Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

29 Ιουλίου 2009

Η βαρβαρότητα της ιεραρχίας

 

Αντέγραψα τους υπότιτλους του 2ου μέρους του φιλμ, επειδή θέλω να υπάρχει κάπου γραμμένο ολόκληρο αυτό το κείμενο που το βρήκα πάρα πολύ ενδιαφέρον. Ερεθίζει τη σκέψη να πάει πιο πέρα, να ξεφύγει από το κλουβί όπου υποχρεωνόμαστε να ζούμε...
Το κομμάτι αυτό του φιλμ δεν έχει ήχο, οι λόγοι εξηγούνται εδώ. Ξεκινά με εικόνες που μεταφέρουν το θεατή στον κόσμο που περιγράφει ο George Orwell στο βιβλίο του "Homage to Catalonia". Πάμε κι εμείς να επισκεφτούμε αυτό τον κόσμο και μετά να συνεχίσουμε ...

 

Στα κουρεία υπήρχαν αναρχικές ανακοινώσεις. Οι περισσότεροι κουρείς ήταν αναρχικοί, διασαφηνίζοντας επίσημα ότι οι κουρείς δεν ήταν πλέον σκλάβοι. Στους δρόμους υπήρχαν έγχρωμες αφίσες, που απευθύνονταν στις πόρνες, ώστε να σταματήσουν να είναι πόρνες. Οι αναρχικοί ήταν ακόμα σε έναν εικονικό έλεγχο της Καταλνίας και η επανάσταση ήταν ακόμα σε πλήρη ταλάντευση. Ηταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που ήμουν σε μια πόλη όπου η εργατική τάξη είχε την διαχείριση. Κάθε κατάστημα και καφετέρια είχαν μια επιγραφή που έλεγε ότι ήταν κολλεκτιβοποιημένη. Ακόμα και οι λουστραδόροι ήταν κολλεκτιβοποιημένοι. Οι σερβιτόροι και οι εργαζόμενοι των καταστημάτων σε κοίταζαν στο πρόσωπο και σου συμπεριφέρονταν ως ίσοι. Οι δουλικές, ακόμα και εθιμοτυπικές, μορφές ομιλίας είχαν εξαφανιστεί σε πολύ λίγο χρόνο. Κανένας δεν έλεγε το "κύριε" ή το "Δον" ή ακόμα και το "Εσείς". Ο καθένας καλούσε τον άλλο "Σύντροφο" και "Εσύ", και έλεγε "Σε χαιρετώ" αντί του "Καλημέρα". Εβλεπες πολύ λίγους άπορους ανθρώπους και κανέναν επαίτη, εκτός από τους τσιγγάνους. Προπάντων, υπήρχε η πίστη στην επανάσταση και στο μέλλον, ένα συναίσθημα να έχει ξαφνικά προκύψει σε μια εποχή της ισότητας και της ελευθερίας. Τα ανθρώπινα όντα προσπαθούσαν να συμπεριφερθούν ως ανθρώπινα όντα, και όχι ως ο τελευταίος τροχός της αμάξης στην καπιταλιστική μηχανή.


Μετά από αυτές τις ιδανικές εικόνες του κόσμου, ακολουθούμε τη σκέψη του ομιλητή, που νομίζω ότι είναι ο Νόαμ Τσόμσκυ. Δεν είμαι σίγουρη πως μιλά αυτός από εδώ και περα, γιατί δεν υπάρχει ήχος. Αργότερα όμως, εμφανίζεται η εικόνα του και για τούτο υποθέτω ότι πιθανόν να είχε ξεκινήσει την ομιλία του από εδώ:

 

Ενα γρήγορο βλέμμα στην ιστορία αποκαλύπτει ένα μεγάλο ποσό κακίας και βασάνων στον κόσμο.
Καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας οι άνθρωποι έχουν προσπαθήσει να προσδιορίσουν και να κατανοήσουν την αρχική αιτία αυτού.
Οι εξηγήσεις έχουν κυμανθεί από την διεφθαρμένη επιρροή των τεχνητών θεσμών, την εγγενή μοχθηρία της ανθρώπινης φύσης, ως τα έργα του διαβόλου και των κακών πνευμάτων, ή ορισμένων ομάδων όπως: οι Βασιλικες Οικογένειες, οι Καπιταλιστές, οι Κομμουνιστές, οι Ιδιοκτήτες Σκλάβων, οι Αθεοι, οι Θεϊστές, οι Εβραίοι, οι Μασόνοι, κλπ.
Ενώ θα ήταν αδύνατο να αποδοθεί όλο το κακό του κόσμου σε μια αιτία, φαίνεται να υπάρχει μια έννοια που είναι αρκετά κεντρική στις περισσότερες εκδηλώσεις αυτής: Η Ιεραρχία! (σημ. αυτό με εκπλήσσει γιατί έχω κάνει αρκετές φορές τη σκέψη ότι η ταξινόμηση των ανθρώπων είναι κάτι τι απάνθρωπο, η σχετική ταύτιση της σκεψης με ξαφνιάζει)
Μια μορφή οργάνωσης στην οποία οι άνθρωποι ή οι ομάδες είναι ταξινομημένες, ο ένας επάνω από τον άλλο σύμφωνα με μια θέση ή εξουσία.
Αυτό συνδέεται με την παραβίαση μιας βασικής ηθικής αρχής: Εκείνοι που έχουν ή επιδιώκουν περισσότερη δύναμη από τους άλλους, δεν εφαρμόζουν στους εαυτούς τους τα ίδια πρότυπα που εφαρμόζουν στους άλλους.
Προφανώς, κάποιος δεν μπορεί να πει ότι όλες οι μορφές εξουσίας είναι κακές. (σημ. εδώ δείχνει τη σχέση μητέρας-παιδιού και άλλες σχέσεις θετικές, όπως π.χ. γιατρού-ασθενή, κλπ)
Ιδιαίτερα η μη-εκμεταλλευτική, η επιχειρηματολογημένη και η υπεύθυνη εξουσία, που επιτρέπει στα άτομα να επιζήσουν και να αναπτυχθούν.
Εντούτοις, η ιεραρχική εξουσία συνδέεται περίπλοκα με την περιθωριοποίηση και την αποδυνάμωση εκείνων χωρίς εξουσία, σε μια έλειψη ελέγχου των ενεργειών και των πεπρωμένων τους, και σε μια επακόλουθη αιτιολόγηση της θέσης κάποιου πάνω στον ιεραρχικό κανόνα.
Αυτό, όχι μόνο ξυπνάει ένστικτα που προδιαθέτουν τους ανθρώπους στη σκληρότητα και την αδιαφορία, παρά το βάσανο των συνανθρώπων τους, αλλά παρεμποδίζει την τίμια επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων σε διαφορετικά επίπεδα εξουσίας, και μετατρέπει τους ανθρώπους σε υποτελείς - που να ακολουθούν διαταγές από τους ανωτέρους τους ανεξάρτητα από την επίδραση στους άλλους.
Δεδομένου ότι η εξελικτική βιολογία έχει αποδείξει ότι η "αμοιβαία υποστήριξη" είναι περισσότερο σημαντικη για την επιβίωση από τον ανταγωνισμό, δεν προκαλεί καθόλου έκπληξη ότι οι ογκώδεις δομές της ιεραρχίας και του ανταγωνισμού, που έχουμε δημιουργήσει στην πρόσφατη εκπολιτισμένη ιστορία, έχουν φτάσει τώρα να εκθέτουν σε κίνδυνο την επιβίωσή μας, καθώς και αυτήν πολλών άλλων ειδών. (σημ. Δεν έχω υπόψη μου κάποια σχετική μελέτη)
Στη σύγχρονη εποχή, εάν μετρήσουμε τον αριθμό των εγκλημάτων, για παράδειγμα, τον αριθμό των ανθρώπων που σκοτώνονται και το χρηματικό ποσό που κλέβεται από τους ιεραρχικούς θεσμούς των προνομιούχων, όπως τις κυβερνήσεις και τις επιχειρήσεις, και τα συγκρίνουμε με τους μικρότερους εγκληματίες, όπως τους ληστές τραπεζών, τους ειδεχθείς δολοφόνους, τις συμμορίες, τους ισλαμικούς τρομοκράτες, κλπ, τότε αυτά μεταξύ τους δεν είναι ούτε καν ίσα.
Επιπλέον, τα στοιχεία δείχνουν ότι, αντίθετα προς την κοινή πεποίθηση, οι θεσμοί της εξουσίας που διαμορφώνουν το νόμο δεν περιορίζουν την εγκληματική συμπεριφορά, αλλά στην πραγματικότητα προωθούν την αποξένωση, τη βία και την κοινωνικο-οικονομική ανισότητα, πράγματα τα οποία δημιουργούν τους περισσότερους από αυτούς τους μικρότερους εγκληματίες.
Πρόκειται για μια συνήθη υπόθεση, ότι κάθε άνθρωπος με σάρκα και οστά είναι ένα ηθικό πρόσωπο. Ξέρετε, έχουμε πάρει τα ίδια γονίδια, είμαστε λίγο πολύ ίδιοι. Αλλά η φύση μας, η φύση των ανθρώπων, επιτρέπει όλα τα είδη συμπεριφοράς. Εννοώ, καθένας από μας κάτω από μερικές περιστάσεις, θα μπορούσε να είναι ταυτόχρονα ένας χρήστης (σημ. "χειριστής" ήθελε να γράψει, νομίζω) θαλάμου αερίων και ένας Αγιος.
Θέλεις να κάνουμε το χωρισμό μεταξύ του θεσμικού και του ατομικού. Ετσι, η δουλεία για παράδειγμα, ή άλλες μορφές τυραννίας, είναι εγγενώς τερατώδεις. Αλλά τα άτομα που συμβάλλουν σε αυτά, μπορεί να είναι οι συμπαθητικότεροι τύποι που μπορείτε να φανταστείτε: γενναιόδωροι, φιλικοί, καλοί με τα παιδιά τους, ακόμα και συμπαθητικοί στους σκλάβους τους, που νοιάζονται για τους άλλους ανθρώπους. Εννοώ, σαν άτομα μπορούν να είναι ό,τιδήποτε. Αλλά στο θεσμικό τους ρόλο είναι τέρατα, επειδή ο θεσμός είναι τερατώδης.
Εσύ βλέπεις ένα πεινασμένο παιδί και μπορείς να κλέψεις το φαγητό του, αφού δεν υπάρχει κανένας αστυνομικός τριγύρω. Ομως πολύ λίγοι άνθρωποι θα το έκαναν. Εάν θα το έκαναν, τότε είναι πραγματικά άρρωστοι. Εννοώ, υπάρχουν μερικά παθολογικά άκρα. Αλλά οι κανονικοί άνθρωποι δεν θα συμπεριφέρονταν κάπως έτσι.
Συμπεριφέρονται όμως έτσι σε μια μεγαλύτερη κλίμακα, γιγαντιαία κλίμακα, αλλά είναι απληροφόρητοι για αυτό, και υπάρχει ένα τεράστιο σύστημα πολιτικής κατήχησης σχεδιασμένο για να τους καταστήσει απληροφόρητους για αυτό, και ακόμη και για να τους κάνει να νομίζουν ότι το πεινασμένο παιδί κλέβει από αυτούς, και οπότε εμείς είμαστε τα θύματα.
Δηλαδή, όλα αυτά σχετίζονται με την προπαγάνδα και την επιβολή στην πειθαρχία και την τάξη. και κάπως έτσι δουλεύει όλο αυτό.
- Και πώς στο καλό τόλμησε κάποιος εκεί έξω να κάνει πλάκα με τη Britney. Μετά από όλα όσα έχει βιώσει! *
Και αυτό φθείρει τον ηθικό χαρακτήρα. Σε αποτρέπει να εξετάσεις αυτό που εσύ κάνεις, ή αυτό που οι ηγέτες σου κάνουν και να έχεις ανησυχία για τους άλλους.
- Και τώρα αυτή δίνει τη μάχη για την κηδεμονία των παιδιών της.
Το βλέπετε αυτό όλη την ώρα. Κατ' αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι μπορούν να είναι πολύ ηθικοί.
- Αυτή είναι άνθρωπος!
Αλλά αυτοί ενεργούν μέσα στις θεσμικές δομές κατασκευασμένων συστημάτων, στα οποία μόνον ορισμένες επιλογές είναι εύκολο να ακολουθηθούν.

______________________
ΣΗΜ.1. * οι φράσεις με μεγαλύτερα και italic στοιχεία εκστομίζονται από μια γυναίκα συγκινημένη, που κοιτάζει τη κάμερα κλαίγοντας σχεδόν, σε κατάσταση μεγάλης θλίψης και οργής, και διανθίζουν την ομιλία του Τσόμσκυ.
ΣΗΜ2. Μέσα σε παρενθέσεις και italic στοιχεία γράφω τις παρατηρήσεις μου για το κείμενο.
ΣΗΜ.3. Τονίζω με bold στοιχεία τις φράσεις που ενδιαφέρουν τη σκέψη μου.
ΣΗΜ.4. Το 2ο μέρος δεν έχει ήχο, δείτε τις εικόνες και τους υπότιτλους στα ελληνικά:
http://www.youtube.com/watch?v=30tCv3q53_k part -2
ΣΗΜ.5. Το 1ο μέρος, με υπότιτλους στα ελληνικά επίσης:
http://www.youtube.com/watch?v=RtU9-ToEBKo part -1

Rodia Mixer

23 Ιουλίου 2009

Δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω.

Είπα να κάνω μια βόλτα στα πέριξ της βορειανατολικής και κεντρικής Ευρώπης. Στον δρόμο είμαι, περιηγητής και περνάω καλά. Πολύ καλά. Άλλωστε πάντα ο δρόμος ήταν ο προορισμός μου όπως το βουνό είναι το ησυχαστήριό μου. Έτσι κάνω. Παίρνω τους δρόμους και μετά πάω να ησυχάσω στο κορφοβούνι βγάζοντας συμπεράσματα από τα όσα ο δρόμος με φορτώνει. Μετά επιστρέφω σπίτι μέχρι που να μεγαλώσουν τα παιδιά οπότε δεν θα επιστρέφω μάλλον ή θα το κάνω αραιά και που. Κοντοζυγώνει.

Σήμερα λοιπόν είχα όρεξη και χρόνο (λόγω σέρβις του αυτοκινούμενου) οπότε κάθισα να διαβάσω τα νέα από το ελλαδιστάν. Εφ’ όλης της ύλης σήμερα η δημοσίευση ημερολογιάκι μου με λίγα λόγια διότι τα θέματα είναι πολλά και θα ξεκινήσω από αυτά που εγώ κρίνω ως σοβαρότερα.

1) ΛΑΟΣ ΠΑΣΟΚ ΝΔ χέρι χέρι βρήκαν νέο αίμα για να κάνει προπόνηση στους ξυλοδαρμούς η χωροφυλακή και να βγάλουν και κανα φράγκο οι μπουλντόζες και αφού οι οικοδομές περνούν κρίση είπαν να το γυρίσουν στο γκρέμισμα να στηρίξουμε και τους εργολάβους. Έπεσαν τα κοράκια πάνω στους καταυλισμούς των μεταναστών και τους ξήλωσαν, τους γκρέμισαν, τους έκαψαν κατ’ επιταγή λέει των νοικοκυραίων που τους χάλαγαν την μόστρα από το μπαλκόνι. Όλα είναι πανέμορφα στο ελλαδιστάν και μόνο οι καταυλισμοί των μεταναστών χαλούσαν την ωραιότητα της εικόνας. Το επόμενο βήμα θα είναι να τους πετάμε στην αρένα με τα λιοντάρια να χορταίνει θέαμα ο λαός μιας και ο άρτος λιγοστεύει και πάει…

2) ο παπα-Ιερώνυμος παραπονιέται που δεν μπορεί λέει η εκκλησία να εκμεταλλευτεί ανενόχλητη τα τσιφλίκια που της… παραχώρησαν οι βυζαντινοί αυτοκράτορες και οι Οθωμανοί πασάδες. Αχ να μπορούσα να τους μαζέψω όλους στην πλατεία Συντάγματος να τους ξυρίσω και να τους στείλω πίσω στην έρημο απ’ όπου ήρθαν. Αχ να μπορούσα να διανείμω την αμύθητη περιουσία τους στους έρμους τους μετανάστες να πιάσει τόπο…! Με χρυσά κουτάλια θα έτρωγαν.

3) ο άλλος παπάς ο Άνθιμος έβγαλε συμπέρασμα πως τα κουταλάκια λέει της «θείας κοινωνίας» δεν μεταδίδουν την γρίπη διότι είναι χρυσά και ασημένια. Έβγαλε δηλαδή συμπέρασμα ο παπάς πως όσοι τρώνε με χρυσά κουτάλια δεν κινδυνεύουν από την γρίπη και δεν βρέθηκε κανένας λογικός να τον φτύσει κατάμουτρα τον απατεώνα. Διότι αν είναι έτσι να μας μοιράσει σε όλους χρυσά και ασημένια κουταλάκια αντί να αγοράζουμε εμβόλια. Δεν βρέθηκε όμως κανένας λογικός διότι οι λογικοί έχουν εκλείψει από τον δημόσιο βίο αυτής της χώρας. Στο ελλαδιστάν κουμάντο κάνουν οι ψεύτες πολιτικάντηδες, οι σαδιστές μπάτσοι και οι κλέφτες παπάδες. Α! και οι μισθοφόροι δικαστικοί.

4) από το φθινόπωρο λέει θα μας ξεσκίσουν στους φόρους. Θα βάλουν φόρο και στο χέσιμο εν ανάγκη. Και στον αέρα που αναπνέουμε. Διότι όλοι οι προαναφερόμενοι πολιτικοί, παπάδες, μπάτσοι και δικαστικοί έκλεψαν περισσότερα απ’ όσα έπρεπε και το ταμείον είναι πολύ μείον. Τρώνε με χρυσά κουτάλια αλλά όλα αυτά τα κλεμμένα κάποιος πρέπει να τα πληρώσει. Μαντέψτε ποιος θα είναι αυτός…!

5) άλλαξαν και τον διοικητή των ρουφιάνων (ΕΥΠ) διότι άφησε να διαρρεύσουν ΜΕΡΙΚΑ από τα ονόματα των τίμιων συνεργατών στου Βλαστού που είναι εκλεγμένα μέλη του κοινοβουλίου. Κορόιδο πιάστηκε ο αρχικαταδότης ή ήταν διπλός πράκτορας του κράτους και του παρακράτους και τα λίγα ονόματα που διέρρευσαν δεν ήταν παρά μόνο ένα απειλητικό δείγμα προς το κράτος για την περίπτωση που δεν δείξει επιείκεια στο παρακράτος; Κορόιδο όμως πιάστηκε και ο Βλαστός. Αν είχε βάλει υποψηφιότητα για βουλευτής και θα είχε βγει (απατεώνας γαρ) και κανείς δεν θα μπορούσε να τον κατηγορήσει για τίποτα και οι επαφές του με τους υπόλοιπους βουλευτές θα ήταν θεμιτές. Ενώ τώρα το μόνο που του μένει είναι να φορέσει ράσο για να σωθεί διότι όπως όλοι πολύ καλά γνωρίζουμε το ράσο καθαγιάζει όποιον το φοράει. Μονόδρομος πια Βλαστέ για σένα. Ή φυλακή ή ράσο, διάλεξε.

6) κάτι φωτίτσες έχουμε από δω και από κει σκόρπιες. Ευτυχώς τίποτα μεγάλο ακόμα. Η επόμενη μεγάλη πυρκαγιά θα είναι όταν ανοικοδομηθεί πλήρως η καμένη Πάρνηθα ή όταν το υπουργείο χαράξει κανα καινούργιο δρόμο σαν την Ιονία οδό.

7) τα νοσοκομεία μας είναι έτοιμα για την (κατά φαντασία) θανατηφόρα επιδημία που έρχεται, λέει ο υπουργός. Μόνο που τα νοσοκομεία μας «κύριε» υπουργέ ακόμα πετάνε τα απόβλητά τους όπου λάχει ήτοι στο νερό που πίνουμε και στον αέρα που αναπνέουμε. Συνεπώς αν πράγματι ήταν πιθανή μια επιδημία θανατηφόρας γρίπης μάλλον τα νεκροταφεία θα έπρεπε να είναι σε ετοιμότητα. Να μας σκάβετε τους λάκκους μας. Συνεχίστε όμως την δουλειά σας, οι φαρμακοβιομηχανίες χρειάζονται κι άλλα χρήματα για να μην την πάθουν όπως οι αυτοκινητοβιομηχανίες.

8) Οι Ρουμάνοι και οι Βούλγαροι επιμένουν να είναι βρωμιάρηδες όπως κι εμείς. Οι Ούγγροι οι Γερμανοί και οι Αυστριακοί επιμένουν να ζουν σε πεντακάθαρες χώρες και πετούν τα σκουπίδια τους στα βαλκάνια αφού όμως πρώτα ανακυκλώσουν ότι ανακυκλώνεται. Πάλι καλά. Διότι εμείς είμαστε έτσι και αλλιώς βρωμιάρηδες και δεν μας νοιάζει.

9) κατά την διάρκεια άσκησης για πρακτική εξάσκηση στις αερομαχίες μεταξύ ελλήνων και τούρκων πιλότων ένα τουρκικό F16 έπαθε βλάβη και πέταξε με άδεια πάνω από την Ικαρία. Διότι πάνω από τα υπόλοιπα νησιά πετούσε χωρίς άδεια όπως η κοινή άσκηση προέβλεπε.

10) χαιρετώ και παίρνω δρόμο ευχόμενος όλοι αυτοί να πάρουνε τον πούλο.

12 Ιουλίου 2009

γρηγορείτε, βιαζόμαστε.

Πεντέλη, Βατοπαίδι, Σκύρος, Όλυμπος, Μαγνησία, χρηματιστήριο, ομόλογα, ζήμενς, σέχτα, Βλαστός, Χριστοφοράκος, παραδικαστικό (που να τα θυμάμαι όλα!!!) και ο χορός της λεηλασίας καλά κρατεί. Παρεμπιπτόντως αυτά είναι μόνο όσα έχουν βγει στην δημοσιότητα, είναι δηλαδή η κορυφή του παγόβουνου. Είμαι βέβαιος πως ΑΝ μπορούσαμε να έχουμε πλήρη εικόνα θα βλέπαμε πως αυτή την στιγμή που μιλάμε η Ελλάδα ξεπουλιέται στην εκκλησία βάση βυζαντινού και οθωμανικού δικαίου. Οι παπάδες επιμένουν να ασκούν πάνω μας το βυζαντινο-οθωμανικό δίκαιο. Δύο σχεδόν αιώνες μετά την απελευθέρωσή μας οι συναλλαγές συνεχίζουν να γίνονται με ταπιά και φιρμάνια του σουλτάνου και χρυσόβουλα του βυζαντινού αυτοκράτορα. Τίποτα δεν έχει αλλάξει πλην της νομισματικής μονάδας, όπου πλέον αντί κωνσταντινάτα γρόσια και άσπρα έχουμε €υρώ. Όλα τα υπόλοιπα παραμένουν ίδια. Κοτζαμπάσηδες προεστοί, κατήδες δικαστές, σατζάκ πασάδες, βοεβόδες παπάδες, μπουλουκμπασαίοι αστυνομικοί, αρματολίκια ρασοφόρων και πάει λέγοντας. Ε ρε καημένε ντουνιά…!!!

Τι λείπει για να έχουμε ένα πλήρες σκηνικό του 18ου αιώνα; Μα οι κλέφτες φυσικά. Τελικά μόνο αυτοί εξαφανίστηκαν μετά την απελευθέρωση. Έτσι όπως πάμε όμως θα ξαναγίνει και αυτό. Μας βλέπω να βγαίνουμε κλέφτες στο κλαρί για να τελειώσουμε ότι δεν καταφέραμε με την επανάσταση του ‘21. Γιατί κακά τα ψέματα, εκείνη η επανάσταση έμεινε στην μέση. Απελευθερωθήκαμε από τον τουρκικό ζυγό αλλά μας έμεινε ο βυζαντινός των παπάδων. Καιρός να τελειώνουμε και με αυτό και μην επαναπαύεστε, κατά πως φαίνετε θα ‘χουμε μετά να αποτινάξουμε και το… ρωμαϊκό δίκαιο μέχρι να βρούμε τις ρίζες μας. Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή.    

Μάθανε ότι εδώ ξεπουλάμε με χρυσόβουλα και τώρα θυμήθηκαν τα «ταπιά». Οι αγοραπωλησίες στη Μαγνησία, όπου θα γίνουν οι Μεσογειακοί, κρύβουν ένα νέο Βατοπέδι, με μοναστήρια, μητροπόλεις και συγγενείς υπουργών, αλλά και το προξενείο της Τουρκίας!

Περίεργα ονόματα έχουν οι τάσεις στο κόμμα της Ν.Δ. Είχαμε τους Βατοπεδινούς, τους «κουμπάρους», τους «ομόλογους», τους «άγονους». Φαίνεται ότι τώρα πια θα 'χουμε και τους «Νηώτες» ή «Βολιώτες» ή «Μεσογειακούς» ή «τάπιες», όσους δηλαδή εμπλέκονται στη σκοτεινή εκχώρηση δημόσιας περιουσίας στις Νηές της Μαγνησίας, περιοχή που πρόσφατα αναδείχτηκε λόγω των Μεσογειακών Αγώνων του 2013.

Η τοπική Μητρόπολη ακολουθεί το μοντέλο του Βατοπεδίου, της Μεγίστης Λαύρας και του Τοπλού, ενώ στην υπόθεση εμπλέκονται πολλά γνωστά ονόματα: Από τον υφυπουργό Οικονομικών κ. Μπέζα μέχρι την κυρία Μαντέλη και στο βάθος ο κ. Κούβελος με τους Μεσογειακούς αγώνες.

Πολλές ψηφίδες της υπόθεσης έχουν έρθει, κατά καιρούς, στη δημοσιότητα. Σήμερα ανασυνθέτουμε το ολοκληρωμένο ψηφιδωτό με τη βοήθεια του ανθρώπου που έχει ερευνήσει σε βάθος την πολύκροτη υπόθεση.

Ολόκληρο το άρθρο του ΙΟΥ στην "Ε"

Παράλληλα:

Θεαματική στροφή προς ένα αστυνομοκρατούμενο καθεστώς χωρίς δικαστικές εγγυήσεις κάνει η κυβέρνηση με σειρά απαράδεκτων νομοθετικών μέτρων, που όχι μόνο περιορίζουν τα δικαιώματα των πολιτών, αλλά θέτουν εκποδών και τις δικαστικές ή ανεξάρτητες Aρχές που μέχρι σήμερα είχαν τον έλεγχο, για να μη γίνονται αυθαιρεσίες.

Aναγορεύοντας τη δημόσια τάξη και ασφάλεια σε έννομο αγαθό υπέρτερο ακόμη και του σεβασμού της ανθρώπινης ζωής και αξίας (κατά πλήρη αναστροφή της συνταγματικής λογικής) με τα νομοσχέδια για την «κουκούλα», τους λαθρομετανάστες, τις κάμερες, τα αρχεία DNA, την περιύβριση Aρχής κ.λπ., η κυβέρνηση παίρνει μια σειρά από πολύ αυστηρά μέτρα που θέτουν σε δοκιμασία θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες.

Tαυτόχρονα, όμως, κάνει ένα τεράστιο λάθος για μια χώρα που θέλει να λειτουργεί το κράτος δικαίου, καθώς παίρνει πίσω όλες τις δικαστικές εγγυήσεις και αφήνει ως απόλυτο κυρίαρχο την αστυνομία που, όμως, έχει να επιδείξει ουκ ολίγες αυθαιρεσίες και ανεπίτρεπτες πρακτικές σε βάρος των πολιτών, για τις οποίες η χώρα έχει αντιμετωπίσει και τον διεθνή διασυρμό με «ευροκαταδίκες» και με αποφάσεις ελληνικών δικαστηρίων όπως αυτή που παρουσιάζουμε σήμερα και η οποία επικυρώνει την απόλυση αστυνομικού για βάρβαρη συμπεριφορά απέναντι σε αλλοδαπό, τον οποίο απρόκλητα εξύβρισε και ξερίζωσε την κοτσίδα των μαλλιών του!

Σε όλα αυτά τα νομοθετήματα η κυβέρνηση «κλείνοντας τα μάτια» απέναντι σε σωρεία αυθαιρεσιών που έχουν προκαλέσει αμφισβητήσεις και μάλιστα κοινωνικά πολύ έντονες, αφήνει στο περιθώριο τις δικαστικές και ανεξάρτητες Aρχές που έπρεπε να δώσουν π.χ. την άδειά τους για να γίνει καταγραφή εικόνων, ήχου κ.λπ. όταν διαπίστωσαν όχι υπήρχαν πράγματι κάποιες βάσιμες υποψίες σε βάρος πολιτών.

ΕΘΝΟΣ

ΥΣ. Γίνεται να προσφύγω στο ευρωπαϊκό δικαστήριο κατά του ελληνικού δημοσίου και της εκκλησίας αποδεικνύοντας (μ’ αυτά και μ’ αυτά) πως είμαι ακόμα ραγιάς, πως ληστεύουν και λεηλατούν ολοσχερώς και κατ’ επανάληψη την δημόσια περιουσία και δεν μπορώ να αντιδράσω; Μπορώ να απαιτήσω δια της νομίμου οδού την δήμευση της κομματικής και εκκλησιαστικής περιουσίας; Χαχαχαχαχαχα δεν γίνεται ορέ!!!! Το ξέρω. Αν γινόταν δεν θα υπήρχε “δικαστήριο” χαχαχαχαχαχαχα πάω να ψηφίσω ένα ταψί γεμιστά! Εγώ το τομάρι μου το ‘χω κρεμασμένο έτσι κι αλλιώς.

10 Ιουλίου 2009

Επιστροφή γλυπτών του Παρθενώνα;

Είναι απολύτως λογικό πως αν πράγματι θέλουμε τα κλεμμένα να επιστραφούν τότε ας ξεκινήσουμε από τα εντός της επικράτειας. Ας ξηλώσουν πρώτα από τα ντουβάρια τους οι χριστιανοί όλα τα αρχαία που έχουν εντοιχίσει κατά καιρούς, ας πάρουν από πάνω τις εκκλησίες τους για να αξιοποιήσουμε όλο τον κρυμμένο θησαυρό που κρύβεται από κάτω και μετά ας έχουμε απαιτήσεις και από τους Άγγλους. Διότι εμένα κάτι μου λέει πως ζητάνε την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα για να χτίσουν μ’ αυτά (μέσω των εσόδων που θ’ αποφέρουν;) την νέα μητρόπολη των χριστιανών αφού η παρούσα κοντεύει να πέσει. 

Μόνοι μας ψηφίσαμε...

Αφού ξεφούσκωσαν οι περισσότεροι πάγιοι εθνικοί στόχοι της Ρωμιοσύνης, όπως το να λειτουργήσει η θεολογική σχολή της Χάλκης, να μην ονομάζονται Μακεδόνες οι βόρειοι γείτονές μας κ.τ.λ. κ.τ.λ. κι αφού μάλλον βαρέθηκαν να ασχολούνται κατά κόρον Μ.Μ.Ε. και νεοέλληνες με τους πολλούς και διάφορους διαχρονικούς και κατά περίπτωση “εχθρούς του Ελληνισμού” (Αμερικανούς, C.I.A., Eβραίους, κομμουνιστές, Σκοπιανούς κ.λπ.), ένας νέος εθνικός στόχος κι ένας νέος φανταστικός εχθρός -παρόμοιου  τύπου με τους προηγούμενους- γεννήθηκε στους αποπροσανατο-λισμένους εγκεφάλους των νεοελλήνων.

* * *

Κατακλύστηκαν τις τελευταίες ημέρες τα ηλεκτρονικά μας ταχυδρομεία τόσο της “Eλεύθερης Έρευνας”, όσο και τα προσωπικά των συνεργατών της από μηνύματα ελληναράδων, που προέτρεπαν να επισκεφθούμε την ιστοσελίδα της εφημερίδας “Γκάρντιαν” και να ψηφίσουμε για την επιστροφή των μαρμάρων. Αποτέλεσμα;

« Στην πρώτη θέση του τοπ-τεν με τις πιό διαβασμένες σελίδες του ηλεκτρονικού “Γκάρντιαν” στρογγυλοκάθονται τα... Μάρμαρα του Παρθενώνα και η ψηφοφορία για την επιστροφή τους. Η σελίδα αυτή -αφού εξαπλώθηκε στο ίντερνετ σαν ιός- ξεπέρασε σε επισκεψιμότητα ακόμα και το θάνατο του Μάικλ Τζάκσον και τις διαδηλώσεις στο Ιράν.

» Μπήκαν 380.000 χρήστες του ίντερνετ και ψήφισαν 129.974. Από αυτούς το 94,8% ήταν υπέρ της επιστροφής. Η ψηφοφορία εξελίχθηκε σε προσωπική Ελληνική υπόθεση, αφού οι μισοί ψηφοφόροι ήταν Αθηναίοι. Μόνο το 6% ήταν Λονδρέζοι. Ο “Γκάρντιαν” μας δίνει ελαφρυντικά για τα άμεσα αντανακλαστικά μας: “Κάθε χρήστης από την Αθήνα επισκέφτηκε την ιστοσελίδα κατά μέσο όρο δύο φορές την ημέρα. Οι Αθηναίοι ένοιωσαν, ότι πρέπει να εξασκήσουν τα δημοκρατικά τους δικαιώματα. Στο κάτω-κάτω αυτοί ανακάλυψαν την έννοια της δημοκρατίας”.» (X.I.Π., εφημ. “Ελευθεροτυπία”, 09.07.09.)

Όταν επί χρόνια το Ελληνικό Κράτος, η Εκκλησία και οι νεοέλληνες αφ’ ενός εμπορεύονται τα αρχαία με αρχαιοκαπήλους κι αφ’ ετέρου ακόμα και σήμερα δείχνουν τελείως απαξιωτική συμπεριφορά προς την αρχαία κληρονομιά (διαβάστε: Από τις εκκλησίες της Πλάκας να αρχίσει η επιστροφή των μαρμάρων και Η λογοκοπία περί επαναπατρισμού των Ελληνικών αρχαιοτήτων), σήμερα παρουσιάζονται ως τα θύματα της υπόθεσης, δημιουργούν ένα νέο φανταστικό “εχθρό”, το Βρεταννικό Μουσείο και θέτουν ένα νέο “εθνικό στόχο”: Την Eπιστροφή των μαρμάρων.

Αυτή είναι η νοοτροπία και η συμπεριφορά του υπηκόου του πνιγμένου στη διαφθορά και τη θεοκρατία τελευταίου μεσαιωνικού κράτους της Ευρώπης, που ψευδωνύμως ονομάζεται Ελλάς, του -περίγελου του πολιτισμένου κόσμου- νεοέλληνα Ρωμιού, του έσχατου αυτού αυτοεξευτελισμού του Έλληνα. Αυτή είναι επίσης μια απόδειξη του κομπλεξισμού του,  γιατί προσπαθεί κουτοπόνηρα να κρύψει την πολιτισμική του ασημαντότητα πίσω από κάθε είδους "εθνικές" διεκδικήσεις νομίζοντας βλακωδώς, ότι θα εξαπατήσει τους "κουτόφραγκους", όπως εξαπατά τον εαυτό του.

Freeinquiry.gr-Ελεύθερη Έρευνα

8 Ιουλίου 2009

Λάθε βιώσας.

Πριν λίγο καιρό είχα την τύχη να συμμετέχω στην δεύτερη πανελλήνια σύναξη φίλων της επικούρειας φιλοσοφίας. Εκατό και πάνω άνθρωποι απ’ όλη την Ελλάδα συγκεντρώθηκαν για να συζητήσουν περί της φιλοσοφίας του Επίκουρου και την πραγμάτωσή της στο σήμερα. Αν και κυνικός ως προς την φιλοσοφία ωστόσο δεν ήθελα να χάσω αυτή την σύναξη για τους εξής δύο λόγους.

Πρώτον, μου αρέσει η φιλοσοφία του Επίκουρου έχει πολλά κοινά με την φιλοσοφία των κυνικών και οι διαφορές εστιάζονται περισσότερο στον τρόπο έκφρασης παρά στην ουσία. Και τα δύο αυτά φιλοσοφικά ρεύματα ξεκινούν με τις αρχές του κατά φύση ζειν και της απόρριψης όλων των θεών των οποίων η ύπαρξη στηρίζεται σε ιδέες απόδοσης νοητών φαντασιακών οντοτήτων και οι οποίες στηρίζονται αποκλειστικά στην πίστη και στις αποδοχή κάποιων δοξασιών ως αλήθειες. Η επικούρεια όπως και η κυνική φιλοσοφία αρνούνται οτιδήποτε δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό μέσω των αισθήσεων και της λογικής και θέτουν την έννοια του θεού σε επίπεδο πανθεϊσμού ο οποίος δεν έχει την ανάγκη αποδοχής των όποιων δοξασιών αλλά αντίθετα απαιτεί την λατρεία του σύμπαντος κόσμου με την μορφή που αυτός έχει ή αν προτιμάτε, με την μορφή που είναι άμεσα αντιληπτός απ’ όλους μας.

Ο δεύτερος λόγος που δεν ήθελα να χάσω αυτή την σύναξη είναι διότι κάτι παρόμοιο έχει να συμβεί στον ελλαδικό χώρο εδώ και τουλάχιστον δύο χιλιετηρίδες και τούτο από μόνο του είναι αρκετό για να την υποστηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις. Το γεγονός αυτής της σύναξης για μένα είναι κάτι παραπάνω από μια απλή απόλαυση ποιοτικής συζήτησης. Είναι κατά την γνώμη μου ένα σαφές δείγμα πως η κοινωνία έχει αρχίσει έμπρακτα πλέον να αναζητά το νόημα της ζωής στρεφόμενη ξανά σε αυτή την ίδια την ζωή για να βρει απαντήσεις. Είναι μια σαφής ένδειξη πως το νοητό αμφισβητείται δίνοντας την θέση του στο πραγματικό το οποίο με την σειρά του μας θέτει μπροστά στην αλήθεια της διαχείρισης της ζωής μας σε τούτη την γωνιά του σύμπαντος.

Άκουσα λοιπόν με προσοχή όλους τους ομιλητές και πραγματικά όλες οι εισηγήσεις είχαν αρκετό ενδιαφέρον και άποψη που λίγο πολύ έδινε ένα ενθαρρυντικό στίγμα εξέλιξης της σκέψης με βάση την επικούρεια φιλοσοφία. Παρατήρησα όμως πως όλοι, μα όλοι ανεξαιρέτως, ασχολήθηκαν με την σημασία της βασικής αρχής των επικούρειων, αυτής του λάθε βιώσας. Οι σκέψεις των εισηγητών περιστράφηκαν γύρω από την σημασία αυτών των δύο λέξεων και τον τρόπο προαγωγής τους στην πράξη. Ως κεντρική ιδέα τέθηκαν οι σκέψεις του κατά πόσο το λάθε βιώσας επιτρέπει την συμμετοχή στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα. Αντιλήφθην ένα μεγάλο ερωτηματικό του αν τελικά για να ακολουθηθεί πρακτικά το λάθε βιώσας θα έπρεπε ή όχι να εγκαταλειφθούν οι ενασχολήσεις με την πολιτική και την κοινωνία και να περιοριζόμαστε μόνο στα του κήπου και μεταξύ φίλων.

Μου γεννήθηκε λοιπόν το ερώτημα εκείνη την στιγμή. Αν για δύο λέξεις υπάρχουν τόσες πολλές και διαφορετικές σημασίες τι θα γινόταν αν οι λέξεις ήταν τρείς και ποιο το χάος αν μελετούσαμε ένα βιβλίο λέξη προς λέξη; Ο επίκουρος και πολλοί ομοϊδεάτες του κατόπιν είχαν και έχουν γράψει χιλιάδες τόμους σκέψεων. Έχουν ζήσει παραδειγματίζοντάς μας ακόμα και αν δεν είχαμε (όπως πράγματι δεν έχουμε) σχεδόν κανένα από τα γραπτά έργα τους. Άλλωστε είναι πρωτεύουσα αρχή του επικούρειου φιλοσοφικού ρεύματος η διδαχή μέσω των πράξεων. Με αυτό τον τρόπο έδωσαν στον λόγο υπόσταση καταρρίπτοντας τον κίνδυνο της δημαγωγίας.

Γιατί όμως αυτή η αναζήτηση; Γιατί υπάρχει ακόμα αυτό το ερώτημα το οποίο κανονικά θα έπρεπε να έχει θέση κανόνα αντί ερωτήματος; Τι είναι αυτό που στην Ελλάδα του 21ου αιώνα θέτει τον λάθρο βίο ως ερώτημα και όχι ως τρόπο ζωής;

Λάθε βιώσας λοιπόν ή στα νέα ελληνικά «ζήσε στην αφάνεια». Τούτο δεν σημαίνει φυσικά απραξία. Αφάνεια δεν σημαίνει αεργία. Θα μπορούσα περιφραστικά να το αποδώσω ως: Κάνε ότι είναι να κάνεις χωρίς να επιδιώκεις την αναγνώριση και την δόξα και το χρήμα. Κάνε ότι είναι να κάνεις με σκοπό το δημόσιο όφελος χωρίς καθόλου να σε απασχολεί αν θα γίνεις διάσημος αν θα σε γράψει η ιστορία ή αν θα γίνεις πλούσιος. Κάνε ότι θέλεις να κάνεις προς όφελος του εαυτού σου και του οίκου σου χωρίς πολλές φανφάρες και επιδείξεις ικανοτήτων, χωρίς να αποζητάς την αναγνώριση και τις τιμές. Αυτές είτε θα έρθουν μόνες τους (ανάλογα του τι κάνεις) αλλά και αν δεν έρθουν μικρό το κακό διότι κατ’ ουσία είναι άχρηστες. Το μοναδικό όφελος που έχουμε είναι από αυτό που κάνουμε από τις πράξεις μας και όχι από τις τιμές που ίσως αυτές αποφέρουν.

Αν αυτού του είδους ο λάθρος βίος γίνει πραγματικότητα είναι πολύ εύκολο να αντιληφθούμε τις καίριες διαφορές που θα είχε η κοινωνία μας. Τούτη η φιλοσοφική στάση θα μας οδηγούσε στην ανυπαρξία όλων των μεγάλων ανδρών και γυναικών. Αν ίσχυε το λάθε βιώσας δεν θα υπήρχαν ούτε διάσημοι ηγέτες ούτε διάσημοι καλλιτέχνες. Θα υπήρχαν διάσημα έργα αλλά όχι διάσημοι άνθρωποι.

Και τίθεται το ερώτημα. Ποιο το προσωπικό όφελος από όλη αυτή την ιστορία; Μα είναι απλό. Μια καλύτερη κοινωνία όπου όλοι θα ζουν καλύτερα και όχι κάποιοι καλύτερα από κάποιους άλλους. Τα πρόσωπα θα κρίνονταν από το έργο τους και όχι από την διασημότητά τους αλλά ακόμα και αν αποκτούσαν διασημότητα αυτή δεν θα επηρέαζε την πορεία των έργων τους. Με τον λάθρο βίο ένα έργο θα γινόταν διάσημο λόγω της αντικειμενικής του αξίας και όχι επειδή είναι δημιούργημα ενός διάσημου ή ενός πλούσιου. Οι περισσότεροι των διάσημων που γνωρίζουμε δεν θα υπήρχαν υπό το πρίσμα της επικούρειας θέασης των πραγμάτων.

Με την κατάσταση ως έχει σήμερα, όλοι ανεξαιρέτως λειτουργούν με το σκεπτικό να γίνουν διάσημοι αυτοί και όχι τα έργα τους. Έργο και άνθρωπος έχουν ταυτιστεί και από ένα σημείο και μετά το έργο δεν έχει καμία αξία αλλά ποιος το έκανε.Το έργο-η πράξη δεν είναι τις περισσότερες (αν όχι όλες) τις φορές παρά το μέσον για να γίνουν αυτοί διάσημοι και πλούσιοι και αν μπορούν αυτό να το επιτύχουν χωρίς να χρειαστεί να παράγουν έργο, τότε ακόμα καλύτερα αφού γλυτώνουν και τον κόπο. Για την φιλοσοφία του λάθρου βίου όμως κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο. Αν το λάθε βιώσας είχε γίνει έμπρακτα αποδεκτό τότε δεν θα υπήρχαν πρωθυπουργοί δεν θα υπήρχαν πρόεδροι δεν θα υπήρχαν αξιωματούχοι χωρίς όμως τούτο να σημαίνει πως δεν θα υπήρχε και κοινωνική πολιτική οικονομική και πολιτιστική ζωή. Απλώς δεν θα υπήρχαν καθοδηγητές και σωτήρες επ ‘αυτών και όχι αυτά καθαυτά τα ίδια.

Είναι εύκολο από αυτά να συμπεράνουμε και ποιοι είναι οι εχθροί του λάθρου βίου. Όλοι αυτοί που σήμερα κυβερνούν και εξουσιάζουν είναι σαφώς ενάντια στο ενδεχόμενο απώλειας των τιμών και των περισπούδαστων θέσεων που ήδη κατέχουν και έχω ήδη γράψει αρκετές φορές εδώ γι αυτό το θέμα οπότε δεν θα επεκταθώ άλλο.

Υπάρχει όμως ένας τομέας όπου το λάθε βιώσας όχι μόνο έχει επικρατήσει αλλά έχει κάνει θραύση και σχεδόν μονοπωλεί τον χώρο. Μάλιστα αυτός ο τομέας είναι ακριβώς εκείνος όπου ο λάθρος βίος δεν θα έπρεπε ούτε κατά διάνοια να υπάρχει αλλά όμως η ύπαρξή του ευνοεί ακριβώς το φαινόμενο της αλαζονικής εξουσίας. Ποιος είναι αυτός ο τομέας; Μα το ελληνικό δημόσιο βεβαίως. Είναι ο μοναδικός τομέας στην Ελλάδα όπου τόσο οι υπηρεσίες όσο και τα πρόσωπα λειτουργούν απολύτως λάθρα. Μήτε ξέρουμε ποιος έκανε μήτε τι έκανε. Παράλογο; Ναι! Βολικό όμως για την εξουσία. Βολικό διότι και οι διάσημοι έχουν την τιμητική τους και οι βρωμοδουλειές γίνονται χωρίς να το μαθαίνει ο δήμος.

Έτσι έχουμε οδηγηθεί στον τραγέλαφο όπου η μεν προσωπική ζωή ανάγεται σε δημόσιο και τα δε δημόσια ανάγονται σε λάθρα. Αφανή. Λάθε βιώσας δεν θέλατε; Πάρτε λάθε βιώσας να ‘χετε αλλά όχι εκεί που πρέπει παρά μόνο εκεί που βολεύει τους άρχοντες. Στον δημόσιο βίο δηλαδή και στις υπηρεσίες που αφορούν ένα κράτος.

Το πώς κατάφεραν να φέρουν τα πάνω κάτω παραλύοντας την λογική του Επίκουρου είναι ένα άλλο θέμα που ίσως αναπτύξω μια άλλη στιγμή. Ο Επίκουρος πριν φτάσει στο μάθημα του λάθρα βιώσαντος ανθρώπου δίδασκε την αποχή από τις κενές εξουσίες. Πριν φτάσει κάποιος στο μάθημα του λάθε βιώσας έπρεπε εμπράκτως να έχει βιώσει την ισότητα και την ισοτιμία του κήπου. Άλλως το επόμενο μάθημα (το λάθε βιώσας δηλαδή) θα ήταν ανευ πρακτικής αξίας. Δεν μπορεί να ξέρεις διαίρεση αν δεν μάθεις πρώτα πολλαπλασιασμό. Και όμως η πραγματικότητα σήμερα κάπως έτσι δείχνει. Δεδομένο πως τούτο είναι φρικιαστικά παράδοξο αλλά όντως συμβαίνει και όποιος διαφωνεί ας ανασκοπήσει την κοινωνία σήμερα όπου θα το διαπιστώσει ευρύτατα σε όλους τους δημόσιους φορείς.

Δεν έχει σημασία γι αυτούς (δοξομανείς) αν ο Επίκουρος έθεσε το λάθε βιώσας στο επίπεδο του προσώπου. Δεν έχει γι αυτούς σημασία πως ο λάθρος βίος αφορά το πρόσωπο. Για τους άρχοντες δεν υπάρχει προσωπική ζωή παρά μόνο δημόσια και αφού τους βόλευε έτσι πέρασαν το πρόσωπο στην θέση του δήμου. Ω τι αλαζονεία, θα μου πείτε ε; Ναι πράγματι. Είναι σαν να λέμε πως η αφανής ζωή είναι μόνο για τον δήμο αφού ο Δήμος είναι στην πραγματικότητα ο άρχοντάς του και συνεπώς η αφάνεια μεταφέρεται στον δήμο και όχι στον άρχοντα. Συμφέρει αυτό τους άρχοντες απ’ όλες τις απόψεις. Το κυριότερο είναι πως υπάρχοντας ο δήμος στην αφάνια αυτοί έχουν λιγότερο κίνδυνο απώλειας της εξουσίας της δόξας και του χρήματος. Για σκεφτείτε λίγο αυτό και πείτε μου είναι ή δεν είναι έτσι τα πράγματα; Έχουμε τους διάσημους άρχοντες και τον αφανή (λάθρο) δημόσιο τομέα ή όχι;

Τι μπορούμε να κάνουμε για να το αλλάξουμε αυτό; Τρόποι υπάρχουν και πολλούς τους έχω προτείνει ήδη. Τώρα που θα λείπω διακοπές (στα όρη και στα βουνά) ψάξτε ανατρέξτε σε προηγούμενες δημοσιεύσεις μου όπου θα βρείτε τρόπους αντίδρασης. Άσχετα αν δεν σας αρέσουν. Προσωπικά δεν με αφορά το θέμα. Δεν με αφορά διότι ως κυνικός και ως αναρχικός έχω ήδη απορρίψει και τους διάσημους και τις εξουσίες τους. Για να το πω με μια πρόταση. Βάλτε όσοι επικούρειοι περισσότερο κυνισμό στην ζωή σας και απορρίψτε την εξουσία. Θεωρώ πως είναι μια καλή αρχή για να γίνει η Ελλάδα κήπος έστω και αν αυτό σημαίνει πως μετά οι κυνικοί δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης. Αλλά και γι αυτό ίσως γράψω κάποια άλλη στιγμή.

 

ΥΣ είμαι ήδη σε διακοπές αλλά ακόμα έχω πρόσβαση στο διαδίκτυο. Από βδομάδα όμως δεν ξέρω αν θα έχω και κατά πόσο. Εύχομαι σε όλους καλή ξεκούραση και ότι ποθεί να πάθει ο καθένας.

 

ΥΥΣ. για σύγχρονες απόψεις επικούρειων συστήνω ανεπιφύλακτα το περιοδικό “Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ”

1 Ιουλίου 2009

Ο Όλυμπος δεν είναι ιδιοκτησία της Μονής

Μετά την Σκύρο σειρά έχει ο Όλυμπος. Το βουνό ανήκει στο μοναστήρι θεωρούν τα κοπρόσκυλα οι παπάδες. Εβδομήντα χιλιάδες στρέμματα λένε πως είναι δικά τους!

Θυμάστε που σας έλεγα σε παλιότερη δημοσίευση πως θα έχουμε πληθώρα εκκλησιαστικών διεκδικήσεων τόσο σε γη όσο και σε ακίνητα διότι επέρχεται ο διαχωρισμός εκκλησίας κράτους και πρέπει να έχουν περιουσία οι κοπρίτες παπάδες για να συνεχίσουν να ζουν χωρίς να εργάζονται; Ε λοιπόν βάλτε και το Όλυμπο στις διεκδικήσεις τους. Θα εμφανίσουν πάλι κάνα χρυσόβουλο οι αγύρτες πως τα έχουνε κληρονομιά από τον αυτοκράτορα του βυζαντίου.

Προτροπή προς τους κατοίκους του Λιτόχωρου. Τραβάτε στο μοναστήρι και κλειδώστε τους μέσα. Όποιος θέλει να βγει θα υπογράφει πως δεν δικαιούται τίποτα παραπάνω στην ζωή του πλην ενός πιάτου φαγητού και αυτό αν μπορεί να το παράγει ο ίδιος. Αλλιώς… νηστεία και προσευχή μέχρι να αποδημήσει στον θεό του. Φτάνει πια με τα καθήκια.

Κάθε μορφή πάλης, εναντίον των βλέψεων της ηγεσίας της Μονής του Αγίου Διονυσίου στις εκτάσεις του εθνικού δρυμού του Ολύμπου, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ο δήμος Λιτοχώρου. Έτσι, εκτός από τη δικαστική του προσφυγή εναντίον του Μοναστηριού, ομόφωνα προχθές το βράδυ το δημοτικό συμβούλιο πήρε απόφαση να συνδιοργανώσει, από κοινού με τη Δημοτική Επιτροπή Αγώνα, συλλαλητήριο διαμαρτυρίας, την Κυριακή 5 Ιουλίου στις 11.00 το πρωί, στην κεντρική πλατεία του Λιτοχώρου.

«Αέρα» στα πανιά των διαμαρτυρόμενων, για τις απέραντες εκτάσεις που κατέχει το Μοναστήρι στον Όλυμπο, Λιτοχωριτών, φαίνεται πως έδωσε η πρόσφατη παραγγελία του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδά προς τον εισαγγελέα Εφετών Θεσσαλονίκης να διερευνήσει το αν οι τίτλοι κυριότητας, που εμφανίζει η Μονή για περίπου 70.000 στρέμματα στον Όλυμπο, είναι νόμιμοι.
Το ενδιαφέρον του δήμου Λιτοχώρου εστιάζεται κυρίως στα περίπου 4.500 στρέμματα, που το Μοναστήρι διεκδίκησε δικαστικά και κέρδισε από το δημόσιο, τα οποία ωστόσο, με άλλη δικαστική απόφαση, είχε κερδίσει ο δήμος έναντι του δημοσίου!
Δεν είναι βέβαια το μόνο «περίεργο» σ’ αυτήν την υπόθεση, στην οποία εμπλέκεται ένας πλαστογράφος δημόσιος υπάλληλος των αρχών του 20ού αιώνα (που συνελήφθη και πέθανε στη φυλακή) κι ένας δικαστικός λειτουργός, ο πρώην πρωτοδίκης Λεωνίδας Στάθης, γνωστός για τη συμμετοχή του στο «παραδικαστικό» κύκλωμα. Και οι δυο φέρονται να έχουν βοηθήσει το Μοναστήρι να αποκτήσει τους τίτλους κυριότητας που εμφανίζει σήμερα σε διάφορες δικαστικές αίθουσες ο ηγούμενος της Μονής.
«Εμείς ενδιαφερόμαστε κατ’ αρχήν για τα 4.500 στρέμματα, τα οποία είναι ιδιοκτησία μας», λέει ο δήμαρχος Λιτοχώρου Σάκης Τσιφοδήμος (υπενθυμίζοντας ότι ο δήμος έχει ήδη προσφύγει στα δικαστήρια διεκδικώντας από το μοναστήρι αυτή τη φορά την επίμαχη έκταση),  «αλλά και για όλες τις άλλες εκτάσεις της Μονής. Θεωρούμε ότι ένα μοναστήρι δεν μπορεί να κατέχει ένα πολύ μεγάλο μέρος του Ολύμπου, με όποιον τρόπο κι αν το απέκτησε».
Γι αυτό και το κάλεσμα που απευθύνει δεν αφορά μόνο τους Λιτοχωρινούς. «Καλούμε όλο τον κόσμο, από όλη την Πιερία και από όλη την Ελλάδα να συμπαρασταθεί στον αγώνα που δίνουμε», λέει, γιατί ούτε λίγο ούτε πολύ, «μόνον οι κορφές του Ολύμπου φαίνεται να είναι εκτός της ιδιοκτησίας του Μοναστηριού»!
Μένει να δούμε, την Κυριακή 5 Ιουλίου, αν θα είναι στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας σύσσωμοι  οι αυτοδιοικητικοί και πολιτικοί παράγοντες του νομού, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν πάρει θέση στη διαμάχη του δήμου και των κατοίκων της περιοχής, συντασσόμενοι πίσω από δικαστικές αποφάσεις που έχουν χάσει προ πολλού το κύρος τους.

Ο Όλυμπος δεν είναι ιδιοκτησία της Μονής

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails