Της Κερατέας…

Παρακολουθώ την όλη εξέλιξη από κοντά (πιο κοντά δεν γίνεται) αλλά μέχρι τώρα απέφευγα να πάρω θέση και να πω την γνώμη μου διότι για ακόμα μια φορά θα βρεθώ στην μέση και θα με βρίζουν και οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Το πρόβλημα είναι πως και οι δύο έχουν δίκιο αλλά και οι δύο έχουν άδικο και αυτό συμβαίνει διότι μεσολαβεί το συμφέρον και όταν λέω συμφέρον μην σκεφτείτε το δημόσιο συμφέρον –εδώ είναι βαλκάνια δεν είναι παίξε γέλασε- αλλά τα συμφέροντα από την μια του κράτους, όπου κράτος διάβαζε τραπεζίτες και μεγαλοβιομήχανους κατασκευαστές, και από την άλλη το τοπικιστικό –όχι τοπικό- συμφέρον των δημοτών της Κερατέας, όπου στο δημοτών διάβαζε προύχοντες κομματόσκυλα μετά του ποιμνίου.

Από την μια λοιπόν έχει δίκιο το κράτος διότι η κατάσταση με τα σκουπίδια ως έχει είναι επιεικώς απαράδεκτη χειρότερα και από τριτοκοσμική. Παράγουμε απίστευτες ποσότητες σκουπιδιών και τις πετάμε κυριολεκτικά όπου βρούμε ακόμα και δυο μέτρα έξω από την αυλή μας και συνήθως στην αυλή του γείτονα ο οποίος με την σειρά του τα σπρώχνει λίγο παραπέρα στην εξώπορτα του διπλανού γείτονα μέχρι να περάσει το απορριμματοφόρο του δήμου να τα μαζέψει και όλα μαζί να πάει να τα πετάξει στην αυλή του διπλανού γειτονικού δήμου και αυτός με την σειρά του λίγο παραδίπλα στον γειτονικό δήμο και πάει λέγοντας…

Από την άλλη έχουν δίκιο οι δημότες της Κερατέας διότι δεν μπορούν έτσι στα καλά του καθουμένου να δεχτούν τα σκουπίδια όλων μας ούτε ορθότατα έχουν εμπιστοσύνη στο κράτος πως θα δημιουργηθεί μια εξορθολογισμένη διαχείριση ώστε στο τέλος μόνο κάποια λίγα υπολείμματα να θάβονται. Η εμπειρία λέει πως το κράτος θα κάνει ό,τι έκανε μέχρι σήμερα ο καθένας μας και όλοι μαζί. Θα μαζεύει τα σκουπίδια όλων μας και θα τα πετάει στην Κερατέα και συνεπώς δίκαια αγωνίζονται οι δημότες να μην γίνει κάτι τέτοιο διότι όποιος καεί από τον χυλό φυσάει και την γιαούρτη!

Τα πράγματα είναι απλά, εμείς τα κάνουμε περίπλοκα επίτηδες ώστε να μην αναλάβουμε τις προσωπικές μας ευθύνες. Διότι (και) τα σκουπίδια είναι θέμα προσωπικής ευθύνης κατ’ αρχήν και μετά συλλογικής διευθέτησης κι εξηγούμαι: Αν το ελληνικό δημόσιο με τους πουλημένους –πλην όμως εκλεγμένους- πολιτικάντηδες και τα κοπρόσκυλα των δημοσίων υπαλλήλων του ήθελε πράγματι να λύσει το πρόβλημα τότε αντί -όπως κάνει- να φτιάξει ένα μεγάλο τεράστιο εργοστάσιο όπου θα μαζεύονται τα σκουπίδια όλων θα έδινε προτεραιότητα στην πρωτογενή καταρχήν παραγωγή σκουπιδιών ήτοι θα ήμασταν όλοι υποχρεωμένοι να διαχωρίζουμε τα σκουπίδια μας από το σπίτι μας και την δουλεία μας σε ξεχωριστούς κάδους. Εγώ ο γραφικός, το στριμμένο άντερο της γειτονιάς, ο απεχθής μυστήριος, ιδιότροπος, τζαζεμένος, τρελός επιστήμονας, ο αναρχοάπλυτος αξούριστος κι αχτένιστος όπως αρέσκονται να με αποκαλούν (ίσως και να ‘χουν δίκιο –δεν λέω…) έχω στο σπίτι μου και στο γραφείο μου έξι διαφορετικούς κάδους συλλογής απορριμμάτων. Κομποστοποίησης γυαλιού χαρτιού πλαστικού μετάλλων και αναγκαστικά επειδή ζω στην πόλη κι ένα κάδο επεξεργασμένων (μαγειρεμένων) τροφών-υπολειμμάτων τον οποίο βέβαια δεν θα τον είχα αν ζούσα μόνιμα στο χωριό όπου θα είχα κότες και γουρούνια να ταΐζω με αυτά τα υπολείμματα. Ξεχωρίζω λοιπόν τα σκουπίδια μου και ω του θαύματος όταν έρθει η ώρα να τα πετάξω τότε τα μεν οργανικά πάνε στο κάδο κομποστοποίησης στον κήπο μου τα δε ανακυκλώσιμα τα ξαναμαζεύω όλα μαζί (χαχα δεν έχει πλάκα;) και τα αδειάζω στον μπλε κάδο ανακύκλωσης και πάλι όλα μαζί απ’ όπου υποτίθεται θα γίνει διαλογή σε επιμέρους ανακυκλώσιμα και τέλος μου μένουν μόνο τα μαγειρεμένα για τον πράσινο κάδο που όμως αυτά δεν είναι περισσότερα από δυο τρία κιλά την εβδομάδα για μια εξαμελή οικογένεια. Το βρίσκω δε πολύ σωστό γι αυτά τα τελευταία να χρεώνομαι με το κιλό για την αποκομιδή τους.

Κατά δεύτερον, αν πράγματι το κράτος ήθελε να λύσει το πρόβλημα τότε η όλη διαχείριση από κει και πέρα θα την αναλάμβανε ο κάθε δήμος ξεχωριστά ώστε ο κάθε δήμος να είναι υπεύθυνος για τα σκουπίδια του κι όχι όπως τώρα που ψάχνουμε να βρούμε σε ποιόν θα τα φορτώσουμε αρκεί να φύγουν από την πόρτα μας και την γειτονιά μας. Ο κάθε δήμος θα έπρεπε πέρα από την αποκομιδή να έχει και το κατάλληλο εργοστάσιο όπου θα γινόταν η διαλογή προς ανακύκλωση η κομποστοποίηση η παραγωγή ενέργειας από τα υπολείμματα και τέλος αν έμενε κάτι (που σ’ ένα σύστημα το οποίο λειτουργεί σωστά δεν μένει απολύτως τίποτα) να θαβόταν σε χώρο υγειονομικής ταφής Υπολειμμάτων. Τέτοιος χώρος μπορεί εύκολα να βρεθεί στους περισσότερους δήμους και αν κάποιοι δήμοι αποδεδειγμένα δεν διαθέτουν τότε να πήγαιναν σε κοινόχρηστο χώρο επί πληρωμή βεβαίως αλλά και πάλι ξαναλέω πως εφόσον το σύστημα λειτουργούσε ως πρέπει τέτοια υπολείμματα δεν υπάρχουν κι αν υπάρχουν είναι τόσο λίγα που κατατάσσονται στις αμελητέες ποσότητες.

Αντ’ αυτών τι έχουμε; Από την μια το κράτος που προκειμένου να τα έχει καλά με τους μεγαλο-επιχειρηματίες αντί να δώσει την ευθύνη στον κάθε δήμο την δίνει στον εργολάβο και για να του εξασφαλίσει και τα τεράστια κέρδη του τα συγκεντρώνει όλα σ’ ένα, εξασφαλίζει και κάμποσες προσλήψεις (διάβαζε ψήφους) των δικών του παιδιών για την διαλογή που έπρεπε να γίνεται χωρίς κόστος από τον καθένα μας πρωτογενώς και το καλύτερο απ’ όλα δεν ξεκινάει φτιάχνοντας εργοστάσιο διαλογής ανακύκλωσης και παραγωγής ενέργειας αλλά… ανάποδα ξεκινάει φτιάχνοντας πρώτα τον χώρο ταφής. Ε, μόνο ένας ηλίθιος δεν μπορεί να καταλάβει πως σκοπός είναι η δημιουργία μερικών ακόμα σκουπιδότοπων σαν των Λιοσίων με την ανάλογη βέβαια στάχτη στα μάτια της ΕΕ που περί άλλων πληρώνει!

Και από την άλλη έχουμε τον δήμο της Κερατέας και της κάθε Κερατέας που ναι μεν έχει δίκιο να μην θέλει να γίνει Λιόσια αλλά συνεχίζει απτόητος να πετάει τα σκουπίδια του όπου βρει σε ανεξέλεγκτες και παράνομες χωματερές δώθε κείθε και βεβαίως τους δημότες και τους εκλεγμένους του προύχοντες που αν είχαν ίχνος σοβαρότητας θα είχαν για τον δήμο τους προχωρήσει οι ίδιοι στην λύση του προβλήματος όπως παραπάνω αναφέρω. Είμαστε όμως γελοίοι, το ξέρω, είμαστε τόσο γελοίοι που κι αν ακόμα ο δήμος αποφάσιζε να σχεδιάσει κάτι τέτοιο θα ζητούσε χρηματοδότηση από το κράτος με τις ανάλογες βέβαια ρεμούλες, μίζες κλπ κλπ τα γνωστά.

Το συμπέρασμα; Είμαστε ανίκανοι να χωρίσουμε δυο γαϊδουριών άχυρα! Είμαστε ανίκανοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας τόσο προσωπικά όσο κατ’ επέκταση και κοινωνικά. Το αποτέλεσμα θα είναι (να μου το θυμηθείτε) εμ να μας πνίξουν τα σκουπίδια εμ να θησαυρίζουν οι πονηροί εμ να κυβερνούν οι αγύρτες. Τόσο καλά! Κι όλα αυτά γιατί; Μόνο και μόνο διότι εδώ σε τούτο τον πλανήτη θεωρούμε λόγω παιδείας πως είμαστε περαστικοί και αναμένουμε τον… παράδεισο όπου εκεί δεν έχει σκουπίδια τα στέλνουν στην κόλαση όπου η καύση τους θεωρείται… δεδομένη. Κι όσο για τα παιδιά μας… ε όπως μου είπε ένας βλαξ σε συζήτηση επί τούτου: έχει ο θεός!

ΥΓ. Η Κερατέα είναι από τους πιο βρώμικους δήμους που έχω δει.