Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

23 Ιουλίου 2011

Ανάθεμα στους κεχαγιάδες.

Σε πείσμα όλων εκείνων που φύτρωσαν εκεί που έχεσαν οι επαναστάτες τελικά δεν θα πτωχεύσουμε. Οκ αυτό το ήξερα όπως ξέρω ότι θα αντιδράσουν όλες οι δυνάμεις του σκότους σ’ αυτόν τον τόπο. Είναι εκείνες οι ίδιες σκοτεινές δυνάμεις που παραμένουν φανατικά προσηλωμένες στο ερώτημα εκείνο του 14ου μ.χ.χ. αιώνα και προτιμούν βεβαίως να γίνουμε υπανάπτυκτη ασιατική χώρα παρά ευρώπη. Το καλό για μένα (κακό γι αυτούς) είναι πως σήμερα δεν υπάρχει κερκόπορτα για να την ανοίξουν παραδίδοντας την χώρα στην ασιατική δεισιδαιμονία. Ας πω όμως τα πράγματα με τα’ όνομά τους έτσι για να ξέρουμε όλοι για ποιο πράγμα ακριβώς μιλάω. Το σάπιο συνονθύλευμα αυτών που θα ήθελαν να γίνουμε Ιρακ (ή να παραμείνουμε ελλαδιστάν) είναι όλοι εκείνοι που είχαν βολευτεί τόσα και τόσα χρόνια στις πλάτες μας και στα σβέρκα μας. Είναι οι συντεχνιακές ομάδες όπως αυτή των ταξιτζήδων, των φορτηγατζήδων, των παπάδων, των καρτέλ, των ναυτεργατών και λοιπών αποβρασμάτων της κοινωνίας που νομίζουν πως με τον τραμπουκισμό τους μπορούν να ελέγχουν εις αεί όλους τους υπόλοιπους. Μέσα σε αυτό το συνονθύλευμα και ως απάντηση στην ερώτηση «γιατί σιωπούν οι διανοούμενοι» ήρθε και η… «ανακοίνωση-απόφαση» της εγχώριας «ακαδημαϊκής κοινότητας» που ούτε λίγο ούτε πολύ λέει ότι δεν θα εφαρμόσει νόμο που δεν την συμφέρει συντεχνιακά και θα κλείσει λέει και το πανεπιστήμιο γιατί έτσι. Αυτοί είναι λοιπόν η «ακαδημαϊκή» κοινότητα που τόσα χρόνια δίδασκε τα παιδιά μας και αυτά είναι που δίδασκε οπότε ας μην απορούμε γιατί ο μέσος έλληνας πολίτης καταστρατηγεί κάθε έννοια δικαίου όταν δεν τον συμφέρει! Διότι έτσι διδάχθηκε πως πρέπει να κάνει.

Ήρθε όμως με το πλήρωμα του χρόνου η εποχή της κρισάρας. Ήρθε ο καιρός που θα ξεχωρίσουν (για μια ακόμα φορά) τα πίτουρα από το κριθάρι. Θα νικήσει ο πολιτισμός οι τέχνες τα γράμματα και η οικολογία όσο κι αν τ’ αποβράσματα γκαρίζουν σε ομάδες των χιλίων των διςχιλίων και των δεκαχιλίων. Η Ελλάδα μέσα στα επόμενα τριάντα χρόνια θα καλύψει την διαδρομή των 100 ετών που υπολείπεται των άλλων πολιτισμένων χωρών και σ’ όποιον δεν αρέσει επειδή του χαλά την πιάτσα του κοτζαμπασισμού να τα μαζέψει και να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια προς το πρότυπό του της γειτονικής Τουρκίας. Αν δεν κάνω λάθος είναι η πρώτη φορά στην ιστορία μας που από την χώρα θα φύγουν (ή θέλουν να φύγουν) οι συντηρητικοί σκοταδιστές και θα μείνουμε οι τωόντι προοδευτικοί για ν’ αλλάξουμε την χώρα προς το καλύτερο αυτή την φορά.

Και η αριστερά; Ποια αριστερά; Αν εξαιρέσει κανείς κάποιους λίγους, ελάχιστους, αριστερά σήμερα δεν υπάρχει. Αυτή για άλλη μια φορά προδίδει κάθε έννοια προόδου καταντώντας βασιλικότερη του βασιλέως. Βέβαια ούτε στο ΠΑΣΟΚ ούτε στον Παπανδρέου ανήκουν τα εύσημα αν και πρέπει να παραδεχτώ πως ο ΓΑΠ σε σύγκριση με τον προκάτοχό του έτρεξε και δούλεψε απείρως περισσότερο. Αυτό όμως δεν αλλάζει την πραγματικότητα πως δηλαδή ό κεντρικός έλεγχος πέρασε κι επισήμως πλέον στα χέρια της Ε.Ε. και ορθώς διότι το πολιτικό μας σύστημα μέχρι χθες έπλεε σε πλήρη σύμπνοια και συνεργασία με όλα αυτά τ’ αποβράσματα. Και μην μου πει κανείς (σαν την Παπαρήγα ας πούμε) πως αδικούνται οι συντεχνίτες χάνοντας χρήματα όπως είπε για τους ταξιτζήδες. Οι ταξιτζήδες (όπως και οι φορτηγατζήδες) πρώην ρουφιάνοι της χούντας από την οποία πήραν τσάμπα και βερεσέ τις άδειες ώστε να κυκλοφορούν στους δρόμους και να ρουφιανεύουν έφτασαν να πουλάνε αέρα τις άδειες που πήραν τσάμπα (με αντάλλαγμα την ρουφιανιά) και να πλουτίζουν εις βάρος όλων των υπολοίπων. Ποίοι; ΟΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ! Εδώ και δέκα χρόνια έχει που τους έλεγε η Ε.Ε. κι ενημέρωνε και ειδοποιούσε πως τα επαγγέλματα θ’ ανοίξουν αλλά αυτοί συνέχιζαν απτόητοι να μεταπωλούν αέρα στηριζόμενοι στον τραμπουκισμό τους και μόνο στον τραμπουκισμό τους πως δηλαδή αν απειληθεί το ρουφιανιλίκι τους θα κλείσουν το δικό μου μαγαζί και όλων των άλλων τις εργασίες. Ξέρετε πως άλλαζαν χέρια οι άδειες φορτηγών και ταξί την τελευταία δεκαετία; Πήγαινε στον μαντρά (επάγγελμα κι αυτό… αίσχος!) ο ανυποψίαστος βλάξ ν’ αγοράσει μια άδεια κι αν ρωτούσε –μήπως ρε παιδιά ανοίξει τελικά το επάγγελμα και χάσω το σπίτι μου;- έπαιρνε την απάντηση από τον μαντρά –έλα ρε να ‘ουμ δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, ξέρεις ρε ποίοι είμαστε εμείς να ‘ούμ; Εμείς ρε μαλάκα ανεβοκατεβάζουμε κυβερνήσεις, θα κλείσει η Ελλάδα ρε μαλάκα άμα μας πειράξουν να ‘ούμ, σκάσε τώρα τα διακόσια χιλιάρικα να ‘ουμ για να πάρεις την άδεια (σ.σ. του πατέρα μου του ρουφιάνου της χούντας που την πήρε τσάμπα μόνο με το ρουφιανιλίκι) και μην ανησυχείς ρε μαλάκα, εμείς κάνουμε κουμάντο εδώ να ‘ουμ!- έτσι αγαπητοί μου πουλιόντουσαν μέχρι χθες οι άδειες των ταξί των φορτηγών και όχι μόνο! Τραμπούκοι κεχαγιάδες πάρτε το χαμπάρι! Οι καιροί σας έλαβαν τέλος! Η ιστορία θα σας γράψει ως τ’ αποβράσματα που καταληστέψατε τον τόπο με σημαία σας την ρουφιανιά τον τραμπουκισμό και την τσάμπα μαγκιά σας!

ΥΓ. για το τι μέλλει γενέσθαι στην χώρα έχω γράψει εδώ (κλικ).

2 σχόλια:

  1. Καλά κρασιά. Τα 'χεις κάνει σαλάτα στο κεφάλι σου. Εσύ ελπίζεις/πιστεύεις πως η κρισάρα του καπιταλιστικού συστήματος θα ξεχωρίσει τα πίτουρα απ' το στάρι.

    Εξισώνεις τους ναυτεργάτες με το παπαδαριό και τους ιδιοκτήτες ταρίφες.

    Τί να πρωτοπώ;

    Σαλάτα και καλά ξεμπερδέματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλά κρασιά κι ακόμα δεν είδες τίποτα! καθόλου δεν διαφέρουν οι παπάδες με τους ναυτεργάτες. Συντεχνίες είναι και οι δύο. Σαλάτα λοιπόν, μακεδονική ή ρώσικη, δύο ονόματα για την ίδια σαλάτα αν εννοείς τι εννοώ!
    Κλείτωρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails