Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

20 Απριλίου 2014

“Απάντηση” Καλαβρύτων Αμβροσίου στον Ν. Δήμου

Σιγά πάπα μην βαρυστομαχιάσεις με τόσο κρέας που θα κατασπαράξεις μέρες νηστείας γαρ και χριστιανικής αγάπης! Της γνωστής χριστιανικής αγάπης που κατασπαράζει τους αλλήλους που ΔΕΝ αγαπάει. Κι αν ο Δήμου τραγόπαπα είναι ανθρωπάκι εσύ τι είσαι αλήθεια; Σε ποιό είδος του ζωικού βασιλείου να σε κατατάξουμε πλην των Ανθρώπων που σίγουρα δεν ανήκεις; Ναι ο γάιδαρος γκαρίζει σωστά το λες κι βάτραχος κροάζει και ο μητροπολίτης χριστιανός ρεκάζει πως θέλει να κατασπαράξει ανθρώπινη σάρκα τ’ όρνιο, ο κανίβαλος ο μουζαχεντίν που αφού κατασπαράξει όποιο άπιστο σκυλί δεν πιστεύει τον θεό του χριστιανού ταλιμπαν θα φορέσει τα χρυσάφια του και θα πάει στην εκκλησία να συμβουλέψει τους υπόλοιπους χριστιανούς με λόγια αγάπης μέρες που είναι, ο έχων δύο να δίνει το ένα αλλά μόνο σε χριστιανό και ν’ αγαπάμε αλλήλους αλλά μόνο τους χριστιανούς. Τους άλλους ας τους κατασπαράξουν αλλά με αγάπη! Δεν νομίζω να υπάρχει αναξιότερος του μητροπολίτη καλαβρύτων στον πλανήτη ολόκληρο!

Παρακαλώ τον θεό του μητροπολίτη που του αρέσουν αυτά όπως φαίνεται, να χυσει τ’ άντερα του μητροπολίτη στον δρόμο των καλαβρύτων, να του σαπίσουν τα μάτια να του κοπούν τ’ αυτιά να του ξεραθούν οι όρχεις να του καεί ο πρωκτός να του κοπούν τα χέρια να βρωμίσουν τα πόδια του και να σκουληκιάσει ζωντανός, κι οποίοι αν ώσιν, άνδρες η γυναίκες, συγγενείς η ξένοι, ομού αφωρισμένοι υπάρχωσι, και κατηραμένοι, και ασυγχώρητοι, και μετά θάνατον άλυτοι, και τυμπανιαίοι· αι πέτραι και ο σίδηρος λυθείησαν, αυτοί δε μηδαμώς· κληρονομήσειεν την λέπραν του Γιεζή και την αγχόνην του Ιούδα, στένοντες είεν και τρέμοντες επί της γης ως ο Κάιν, η οργή του Ανθρώπου είη επ’ αυτούς, και άγγελος Ανθρώπου καταδιώξαι αυτούς εν δίστομω μαχαίραν… μηδείς συμφάγη αυτοίς ή συμπίη ή συναναστραφή ή χαιρετίση ή μετά θάνατον ταφής αξιώση, έχοντες και τας αράς πάντων των απ’ αιώνος Ανθρώπων. αμήν!

Του Ασεβεστάτου Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου

Ξεπρόβαλε και πάλι ο αθεόφοβος, για να προσβάλει την αγία Ορθοδοξία μας!

Πρόκειται για το ανθρωπάκι, το δημοσιογράφο - στρεβλωτή και διαστρεβλωτή της αλήθειας δημοσιογράφο- Νίκο Δήμου!

Είπεν ο αθεόφοβος, ότι το Άγιο Φώς, το οποίο πηγάζει θαυματουργικά από τον Πανάγιο Τάφο του Χριστού μας, είναι μύθος, η δέ ευλαβική αποδοχή του εκ μέρους των ευσεβών χριστιανών, συνιστά ειδωλολατρείαν!

'Ετσι έβγαλε αυτό, που έκρυβε μέσα του, δηλ. την σαπίλα της ψυχής του, την ασέβεια πρός τόν Θεό! Και αυτό είναι φυσικό!

Ο καθένας μας, της ευκαιρίας δοθείσης, βγάζει αυτό, που έχει μέσα του! Έτσι, λοιπόν, ο σκύλος γαυγίζει!

Ο γάϊδαρος γκαρίζει! Ο βάτραχος κράζει κοάξ-κοάξ! Και ο άθεος βγάζει πρός τά έξω τη σαπίλα της ψυχής του!

Εάν υπήρχε στιβαρά εκκλησιαστική Διοίκηση, τότε θά είχε εκδώσει ΑΦΟΡΙΣΜΟ για το ασεβέστατο αυτό ανθρωπάκι.

Αφού όμως αυτό δέν έγινε, εμείς παρακαλούμε τόν Θεό νά σαπίσει τό στόμα του! Συγχωρήστε με, Αδελφοί καί Πατέρες!

Υποχρεούμεθα νά είμεθα ευγενείς πρός την αυτού μεγαλειότητα, τόν άνθρωπο, όχι όμως και πρός τά ανθρωπάκια!

Όποιον υβρίζει τόν γονηό μου, τον συγχωρώ! Αντιθέτως, όποιον υβρίζει τον Ουράνιο Πατέρα μου, τον Σωτήρα και Λυτρωτή μου, τον Χριστό, θα τον κατασπαράξω!

Απάντηση Καλαβρύτων Αμβροσίου στον Ν. Δήμου

18 Απριλίου 2014

Στο ποτάμι (ρεπορτάζ και συμπεράσματα)

Μέρος δεύτερο (κλικ εδώ για το πρώτο μέρος)

Στο διάστημα της μιας βδομάδας που μεσολάβησε μεταξύ των δύο συναντήσεων εγώ μελετούσα και την τελευταία λεπτομέρεια και την πιο μικρή αναφορά που αφορούσε το ποτάμι. Παρατήρησα λοιπόν ότι ενώ σε ό,τι αφορούσε τις πολιτικές θέσεις συμφωνούσα σε πολλά, όταν έφτανα στο σημείο της διακυβέρνησης άκουγα πάντα το εξής: “Να βγει μια νέα γενιά πολιτικών, αυτή είναι η φιλοδοξία μου” και σ’ αυτή την πρόταση εγώ σταμάταγα. Κάθε φορά που την άκουγα ένοιωθα πως το κλειδί της όλης υπόθεσης κρύβεται σ’ αυτήν την πανταχού παρούσα προτασούλα μπαλαντέρ.

“Να βγει μια νέα γενιά πολιτικών, αυτή είναι η φιλοδοξία μου”. Σκάλωνα εγώ κι ας μου επιτραπεί εδώ ν’ αντιγράψω την σκέψη μου για να σημειωθεί το που ακριβώς σκάλωνα. Να βγει: οκ να βγει! Από πού θα βγει; Από την κοινωνία, σωστά. Τι θα βγει από την κοινωνία; Μια νέα γενιά χμμ μία; όχι δύο; Όχι όλες οι νέες γενιές αλλά ΜΙΑ νέα γενιά; Και ποια είναι αυτή η μία νέα γενιά; Αναπάντητο το ποια είναι αυτή η ΜΙΑ νέα γενιά αλλά εμμέσως πλην σαφώς έχουμε ένα καινούργιο δεδομένο και το κρατάμε: Δεδομένο πρώτο λοιπόν (1): υπάρχει ΜΙΑ νέα γενιά που ο Θεοδωράκης φιλοδοξεί να κυβερνήσει, το ποια ακόμα δεν το ξέρουμε.

Πάμε όμως παρακάτω στην πρόταση κλειδί. Τι θα είναι αυτή η ΜΙΑ νέα γενιά που θα βγάλει ο Θεοδωράκης για να κυβερνήσει; Θα είναι μια νέα γενιά ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ! Ούπς!!! Φρένο! ΠΟΛΙΤΙΚΏΝ; Όχι πολιτών; Δηλαδή έχουμε ΜΙΑ νέα γενιά ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ! Νιιιαααρρρρ να και οι νέοι επαγγελματίες πολιτικοί πως μας προέκυψαν και κρατούμενο δεύτερο (2)!

Αλλά ποίοι να είναι αυτοί οι νέοι πολιτικοί; Τυχαίο δείγμα από την κοινωνία θα είναι, επιλεγμένοι από κάποιον κι από ποιόν θα είναι ή μήπως θα είναι αξιοκρατικά οπότε και πρέπει να περιμένω να δω ευρωβουλευτή τον Δήμου και τον Γραμματικάκη; Τρία (3) τα κρατούμενα και πάμε παρακάτω στην πρόταση κλειδί.

“Αυτή είναι η φιλοδοξία μου” μας λέει. Συμπέρασμα εύκολο πως είναι φιλόδοξος αλλά τι είδους μυστήρια φιλοδοξία είναι αυτή να μην θέλει να κυβερνήσει ο ίδιος αλλά να φιλοδοξεί να είναι αυτός που θα βγάλει την μια νεα γενιά πολιτικών στην κυβέρνηση; Και που θα την βρεί; Θα δει όλους τους έλληνες υπήκοους μιας γενιάς (ποιάς τίνος έτους, τους γεννημένους από πότε έως πότε;) και θα επιλέξει βάση κάποιων συγκεκριμένων κριτηρίων κι αν ναι ποιών; Πολύ απλοϊκές σκέψεις που ούτε συμπέρασμα βγάζουν ούτε τον Θεοδωράκη τιμούν άρα κάτι άλλο συμβαίνει κάποια άλλη είναι η απάντηση και δεν την ξέρω οπότε κρατούμενο τέταρτο (4) και πάμε να τα βάλουμε σε μια σειρά να δούμε τι βγαίνει, έχουμε και λέμε λοιπόν:

Υπάρχει (1) μια συγκεκριμένη νέα γενιά (2) πολιτικών κι άρα προετοιμασμένων να κυβερνήσουν που όμως μας είναι άγνωστοι (3) ακόμα αλλά τους ξέρει ο Θεοδωράκης και γι αυτό φιλοδοξεί (4) να τους βγάλει κυβέρνηση, αυτούς όχι τον εαυτό του.

Έτσι μάλιστα! Και συμπέρασμα βγάζω και στον Θεοδωράκη περιποιείται τιμή αφού χαζός δεν είναι, το ξέρουμε αυτό! Κι αφού πλέον είχα το κλειδί δεν έμενε παρά να περιμένω να εμφανιστούν οι πόρτες ήτοι τα πρώτα ονόματα των υποψηφίων ευρωβουλευτών των συνεργατών και των λοιπών άμεσα εμπλεκομένων στελεχών του ποταμιού.

Εντωμεταξύ και σε επίπεδο κοινωνικών δικτύων (ναι ρε άνοιξα λογαριασμό στο φατσοβιβλίο μόνο και μόνο για το ποτάμι, που το βρίσκετε το αστείο και γελάτε; Τον έκλεισα πια, δεν μου χρειάζονται τα “κοινωνικά” δίκτυα εμένα) γινόταν το έλα να δεις! Υπήρχε η σελίδα μελών κι εθελοντών με κανόνες που όμως πολλοί δεν τηρούσαν με αποτέλεσμα ένα γενικό μπάχαλο τέτοιο που και να ήθελες κάτι να βρεις δεν υπήρχε περίπτωση αφού ο καθένας έγραφε το μακρύ του και το κοντό του, οπότε τους έσπρωξα τους πειθανάγκασα είναι η σωστή λέξη, να δημιουργηθούν κλειστές ομάδες ανά τομέα μπας και καταφέρουμε να συνεννοηθούμε χωρίς να χαθούμε και να έμενε η γενική υπάρχουσα για να γράφει το κάθε μέλος το μακρύ του και το κοντό του, όπως κι έγινε.

Συνεχίζεται

16 Απριλίου 2014

στο ποτάμι (ρεπορτάζ και συμπέρασμα)

Κι εκεί που ήμουν αραχτός και μασούλαγα μπανάνες σαν αφρικάνος βούδας μου ‘ρχεται ο άλλος έτοιμος, φτιαγμένος, σχεδόν ασθμαίνοντας αρπάζει μια μπανάνα απ’ το τσαμπί κι αρχίζοντας το ξεφλούδισμα μου απαγγέλει με ύφος εθνοσωτήριο το μεγάλο νέο. Ο Θοδωράκης έφτιαξε κόμμα «ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ»! Χρειάστηκα μερικά δευτερόλεπτα για να εντοπίσω το πρόσωπο στην μνήμη μου αλλά σκάλωσα στ’ όνομα ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ. Γιατί ουδέτερο κι όχι αρσενικό; Τα ουδέτερα ούτε γονιμοποιούν ούτε γονιμοποιούνται. Ξύπνησε ο διάολος μέσα μου. Μυρίζει, μονολόγησα. «Μπα μια χαρά μπανάνα είναι» μου απάντησε το ξεφτέρι που μου έφερε τα νέα.

Το βράδυ άνοιξα τηλεόραση στο δελτίο των οχτώ στο μέγκα. Οκ για να δούμε τι θα πουν τα φερέφωνα. Θρίαμβος! Το ποτάμι με διψήφια ποσοστά! Μυρίζει πολύ σκέφτηκα αλλά πως τα καταφέρανε να μην βρωμάει; Κάθησα και διάβασα τις πολιτικές θέσεις του κόμματος μία προς μία. Συμφώνησα με όλες!!! Πολύ καλό για να είναι αληθινό! Τώρα ξυπνήσαν μέσα μου όλα τα διαόλια του γαλαξία, θα το ψάξω θα το ερευνήσω θα το γυρίσω από την καλή κι από την ανάποδη, θα το ξεσκωνίσω θα το ξεπατώσω να δώ τι παίζει. Ράμφος Γραμματικάκης Δήμου είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό. Είναι δυνατόν να κατάφεραν να δολώσουν τον Ράμφο τον Γραμματικάκη και τον Δήμου; Κι αν ναι ποιος τους δόλωσε και τίνος θα ‘ναι η ψαριά; Το θέμα δεν σήκωνε αναβολές! Ετοιμάζεται η επόμενη περίοδος διακυβέρνησης αυτό μου ήταν εξ’ αρχής προφανές αλλά δεν μπορούσα με τίποτα να δεχτώ πως η εξουσία θα παραδώσει τόσο εύκολα τις καρέκλες της στους επομενους! Θέλω να ξέρω!

Αίτηση μέλους κι εθελοντισμού όνομα επίθετο τηλέφωνο έγκριση για την ομάδα στο φατσοβιβλίο και μπαίνω και τι βλέπω; Πρώτη πρώτη και καλύτερη δημοσίευση του συντονιστή πολιτικής (;) με θέμα την κωλοτρυπίδα του Βαλλιανάτου!!! Και γίνομαι τούρμπο θέτω θέμα τι ‘ναι αυτά ρεεεε και ζητάνε συγγνώμη τα κατεβάζουν τα κουκουλώνουν κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Πρώτη συνάντηση στον κήπο του νομισματικού μουσείου. Το πλήθος αρκετό, οι περισσότεροι μεσήλικες αλλά και αρκετοί νέοι ανάμεσα, υπεραρκετοί θα έλεγα. Βρήκα και τον συντονιστή εκείνον που αναρωτιόταν για των κωλοτρυπίδα του Βαλλιανάτου κι ήταν ένας χαζός με όλη την σημασία της λέξης, ένας χαζός σε ρόλο συντονιστή για τις εκλογές! Απελπισία! Έκανα βόλτες γύρω γύρω από τα πηγαδάκια συζητήσεων που είχαν στηθεί να κρυφακούσω τι συζητάνε. Μνημόνιο άκουσα, για ΝΔ άκουσα για ΠΑΣΟΚ κι ΕΛΙΑ άκουσα, για ΚΚΕ άκουσα για ΣΥΡΙΖΑ άκουσα για κλέφτες άκουσα για πολιτικούς άκουσα μέχρι για ποδόσφαιρο άκουσα αλλά για τις θέσεις του ΠΟΤΑΜΙΟΥ (αυτό το –μιου της γενικής ουδετέρου, είναι απαίσιο) εκεί στα πηγαδάκια, δεν άκουσα! Είναι υπεράνω κριτικής, να είναι τόσο σωστές που δεν επιδέχονται συζητήσεων ή φταίει ότι ακόμα δεν έχουν ούτε τα μέλη ούτε οι εθελοντές χωνέψει τις θέσεις του κόμματος; Αναρωτιόμουν κι αναρωτιόμουν μέχρι που ανέβηκα λίγο τις σκάλες να τους δω από ψηλά. Εκεί τρόμαξα! Αν και είχε δοθεί το σύνθημα να χωριστούν σε ομάδες ανα γεωγραφικό τομέα και ν’ αρχίζουν σιγά σιγά να οργανώνονται το πλήθος μόνο αυτό δεν έκανε. Τουρλουμπούκι και δίχως μικροφωνική αφού την απαγόρεψε το μουσείο αλλά και δίχως κάποιον με στεντόρια φωνή να μιλάει και ν’ ακούγεται (όλοι άψυχοι ημιθανείς ψιθυρίζοντες ήταν) προσπαθούσε ο γενικός συντονιστής να βγάλει άκρη αλλά ποιος έχασε την άκρη για να την βρεί αυτός; Με τα πολλά που λέτε καταφέραμε να περιμένουμε πότε θα έρθει ο αρχηγός ή ο επικεφαλής όπως προτιμάει να τον λένε ο Σταύρος Θεοδωράκης. Ξεχώρισα τρείς ανθρώπους ανάμεσα στο τουρλουμπούκι που επίσης περιφέρονταν μόνοι, τους πλησίασα έπιασα και κουβέντα μαζί τους κι ήταν οι μοναδικοί τρείς που συζητούσαν για μελλοντική πολιτική και το καλύτερο είχαν απόψεις παρόμοιες με τις δικές μου και την είχαμε ψιλοβρεί με την συζήτηση μέχρι που εμφανίστηκε με καθυστέριση μιας ώρας ο Σταύρος. Πήδηξα στην κορυφή στο πλατύσκαλο της σκάλας και τον λοκάρισα σαν την γάτα το ποντίκι. Ήθελα να δω αντιδράσεις και συμπεριφορά του κόσμου αμα τη εμφανίση του αρχηγού, από τις οποίες αντιδράσεις και συμπεριφορά θα έβγαζα το καλύτερο συμπέρασμα. Ήταν όπως ακριβώς το φαντάστηκα! Τα πηγαδάκια μεμιάς διαλύθηκαν οι χειραψίες έπαιρναν κι έδιναν και οι φωτογραφίες με τον αρχηγό έσπασαν όλα τα ρεκόρ! Ήταν για μένα η πρώτη γερή αποκάλυψη. Προσωπολατρία κεφάλαιο ένα σκέφτηκα. Μετά τα φιλιά τις φωτογραφίες και τις χειραψίες ο αρχηγός μας μίλησε και μας είπε ό,τι ακριβώς λέει και στην τηλεόραση κι αφού τελείωσε ξανάρχισαν τα φιλιά οι χειραψίες και οι φωτογραφίες μας χαιρέτησε κι έφυγε. Αφού λοιπόν έφυγε ο Σταύρος και μαζί του και οι περισσότεροι των παραβρισκόμενων έμειναν οι τομεάρχες για να συντονίσουν τα επόμενα βήματα κι έμεινα κι εγώ για να δω και ν’ ακούσω πως θα οργανωθεί το πράγμα. Αφού λοιπόν συμφώνησαν πως ό,τι καλύτερο υπάρχει στον κόσμο είναι ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός (εκείνος με τα τρίγωνα ντε, τιμημένο ΚΚΕ) αποφασίστηκε η επόμενη συνάντηση να είναι ανα τομέα για αρχιερεσίες κι ορίστηκαν οι προσωρινοί τομεάρχες. Στον βόρειο τομέα που ήμουν κι εγώ ορίστηκε ως τομεάρχης μια κυρία, βιοτέχνης υφασμάτων και οπαδός της γιόγκα όπως έμαθα αργότερα και κανονίσαμε επόμενη συνάντηση στα γραφεία ενός μέλους, μιας άλλης κυρίας που είχε χώρο να διαθέσει. Πούλαγαν και κουπόνια του κόμματος σ’ αυτήν την πρώτη συγκέντρωση αλλά η αλήθεια είναι ότι ελάχιστα πουλήθηκαν. Ανομβρία! Έτσι τελείωσε η πρώτη συνάντηση άνυδρα χωρίς πολιτική χωρίς οργάνωση χωρίς οργανογράμματα χρονοδιαγράμματα κλπ και φύγαμε. Ένοιωσα ότι έχασα τρεις ώρες από την ζωή μου, τρόμαξα με το άβουλο πλήθος που έβλεπα, στεναχωρήθηκα για την ακρισία και δυσαρεστήθηκα από την προσωπολατρία αλλά ωστόσο περίμενα μ’ ενδιαφέρον την δεύτερη την ουσιαστική κατά αυτούς δεύτερη συνάντηση και μέχρι τότε εγώ θα παρακολουθούσα στενά τα τεκταινόμενα στα Μ.Μ.Ε.

{συνεχίζεται, στο δευτερο μέρος θα μάθετε κι εσείς τι ακριβώς παίζει στο ποτάμι)

3 Απριλίου 2014

Η Εκκλησία για το 1821

Είναι ρεκόρ! Η καθολική Εκκλησία χρειάστηκε 350 χρόνια (τον Οκτώβριο του 1992) μετά τον θάνατο του Γαλιλαίου (1652) για να παραδεχτεί ότι κακώς τον βασάνισε και ότι όντως η Γη γυρίζει. Η ορθόδοξη, λιγότερο από διακόσια για να παραδεχτεί, εμμέσως πλην σαφώς, ότι οι ιερωμένοι δεν ήταν ηγέτες της επανάστασης του 1821 αλλ’ απλά, κάποιοι από αυτούς συμμετείχαν στον Αγώνα. Συνέβη στις 27 Μαρτίου του σωτήριου έτους 2014, οπότε η Ιερά Σύνοδος εξέδωσε ανακοίνωση με τίτλο «Απάντηση σε ανιστόρητες απόψεις για την Εκκλησία και το 1821». Σε αυτήν, μοναδικοί ιερείς επικεφαλής εξεγέρσεων αναφέρονται δύο, αιώνες πριν από 1821 («Από το 1680 έως το 1700» γράφεται στο συνοδικό κείμενο «η Ανατολική Στερεά ήταν ελεύθερη μετά από την εξέγερση δύο Επισκόπων, του Θηβών Ιεροθέου και του Σαλώνων Φιλοθέου»). Κανένας άλλος. Και, στην ίδια ανακοίνωση, υπάρχει πλήρης παραδοχή του ότι κανένα λάβαρο δεν υψώθηκε στις 25 Μαρτίου στην Αγία Λαύρα. Βέβαια, ισχυρίζεται ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός «ευλόγησε το λάβαρο στην Αγία Λαύρα (17 Μαρτίου 1821) και στην Πάτρα (25 Μαρτίου 1821)» αλλά μην τα θέλουμε όλα δικά μας.

Αναφέρει η ανακοίνωση: «Ο Γάλλος Πρόξενος Πουκεβίλ, ο οποίος έζησε τα γεγονότα της Ελληνικής Επαναστάσεως, γράφει ότι 100 Πατριάρχες και Επίσκοποι θανατώθηκαν κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και του Αγώνος». Βέβαια, σ’ αυτήν παραλείπεται το μικρό όνομα του Πουκεβίλ, από παραδρομή υποθέτω. Επειδή πρόξενος στην Πάτρα (από το 1817) ήταν ο Ούγος Πουκεβίλ που είχε μετατρέψει το προξενείο σε άσυλο αμάχων χριστιανών . Όμως, το βιβλίο «Ιστορία της αναγέννησης της Ελλάδας» με τα γεγονότα από το 1740 ως τη χρονιά της έκδοσης (1824) το έγραψε ο αδελφός του, Φραγκίσκος Πουκεβίλ, που από το 1815 βρισκόταν στο Παρίσι και δεν έζησε από κοντά τα γεγονότα. Η Εκκλησία, βέβαια, τον λατρεύει, επειδή αυτός έγραψε το παραμύθι με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και το λάβαρο. Φυσικά, πρέπει να ομολογήσουμε ότι το βιβλίο προκάλεσε κύμα αφίξεων φιλελλήνων στην Ελλάδα, προκειμένου να πολεμήσουν για την ελληνική λευτεριά. Και στον ίδιο άνοιξε τον δρόμο για την εκλογή του ως ακαδημαϊκού.

Η Ιερά Σύνοδος θεωρεί τρομακτικό τον αναφερόμενο από τον Πουκεβίλ αριθμό, ότι «100 πατριάρχες και επίσκοποι θανατώθηκαν κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας και του Αγώνος». Να θυμίσω, για παράδειγμα, ότι μόνο σε μια μέρα, στην έξοδο του Μεσολογγίου (1826), έπεσαν νεκροί 1.700 από τους συνολικά 3.000 μαχητές. Κι από τους αμάχους, οι 5.000 σκοτώθηκαν μέσα στη νύχτα. Κι άλλα 6.000 γυναικόπαιδα στάλθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Πόλης και της Αλεξάνδρειας. Και μη μου πείτε, «άλλο πατριάρχης, άλλο μαχητής ή άμαχος».

Κι ακόμα, η Ιερά Σύνοδος επισημαίνει «Το 1821 βάφεται με το αίμα του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’ και του Πατριάρχη Κυρίλλου Στ’, του από Ανδριανουπόλεως». Και οι δυο, όμως, θανατώθηκαν επειδή ήταν χριστιανοί και όχι ως ηγέτες επανάστασης ή απλοί επαναστάτες (παράπλευρες απώλειες θα τους ονόμαζαν κάποιοι). Να αναφέρω, πόσες εκατοντάδες χιλιάδες μη πατριάρχες ή επίσκοποι, πολεμιστές ή άμαχοι, χάθηκαν στα αναρίθμητα αντίποινα των οθωμανικών αρχών εναντίον του ελληνικού πληθυσμού;

Όλο το πρόβλημα έχει δημιουργηθεί, επειδή το ιερατείο και η τότε άρχουσα τάξη θέλησαν να καπελώσουν τον Αγώνα (ήδη από την Α’ Εθνοσυνέλευση «της Επιδαύρου»), παραμερίζοντας και θάβοντας το τεράστιο έργο της Φιλικής Εταιρείας στην οργάνωση και διεξαγωγή της επανάστασης. Κανένας δεν αμφισβήτησε τη συμμετοχή πολλών απλών ιερωμένων καθώς και προκρίτων σ’ αυτήν. Άλλο όμως «συστρατεύομαι» και εντελώς άλλο «καπελώνω», παίζοντας τον ηγέτη.

Και μια άσχετη παρατήρηση: Ο Κωνσταντίνος Σάθας, στο βιβλίο του «Τουρκοκρατουμένη Ελλάς», καταγράφει 123 ξεσηκωμούς και επαναστάσεις (με 124η του 1821). Όχι 80, που αναφέρει ο Πουκεβίλ. Βέβαια, και μόνο στο άκουσμα του ονόματος του Σάθα, οι του ιερατείου σταυροκοπιούνται αλλά, τι να κάνουμε; Ο άνθρωπος αναφέρει δεκάδες πηγές και παραθέτει αναρίθμητα έγγραφα: Περίπου μία επανάσταση ή έναν ξεσηκωμό κάθε 3,5 χρόνια. Κι αν με τόση ακρίβεια, μπορούμε να μετρήσουμε πόσοι πατριάρχες και επίσκοποι χάθηκαν, είναι εντελώς αδύνατο να το πράξουμε για τα θύματα των λοιπών επαγγελμάτων (των απλών ιερέων συμπεριλαμβανομένων), «ων ουκ έστιν αριθμός».

Περισσότερη ιστορία στο www.historyreport.gr

Η Εκκλησία για το 1821 | ΙΣΤΟΡΙΑ | Protagon

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails