Η Αφροδίτη και ο μέσος δάχτυλος

Ο έρωτας και ο λόξυγκας δεν κρύβονται. Το ίδιο και η ανασφάλεια που νοιώθει ο σύγχρονος μέσος Έλληνας απέναντι σε προοδευτικούς και δημοκρατικούς θεσμούς, όπως η ελευθερία του λόγου για παράδειγμα. Θέλουμε να λέμε ότι έχουμε δημοκρατία και ότι είμαστε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό Κράτος, αλλά στην πράξη ο συντηρητισμός συνεχίζει να μας «τσιγκλάει».

Κάπως έτσι τσιγκλήθηκε ο κ. Πετσάλνικος, εκπροσωπώντας και ολόκληρο το σώμα των Ελλήνων βουλευτών, με αυτό το εξώφυλλο γερμανικού περιοδικού:

Συνηθισμένος στη μέση νεοελληνική αντίληψη, αντί να προβάλει κάποιο επιχείρημα εναντίον αυτής της δημοσίευσης (εφόσον είχε), αποφάσισε απλά να θιχτεί και να μιλήσει για κάτι τελείως άσχετο, όπως οι αποζημιώσεις της Γερμανίας από τον πόλεμο, οι προμήθειες της Ελλάδας με γερμανικό στρατιωτικό υλικό, κλπ. Εξέφρασε δηλαδή τη διαμαρτυρία του στη γερμανική κυβέρνηση για εθνικά θέματα και όχι απέναντι στον εξ’ αρχής υπεύθυνο· δηλαδή το καθεαυτό περιοδικό. Σκεφτείτε τώρα εγώ να αναρτούσα μία φωτογραφία με τη βασίλισσα της Αγγλίας να κάνει κωλοδάχτυλο, και η βρετανική βουλή να έκανε διάβημα διαμαρτυρίας στην ελληνική κυβέρνηση, περιλαμβάνοντας και τη δυσφορία της για το μονοπώλιο της Ελλάδας στα πνευματικά δικαιώματα της ονομασίας της φέτας. Λογικότατο.
Ο κ. Πετσάλνικος πρόσθεσε επίσης και κάτι πράγματα περί προσβολής της ιστορίας, των ιερών συμβόλων του ελληνισμού κλπ. Συγκεκριμένα δήλωσε:
«Κάθε λαός σε κάθε χώρα έχει και ορισμένα σύμβολα που έχουν μια κάποια ιερότητα. Για εμάς τους Έλληνες αυτά τα σύμβολα έχουν να κάνουν με την ίδια την ιστορία μας. Η χρησιμοποίηση με τέτοιο κακόγουστο, χυδαίο και αμόρφωτο τρόπο, προκαλεί και δικαιολογημένα εκνευρίζει.»
Εξαιρετικος αυτοσαρκασμός! Διότι ο κ. Πετσάλνικος, και η Βουλή των Ελλήνων που εκπροσωπεί, μάλλον θεωρούν ότι ένα αρχαίο κωλοδάχτυλο είναι πιο προσβλητικό από ένα σωρό άλλα νεοελληνικά κωλοδάχτυλα. Προφανώς, η Βουλή των Ελλήνων δεν έχει πρόβλημα «ιερότητας» με τη χαβούζα που έχει περικυκλώσει τον Παρθενώνα και ονομάζεται σύγχρονη Αθήνα. Ούτε έχει πρόβλημα με τους εγκαταλελειμμένους αρχαιολογικούς χώρους, ή τους εξαθλιωμένους ανθρώπους, τους άστεγους και τους χρήστες ναρκωτικών στην αυλή του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.
Επίσης, η Βουλή των Ελλήνων φαίνεται πως δεν γνωρίζει ότι και η ίδια αποτελεί βασικό θεσμό του δημοκρατικού πολιτεύματος, αυτού πού τόσο περίτρανα διαλαλούμε ότι διαδώσαμε στον κόσμο, διαφορετικά δεν θα διέβαλε το πολίτευμα με νόμους όπως η βουλευτική ασυλία, ούτε θα προσέβαλε τις αρχές της ισότητας, της ισονομίας και της αξιοκρατίας, ταΐζοντας κάτι χιλιάδες χαραμοφάηδες υπάλληλους στις αυλές της με 16 μισθούς.
Εν τέλει, ας μη μιλήσουμε για σεβασμό στην ιερότητα των συμβόλων της ιστορίας μας, γιατί τόσο το επίπεδο της εθνικής παιδείας, όσο και το cheek-to-cheek που χορεύει το Κράτος με τον μεγαλύτερο εχθρό αυτών των συμβόλων, την εκκλησία, συνεχώς αποδεικνύουν το αντίθετο.
Όμως, πού να πάει το μυαλό του κ. Πετσάλνικου σε τέτοια ζητήματα, όταν νομίζουμε ότι επειδή ο Παρθενώνας (έχει την ατυχία να) δεσπόζει στο κέντρο της σύγχρονης Αθήνας, μπορούμε να βγάζουμε γλώσσα και να μιλάμε για Δημοκρατία και όλα τα ιδεώδη που εξέφραζε κάποτε αυτό το μνημείο, ενώ στην πράξη δεν έχουμε την παραμικρή σχέση με τη δημοκρατία, την αισθητική, το μέτρο, τη φιλοσοφία και τις επιστήμες. Η ειρωνεία της υπόθεσης μάλιστα, είναι το γεγονός ότι χωρίς τη Γερμανία του 19ου αιώνα, ενδεχομένως οι Έλληνες των τελευταίων δύο αιώνων να μην είχαν και ιδιαίτερη επαφή με την αρχαία Ελλάδα, και πολύ πιθανώς ακόμα να βόσκαγαν τα πρόβατά τους κάτω από την Ακρόπολη.

Ο ώριμος και υπεύθυνος άνθρωπος θα δει την κριτική ως μία ευκαιρία για να βελτιώσει τον εαυτό του. Ο ανώριμος και ανόητος, θα την εκλάβει ως πρόκληση για να γκρινιάξει και να πουλήσει εξυπνάδα. Φυσικά, το ίδιο ισχύει και σε επίπεδο λαού.

Το ελληνάκι

Δείτε επίσης και το παρακάτω βίντεο όπου ο κύριος Χατζημαρκάκης λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους:

Μας λήστεψαν αγαπητοί. Οι απατεώνες που ψηφίζουμε λήστεψαν κι εμάς και την ΕΕ και ποιός ξέρει τι άλλο ακόμα κι εμείς αντί να εξεγερθούμε αντί να κατέβουμε στους δρόμους και να στείλουμε όλους αυτούς τους απατεώνες στην φυλακή δημεύοντας και τις περιουσίες τους κλαιγόμαστε πως μας προσβάλουν οι… κακοί Γερμανοί. Και δεν είναι μόνο αυτό. Εγκαλούμε ταυτόχρονα το περιοδικό για ρατσισμό γιατί μας έθιξε τους ηγέτες μας τους κλέφτες. Δηλαδή τι; Έπρεπε να μας πουν και μπράβο; Μα τόσο ηλίθιοι είμαστε πια; Τόσο δούλοι; Τόσο ραγιάδες; Τόσο τιποτένιοι που απαιτούμε σεβασμό στους απατεώνες έστω και αν χρεώθηκαν τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας;

Πήραμε πακτωλούς χρημάτων από την ΕΕ και αντί να φτιάξουμε μια χώρα πρότυπο βρεθήκαμε να χρωστάνε και τα εγγόνια μας. Τριακόσια δις € λείπουν. Όχι ένα όχι δύο αλλά τριακόσια! Αν τα είχαν κλέψει οι Γερμανοί από εμάς θα τους βρίζαμε στον αιώνα τον άπαντα και με το δίκιο μας αλλά τώρα εμείς αντί να βρίζουμε τους κλέφτες που ψηφίσαμε βρίζουμε τους Γερμανούς για ρατσιστές. Αίσχος!!! Η απόλυτη ξεφτίλα!!! Τέτοιοι είμαστε, έχουμε τους πολιτικούς που εμείς επιλέξαμε κατ’ εικόνα και ομοίωση της κοινωνίας μας όπου αν δεν κλέψεις αν δεν γίνεις απατεώνας προκοπή δεν βλέπεις. Στην Ελλάδα του 2010 ο τίμιος είναι βλάκας και ο απατεώνας έξυπνος. Οκ το ξέρω κι εγώ εδώ ζω αλλά μια του κλέφτη δυο του κλέφτη τρεις και την κακιά του μέρα όπως λέει η παροιμία. Μας πήρανε χαμπάρι πως κλέψαμε και δικαίως μας βρίζουν. Εμείς ο λαός αν όντως δεν είμαστε απατεώνες οφείλουμε να πετάξουμε έξω από την βουλή τα λαμόγια και να τους στείλουμε φυλακή όχι να τους υποστηρίζουμε κιόλας!!!! Καταντήσαμε αηδία δηλαδή!

Από την άλλη είναι και το θέμα της ελευθερία του τύπου. Όταν οι δικές μας εφημερίδες βρίζουν τους άλλους δεν είναι ρατσισμός αλλά ελευθερία λόγου αλλά όταν δικαίως βρίζουν εμάς είναι ρατσισμός; χα! Πόσο γελοίοι μπορεί να ήμαστε; Πόσο ηλίθιοι; Βλέπω και κάτι άνανδρα καθάρματα που όταν στην Ολλανδία είχε γίνει θέμα το σκίτσο του Μωάμεθ μιλούσαν για ελευθερία έκφρασης και έσκιζαν τα ρούχα τους για τους καθυστερημένους Μωαμεθανούς αλλά τώρα που είδαν την Αφροδίτη της Μήλου να μας στέλνει τα… χαιρετίσματα κόπτωνται ξαφνικά για τα ιερά και τα όσια της φυλής. Η ελευθερία του λόγου δηλαδή κατ’ αυτά τα γελοία υποκείμενα υπάρχει μόνο σε ότι αφορά τους άλλους. Εμείς στο απυρόβλητο. Ε ρε φτύσιμο που θέλουν όλοι αυτοί. Ε ρε απατεώνες!