Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

26 Φεβρουαρίου 2010

Τι επαγγέλλεσθε κύριε;

Συζήτηση σε τραπέζι όπου βρέθηκα μεταξύ δημοσίων υπαλλήλων πριν δεκαπέντε χρόνια.

- Εσύ που δουλεύεις;

- Στην ΔΕΗ

- και τι ακριβώς δουλειά κάνεις στην ΔΕΗ;

- τι εννοείς;

- εννοώ ποιο είναι το αντικείμενό σου, η ειδικότητά σου στην ΔΕΗ

- αααα (κορδώνεται) είμαι συνδικαλιστής!

- δηλαδή…; Τι κάνεις εκεί που πας; Με τι ασχολείσαι;

- (κορδώνεται σαν να κατάπιε στειλιάρι) ε μου έχουν εκεί ένα γραφείο χώρια σε δικό μου δωμάτιο…

- και τι κάνεις στο γραφείο; Πως περνάει η ώρα;

- έλα μωρέ τα ξέρεις τώρα… καφέ… κανα ουισκάκι… λίγο διάβασμα… κανα τάβλι… λίγο χαβαλές…

- έεεεελα ρε πολύ καλά είσαι!!! Μπράβο!!! Και από λεφτά;

- (με γρήγορο κλείσιμο ματιού) τέσσερα πέντε κατοστάρικα (χιλιάδες δραχμές)

- μπράβο ρε μεγάλε!!!! Μα καλά πως χώθηκες στην ΔΕΗ;

- μ’ έβαλε ο βουλευτής μου, είχα κι ένα χαρτί ηλεκτρολόγου…

- ναι ε; …τώρα που είπες «ηλεκτρολόγος»… με ρώτησε ένας φίλος χθες, πως θα μετρήσουμε πόσα μέτρα είναι το καλώδιο μιας κουλούρας χωρίς να την ξεδιπλώσουμε;

- τι σχέση έχει τώρα αυτό;;;; Έλα ρε-με μαλακίες θα ασχολούμαστε τώρα… χεστήκαμε… πως θα μετρήσουμε την κουλούρα…. άλλωστε θα το γράφει η ετικέτα!

-σωστά, γι αυτό είναι οι ετικέτες!!! Με το πρωτάθλημα τι λέτε να γίνει φέτος ρε παιδιά; ποιος θα το πάρει;

- μισό να σας πει ο ειδικός!!! Έχουμε και λέμε…

25 Φεβρουαρίου 2010

Η Αφροδίτη και ο μέσος δάχτυλος

Ο έρωτας και ο λόξυγκας δεν κρύβονται. Το ίδιο και η ανασφάλεια που νοιώθει ο σύγχρονος μέσος Έλληνας απέναντι σε προοδευτικούς και δημοκρατικούς θεσμούς, όπως η ελευθερία του λόγου για παράδειγμα. Θέλουμε να λέμε ότι έχουμε δημοκρατία και ότι είμαστε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό Κράτος, αλλά στην πράξη ο συντηρητισμός συνεχίζει να μας «τσιγκλάει».

Κάπως έτσι τσιγκλήθηκε ο κ. Πετσάλνικος, εκπροσωπώντας και ολόκληρο το σώμα των Ελλήνων βουλευτών, με αυτό το εξώφυλλο γερμανικού περιοδικού:



Συνηθισμένος στη μέση νεοελληνική αντίληψη, αντί να προβάλει κάποιο επιχείρημα εναντίον αυτής της δημοσίευσης (εφόσον είχε), αποφάσισε απλά να θιχτεί και να μιλήσει για κάτι τελείως άσχετο, όπως οι αποζημιώσεις της Γερμανίας από τον πόλεμο, οι προμήθειες της Ελλάδας με γερμανικό στρατιωτικό υλικό, κλπ. Εξέφρασε δηλαδή τη διαμαρτυρία του στη γερμανική κυβέρνηση για εθνικά θέματα και όχι απέναντι στον εξ’ αρχής υπεύθυνο· δηλαδή το καθεαυτό περιοδικό. Σκεφτείτε τώρα εγώ να αναρτούσα μία φωτογραφία με τη βασίλισσα της Αγγλίας να κάνει κωλοδάχτυλο, και η βρετανική βουλή να έκανε διάβημα διαμαρτυρίας στην ελληνική κυβέρνηση, περιλαμβάνοντας και τη δυσφορία της για το μονοπώλιο της Ελλάδας στα πνευματικά δικαιώματα της ονομασίας της φέτας. Λογικότατο.
Ο κ. Πετσάλνικος πρόσθεσε επίσης και κάτι πράγματα περί προσβολής της ιστορίας, των ιερών συμβόλων του ελληνισμού κλπ. Συγκεκριμένα δήλωσε:
«Κάθε λαός σε κάθε χώρα έχει και ορισμένα σύμβολα που έχουν μια κάποια ιερότητα. Για εμάς τους Έλληνες αυτά τα σύμβολα έχουν να κάνουν με την ίδια την ιστορία μας. Η χρησιμοποίηση με τέτοιο κακόγουστο, χυδαίο και αμόρφωτο τρόπο, προκαλεί και δικαιολογημένα εκνευρίζει.»
Εξαιρετικος αυτοσαρκασμός! Διότι ο κ. Πετσάλνικος, και η Βουλή των Ελλήνων που εκπροσωπεί, μάλλον θεωρούν ότι ένα αρχαίο κωλοδάχτυλο είναι πιο προσβλητικό από ένα σωρό άλλα νεοελληνικά κωλοδάχτυλα. Προφανώς, η Βουλή των Ελλήνων δεν έχει πρόβλημα «ιερότητας» με τη χαβούζα που έχει περικυκλώσει τον Παρθενώνα και ονομάζεται σύγχρονη Αθήνα. Ούτε έχει πρόβλημα με τους εγκαταλελειμμένους αρχαιολογικούς χώρους, ή τους εξαθλιωμένους ανθρώπους, τους άστεγους και τους χρήστες ναρκωτικών στην αυλή του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.
Επίσης, η Βουλή των Ελλήνων φαίνεται πως δεν γνωρίζει ότι και η ίδια αποτελεί βασικό θεσμό του δημοκρατικού πολιτεύματος, αυτού πού τόσο περίτρανα διαλαλούμε ότι διαδώσαμε στον κόσμο, διαφορετικά δεν θα διέβαλε το πολίτευμα με νόμους όπως η βουλευτική ασυλία, ούτε θα προσέβαλε τις αρχές της ισότητας, της ισονομίας και της αξιοκρατίας, ταΐζοντας κάτι χιλιάδες χαραμοφάηδες υπάλληλους στις αυλές της με 16 μισθούς.
Εν τέλει, ας μη μιλήσουμε για σεβασμό στην ιερότητα των συμβόλων της ιστορίας μας, γιατί τόσο το επίπεδο της εθνικής παιδείας, όσο και το cheek-to-cheek που χορεύει το Κράτος με τον μεγαλύτερο εχθρό αυτών των συμβόλων, την εκκλησία, συνεχώς αποδεικνύουν το αντίθετο.
Όμως, πού να πάει το μυαλό του κ. Πετσάλνικου σε τέτοια ζητήματα, όταν νομίζουμε ότι επειδή ο Παρθενώνας (έχει την ατυχία να) δεσπόζει στο κέντρο της σύγχρονης Αθήνας, μπορούμε να βγάζουμε γλώσσα και να μιλάμε για Δημοκρατία και όλα τα ιδεώδη που εξέφραζε κάποτε αυτό το μνημείο, ενώ στην πράξη δεν έχουμε την παραμικρή σχέση με τη δημοκρατία, την αισθητική, το μέτρο, τη φιλοσοφία και τις επιστήμες. Η ειρωνεία της υπόθεσης μάλιστα, είναι το γεγονός ότι χωρίς τη Γερμανία του 19ου αιώνα, ενδεχομένως οι Έλληνες των τελευταίων δύο αιώνων να μην είχαν και ιδιαίτερη επαφή με την αρχαία Ελλάδα, και πολύ πιθανώς ακόμα να βόσκαγαν τα πρόβατά τους κάτω από την Ακρόπολη.

Ο ώριμος και υπεύθυνος άνθρωπος θα δει την κριτική ως μία ευκαιρία για να βελτιώσει τον εαυτό του. Ο ανώριμος και ανόητος, θα την εκλάβει ως πρόκληση για να γκρινιάξει και να πουλήσει εξυπνάδα. Φυσικά, το ίδιο ισχύει και σε επίπεδο λαού.

