Οταν εισαι μεγαλωμένος στο Κερατσίνι και με το που έπιασες μια δουλεια παιρνεις δάνειο για να αγοράσεις σπιτι 100 τ.μ. στου Παπάγου δεν ειναι χαμηλού ρισκου και δεν φταίει η τράπεζα.
Αν μετα απο 10 χρόνια δουλειας το μόνο που έχεις στην άκρη ειναι .... 5.000 σε καταναλωτικό δάνειο και αποφασιζεις να πάρεις στεγαστικό για να αγοράζεις σπίτι δεν φταιει κανένας άλλος.
Τα τελευταια 3 χρόνια ειναι πολλοι αυτοι που δεν πληρωνουν τη δόση του στεγαστικού τους. Οι τράπεζες κάνουν ρυθμίσεις αλλα πολλοι δεν πληρώνουν ούτε τις ρυθμίσεις.
Αλλα μένουν στα καινουρια σπίτια τους. Δωρεάν.
Κάποιοι απο αυτους έχουν δυσκολίες, άλλοι βλέποντας οτι δεν συμφέρει να ριξουν λεφτα στο δάνειό τους επιλέγουν να κρατήσουν τα μετρητά.
Κανένας όμως δεν ασχολείται με τον ακόμα πιο συντηρητικό εργαζόμενο που δεν ρισκαρε να πάρει δάνειο, μένει ακόμα στο νοίκι αλλα αν δεν πληρώσει το νοίκι θα μεινει στο δρόμο. Δεν ξέρω κανένα νοικάρη που να μένει δωρεάν στο σπιτι πάνω απο 6-7 μήνες.
Αλλα ο φτωχός νοικάρης που κινδυνεύει να μείνει στο δρόμο δεν απασχολεί κανένα, δεν πουλάει.
ΠΟυλάει η συμπονεια στους δανειολήπτες και μάλιστα στη γενικότητά τους στην οποία συμπεριλαμβάνεται και μεγάλος αριθμός λαμογιων.
Ας κάνω μια προσπάθεια να φανταστώ τους λόγους που η "συμπονοια" μας περιορίζεται στους δευτερους και όχι στους πρώτους.
-Αν πω "οχι στις κατασχέσεις", οι δανειολήπτες θα μπορούν να μένουν στα σπιτια τους δωρεάν και το κόστος θα το φορτωθούν οι πάντα κακές τράπεζες. Νομίζοντας φυσικά οτι δεν θα χρεωκοπήσουν, και οτι αν πάω να κάνω ανάληψη μετρητών θα μου δώσουν.
- Αν πω "οχι στις εξώσεις των νοικαρηδων" τοτε ο νοικάρης μου θα σταματήσει να μου δινει το νοικι και αυτο δεν το θέλω (προς θεου δηλαδη, ειπαμε συμπόνοια, αλλα όχι εις βάρος μου!!!!). Ασε που ακόμα και αν δεν εχω περιουσια να νοικιαζω, με το που πάω να πω κάτι τέτοιο, θα βρεθει δίπλα μου κάποιος φιλος ή συγγενής και θα μου ριξει καμια λεκτική σφαλιάρα να συνέλθω του στυλ "μην εισαι τζάμπα μάγκας με το εισόδημα που εχω για να μεγαλώσω τα παιδια μου"
Δανειολήπτης παίρνει δάνειο για να αγοράσει καινουριο σπίτι και το παλιό που ειχε το νοικιάζει.
- αν δεν πληρώσει ο νοικάρης του το νοίκι, του κάνει έξωση
- αν ο ιδιοκτήτης για 3 χρόνια δεν πληρώνει το δάνειο, δεν τρέχει κάστανο.
γαμάτο??????
Κι έτσι καταλήξαμε στο μη εύηχο συνθημα "οχι στους πλειστηριασμούς ωστε να μενουν τζαμπα οι δανειολήπτες, ναι στις εξωσεις γιατι στα φρύδια μας γράφουμε τους νοικάρηδες"
Δανειολήπτης παίρνει δάνειο για να αγοράσει καινουριο σπίτι και το παλιό που ειχε το νοικιάζει.
ΑπάντησηΔιαγραφή- αν δεν πληρώσει ο νοικάρης του το νοίκι, του κάνει έξωση
- αν ο ιδιοκτήτης για 3 χρόνια δεν πληρώνει το δάνειο, δεν τρέχει κάστανο.
Αυτό είναι λάθος γιατί αυτός ο δανειολήπτης δεν έχει προστασία για πρώτη κατοικία γιατί έχει ήδη κατοικία.
αθεόφοβε, μάλλον δεν ανήκεις στην κατηγορία ελληναράς αλλιώς θα ήξερες ότι το άλλο σπίτι ανήκει στον πατέρα την μάνα το παιδί κλπ του δανειολήπτη ο οποίος στην έσχατη φρόντισε να κάνει την μεταβίβαση λίγο πριν πάρει δάνειο και βάζοντας ως αντίστοιχο εγγυητή το σπίτι του γιου κόρης πατέρα μητέρας κλπ.
Διαγραφή"Κανένας όμως δεν ασχολείται με τον ακόμα πιο συντηρητικό εργαζόμενο που δεν ρισκαρε να πάρει δάνειο, μένει ακόμα στο νοίκι αλλα αν δεν πληρώσει το νοίκι θα μεινει στο δρόμο. Δεν ξέρω κανένα νοικάρη που να μένει δωρεάν στο σπιτι πάνω απο 6-7 μήνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλα ο φτωχός νοικάρης που κινδυνεύει να μείνει στο δρόμο δεν απασχολεί κανένα, δεν πουλάει.
ΠΟυλάει η συμπονεια στους δανειολήπτες και μάλιστα στη γενικότητά τους στην οποία συμπεριλαμβάνεται και μεγάλος αριθμός λαμογιων."
Aκριβώς. Εργαζόμενος (επισήμως, γιατί ανεπισήμως...) από το 1988 αποκλειστικά στον ιδιωτικό τομέα (και αποκλειστικά ως μισθωτός), δεν διανοήθηκα να πάρω στεγαστικό (ή οποιοδήποτε άλλο δάνειο). Συχνά όλα αυτά τα χρόνια διάφοροι προκομένοι και νοικυραίοι νεοέλληνες με χαρακτήριζαν ανεπρόκοπο και κορόιδο, αφού προτιμούσα να πληρώνω ένα φτηνότερο μηνιαίο ενοίκιο στον κάθε ιδιοκτήτη, παρά μια ακριβότερη μηνιαία δόση στεγαστικού σε κάποια γαμοτράπεζα.
Φαίνεται ότι δεν ήσαν καθόλου λίγοι εκείνοι που αισθάνονταν ασφαλείς στον ιδιωτικό τομέα, σε αντίθεση με μένα που ζούσα ανέκαθεν μέσα στην επαγγελματική ανασφάλεια. Αλλά, όπως λες κι εσύ, προφανώς κρύβονταν ο μπαμπάς κι η μαμά πίσω από τη χαρακτηριστικά νεοελληνική νοικοκυροσύνη τους.
(Β)ρωμηοί για πάντα...
ο μπαμπάς και η μαμά με τις γαμάτες συντάξεις στα 50-55 και μ' ένα εφάπαξ που θα το ζήλευαν πολλοί.
Διαγραφή