μικρόκοσμό σου στην απεραντοσύνη του (και όχι το αντίστροφο).

Η πνευματική και ψυχολογική βάση κάθε επανάστασης πρέπει να είναι αισθητική ώστε, να μην παραχθούν άλλα εκτρώματα που απλώς θα διαδεχθούν τα παλιά. Ο καπιταλισμός είναι αντιαισθητικός γιατί, είναι ένα σύστημα που βασίζεται στις «αρπαχτές» και στον ανταγωνισμό και όχι στη γνήσια δημιουργία. Όσο υπάρχει, θα υπάρχουν και «κρίσεις» όπου θα τρέχουμε πανικόβλητοι να ξαναμαζέψουμε τα κομμάτια της ζωής μας (όπως σήμερα). Η «κατάσταση ισορροπίας» της αγοράς είναι μια υπόθεση εργασίας για τους πρωτοετείς φοιτητές οικονομικών, ή ένας ευσεβής πόθος των οικονομολόγων (από τον οποίο σπάνια απαλλάσσονται). Αυτό σημαίνει ότι όσες φορές κι αν «λύνουμε» πρόσκαιρα το πρόβλημα, θα το ξαναβρίσκουμε πάντοτε μπροστά μας.

Κατά συνέπεια τα πολιτικά, οικονομικά, επαγγελματικά και εκπαιδευτικά μας κριτήρια πρέπει να γίνουν κατά κύριο λόγο αισθητικά. Από εκεί και μετά τα πράγματα θα πάρουν τον δρόμο τους. Δεν χρειαζόμαστε άλλες αντιαισθητικές («αντικαπιταλιστικές») ιδεολογίες, που είναι το ίδιο αρρωστημένες με αυτό εναντίον τού οποίου φτιάχτηκαν για να πολεμήσουν. Δεν χρειαζόμαστε άλλα σκυθρωπά, αγχωμένα, και σκληρά με τον εαυτό τους πλάσματα. Χρειαζόμαστε έναν κόσμο από ελεύθερους και υπερήφανους ανθρώπους, χωρίς θεούς κι αφέντες και αυτό είναι κατεξοχήν αισθητικό και όχι απλά ιδεολογικό, πολιτικό, ή οικονομικό ζητούμενο.

Θοδωρής Λαμπρόπουλος

Η θέση της Ελλάδας στον 21ο αιώνα

Καταρχήν και πριν μπω στο θέμα να διευκρινίσω κάτι. Ο λόγος που γράφω το παρόν όπως και το προηγούμενο δεν είναι για να εκθέσω απλώς τις απόψεις μου. Αυτές τις έχω έτσι κι αλλιώς και τουλάχιστον μέχρι χθες δεν είχα κανέναν λόγο να τις δημοσιεύσω ευρύτερα αφού έτσι κι αλλιώς μπροστά μας θα τα βρούμε αργά ή γρήγορα. Αυτό που μ’ έκανε ν’ αλλάξω γνώμη και να δημοσιεύσω είναι οι αγανακτισμένοι. Όχι αυτοί της πλατείας Συντάγματος (αυτοί όπως έχω πει είναι ξεβολεμένα πρόβατα που μόνο σκούζουν) αλλά όλοι διότι κακά τα ψέματα, όλοι λίγο πολύ έχουμε αγανακτήσει ο καθένας για τους δικούς του λόγους (κι εγώ έχω αγανακτήσει με τους… αγανακτισμένους) και κύριος λόγος αυτής της αγανάκτησης είναι πως δεν ξέρουμε δεν έχουμε ιδέα για το τι μέλλει γενέσθαι. Το θέμα δηλαδή δεν είναι η αγανάκτηση αλλά η άγνοια και είδα πολλούς γνωστούς μου τον τελευταίο καιρό να «χτυπιούνται» αδίκως (πράγμα που ειλικρινά με στεναχώρησε πολύ), χαμένοι μέσα σε αυτή την άγνοια και αν για κάτι θα έπρεπε να αγανακτήσουμε θα ήταν γι αυτήν ακριβώς την άγνοιά μας. Όμως γι αυτήν φταίμε κυρίως εμείς που έχουμε εκχωρήσει το μέλλον μας χωρίς καν να γνωρίζουμε για τι πράγμα μιλάμε. Νομίζω λοιπόν πως αν ξεπεράσουμε την άγνοια θα ηρεμήσουμε κάπως και θα μπορέσουμε να δούμε το μέλλον και να το διαμορφώσουμε με αριθμητή τα παιδιά μας και κοινό παρανομαστή το όσο το δυνατόν καλύτερο μέλλον. Εκτός αν ο σκοπός μας δεν είναι το ευ ζην οπότε μην συνεχίσετε την ανάγνωση παρακάτω, δεν χρειάζεται. Αν σκοπός δεν είναι το ευ ζην τότε κατεβείτε Σύνταγμα να φασκελώνετε το τίποτα με βάρκα την ελπίδα. Προσωπικά σκοπεύω να εργαστώ για και στο μέλλον γιατί ξέρω συνειδητά πως η ελπίδα των παιδιών μου είμαι εγώ. Επί του θέματος λοιπόν και χωρίς περιστροφές και λόγια περιττά:

Η Ελλάδα ως μέλος της Ε.Ε. καλείται να παίξει τρεις ρόλους εκ των οποίων ο τρίτος είναι προαιρετικός υπό την έννοια πως αν θέλουμε και μας αρέσει έχει καλώς αλλιώς έχει κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια. Οι άλλοι δύο είναι υποχρεωτικοί (ορθώς κατά την γνώμη μου) και ήδη έχουν δρομολογηθεί.

Ο πρώτος ρόλος ο οποίος αφορά ως επί το πλείστο την ηπειρωτική ενδοχώρα είναι αυτός του διαμετακομιστικού κέντρου μεταναστών και τον χρεωθήκαμε (ορθώς) λόγω της γεωγραφικής μας θέσης. Εδώ θα γίνεται η «διαλογή» των μεταναστών και όσοι «εγκρίνονται» θα περνούν στα «ενδότερα» της Ε.Ε. με ελληνικά διαβατήρια. Μπορεί να σας φαίνεται «κάπως» αυτό αλλά εγώ το βρίσκω σωστό. Διότι κατά πρώτον είναι αδύνατον να σταματήσει η μετανάστευση (τα πάντα ρει) αλλά μπορεί όμως να ελεγχτεί. Συνεπώς αν είμαστε έξυπνοι μπορούμε αυτό να το εκμεταλλευτούμε προς όφελός μας και μιλώ για όφελος απ’ όλες τις απόψεις. Διότι θα έχουμε ανθρώπινο δυναμικό παραγωγικότατο που θέλει να εργαστεί και να δουλέψει και κυρίως διότι όλοι αυτοί οι μετανάστες είναι ο ανθός, ό,τι καλύτερο έχουν οι χώρες απ’ όπου προέρχονται. Διότι κακά τα ψέματα, αν πέρναγαν καλά στην πατρίδα τους δεν θα έφευγαν και αφού οι πατρίδες τους είναι συνήθως θεοκρατικά και δικτατορικά καθεστώτα αυτοί που δεν περνούν εκεί καλά είναι αυτοί που ψάχνονται οι έξυπνοι οι δημοκρατικοί οι φιλελεύθεροι που δεν αντέχουν τα εκεί καθεστώτα και είτε φεύγουν είτε τους διώχνουν. Οι μουζαχεντίν οι ταλιμπάν οι θεοκράτες και οι φασίστες και όσοι γενικότερα παραμένουν εκεί και περνούν καλά εκεί είναι οι αχρείοι που προσωπικά δεν τους θέλω με τίποτα εδώ. Αντίθετα θέλω αυτόν που δεν του αρέσει το θεοκρατικό καθεστώς και προτιμά να φύγει από το σπίτι του παρά να υποστεί την βαρβαρότητα της πατρίδας του. Αυτοί λοιπόν είναι τα ελεύθερα (ή τα πιο ελεύθερα) μυαλά και αυτούς ναι τους θέλω και όχι μόνο τους θέλω αλλά κρίνω πως τους χρειαζόμαστε κιόλας.

Αν λοιπόν είμαστε έξυπνοι τότε θα τους παραχωρήσουμε γη από αυτή που έχει μείνει εγκαταλειμμένη και χέρσα σ’ ολόκληρη την ελληνική ύπαιθρο αλλά και από την κλεμμένη της «εκκλησιαστικής περιουσίας», θα τους παραχωρήσουμε τους εγκαταλειμμένους αγρούς και τα χιλιάδες εγκαταλειμμένα χωριά υπό τον όρο πως θα είναι νομοταγείς και πως θα ασχοληθούν αποκλειστικά με βιολογικές καλλιέργειες και αφού εντός πενταετίας αποδείξουν πως είναι νομοταγείς, πως δεν είναι εγκληματίες και δεν δημιουργούν πρόβλημα στην κοινωνία τότε να έχουν δικαίωμα να φέρουν εδώ και τις οικογένειές τους και στα δέκα χρόνια να παίρνουν ελληνική υπηκοότητα και διαβατήριο οπότε αν θέλουν ας πάνε σε άλλο κράτος της Ε.Ε. οπότε η γη θα δοθεί με την σειρά της στον επόμενο ή ας μείνουν εδώ αναλαμβάνοντας να βοηθήσουν και τον επόμενο μετανάστη που ήρθε. Έτσι και η ελληνική εγκαταλειμμένη επαρχία θα ζωντανέψει και η παραγωγική δύναμη της χώρας θ’ ανέβει κατακόρυφα κι αυτοί θα ζήσουν καλά κι εμείς καλύτερα. Όσοι δε από αυτούς είτε εγκληματήσουν είτε γενικά παρανομήσουν να γίνονται πακέτο και να επιστρέφουν από εκεί που ήρθαν. Με λίγα λόγια ας εκμεταλλευτούμε την φυσική επιλογή ώστε να πάρουμε από όλες αυτές τις χώρες τον ανθό τους όπως έκαναν μ’ εμάς τόσα και τόσα χρόνια οι Ευρωπαίοι.

Αν πάλι είμαστε ηλίθιοι (που δεν θα μας επιτραπεί και ορθά) τότε θα συνεχίσουμε να τους έχουμε σαν παράνομους και μαζεμένους στα αστικά κέντρα πένητες κι εξαθλιωμένους να ανεβάζουν την εγκληματικότητα μην έχοντας άλλη επιλογή κι εμείς οι ηλίθιοι να κλαίμε την μοίρα μας που όμως εμείς δημιουργήσαμε. Πλην όμως σ’ αυτή την περίπτωση θα απομονωθούμε και θα εκπέσουμε σε χώρα φάντασμα κι επειδή αυτό είναι ανεπίτρεπτο σε μια ένωση όπως η Ευρωπαϊκή, ξεχάστε το.

Ο δεύτερος ρόλος που θα παίξει η Ελλάδα εντός της Ε.Ε. και που αφορά περισσότερο τα παράλια και τα νησιά μας είναι αυτός του τουριστικού θέρετρου για τους βορειοευρωπαίους (και όχι μόνο αλλά κυρίως). Γι αυτούς τα ελληνικά νησιά Αιγαίου και Ιονίου είναι επίγειος παράδεισος για τις καλοκαιρινές τους διακοπές σε βαθμό που τους τα συστήνουν μέχρι και οι γιατροί τους. Οι χιλιάδες βραχονησίδες λοιπόν θα πουληθούν ή θα νοικιαστούν, τεράστιες ξενοδοχειακές μονάδες θα δημιουργηθούν πάνω τους και κατά εκατομμύρια θα συρρέουν από τον βορά για να κάνουν εδώ τις διακοπές τους. Ανεκτίμητα τα μεγάλα και τα μικρά μας νησιά γι αυτούς θα γίνουν μια έξοδο από την ρουτίνα της καθημερινότητάς τους εδώ θα μαζεύουν ήλιο και θάλασσα και θ’ αφήνουν ζεστά κολλαριστά ευρώ και για μια ακόμα φορά αν φερθούμε έξυπνα μαζί με τον ήλιο θα τους πουλάμε και αρχαίο πολιτισμό και μνημεία και κουλτούρα που ναι μεν δεν είναι δική μας αλλά είναι πολύ αρχαία για να περάσει απαρατήρητη και πιστέψτε με ευχαρίστως την χρυσοπληρώνουν. Αν πάλι θελήσουμε να παραμείνουμε ηλίθιοι (που δεν θα μας επιτραπεί) θα μείνουμε να παραπονιόμαστε πως είμαστε τα γκαρσόνια των ευρωπαίων (αλήθεια, γιατί δεν ισχύει ο ίδιος «υποτιμητικός» όρος και για τον γερμανό εργάτη που έφτιαξε την μερσεντές για να βολτάρουμε εμείς;) και θα τρέχουμε να βρούμε την «μοναδική» αλήθεια μας σε μοναστήρια και θαύματα προκαλώντας οίκτο και γέλωτες σ’ όποιον έχει ίχνος έστω παιδείας. Επειδή εγώ λοιπόν είμαι τύπος που προτιμώ να περηφανεύομαι για τον πολιτισμό που κάποτε υπήρχε εδώ από το να εκλιπαρώ απατεώνες παπάδες και θαυματουργές εικόνες για άλλη μια φορά συμφωνώ να γίνουμε τουριστικό θέρετρο της Ε.Ε. όπως και θα γίνει.

Ο τρίτος ρόλος που μας αναλογεί είναι αυτός της παραγωγής ενέργειας από εναλλακτικές πηγές και των βιοκαλλιεργειών. Προαιρετικός ο ρόλος, αν θέλουμε τον αποδεχόμαστε αλλά μας συμφέρει διότι και πλούσιοι είμαστε σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας και παγκόσμια φυσική τράπεζα χλωρίδας οπότε δεν βρίσκω τον λόγο γιατί να αρνηθούμε κάτι τέτοιο. Τουναντίον μάλιστα θεωρώ πως πρέπει υποχρεωτικά να τον εκμεταλλευτούμε και αυτόν αφού μόνο προς τον συμφέρον μας είναι και κατ’ επέκταση και προς το συμφέρων των άλλων. Αν πάλι αρνηθούμε περιμένουν τρίβοντας τα χέρια τους χώρες όπως η Ιταλία η Γαλλία και η Ισπανία για να τον αναλάβουν. Νομίζω πως δεν χρειάζεται να πω τίποτα παραπάνω επί τούτου.

Τ' ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΑ ΤΣΙΜΠΟΥΡΙΑ

 

Εν Αιγίω τη 16η Ιουνίου 2011

Προς

Την Διαρκή Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος

Ιω. Γενναδίου, 14

115 21 ΑΘΗΝΑΣ

Μακαριώτατε άγιε Πρόεδρε,

Σεβασμιώτατοι εν Χριστώ Αδελφοί,

Δια του υπ’ αριθμ. Πρωτ. 3671, Διεκπ. 1654 από 15ης τρ. μηνός Συνοδικού εγγρά-φου διεβιβάσθη ημίν Ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου, προκειμένου να «αναγνωσθή επ’ Εκκλησίαις» κατά την προσεχή Κυριακήν 19ην Ιουνίου ε.ε.

Μετά περισσής προσοχής ανέγνωσα το κείμενον τούτο. Επιτρέψατέ μοι να Σας ομολογήσω, ότι μία βαθεία θλίψις εκυρίευσε την ψυχήν μου! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να εξέρχεται εκ της κορυφαίας εκκλησιαστικής Αρχής της Εκκλησίας της Ελλάδος ένα τό-σον άνευρον, τόσον άχρουν και τόσον δυσερμήνευτον έγγραφον και μάλιστα εις περίο-δον εξόχως σοβαράς οικονομικής και πολιτικής κρίσεως, την οποίαν διέρχεται σήμερον η Χώρα μας. Δεν προσφέρει κάτι εις το πλήθος των «Αγανακτισμένων Ελλήνων», το ο-ποίον επί τρεις ήδη εβδομάδας κατακλύζει την πλ. Συντάγματος εις Αθήνας και ουχί μόνον.

Έθεσα το Ανακοινωθέν τούτο υπό την κρίσιν κληρικών και λαϊκών της δικαιοδο-σίας μου, από τους οποίους εζήτησα να μου εκθέσουν ανεπηρεάστως τας κρίσεις των. Πανταχόθεν εισέπραξα μίαν πανηγυρικήν απόρριψιν του περιεχομένου του!

Ιδού μερικαί από τας κρίσεις των:

• «Το Ανακοινωθέν της ΔΙΣ είναι εκτός τόπου και χρόνου! Δεν πιάνει το σφυγ-μό της συγχρόνου πραγματικότητος! Δεν ανταποκρίνεται στις δύσκολες στιγμές, που περνάει το Έθνος μας. Δεν αγκαλίάζει το Λαό!»

• «Θα έπρεπε να καταδικάζει αφ’ ενός μεν τη μνημονιακή πολιτική της οικονο-μικής εξαθλιώσεως του Λαού και αφ’ ετέρου την υπονόμευση της εθνικής μας κυριαρχίας και της εδαφικής μας ακεραιότητος!»

• «Οι ήπιοι τόνοι του Ανακοινωθέντος δίδουν την εντύπωση, ότι προσπαθεί να καταπραΰνει το Λαό και τον οδηγεί να αποδεχθή μοιρολατρικά την ίδια του την καταδίκη!»

• «Δίδει την εντύπωση, ότι το Ανακοινωθέν προσπαθεί να πείσει το Λαό να υπομείνει τα μέτρα της Κυβερνήσεως!»

• «Απηχεί το πνεύμα της γνωστής ρήσεως του κ Πάγκαλου: Μαζί τα φάγαμε!»

«Τέλος, απηχεί το πνεύμα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου, όπως τούτο εκφράστηκε σε άρθρο του στην εφημερίδα «Καθημερινή» της Κυριακής 5ης Ιουνίου με τίτλο: «Που πάμε;» Εκεί ο Αρχιεπίσκοπος έγραψε το εξής απαράδεκτο: «Εφ’ όσον λιγότερο η περισσότερο υπήρξαμε όλοι μέρος της κρίσεως, μπορούμε να γίνουμε μέρος της αλλαγής»!

Εθεώρησα χρέος μου να θέσω υπ’ όψιν Σας μερικάς μόνον από τας διατυπωθείσας κρίσεις και επικρίσεις, να δηλώσω δε ευθαρσώς προς Υμάς, Μακαριώτατε και Σεβασμιώτατοι εν Χριστώ Αδελφοί, ότι το περιεχόμενον του Ανακοινωθέντος Σας θα απογο-ητεύση τον Ελληνικόν Λαόν! Υπήρξε μέγα ολίσθημα της εκκλησιαστικής Διοικήσεως. Κατόπιν τούτου έχω την τιμήν να Σας το επιστρέφω με την δήλωσιν, ότι αδυνατώ να το προωθήσω προς ανάγνωσιν εις τας ενορίας της λαχούσης μοι Επαρχίας.

Επί δε τούτοις διατελώ

Ελάχιστος εν Χριστώ Αδελφός

+ Ο {ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΣ} ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΙΣ:

Σεβ. Μητροπολίτας της Εκκλησίας της Ελλάδος

                                                   Εις τας έδρας των

Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας

Για περισσότερα αγανακτισμένα τσιμπούρια διαβάστε εδώ.

Και βέβαια τσιμουδιά το αγανακτισμένο τσιμπούρι για εκκλησιαστική περιουσία, δημόσιο μισθολόγιο των παπάδων, λογαριασμούς στην Ελβετία, χρυσάφια, παιδεραστίες, σκάνδαλα κλπ.   

Γενική αποχή από τις κάλπες είναι η λύση που δεν σηκώνει δικαιολογίες!

Ο βολευτής που έπαιρνε δυο τρείς συντάξεις και παραιτήθηκε από την μία αυτή που έπαιρνε τα λιγότερα. Το λαμόγιο ο παπάς δίπλα κάνει τουμπεκί ψιλοκομμένο, τι να πει; Κανα ψαλμό; Ο δε αγανακτισμένος νέος σκούζει δικαίως διότι πεινάει αλλά τι να ψήφισε άραγε στις προηγούμενες εκλογές και κυρίως: θα ψηφίσει στις επόμενες κι αν ναι, τι και ποιον άραγε;

Δεν χρειάζονται ούτε λόγια πολλά ούτε νεύρα ούτε διαδηλώσεις. Στεγνά ψυχρά και ανελέητα μια γενική αποχή από τις κάλπες χρειάζεται. Θα φοβηθούν πραγματικά όταν θα μας λένε για εκλογές και θα βάζουμε τα γέλια.

Αντιστροφή της λογικής η δίκη των μαρτύρων εναντίον του βιβλίου του Κ. Πλεύρη - Στο Eυρωκοινοβούλιο φέρνει το θέμα ο Μ. Τρεμόπουλος

Δικάζονται αύριο Τρίτη 14 Ιουνίου στο 6ο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών οι μάρτυρες που είχαν καταθέσει κατά αντισημιτικού βιβλίου του Κ. Πλεύρη, μετά από έγκληση του ιδίου.

Πρόκειται για στελέχη του ελληνικού Εβραϊσμού -ΚΙΣ και του Παρατηρητηρίου των συμφωνιών του Ελσίνκι -ΕΠΣΕ, που δικάζονται για ψευδή καταμήνυση, ψευδορκία και συκοφαντική δυσφήμιση του γνωστού -και κατά δήλωσή του- ναζιστή, αντισημίτη και αντιδημοκράτη, επειδή υποστήριξαν τα αυτονόητα κατά τη διάρκεια της δίκης με κατηγορούμενο τον Κ. Πλεύρη για το απαράδεκτο βιβλίο του «Εβραίοι - Όλη η Αλήθεια».

Η αθωωτική εκείνη απόφαση είχε προκαλέσει το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αφού στο βιβλίο του ο Κ. Πλεύρης υμνεί το Γ΄ Ράιχ και κριτικάρει τον Χίτλερ ότι δεν ολοκλήρωσε την εξόντωση των «υπανθρώπων» Εβραίων «ενώ ηδύνατο». Δυστυχώς, σε μια δίκη που είχε διεξαχθεί με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο 927/79 και κράτησε τρία χρόνια, υπήρξαν δικαστικοί που χαρακτήρισαν τον Κ. Πλεύρη «επιφανή ιστορικό και επιστήμονα», υιοθέτησαν τον αντισημιτισμό, την άρνηση του Ολοκαυτώματος και το θαυμασμό του ναζισμού και προχώρησαν σε πειθαρχική δίωξη άλλου δικαστικού, αναζητώντας ευθύνες για την αρχική δίωξη που είχε ασκήσει εναντίον του ρατσιστή συγγραφέα.

«Δε δεχόμαστε την αντιστροφή της λογικής, γι' αυτό και οι δικαζόμενοι έχουν όλη τη συμπαράστασή μας», δήλωσε ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων ΠράσινωνΜιχάλης Τρεμόπουλος. «Σε μια εποχή όπου θα έπρεπε να θριαμβεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και να θεωρείται αυτονόητη η καταδίκη ρατσιστικών φαινομένων, παρακολουθούμε τη διάδοση ακροδεξιών, φιλοναζιστικών και μισάνθρωπων ιδεών. Πρόκειται για πολύ ανησυχητικά φαινόμενα για κάθε δημοκρατική συνείδηση, που δεν είναι δυνατό να διαβρώνουν τη Δικαιοσύνη και μάλιστα μιας ευρωπαϊκής χώρας, η οποία έχει δει τις εβραϊκές της κοινότητες να αφανίζονται από τους ναζιστές και τους συνεργάτες τους. Το ζήτημα έχει ευρωπαϊκές διαστάσεις και θα το θέσω στο ευρωκοινοβούλιο».

Πληροφορίες: Θεματική Ομάδα Δικαιωμάτων των Οικολόγων Πράσινων

Οικολόγοι Πράσινοι

Έτσι λειτουργεί η Ελλάδα

Θέμα πρώτο: Θα μάθατε βέβαια για τον νεαρό που συνελήφθηκε ως κράκερ. Φτωχός νέος που έπρεπε να συντηρήσει και την οικογένειά του και που μέχρι χθες κανείς δεν νοιαζόταν ούτε για την ευφυΐα του ούτε για τις δυνατότητές του ούτε για τίποτα μέχρι που στην εφηβεία του με αυτή την ευφυΐα και με αυτές του τις δυνατότητες στράφηκε ενάντια στο σύστημα κι έγινε αν όχι επικίνδυνος τουλάχιστον ενοχλητικός. Ας αναλογιστούμε λοιπόν κάποια βασικά.

Όλα αυτά τα χρόνια έως την εφηβεία το παιδί αυτό πήγαινε σχολείο. Κανείς όμως από τους δασκάλους και τους καθηγητές του δεν αντιλήφθηκε τις δυνατότητές του. Ας αναρωτηθούμε γιατί. Ας αναρωτηθούμε τι κάνουν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές πλην του να εισπράττουν το μηνιάτικο μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει. Ας αναρωτηθούμε πέρα από τις τρείς ώρες μάθημα ημερησίως, πέρα από τις διακοπές Πάσχα Χριστούγεννα κι όλο το καλοκαίρι τι στον κόρακα κάνουν στα σχολεία οι δάσκαλοι. Κανονικά αν είχε σωστούς καθηγητές θα έπρεπε ήδη να είχε διαπρέψει ο νεαρός. Θα έπρεπε ήδη να βρίσκεται στο πανεπιστήμιο, θα έπρεπε ήδη να προσφέρει πρώτα στον εαυτό του και μετά σ’ ολόκληρη την κοινωνία. Αυτό όμως που συνέβη στην πραγματικότητα είναι το εντελώς ανάποδο. Κανείς καθηγητής δεν ασχολήθηκε μαζί του και γιατί να το κάνει άλλωστε αφού σκοπός είναι το μηνιάτικο και τίποτα άλλο; Σίγουρα και μετά βεβαιότητας στο σχολείο θα ήταν ο κουμπούρας μαθητής, ο αντιδραστικός και σίγουρα θα τον πέταγαν έξω από την τάξη διότι ενοχλούσε είτε ρωτώντας ανήκουστα πράγματα είτε από βαριεστιμάρα στις ανούσιες βλακώδεις παραδόσεις μαθημάτων που το μόνο που απαιτούν είναι αποστήθιση και παπαγαλία πράγματα δηλαδή που μόνο ένας βλάκας μπορεί να καταφέρει και είναι αυτός ο βλάκας που θα πάρει το άριστα επειδή παπαγαλίζει το μάθημα, δεν μιλάει κατά την διάρκεια της παράδοσης και κυρίως δεν θέτει δύσκολα ή ανατρεπτικά ερωτήματα θέλοντας να το «παίξει έξυπνος».

Σίγουρα ο μέσος όρος βαθμολογίας του θα ήταν ιδιαίτερα χαμηλός, ίσα που θα έπιανε την βάση για να περάσει την τάξη (αν δεν είχε μείνει) κι αυτό χαριστικά για να μην τον… υποστούν οι καθηγητές του και την επόμενη χρονιά. Σίγουρα θα ήταν ο αλήτης που δεν έμαθε ποτέ απ’ έξω κι ανακατωτά το πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, σίγουρα θα ήταν ο αλήτης που δεν πήγαινε στις παρελάσεις, σίγουρα ήταν το παλιόπαιδο που δεν έκανε την προσευχή του το πρωί και σίγουρα ήταν περιθωριοποιημένος από τα καλά παιδιά τους συμμαθητές του που ήξερα το πατερ ημών και τον ακάθιστο ύμνο που έτρεχαν στις παρελάσεις και που ποτέ μα ποτέ δεν αντιμιλούσαν στους καθηγητές τους. Επίσης σίγουρα θα είχαν οι καθηγητές φωνάξει τον κηδεμόνα του διότι «το παιδί σας είναι προβληματικό» και επίσης σίγουρα θα είχε αποβληθεί πολλάκις όπως σίγουρα θα είχε πολλές απουσίες από τις κοπάνες και σιγουρότατα θα είχε μηδέν βαθμολογία σε πολλά μαθήματα χρήσιμα όπως τα οικοκυρικά, ιστορία του έθνους, γεωγραφία, πατριδογνωσία κλπ. Με λίγα λόγια: σίγουρα ήταν ένα ακόμα έξυπνο παιδί που χαλούσε την πιάτσα των ηλίθιων συμμαθητών και των άχρηστων καθηγητών, διότι το συνδικαλιστικό όργανο των καθηγητών ξέρει μόνο να απεργεί για αυξήσεις μισθών και μείωση ωρών εργασίας. Περί παιδείας ουδείς λόγος. Αυτή είναι η παιδεία μας, να την χαιρόμαστε!

Θέμα δεύτερο: Είπα κι εγώ σαν άνθρωπος να πάω ένα απόγευμα στο καφενείο να πιώ ένα καφέ βρε αδερφάκι μου να ανταλλάξω δυο κουβέντες, να δω τι γίνεται. Πάω που λέτε και βρίσκω μέσα έντεκα ακόμα νοματαίους. Κάθισα λίγο παράμερα και παρακολουθούσα την κουβέντα τους. Αγανακτισμένοι κι αυτοί σκεφτόντουσαν να κατέβουν στην πλατεία να διαμαρτυρηθούν. Γνωστοί όλοι κι εγώ γνωστός τους ώσπου δεν άντεξα. Στους έντεκα οι έξι ήταν δημόσιοι υπάλληλοι με μπάρμπα στην Κορώνη, οι τρείς βοσκοί με γίδια ο ένας υδραυλικός κι ένας ο καφετζής. Δωσ’ του βρισίδι λοιπόν και δώσ’ του τεράστια αγανάκτηση μέχρι που τα πήρα στο κρανίο κατά το κοινώς λεγόμενο κι άρχισα τις ερωτήσεις. Πως μπήκατε στο δημόσιο; Μας έβαλε ο βουλευτής μας. Τι αυτοκίνητα έχετε; Άνω των 15.000 € έκαστος. Που είναι τώρα βοσκοί το κοπάδι τα γίδια σας; Στο βουνό τα βόσκει ο ανασφάλιστος αλβανός εργάτης. Πως χτίσατε τις σπιταρόνες; Με τις επιδοτήσεις της Ε.Ε. Πότε έκοψες την τελευταία απόδειξη υδραυλικέ; Απόδειξη; Τι είναι αυτό; Εγώ ντεν ξέρει γράμματα. Πόσο κάνει ο καφές (ελληνικός) καφετζή να πληρώσω να φύγω γιατί μου ανεβαίνει η πίεση; Δύο ευρώ. Απόδειξη έχουμε καφετζή; Απόδειξη; Ούτε ταμειακή δεν έχουμε…

Και στο φεύγα μου την ρίχνει ο δημόσιος υπάλληλος. Και τι θα κάνουμε ρε εμείς αμα χάσουμε τις δουλειές μας; Ό,τι κάνω κι εγώ ρε καραγκιόζη που κάθε Σεπτέμβρη ξεσκίζομαι να βρω δουλειά και με τρώει το άγχος για να κυκλοφορώ με χιλιοτρακοσάρι χιουντάι του 2000 και να ‘χω εσένα να μου το παίζεις αφεντικό.

Επιστροφή στο μέλλον του 21ου αιώνα.

.

Να μερικά πράγματα που θα γίνουν μέχρι το τέλος του 21ου αιώνα. Όσοι από εσάς που τυχόν διαβάζετε και δεν μπορείτε ήδη να διακρίνετε αυτά που περιγράφω παρακάτω σκεφτείτε μήπως είστε κοντόφθαλμοι.

Τα έθνη-κράτη θα καταργηθούν. Για να κυριολεκτήσω, θ’ αυτοκαταργηθούν διότι χάθηκε το αρχικό τους νόημα όπου έθνος σημαίνει πλήθος. Η έννοια του πλήθους λοιπόν διαστρεβλώθηκε και πλέον έθνος έφτασε να σημαίνει φυλή-ράτσα. Τούτο όμως είναι τόσο διαστροφικά παράλογο και αφύσικο που δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει αφού θα το απορρίψει η φυσική επιλογή που ως γνωστόν δεν διακρίνει φυλές αλλά ικανότητες.

Τα σύνορα θα καταργηθούν διότι πλέον δεν έχουν σκοπό ύπαρξης. Κι όταν λέω σύνορα εννοώ εκείνες τις νοητές γραμμές στον χάρτη που χωρίζουν τους ανθρώπους σε κράτη και τους περιορίζουν ως μεγάλες φυλακές. Πλέον τα σύνορα θα είναι οικονομικής φύσης και δεν θα ξεχωρίζουν κράτη και φυλές αλλά φτωχούς με πλούσιους. Ο κόσμος θα χωριστεί τρείς σε οικονομικές ζώνες. Α η ζώνη-περιοχή των πλούσιων με την βιομηχανική παραγωγή, Β η ζώνη των αναπτυσσόμενων μεσαίων με την αγροτική παραγωγή, Γ η ζώνη των φτωχών εξαθλιωμένων με την πρωτογενή παραγωγή ορυκτού πλούτου.

Οι εθνικές-κρατικές κυβερνήσεις θα καταργηθούν. Θα δημιουργηθούν τοπικές κυβερνήσεις με πολλά κατά τόπους κοινοβούλια που θα αποφασίζουν για όλα σε τοπικό επίπεδο όπως ήταν παλιά οι πόλεις κράτη. Όποια από αυτές τις τοπικές κοινότητες δεν τα καταφέρνει θα αφομοιώνεται από την διπλανή της και αναξανά έως ότου να καθίσταται οικονομικά βιώσιμη.

Οι εθνικοί στρατοί θα καταργηθούν. Σε πρώτη φάση ίσως να συνεχίσουν να υπάρχουν αλλά όχι με την μορφή που τους γνωρίζουμε σήμερα αλλά με υποτυπώδεις δομές και δυνατότητες που η ισχύς τους το πολύ να μπορεί να επηρεάσει την γειτονική αδύναμη οικονομικά κοινότητα. Στην πραγματικότητα αυτό που σήμερα λέμε εθνικό στράτευμα θα συγχωνευτεί με αυτό που σήμερα λέμε αστυνομία έως ότου εκλείψει εντελώς και την θέση του θα την πάρει ένα είδος πολιτοφυλακής όπου ο κάθε πολίτης μιας κοινότητας θα είναι υπεύθυνος για την έννομη τάξη και την ασφάλεια της κοινότητας.

Οι θρησκείες θα περιοριστούν σε απολύτως προσωπικές επιλογές και η σύνδεσή τους με την εξουσία θα εκλείψει.

Θα δημιουργηθεί ένα οικουμενικό-παγκόσμιο όργανο αποκλειστικά οικονομικού συντονισμού με επίσης αποκλειστικά και μόνο δύο σκοπούς. Πρώτον την οικονομική διαχείριση των φυσικών πόρων σε παγκόσμιο επίπεδο και δεύτερον την παρεμπόδιση της οικειοποίησης αυτών από κοινότητες που θα τις επιβουλεύονται για ίδιον όφελος.

Θα δημιουργηθεί μια παγκόσμια υπεροπλισμένη στρατιωτική δύναμη άμεσης επέμβασης που θα επεμβαίνει τάχιστα όπου η οικονομική τάξη κινδυνεύει να διασαλευτεί για οποιονδήποτε λόγο.

Στο θέμα της ενέργειας, η χρήση υδρογονανθράκων θα περιοριστεί στα απολύτως απαραίτητα και στην καθημερινότητά μας θα χρησιμοποιούμε εναλλακτικές μορφές.

Στην γεωργική παραγωγή οι οικονομικές ζώνες Α & Β θα τρέφονται ως συνήθως ενώ η ζώνη Γ των φτωχών θα τρέφεται με μεταλλαγμένα και με ό,τι τυχόν περισσεύει από τις άλλες ζώνες.

Οι κοινωνίες μας θα είναι πολυπολιτισμικές αλλά η μετανάστευση θα ορίζεται με ποιοτικά κριτήρια ήτοι οι ικανότεροι θα έχουν δικαίωμα αναβάθμισης μεταναστεύοντας από την μια ζώνη στην άλλη πράγμα που δεν θα δικαιούνται οι λιγότερο ικανοί και οι ανίκανοι. Όλοι δηλαδή θα έχουν την ευκαιρία αλλά οι ευκαιρίες δεν θα είναι πολλές.

Δημογραφικά θα υπάρξει παγκόσμιος έλεγχος γεννήσεων μέσω του οικονομικού ελέγχου. Αυτό μεταφράζεται πως θα μπορούμε μεν να κάνουμε όσα παιδιά θέλουμε αλλά το πόσα από αυτά θα επιβιώνουν θα εξαρτάται από την οικονομική ευρωστία της κοινότητας στην οποία ανήκουμε. Το ίδιο θα συμβεί και με τον μέσο όρο ζωής.

ΥΓ. θα κρίνω από τα σχόλια σας και την αναγνωσιμότητα αν θα συνεχίσω στο επόμενο με τα σημεία που συμφωνώ και που διαφωνώ, με τον τρόπο που θα γίνουν όλα αυτά και με το αν υπάρχει καλύτερος και δικαιότερος τρόπος εξέλιξης του ανθρώπινου είδους σε τούτον το μικρό πλανήτη που βρίσκεται στην μέση του πουθενά.

Παντελεήμονας Αττικής: 1,5 δισ. δραχμές για τα γεράματά του αλλά ελεύθερος και αθώος!

O κ. Παντελεήμων έγινε ποιμενάρχης της Μητρόπολης Αττικής που περιλαμβάνει την Κηφισιά, το Μαρούσι, την Εκάλη, το Μενίδι, τα Λιόσια, το Ιλιον, την Πετρούπολη, το Καματερό, τη Μεταμόρφωση, τη Νέα Μάκρη, τον Μαραθώνα και τον Ωρωπό.

Στη Μητρόπολη Αττικής γνωρίζει και συνδέεται με ανώτερους δικαστικούς και ενισχύει τις φιλίες του με τους εφοπλιστές… Αναλαμβάνει και υπηρετεί σε καίριες επιτροπές της Συνόδου, όπως οι σχέσεις με τις άλλες ορθόδοξες και τις χριστιανικές Εκκλησίες και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ακόμη ορίζεται εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και στις συζητήσεις με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.

Ταυτόχρονα φαίνεται να διογκώνει το κομπόδεμα που δημιούργησε. Παρίσταται σε βαφτίσεις, γάμους και κηδείες και συγκεντρώνει 1,5 δισ. δραχμές για τα γεράματά του, όπως δήλωσε πρόσφατα. Τα χρήματα είναι ρυθμιστικός παράγων στη ζωή του Μητροπολίτη Αττικής, ο οποίος όταν οι φοιτητές της Ανωτέρας Εκκλησιαστικής Σχολής ζήτησαν να τους βοηθήσει για να ανακαινιστεί το κτίριο που έχει σημαντικά προβλήματα υποδομής δήλωσε: «Αν νοίκιαζα αυτό το ακίνητο σε σουπερμάρκετ, θα εισέπραττα 2 εκατομμύρια τον μήνα».

Ροΐδη Εμμονές

Εκτός των φυλακών Κορυδαλλού είναι από χθες (14-10-2009) ο πρώην μητροπολίτης Αττικής Παντελεήμων Μπεζενίτης, ο οποίος είχε καταδικαστεί σε 6 χρόνια κάθειρξη για απάτη, έμεινε στη φυλακή μονάχα 1 χρόνο και σήμερα αποφυλακίστηκε ...

Ο κ. Παντελεήμων αποφυλακίστηκε υπό όρους, σύμφωνα με απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Πειραιώς (835/2009) επειδή όπως λένε συμπλήρωσε κιόλας το προβλεπόμενο χρονικό διάστημα κράτησής του.

http://tiresias-press.blogspot.com/2009/10/blog-post_6010.html

Κι όμως έγινε κι αυτό. Μάθαμε ότι ένας (πρώην) μητροπολίτης που έχει καταδικαστεί από πολιτικό δικαστήριο και είναι στη φυλακή, που όλη η Ελλάδα έχει ακούσει πώς προτιμάει να χρησιμοποιεί τις λαμπάδες, που έχει κάνει δηλώσεις που θα ζήλευε σύγχρονος golden boy (“δύο δισεκατομμύρια μάζεψα για τα γεράματά μου, πολλά είναι;”) ΔΕΝ σκανδαλίζει το ποίμνιο... Η διαρκής Ιερά Σύνοδος τον αθώωσε

Τακτική οπισθοχώρηση της εκκλησίας ΑΕ

Για να σώσουν ό,τι μπορούν ετοιμάζουν τακτική οπισθοχώρηση. Εμείς πρέπει να συνεχίσουμε να πλαγιοκοπούμε, να τους αποκόψουμε εντελώς αλλά ταυτόχρονα πρέπει να ετοιμαστούμε για επίθεση πριν ανασυνταχθούν κατοχυρώνοντας κλεμμένα αιώνων. Βρίσκονται ένα στάδιο πριν τον πλήρη πανικό, δεν είναι τυχαίο που συμμετέχουν σαν… αγανακτισμένοι κι αυτοί. Πρέπει να μάθουν όλοι ότι η λύση στο οικονομικό μας πρόβλημα βρίσκεται στα θησαυροφυλάκια της εκκλησίας και στην κλεμμένη από τους γραικούς γη.      

Η οικονομική κρίση φέρνει τα πάνω κάτω όχι μόνο στην καθημερινότητά μας αλλά και στις σχέσεις Πολιτείας-Εκκλησίας.

«Ο παπάς ο παχύς... μάλλον δεν φορολογήθηκε», γράφει το πλακάτ έξω από το ναό της Παναγούδας στη Θεσσαλονίκη. Υπάρχουν ωστόσο φωνές, ακόμα και στο εσωτερικό της Εκκλησίας, που τονίζουν ότι οι ιερείς δεν πρέπει καν να πληρώνονται απ' την πολιτεία. Ο περιορισμός των διορισμών εφημερίων, η δέσμευση μεγάλου τμήματος της εκκλησιαστικής περιουσίας, σε συνδυασμό με την υψηλή φορολόγηση, δίνουν αφορμή σε ορισμένους μητροπολίτες να λένε ότι «ήρθε η ώρα να χωρίσουμε τα τσανάκια μας με το κράτος». Οι ιεράρχες μιλούν πλέον δημοσίως για την ανάγκη να θέσει η ίδια η Εκκλησία το ζήτημα του χωρισμού, αφού προηγουμένως βέβαια θα έχει προετοιμαστεί για ένα «βελούδινο» διαζύγιο...

Κατά την πρόσφατη συνάντηση στο μέγαρο Μαξίμου εκπροσώπων της Εκκλησίας με τον πρωθυπουργό ελήφθη η απόφαση να συγκροτηθούν μεικτές επιτροπές που θα συζητήσουν όλες τις εκκρεμότητες. Αρκετοί μητροπολίτες εκτιμούν ότι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες ώστε να αρχίσουν οι συζητήσεις για τις σχέσεις των δύο θεσμών. Ομως μέσα στην Ιεραρχία δεν υπάρχει ενιαία φωνή. Πολλοί δεν θέλουν να ακούσουν ούτε λέξη για αλλαγή, ενώ άλλοι, όπως ο Μεσογαίας Νικόλαος, πιστεύουν ότι όσο πιο αποδεσμευμένη είναι η Εκκλησία από το κράτος, τόσο πιο κοντά είναι στην αποστολή της.

Οταν, πριν από λίγους μήνες, ο Ιερώνυμος αποφάσισε να συγκροτηθεί επιτροπή υπό τον μητροπολίτη Φιλίππων Προκόπιο, ο οποίος διαφωνεί ριζικά με οποιαδήποτε αλλαγή του σημερινού status quo, οι ιεράρχες δεν κατάφεραν ούτε καν να αρχίσουν τη συζήτηση. Ενδεικτικό του κλίματος είναι το γεγονός ότι στην έκτακτη ιεραρχία του Δεκεμβρίου ο μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος, υπό την πίεση της οικονομικής κρίσης, πρότεινε να αναλάβει τη μισθοδοσία των αρχιερέων η ίδια η Εκκλησία, καταβάλλοντας 600 ευρώ στον κάθε ιερέα, απαλλάσσοντας το Δημόσιο από ένα σημαντικό κονδύλι. Η πρόταση απερρίφθη... σιωπηλώς.

Ο μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος, όμως, είναι ένας από τους αρχιερείς που δημοσίως έθεσε το θέμα των σχέσεων, πριν από λίγες ημέρες, σε εκδήλωση στο Βόλο, παρουσία εκπροσώπων των τοπικών αρχών και των πολιτικών κομμάτων. Αναφέρθηκε στην «παύση της μισθοδοσίας νέων κληρικών, που οδηγεί στον περιορισμό των χειροτονιών» και πρόσθεσε ότι «είναι ανάγκη η Εκκλησία να αποκτήσει αυτονομία και ανεξαρτησία, λειτουργώντας αδέσμευτα από την κρατική μέγκενη». Ο μητροπολίτης μιλώντας στην «Κ.Ε.» τάσσεται υπέρ της αλλαγής των σχέσεων και της καθιέρωσης ειδικού καθεστώτος που θα απελευθερώνει την Εκκλησία από τις σημερινές δεσμεύσεις της με την πολιτεία, χωρίς να προκληθούν εντάσεις.

«Η οικονομική κρίση», λέει ο μητροπολίτης, «είναι μια ευκαιρία για την Εκκλησία να σκεφθεί και να αποσείσει από πάνω της την αίσθηση ότι αποτελεί κομμάτι της κρατικής μηχανής, με αποτέλεσμα να ταυτίζεται με την εξουσία. Να αναλάβει το ουσιαστικό της έργο που είναι η διακονία του λαού, συνεχίζοντας να παραμένει ενοποιός δύναμη. Ταυτόχρονα η οικονομική κρίση κάνει απόλυτα φανερό ότι θα πρέπει να αποκτήσει ίδιες δυνάμεις η Εκκλησία, αξιοποιώντας στο έπακρον ό,τι της έχει απομείνει προκειμένου να συνεχίσει και το κοινωνικό της έργο. Να διαμορφωθούν, δηλαδή, νέες σχέσεις Εκκλησίας-κράτους.

»Αυτό βέβαια προϋποθέτει και συνταγματική αλλαγή, αν θέλουμε ουσιαστική παρέμβαση. Προϋποθέτει και κλίμα εμπιστοσύνης και ηρεμίας. Νομίζω όμως ότι ωριμάζει η σκέψη. Ολοι έχουν κατανοήσει ότι δεν πρέπει να προχωρήσουμε σε εχθρικό χωρισμό, ούτε και σε ένα λαϊκό κράτος, τύπου Γαλλίας. Αλλά σε αυτό που εμείς ονομάζουμε "ειδικό καθεστώς". Αυτό θα διαφυλάξει τη συνοδικότητα, που σημαίνει ενότητα, τις σχέσεις με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, όπου εγγυητής θα παραμένει το κράτος, και ταυτόχρονα η Εκκλησία θα είναι ζωντανή και ελεύθερη. Νομίζω ότι έχουμε καθυστερήσει και ότι η Εκκλησία πρέπει να πάρει την πρωτοβουλία να οριοθετήσει τι πραγματικά θέλει και να είναι έτοιμη ακόμη και να ζητήσει η ίδια την έναρξη του σχετικού διαλόγου». Ενδιαφέρον έχει η παρατήρησή του ότι ριζικός ή εχθρικός χωρισμός θα καταστήσει την Εκκλησία έρμαιο των πιο συντηρητικών δυνάμεων, ενώ δεν πρέπει να αποκλείεται και η εμφάνιση ενός «κόμματος της Εκκλησίας» που θα καλύψει τις ακραίες τάσεις και φωνές της ελληνικής κοινωνίας.

