Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

12 Ιουλίου 2008

Αμόλα καλούμπαααα....

Ξεκινάμε από ένα σκοτεινό σημείο. Την μήτρα

Οδεύουμε προς ένα σκοτεινό σημείο. Το μνήμα.

Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε, ΖΩΗ        

Ν. Καζαντζάκης   

 

Πολλές δεκάδες οι επιστολές που δέχτηκα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο. Άλλες επώνυμες και άλλες ανώνυμες, δεν έχει σημασία για μένα. Αυτό που έχει σημασία και για αυτό γράφω το παρόν σημείωμα είναι το κοινό ζητούμενο όλων αυτών των επιστολών.

Χρόνια τώρα οι διάφορες ομάδες, εταιρείες, σύλλογοι, κόμματα, αποκόμματα, στρούγκες, μαντριά, τσιφλίκια και καπετανάτα τρώγονται μεταξύ τους. Φυσικό επόμενο αφού η ύπαρξη κάθε τέτοιου φορέα που θέλει να αποφασίζει για όλα και για όλους δεν μπορεί παρά να περιορίσει την ύπαρξη κάποιου άλλου είτε συλλόγου είτε προσώπου. Προσωποπαγείς καταστάσεις κάποιων δήθεν φωτισμένων που συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα είναι ο γενικός αρχηγός. Τα ξέρετε πια όλα αυτά, τα φωτογραφήσατε όλοι μέσα από τα μηνύματα που μου στείλατε και ειλικρινά είμαι χαρούμενος που η πραγματικότητα αποτυπώθηκε πλέον και μπορούμε πιά ως άνθρωποι και ως χώρα να πάμε παραπέρα. Πως όμως; Τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα; Τι μέλλει γενέσθαι; Αυτό είναι το ερώτημα που καίει και ταλανίζει τους περισσότερους. Και σωστά.

Κανείς σήμερα στο ελλαδιστάν δεν κάνει τίποτα απο μόνος του. Όλοι περιμένουν απο το κόμμα, την κυβέρνηση, τον δήμο, τον φορέα. Κανείς δεν σκύβει να μαζέψει ένα σκουπίδι. "Θα περάσει ο σκουπιδιάρης". Κανείς δεν φυτεύει ένα δέντρο. "Είναι δουλειά του υπουργείου". Το αφεντικό περιμένει απο τον εργάτη και ο εργάτης απο το αφεντικό, η κυβέρνηση (;) από τον λαό και ο λαός απο την κυβέρνηση. Βαλτώσαμε να περιμένουμε.   

Θα επιχειρήσω απο τούτο εδώ το προσωπικό διαδικτυακό ημερολόγιο να αποτυπώσω τις προτάσεις μου για τον τρόπο εξέλιξης εντός της κοινωνίας επηρεάζοντας δημιουργικά μέχρι του σημείου όπου θα υπάρξει η κρίσιμη μάζα η οποία θα μπορέσει να αναγκάσει πια σε αποδοχή όχι μιας ιδέας αλλά μιας ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.

Διότι ο σκοπός είναι αυτός ακριβώς. Η δημιουργία μιας μη αναστρέψιμης και ανατρέψιμης πραγματικότητας προς ένα ολιστικό μέλλον.

Ξεχάστε καταρχήν τους παντός είδους και νομικής μορφής “φορείς”. Τα είδατε τα χαΐρια τους, βιώσατε τον αυταρχισμό τους και τον υδροκεφαλισμό τους. Οι εννέα στους δέκα είναι πρόεδροι. Πληρώσαμε και πληρώνουμε όλοι την δοξολαγνεία τους και τις μωροφιλοδοξίες των πάσης φύσεως προέδρων γραμματέων και φαρισαίων. Ξεχάστε τα όλα αυτά. Μόνο ζημιά μπορούν να κάνουν πλέον.

Κατά καιρούς έχω ακούσει διάφορες προτάσεις για αμφικτιονίες ομοσπονδίες και συνομοσπονδίες. Τρίχες κατσαρές. Το πολύ πολύ να διαιωνισθεί η παρούσα κατάσταση με αντιπαλότητες και ομηρικούς καυγάδες μεταξύ δημαγωγών, ηγετίσκων, μυστών, και φωτισμένων γκουρού που θα χρησιμοποιούν εξ ανάγκης το ποίμνιο όπου αυτοί κρίνουν χρήσιμο για τον εαυτούλη τους.

Αυτο-οργανωθείτε. Μην περιμένετε απο κανέναν να σας πει τι θα κάνετε. Μην περιορίζεστε από κανένα καταστατικό. Οι περισσότεροι από εμάς (αν όχι όλοι) έχουμε κάποια ενδιαφέροντα. Ας μαζευτούμε σε παρέες με κοινά ενδιαφέροντα χωρίς νόμους και καταστατικά και ας δημιουργήσουμε. Αντί να περιμένουμε καθοδήγηση ας καθοδηγήσουμε εμείς τους εαυτούς μας. Το πεδίο δράσης μας πρέπει να είναι η κοινωνία και όχι τα ψυχρά ντουβάρια ενός διαμερίσματος.

Σε κάποιους για παράδειγμα αρέσει η μουσική. Βρεθείτε και φτιάξτε μουσική. Σε κάποιους αρέσει η γιορτή. Μαζευτείτε και καθιερώστε μια γιορτή. Σε άλλους αρέσει η φιλοσοφία, σε άλλους η γυμναστική, σε άλλους η μαγειρική σε άλλους η ορειβασία και λοιπές αμέτρητες διαφορετικές προτιμήσεις. Εκδηλωθείτε. Κάποιοι έχουν τα ίδια ενδιαφέροντα με σας. Συγκεκριμένα πράγματα. Όχι επί παντώς επιστητού. Όχι συλλόγους που αποφασίζουν για όλα γενικώς. Προσελκύστε τους ανθρώπους όχι ταπεινώνοντας την προσωπικότητά τους κάτω από καταστατικούς κανόνες αλλά απελευθερώνοντας αυτήν μέσα από την ελεύθερη κατα βούληση συμμετοχή σε κοινά ενδιαφέροντα.

Οι καλύτεροι θα ξεχωρίσουν με αυτό τον τρόπο και θ' απλωθούν στην κοινωνία χωρίς στιγματισμό, χωρίς να γίνονται ο στόχος αντί ο σκοπευτής. Κυνηγοί της ζωής και όχι κυνηγημένοι του θανάτου. Διότι σκοπευτές πρέπει να είμαστε και όχι οι στόχοι. Μην απομονωνόμαστε σε κλειστά club και συλλόγους. Ας αμοληθούμε όπου συμμετέχει ο καθένας μας και ας δείξουμε έμπρακτα τι πρεσβεύουμε.

Με λίγα λόγια αγαπητοί αναγνώστες. Κάντε αυτό που έτσι και αλλιώς κάνετε ήδη στην ζωή του ο καθένας απλώς βρείτε και άλλους για να το κάνετε μαζί και διαδηλώστε το. Μην σκάτε αν οι άλλοι δεν έχουν τις ίδιες ακριβώς αντιλήψεις με σας. Δείξτε τους τις δικές σας και παρατηρήστε τι σας δείχνουν και αυτοί. Επιλέξτε και επιλεχθείτε.

Και προπαντός ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΟΣ ποτέ μα ΠΟΤΕ μην βγάλετε τον σκασμό. Κάποιοι πολέμησαν και κάποιοι πέθαναν για να μπορούμε εμείς να μιλάμε ελεύθερα. Είστε αυτό που είστε και να είστε περήφανοι γι αυτό. Μην περιμένετε κανέναν να βγεί μπροστά να μιλήσει αντι για εσάς. Μπροστά πρέπει να βγούμε ΟΛΟΙ. Στις εργασίες μας, στο σπίτι μας, στα χόμπι μας, παντού όπου κινούμαστε ας δείξουμε με τις πράξεις μας τι είμαστε και τι πρεσβεύουμε ο καθένας μας. Δώστε στην κοινωνία επιλογές και αφήστε την να επιλέξει. Κινηθείτε ελεύθερα χωρίς αγκυλώσεις και εγκρίσεις.  Δεν υπάρχουν παλιότεροι και νεότεροι. Η ζωή δεν είναι στρατός.

Κρίνετε όπως κρινόμαστε όλοι. Όλοι πρέπει να κρίνουμε και όλοι πρέπει να κρινόμαστε. Οι καλύτεροι θα διαπρέψουν. Φυσική επιλογή το λένε! Αργή αλλά σταθερή ΦΥΣΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ.

Μόνο οι άχρηστοι για οτιδήποτε άλλο έχουν σκοπό την εξουσία. Και η φυσική επιλογή τα άχρηστα τα ξερνάει αργά ή γρήγορα. Ας δώσουμε στον χρόνο στο διηνεκές, το δικαίωμα να επιλέγει. Του ανήκει έτσι και αλλιώς. Διότι εξουσία είναι η ζωή που είναι αιώνια, αντίθετα με τους εξουσιαστές που όσο στυγνότεροι είναι τόσο γρηγορότερα πεθαίνουν μαζί με τα έργα τους. Διότι ο θάνατος είναι τετελεσμένα στιγμιαίος όσο και αν οι βασανιστές προσπαθούν να τον επιμηκύνουν.

Ρίξτε τον νού σας (ναύς) στο πέλαγος της κοινωνίας της καθημερινότητας και αφήστε τον να ταξιδέψει χωρίς φόβο. Μην τον περιορίζετε σε εμπορικά ή πειρατικά λιμάνια. Μπορεί να προσφέρουν μια πλασματική ασφάλεια αλλά ο νους (ναύς) θα λιώσει μέσα σε σκοτεινά καπηλειά και σε κοντινούς πολέμους με το διπλανό λιμάνι “δι' ασήμαντον αφορμήν”.

Αφήστε τον νου να ταξιδέψει, να γνωρίσει, να παλέψει, νά χάσει και να κερδίσει, να ηττηθεί και να νικήσει δημιουργώντας και γνωρίζοντας ανθρώπους, ιδέες, πολιτισμούς, την φύση των πραγμάτων, τους θεούς. Και όταν το σκαρί γεράσει θα επιστρέψει στην Ιθάκη του θα ξεκαθαρίσει τα του οίκου του (εαυτός) και τότε ναι, θ' αξίζει ο θάνατός του. Τότε οι Μούσες θα το διατηρήσουν στην αιωνιότητα.

Γι αυτό διαγράψτε και τα κόμματα και τους αρχηγούς και τα καταστατικά και τους γραμματείς και τους φαρισαίους και το... καλό τους και δείτε εσείς ο εαυτός σας τι μπορείτε, τι σας αρέσει, τι θέλετε να κάνετε. Και όσοι θέλετε την εξουσία σκεφτήτε: Μήπως τελικά είστε άχρηστοι κι εσείς όπως όλοι αυτοί που μας κυβερνάνε αιώνες τώρα;

Αμολάτε καλούμπα!

Αυτή είναι η γνώμη μου.

7 σχόλια:

  1. Μπράβο φίλε. Δεν θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω 100%. Αλλά ας μήν ξεχνάμε ότι η διάλυση των «αμαθών Ιερατείων» της … «επανελλήνισης» (όπως θα τα αποκαλούσε ο συγγραφέας της «Ελληνικής Νομαρχίας»), δεν σημαίνει απαραίτητα και την ξαφνική απελευθέρωση τής όποιας φιμωμένης (από τα Ιερατεία) δημιουργικότητας. Διότι τα αμαθή αυτά Ιερατεία δημιουργήθηκαν και επανδρώθηκαν από ανθρώπους με προδιάθεση για ποιμνιοποίηση.
    Αν αυτή προδιάθεση δεν ξεριζωθεί με κοπιαστική προσωπική αυτοθεραπεία, δεν θα κάνουμε τίποτα και τα παλιά ποιμνιοστάσια θα ξαναστηθούν από πιο …φερέλπιδες ποιμένες.

    Πάντως, για να μην ξαναπαγιδευτούμε στη γραφικότητα της προγονολατρείας και στο cargo cult, αξίζει ίσως να θυμόμαστε μερικά πράγματα.

    «[…] οι νεοέλληνες δεν έχουν ξεπεράσει το δέος που νιώθουν για τους «κλασσικούς» προκατόχους τους, και αυτός ο υπερβολικός σεβασμός για μια ιδιαίτερη φάση της δικής τους ιστορίας εξακολουθεί να είναι γι’ αυτούς ένας ανασταλτικός παράγων. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν ένιωθαν έναν τέτοιο μή οφειλόμενο σεβασμό έναντι των Μυκηναίων προκατόχων τους. Χρησιμοποιούσαν τις μνήμες της μυκηναϊκής περιόδου, όχι για να αγιοποιήσουν τα επιτεύγματα των Μυκηναίων Ελλήνων, αλλά ως διανοητική πρώτη ύλη για τη δημιουργία της δικής τους μεγάλης ποίησης. Γιατί έχουν οι αντιδράσεις των Ελλήνων στις κληρονομιές τους διαφοροποιηθεί σε τόσο μεγάλο βαθμό στα διάφορα στάδια της ελληνικής ιστορίας;»

    ARNOLD TOYNBEE, «ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΕΣ ΤΟΥΣ», εκδόσεις Καρδαμίτσα, Αθήνα 2002.

    «Η ιστορία είναι δημιουργία ολικών μορφών ανθρώπινης ζωής, δηλ. θεσμισμένων κοινωνιών, μέσα στις οποίες και μέσω αυτών τα ανθρώπινα όντα οικοδομούν έναν κόσμο με ΝΕΕΣ μορφές, ΝΕΕΣ ουσίες, ΝΕΑ είδη που αναδύονται κάθε φορά από τη δράση της θεσμίζουσας κοινωνίας.
    ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ, «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ», εκδόσεις Κριτική, Αθήνα 2007 (οι τονισμοί δικοί μου).

    ΔΙΟΔΟΤΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Διόδοτε,
    επ' αυτού που λές για τους προγόνους, ο Κοραής έλεγε
    για τους νεοέλληνες, ότι είναι
    "δυσκλεείς απόγονοι, ευκλεών προγόνων".

    Πολύ ωραία το έθεσες, Κλείτορα.
    Πολλά πρόβατα, που έφυγαν από το χριστιανικό ποίμνιο, έχασαν τα νερά τους κι έψαξαν αμέσως να βρούν άλλο τσοπάνη - αρχι-μανδρίτη (ΥΣΕΕ, ΕΑΡ, κτλ).

    Το θέμα δεν είναι να βρείς μαντρί να τρυπώσεις, αλλά να προχωρήσεις
    δημιουργικά κάνοντας την αυτογνωσία σου
    σαν ελεύθερο άτομο κι όχι σαν πρόβατο.

    Εύγε Κλείτορα!

    ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΖΗΜΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα ! Πρώτη φορά στο μπλογκ σου,αλλά τώρα που σε ανακάλυψα,θα γίνω τακτικός ! Ωραία τα λες και πιστεύω πώς πάρα πολλοί συμφωνούνε ! Το θέμα όμως είναι γιατί αφού συμφωνούμε ΟΛΟΙ πώς τα κάθε είδους συνδικάτα είναι πουλημένα ΓΙΑΤΙ ? μήπως τελικά είμαστε αυτό που δεν θέλαμε νά'μασταν ποτέ ? ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΙ ! ΝΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΜΑΣΤΕ ! ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΔΩΣΩ ΑΛΛΗ ΕΞΗΓΗΣΗ ! ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΜΑΣ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Περί ποιμνίου πρόκειται και όχι περί κάποιας αόριστης αυτοκαταστροφικότητας.
    Στο κάτω κάτω τα ποίμνια, ήσαν πάντα ΚΑΙ αυτοκαταστροφικά ΚΑΙ καταστροφικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @σκόρπιες σκέψεις, σ' ευχαριστώ για την προτίμηση όμως δεν συμφωνούν όλοι σε αυτά που γράφω. Οι περισσότεροι διαφωνούν και μάλιστα πολλοί από αυτούς λυσσαλέα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλά όλα αυτά που λέτε, αλλά όταν αμολάς καλούμπα:
    α)Πρέπει να διαθέτεις απόθεμα σχοινιού
    β)Ενίοτε πρέπει να μαζεύεις λίγο το σχοινί γιατί ο αητός χάνει ύψος
    γ)Προϋπόθεση για όλα αυτά είναι να γνωρίζεις τίς διαδικασίες φτιαξίματος και πετάγματος
    δ)Οταν η ώρα περάσει και ο αητός έχει φτάσει στο ύψος που θέλεις τι θα κάνεις;
    θα κοψεις το σχοινί ή θα τον κατεβάσεις;
    Και άν τον κατεβάσεις τι θα τον κάνεις; Θα τον αποθηκεύσεις για να τον ξαναπετάξεις καποια άλλη φορά;
    ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗ ΜΕ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ.

    ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΩΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Αιθεροβάμων
    α) των φρονίμων τα παιδιά...
    β) μαζεύεις για να αμολήσεις περισσότερο μετά
    γ) αλλιώς που πας ξυπόλητος στ' αγκάθια;
    δ) απο κει και μετά ότι θέλεις κάνεις.
    ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΟΥΜΕ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails