Κάτσε στην πλατεία και παράτα με, μαλάκα.

 

Δεν ξέρω τι να πω! Θα το περιγράψω και γραπτώς μπας και μου ‘ρθει έμπνευση διότι ένας από τους τρείς μας είναι σίγουρα μαλάκας.

Κάθομαι μ’ έναν φίλο συριζαίο στην πλατεία για καφέ και τα λέμε. Αυτός λέει ότι θα σωθούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ κι εγώ του λέω πως θα έχουμε επανάληψη του 1982 κι εκεί που τα λέμε εμφανίζεται ένας κύριος και μας ζητάει ελεημοσύνη μυξοκλαίγοντας πως έχει οικογένεια κι ένα παιδάκι 7 ετών που κρυώνει όντας άστεγοι. Ο φίλο συριζαίος έβγαλε και του έδωσε πέντε ευρώ επισφραγίζοντας έτσι και την συζήτηση που είχαμε περί αλληλεγγύης. Εγώ πάλι λεφτά δεν έδωσα αλλά πρότεινα στον πένητα να του παραχωρήσω στέγη και τροφή γι αυτόν και την οικογένειά του με αντάλλαγμα 4 ώρες εργασίας στο οίκημά μου καθημερινά. Ε ρε το τι βρισίδι άκουσα! Πρώτος ο φίλος συριζαίος που με αποκάλεσε απατεώνα κι εκμεταλλευτή της φτώχειας του άλλου κι αμέσως με πήρε φαλάγγι και ο ζητιάνος με χίλια δυο κοσμητικά επίθετα όπως μαλάκα, καραγκιόζη, εκμεταλλευτή, τραπεζίτη, μουνόπανο, κλέφτη, καριόλη, κλπ.

Για να μην τους πλακώσω στις ψιλές και τους δυο σηκώθηκα κι έφυγα αλλά ακόμα αναρωτιέμαι… Δηλαδή τι ήθελαν; Να τους δώσω σπίτι τροφή θέρμανση φως νερό τηλέφωνο και να τον πληρώνω κι από πάνω; Ποιος είναι ο μαλάκας εν προκειμένω άραγε; Τι ακριβώς εννοούν όταν μιλούν περί αλληλεγγύης; Για ποιο λόγο ζητιανεύουν αν όχι για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες;

Δεν έχω βγάλει άκρη. Αν μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει έχει καλώς αλλιώς αν μου ξανατύχει τέτοια περίπτωση θα τις φάνε τις σφαλιάρες αφού το δικό μου μυαλό λέει πως εν προκειμένω το ζητούμενο δεν είναι η εξασφάλιση της ζωής αλλά η εξασφάλιση χρημάτων και μόνο χρημάτων οπότε κατά την γνώμη μου ο φτωχός ας κοιμηθεί στα παγκάκια και ο συριζαίος ας ψηφίσει Τσίπρα, άξιοι της μοίρας τους. Κάνω λάθος;