Αλλά και ο μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος υποστηρίζει την ανάγκη αλλαγής του σημερινού καθεστώτος. Οπως λέει, «ο λεγόμενος χωρισμός Εκκλησίας και Πολιτείας είναι ένα σύνθημα που πολλές φορές λειτουργεί αποπροσανατολιστικά και ιδεολογικά. Γιατί, ήδη υφίσταται η διακριτότητα των ρόλων μεταξύ εκκλησιαστικής και πολιτικής διοίκησης σε πολλά θέματα όπως την καθορίζει το άρθρο 3 του Συντάγματος. Πολλά θέματα κακώς εμπλέκονται στις σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας, γιατί άλλα από αυτά καθορίζονται από τις συμβάσεις που έχουν υπογραφεί, όπως η μισθοδοσία του κλήρου και άλλα καθορίζονται με το άρθρο 13 του Συντάγματος που ρυθμίζει την ελευθερία της θρησκευτικής συνειδήσεως η οποία είναι απαραβίαστη.

»Εκείνο που μπορεί να γίνει, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι πρέπει να καταρτισθεί νέος Καταστατικός Χάρτης (Κ.Χ.), που θα έχει λίγα άρθρα και θα καθορίζει τη νομική προσωπικότητα της Εκκλησίας ως Νομικό Πρόσωπο Εκκλησιαστικού Δικαίου (sui generis ) και θα δίνει εξουσιοδοτήσεις ώστε η εκκλησία να αυτοδιοικείται, ελεύθερη, βάσει των ιερών κανόνων. Σ' αυτό το θέμα υπήρξε συμφωνία μεταξύ Εκκλησίας-Πολιτείας το 1988. Συγκροτήθηκε μάλιστα και σχέδιο Κ.Χ. ύστερα από 36 πολύωρες συνεδριάσεις που δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Ας αναζητηθεί αυτή όλη η εργασία και η συμφωνία και ας είναι η βάση των περαιτέρω συζητήσεων».

Πολλοί ιεράρχες πιστεύουν ότι πρέπει να διοικούν απερίσπαστοι, με βάση τους κανόνες και χωρίς τις παρεμβάσεις, για παράδειγμα των κοσμικών δικαστηρίων που συχνά ανατρέπουν αποφάσεις βασισμένες στους κανόνες της Εκκλησίας.

Εκείνο που η πλειοψηφία των ιεραρχών δεν συζητεί είναι να σταματήσει το κράτος να πληρώνει τους ιερείς, καθώς αυτό, όπως λένε, αποτελεί υποχρέωση της πολιτείας που απορρέει από συγκεκριμένη συμφωνία, σε αντιστάθμισμα της περιουσίας που είχε προσφέρει τότε η Εκκλησία στο Δημόσιο.

Οσο για την εκκλησιαστική περιουσία, οι μητροπολίτες υποστηρίζουν ότι πρέπει να αποδεσμευθούν τα 125 ακίνητα-φιλέτα, τα οποία θα αξιοποιήσουν, όπως λένε, προς όφελος του λαού.

Ελευθεροτυπία

Οι... ιερές μπίζνες στα Φάρσαλα

«Εδώ οι περισσότεροι από τους ιερείς της περιοχής κυκλοφορούν με τζιπ και πολυτελή αυτοκίνητα. Συμπεριφέρονται σαν επιχειρηματίες παρα ως κληρικοί. Προτού προκύψει η εμπλοκή δύο ιερέων σε υπόθεση τοκογλυφίας, είχε αποκαλυφθεί σκάνδαλο με εικονικές δωρεές σε εκκλησιαστικά ιδρύματα. Επιπλέον υπήρχαν διαμάχες μεταξύ ιερέων για έσοδα από τα ευχέλαια, από τα παγκάρια των εκκλησιών και πολλά άλλα. Διακινούν πολύ χρήμα και για εμάς τίποτε δεν είναι έκπληξη...».
Η δήλωση αυτή προς το «Βήμα», τοπικού παράγοντα στα Φάρσαλα, αποκαλύπτει την άγνωστη πλευρά της υπόθεσης τοκογλυφίας στη θεσσαλική πόλη, που αποκαλύφθηκε προ δύο ημερών και στην οποία κύριο ρόλο είχαν δύο ιερείς της περιοχής ηλικίας 35 και 49 ετών. Ο ένας εξ αυτών ιερουργούσε στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου Φαρσάλων κι ο άλλος στην εκκλησία του γειτονικού χωριού Βασίλι.

Η υπόθεση αποκαλύφθηκε τη Δευτέρα όταν ένας 51χρονος ιερέας - ο οποίος επίσης ιερουργεί σε χωριό των Φαρσαλων - κατήγγειλε στους αστυνομικούς ότι το τελευταίο τρίμηνο λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας που αντιμετώπιζε η μητέρα του, είχε δανειστεί 10.000 ευρώ από 28χρονο Αλβανό, εκδίδοντας συναλλαγματικές αξίας 37.000 ευρώ.
Κατήγγειλε ότι δεχόταν απειλές κατά της ζωής και της οικογένειάς του σε περίπτωση που δεν εξοφλούσε το ποσό, από 28χρονο συνεργάτη του ατόμου που του είχε δώσει τα χρήματα.
Οι αστυνομικοί προσημείωσαν τα χαρτονομίσματα και όταν οι δυο 28χρονοι πήγαν σε ραντεβού που είχαν κλείσει με τον 51χρονο ιερέα τους συνέλαβαν. Από την έρευνα προέκυψε ότι οι δράστες ενεργούσαν για λογαριασμό του 35χρονου ιερέα με τον οποίο είχαν προγραμματίσει συνάντηση για να του δώσουν τα χρήματα που θα παραλάμβαναν. Επίσης μέρος των χρημάτων θα κατέληγε στον 49χρονο ιερέα.

 
Στην κατοχή του 35χρονου κληρικού βρέθηκαν τέσερις συναλλαγματικές επιταγές συνολικού ύψους περίπου 200.000 ευρώ, χρηματικό ποσό 11.300 ευρώ, δέκα κινητά τηλέφωνα αλλά και... μικροκάμερες όπως και συστήματα καταγραφής συνομιλιών!
Σύμφωνα με τα νεότερα στοιχεία, ο Αλβανός που συνελήφθη για την εκβίαση του 51χρονου ιερέα είχε αναλάβει παλαιότερα να βάψει εκκλησίες στις οποίες έδινε «παρών» ο 35χρονος ιερέας ο οποίος συνελήφθη για την τοκογλυφία.
Από τότε ο συγκεκριμένος κληρικός, ο νεαρός Αλβανός και ένας 28χρονος Ελληνας - φίλος του Αλβανού - φέρεται να ανέπτυξαν στενή συνεργασία. Οι αξιωματικοί της ΕΛΑΣ ερευνούν το ενδεχόμενο τα ίδια άτομα να είχαν εκμεταλλευθεί οικονομικά και άλλους στην περιοχή.

Οπως αναφέρει ο δήμαρχος Φαρσάλων κ. Αρης Καραχάλιος στο «ΒΗΜΑ», «στην ευρύτερη περιοχή των Φαρσάλων ιερουργούν περίπου 40 έως 45 ιερείς. Ορισμένοι εκ των οποίων επιδεικνύουν προβληματική συμπεριφορά. Οδηγούν πολυτελή αυτοκίνητα και μοιάζουν περισσότερο σαν επιχειρηματίες παρά ως άνθρωποι της εκκλησίας. Φαίνεται σαν να έχουν στην κατοχή τους μεγάλα χρηματικά ποσά. Πολλοί πιστεύουν ότι ίσως στην υπόθεση τοκογλυφίας που αποκαλύφθηκε υπάρχουν και άλλα εμπλεκόμενα πρόσωπα και χρηματοδότες, ίσως επίσης από τον χώρο της Εκκλησίας».
Σύμφωνα με πληροφορίες, προ μερικών μηνών είχε αποκαλυφθεί από έλεγχο τοπικών οικονομικών υπηρεσιών σκάνδαλο με την εμπλοκή τουλάχιστον πέντε ιερέων της περιοχής, οι οποίοι έδιναν σε υψηλόμισθους υπάλληλους ψευδείς βεβαιώσεις ότι έκαναν δωρεές στις εκκλησίες, προκειμένου τα χρήματα αυτά να μην υπόκεινται σε φορολογία. Οπως προέκυψε από ορισμένα στοιχεία της έρευνας, οι ιερείς έπαιρναν ποσοστό 10-15% από τα ποσά που ωφελούνταν οι πολίτες οι οποίοι προχωρούσαν στις εικονικές δωρεές.

 
Ακόμη σε τουλάχιστον δύο εκκλησίες της περιοχής είχε υπάρξει ζήτημα υφαρπαγής των χρημάτων από παγκάρια και θέμα οικονομικής διαχείρισης σε κοιμητήρια. Επίσης όπως προκύπτει από αναφορές άλλων κληρικών της περιοχής, ιερείς που λειτουργούν σε εκκλησίες γύρω από τα Φαρσαλα επιδιώκουν να αναλάβουν αντίστοιχες θέσεις σε εκκλησίες της πόλης που έχουν κοιμητήρια, προκειμένου να έχουν έσοδα από τα ευχέλαια και άλλα δώρα των πιστών.
Ακόμη προ μερικών ετών είχαν διατυπωθεί υπόνοιες σε βάρος κληρικών ότι είχαν υφαρπάξει μεγάλα χρηματικά ποσά από πολυετείς δωρεές πιστών υπέρ ανέγερσης του κεντρικού ναού της πόλης. Παρόμοιες υπόνοιες είχαν διατυπωθεί για την τύχη επιχορηγήσεων - μέσω ειδικού προγράμματος του ΥΠΕΧΩΔΕ - για έργα σε τρεις ναούς της περιοχής. Τελος στο παρελθόν είχε προκύψει η εμπλοκή ιερέα σε υπόθεση κλοπής εικόνων...

Από την άλλη πλευρά ο 35χρονος κατηγορούμενος κληρικός - πατέρας τριών παιδιών - υποστήριξε στους αστυνομικούς: «Δεν αναμειγνύομαι σε καμμιά υπόθεση τοκογλυφίας. Είχα πράγματι δανείσει χρήματα στον 51χρονο συνάδελφο μου. Είχα πάρει πριν από μερικούς μήνες δάνειο 80.000 ευρω για εργασίες στο σπίτι μου και μου είχαν περισσέψει χρήματα. Επρόκειτο για μια απλή οικονομική βοήθεια και μόνο. Ο 49χρονος ιερέας - στο χωριό Βασίλι - που ενεπλάκη στην υπόθεση δεν είχε οποιαδήποτε συμμετοχή σε αυτή την συναλλαγή. Απλώς εγώ ανέφερα ότι του χρωστούσα χρήματα, προκειμένου να πιέσω τον 51χρονο να μου δώσει τα λεφτά που μου όφειλε. Πολλά από τα χρήματα που βρέθηκαν στην κατοχή μου ήσαν λεφτά που μου είχε δώσει την προηγούμενη ημέρα μια ασφαλιστική εταιρεία ως αποζημίωση για μια ιατρική επέμβαση. Τα υπόλοιπα που βρέθηκαν στο σπίτι μου είμαι σίγουρος ότι κάποιος τα έβαλε εκεί. Πιθανον όλα αυτά να τα οργάνωσε ο 51χρονος ιερέας που προχώρησε στην καταγγελία γιατί επιβουλεύεται την θέση μου».
Οπως ανέφερε προς «Το Βήμα» ο δικηγόρος κ. Δημήτρης Χατζιπλής ο οποίος είχε αναλάβει την νομική εκπροσώπηση των δύο ιερέων «επρόκειτο για μια υπόθεση που έχει παρουσιασθεί από την αστυνομία μ έναν τρόπο υπερβολικό. Δεν πρόκειται για τοκογλυφία αλλά για μια απλή οικονομική εξυπηρέτηση. Πίσω από αυτήν την υπόθεση κρύβονται πολλές σκοπιμότητες».

ΤΟ ΒΗΜΑ - Οι... ιερές μπίζνες στα Φάρσαλα - κοινωνία

Στο φως η αμύθητη περιουσία του αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου – Δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας ΤΩΡΑ!

Ίσα με τον κρατικό προϋπολογισμό, μόνο στο δωμάτιο του… "κοιμισμένου" ποιμενάρχη. Τι λιτά και ταπεινά που ζούσε ο μακαριστός…

Ξεσφράγισαν το σφραγισμένο ιδιαίτερο δωμάτιο του μακαριστού αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου στο Παλαιό Ψυχικό και βρήκαν πάρα πολλά αντικείμενα μεγάλης χρηματικής αξίας.

Τα κατέγραψε επιτροπή την οποία αποτελούσαν δικαστικές αρχές, ο διευθυντής της αστυνομίας, ο εκπρόσωπος της εφορίας, ένας συμβολαιογράφος, ο αρχιερατικός επίτροπος Θωμάς Χρυσικός, ο πρώην αρχιερατικός επίτροπος Θωμάς Συνοδινός, ο γνωστός Βρεσθένης Θεόκλητος Κουμαριανός, και δύο διάκονοι του Χριστόδουλου.

Τα πράγματα που καταγράφηκαν βρίσκονταν τόσο στο ιδιαίτερο δωμάτιο του Χριστόδουλου όσο και στα βεστιάριά του(= ιματιοθήκες) και στο υπόλοιπο ανάκτορό του.

Μόνο τα μικροαντικείμενα τρεχούσης χρήσεως του δωματίου του ξεπερνούν σε αξία το ένα εκατομμύριο ευρώ.

Αναφέρουμε μερικά χαρακτηριστικά από τα καταγραμμένα:

• 600 ζεύγη χρυσά ή αργυρά μανικετόκουμπα.
• Απ’ αυτά τα 140 ζευγάρια έχουν διαμάντια και μερικά έχουν ζαφείρια.
• Πάνω από 100 πολύτιμα χρυσά και αργυρά στυλό και πέννες ανεκτίμητης αξίας.
• Πάρα πολλοί χρυσοί και αργυροί σταυροί ευλογίας με πολύτιμα πετράδια.Πολλές αρχαίες εικόνες.
• 30.000 ευρώ και 9 χρυσές λίρες σε φάκελο για τον π. Θωμά Συνοδινό.
• Ένας μεγάλος πολυτιμότατος πολυέλαιος Baccarat αξίας 50.000.ευρώ η ανώτερη φίρμα στον κόσμο.
• Καναπέδες και πολυθρόνες του σαλονιού, των γραφείων και των δωματίων από τις δυό ακριβότερες φίρμες του κόσμου Versace και Armani.
• Μεταξωτές κουρτίνες πολυτιμότατες από τις καλλίτερες φίρμες στον κόσμο σε όλο το ανάκτορο.
• Εκατοντάδες λευκά πουκάμισα, τα περισσότερα μεταξωτά.
• Εκατοντάδες μαύρα παντελόνια πανάκριβα.
• Εκατοντάδες ζεύγη παπουτσιών όλα από τις δυο ακριβότερες φίρμες του κόσμου Sebago και Church’ s, απ’ αυτά που φορούν μόνο οι Άγγλοι πρίγκιπες, λόρδοι και άλλοι αριστοκράτες. Ο Χριστόδουλος φορούσε μόνο τέτοια παπούτσια, που το κάθε ζεύγος τιμάται πάνω από 1.000 χίλια ευρώ (Όταν ανατράπηκε ο δικτάτωρ των Φιλιππίνων Μάρκος, βρέθηκε ότι η γυναίκα του είχε 80 ζεύγη παπουτσιών, ακριβά βέβαια αλλά συνηθισμένα).
• Τρεις δεκάδες σετ με καθημερινά δεσποτικά άμφια.
• 50 επίσημες και μεγαλοπρεπείς αρχιερατικές στολές αξίας κατά μέσον όρο 300.000 ευρώ η κάθε μία.
• 12 στέμματα ( μίτρες ) από χρυσό και πολυτίμους λίθους αξίας κατά μέσον όρο 300.000 ευρώ το καθένα.Κυρίως έχουν διαμάντια.
• 100 εγκόλπια χρυσά και γεμάτα πολύτιμους λίθους, κυρίως διαμάντια και ζαφείρια, αξίας 100.000 ευρώ το καθένα.
• 200 εγκόλπιοι σταυροί ίσης αξίας και παρόμοιας διακοσμήσεως ο καθένας.
• 25 ποιμαντορικές ράβδοι (πατερίτσες) χρυσές και αργυρές και ελεφάντινες (φιλντισένιες) γεμάτες πολύτιμους λίθους, κυρίως διαμάντια και ρουμπίνια, αξίας κατά μέσον όρο 100.000 ευρώ η κάθε μία.
• 40 απλές αργυρές ράβδοι (βακτηρίες, μπαστούνια) με ημιπολύτιμους λίθους, αξίας 20.000 ευρώ η κάθε μία.
• Δύο υπερπολύτιμα δισκοπότηρα χρυσά, σκαλιστά έργα τέχνης, με πολύτιμους λίθους, δώρα το ένα του Βαρθολομαίου και το άλλο του πάπα Ρώμης Βενεδίκτου.
• Δεκάδες χρυσά και αργυρά κηροπήγια (δικηροτρίκηρα).
• Δεκάδες χρυσά και αργυρά επιτραπέζια κηροπήγια με πολύτιμους λίθους.
• Πολλές δεκάδες αργυροί δίσκοι σερβιρίσματος και κεράσματος.
• Δεκάδες αργυρές φρουτιέρες.
• Εκατοντάδες δωδεκάδων ποτήρια αργυρά και κρυστάλλινα υψηλής αξίας.
• Εκατοντάδες πανάκριβα αργυρά κρυστάλλινα και πορσελάνινα σερβίτσια ανυπολόγιστης αξίας.
• Εκατοντάδες δωδεκάδες πανάκριβα χρυσά και αργυρά κουταλομαχαιροπήρουνα φίρμας Christofie, που είναι η ακριβώτερη στον κόσμο.
• Εκατοντάδες πορσελάνινες δωδεκάδες πιάτων.
• Εκατοντάδες πορσελάνινες και αργυρές πιατέλες.Βαρύτιμες μεταξωτές κουρτίνες σε όλο το ανάκτορο.
• Εκατοντάδες ζεύγη μεταξωτές πιτζάμες.
• Δεκάδες μεταξωτές κλινοστρωμνές και μαξιλάρια.
• Τέσσερις ζωγραφικοί πίνακες αμύθητης αξίας που ανήκουν στο Μουσείο Μπενάκη και τους νοίκιαζε με μηνιαίο μίσθωμα που του καθενός η αξία είναι όσο τα μηνιαία μισθώματα τριών μεγάλων και πολυτελών ρετιρέ.
• Έξι γκραβούρες με πανάκριβο μηνιαίο μίσθωμα από το ίδιο Μουσείο.
• Πάρα πολλά και πανάκριβα έπιπλα από πολύτιμα ξύλα υφάσματα μέταλλα και γυαλιά, φτιαγμένα από τις 4 μεγαλύτερες και ακριβότερες φίρμες στον κόσμο.
• Τα αρχιτεκτονικά σχέδια για δύο βίλες-ανάκτορα του Χριστοδούλου, για να ξεκουράζεται, που θα κτίζονταν σε τεράστια οικόπεδά του πανύψηλης αξίας, ένα στην Ερμιονίδα και ένα στον Άγιο Ιωάννη Θεολόγο σε πανέμορφες τοποθεσίες.
• Ένα τεράστιο ποσό (πολλά εκατομμύρια ευρώ), για να κτιστεί ειδικό μουσείο με την επωνυμία «Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος», για να φυλάγονται και να εκτίθενται εκεί σε κοινή θέα οι στολές, οι μίτρες, οι πατερίτσες, και όλα τα λειτουργικά και μη λειτουργικά κοσμήματα και σκεύη του Χριστόδουλου στους αιώνες των αιώνων, μαζί και με τα έξοδα συντηρήσεως τόσο του μουσείου όσο και των εκθεμάτων, και με τους μισθούς των υπαλλήλων του μουσείου …;

Ανταποκριτής | Correspondent

Προσωπικής ευθύνης το ανάγνωσμα {αγανακτώντας με τους αγανακτισμένους II}

Έχω ήδη επιστρέψει σε όλα αυτά που μου αρέσουν και με κόπο έχω κατακτήσει αλλά τούτο δεν σημαίνει πως έπαψα να παρακολουθώ την… αγανάκτηση. Δεν θέλω να αρχίσω να ασχολούμαι με την αγανακτισμένη λέρα γι αυτό και δεν θα πλατειάσω ούτε για τον αγανακτισμένο Άνθιμο ούτε για τον αγανακτισμένο γερο-σπίθα Μίκη ούτε με τον αγανακτισμένο Καρατζαφύρερ ούτε με το αγανακτισμένο Τσιπρόπουλο ούτε με την αγανακτισμένη θρησκεία πατρίδα οικογένεια ούτε με κανένα από δαύτους. Προτιμώ να γράψω δυο λόγια για το αγανακτισμένο σύνολο έστω κι αν μέσα σ’ αυτό εμπεριέχονται και τα προαναφερθέντα γλοιώδη υποκείμενα.

Αφορμή της επαναληπτικής αυτής δημοσίευσης στάθηκε το σχόλιο του Taz Maniac στην προηγούμενη δημοσίευση όπου μου θέτει κάποιες ερωτήσεις στις οποίες νοιώθω υποχρέωση ν’ απαντήσω. Γράφει λοιπόν το σχόλιο:

«Καταρχήν τι πίστευες ότι θα συναντήσεις κατεβαίνοντας στο Σύνταγμα; Τον Σωκράτη να ρητορεύει και τον Πλάτωνα για μπυρίτσα και για να τα πείτε; Στον όχλο κατέβηκες. Λογικό ότι πολλοί απο αυτούς να κατέβηκαν γιατί με τόσο κόσμο μπορεί να βρούν γκόμενα... Αλλά δεν είναι τόσο μαύρα όσο τα περιγράφεις. Υπάρχουμε και εμείς που δεν είμαστε βολεμένοι, δεν τα φάγαμε, δεν χρωστάμε, πληρώνουμε τα μαλλιά της κεφαλής μας στο κράτος. Παρόλα αυτά χάνουμε τις δουλειές μας, κλείνουν τα μαγαζιά μας, χάνουμε τα νοσοκομεία μας, τα σχολεία μας και το κόστος ζωής είναι στο θεό με τους μισθούς (όταν υπάρχουν) στην κόλαση. Με τέτοιους αγανακτισμένους πρέπει να μιλήσεις και όχι με όποιον να ‘ναι...»

Λοιπόν όχι, δεν περίμενα να βρω ούτε τον Σωκράτη ούτε τον Πλάτωνα στο Σύνταγμα να ρητορεύουν. Περίμενα να δω συνηδειτοποιημένους πολίτες που αντί να φασκελώνουν τους εκλεγμένους τους να φασκελώνουν ο ένας τον άλλο για τις επιλογές τους. Όχι δεν είναι εντελώς μαύρα τα πράγματα, είναι γκρίζα. Η κατάσταση έχει και τα θετικά της σημεία (άλλωστε τίποτα δεν είναι μόνο καλό ή μόνο κακό) αλλά αυτά τα θετικά δεν είναι δυστυχώς η ατμομηχανή, η κινητήρια δύναμη του θέματος παρά μόνο τα απόνερα αυτού. Έλεγα ότι θα δω τους γονείς να έχουν την αξιοπρέπεια να δεχτούν τα λάθη τους και να δέχονται αυτοί τα φάσκελα των παιδιών τους. Νόμιζα, έλπιζα πως όλο τούτο το ξεβόλεμα θα ήταν αρκετό να μας ταρακουνήσει τόσο ώστε να κάτσουμε να σκεφτούμε και με παρρησία να αναγνωρίσουμε τα δικά μας λάθη. Φευ συνάντησα πράγματι όχλο και αν και μίλησα και με απολυμένους και με μαγαζάτορες και με διάφορους γενικά, όταν μιλάμε για όχλο τότε είτε μ’ έναν μιλήσεις είτε με όλους το ίδιο πράγμα είναι. Διότι είναι όχλος κι εγώ απεχθάνομαι και τον όχλο και την οχλοκρατία. Βαρέθηκα συνάνθρωποι, βαρέθηκα να φταίνε μόνο οι άλλοι και πάντα οι άλλοι. Βαρέθηκα να μην φταίμε ποτέ εμείς. Σιχάθηκα την παντελή έλλειψη προσωπικής ευθύνης του καθένα μας και όλων μας μαζί και για να καταλάβετε τι εννοώ θα παραθέσω αποσπάσματα από δυο δημοσιεύσεις που όταν συγκριθούν μεταξύ τους δίνουν απαντήσεις. Στην πρώτη (δεν την γλύτωσα την λέρα αλλά όποιος ασχολείται με τα πίτουρα…) ο επίσης αγανακτισμένος καραγκιοζης παπα-χωροφύλακας μητροπολίτης Καλαβρύτων καλεί με απύθμενο θράσος το ποίμνιο να κατέβει στις πλατείες για την Ελλάδα και το καλό μας κι αυτός βεβαίως βεβαίως…

και προτρέπει τους Έλληνες πολίτες να ξεφύγουν από την ραστώνη και να κάμουν μία ειρηνική επανάσταση, με τα εξής λόγια: «Έλληνες και Ελληνίδες. Αδελφοί μου και παιδιά μου. Η Ελλάδα χάνεται! Η Ελλάδα καταποντίζεται! Η Ελλάδα πωλείται! Σε λίγο θα είμαστε ξένοι μέσα στο σπίτι μας. Ξεσηκωθείτε λοιπόν! Γιατί κάθεσθε; Διώξτε τη ραστώνη. Αφήστε τον καναπέ του σπιτιού σας. Αφήστε τα μπαρ και τα καφενεία. Βγείτε και σεις στους δρόμους. Για μια ειρηνική διαμαρτυρία. Και μείνετε εκεί για μερικά εικοσιτετράωρα! Κάμετε μία ειρηνική επανάσταση». Θα πρέπει να διευκρινήσουμε ότι η προτροπή αυτή του Ποιμενάρχου μας και η κίνηση πηγάζει από την αγάπη για την Ελλάδα και δεν έχει οιοδήποτε κομματικό η γενικότερα πολιτικό χαρακτήρα. ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ! Κατόπιν των ανωτέρω επισημάνσεων ανακοινούται ότι η Ιερά Μητρόπολη θα συμμετάσχει στον αγώνα και την αγωνία των δοκιμαζόμενων Ελλήνων συμπολιτών μας, καθώς κλήρος και λαός μαζί αποτελούν το σώμα της Εκκλησίας ενωμένοι, με τους εξής τρόπους:

1. Στα πλαίσια της προσπάθειας να ξυπνήσουν οι συνειδήσεις όλων, ώστε να αντιληφθούν την κρισιμότητα της καταστάσεως και να κινητοποιηθούν, πριν να είναι αργά, το Σάββατο 4.06.2011 θα κτυπήσουν οι καμπάνες όλων των Ιερών Ναών της περιοχής της Αιγιάλειας από 12.00΄-12.30΄ το μεσημέρι. Αυτό θα είναι «το ξυπνητήρι» της Εκκλησίας.

2. Kαλεί τους ιερείς της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, να κατέβουν στις πλατείες , είτε μόνοι τους, είτε με την οικογένειάς τους, είτε με την ενορία τους, για να συμμετάσχουν και να συμπαρασταθούν στην ειρηνική διαμαρτυρία των αγανακτισμένων συμπολιτών μας. Ας το αποφασίσουν όμως μόνοι τους. Ας ακούσουν την φωνή της συνειδησεώς των. Στα θέματα αυτά δεν χωράνε εντολές της Διοικήσεως.

3. Ένα πούλμαν με Εφημερίους θα μεταβεί στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα το βράδυ της Παρασκευής 03.06.2011 για να μετάσχουν στην διαμαρτυρία των αγανακτισμένων πολιτών.

4. Καταβάλλεται προσπάθεια να κληθεί στο Αίγιο μία προσωπικότητα του πνευματικού και επιστημονικού χώρου, προκειμένου να μας ομιλήσει περί της οικονομικής κρίσεως, της μνημονιακής πολιτικής και των αδιεξόδων της, της αντισυνταγματικότητάς της, της υπονόμευσης και υποθήκευσης των εθνικών και κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

http://mkka.blogspot.com/2011/06/blog-post.html

και στο καπάκι η δεύτερη δημοσίευση που απαντά στην ερώτηση ποια Ελλάδα εννοεί ο τραγόπαπας και τι είναι αυτό που θέλει να σώσει. Απολαύστε το και μετά ελάτε να πούμε για απολυμένους για φτωχούς για άστεγους για μαγαζάτορες που κλείνουν τα μαγαζιά τους και για οικογενειάρχες που ανησυχούν για το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους:

Εκκλησιαστική περιουσία – λεφτά υπάρχουν!

Όταν σήμερα σύσσωμος ο ελληνικός λαός, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, κόμματα, φορείς…ψάχνουν να βρουν χρήματα για την αποφυγή της χρεοκοπίας, ουδείς διανοείται να θίξει το καυτό θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας.

Πιθανόν κάποιοι να νομίζουν πως δεν είναι και τόσο μεγάλη που να αξίζει να ασχοληθούμε και που θα έδινε λύση στο πρόβλημα της χώρας.

Αν όμως μαθαίνατε πως αυτή μπορεί να ανέρχεται ως και δέκα φορές το ελληνικό χρέος;

Όχι η εκτίμηση δεν είναι υπερβολική και είναι απορίας άξιο γιατί κανείς από τους φύλαρχους της αριστεράς δεν ξεσηκώνει τον κόσμο να απαιτήσει αυτά που η εκκλησία εδώ και αιώνες του έχει κλέψει!!!

Αναλώνονται σε ψευτοεπαναστατικές ανούσιες δράσεις που κανένα αποτέλεσμα δεν φέρουν παρά μόνον δημιουργούν προβλήματα σε άλλους πολίτες ή ενθαρρύνουν κατάπτυστες νοοτροπίες που μας οδήγησαν στην κοινωνική κατάρρευση όπως το «κίνημα» της Κερατέας και ποιούν την νύσσα για ένα τόσο σοβαρό θέμα που ουσιαστικά λύνει το πρόβλημα χρέους της χώρας μια και καλή!

H εκκλησιαστική περιουσία καλύπτεται από ένα αδιαφανές πλέγμα που «υφαίνουν» περισσότερα από 10.000 Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου (μητροπόλεις, ναοί, μονές, προσκυνήματα, ιδρύματα, κληροδοτήματα και άλλα). Ο ιστός αυτών των ΝΠΔΔ, κρύβει αποτελεσματικά την εκκλησιαστική περιουσία από τα αδιάκριτα μάτια των «αντικληρικών». Είναι δε τόσο καλά προστατευμένο το μυστικό, που ούτε η κεντρική διοίκηση της Εκκλησίας της Ελλάδος μπορεί να έχει εικόνα για την περιουσία των μονών και των μητροπόλεων.

Κάθε ένα από αυτά τα ΝΠΔΔ έχει δική του ανεξάρτητη οικονομική διαχείριση, γεγονός που καθιστά το εγχείρημα για την καταμέτρηση της εκκλησιαστικής περιουσίας λίγο-πολύ ανέφικτο. Εξάλλου και για τη γνωστή ιδιοκτησία της Εκκλησίας δεν μπορεί να βγει ασφαλές συμπέρασμα, διότι ουδείς μπορεί να αποτιμήσει, λόγου χάρη, την αξία των δασών, των χορτολιβαδικών εκτάσεων αλλά και των δεσμευμένων από δήμους και κράτος οικοπέδων.

Το οργανόγραμμα της Εκκλησίας χωρίζεται σε τέσσερις ομάδες. Την κεντρική διοίκηση, τις ιερές μητροπόλεις, τις ιερές μονές και τους ενοριακούς ναούς. Οι ομάδες αυτές διοικούνται από συλλογικά όργανα. Οι ιερές μητροπόλεις από τα μητροπολιτικά συμβούλια, οι ιερές μονές από τα ηγουμενοσυμβούλια και οι ενοριακοί ναοί από τα εκκλησιαστικά συμβούλια. Με εξαίρεση τα ηγουμενοσυμβούλια που απαρτίζονται μόνο από μοναχούς, όλα τα άλλα όργανα διοίκησης περιλαμβάνουν ως μέλη και «λαϊκούς».

Πολύ πρόχειροι υπολογισμοί, φέρουν την περιουσία του ΝΠΔΔ της Εκκλησίας της Ελλάδος να ανέρχεται σε τουλάχιστον δεκαπέντε δισεκατομμύρια (15.000.000.000) ευρώ. Στο ποσό αυτό προστίθεται και η ανυπολόγιστη-αμύθητη περιουσία των περίπου δυόμισι χιλιάδων (2.500) μοναστηριών. Εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα γης, εκατοντάδες οικοδομικά τετράγωνα, μετοχές, αμοιβαία κεφάλαια και καταθέσεις αξίας εκατομμυρίων ευρώ αποτελούν την εκκλησιαστική περιουσία. Ωστόσο, το «ιερό» θησαυροφυλάκιο είναι τόσο βαθύ που αρκεί μία και μόνο αναφορά.

Πέντε μονές που προσέφυγαν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια εναντίον του νόμου Τρίτση αποτιμούσαν τα περιουσιακά τους στοιχεία στο αστρονομικό ποσό των 8 τρισ. δρχ. (!!!). Και μάλιστα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τους επιδίκασε το ποσό των 3 τρισ. δρχ. Μπορεί να φανταστεί κανείς ότι εάν η περιουσία των 5 μονών άγγιζε πριν μια 20ετία τα 3 ή 8 τρισ. δρχ., τότε πώς μπορεί κανείς να υπολογίσει την περιουσία των 2.500 μοναστηριών και ναών σε όλη τη χώρα; Mόνον η μοναστηριακή περιουσία υπολογίζεται περί τα 2,5 με 5 τρις ευρώ δηλαδή 6-12 φορές μεγαλύτερη του χρέους της Ελλάδος

Σύμφωνα με εκτιμήσεις αλλά και στοιχεία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, η συνολική έκταση της εκκλησιαστικής περιουσίας φτάνει τα 1.300.000 στρέμματα. Απ΄ αυτά 732.000 είναι βοσκότοποι, 367.000 δασικές εκτάσεις και 189.000 γεωργικές. Και περίπου 400.000 στρέμματα χαρακτηρίζονται ως «διακατεχόμενα» αφού γι΄ αυτές τις εκτάσεις δεν υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας. Έχει, επίσης, σημειωθεί ότι η Εκκλησία της Ελλάδος διαθέτει παράλληλα και ολόκληρα νησιά και βραχονησίδες (!) σε νησιωτικά συμπλέγματα, όπως π.χ στις Σποράδες και στις Κυκλάδες. Η Εκκλησία της Ελλάδος φέρεται μεταξύ άλλων να διαθέτει περίπου οκτακόσια (800) κτήρια με γραφεία, καταστήματα, εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία, ακόμα και μισθωμένα βενζινάδικα. Όσον αφορά δε την ρευστότητα της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπολογίζεται σε μερικές δεκάδες (ίσως και εκατοντάδες) εκατομμύρια ευρώ. Ταυτόχρονα η Εκκλησία της Ελλάδος έχει συστήσει δύο Ανώνυμες Εταιρίες (Α.Ε.), μία για την διαχείριση κοινοτικών κονδυλίων, με την επωνυμία «Υποστήριξη Επιχειρησιακών και Χρηματοδοτικών Προγραμμάτων Μελετών και Έργων, Ανώνυμη Εταιρία» και μία για την διαχείριση της περιουσίας της.

Η μισθοδοσία των κληρικών γίνεται από το τον κρατικό προϋπολογισμό. Το ετήσιο κονδύλι φτάνει στο ύψος του 1 εκατομμυρίου ευρώ ετησίως.

Συνεπώς στο σύνολό της η εκκλησιαστική περιουσία πρέπει να ξεπερνά τα 5 τρις ευρώ δηλαδή δεκαπέντε φορές το ελληνικό χρέος!

Επίσης είναι μέτοχος στην Εθνική Τράπεζα στην Εμπορική και σε άλλες που έχουν δανείσει το ελληνικό κράτος με τοκογλυφικά επιτόκια 6% και έχουν στα χέρια τους περίπου το 40 % του ελληνικού χρέους

«Η δυναμική πορεία της Εκκλησίας της Ελλάδος – ΕΚΥΟ επιβεβαιώθηκε και με την αγορά “1.600.000”μετοχών της Εθνικής Τράπεζας η οποία καλύφθηκε με την συμμετοχή των διαθεσίμων της Εκκλησίας της Ελλάδος – ΕΚΥΟ (Αποφ. ΔΙΣ 31-07-2008).Ήτοι το σύνολο των μετοχών της Εθνικής Τράπεζας της Εκκλησίας της Ελλάδος –ΕΚΥΟ την 31-12-2008 ανήλθε εις το ύψος των 7.785.405 τεμαχίων».

ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΤΑ ΕΧΟΥΝ; http://ecosmopolis.wordpress.com/2011/05/15/%CE%B5%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%BB%CE%B5%CF%86%CF%84%CE%AC-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%87%CF%81/#more-232

Μετά απ' όλα αυτά θέλετε τώρα να μιλήσουμε και λίγο γι αυτό που λέμε προσωπική ευθύνη; Μμμ; Θέλετε να κοιταχτούμε αναμεταξύ μας και να αλληλοφασκελωθούμε μέχρι τελικής πτώσης; Διότι κατα την γνώμη μου αν θέλουμε να ξελασπώσουμε αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουμε πρώτα πρώτα. Θα γίνουμε καλύτεροι όταν καταλάβουμε ο καθένας μας τα δικά του λάθη κι όταν αρχίσουμε να αλληλοφασκελωνόμαστε στις γειτονιές. Όταν αρχίσουμε να φασκελώνουμε αυτόν που παρκάρει παράνομα, αυτόν που πετάει το αποτσίγαρο και το σκουπίδι του στον δρόμο, αυτόν που λουφάρει κοπροσκυλιάζοντας στην δουλειά, αυτόν που κλωτσάει το αδέσποτο στον δρόμο, αυτόν που ψήφισε τον εθνοσωτήρα, αυτόν που γεμίζει τα παγκάρια δήθεν για να σώσει την ψυχή του, αυτόν που έχει ανασφάλιστους εργάτες, αυτόν που πουλάει την ψήφο του για μια θέση στο δημόσιο, αυτόν που πάει στο σχολείο μόνο για να πάρει το μηνιάτικο, αυτόν που διδάσκει στο πανεπιστήμιο πως να κάνεις καριέρα χωρίς να κάνεις τίποτα, αυτόν που αισχροκερδεί, αυτόν που ζητάει φακελλάκι στο νοσοκομείο, αυτόν απεργεί για να γίνει βουλευτής, αυτόν που παίρνει τις επιδοτήσεις κι αγοράζει μερσεντές και για να μην τα πολυλογώ όλοι πρέπει να αλληλοφασκελωθούμε διότι άλλος λίγο άλλος πολύ είμαστε συνυπεύθυνοι για τα χάλια μας. Έχουμε λοιπόν το θάρρος την αυτογνωσία την παρρησία και την συνείδηση ώστε να φασκελώσουμε πρώτα τους εαυτούς μας και μετά τον γείτονά μας τον συνάδερφό μας αλλά και να δεχτούμε κι εμείς τα αντίστοιχα φάσκελα από αυτούς; Αν δεν, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας αυτό έχω μόνο να πω. μας φταίει ο γάιδαρος και βαράμε το σαμάρι οοο εεε!

Πάμε τώρα σ' ένα άλλο θέμα σχετικό μεν αλλά ίσως και άσχετο αφού είναι απλώς μια δική μου απάντηση στο τι θέλω εγώ σε επίπεδο θεσμών. 

η δική μου πρόταση είναι αντί να καεί το μπουρδέλο η βουλή να ανοίξουν κι άλλα κοινοβούλια. Θέλω συνταγματική αναθεώρηση προς το δημοκρατικότερο και κάθε περιφέρεια να έχει το δικό της κοινοβούλιο που θα αποφασίζει για τον τόπο του με εκπρόσωπους (όχι αντιπρόσωπους) αιρετούς και ανακλητούς ανά πάσα στιγμή. Θέλω ένα πολιτικό σύστημα αυτοδιοικούμενων και αυτοδύναμων περιοχών εντός της ελληνικής επικράτειας όπου ο καθένας μας θα είναι υπεύθυνος. Θέλω μια Ελλάδα ομοσπονδιακή ή ακόμα καλύτερα συνομοσπονδία. θέλω πλήρη δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας και αναδιανομή της στον λαό. θέλω κατάργηση των κρατικών μονοπωλείων, θελω να επιλέγω τον δάσκαλο του παιδιού μου και την παιδεία του, θέλω να επιλέγω τον γιατρό μου θέλω ανεξάρτητη δικαιοσύνη με συμμετοχή και των πολιτών, θέλω κατάργηση του στρατού ως έχει, θέλω να πληρώνω μόνο για τις υπηρεσίες που μου παρέχονται θέλω υπεύθυνους πολίτες και τελικά μάλλον θέλω αυτά που δεν θέλει κανείς άλλος και που φοβάται μόνο στην σκέψη τους. Θέλω δηλαδή τα αντίθετα ακριβώς από αυτά που θέλει ο μητροπολίτης Καλαβρύτων, ο συνδικαλιστής, ο μέχρι τώρα πανεπιστημιακός, ο μέχρι τώρα πολιτικός και ο νυν αγανακτισμένος. Και η κυρίως διαφορά μας είναι ακριβώς αυτή. Ότι δηλαδή ΞΕΡΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΙ ΘΕΛΩ!

αυτά και χαίρετε!  

 

Στα μούτρα σας!

του Σταύρου Θεοδωράκη

Στην φωτογραφία της Μαρίας Μαράκη φαίνεται καθαρά αν και διακριτικά. Ένας άντρας κρατάει στην αγκαλιά του ένα παιδί και του δείχνει πώς να μουντζώνει τη Βουλή. Και ο μπόμπιρας, τι να κάνει, μουντζώνει ο πατέρας του, μουντζώνει και αυτός. Ανάλογες εικόνες είδαμε μετά την πρώτη συγκέντρωση των «αγανακτισμένων». Μικρά παιδιά στους ώμους των πατεράδων τους να προσπαθούν να φωνάξουν ρυθμικά «κλέφτες - κλέφτες» χειρονομώντας ταυτόχρονα προς το μέρος των τεράτων (δηλαδή της Βουλής). Και οι γονείς τους, να χαμογελούν γεμάτοι υπερηφάνεια στον τηλεοπτικό φακό της μεσημεριανής εκπομπής, με τον ρεπόρτερ να μην μπορεί να κρύψει –και αυτός - τη χαρά του. Από τους χιλιάδες «αγανακτισμένους» βρήκε τους πέντε - δέκα γελοίους που συμπεριφέρονταν σαν  παίκτες ρεάλιτι.

 
Το ίδιο θέαμα το έχω δει και στα γήπεδα. Παιδιά του δημοτικού, όρθια πάνω στα καθίσματα να επιτίθενται στους «αντιπάλους» τους με λέξεις και χειρονομίες που δεν καταλαβαίνουν αλλά που γεμίζουν ικανοποίηση τους γονείς τους που χασκογελούν στα πίσω καθίσματα.
Και τότε και τώρα αναρωτιέμαι τι γονείς είναι αυτοί. Για ταξιτζήδες δεν μου μοιάζουνε. Γιατί θα ήταν μια δικαιολογία. Τόσα χρόνια στο τιμόνι, το χέρι τους έχει πάρει τη μορφή μούντζας, ε μεταδίδουν την γνώση στο παιδί τους. Ταξιτζήδες όμως δεν είναι (αφήστε που οι ταξιτζήδες μετά από τέτοιο κράξιμο την έχουν κόψει νομίζω τη συνήθεια). Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι γονείς; Ποιοι κατεβάζουν στο Σύνταγμα και στα γήπεδα τα παιδιά τους, πέντε, έξη, εφτά χρονών και τα βάζουν να βρίζουν και να χειρονομούν;  Όσο τους προσέχω τόσο μου μοιάζουν με τις φάτσες των … τεράτων που πολεμούν. Απογοητευμένα λαμόγια δηλαδή που δεν αντέχουν το «ρίξιμο» και αντιδρούν σαν προδομένες γκόμενες. Βρίζουν, φτύνουν, χειρονομούν.

Οι αληθινοί «αγανακτισμένοι» έχουν διαφορετική συμπεριφορά.  Έτσι νομίζω τουλάχιστον. Δεν χρησιμοποιούν τα παιδιά τους, δεν κουνάνε σημαίες, δεν μετέχουν στο φτηνό χιούμορ περί χοντρών πολιτικών που τρώνε και δεν δίνουν, δεν κρεμάνε πανό με ασυναρτησίες και συνωμοτικά σενάρια. Και τέλος πάντων δεν βρίζουν όλους τους άλλους εκτός από τους εαυτούς τους. Άλλωστε οι αληθινά αγανακτισμένοι αυτού του τόπου γνωρίζουν ότι αυτές οι απλουστεύσεις, μας έφεραν εδώ που μας έφεραν. Τα ζήτω στις λαϊκίστικες κορώνες των πολιτικών. Τα «ου» στους αντιπάλους. Τα αποθεωτικά ναι, στις τρελές υποσχέσεις των κομματαρχών τους. Οι πατριδοκαπηλίες. Τα κομματικά στρατόπεδα με «τα δικά μας» και τα «δικά τους» παιδιά. Ο πολιτικάντικος χουλιγκανισμός είναι αυτός που ενίσχυσε τους ακραίους της πολιτικής και τους έδωσε ασυλία στα μικρά και μεγάλα εγκλήματα τους. Η πεζοδρομιακή αντίληψη περί πολιτικής βάπτισε «σωτήρες», γαλάζια και πράσινα (εναλλάξ) ανθρωπάκια που το μόνο που τους ένοιαζε ήταν το σαρκίο τους (και οι καταθέσεις τους). Δεν θέλω να ξύνω πληγές αλλά οι πολιτικοί που καταρρέουν είναι αυτοί, που δόξασε περισσότερο το πλήθος.
Πριν κάποια χρόνια - όχι και πάρα πολλά για να μην θυμόμαστε - κάποιοι τραβολογούσαν πάλι τα παιδιά τους, στο Σύνταγμα και τις άλλες πλατείες. Για να δώσουν λουλούδια στους πολιτικούς να τους φιλήσουν, να φωτογραφηθούν μαζί τους. Να προσθέσουν δηλαδή ένα φίλτρο αγνότητας στα γαλάζια, πράσινα, κόκκινα, μπλε (σκούρα) οράματα του μπαμπά. Και τώρα που ήρθε η διάψευση, τα παιδιά επιστρατεύονται για τον αντίθετο ρόλο. Με πεδίο αυτή την φορά τις πλατείες  των «αγανακτισμένων». Έχουν καταλάβει ότι «κάτι αλήθεια συμβαίνει εδώ, κάτι μυστικό, κάτι πλούσιο και παράξενο σαν τοπίο του βυθού» και θέλουν να το κάνουν σαν τα μούτρα τους.
Και μην τους υποτιμάτε. Αν δεν ελεγχθούν αυτοί οι «πέντε δέκα γελοίοι» θα μετατρέψουν σιγά - σιγά τις συγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων» σε σουβλακοφραπεχαβαλέ ρεάλιτι. Είναι νόσος μολυσματική.

Protagon