Το ελληνάκι

Δείτε επίσης και το παρακάτω βίντεο όπου ο κύριος Χατζημαρκάκης λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους:

Μας λήστεψαν αγαπητοί. Οι απατεώνες που ψηφίζουμε λήστεψαν κι εμάς και την ΕΕ και ποιός ξέρει τι άλλο ακόμα κι εμείς αντί να εξεγερθούμε αντί να κατέβουμε στους δρόμους και να στείλουμε όλους αυτούς τους απατεώνες στην φυλακή δημεύοντας και τις περιουσίες τους κλαιγόμαστε πως μας προσβάλουν οι… κακοί Γερμανοί. Και δεν είναι μόνο αυτό. Εγκαλούμε ταυτόχρονα το περιοδικό για ρατσισμό γιατί μας έθιξε τους ηγέτες μας τους κλέφτες. Δηλαδή τι; Έπρεπε να μας πουν και μπράβο; Μα τόσο ηλίθιοι είμαστε πια; Τόσο δούλοι; Τόσο ραγιάδες; Τόσο τιποτένιοι που απαιτούμε σεβασμό στους απατεώνες έστω και αν χρεώθηκαν τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας;

Πήραμε πακτωλούς χρημάτων από την ΕΕ και αντί να φτιάξουμε μια χώρα πρότυπο βρεθήκαμε να χρωστάνε και τα εγγόνια μας. Τριακόσια δις € λείπουν. Όχι ένα όχι δύο αλλά τριακόσια! Αν τα είχαν κλέψει οι Γερμανοί από εμάς θα τους βρίζαμε στον αιώνα τον άπαντα και με το δίκιο μας αλλά τώρα εμείς αντί να βρίζουμε τους κλέφτες που ψηφίσαμε βρίζουμε τους Γερμανούς για ρατσιστές. Αίσχος!!! Η απόλυτη ξεφτίλα!!! Τέτοιοι είμαστε, έχουμε τους πολιτικούς που εμείς επιλέξαμε κατ’ εικόνα και ομοίωση της κοινωνίας μας όπου αν δεν κλέψεις αν δεν γίνεις απατεώνας προκοπή δεν βλέπεις. Στην Ελλάδα του 2010 ο τίμιος είναι βλάκας και ο απατεώνας έξυπνος. Οκ το ξέρω κι εγώ εδώ ζω αλλά μια του κλέφτη δυο του κλέφτη τρεις και την κακιά του μέρα όπως λέει η παροιμία. Μας πήρανε χαμπάρι πως κλέψαμε και δικαίως μας βρίζουν. Εμείς ο λαός αν όντως δεν είμαστε απατεώνες οφείλουμε να πετάξουμε έξω από την βουλή τα λαμόγια και να τους στείλουμε φυλακή όχι να τους υποστηρίζουμε κιόλας!!!! Καταντήσαμε αηδία δηλαδή!

Από την άλλη είναι και το θέμα της ελευθερία του τύπου. Όταν οι δικές μας εφημερίδες βρίζουν τους άλλους δεν είναι ρατσισμός αλλά ελευθερία λόγου αλλά όταν δικαίως βρίζουν εμάς είναι ρατσισμός; χα! Πόσο γελοίοι μπορεί να ήμαστε; Πόσο ηλίθιοι; Βλέπω και κάτι άνανδρα καθάρματα που όταν στην Ολλανδία είχε γίνει θέμα το σκίτσο του Μωάμεθ μιλούσαν για ελευθερία έκφρασης και έσκιζαν τα ρούχα τους για τους καθυστερημένους Μωαμεθανούς αλλά τώρα που είδαν την Αφροδίτη της Μήλου να μας στέλνει τα… χαιρετίσματα κόπτωνται ξαφνικά για τα ιερά και τα όσια της φυλής. Η ελευθερία του λόγου δηλαδή κατ’ αυτά τα γελοία υποκείμενα υπάρχει μόνο σε ότι αφορά τους άλλους. Εμείς στο απυρόβλητο. Ε ρε φτύσιμο που θέλουν όλοι αυτοί. Ε ρε απατεώνες!    

22 Φεβρουαρίου 2010

Παγανιστική ιεροτελεστία της άνοιξης.

Πρωτοχρονιά των αρχαίων Αρκάδων σήμερα και στην Ρωσία και δη στην βόρεια κάποιοι αυτή την μέρα εορτάζουν τον ερχομό της άνοιξης σε μια ιεροτελεστία που αν δεν την ζήσεις είναι σχεδόν αδύνατο να την κατανοήσεις. Κρατώντας την υπόσχεσή μου δοξολογώντας την Μνημοσύνη την κυρά, κάνω την αναφορά αυτή σε ένδειξη σεβασμού στους θεούς της μεγάλης στέπας και στους λατρευτές της που δεν λησμόνησαν τα όσα η ζωή σημαίνει έστω και αν αυτή την μνήμη την πλήρωσαν με την ζωή τους. 

Το θέμα: Σε κάποιο χωριό στην παγανιστική Ρωσία, προκειμένου να εξευμενίσουν τον θεό της Άνοιξης, πρέπει να θυσιαστεί μια κοπέλα. Ο Θάνατος επέρχεται λόγω του συνεχούς εξαντλητικού χορού της κοπέλας. 

        Мастер Владимир  свет, что нас Пусть объединяет светить вечно в нас.

Απόλυση δικαστή λόγω άρνησης να δικάσει με τον εσταυρωμένο!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

21 Φεβρουαρίου 2010

Απόλυση δικαστή Tosti λόγω άρνησης να δικάσει με τον εσταυρωμένο!

Η Ένωση Ουμανιστών Ελλάδας (ΕΝΩ.ΟΥΜ.Ε.) κάνει έκκληση αλληλεγγύης προς τον ιταλό δικαστή Luigi Tosti.

clip_image002

Ο Ιταλός δικαστής Luigi Tosti καταδικάστηκε σε επτάμηνη φυλάκιση επειδή αρνήθηκε να δικάσει με τον εσταυρωμένο αναρτημένο στον τοίχο της αίθουσας του δικαστηρίου. Η καταδίκη ακυρώθηκε από το Ακυρωτικό Δικαστήριο της Ιταλίας τον Ιούλιο του 2009. Η απόφαση δείχνει ότι η συμπεριφορά του δικαστή Tosti είναι σύμφωνη με το νόμο και την κοινή λογική.
Προσπαθώντας, όμως, να τον εκδικηθεί, στις 22 Ιανουαρίου 2010 το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο απέλυσε το δικαστή Tosti, ο οποίος θα προσφύγει στο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Ιταλικής Δημοκρατίας.
Δείξε κι εσύ αλληλεγγύη στέλνοντας στο libre.pensee@wanadoo.fr ονοματεπώνυμο, ιδιότητα και χώρα για προσυπογραφή επιστολής (http://www.cilalp.org/spip.php?article343).
Καμία ποινική ή διοικητική συνέπεια σε όσα άτομα αρνούνται να προωθήσουν μια θρησκεία!
Ελευθερία συνείδησης! Ισότητα των πολιτών!

Περισσότερα: http://www.secularism.org.uk/judge-tosti-wins-secularism-batt.html

18 Φεβρουαρίου 2010

Χαρίζεται περιουσία λόγω δυστυχίας!

Ο Αυστριακός εκατομμυριούχος Karl Rabeder χάρισε μέχρι και το τελευταίο ευρώ από την περιουσία του -ύψους 3,5 εκατομμυρίων- γιατί συνειδητοποίησε ότι τα πλούτη του τον έκαναν δυστυχισμένο.

Ο 47χρονος Rabeder, επιχειρηματίας από το Τελφς, είναι στη διαδικασία πώλησης της πολυτελούς βίλλας του -έκτασης 320 τ.μ. και αξίας 1,6 εκατομμυρίων- η οποία διαθέτει λίμνη, σάουνα και εκπληκτική θέα στις Άλπεις.

Επίσης, πουλάει μια πανέμορφη, παλιά πετρόχτιστη φάρμα, με θέα στην ενδοχώρα, αξίας 703.000 ευρώ, ενώ έχει ήδη προβεί στην πώληση έξι ανεμόπτερων αξίας 402.000 ευρώ και ενός πολυτελούς αυτοκινήτου Audi 8, το οποίο κοστίζει περίπου 50.000 ευρώ.

Ο Rabeder πούλησε επίσης τα έπιπλα και τον εξοπλισμό της επιχείρησης που τον έκανε πλούσιο -από βάζα μέχρι ψεύτικα φυτά.

«Η ιδέα είναι να μην έχω τίποτα. Απολύτως τίποτα. Τα χρήματα είναι επιζήμια και εμποδίζουν την ευτυχία,» δήλωσε ο ίδιος.

Ο ίδιος θα εγκαταλείψει την πολυτελή βίλλα του στις Άλπεις και θα κατοικήσει σε μια μικρή ξύλινη καλύβα στα βουνά ή σε ένα απλό δωμάτιο στο Ίνσμπρουκ.

Όλο το ποσό που θα συγκεντρώσει θα πάει σε φιλανθρωπικά ιδρύματα, τα οποία ο ίδιος έχει ιδρύσει, στην Κεντρική και Λατινική Αμερική, και από τα οποία δεν θα λαμβάνει μισθό.

«Για πολύ καιρό θεωρούσα πως όσα περισσότερα πλούτη και ανέσεις έχω, τόσο πιο ευτυχισμένος θα είμαι. Κατάγομαι από μια πολύ φτωχή οικογένεια, όπου οι κανόνες ήταν πως όσο περισσότερο δουλεύεις, τόσα περισσότερα υλικά αγαθά αποκτάς, και το εφάρμοζα αυτό για πολλά χρόνια» δήλωσε ο ίδιος.

Αλλά με την πάροδο του χρόνου είχε ένα άλλο, συγκρουόμενο συναίσθημα.

«Άκουγα όλο και περισσότερο μέσα στο μυαλό μου τη φράση “Παράτησε τα πάντα -όλη αυτή την πολυτέλεια και τον καταναλωτισμό- και ξεκίνα να ζεις πραγματικά.” Είχα την αίσθηση ότι δουλεύω σαν σκλάβος για πράγματα που δεν επιθυμούσα ή δεν χρειαζόμουν. Νομίζω πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που νιώθουν το ίδιο.»

Για πολλά χρόνια, ωστόσο, δεν είχε το θάρρος να παραιτηθεί από την άνετη ζωή του.

Ουσιαστικά, έφτασε στο αποκορύφωμα ενώ βρισκόταν σε διακοπές με τη σύζυγό του στη Χαβάη.

«Ήταν το μεγαλύτερο σοκ στη ζωή μου, όταν συνειδητοποίησα πόσο φρικτός, άψυχος και χωρίς κανένα συναίσθημα ήταν ο τρόπος ζωής των πέντε αστέρων. Σε αυτές τις τρείς εβδομάδες των διακοπών, ξοδέψαμε όλα τα χρήματα που θα μπορούσαμε να ξοδέψουμε. Αλλά όλο αυτό το διάστημα, νιώθαμε πως δεν γνωρίσαμε ούτε έναν αληθινό άνθρωπο, πως ήμασταν όλοι ηθοποιοί. Το προσωπικό προσποιούνταν ότι είναι φιλικό και οι φιλοξενούμενοι προσποιούνταν ότι είναι κάποιοι, σημαντικοί δήθεν άνθρωποι. Κανένας όμως δεν ήταν αληθινός,» είπε ο κ. Rabeder.

Τα ίδια συναισθήματα ενοχής είχε και στα ταξίδια του στη Νότια Αμερική και την Αφρική. «Είχα, όλο και περισσότερο, την αίσθηση πως υπάρχει μια σύνδεση ανάμεσα στον πλούτο μας και τη δική τους φτώχεια.»

Ξαφνικά, συνειδητοποίησε πως αν δεν το έκανε τώρα δεν θα το έκανε ποτέ.

Ο Rabeder αποφάσισε να βγάλει στη λοταρία τη βίλλα του στις Άλπεις, πουλώντας 21.999 κλήρους στην τιμή των 100 Ευρώ έκαστος, ενώ την πώληση της εξοχικής του κατοικίας την ανάθεσε σε μεσιτικό γραφείο.

Όλα τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν θα διατεθούν στα μικροπιστωτικά φιλανθρωπικά του ιδρύματα, που προσφέρουν μικρά δάνεια στη Λατινική Αμερική και σχεδιάζουν στρατηγικές αναπτυξιακής βοήθειας για αυτοαπασχολούμενος στο Ελ Σαλβαδόρ, την Ονδούρα, το Περού, την Αργεντινή και την Χιλή.

Από τότε που αποφάσισε να πουλήσει όλα του τα υπάρχοντα, ο Rabeder δήλωσε πως νιώθει πλέον «ελεύθερος.»

Παρόλα αυτά, δήλωσε πως δεν κρίνει τους ανθρώπους που επιλέγουν να κρατήσουν τα πλούτη τους. «Δεν έχω το δικαίωμα να συμβουλεύσω κανέναν. Εγώ απλά άκουσα την φωνή της καρδιάς και της ψυχής μου.»

Pathfinder

16 Φεβρουαρίου 2010

Πάρτε θέση, αύριο θα είμαι εγώ κι εσύ στην θέση τους

Κρατάς την ελευθερία τους στα χέρια σου!!!

Αγαπητέ φίλε,

οι Γιουνίτσι και Τόρου κινδυνεύουν να χάσουν την ελευθερία τους επειδή υπερασπίστηκαν τις φάλαινες! Αντιμετωπίζουν ποινή φυλάκισης 3-10 χρόνια λόγω της εμπλοκής τους στην αποκάλυψη σκανδάλου για λαθρεμπόριο κρέατος φάλαινας εντός του ιαπωνικού φαλαινοθηρικού προγράμματος.

Ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών δίνει νέα διάσταση στην υπόθεση, αφού κατηγορεί την ιαπωνική Κυβέρνηση ότι συλλαμβάνοντας τους δύο ακτιβιστές της Greenpeace καταπάτησε βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, όπως η ελευθερία του λόγου.

Πρόσθεσε το όνομά σου και άφησε το μήνυμά σου!

Σ' ευχαριστώ που παίρνεις θέση!

H ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

                            Τί και γιατί γιορτάζουμε στις 14 Φεβρουαρίου

«Επικαλούμαι τον μεγάλο, τον περιπόθητο, τον γλυκύ Έρωτα, τον ισχυρό τοξότη που φλογίζει με δύναμη τους ανθρώπους, τον ταχύ και ασυγκράτητο, …εσύ μόνον, Έρωτα, κρατάς το πηδάλιο όλων αυτών, είσαι κυρίαρχος, επειδή κρατάς τα κλειδιά του επουρανίου αιθέρος, της θάλασσας, της Γης και του Ταρτάρου».

(Απόσπασμα από τον Ορφικό Υμνο, που είναι αφιερωμένος στον Έρωτα.)

Aπό πανάρχαιες εποχές οι αρχαίοι Έλληνες είχαν επισημάνει και εξάρει την αδιαφιλονίκητη ισχύ του Έρωτα εντός του Σύμπαντος· δεν εξυμνούσαν μόνο τη σεξουαλική δύναμη, τη φυσική παρόρμηση προς ένωση των αντιθέτων φύλων, αλλά και την πνευματική και την εντός της φύσης δύναμη, που εξωθεί σε ένωση και δημιουργία κάθε καλού και ωραίου, χρήσιμου και θαυμαστού. Οι αναφερόμενες ως οργιαστικές τελετουργίες του Διονύσου ήταν συμβολισμός της δημιουργικής δύναμης του Έρωτα, όπως την είχαν συλλάβει και την εξεδήλωναν οι Ορφικοί.

Οι νεοέλληνες, αισθανόμενοι την ανάγκη να συνεχίσουν να τιμούν τον Έρωτα, προσέφυγαν στον εορτασμό ενός τελείως άσχετου με τον έρωτα χριστιανού αγίου της Καθολικής Εκκλησίας, του αγίου Βαλεντίνου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία (γιά ευνοήτους λόγους) αντιδρά στην λατρεία του αγίου Βαλεντίνου με το πρόσχημα, ότι είναι ξένος (Ρωμαίος ίσως) και προτείνει αντ΄ αυτού τη λατρεία δυό άλλων αγίων (επίσης ξένων, Εβραίων συγκεκριμένα), συμβάλλοντας έτσι στη σύγχυση που έχει επιφέρει το ελληνοχριστιανικό ιδεολόγημα στα μυαλά των σύγχρονων Ρωμιών.



Ο Έρως.
Άγαλμα του Λωράν Ονόρ Μαρκίς.

(Γλυπτοθήκη Κοπεγχάγης).

                       

                       

                        

                          Η γιορτή του Έρωτα στην Ελλάδα και στη Ρώμη

Στα τέλη του μηνός Γαμηλιώνος (που διαρκούσε από τα μέσα Ιανουαρίου έως τα μέσα Φεβρουαρίου) γιορταζόταν στην αρχαία Αθήνα ο Ιερός Γάμος του Δία και της Ήρας. Από την γιορτή αυτή πήρε το όνομά του ο μήνας, που για τους Αθηναίους ήταν ο κύριος μήνας τέλεσης των γάμων τους, καθ΄ ότι θεωρούσαν, ότι αυτή η μεταβατική εποχή –του τέλους του χειμώνα και της αρχής της άνοιξης– προσφερόταν για την τέλεση του γάμου και την επίτευξη της σύλληψης. Βρίσκονταν έτσι σε αρμονία με τη φύση, που ετοιμαζόταν να ανθοφορήσει και να καρποφορήσει· τα ανθισμένα φυτά και οι ερωτικές περιπτύξεις των θεών ήταν για τους αρχαίους εκδηλώσεις της ίδιας δύναμης, του Έρωτα.

Σε μεταγενέστερες εποχές στην αρχαία Ρώμη συνέχισαν να τιμούν τον Έρωτα, καθώς και την Ήρα, την οποία είχαν μετονομάσει σε Γιούνο (Juno). Την τιμούσαν στις 14 Φεβρουαρίου ως βασίλισσα των ρωμαϊκών θεών και θεαινών και προστάτιδα των γυναικών και του γάμου. Την επόμενη ημέρα –15 Φεβρουαρίου– άρχιζαν τα Λουπερκάλια, γιορτές αφιερωμένες στη γονιμότητα και στον έρωτα. Την πρώτη ημέρα των εορτών οι νέες κοπέλες έρριχναν ένα χαρτάκι με το όνομά τους σε ένα δοχείο. Κάθε νέος τραβούσε κι από ένα χαρτάκι και με όποια κοπέλα τού τύχαινε περνούσαν μαζί τις υπόλοιπες μέρες της γιορτής· κι αν ενδεχομένως ερωτεύονταν, αργότερα παντρεύονταν.

 

Κάτω από κάθε άγιο φαίνονται σε μεγέθυνση αυτά που γράφουν τα χαρτιά που κρατά. Οι χριστιανοί άγιοι αγωνιούν να αντικαταστήσουν το «κατά φύση» με το «παρά φύση». Παραγγέλλουν τη νίκη επί του σώματος και τη νίκη επί της φύσης. Ο προς τα δεξιά άγιος υποστηρίζει, ότι η οδός του θεού είναι να βιάζεις τον εαυτό σου. (Οι τοιχογραφίες είναι από τη Μονή Πεντέλης.)

 

 

                          

                          

                          Από τη χαρά στην «ενοχή» και την «αμαρτία»

Το τι μεσολάβησε κι από αυτές τις γιορτές φτάσαμε στη λατρεία του αγίου Βαλεντίνου είναι γνωστό. Ο Χριστιανισμός κατάργησε με άγριους τρόπους όλες τις γέφυρες με την κατά φύση ζωή. Τέχνες, επιστήμες, εορτές, πολιτισμός, παραδόσεις κι έθιμα συρρικνώθηκαν κι αλλοτριώθηκαν. Αξίες και πρότυπα πανάρχαια περιφρονήθηκαν με ανεπανόρθωτες επιπτώσεις. Η ρώμη αντικαταστάθηκε από την ασθενικότητα, η υπερηφάνεια από την ταπείνωση, η χαρά κι η ευτυχία για τη ζωή από τη λύπη και τη μελαγχολία, ο ήρωας έγινε μάρτυρας, η έρευνα άλογη πίστη. Οι ελεύθεροι άνθρωποι χρίστηκαν «δούλοι του Θεού». Ο Χριστιανισμός «βάλθηκε να αρρωστήσει την ανθρωπότητα αντιστρέφοντας την έννοια του καλού και του κακού, του νοσηρού και του υγιούς, του αληθινού και του ψεύτικου», όπως παρατηρεί ο Νίτσε. Εχθρότητα καλλιεργήθηκε για το ανθρώπινο σώμα κι η θεά του έρωτα, η Αφροδίτη, διαπομπεύτηκε ως πόρνη και δαιμόνισσα. Η ερωτική πράξη από φυσιολογική λειτουργία και χαρά έγινε αμαρτία, θεωρήθηκε πηγή όλων των δεινών της ανθρωπότητας, διασάλεψε την ψυχική ισορροπία του ανθρώπου και τον γέμισε ενοχές, νευρώσεις κι άγχος.

Το ευαγγέλιο είναι σαφές:

- «Και υπάρχουν ευνούχοι, αυτοί που ευνούχισαν τους εαυτούς τους για τη βασιλεία των ουρανών» («κατά Ματθαίον», 19, 12).

- «Κάθε ένας που βλέπει γυναίκα και την επιθυμεί, ήδη εμοίχευσε… εάν ο οφθαλμός σου ο δεξιός σε σκανδαλίζη, βγάλτον και πέτα τον… εάν το δεξί σου χέρι σε σκανδαλίζη, κόψτο και πέτα το· διότι σε συμφέρει να χάσης ένα από τα μέλη σου, προκειμένου να μη βληθή όλο το σώμα σου στην γέενναν» («κατά Ματθαίον», 5, 27-30).

 

Είναι απίστευτο το πόσες πολλές ημέρες του έτους απαγορεύεται να συνευρεθεί ερωτικά ένα καθ΄ όλα νόμιμο ορθόδοξο ανδρόγυνο:

- 50 ημέρες πριν το Πάσχα.

- 15 ημέρες πριν τον Δεκαπενταύγουστο.

- Μερικές ημέρες πριν την εορτή των 12 Αποστόλων (δεν είναι σταθερή).

- 40 ημέρες πριν τα Χριστούγεννα.

- Τὶς παραμονές επισήμων αργιών (Φώτων, Σταυρού κ.τ.λ.).

- Κάθε Τετάρτη (επειδή Τετάρτη συνελήφθη ο Ιησούς).

- Κάθε Παρασκευή (επειδή Παρασκευή σταυρώθηκε).

- Εκτός της Τετάρτης και της Παρασκευής κάθε δεύτερη Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο, όταν ο χριστιανός πρόκειται να μεταλάβει την Κυριακή. (Κάθε καλός χριστιανός μεταλαμβάνει τουλάχιστον κάθε 15 ημέρες.)

Αν εκτός των παραπάνω ημερών ληφθούν υπ΄ όψη και τα έμμηνα της γυναίκας, τότε από τις 365 ημέρες του χρόνου απομένουν διαθέσιμες για ερωτική συνεύρεση στο ζευγάρι σχεδόν μόνον 100 ημέρες, δηλαδή λιγώτερες από το ένα τρίτο.


Οι αρχαίοι θεοί απεικονίζονταν γεμάτοι ερωτικό σφρίγος.

Οι χριστιανοί άγιοι παρουσιάζονται εξαντλημένοι, βλοσυροί, σκυθρωποί και ανέραστοι.

Ο άγιος Ιερώνυμος ανέχεται απλώς τον γάμο για ένα και μόνο λόγο: «επειδή προμηθεύει στον κόσμο παρθένες». Ο άγιος Κυπριανός θεωρεί τις παρθένες «συζύγους του Ιησού», άρα κάθε επαφή τους με άντρα σημαίνει «μοιχεία σε βάρος του Χριστού». Οι Πατέρες της Εκκλησίας (άτομα δηλαδή που δεν έκαναν οικογένεια και παιδιά, δεν έγιναν πατέρες) διαίρεσαν και ταξινόμησαν όλες τις φυσιολογικές βιολογικές λειτουργίες, τις οποίες θεώρησαν ακάθαρτες και τις βάπτισαν αμαρτίες. Θέσπισαν κανόνες και ποινές (μετάνοιες, ξηροφαγία, γονυκλισίες κ.τ.λ.) για κάθε είδους «παρέκκλιση». Τέτοιες «παρεκκλίσεις» θεωρούνται το να πλυθείς, να περιποιηθείς την κόμμωσή σου, να φιλήσεις ή να χαϊδέψεις άτομο άλλου φύλου, ακόμα κι αν δεν έχεις ολοκληρωμένη επαφή μαζί του, και άλλα πολλά. Ειδικά στο «Πηδάλιον», στο οποίο έχουν συγκεντρωθεί όλες οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων και τα διδάγματα των Αποστόλων και των Πατέρων της Εκκλησίας, το θέμα του έρωτα κι οι αντίστοιχες ποινές καταλαμβάνουν πλείστες σελίδες. Η ταξινόμηση σε πολλές κατηγορίες (ονείρωξη, ρεύση, αμοιβαία αυτοϊκανοποίηση κ.λπ.) αγγίζει τα όρια του παραλογισμού.

                 Η πλαστογράφηση μιάς γιορτής της φύσης σε χριστιανική

Ο έρωτας όμως είναι πανίσχυρος. Ούτε οι θεοί δεν μπορούν να του ξεφύγουν. Οι θεοκράτες μπορεί να έκαψαν βιβλιοθήκες, να γκρέμισαν ναούς, να σκότωσαν φιλοσόφους, να ισοπέδωσαν ολόκληρες πολιτείες, τον Έρωτα όμως δεν μπόρεσαν να τον νικήσουν. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον Έρωτα. Ο σύγχρονος Ρωμιός επιθυμώντας διακαώς να συνεχίζει να τιμά και να γιορτάζει τον Έρωτα, ξεκομμένος όμως από τη φύση και πελαγωμένος στη σχιζοφρένεια του ελληνοχριστιανισμού, δέχθηκε ως άγιο του Έρωτα τον Βαλεντίνο, που προέρχεται από τη Δύση και ουδόλως σχετίζεται με τον Έρωτα. Τι άνθρωπος όμως ήταν το άτομο αυτό, που το έχρισαν «προστάτη του Έρωτα»;

Ο αυτοκράτορας Κλαύδιος ο Β΄ τον 3ο αιώνα μ.Χ. αντιμετωπίζοντας προβλήματα λειψανδρίας για την επάνδρωση των λεγεώνων του και πιστεύοντας, ότι αιτία ήταν το ότι οι νέοι άνδρες προτιμούσαν να μένουν στα σπίτια τους με τις γυναίκες τους, αντί να κατατάσσονται στο ρωμαϊκό στρατό, έλαβε την απόφαση να ακυρώσει όλους τους αρραβώνες και τους γάμους. Ο Βαλεντίνος, ο οποίος είχε ήδη αποφύγει τη στράτευση, καθ΄ ότι είχε γίνει ιερέας, αποφάσισε να βοηθάει τους Ρωμαίους εκείνους, που δια του γάμου επιχειρούσαν να αποφύγουν την κατάταξή τους στο στρατό· άρχισε να τελεί μυστικά γάμους. Ο Χριστιανισμός είχε ήδη αρχίσει εξαπλούμενος να ροκανίζει τα θεμέλια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο Βαλεντίνος –αγνώστου καταγωγής– έπαιξε άριστα το ρόλο του. Κάποια στιγμή όμως η αντικρατική του δράση έγινε αντιληπτή από τις αρχές, οπότε, όπως ήταν φυσικό, τον συνέλαβαν, τον κατεδίκασαν σε θάνατο και τον εκτέλεσαν. Η Δυτική Εκκλησία αποφάσισε να τον ανακηρύξει άγιο για τις υπηρεσίες του και να γιορτάζει τη μνήμη του στις 14 Φεβρουαρίου.

Στα τέλη του 5ου αιώνα μ.Χ. ο πάπας Γελάσιος, προσπαθώντας να καταργήσει τα Λουπερκάλια, μετέφερε τη γιορτή μία μέρα πριν. Έτσι οι γιορτές του Έρωτα συνέπεσαν με τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, ο οποίος –ερήμην του– έμεινε στη συνείδηση του κόσμου ως άγιος-προστάτης των ερωτευμένων.



Αριστερά: Ο άγιος Βαλεντίνος.
Δεξιά στην επάνω σειρά: ο  Ακύλας και η Πρίσκιλλα.

 

 

              Εκκλησία της Ελλάδος: «Όχι Ρωμαίους, θέλουμε Εβραίους!»

Από τότε που τα τελευταία χρόνια (επηρεασμένοι από την κατά κάποιο τρόπο αναβίωση των εορτών του Έρωτα στη Δύση έστω και για εμπορικούς λόγους) άρχισαν και οι νεοέλληνες να ανταλλάσσουν ερωτικά δώρα στις 14 Φεβρουαρίου, η Ορθόδοξη Εκκλησία άρχισε τις διαμαρτυρίες: «Μην λατρεύετε τον Βαλεντίνο, γιατί αυτός ο άγιος είναι ξένος». Πόσοι όμως από τους αγίους που λατρεύει η Εκκλησία είναι Έλληνες; Είναι Έλληνας ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ, ο Λωτ, οι προφήτες; Είναι Έλληνας ο Ιησούς και η μητέρα του, η Μαριάμ; Είναι Έλληνες πρωτοκλασάτοι άγιοι της Ορθοδοξίας, όπως ο Κωνσταντίνος, η Ελένη, ο Ιωάννης, ο Αντώνιος, ο Γεώργιος, ο Δημήτριος και τόσοι άλλοι; Ή μήπως ο άγιος της υπερκατανάλωσης Santa Claus – κοινώς Άι Βασίλης, το διαφωτιστικό αυτό εύρημα της Κόκα Κόλα; (Βλ. Μιά γιορτή κατά φύση, που έγινε παρά φύση). 

Ο πρώην αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος είχε προτείνει να γιορτάζουμε στις 13 Φεβρουαρίου ως προστάτες των ερωτευμένων τον Ακύλα και την Πρίσκιλλα. Ο Ακύλας –σκηνοποιός, κάτοικος Κορίνθου– ήταν ο Εβραίος εκείνος, που μαζί με τη γυναίκα του Πρίσκιλλα φιλοξένησαν τον Παύλο, όταν έφτασε στην Κόρινθο. Αργότερα τον ακολούθησαν στο ταξίδι του στην Έφεσο («Πράξεις», κεφ. 18 και «Α΄ πρὸς Κορινθίους», 16,19).

                                                    * * *

Όπως και να εορτάζεται οιοσδήποτε «προστάτης του Έρωτα» πάντως, δυτικά η ανατολικά, στις 14 Φεβρουαρίου, ή σε οποιαδήποτε άλλη ημέρα του έτους, κανένας ενθουσιασμός, κανένα έργο δημιουργικό δεν μπορεί να εκδηλωθεί και να πραγματοποιηθεί χωρίς την ερωτική έμπνευση, την παρόρμηση, την διέγερση και το ενδιαφέρον, που προκαλεί ο ίδιος ο χωρίς «προστάτες» παντοδύναμος Έρως. Ως ελεύθεροι άνθρωποι μπορούμε και πρέπει ν΄ αφήσουμε τις ενοχές και τα συμπλέγματα για τους υπηρέτες της θρησκείας της ερήμου και να τον ενεργοποιήσουμε ελεύθερα και δημιουργικά.

 

                                                                                                             Κίμων Ελευθερίου

15.2.2010

15 Φεβρουαρίου 2010

Η κατάκτηση της ισονομίας

Tου Πασχου Mανδραβελη

Για δεύτερη φορά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επικύρωσε το αυτονόητο και καταδίκασε την Ελλάδα. Την περασμένη Πέμπτη, απεφάνθη ότι, παρά τον συντεχνιασμό των βουλευτών, δεν νοείται σε δημοκρατική χώρα το 2010 να μην αίρεται η ασυλία βουλευτών, όταν μηνύονται ή κατηγορούνται για αδικήματα εκτός των καθηκόντων τους.

Η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Μιλένα Αποστολάκη βρέθηκε προ ετών σε μια πικρή δικαστική διαμάχη με τον τέως σύζυγό της. Μέρος αυτής αφορούσε και την επιμέλεια του παιδιού τους. Ο τέως σύζυγός της υπέβαλε μήνυση κατά της βουλευτού για παραβίαση της δικαστικής απόφασης που ρύθμιζε την επικοινωνία με το παιδί του. Μέχρις εδώ η υπόθεση ήταν ιδιωτική και θα έπρεπε να παραμείνει ιδιωτική, αν δεν παρενέβαινε η Βουλή. Ομως οι τριακόσιοι, κατά τη συνήθη συντεχνιακή λογική τους, αρνήθηκαν την άρση της βουλευτικής ασυλίας της κ. Αποστολάκη, παρά το γεγονός ότι το αδίκημα για το οποίο κατηγορείτο είναι παντελώς άσχετο με τα κοινοβουλευτικά της καθήκοντα. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε το αυτονόητο: η άρνηση της Βουλής να άρει την ασυλία της παραβίασε το δικαίωμα πρόσβασης στη Δικαιοσύνη ενός πολίτη (Σ. Σ.: η απόφαση –και αυτό έχει τη δική του σημασία– ελήφθη με πλειοψηφία 6 - 1. Εξαίρεση, φυσικά, ήταν ο Ελληνας δικαστής, ο κ. Σπύρος Φλογαΐτης).

Αυτή είναι η δεύτερη καταδίκη της Ελλάδος για την άρνηση άρσης βουλευτικής ασυλίας. Η πρώτη ήταν πιο χαρακτηριστική. Ενας πολίτης μήνυσε τον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Κώστα Τασούλα για κατάχρηση εξουσίας κατά την περίοδο που ο τελευταίος ήταν δήμαρχος Κηφισίας. Η Βουλή αρνήθηκε δύο φορές να άρει την ασυλία του κ. Τασούλα, αλλά αυτό δεν είναι το πιο σημαντικό. Ο βουλευτής μήνυσε τον μηνυτή του για συκοφαντική δυσφήμιση και ψευδή καταμήνυση. Το τραγελαφικό είναι ότι το δικαστήριο «δικαίωσε» τον βουλευτή. Ο πολίτης καταδικάστηκε για ψευδή καταμήνυση, σε μια μήνυση που δεν εκδικάστηκε ποτέ επειδή η Βουλή αρνήθηκε την άρση της ασυλίας. Με άλλα λόγια, ο πολιτικός κόσμος δεν έστειλε στην ελληνική κοινωνία μόνο το σύνηθες μήνυμα ότι οι βουλευτές είναι υπεράνω του νόμου, αλλά, σε συνεργασία με την ελληνική Δικαιοσύνη, μάς είπε: «Ξέρεις ποιοι είμαστε εμείς, ρε; Οποιος ανακατεύεται με βουλευτή, εκτός από κλαμένος, θα φύγει και δαρμένος».

Δυστυχώς, στη χώρα μας το αυτονόητο είναι ακόμη υπό διεκδίκηση. Οταν στη Βρετανία καλείται ένας πρώην πρωθυπουργός να καταθέσει για καθαρά πολιτικές αποφάσεις, όπως ήταν ο πόλεμος στο Ιράκ, στην Ελλάδα ακόμη και οι οικογενειακές υποθέσεις της κ. Αποστολάκη καλύπτονται από την ασυλία της Βουλής. Ενώ στη Γαλλία, ο πρώην πρωθυπουργός Ντομινίκ ντε Βιλπέν λογοδοτεί στη Δικαιοσύνη έπειτα από μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση, στην Ελλάδα οι βουλευτές όχι μόνο δεν πάνε στο δικαστήριο, αλλά μπορούν να καταδικάσουν και τους μηνυτές τους.

Η εξωφρενική αυτή προνομία των βουλευτών δυστυχώς κατοχυρώνεται συνταγματικά και δεν μπορεί να αλλάξει παρά μόνον στην επόμενη αναθεώρηση. Στο ενδιάμεσο, όμως, οι πολιτικοί αρχηγοί οφείλουν να προστατεύσουν την τιμή και την υπόληψη του πολιτικού κόσμου, κάτι που, δυστυχώς, δεν απασχολεί τη συντεχνία των βουλευτών. Οφείλουν να θέσουν ζήτημα διαρκούς κομματικής πειθαρχίας στους βουλευτές τους, ζητώντας τους να αίρουν αυτόματα την ασυλία για ζητήματα που δεν άπτονται των κοινοβουλευτικών τους καθηκόντων. Επιτέλους, κάποτε πρέπει να κατακτήσουμε την ισονομία σ’ αυτόν τον τόπο. Εκτός κι αν οι πολιτικοί έχουν αμέριστη εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη, πλην των προσωπικών τους υποθέσεων.

kathimerini.gr

14 Φεβρουαρίου 2010

Εγώ αέρα κοπανιστό δεν αγοράζω!

Έχω μέρες να γράψω κάποιες από τις σκέψεις μου σε αυτό το ημερολόγιο. Ο λόγος είναι πως τα θέματα που με απασχολούν έχουν γίνει τόσα πολλά που χρειάζεται χρόνος για να κατασταλάξω. Τώρα που εσείς φίλοι μου (κι εχθροί μου) διαβάζετε αυτές τις λέξεις είναι μεσημέρι Κυριακή του Καρνάβαλου και σίγουρα οι περισσότεροι θα είστε κάπου να γλεντοκοπάτε και καλά κάνετε. Μην νομίζετε, κι εγώ επίσης βρίσκομαι κάπου στο Αιγαίο πέλαγος μασκαρεμένος σάτυρος να βρίζω τον κόσμο καρναβαλική αδεία απρόσωπος και άνευ ποινών. Επίτηδες διάλεξα λοιπόν αυτή την μέρα για να δημοσιευθεί το παρακάτω. Επίτηδες για να καταδείξω πως ο καρνάβαλος είναι για το ελλαδιστάν μια καθημερινότητα και όχι μια εποχιακή γιορτή. Ακούστε λοιπόν.

Μέγας λόγος για το μεταναστευτικό. Ο καρατζαφύρερ έφτασε στο σημείο να ζητάει δημοψήφισμα για τα αυτονόητα. Δημοψήφισμα θέλει ο φασίστας για να επικυρώσουμε τα… ανθρώπινα δικαιώματα. Οκ τον καταλαβαίνω. Βρίσκεται σε φάση παράκρουσης με όλα αυτά που συμβαίνουν αλλά εγώ πολύ το χαίρομαι και το νομοσχέδιο για το μεταναστευτικό και την παράκρουση του καρατζαφύρερ. Είναι σωστό οι άνθρωποι που έχουν γεννηθεί εδώ, που ζουν κι εργάζονται εδώ, να έχουν όσα ακριβώς δικαιώματα και υποχρεώσεις έχω κι εγώ που επίσης γεννήθηκα ζω και εργάζομαι εδώ. Τα υπόλοιπα για τον μουσουλμανικό κίνδυνο για επιγαμίες και επιμειξίες τα ακούω και μου γυρίζουν το στομάχι. Μου γυρίζει το στομάχι διότι εδώ δίνουμε αγώνα για να ξεφορτωθούμε τον χριστιανισμό και τούτοι οι αχρείοι μας μιλούν για άλλον έναν θρησκευτικό πόλεμο. Αν δηλαδή οι μετανάστες ήταν ρώσοι δεν θα το πείραζε το παπαδαριό επειδή οι ρώσοι είναι ορθόδοξοι χριστιανοί επίσης; Γελοίες σκέψεις γελοίων ανθρώπων. Μου χαλάει επίσης το στομάχι η άποψη των φασιστο-ταλιμπάν του ΛΑΟΣ όταν μιλούν για καθαρότητα της φυλής και πως με το εν λόγω νομοσχέδιο θα λερώσει το αίμα μας. Ειλικρινά δεν έχω τίποτα να απαντήσω σε αυτές τις γελοιότητες. Αν απαντήσω θα πρέπει πάλι να καταπιαστώ με τα αυτονόητα, πως όλοι το ίδιο αίμα έχουμε πως από τούτο τον τόπο έχουν περάσει κατά καιρούς όλες οι φυλές του κόσμου και πως πολιτισμός χωρίς πάντρεμα πολιτισμών δεν γίνεται και πως στο κάτω κάτω της γραφής κανείς δεν υποχρεώνει ούτε τον καρατζαφύρερ ούτε τα υποκείμενα του Λά.ο.σ. να παντρευτούν αλλοεθνή. Αν θέλουν να κρατήσουν την ανύπαρκτη καθαρότητα τους αίματός τους ας παντρεύονται μεταξύ τους όπως οι… γαλαζοαίματοι ή ας μην παντρεύονται καθόλου όπως οι μητροπολίτες που απογόνους δεν έχουν αλλά νοιάζονται για τους… δικούς μου. Άιντε ψώνια.

Μ’ αρέσει λοιπόν αυτό το νομοσχέδιο. Όμως αναρωτήθηκε κανείς από εσάς γιατί το κάνει ο Παπανδρέου; Μήπως νομίζετε πως τον έπιασε τον Παπανδρέου το ανθρωπιστικό του ή μήπως νομίζετε πως έγινε ξαφνικά τόσο δημοκράτης; Δεν είναι χθεσινός τον ξέρουμε χρόνια τώρα στην πολιτική του σταδιοδρομία αν είχε τέτοιες απόψεις μπορούσε να τις περάσει εδώ και δεκαετίες αλλά πως ξαφνικά του ήρθε η έμπνευση γι αυτό το νομοσχέδιο; Σε αυτό το σημείο παρακαλώ κρατήστε σημείωση. Θα χρειαστεί παρακάτω.

Ζήτημα δεύτερο η οικονομική κατάσταση του ελλαδιστάν. Χάλια μαύρα λέει. Μμμμ λες και δεν το ξέραμε…! Φάγανε φάγανε φάγανε και τώρα καλούμαστε όλοι εμείς να πληρώσουμε τα σπασμένα. Σαφώς κι εγώ δεν πλήρωσα φόρους στο δημόσιο. Σαφώς ούτε αποδείξεις κόβω ούτε εισοδήματα δηλώνω ούτε τίποτα ή για να ακριβολογώ, δηλώνω το ελάχιστο δυνατό. Όσα όμως χρήματα βγάζω τα βγάζω με τον ιδρώτα μου και δεν τα κλέβω. Ούτε καταλαβαίνω γιατί εγώ θα πρέπει να πληρώσω όταν όλοι (μα ΟΛΟΙ) οι μεγαλοαπατεώνες είναι έξω από την φυλακή.

Ευτυχώς είχα μαντέψει τον επερχόμενο λιμό και είχα λάβει τα μέτρα μου εδώ και χρόνια. ¨ότι και να κάνει ο Παπαντρέου η κομισιόν και το ΔΝΤ εμένα με αφήνει ανεπηρέαστο και αδιάφορο. Για να μην πω πως με ωφελεί κιόλας. Το ξέρω πως με αυτά τα λόγια κάποιοι θα διαφωνήσετε έντονα, κάποιοι ίσως να θυμώσετε κιόλας. Ξύδι αγαπητοί και πρόβλημά σας. Παράνομος δεν είμαι τα δικά τους όπλα χρησιμοποιώ εναντίον τους αλλά έχω δηλώσει εδώ και 25 χρόνια που κάνω φορολογική δήλωση πως από εμένα δεν πρόκειται να κλέψουν μήτε δεκάρα τσακιστή. Δεν θα πληρώνω εγώ για να τρώνε οι παπάδες οι πολιτικοί και οι τεμπελοσυνδικαλιστές. Πάρτε το χαμπάρι. Δεν μ’ ενδιαφέρει αν θα διαλυθεί το κράτος. Χέστηκα αν θα διαλυθεί ή χάσει την εθνική του κυριαρχία. Εμένα η πατρίδα δεν μου πρόσφερε τίποτα ούτε της χρωστάω και όπου γης και πατρίς. Κι αν βρίσκομαι και ζω εδώ είναι διότι χρωστάω στην οικογένειά μου και για κανέναν άλλο λόγο. Αλλά όχι και να με ληστεύουν κιόλας στο όνομα της όποιας πατρίδας, δεν το ανέχομαι. Καλά θα πάθετε λοιπόν να υποστείτε τον επερχόμενο λιμό. Καλά να πάθετε για να μάθετε ποιους πάτε και ψηφίζετε. Καλά να πάθετε αφού θέλετε να ταΐζετε παπάδες για απευθείας συνομιλίες με τον Ιαχβέ. Ε ας σας σώσει τότε ο Ιαχβέ. Αν φορολογούσατε την εκκλησία θα παίρνατε μια ανάσα. Αν δημεύατε την έτσι και αλλιώς κλεμμένη περιουσία της θα σώζατε την πατρίδα τα παιδιά και τα εγγόνια σας και τα δισέγγονά σας. Φευ εσείς επιμένετε πως αυτά ανήκουν στον… θεό. Ε περιμένετε από τον θεό να σας σώσει τότε. Είστε άξιοι της μοίρα σας.

Όπως σας είπα εγώ τέτοιου είδους προβλήματα τα έχω λυμένα. Δεν τα έχει όμως ο Παπανδρέου ως πρωθυπουργός κι εσείς ως ψηφοφόροι. Μπροστά σε αυτή την λαίλαπα που έρχεται ο Παπανδρέου δεν είχε ούτε ένα διαπραγματευτικό χαρτί και αφού δεν είχε έπρεπε να δημιουργήσει ένα. Τι έκανε λοιπόν; Το νομοσχέδιο για το μεταναστευτικό. Δίνοντας την ελληνική υπηκοότητα στους μετανάστες πέτυχε με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Πρώτον κέρδισε αρκετές ψήφους ώστε να παραμείνει πρωθυπουργός για πολλά πολλά χρόνια ακόμα διότι ορθότατα όλοι αυτοί οι άνθρωποι μεσοπρόθεσμα θα έχουν επιτέλους το αυτονόητο δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Δεύτερον από εκεί που δεν είχε κανένα διπλωματικό χαρτί έναντι της ΕΕ για το θέμα της οικονομίας ξαφνικά με την υπηκοότητα σε 500.000 μετανάστες απέκτησε έναν ισχυρότατο μοχλό πίεσης “ή με βοηθάτε να ξεπεράσω την οικονομική κρίση ή οι μετανάστες θα έρθουν στην Γερμανία και στην Γαλλία ως ευρωπαίοι πολίτες με διαβατήριο και ταυτότητα ελληνικά”. Τώρα ίσως καταλάβατε προς τι η βοήθεια της ΕΕ και γιατί η Μέρκελ βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού. Έξυπνη κίνηση και του την αναγνωρίζω.

Βέβαια μην νομίζετε πως με αυτόν τον μοχλό λύθηκαν όλα τα προβλήματα. Στην πραγματικότητα τίποτα δεν λύθηκε. Βρισκόμαστε απλώς σε μια μεταβατική περίοδο όπου θα πέσει πείνα γιατί απλά έκλεψαν το κράτος (δηλαδή εσάς) και συνεχίζουν να το κλέβουν. Δεν υπάρχει ισονομία σε αυτή την χώρα. Γι αυτό κι εγώ δεν την αποκαλώ πατρίδα. Διότι η πατρίδα πρέπει πρώτα από όλα να είναι δίκαιη και το ελλαδιστάν μόνο δίκαιο δεν είναι.

Θα πλήρωνα ευχαρίστως φόρο για την παιδεία αν είχαμε παιδεία. Αντ’ αυτού όμως έχουμε ένα μάτσο ρεμπεσκέδων δήθεν δασκάλων και καθηγητών που το μόνο που τους νοιάζει είναι να παίρνουν το μηνιάτικο. Γιατί να πληρώσω λοιπόν φόρο για παιδεία; Όχι! Κρατάω τα χρήματά μου και επιλέγω εγώ τον δάσκαλο κατ’ οίκον του παιδιού μου και αμα δεν μου κάνει τον απολύω και παίρνω άλλον. Για το παιδί μου πρόκειται και παιχνίδια δεν σηκώνω με τεμπελχανάδες αγράμματους δημόσιους υπάλληλους κοπρόσκυλα του κερατά. Οκ δεν είναι όλοι είναι όμως οι περισσότεροι κι εγώ δεν έχω δικαίωμα επιλογής. Που είναι λοιπόν το δίκαιο;

Θα πλήρωνα ευχαρίστως φόρο για την υγεία αν είχαμε σύστημα υγείας. Αντ’ αυτού έχουμε ένα μάτσο απατεώνες γιατρούς που δουλεύουν μόνο με φακελάκι σε νοσοκομεία χοιροστάσια και που πας υγιής για να σε αρρωστήσουν φορτώνοντας σε με δεκάδες φάρμακα άχρηστα μόνο και μόνο για να πηγαίνουν αυτοί ταξιδάκια δώρο και να χτίζουν βίλλες. Φυσικά αφορολόγητα.

Θα πλήρωνα ευχαρίστως για σύνταξη αν ήξερα πότε θα την παρω και πόσα θα πάρω. Τώρα ούτε πότε θα πάρω σύνταξη ξέρω ούτε πόσα θα πάρω ξέρω άρα γιατί να πληρώσω ΙΚΑ και να μην παίξω ΛΟΤΟ αφού τις ίδιες πιθανότητες έχω; Το μόνο που ξέρω σίγουρα είναι πως οι συντάξεις όσων τόσα χρόνια πλήρωναν έχουν κλαπεί και πως δανειζόμαστε για να πληρώσουμε τα κλεμμένα. Καλό ε;

Θα πλήρωνα ευχαρίστως φόρο για να έχω ποιότητα ζωής και εδώ δεν χρειάζεται καν να δώσω παραδείγματα. Την ποιότητα ζωής την βλέπετε καθημερινά γύρω μας όλοι.

Θα πλήρωνα ευχαρίστως φόρο για να έχω δημόσιες υπηρεσίες. Αντ’ αυτού έχω ένα μάτσο δημόσιους υπαλλήλους κοπρόσκυλα τεμπελχανάδες που ξύνονται όλη μέρα και παίρνουν και περισσότερα από εμένα και μάλιστα εγώ είμαι αυτός που πρέπει να τους πληρώνει. Ένα μάτσο αλήτες που όταν μπαίνω σε δημόσια υπηρεσία μου συμπεριφέρονται με ύφος χιλίων καρδιναλίων και αν πρόκειται για δουλειά με τρέχουν μέχρι που να πέσω κάτω από την κούραση για να κάνω εγώ την δική τους δουλειά αλλά αυτοί να πληρώνονται και να μην μπορεί να τους απολύσει και κανείς.

Αντί λοιπόν όλων αυτών εμένα θέλουν να με ξελιγώσουν στον φόρο όχι για υγεία, όχι για παιδεία, όχι για ποιότητα ζωής, αλλά για να πληρώνω παπάδες και όπλα και φρεγάτες και μοναστήρια και κλέφτες πολιτικούς και Siemens και βατοπέδια και χρηματιστήριο και κοπρίτες δημόσιους υπάλληλους και όποια άλλη απατεωνιά σκεφτεί το διεστραμμένο μυαλό ΟΛΩΝ των εκλεγμένων ΣΑΣ.

Ε δεν πληρώνω δεν πληρώνω. Στην ανάγκη σε μερικές ώρες θα βρίσκομαι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από εδώ, στις άλλες μου πατρίδες. Αν θέλετε να πληρώσω φόρους φροντίστε να έχω αυτά για τα οποία θέλετε να πληρώσω. Εγώ αέρα κοπανιστό δεν αγοράζω!

Καλό καρνάβαλο σε όλους εύχομαι και σκεφτείτε πως κάποιοι γλεντάνε στην υγειά σας κάθε μέρα για όλη τους την ζωή, κορόιδα.

4 Φεβρουαρίου 2010

Υπογράψτε να Φορολογηθεί κι η Εκκλησία

 

Υπογράψτε να Φορολογηθεί κι η Εκκλησία

04/02/2010 από Po

Ας προβάλουν όλα τα blog που σέβονται τον εαυτό τους το ίδιο θέμα, ας αναρτηθεί παντού το “Φορολογείστε την Εκκλησία“, ας γίνει ένα από τα θέματα της επικαιρότητας…

... ένα τοσοδούλι παράδειγμα

Υπογράφουμε εδώ:
http://www.petitiononline.com/taxchu/petition.html

Θα ακολουθήσει ανάρτηση, δεν θα το αμελήσουμε, κάντε εσείς το κόπο και τα λέμε.

Η συναίνεση έχει και τα όριά της, τα σκάνδαλα όλα με συναίνεση των δύο κομμάτων εξουσίας έγιναν και τώρα θα τα περάσουν από… Εξεταστικό Σουρωτήρι.

Μερικοί από αυτούς που μας ζητούν συναίνεση, τώρα ζητούν και το μεδούλι μας.

Είναι πολλά τα δισεκατομμύρια (που φάγαμε μαζί) Άρη.

Υπογράψτε να Φορολογηθεί κι η Εκκλησία « Ροΐδη Εμμονές

Ανδρέας Εμπειρίκος – Του Αιγάγρου

1 Φεβρουαρίου 2010

Ανοικτή επιστολή στον Πρωθυπουργό για τα θρησκευτικά σύμβολα: το θέμα έχει τεθεί!

ΕΝΩΣΗ ΟΥΜΑΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΕΝΩ.ΟΥΜ.Ε.)

email: enooume@gmail.com ιστοσελίδα: www.fbook.me/enooume

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

27 Ιανουαρίου 2010

Ανοικτή επιστολή στον Πρωθυπουργό για τα θρησκευτικά σύμβολα: το θέμα έχει τεθεί!

Η Ένωση Ουμανιστών Ελλάδας (ΕΝΩ.ΟΥΜ.Ε.) απέστειλε σήμερα στον Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, με κοινοποίηση στους Παύλο Γερουλάνο – Υπουργό Πολιτισμού, Άννα Διαμαντοπούλου – Υπουργό Παιδείας, Χάρη Καστανίδη – Υπουργό Δικαιοσύνης, Γιάννη Ραγκούση – Υπουργό Εσωτερικών και Γιώργο Καμίνη – Συνήγορο του Πολίτη, την ακόλουθη επιστολή για το θέμα της παρουσίας θρησκευτικών συμβόλων και αναφοράς στο θρήσκευμα σε δημόσιους χώρους.

Κύριο Γιώργο Παπανδρέου

Πρωθυπουργό της Ελλάδας

Κοιν: Κύριο Παύλο Γερουλάνο – Υπουργό Πολιτισμού, Κυρία Άννα Διαμαντοπούλου – Υπουργό Παιδείας, Κύριο Χάρη Καστανίδη – Υπουργό Δικαιοσύνης, Κύριο Γιάννη Ραγκούση – Υπουργό Εσωτερικών, Κύριο Γιώργο Καμίνη – Συνήγορο του Πολίτη

27 Ιανουαρίου 2010

Κύριε Πρόεδρε

Η Ένωση Ουμανιστών Ελλάδας (ΕΝΩ.ΟΥΜ.Ε.) είναι Ένωση Προσώπων που ιδρύθηκε τον Ιανουάριο 2010, έχει μέχρι τώρα 65 μέλη, και έχει ως στόχους την προώθηση μιας εκκοσμικευμένης και ανθρωπιστικής θεώρησης των πολιτιστικών, κοινωνικών και ηθικών αξιών και να εργαστεί για την κοινωνική και πολιτιστική πρόοδο.

Ο πυρήνας των ιδρυτικών μελών της περιλαμβάνει γυναίκες και άνδρες πολίτες που, από το 2008, έχουν θέσει στα αρμόδια όργανα της πολιτείας, περιλαμβανομένου του Συνηγόρου του Πολίτη, τα θέματα:

1. απομάκρυνσης των θρησκευτικών συμβόλων από τα σχολεία, παράλληλα με την κατάργηση της προσευχής και του εκκλησιασμού σε ώρες σχολείου, της υποχρέωσης δήλωσης θρησκεύματος ως προϋπόθεση απαλλαγής από τα θρησκευτικά, καθώς και της αναγραφής του θρησκεύματος στα απολυτήρια,

2. απομάκρυνσης των θρησκευτικών συμβόλων από τα δικαστήρια, τα οποία ήδη αποφάνθηκαν πως το θέμα εμπίπτει στην αρμοδιότητα του Υπουργού Δικαιοσύνης,

3. αφαίρεσης της αναγραφής του θρησκεύματος στις αιτήσεις έκδοσης ή ανανέωσης άδειας παραμονής αλλοδαπών και

4. κατάργησης της προσευχής κατά την έναρξη των προγραμμάτων της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης.

Οι ενέργειες αυτές έχουν δημοσιοποιηθεί, σχολιασθεί εκτενώς από ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ και αποτελέσει αντικείμενο οξύτατων επιθέσεων από την Εκκλησία της Ελλάδας. Πριν δύο εβδομάδες μάλιστα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μέσω του εκπροσώπου της στην Ελλάδα για την πληροφόρηση σε θέματα διακρίσεων, ζήτησε και πήρε από εμάς λεπτομερειακή πληροφόρηση. Αναλυτικές πληροφορίες για το περιεχόμενο των αναφερόμενων ενεργειών μας υπάρχουν στην ιστοσελίδα http://cm.greekhelsinki.gr/index.php?sec=192&ctg=278.

Για αυτό δοκιμάσαμε έκπληξη όταν πληροφορηθήκαμε πως χθες, απαντώντας σε σχετική ερώτηση ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, αναφέρατε πως «Το θέμα των θρησκευτικών συμβόλων … δεν έχει τεθεί στην Ελλάδα. Υπάρχει παράδοση παρουσίας των θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία μας, αλλά αυτό δεν έχει αποτελέσει πρόβλημα». Παράλληλα, εκτιμήσαμε ιδιαίτερα την τοποθέτησή σας επί της ουσίας του θέματος: «Το θέμα των θρησκευτικών συμβόλων είναι ένα εξαιρετικά αμφιλεγόμενο θέμα. Όταν υπάρχουν θέματα που δημιουργούν αντιπαραθέσεις, αντί να τα εντείνουμε και να πολώνουμε τις κοινωνίες μας, πρέπει να αναζητούμε τρόπους αμοιβαίας κατανόησης… Καθώς οι σύγχρονες κοινωνίες γίνονται πολυ-εθνοτικές και πολυ-θρησκευτικές, η ευθύνη των πολιτικών είναι να χειρίζονται τα θέματα αυτά με σεβασμό, αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα την παράδοση και τα δικαιώματα όλων. Η ανεύρεση της σωστής ισορροπίας δεν είναι εύκολη, αλλά γι’ αυτό είμαστε εδώ.»

Για το λόγο αυτό, παρακαλούμε για μια συνάντηση με σας ή οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο ορίσετε ώστε να αναζητηθούν οι τρόποι αμοιβαίας κατανόησης για την αντιμετώπιση των θεμάτων αυτών με βάση τις διεθνείς συμβάσεις και το Σύνταγμα της Ελλάδας, όπως έχουν ερμηνευθεί κατ’ επανάληψη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, τη νομολογία του οποίου έχει ήδη ενσωματώσει στο γνωμοδοτικό του έργο, τουλάχιστο από το 2007, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους.

Με εκτίμηση

Η Προσωρινή Γραμματεία ΕΝΩ.ΟΥΜ.Ε.

Παναγιώτης Δημητράς Νίκος Θεοδώρου Ελεάννα Ιωαννίδου Γιώργος Σαρηγιαννίδης.

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails