στο ποτάμι (ρεπορτάζ και συμπέρασμα)

Κι εκεί που ήμουν αραχτός και μασούλαγα μπανάνες σαν αφρικάνος βούδας μου ‘ρχεται ο άλλος έτοιμος, φτιαγμένος, σχεδόν ασθμαίνοντας αρπάζει μια μπανάνα απ’ το τσαμπί κι αρχίζοντας το ξεφλούδισμα μου απαγγέλει με ύφος εθνοσωτήριο το μεγάλο νέο. Ο Θοδωράκης έφτιαξε κόμμα «ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ»! Χρειάστηκα μερικά δευτερόλεπτα για να εντοπίσω το πρόσωπο στην μνήμη μου αλλά σκάλωσα στ’ όνομα ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ. Γιατί ουδέτερο κι όχι αρσενικό; Τα ουδέτερα ούτε γονιμοποιούν ούτε γονιμοποιούνται. Ξύπνησε ο διάολος μέσα μου. Μυρίζει, μονολόγησα. «Μπα μια χαρά μπανάνα είναι» μου απάντησε το ξεφτέρι που μου έφερε τα νέα.

Το βράδυ άνοιξα τηλεόραση στο δελτίο των οχτώ στο μέγκα. Οκ για να δούμε τι θα πουν τα φερέφωνα. Θρίαμβος! Το ποτάμι με διψήφια ποσοστά! Μυρίζει πολύ σκέφτηκα αλλά πως τα καταφέρανε να μην βρωμάει; Κάθησα και διάβασα τις πολιτικές θέσεις του κόμματος μία προς μία. Συμφώνησα με όλες!!! Πολύ καλό για να είναι αληθινό! Τώρα ξυπνήσαν μέσα μου όλα τα διαόλια του γαλαξία, θα το ψάξω θα το ερευνήσω θα το γυρίσω από την καλή κι από την ανάποδη, θα το ξεσκωνίσω θα το ξεπατώσω να δώ τι παίζει. Ράμφος Γραμματικάκης Δήμου είναι πολύ καλό για να είναι αληθινό. Είναι δυνατόν να κατάφεραν να δολώσουν τον Ράμφο τον Γραμματικάκη και τον Δήμου; Κι αν ναι ποιος τους δόλωσε και τίνος θα ‘ναι η ψαριά; Το θέμα δεν σήκωνε αναβολές! Ετοιμάζεται η επόμενη περίοδος διακυβέρνησης αυτό μου ήταν εξ’ αρχής προφανές αλλά δεν μπορούσα με τίποτα να δεχτώ πως η εξουσία θα παραδώσει τόσο εύκολα τις καρέκλες της στους επομενους! Θέλω να ξέρω!

Αίτηση μέλους κι εθελοντισμού όνομα επίθετο τηλέφωνο έγκριση για την ομάδα στο φατσοβιβλίο και μπαίνω και τι βλέπω; Πρώτη πρώτη και καλύτερη δημοσίευση του συντονιστή πολιτικής (;) με θέμα την κωλοτρυπίδα του Βαλλιανάτου!!! Και γίνομαι τούρμπο θέτω θέμα τι ‘ναι αυτά ρεεεε και ζητάνε συγγνώμη τα κατεβάζουν τα κουκουλώνουν κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Πρώτη συνάντηση στον κήπο του νομισματικού μουσείου. Το πλήθος αρκετό, οι περισσότεροι μεσήλικες αλλά και αρκετοί νέοι ανάμεσα, υπεραρκετοί θα έλεγα. Βρήκα και τον συντονιστή εκείνον που αναρωτιόταν για των κωλοτρυπίδα του Βαλλιανάτου κι ήταν ένας χαζός με όλη την σημασία της λέξης, ένας χαζός σε ρόλο συντονιστή για τις εκλογές! Απελπισία! Έκανα βόλτες γύρω γύρω από τα πηγαδάκια συζητήσεων που είχαν στηθεί να κρυφακούσω τι συζητάνε. Μνημόνιο άκουσα, για ΝΔ άκουσα για ΠΑΣΟΚ κι ΕΛΙΑ άκουσα, για ΚΚΕ άκουσα για ΣΥΡΙΖΑ άκουσα για κλέφτες άκουσα για πολιτικούς άκουσα μέχρι για ποδόσφαιρο άκουσα αλλά για τις θέσεις του ΠΟΤΑΜΙΟΥ (αυτό το –μιου της γενικής ουδετέρου, είναι απαίσιο) εκεί στα πηγαδάκια, δεν άκουσα! Είναι υπεράνω κριτικής, να είναι τόσο σωστές που δεν επιδέχονται συζητήσεων ή φταίει ότι ακόμα δεν έχουν ούτε τα μέλη ούτε οι εθελοντές χωνέψει τις θέσεις του κόμματος; Αναρωτιόμουν κι αναρωτιόμουν μέχρι που ανέβηκα λίγο τις σκάλες να τους δω από ψηλά. Εκεί τρόμαξα! Αν και είχε δοθεί το σύνθημα να χωριστούν σε ομάδες ανα γεωγραφικό τομέα και ν’ αρχίζουν σιγά σιγά να οργανώνονται το πλήθος μόνο αυτό δεν έκανε. Τουρλουμπούκι και δίχως μικροφωνική αφού την απαγόρεψε το μουσείο αλλά και δίχως κάποιον με στεντόρια φωνή να μιλάει και ν’ ακούγεται (όλοι άψυχοι ημιθανείς ψιθυρίζοντες ήταν) προσπαθούσε ο γενικός συντονιστής να βγάλει άκρη αλλά ποιος έχασε την άκρη για να την βρεί αυτός; Με τα πολλά που λέτε καταφέραμε να περιμένουμε πότε θα έρθει ο αρχηγός ή ο επικεφαλής όπως προτιμάει να τον λένε ο Σταύρος Θεοδωράκης. Ξεχώρισα τρείς ανθρώπους ανάμεσα στο τουρλουμπούκι που επίσης περιφέρονταν μόνοι, τους πλησίασα έπιασα και κουβέντα μαζί τους κι ήταν οι μοναδικοί τρείς που συζητούσαν για μελλοντική πολιτική και το καλύτερο είχαν απόψεις παρόμοιες με τις δικές μου και την είχαμε ψιλοβρεί με την συζήτηση μέχρι που εμφανίστηκε με καθυστέριση μιας ώρας ο Σταύρος. Πήδηξα στην κορυφή στο πλατύσκαλο της σκάλας και τον λοκάρισα σαν την γάτα το ποντίκι. Ήθελα να δω αντιδράσεις και συμπεριφορά του κόσμου αμα τη εμφανίση του αρχηγού, από τις οποίες αντιδράσεις και συμπεριφορά θα έβγαζα το καλύτερο συμπέρασμα. Ήταν όπως ακριβώς το φαντάστηκα! Τα πηγαδάκια μεμιάς διαλύθηκαν οι χειραψίες έπαιρναν κι έδιναν και οι φωτογραφίες με τον αρχηγό έσπασαν όλα τα ρεκόρ! Ήταν για μένα η πρώτη γερή αποκάλυψη. Προσωπολατρία κεφάλαιο ένα σκέφτηκα. Μετά τα φιλιά τις φωτογραφίες και τις χειραψίες ο αρχηγός μας μίλησε και μας είπε ό,τι ακριβώς λέει και στην τηλεόραση κι αφού τελείωσε ξανάρχισαν τα φιλιά οι χειραψίες και οι φωτογραφίες μας χαιρέτησε κι έφυγε. Αφού λοιπόν έφυγε ο Σταύρος και μαζί του και οι περισσότεροι των παραβρισκόμενων έμειναν οι τομεάρχες για να συντονίσουν τα επόμενα βήματα κι έμεινα κι εγώ για να δω και ν’ ακούσω πως θα οργανωθεί το πράγμα. Αφού λοιπόν συμφώνησαν πως ό,τι καλύτερο υπάρχει στον κόσμο είναι ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός (εκείνος με τα τρίγωνα ντε, τιμημένο ΚΚΕ) αποφασίστηκε η επόμενη συνάντηση να είναι ανα τομέα για αρχιερεσίες κι ορίστηκαν οι προσωρινοί τομεάρχες. Στον βόρειο τομέα που ήμουν κι εγώ ορίστηκε ως τομεάρχης μια κυρία, βιοτέχνης υφασμάτων και οπαδός της γιόγκα όπως έμαθα αργότερα και κανονίσαμε επόμενη συνάντηση στα γραφεία ενός μέλους, μιας άλλης κυρίας που είχε χώρο να διαθέσει. Πούλαγαν και κουπόνια του κόμματος σ’ αυτήν την πρώτη συγκέντρωση αλλά η αλήθεια είναι ότι ελάχιστα πουλήθηκαν. Ανομβρία! Έτσι τελείωσε η πρώτη συνάντηση άνυδρα χωρίς πολιτική χωρίς οργάνωση χωρίς οργανογράμματα χρονοδιαγράμματα κλπ και φύγαμε. Ένοιωσα ότι έχασα τρεις ώρες από την ζωή μου, τρόμαξα με το άβουλο πλήθος που έβλεπα, στεναχωρήθηκα για την ακρισία και δυσαρεστήθηκα από την προσωπολατρία αλλά ωστόσο περίμενα μ’ ενδιαφέρον την δεύτερη την ουσιαστική κατά αυτούς δεύτερη συνάντηση και μέχρι τότε εγώ θα παρακολουθούσα στενά τα τεκταινόμενα στα Μ.Μ.Ε.

{συνεχίζεται, στο δευτερο μέρος θα μάθετε κι εσείς τι ακριβώς παίζει στο ποτάμι)