Εκ της αλληλογραφίας.

Χαίρομαι όταν στην αλληλογραφία μου βρίσκω μηνύματα που έχουν κάτι να πουν, κάτι να θέσουν. Ένας από τους λόγους που αρέσκομαι στην επαγγελματική μου αλληλογραφία (με την οποία ασχολούμαι αρκετή ώρα κάθε μέρα-νύχτα) είναι πως σπάνια αυτή γίνεται ανούσια, αντίθετα έχει τις περισσότερες φορές κάποιο πρόβλημα, μια ιδέα, ή ακόμα και οργανωτικές ατέλειες που θέτει και που ζητούν απαντήσεις με συνέπεια να με θέτει σε εγρήγορση πράγμα που σπάνια συμβαίνει στην «δημόσια αλληλογραφία» μου. Όμως υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις όπου και στην δημόσια αλληλογραφία μου ανιχνεύονται διαμάντια και τούτο με χαροποιεί διότι αποδεικνύει πως ο κύκλος μου είναι υποσύνολο ενός μεγαλύτερου κύκλου ο οποίος λειτουργεί έστω κι αν εγώ δεν τον αντιλαμβάνομαι. Έλαβα λοιπόν μια ερώτηση τέτοια που δεν με ανάγκασε μεν να σκεφτώ αφού το πρόβλημα μού είναι γνωστό κι έχω ξεκαθαρίσει στο μυαλό μου τι συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια, αλλά με αναγκάζει να εξωτερικευτώ επί τούτου θέτοντας αυτές μου τις σκέψεις σε κοινή θέαση ώστε να κριθούν και να συζητηθούν με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Το πρόβλημα: «Πως γίνεται ένας άνθρωπος να δηλώνει άθεος, αντιαριστερός, και ρατσιστής; Είναι μια καινούρια μόδα και έχω χάσει επεισόδια, ή πρόκειται για εξαίρεση»;

Πρόκειται για την εξαίρεση που τείνει περιπτωσιακά να γίνεται κανόνας σε περιόδους μεταβατικές των κοινωνιών όπου το θνήσκον παλιό έρχεται σε σύγκρουση με το αγέννητο καινούργιο. Δεν είναι μόδα, είναι το λανθάνον αποτέλεσμα της ανάγκης εκείνης που μας ωθεί να εξελιχθούμε περεταίρω αποτινάζοντας από πάνω μας ό,τι πλέον δεν μας ικανοποιεί για να το αντικαταστήσουμε με κάτι άλλο που όμως ακόμα δεν το ξέρουμε. Σε αυτές τις περιόδους κάποιες φορές έχουμε επαναστάσεις οι οποίες επαναστάσεις δεν είναι τίποτα άλλο από τις οδύνες του τοκετού, του νέου που γεννιέται. Το πρόβλημα λοιπόν είναι πως στο διάστημα μεταξύ της αποτίναξης του παλιού και της έλευσης του νέου δημιουργείται ένα κενό το οποίο κενό τείνει να γεμίσει ακολουθώντας –τι άλλο- τους φυσικούς νόμους. Στην κατά περίπτωση συνειδητή ή ασυνείδητη προσπάθεια κάλυψης αυτού του κενού όλοι γονιμοποιούμαστε με όλα ο καθένας μας κάνοντας τις επιλογές του και τότε η κοιλιά αρχίζει να φουσκώνει δίνοντάς μας τα πρώτα δείγματα πως κάτι συμβαίνει.

Σε μια τέτοια περίοδο σε παγκόσμιο επίπεδο ζούμε τώρα. Ο κόσμος μας για μια ακόμα αφορά αλλάζει. Δεν ξέρουμε αν αύριο θα είναι καλύτερα ή χειρότερα ξέρουμε όμως ότι αλλάζει. Το βλέπουμε, το βιώνουμε, οι πιο διορατικοί περισσότερο και πιο συνειδητοποιημένα οι δε λιγότερο διορατικοί ασυνείδητα μεν αλλά το βιώνουν επίσης εκ των αποτελεσμάτων, ακούσια δηλαδή. Η κατάσταση εγκυμονεί και φέρει μαζί της όλες τις παρενέργειες της εγκυμοσύνης. Από ακεφιές και ανορεξίες μέχρι βουλιμίες και εμετούς τις οποίες άλλοι τις βιώνουμε συνειδητά γνωρίζοντας πως είναι αποτέλεσμα των διεργασιών της εγκυμοσύνης και άλλοι τις βιώνουν ασυνείδητα πολλές φορές αγνοώντας όχι μόνο τις παρενέργειες αλλά και την εγκυμοσύνη αυτή καθαυτή.

Ο πολιτισμός όπως και το ανθρώπινο είδος δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τους φυσικούς νόμους (από την φύση μας δηλαδή) κι όπως ακριβώς αναπαραγόμαστε βιολογικά προς δόξα της ζωής και πεθαίνουμε ήσυχοι πως αφήνοντας απογόνους η ζωή συνεχίζεται, έτσι και με τους πολιτισμούς κάποια στιγμή γονιμοποιούνται με τις μεταξύ τους επαφές και αναπαράγονται διατηρώντας την συνέχεια μέσω της εξελικτικής διαδικασίας. Η ιστορία είναι ακριβώς το γενεαλογικό μας δέντρο τόσο το βιολογικό όσο κυρίως το πολιτισμικό. Βεβαίως όμως (και φυσικά δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά) και στην περίπτωση της πολιτισμικής-κοινωνικής εγκυμοσύνης και τοκετού η φύση μας επίσης ακολουθεί τον νόμο της φυσικής επιλογής. Μπορεί μεν το αποτέλεσμα να μας αφορά όλους όμως η γονιμοποίηση η εγκυμοσύνη και η γέννα είναι διαφορετική για τον καθένα μας. Ο καθένας από εμάς γονιμοποιούμαστε με σπερματικές ιδέες της επιλογής μας και τίκτουμε τις προσωπικές μας απόψεις γεννώντας ο καθένας τα πνευματικά παιδιά του. Έτσι όπως και στην βιολογική αναπαραγωγή άλλοι από εμάς θα γεννήσουν πολιτισμικές διάνοιες κι άλλοι τέρατα και είναι η φυσική επιλογή που θα επιλέξει το ικανότερο για να επιβιώσει.

Έτσι λοιπόν στο ερώτημα απαντώ πως δεν πρόκειται για μόδα αλλά για τερατογένεση η οποία σαφώς δεν έχει δυνατότητες επιβίωσης εις αεί όσο κι αν ο γονιός αγαπάει το γέννημά του, όσο κι αν προσπαθεί να το σώσει αυτό δεν έχει μέλλον και δεν είναι οι άνθρωποι που θα το απορρίψουν αλλά η φυσική επιλογή που από αυτήν κανένας μας δεν ξεφεύγει ειδικά στις περιπτώσεις που ο γονιός δεν συνειδητοποιεί καν πως πρόκειται περί εγκυμοσύνης. Το μόνο που μπορεί να κάνει ο γονιός σε τέτοια περίπτωση είναι να καθυστερήσει τον θάνατο του τέκνου του ή ακόμα (στην καλύτερη των περιπτώσεων) το πνευματικό τέκνο να ζήσει αλλά χωρίς να έχει την δυνατότητα αναπαραγωγής, σαν τα μουλάρια ένα πράγμα. Τέτοια παραδείγματα η ιστορία μας δίνει πολλά. Από τα αριστοκρατικά και φασιστικά ιδεώδη έως κάποιες θρησκείες (όπως ο χριστιανισμός για παράδειγμα) πρόκειται περί τερατογενέσεων που μπορεί να διατηρήθηκαν μηχανικά στην ζωή αλλά είτε ήταν στείρα κι εξαφανίστηκαν είτε το σπέρμα τους προκαλεί τερατογενέσεις και αργά η γρήγορα (το χρονικό μέτρο μόνο για την ανθρώπινη κλίμακα-αντίληψη του χρόνου) θα μας αφήσουν χρόνους και μια ανάμνηση ίσως σαν εκείνες τις τερατώδεις μορφές που έχουν στις μυθολογίες τους οι λαοί.

Όταν λοιπόν βλέπω ένα άνθρωπο άθεο αντιαριστερό και ρατσιστή ταυτόχρονα, τότε αυτό που εγώ καταλαβαίνω είναι πως ο εν λόγω εγκυμονεί ένα τέρας το οποίο απλά δεν έχει μέλλον. Δεν με αφορά αυτή η τερατογένεση την θεωρώ δεδομένη πως θα υπάρξει και τέτοια κι έχω εμπιστοσύνη στην διαδικασία της φυσικής επιλογής. Θα ενοχληθώ και θα επέμβω μόνο στην περίπτωση που αυτός ο δύσμοιρος γονιός θέλει να διατηρήσει μηχανικά το τερατώδες τέκνο του στην ζωή με σκοπό να μου το επιβάλει σε μια τερατολαγνεία που έχει πολλάκις επιχειρηθεί από ανάλογους γονείς τεράτων είτε αυτά λέγονται γαλαζοαίματοι εξαδάκτυλοι βασιλιάδες είτε Χίτλερ και Στάλιν υπήρχαν υπάρχουν και θα υπάρχουν ως αποτυχημένες γέννες αλλά από την άλλη πάντα θα υπάρχει κάποιος Ηρακλής να καθαρίσει τις κοπριές του γαλαζοαίματου Αυγεία ή κάποιοι ξεβράκωτοι που θα στείλουν τελικά τον βασιλιά στην λαιμητόμο.

ΥΓ. Δεν ξέρω καν αν μπορώ να γίνω κατανοητός.