Αγαπητό ημερολόγιο,
Δευτέρα
Πρώτη ημέρα σήμερα στη δουλειά. Η γνωριμία με το συνάδελφο ήταν ολιγόλεπτη. «Μήτσος» μου κάνει. «Τάκης χάρηκα». Το τραπέζι γέμισε σημειώσεις και βιβλία φιλοσοφίας. Στην μια γωνιά κάθισα εγώ και στην απέναντι ο Μήτσος. Άκρα του τάφου σιωπή στο άλσος βασιλεύει. Δεν είχαμε και όρεξη για πολλές πολλές περιπολίες. Κι ενώ εγώ είχα βυθιστεί στα βιβλία μου, ξάφνου μια ερώτηση χαλάει την ησυχία. Με ένα βλέμμα απορίας και γουρλωμένα μάτια ο Μήτσος μού λέει: «Έλληνας πολιτικός με 7 γράμματα;» Δίχως δεύτερη σκέψη τον κοιτώ και του λέγω: «Μαλάκας έβαλες»; Ακολούθησε και πάλι σιωπή. Η πνευματική δραστηριότητά μας έκλεισε τελικά απότομα στις 3.30 τα ξημερώματα. Κάηκε η λάμπα. %$#&@
Τρίτη
Ο πάγος έσπασε. Ο Μήτσος άρχισε να μου μιλά για τη ζωή του: τα καράβια, τις γκόμενες, τα παιδιά.. μέχρι που τελείωσε η μπαταρία από το κινητό μου. Έβγαλα διακριτικά το ακουστικό και το έβαλα στην τσάντα. Ευτυχώς είχε αρχίσει να χαράζει.
Τετάρτη
Σήμερα ο Μήτσος ήρθε χαρούμενος. Αφού βάλαμε από κοινού ότι πενταροδεκάρες είχαμε πήραμε καφέ και μου κέρασε μισό τσιγαράκι. Έπειτα ξαπλώσαμε στο παγκάκι μέχρι που πέρασαν κάτι τύποι με σκυλιά. Φιλαράκια του Μήτσου μάλλον. Μετά δεν θυμάμαι.. Ξημέρωσε.
Πέμπτη
Τελικά ο καλύτερος τρόπος να περνάς το βράδυ είναι το διάβασμα. Αλλά μου σπάσανε τα νεύρα: Από την μία ο καραγκιόζης DJ του μαγαζιού έπαιζε ότι να ναι (από το Suzanna καπάκι στο Life Is Life και καπάκι Βασίλη Καρρά) και από την άλλη ο Μήτσος προσπαθεί να ακονίσει τους 7 σουγιάδες του. «Αυτός είναι από Ισπανία» με ενημερώνει. Στην περιπολία μας φυσικά δεν παραλείψαμε να κάνουμε και ένα κομπλιμέντο στον DJ: «Από Μπουγά τίποτα έχεις»;.. Τελικά άδικα κουβάλησα τα βιβλία μου. Η βραδιά πέρασε ακούγοντας δεύτερο πρόγραμμα. Εκτός που μας γαμήσανε τα κουνούπια πρέπει να είχαν και αφιέρωμα στον Νταλάρα. Νταλάρας τραγουδά ρεμπέτικα. Νταλάρας τραγουδά λαϊκά. Νταλάρας τραγουδά Ισπανικά.. Αφού και ο Μήτσος το κατάλαβε και σε κάποια φάση μου λέει: «Τι σκατά; Ούτε να πέθαινε δε θα βάζαν τόσα τραγούδια του μαλάκα»..
Παρασκευή
Επιτέλους τελευταία μέρα σήμερα πρίν το ρεπό μας. Εγώ πάντως έφθασα οργανωμένος. Πασαλείφθηκα ολόκληρος αουτάν. Βέβαια, μετά έμαθα πως η μυρωδιά πείραζε τον Μήτσο. Πήγε κάθισε στον απέναντι λόφο. Οπότε κι εγώ το έριξα στο διάβασμα. Αν και δεν τον έβλεπα μέσα στα σκοτάδια άκουγα από μακριά το θόρυβο από το ακόνισμα. Πέρασε και το φιλαράκι με το σκύλο. Τελικά ένας ήταν..
Υ.Γ. Ένα βράδυ καθώς επιστρέφαμε συνέβη κι αυτό. Περνώντας μπροστά από την Πυροσβεστική, την προσοχή του Μήτσου τράβηξε το πρόγραμμα που έβλεπε ο υπάλληλος βάρδιας. «Τσόντα» μου κάνει. Δίχως δεύτερη σκέψη τηλεφωνεί στο 199 και ζητά να τον συνδέσουν με το τμήμα της Καβάλας. Το τηλέφωνο ακούστηκε σε ολόκληρο το τετράγωνο. Σε slow motion ο υπάλληλος βάρδιας σηκώνεται για να πάρει το τηλέφωνο. Στο «παρακαλώ» ο Μήτσος με βαριά φωνή του λέει «Ρε φιλαράκι, πάρκαρε την κεφάλα σου πιο πέρα, μας κόβεις τη θέα».. Ποιος ξέρει, τι «τραβάν» κι αυτοί......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!