Κακό ψώφο να 'χει

Παραπονιέται το καθίκι πως δεν μπορεί λέει να βγει βόλτα στο προαύλιο επειδή λέει περιστοιχίζεται από κοινούς εγκληματίες. Χα! Νομίζει ο άθλιος πως αυτός είναι ανώτερος ενός κοινού εγκληματία. Και έχει δίκιο. Πράγματι είναι ανώτερος ενός κοινού εγκληματία, είναι ειδικός εγκληματίας. Γι αυτό και ζητάει αποφυλάκιση μάλλον αν και αμετανόητος.

Στην απομόνωση πρέπει να τον κλείσουν να πεθάνει χωρίς να ξαναδεί ποτέ το φως της μέρας το μίασμα της κοινωνίας, αν και προσωπικά θα προτιμούσα 35 χρόνια τώρα που κοπροσκυλιάζει να τον είχανε με την άλυσο, να καθαρίζει τις χέστρες στα κέντρα εκπαίδευσης νεοφερμένων του στρατού.

 

Σταθερά αμετανόητος, ο Δ. Ιωαννίδης, ο «αόρατος δικτάτορας» που ανέτρεψε την απριλιανή χούντα του Γ. Παπαδόπουλου στις 25 Νοεμβρίου 1973, προσβλέπει τώρα στον νομικό μας πολιτισμό προκειμένου να διακοπεί η κάθειρξή του για λόγους υγείας. «Η διαιώνισή της θα ήταν χειρότερα αυτής του θανάτου» αναφέρει στην αίτησή του προς το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιά ο 86χρονος σήμερα πραξικοπηματίας, παντρεμένος με «λευκό γάμο» στις φυλακές Κορυδαλλού και καταδικασμένος σε ισόβια τον Αύγουστο του 1975 για εσχάτη προδοσία, στάση και ηθική αυτουργία σε ανθρωποκτονίες.

Στην οχτασέλιδη αίτησή του που υπέβαλε στις 11 Ιουνίου 2008, ζητώντας να διακοπεί η ποινή του για διάστημα 3 μηνών, υποστηρίζει ότι η κατάσταση της υγείας του έχει επιδεινωθεί αφάνταστα και ότι η παράταση της κράτησής του εγκυμονεί κίνδυνο για τη ζωή του, καθώς πάσχει από αναπνευστική και καρδιακή ανεπάρκεια, ενώ τον περασμένο χρόνο υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης καρκινώματος στο κεφάλι. «Δεν θα ήταν ανθρωπίνως αποδεκτό να συνεχίσω να κρατούμαι βαριά άρρωστος και να αφήσω κάποια στιγμή την τελευταία μου πνοή εντός της φυλακής», σημειώνει.
Χωρίς ίχνος μεταμέλειας, ο διοικητής της ΕΣΑ, ο άνθρωπος που οργάνωσε και διηύθυνε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου στις 15 Ιουλίου 1974, στην Κύπρο, το οποίο οδήγησε στην τουρκική εισβολή, αναφέρεται στην «αποκληθείσα» εξέγερση του Πολυτεχνείου, ισχυριζόμενος ότι εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή την ευθύνη είχε η τότε κυβέρνηση Μαρκεζίνη και ότι «εγώ ουδεμία συμμετοχή, άμεση ή έμμεση, είχα στις εξελίξεις». Δεν διστάζει να ισχυριστεί ότι «όλοι όσοι σκοτώθηκαν ευρίσκοντο σε διάφορα σημεία της πόλεως των Αθηνών και σκοτώθηκαν από αδέσποτες σφαίρες (τις οίδε με ποιων τις εντολές και ποιον σκοπόν ήθελαν να εξυπηρετήσουν;) χωρίς βεβαίως την δική μου παρουσία ή παρώθηση ή διαταγή ή οποιασδήποτε άλλης μορφής συμμετοχή μου», προσθέτοντας ότι «από την έρευνα δεν προέκυψε, ούτε ευρέθη ποιοι ήταν οι φυσικοί αυτουργοί των ανθρωποκτονιών».
Τον Νοέμβριο του 2005 οι συνήγοροι του Δ. Ιωαννίδη και του Ν. Ντερτιλή είχαν υποβάλει αίτηση αποφυλάκισης στο υπουργείο Δικαιοσύνης, η οποία απορρίφθηκε από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Πειραιά με το σκεπτικό ότι οι πρώην αξιωματικοί δεν έχουν μετανιώσει για τις πράξεις τους καθ' όλη τη διάρκεια της κράτησής τους.
Ο Δ. Ιωαννίδης, που βρίσκεται στη φυλακή από τις 14 Ιανουαρίου 1975, έχοντας εκτίσει μέχρι σήμερα ποινή κάθειρξης 33 ετών και 6 μηνών, αναφέρει ότι τα βαριά προβλήματα υγείας, σε συνδυασμό με την προχωρημένη ηλικία του και τα προβλήματα του χώρου κράτησής του καθιστούν την κράτησή του, εξοντωτική. «Η ΣΤ' πτέρυγα του Κορυδαλλού όπου κρατούμαι είναι γεμάτη από ποινικούς κρατουμένους διαφόρων κατηγοριών, από μεγαλέμπορους ναρκωτικών μέχρι αδελφοκτόνους και μητροκτόνους εγκληματίες, ηλικίας από 20 έως 65 ετών, διαφόρων εθνικοτήτων, η παρουσία των οποίων μου στερεί παντελώς την έξοδό μου στο προαύλιο, με αποτέλεσμα, ευρισκόμενος συνεχώς κλεισμένος στο κελί μου και μη δυνάμενος να βαδίζω και να περπατώ, να παρουσιάζω σοβαρήν αστάθειαν βαδίσματος».

Ελευθεροτυπία

Η ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ, ΠΟΥ «ΤΑ ΘΕΛΕΙ» ΚΙ Ο ΕΠΕΝΔΥΤΟΛΥΚΟΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ

του Διόδοτου

Γιατί δεν έρχεστε στην Ελλάδα για επενδύσεις (και για να μας σώσετε);

Κακοί, κακοί επενδυτές!

Εδώ και δεκαετίες οι ελληνικές κυβερνήσεις προσπαθούν να «προσελκύσουν» το ενδιαφέρον ξένων επενδυτών (δηλ. να ξεπουλήσουν τη χώρα). Θυμίζουν τους παρακμασμένους βυζαντινούς φεουδάρχες και την εκκλησία, που υποδέχτηκαν/προκάλεσαν την οθωμανική κατάκτηση, για να μην τούς καταβροχθίσει το ανερχόμενο δυτικοευρωπαϊκό εμπόριο και η βιομηχανία. Οι Τούρκοι φυσικά τούς αντάμειψαν με προνόμια που δεν είχαν ούτε επί βυζαντινής αυτοκρατορίας: η εκκλησία αναγορεύτηκε σε… εθνάρχη του υπότουρκου έθνους (με όλα τα οικονομικά οφέλη που αυτό σημαίνει), ενώ οι πρώην βυζαντινοί φεουδάρχες αποτέλεσαν την τάξη των φοροεισπρακτόρων των Τούρκων (οι γνωστοί κοτζαμπάσηδες, ή «βρωμεροί και χυδαιότατοι», όπως τούς αποκαλούσε το 1806 ο Ανώνυμος της «Ελληνικής Νομαρχίας»).

Σήμερα, τα άχρηστα και αρπακτικά παράσιτα – απόγονοι των κοτζαμπάσηδων της τουρκοκρατίας- που αυτοαποκαλούνται με θράσος «παραγωγικές τάξεις» (λες και δεν είναι παραγωγική η δουλειά του γιατρού, του δάσκαλου, ή ακόμη και του οδοκαθαριστή), έχοντας ξεπεραστεί για άλλη μια φορά από τον δυτικό καπιταλισμό, κατεβάζουν τη κυλόττα της χώρας και επιδεικνύουν την –επενδυτική- παρθενία της (μετά, εννοείται, από πολλές «επενδυτικές» παρθενορραφές).

Τι ελπίζουν τα εν λόγω παράσιτα; Μα ό,τι και οι φιλότουρκοι προπαππούδες τους: να σωθούν από την οικονομική καταστροφή (στην οποία τους οδηγεί η ανικανότητά τους καθώς και το ότι αφαίμαξαν τη χώρα), και να συνεχίσουν να παρασιτοζωούν αρπάζοντας καμιά ευκαιρία, από αυτές που θα προκύψουν από το επενδυτικό τραπέζωμα των ξένων. Επί δεκαετίες λειτουργούσαν ανασχετικά σαν μεσάζοντες, κερδοσκόποι, μιζαδόροι, και δεν επέτρεψαν να δημιουργηθεί μια σοβαρή εθνική οικονομία (δηλ. μια οικονομία παραγωγής). Π.χ. επί δεκαετίες εισπράττονται διόδια για να συντηρούνται/εκσυγχρονίζονται οι δρόμοι και παρ’ όλα αυτά κανείς δεν ξέρει πού πάνε αυτά τα χρήματα, αφού οι δρόμοι έχουν αφεθεί την τύχη τους και τα όποια «έργα» αποδεικνύονται ελαττωματικά μετά από λίγον καιρό. Έτσι οι διαχειριστές μιζαδόροι του δημόσιου χρήματος μας προσβάλλουν λέγοντάς μας ότι, πληρώναμε δήθεν φτηνά διόδια και γι’ αυτό δεν φτιάχνονται όπως πρέπει οι δρόμοι. Ενώ θα πρέπει τα οδικά έργα να ανατίθενται –φυσικά!- σε ιδιώτες «επενδυτές» όχι μόνο προς κατασκευή αλλά και προς εκμετάλλευση!. Η ίδια τακτική ακολουθήθηκε σε όλους τους κλάδους όχι μόνο του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού τομέα (καταστροφή της δημόσιας υγείας και ανάθεσή της -ως εμπορίου πλέον- σε ιδιώτες «επενδυτές», καταστροφή της δημόσιας παιδείας και επίσης ανάθεσή της –ως παραπαιδείας πλέον- σε ιδιώτες «επενδυτές», στραγγαλισμός κάθε γνήσια δημιουργικής επιχειρηματικής δραστηριότητας, αγροτικής, τεχνολογικής κ.α. προς όφελος των δεινοσαύρων των καρτέλ κλπ.). Έτσι τώρα προσβλέπουν στους ξένους, για να ξαναγίνει η χώρα γόνιμη (ώστε να την ξανά λεηλατήσουν στο μέλλον).

Δηλαδή αυτοί οι ίδιοι που στέρεψαν και ρήμαξαν κάθε πόρο αυτής της χώρας, αυτοί που τόσα χρόνια ροκάνιζαν το δέντρο, που πάνω του παρασιτοζωούσαν, τώρα αναζητούν, με θρασύτατη κουτοπονηριά, τήν σωτηρία τους στους ξένους επενδυτές.

Αλλά οι ξένοι δεν φαίνονται. Γιατί άραγε;

Mήπως γιατί, όπως μας λένε οι μάνατζερς, που παριστάνουν τους οικονομικούς υπουργούς του ρωμαίικου κρατιδίου, το κόστος της εργασίας στην Ελλάδα είναι… υψηλό; Ε, τότε να μειώσουμε οικειοθελώς οι εργαζόμενοι τα προκλητικά μεροκάματά μας, για να σωθεί η «πατρίδα». Μάλιστα πολλοί είμαστε τόσο φιλοχρήματοι που κάνουμε δύο, ή τρεις δουλειές: ας συνεχίσουμε, λοιπόν, χαρίζοντας στο εξής τον μισθό της μιάς (τουλάχιστον), στην «πατρίδα». Ή να δουλέψουμε κι άλλες απλήρωτες υπερωρίες, ή κι άλλες μέρες μαύρης εργασίας

Μήπως φταίει –πάλι- το εργατικό δυναμικό της χώρας, που καθημερινά καθυβρίζεται ως, δήθεν, ανεπαρκώς καταρτισμένο (σε αντίθεση με τους… υπερκαταρτισμένους νεοέλληνες πολιτικάντηδες, που δεν έχουν εργαστεί ποτέ στη ζωή τους και που δεν θα τους προσλάμβανε κανένας εργοδότης, ούτε καν για να τού σκουπίζουν την είσοδο του μαγαζιού του);

Μήπως γιατί, όπως μας λένε, φταίνε οι άτιμοι οι συνδικαλιστές, που κατέστρεψαν π.χ. την Ολυμπιακή και τώρα δεν μπορεί αυτή να πουληθεί ούτε σαν τρακαρισμένο αυτοκίνητο, για ανταλλακτικά; Και ποιοι τα λένε αυτά; Μήπως οι ίδιοι αυτοί πάλαι ποτέ συνδικαλιστές, που τώρα ενδεχομένως παριστάνουν τους υπουργούς, υφυπουργούς και βο(υ)λευτές της εθνικής σωτηρίας;

Οι ξένοι δεν έρχονται, παρ’ όλο που είμαστε αποδεδειγμένα διατεθειμένοι μέχρι και να κάψουμε τη χώρα, ώστε να τη μετατρέψουμε σε γήπεδο γκολφ ( η νέα ανερχόμενη μορφή τουρισμού, όπως θα διαπιστώσουμε σύντομα στα, προς επενδυτική «αξιοποίηση», αποκαΐδια της Ηλείας).

Ωστόσο, παρά τα όσα λένε οι διάφοροι αποτυχημένοι καθηγητάδες των οικονομικών πανεπιστημίων, που παριστάνουν τους υπουργούς των οικονομικών, το ρωμαίικο κρατίδιο έχει αποδειχτεί γιγάντιος επενδυτής όταν το θέλησε. Επενδυτής που μπροστά του ωχριούν οι μεγαλύτερες αμερικανικές πολυεθνικές.

Οι σαραντάρηδες θα θυμούνται τις προειδοποιήσεις της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας στην δεκαετία του 1980. Τότε που εκρούετο ο κώδων τού κινδύνου, περί τού ότι, με την υπογεννητικότητα που υπήρχε, ο πληθυσμός της χώρας θα μειωνόταν στην δεκαετία 2010-2020 στα 7,5 εκατομμύρια. (κάτι που, σε ό,τι αφορά τους γηγενείς κατοίκους, βλέπουμε να επαληθεύεται). Τα λαμόγια της εθνικής οικονομίας, οι λεγόμενες «παραγωγικές» τάξεις, το έπιασαν το μήνυμα των καιρών: τέτοια πτώση του πληθυσμού θα σήμαινε δραματική μείωση στην προσφορά εργασίας, κάτι που θα τούς υποχρέωνε να ανεβάσουν αισθητά τους μισθούς και τα ημερομίσθια (αρχής γενομένης από τον εθνικό βασικό μισθό, που είτε «σπρώχνει» όλους τους άλλους μισθούς προς τα πάνω, είτε τους «τραβάει» προς τα κάτω). Η λύση που δόθηκε και που αποτελεί ίσως την μεγαλύτερη «επένδυση» που έγινε ποτέ στην Ελλάδα, ήταν η εισαγωγή ανειδίκευτου μεταναστευτικού εργατικού δυναμικού. Έτσι, η προσφορά εργασίας αυξήθηκε τεχνητά και η τιμή τής εργασίας παρέμεινε έκτοτε ουσιαστικά στάσιμη στα επίπεδα του 1990, δηλ. στα πρό της εισαγωγής μεταναστών. Αν δεν είχαν εισαχθεί ένα-ενάμισυ εκατομμύριο ανειδίκευτοι μετανάστες, οι δουλειές, που –δικαιολογημένα- απαξιούσε να κάνει ο Έλληνας για λίγες ψωροδραχμές (οικοδόμος, κουβαλητής παντός είδους, κλπ.) τώρα θα χρυσοπληρώνονταν (όπως σε όλη την υπόλοιπη Δ. Ευρώπη) και θα γίνονταν με πολύ περισσότερη προθυμία από Έλληνες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα σπρώχνονταν προς τα πάνω και οι υπόλοιποι μισθοί π.χ. τών κάθε είδους πτυχιούχων, ή απλώς ειδικευμένων.

Ταυτόχρονα η εισαγωγή μεταναστών απαξίωσε για πολλοστή φορά με τον πιο βυζαντινό και μεσαιωνικό τρόπο, την γνώση, την μόρφωση και τις ικανότητες. Είναι απελπιστικό το ποσοστό των ειδικευμένων Ελλήνων που, λόγω του χαμηλότατου βασικού μισθού και της μεθοδευμένης παραγωγικής δυσπραγίας, είτε αμείβεται εξευτελιστικά, είτε ετεροαπασχολείται, κάνοντας αναγκαστικά κάτι εντελώς άσχετο από αυτό που σπούδασε. Αυτό από μόνο του θα αρκούσε για να δείξει την υποκρισία όσων μιλούν για «επενδύσεις»: από τη μια ευτελίζουν το ειδικευμένο εργασιακό δυναμικό της χώρας, που χρειάστηκε επενδύσεις εκατομμυρίων για να εκπαιδευθεί κι από την άλλη εισάγουν ανειδίκευτους από τριτοκοσμικές χώρες, θεωρώντας το «επένδυση».

Επιπλέον η εισαγωγή μεταναστών εργαζομένων εξασφάλισε την κοινωνική ειρήνη, που είναι τόσο απαραίτητη για το καλό «οικονομικό κλίμα». Οι μετανάστες (που αντιμετωπίζονται από την αριστερά ως δυνάμει ψηφοφόροι της και από τους εξωκοινοβουλευτικούς ως… «ξένοι εργάτες, αδέρφια μας»), ήρθαν εδώ ακριβώς για να αποφύγουν την εξέγερση, που ήσαν αναγκασμένοι να κάνουν στις χώρες τους. Ήρθαν δηλ. εδώ για να καθίσουν φρόνιμα. Και αυτό ακριβώς κάνουν. Σε πείσμα της αριστεράς και των εξωκοινοβουλευτικών που, συναινώντας στην εισαγωγή μεταναστών, μιλούν ήδη τη γλώσσα της «ελεύθερης» αγοράς. Ενώ οι χώρες προέλευσης των μεταναστών έκαναν απλώς μια εξαγωγή ενός εσωτερικού τους προβλήματος σε εμάς (τούς μ…). Έτσι τα αφεντικά π.χ. του Πακιστάν και τα αφεντικά της Ελλάδας είναι αμοιβαία εξυπηρετούμενοι και ευχαριστημένοι.

Επειδή έχω περάσει από τις διαδικασίες της μετανάστευσης, κατανοώ και το φαινόμενο της μετανάστευσης και την ιδιαίτερη ψυχολογία του μετανάστη. Αλλά παρ’ όλα αυτά δεν μπορώ να κατανοήσω με ποιο σκεπτικό η Ελλάδα μετατράπηκε σε χώρα υποδοχής μεταναστών. Μήπως εξήλθε πρόσφατα ερειπωμένη και λείψανδρη από κάποιον πόλεμο, όπως π.χ. η Γερμανία από τον Β’ Παγκόσμιο, και κάλεσε τα αλλοδαπά εργατικά χέρια για να την ανοικοδομήσουν;

Μήπως είναι η χώρα των τρελών ευκαιριών, όπως οι Η.Π.Α. της δεκαετίας του 1930;

Mήπως βρέθηκε σε φάση ταχείας οικονομικής ανόδου, όπως η σημερινή Αγγλία, και χρειάστηκε επειγόντως ειδικευμένους; (αλλά οι μετανάστες της Ελλάδας είναι στην πλειοψηφία τους αγράμματοι και κατατρεγμένοι άνθρωποι).

Στη δεκαετία του 1990, στην Ολλανδία, οι αρμόδιες υπηρεσίες της χώρας είχαν υπολογίσει ότι στο διάστημα 2000-2010, θα υπήρχε ανάγκη από 150.000 πτυχιούχους, όλων των ειδικοτήτων, αριθμό τον οποίο η χώρα δεν μπορούσε να καλύψει. Με διαδικασίες εξπρές, λοιπόν, αντιστοιχούσαν τον βαθμό ισοτιμίας τού πτυχίου σου με τα δικά τους και αμέσως άρχιζαν να ψάχνουν για να σού βρουν εργασία στην ειδικότητά σου. Αυτό θα πεί συγκροτημένη μεταναστευτική πολιτική. Αντίθετα ο αρπακολλατζίδικος τρόπος που εισήχθησαν οι μετανάστες στην Ελλάδα αλλά, προπάντων, η παντελής ανυπαρξία ανάγκης τους, αποδεικνύουν το ότι η μετανάστευση στη Ελλάδα αποτελεί το μεγαλύτερο «κόλπο», που έγινε ποτέ σε αυτή την τελευταία φεουδαρχία της Ευρώπης. Μεγαλύτερο κι από το κόλπο του Χρηματιστηρίου το 1999 και από όλες τις μίζες από ιδρύσεως νεοελληνικού κράτους μαζί.

Όσο για τους ξένους επενδυτές, που δεν λένε να εμφανιστούν, γιατί να το κάνουν; Για να βοηθήσουν τους ανίκανους νεο-κοτζαμπάσηδες της Ελλάδας να ανακάμψουν, να συνεχίσουν να υπάρχουν ως βδέλλες και να ρημάζουν τον νέο πλούτο που θα δημιουργείται; Σοβαρά; Τι μας λέτε ρε υπουργάντζες! Έχει κι άλλα έξυπνα παιδιά η μάνα σας σαν κι εσάς;

Αυτή η χώρα επί χιλιετίες είχε τη δυνατότητα να θρέφει ικανοποιητικά τους κατοίκους της. Ακόμα και σε εξαιρετικά δύσκολες περιόδους. Όπως π.χ. επί τουρκοκρατίας και παρά την άγρια φορολόγηση από Τούρκους, κοτζαμπάσηδες και εκκλησία, ο λαός αυτής της χώρας κατόρθωσε να δείξει δημιουργικότητα: μέχρι τα μέσα του 20^ου αιώνα, η Ελλάδα ήταν μια χώρα με υπολογίσιμη αγροτική οικονομία, δεινή ναυτιλία και πολλά υποσχόμενη βιομηχανία. Μια χώρα που είχε όλες τις προδιαγραφές για να γίνει οικονομική υπερδύναμη π.χ. σαν την Ολλανδία. Και να σκεφτεί κανείς ότι οι βασικές οικονομικές της υποδομές είχαν όλες δημιουργηθεί, όχι λόγω άσκησης αποικιοκρατικής πολιτικής αλλά, αντιθέτως, επί τουρκικής κατοχής!

Σήμερα, μετά από διακόσια χρόνια «ελεύθερου» βίου δεν παράγουμε σχεδόν τίποτα, ούτε καν από βασικά είδη πρώτης ανάγκης. Αντίθετα, καταστρέψαμε την αγροτική μας οικονομία (ελέω Ε.Ε.) και εισάγουμε ντομάτες από την …Ολλανδία. Δηλ. από μια χώρα, που κανονικά θα έπρεπε, λόγω του κλίματός της, να λιμοκτονεί. Η Σουηδία, μια χώρα μικρότερη από την Ελλάδα, κατασκευάζει κορυφαία αυτοκίνητα και νταλίκες, ενώ έγινε καταπράσινη επιδοτώντας με ενάμισι δολάριο το φύτεμα κάθε ελάτου. Η Νορβηγία, χωρίς να κατασκευάζει τίποτα (ξέρετε κανένα νορβηγικό προϊόν;) αλλά βασισμένη στα λιμάνια της (τα οποία στην Ελλάδα θέλουν να …αποκρατικοποιήσουν), στο υπέδαφός της (το οποίο στην Ελλάδα κάποιοι θα ήθελαν πολύ, επίσης να αποκρατικοποιήσουν) και στην υδροηλεκτρική της ενεργειακή αυτάρκεια, είναι η χώρα με το υψηλότερο ίσως βιοτικό επίπεδο στην Ευρώπη (αν όχι στον κόσμο). Ενώ η ακόμα μικρότερη Φινλανδία σαρώνει στην απαιτητική μικροτεχνολογία της ασύρματης τηλεφωνίας. Χώρες μικρότερες από την Ελλάδα, με πολύ αποθαρρυντικές φυσικές προδιαγραφές, έχουν καταφέρει να ζουν με αξιοπρέπεια τα παιδιά τους, αντί να τα κάνουν να νιώθουν ανεπιθύμητα στον ίδιο τους τον τόπο.

Κατ’ επέκταση, η σημερινή Ελλάδα αντί να ζητιανεύει αλά επενδυτικά, δεν έχει άλλη επιλογή από το να επενδύσει στις δικές της αποδεδειγμένες δυνάμεις. Κι όχι να θεωρεί «επένδυση» π.χ. την υπερχρέωση του ελληνικού πληθυσμού, που οι τράπεζες έχουν αναγάγει σε επιστήμη. Η δύναμη (και η αδυναμία) κάθε χώρας είναι πάντοτε οι άνθρωποί της. Και η σημαντικότερη επένδυση επίσης. Τα νέα παιδιά που δουλεύουν, συχνότατα ανασφάλιστα, για 600 μόλις ευρώ αλλά, έχουν τόσο αυτοσεβασμό, ώστε να μην θέλουν ούτε να γλείψουν, ούτε να ρουφιανέψουν, ούτε να γραφτούν σε κάποιο κόμμα για να βελτιώσουν τη μοίρα τους. Οι οικογενειάρχες, άντρες και γυναίκες, που σφίγγουν τα δόντια και κάνουν δύό και τρεις δουλειές για να ζήσουν τα παιδιά τους. Ο αγρότης, που τον έχουν λιώσει οι μεσάζοντες. Ο γνήσια δημιουργικός ανεξάρτητος επαγγελματίας, που δρα σε έναν ωκεανό στημένου «ανταγωνισμού». Ο πιτσαδόρος, που το πρωί είναι δάσκαλος. Ένας φίλος χειρουργός, που δουλεύει ταξί ενόσω περιμένει ενάμισι χρόνο τον διορισμό…

Αλλά εδώ, στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, στη χώρα της παραοικονομίας, τής παραεργασίας, της παραπαιδείας, περιμένουμε τους σωτήρες… επενδυτές.

ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ

Λοιπόν το πήρα απόφαση. Από καιρό τώρα με ταλάνιζε η σκέψη αν από αυτό εδώ το ημερολόγιο θα μπορούσαν να προσφερθούν κάποιες λίγες βασικές όμως γνώσεις, προς την κατεύθυνση αυτού που χρόνια τώρα ξελαρυγγιάζομαι. Φυσικά ομιλώ για μια καλύτερη ΟΛΙΣΤΙΚΗ άποψη διαβίωσης.

Όχι τίποτα σημαντικό, μην φανταστείτε. Απλά λίγο επιστροφή στο κατά φύση ζεί, όσο βέβαια μπορούμε μέσα στις τερατώδεις μεγαλουπόλεις.

Αυτό που μ' έκανε να μην αποφασίζω να ξεκινήσω ν' ασχολούμαι, ήταν η δυσπιστία μου ως προς την νοοτροπία του απαίδευτου νεο-γραικού που μας διακατέχει. Το θεωρώ ειλικρινά ανώφελο αφού ελάχιστοι έως κανένας δεν πρόκειται να ασχοληθεί με τέτοιες “μικρολεπτομέρειες” που συν τοις άλλοις, χαλάνε και την βόλεψή μας κάποιες φορές.

Όμως βλέπω πως πλέον η Ανάγκη θα ωθήσει ακόμα και αυτόν τον γραικό να περιορίσει την βόλεψή του και προς τούτο πήρα την μεγάλη απόφαση. Αυτό εδώ το προσωπικό ημερολόγιο θα ασχοληθεί ΚΑΙ με λύσεις έμπρακτου σεβασμού του περιβάλλοντος χώρου διότι το θέμα δεν σταματά στο τι κάνει το κράτος αλλά καταρχήν στο τι κάνει ο καθένας από εμάς.

Η αρχή θα γίνει με κάτι που στον πλανήτη μόνο οι άνθρωποι παράγουν και το παράγουμε κυριολεκτικά ΟΛΟΙ.

Σκουπίδια!!!

Κανένα άλλο ζώο στον πλανήτη δεν παράγει σκουπίδια αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η ποσότητα και το είδος των σκουπιδιών που παράγουμε είναι τέτοιες που αν συνεχίσουμε έτσι κυριολεκτικά θα πνιγούμε στα σκουπίδια μας.

Το κράτος σαφώς έχει τις ευθύνες του που ευτυχώς μέσω της ευρωπαϊκής ένωσης καλείται σήμερα να τις αναλάβει. Βέβαια το κράτος του ελλαδιστάν κωλυσιεργεί απροκάλυπτα, αλλά απροκάλυπτα επίσης κωλυσιεργούμε και όλοι εμείς, οι πολίτες αυτού του κράτους. Αντί λοιπόν να φωνάζουμε πως φταίει το κράτος ας δούμε πως εμείς πρακτικά μπορούμε να αναγκάσουμε το κράτος να πράξει τα δέοντα για την ανακύκλωση των σκουπιδιών. Ας δούμε εμείς ως πρόσωπα και οικογένειες τι κάνουμε προς αυτή την κατεύθυνση. Και αν νομίζετε πως λίγα πράγματα μπορούμε να κάνουμε τότε γελιέστε.

Υποθέτω πως ήδη οι περισσότεροι από εσάς διαχωρίζετε τα σκουπίδια που μπορούν να ανακυκλωθούν και τα πετάτε στους ειδικούς μπλε κάδους ανακύκλωσης που οι περισσότεροι δήμοι διαθέτουν. Αν δεν το κάνετε αυτό ήδη τότε μην διαβάσετε παρακάτω, δεν χρειάζεται.

Όμως τι κάνετε με τα οργανικά υπολείμματα του οίκου σας; Συνεχίζετε να τα πετάτε στους πράσινους κάδους του Δήμου; Λάθος.

Η λύση λέγεται κομποστοποίηση ή χούμο όπως το λέμε στο χωριό μου. Για το τι είναι η κομποστοποίηση μπορείτε να δείτε εδώ και στο www.ecorec.gr.

Προσωπικά διαθέτω κήπο με πολλές εκατοντάδες φυτά οπότε η παρουσίαση είναι για όσους έχουν κήπο όμως υπάρχουν πρακτικότατες λύσεις κομποστοποίησης και για βεράντες και μπαλκόνια. 

Διαθέτω λοιπόν μια ανήλιαγη γωνιά του κήπου μου όπου έχω δύο σημεία στοίβαξης όλων των οργανικών υπολειμμάτων. Στην απλή ξύλινη μεριά αποθέτω τα υπολείμματα του κήπου ενώ στον κάδο που βλέπετε δίπλα ρίχνω τα υπολείμματα της κουζίνας τα οποία φυσικά συμπληρώνω με υλικά από τον δίπλα σωρό για να διατηρηθεί η αναλογία ώστε να μη σαπίσουν και βρωμίσουν.

Διότι το κομπόστ μυρίζει αλλά δεν βρωμάει. Η μυρουδιά του είναι η γνωστή μυρουδιά του φρέσκου χώματος. Όπως το χώμα που αγοράζετε σε σακούλες και βάζετε στις γλάστρες, έτσι ακριβώς μυρίζει αλλά πολύ πιο έντονα. Μυρίζει όπως η τύρφη.

Έχω πάψει εδώ και πολλά χρόνια να πετάω σκουπίδια στον πράσινο βρωμερό κάδο του δήμου. Για να ακριβολογώ ειλικρινά σας λέω πως δεν πετάω πάνω από δυο τρία πιάτα οργανικών σκουπιδιών την εβδομάδα. Όλα τα υπόλοιπα γίνονται τροφή για τα φυτά μου και όχι όπως οι γραικοί στην φωτό που πετάξανε ακόμα και τα κλαδέματα του κήπου τους στα... σκουπίδια.

Στις συνδέσεις που έδωσα μπορείτε να βρείτε όλες τις λεπτομέρειες για το τι πρέπει ακριβώς να κάνετε οπότε δεν έχετε πιά δικαιολογία για να μην το κάνετε. Αν δεν το κάνετε είναι επειδή δεν θέλετε και όχι επειδή δεν μπορείτε και ειλικρινά δεν περιμένω πως θα το κάνετε. Όλο και κάποια δικαιολογία θα βρείτε οι περισσότεροι. Πάντως για ερωτήσεις και απορίες είμαι στην διάθεσή σας.

Και σ' όποιον το αποφασίσει κάνω δώρο τα... σκουλήκια.

Λαμογιά οι παπάδες πάλι

Από που και ως που παρακαλώ και με ποιο δικαίωμα οι παπάδες δεν θέλουν να πηγαίνουν στην φυλακή;

Διότι μην περιμένετε να πιστέψω πως θα κακοπερνάει ο κλέφτης στο μοναστήρι "σωφρονιστήριο"...! Φυσικά θα καλοπερνάει εκεί μέσα όπως καλοπερνάνε τεμπελχανιάζοντας σε όλα τα μοναστήρια. Απλά ο δήθεν "σεβασμιότατος" δεν θέλει να πάει φυλακή όπως όλοι οι κλέφτες και επειδή κόρακος κοράκου μάτι δεν βγάζει αποφάσισε η "ιερά" σύνοδος να τουφτιάξει "σωφρονιστικό" παλατάκι.

Τίθεται όμως και άλλο ένα ερώτημα. Αφού έτσι και αλλιώς όλα υποτίθεται τα μοναστήρια είναι τόποι όπου οι μοναχοί ζουν με στερήσεις. Αν όμως είναι έτσι τότε προς τι η δημιουργία σωφρονιστηρίου αφού έτσι και αλλιώς στα μοναστήρια ζουν υποτίθεται με νηστεία, κλεισμένοι σε κελιά προσευχόμενοι όλη μέρα κι όλη νύχτα και μετανοώντας; Ε; Γιατί παπάδες να φτιάξετε ειδικό μοναστήρι εγκλεισμού αφού υποτίθεται τα μοναστήρια είναι έτσι και αλλιώς τόποι απομόνωσης και στερήσεων;

Είδατε κύριοι της "ιεράς" συνόδου πως ξεσκεπάζεστε από μόνοι σας; Καταλάβατε πια πόσο απλό είναι να αντιληφθεί πλέον ο καθένας, πως τα μοναστήρια δεν είναι αναχωρητήρια και πως δεν ζούν οι καλόγεροι σε κελιά, αλλά είναι πολυτελή ξενοδοχεία όπου καλοπερνάνε οι τεμπέληδες, ρουφώντας το αίμα του κόσμου.

 

Τη δημιουργία ειδικού σωφρονιστηρίου για κληρικούς και μοναχούς ζητεί από την πολιτεία ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος

Εγκλεισμός σε μονή για τον πρώην Αττικής

Η Εκκλησία επιθυμεί να μεταφερθεί ο κ. Παντελεήμων από τις φυλακές Κορυδαλλού στην Ανω Δίβρη

Ο Μητροπολίτης Παντελεήμων Μπεζενίτης

Το μοναστήρι για τον εγκλεισμό, αντί της φυλακής, του Μητροπολίτη πρώην Αττικής Παντελεήμονος Μπεζενίτη βρέθηκε στο ορεινό καταφύγιο της Ανω Δίβρης Ηλείας με τα πλούσια νερά. Στο μοναστήρι της περιοχής, μία από τις λίγες που έμεινε ανέγγιχτη από τις φωτιές που πλήγωσαν πέρυσι την Πελοπόννησο, επιθυμεί η Εκκλησία να μεταφερθεί από τις φυλακές Κορυδαλλού ο κ. Παντελεήμων. Το μοναστήρι που βρίσκεται εκεί κρίθηκε κατάλληλο για να φιλοξενήσει το ειδικό σωφρονιστήριο για κληρικούς, τη δημιουργία του οποίου ζήτησε με επιστολή του προς τους υπουργούς Παιδείας και Δικαιοσύνης κκ. Ευρ. Στυλιανίδη και Σ.Χατζηγάκη ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος.
«Η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε την ίδρυση ειδικού σωφρονιστηρίου κληρικών και μοναχών της Εκκλησίας της Ελλάδος εν τω χώρω ιερών μονών» σημειώνεται στην επιστολή προς τα δύο υπουργεία.
Στην επιστολή, που φέρει ημερομηνία 3 Ιουλίου και έφτασε χθες στα υπουργεία Δικαιοσύνης και Παιδείας, η Ιερά Σύνοδος επισημαίνει μεταξύ άλλων ότι απαιτείται η έκδοση ειδικού προεδρικού διατάγματος, χωρίς ωστόσο να γίνεται ειδική αναφορά στην περίπτωση του πρώην Αττικής, ο οποίος εκτίει την ποινή του στις φυλακές μετά την καταδίκη του από το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων για τη γνωστή υπόθεση του Οσίου Εφραίμ. Μάλιστα η Σύνοδος ενημερώνει τα δύο υπουργεία και για το περιεχόμενο του προεδρικού διατάγματος. Αναφέρει συγκεκριμένα στην επιστολή για τις προδιαγραφές του ειδικού σωφρονιστικού καταστήματος:
* Ιδρύεται κατάστημα κράτησης (σωφρονιστήριο) κληρικών και μοναχών με έδρα την Ιερά Μονή Ανω Δίβρης της Ιεράς Μητροπόλεως Ηλείας. Η κράτηση επιτρέπεται και στα μετόχια της μονής.
* Οι κρατούμενοι κληρικοί και μοναχοί της Ανατολικής Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας της Ελλάδος αποτελούν ειδική κατηγορία κρατουμένων και διαβιούν σε σωφρονιστήρια κληρικών.
* Οι κρατούμενοι διαβιούν σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο των ιερών μονών, ενώ δύνανται να ασκούν ακώλυτα τα λατρευτικά και εν γένει θρησκευτικά τους καθήκοντα.
Ακόμη τονίζεται ότι οι φυλακές θα διοικούνται σύμφωνα με τον σωφρονιστικό κώδικα.
Σε μια προσπάθεια να πείσει τους δύο υπουργούς για την απόφασή της, η Σύνοδος τονίζει ότι η κίνησή της εντάσσεται στο πλαίσιο της «συνεργασίας και της συνεννόησης Εκκλησίας και Πολιτείας επί θεμάτων αμοιβαίου ενδιαφέροντος».
Η Ιερά Σύνοδος έλαβε την απόφασή της για τη δημιουργία του εκκλησιαστικού σωφρονιστηρίου στα τέλη Ιουνίου, λίγες ημέρες μετά την καταδίκη του Μητροπολίτη πρώην Αττικής σε δεύτερο βαθμό από το Εφετείο Κακουργημάτων. Ολοι οι συνοδικοί ιεράρχες συμφώνησαν για την ανάγκη δημιουργίας ειδικών φυλακών, αλλά ορισμένοι μητροπολίτες επισήμαναν ότι θα έπρεπε η Σύνοδος να τηρήσει αντίστοιχη στάση και όταν στις φυλακές βρίσκονταν απλοί κληρικοί.
Στενοί συνεργάτες του Αρχιεπισκόπου τόνιζαν ότι οι δύο υπουργοί θα αποδεχθούν το αίτημα της Ιεράς Συνόδου καθώς, όπως λένε, έχει υπάρξει σχετική προετοιμασία και συζήτηση με τους αρμόδιους φορείς. Την ίδια ώρα όμως στενοί συνεργάτες των δύο υπουργών απέφευγαν να τοποθετηθούν στο ζήτημα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το μοναστήρι που θα φιλοξενήσει τις φυλακές για τους κληρικούς στην Ανω Δίβρη είναι η Χρυσοπηγή. Το μοναστήρι από το οποίο ο καταγόμενος από την περιοχή Μητροπολίτης πρώην Πειραιώς Καλλίνικος εμπνεύστηκε το όνομα της Μοναστικής Αδελφότητας «Παναγία η Χρυσοπηγή», την οποία ίδρυσε μαζί με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο και τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιο. Το μοναστήρι ιδρύθηκε το 1650 και σήμερα εγκαταβιώνουν σε αυτό επτά μοναχοί. Ηγούμενος της μονής είναι ο Αρχιμανδρίτης κ. Αθανάσιος Μπαχός, στενός συνεργάτης του Μητροπολίτη Ηλείας κ. Γερμανού. Γνωστός κληρικός ο κ. Μπαχός, είναι ανάμεσα σε εκείνους τους αρχιμανδρίτες που πολλοί εκτιμούν ότι αν εφαρμοστεί η διάταξη για την εκλογή βοηθών επισκόπων για τις Μητροπόλεις, θα είναι ανάμεσα σε εκείνους που θα εκλεγούν.

TO BHMA

ΕΛΛΑΣ: Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Του Διόδοτου

Ένας Τρίτος Κόσμος έχει εκκολαφθεί μέσα στην Ελλάδα

Το 1/3 των νεοελλήνων «ζουν» με λιγότερα από 470€ μηνιαίως (ας είναι καλά ο δανεισμός από τις… φιλάνθρωπες τράπεζες) ενώ ένα στα πέντε παιδιά στην Ελλάδα ζει επίσης κάτω από το όριο της φτώχειας. Τα στοιχεία αυτά της Kapa Research ήρθαν να επιβεβαιώσουν αυτό που ακούγεται όλο και περισσότερο, δηλ. περί αφανισμού στην Ελλάδα της μεσαίας τάξης (ειδοποιόν χαρακτηριστικό τής μεσαιωνικής φεουδαρχίας, όπως γνωρίζουν όσοι έχουν σπουδάσει Οικονομική Ιστορία). Στην πραγματικότητα το ποσοστό φτωχών στην Ελλάδα βρίσκεται περίπου στο 50% του πληθυσμού με τάσεις ανόδου, αφού τα θεσπισμένα εν Ελλάδι όρια της φτώχειας είναι απαράδεκτα χαμηλότερα και «μαγειρεμένα» σε σχέση με αυτά της Ε.Ε.. Π.χ. (σύμφωνα με στοιχεία της «Ναυτεμπορικής», 17/10/2007) στην Ελλάδα ένα τετραμελές νοικοκυριό θεωρείται ότι βρίσκεται εντός των ορίων της φτώχειας όταν το ετήσιο εισόδημά του δεν υπερβαίνει τα… 8955 €, έναντι 19855 € στη Γερμανία και 17469 € στην Ευρώπη των 15!

Στην τελευταία… θεοσεβούμενη χώρα της Ευρώπης, σε αυτό το βυζαντινό καταγώγιο του σφιχτού εναγκαλισμού Πολιτείας και θεοκρατίας και των ορθόδοξων λαοσυνάξεων, ο Θεός φυλάει και νοιάζεται για το εν πτωχεύσει ποίμνιό του. Ίσως γι’ αυτό δεν είναι απορίας άξιον τό ότι αυτό καταφέρνει και επιβιώνει. Ας αναφωνήσωμεν λοιπόν: θαύμα, θαύμα!

Αυτή είναι η εθνικά υπερήφανη ρωμιοσύνη του ποδοσφαιρικού euro 2004, των οlympic games και των λοιπών εθνικών επ-αι-τείων, όπου ο πνευματικός τριτοκοσμισμός συνέχεται με τον ανάλογο κοινωνικό και οικονομικό.

«Είδες οι κουτόφραγκοι;» Νο. 1

Σύμφωνα με την Eurostat («Καθημερινή» 30/11/2006), ο μηνιαίος ακαθάριστος εθνικός μισθός εκκίνησης στην Ελλάδα (ο γνωστός και ως «βασικός») είναι 668 € (καθαρά περίπου 590 €), στις τελευταίες δηλ. θέσεις της Ευρώπης των 15 μαζί με την Ισπανία και την Πορτογαλία (στις οποίες όμως το κόστος ζωής κρατήθηκε αρκετά χαμηλότερα). Στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης ο εθνικός βασικός μισθός είναι τουλάχιστον διπλάσιος και κυμαίνεται από 1218 € στη Γαλλία έως 1503 € στο Λουξεμβούργο. Ενδιάμεσα βρίσκονται χώρες όπως η «φτωχή» Ιρλανδία με 1293 €, το Βέλγιο με 1234 €, η Βρετανία με 1269 € και η Ολλανδία με 1273 €.

Ως προς την εξέλιξη του βασικού μισθού κατά τα τέσσερα πρώτα έτη καθιέρωσης τού ευρώ στην Ελλάδα, ο ονομαστικός βασικός μισθός μπορεί να αυξήθηκε, όπως διατυμπανίζουν θριαμβολογώντας οι «επίσημοι» οικονομολόγοι (ναι, αυτοί που όλοι γνωρίζουμε πως γλείφονται σαν πουτάνες με την Εξουσία) κατά …3,5% αλλά, η πραγματική αύξησή του με όρους αγοραστικής δύναμης ήταν μόνο 0,8%. Η διαφορά αυτή δείχνει ότι στην Ελλάδα συνέβη η μεγαλύτερη αύξηση τιμών έναντι μισθών στην ευρωζώνη. Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι η κερδοσκοπία αφηνίασε –με τις ευλογίες φυσικά των ελληνικών κυβερνήσεων- κι ότι η Ελλάδα είναι πλέον η χώρα με το μεγαλύτερο κόστος ζωής και τους χαμηλότερους πραγματικούς μισθούς στην ευρωζώνη.

Εν μέσω των «τρισκατάρατων» δυτικών της Ε.Ε. το τελευταίο βυζαντινό απολειφάδι της Ευρώπης παραμένει ικανό για εθνικές πρωτιές.

«Είδες οι κουτόφραγκοι;» Νο. 2

Δουλεύουν περισσότερο από κάθε άλλον Ευρωπαίο της Ευρώπης των 15 αλλά αμείβονται λιγότερο οι νεοέλληνες. Σύμφωνα με στοιχεία της έκθεσης “Employment Outlook” του Ο.Ο.Σ.Α. (όπως δημοσιεύθηκαν στο «Έθνος») το 2005 οι μέσες ετήσιες απολαβές των Ελλήνων διαμορφώθηκαν στα 25085 $ έναντι 37409 $ στην Ευρώπη των 15, πράγμα που σημαίνει ότι το μισθολογικό βάραθρο μεταξύ Ελλάδας και Ε.Ε. χάσκει ορθάνοιχτο. Σε ώρες εργασίας ετησίως, σύμφωνα πάντα με τον Ο.Ο.Σ.Α., για το 2006, περισσότερο «δουλευταράδες», ήσαν οι Κορεάτες (2305 εργατοώρες ετησίως κατ’ άτομο) και οι Έλληνες (2031 εργατοώρες, χωρίς να υπολογίσουμε τον πασίγνωστο όγκο της «μαύρης» εργασίας). Αρκετά πιο «χαλαροί» -και, όπως προείπαμε, καλοπληρωμένοι- οι Ολλανδοί (1391 ώρες), οι Νορβηγοί (1407 ώρες) και οι … Γερμανοί (1421 ώρες). ΟΙ νεοέλληνες δικαιούνται επίσης τις λιγότερες ημέρες άδειας ετησίως στην Ευρώπη των 15. Ευτυχώς που το 1453 η εθνοσωτήρια δράση της ορθόδοξης εκκλησίας συνέδεσε τις τύχες μας με αυτές των Οθωμανών, αλλιώς σήμερα θα είχαμε καταντήσει σαν τους μαλθακούς δυτικούς…

Παρ’ όλα αυτά οι φιλοπάτριδες (και μαζοχιστές) νεοέλληνες εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ζουν στην ιδανικότερη χώρα του κόσμου (τους;). Κάτι που δίνει στους ντόπιους νεοφεουδάρχες το περιθώριο να φορτώσουν ακόμα πιο βαριά το σαμάρι στους ανεκδιήγητους κολλήγους τους.

Μέσα στη γενικευμένη εθνική παρδαλοσύνη δεν λείπουν και οι εμψυχωτές του εθνικού φρονήματος (διάφορα περιοδικά “lifestyle”, «ανδρικά» κλπ. ) που έχουν αναλάβει να πείσουν τους νεόπτωχους και καρπαζοεισπράκτορες Ρωμηούς ότι είναι …πρωταθλητές στον έρωτα (σε αντίθεση με τους…«ξενέρωτους» κουτόφραγκους). Επ’ αυτού τους αφιερώνουμε το ακόλουθο ανέκδοτο, προσαρμοσμένο σε γνωστούς αριστοφανικούς χαρακτήρες:

ΕΥΕΛΠΙΔΗΣ: «Διαβάζω ένα σωρό έρευνες που λένε ότι οι Έλληνες δουλεύουμε περισσότερο από κάθε άλλον και άλλες που λένε ότι είμαστε πρωταθλητές στον έρωτα. Αυτό δεν είναι αντιφατικό; Πού βρίσκουμε τόσον χρόνο;»

ΠΕΙΣΘΕΤΑΙΡΟΣ: «Όχι δεν είναι αντιφατικό. Το πετυχαίνουμε συνδυάζοντας το σεξ με τη δουλειά. Θα έχεις παρατηρήσει ότι τα τελευταία χρόνια όταν ρωτάς κάποιον «τί κάνεις;», σου απαντάει «γαμιέμαι στη δουλειά». Έτσι τα νούμερα βγαίνουν και οι έρευνες δεν λένε ψέμματα.»

ZERO ARTISTIC MOVEMENT FESTIVAL ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2008:

Και τώρα ας μιλήσουμε για φεστιβάλ!!

Τριήμερο φεστιβάλ θα ξεκινήσει στις 18 Αυγούστου στην εξωτική παραλία της Μερικιάς στην Λέρο. Ένα φεστιβάλ κατά της εμπορευματοποίησης της τέχνης και κατά του καπιταλισμού.

Με άδεια από τον Δήμο για ελεύθερη κατασκήνωση και τα σκυλιά δεμένα.

Χωρίς εισιτήρια και άλλες τέτοιες αρλούμπες. Είσοδος και έξοδος δωρεάν.

 

Περισσότερα με κλικ εδώ

Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΙΣΤΗ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΙΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

                                                                      Του Γ. Λάζαρη

Υπάρχει μια κοινή πεποίθηση, την οποία μοιράζονται οι οπαδοί των διαφόρων θρησκειών, είτε χριστιανοί είναι, είτε μουσουλμάνοι, είτε εβραίοι, είτε σιχ κ.ά.: Η λατρεία του Θεού και η υπακοή στα κελεύσματα της θρησκείας θεωρούνται ουσιώδη για μια υγιή και ειρηνική κοινωνία. Ο Θεός και η θέλησή του, πιστεύουν πως πρέπει να είναι στο επίκεντρο της ζωής του κάθε ατόμου, προκειμένου να εξασφαλίζεται η ευημερία με ηθική και ασφαλή ζωή. Οι θρησκευόμενοι συμφωνούν επί πλέον, στο ότι το κάθε κοινωνικά ακραίο άτομο -εγκληματίας, ζητιάνος, περιθωριακός κ.ά.- θεωρείται, ότι παρουσιάζει έλλειψη ευσέβειας, ενώ όταν ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων μιας κοινωνίας απορρίψη το Θεό, τότε θα επέλθη η αποσύνθεσή της.

Σε περίπτωση, που η θρησκευτική αυτή θεωρία -του ότι η τυχόν απομάκρυνση από το Θεό είναι η αιτία για όλα τα κακά της κοινωνίας- είναι σωστή, τότε θα έπρεπε να αναμένουμε τα περισσότερο θρησκευόμενα έθνη στη Γή να είναι οι προμαχώνες του εγκλήματος, της φτώχειας και των ασθενειών και τα πρότυπα των υγιών κοινωνιών. Η σύγκριση των άθρησκων εθνών όμως, με τα περισσότερο θρήσκα αποκαλύπτει μια πολύ διαφορετική κατάσταση. Στην πραγματικότητα οι περισσότερο κοσμικές χώρες -με τα μεγαλύτερα ποσοστά άθεων και αγνωστικιστών- είναι μεταξύ των σταθερότερων, ειρηνικών, ελεύθερων, πλούσιων, και υγιών κοινωνιών, ενώ οι θεοκρατούμενες βρίσκονται μεταξύ των ασταθέστερων, βίαιων, καταπιεστικών και φτωχών κοινωνιών.

Θα πρέπει να είμαστε οπωσδήποτε προσεκτικοί, ώστε να κάνουμε τη διάκριση μεταξύ των ολοκληρωτικών κοινωνιών, όπου ο αθεϊσμός επιβάλλεται από την εξουσία επί ενός απρόθυμου πληθυσμού (όπως στη Βόρεια Κορέα, στην Κίνα, στο Βιετνάμ, και στα πρώην σοβιετικά κράτη) και των ανοικτών, δημοκρατικών κοινωνιών, όπου ο αθεϊσμός επιλέγεται ελεύθερα από τον επαρκώς μορφωμένο πληθυσμό (όπως στη Σουηδία, στις Κάτω Χώρες, ή στην Ιαπωνία). Η αθεΐα των πρώτων κοινωνιών, που μπορεί να περιγραφή ως "καταναγκαστικός αθεϊσμός" μολύνεται από όλα τα επακόλουθα του ολοκληρωτισμού: δωροδοκία, οικονομική στασιμότητα, λογοκρισία, κατάθλιψη, και φτώχεια, ενώ σχεδόν κάθε έθνος με υψηλά επίπεδα "φυσικού" αθεϊσμού αποτελεί κι ένα πρότυπο κοινωνικής υγείας.

Τα έθνη με υψηλά ποσοστά αθεΐας μεταξύ των μελών τους διαθέτουν υψηλά πρότυπα διαβίωσης και κοινωνικής υγείας, σε αντίθεση με τα έθνη με υψηλά ποσοστά θρησκευόμενων μελών. Στην έκθεση για το "Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης" των Ηνωμένων Εθνών του έτους 2004, όπου αξιολογήθηκαν 177 χώρες, όσον αφορά στους δείκτες ανάπτυξής τους, λήφθηκαν υπ' όψη μετρήσεις δεικτών κοινωνικής υγείας (μέσος όρος ζωής, εκπαίδευση - αναλφαβητισμός, κατά κεφαλήν εισόδημα κ.τ.λ.). Σύμφωνα με την έκθεση, τα πέντε κορυφαία έθνη ήταν η Νορβηγία, η Σουηδία, η Αυστραλία, ο Καναδάς, και η Ολλανδία. Όλες αυτές οι χώρες είχαν επίσης υψηλά ποσοστά αθεϊσμού. Αντίθετα, οι κατώτερες 50 χώρες του "Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης" παρουσίαζαν τα χαμηλότερα ποσοστά αθεϊσμού.

Οι άθρησκες χώρες παρουσιάζουν τα χαμηλότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας, ενώ οι θεοκρατούμενες χώρες τα υψηλότερα. Σύμφωνα με την ετήσια αναφορά της CIA για όλο τον κόσμο για το έτος 2004 από τα 225 έθνη, τα 25 με τα χαμηλότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας είχαν σημαντικά υψηλά ποσοστά αθεΐας. Αντίθετα, τα 75 έθνη με τα υψηλότερα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας ήταν όλα θεοκρατούμενα με μηδενικά ποσοστά αθέων.

Από το περιοδικό Free Inquiry.

Όσον αφορά στα διεθνή ποσοστά φτώχειας, η σχετική έκθεση των Ηνωμένων Εθνών για το 2003 διαπίστωσε, ότι τα 40 φτωχότερα έθνη στη Γη (σύμφωνα με το ποσοστό του πληθυσμού που ζή με λιγότερο από ένα δολάριο ημερησίως), όλα εκτός από το Βιετνάμ, ήταν ιδιαίτερα θεοκρατούμενα με στατιστικά ασήμαντο επίπεδο αθέων.

Όσον αφορά στα ποσοστά ανθρωποκτονιών, σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Law and Economics (2002), εξετάσθηκαν 38 μη Αφρικανικά έθνη και διαπιστώθηκε, ότι τα δέκα με τα υψηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών ήταν ιδιαίτερα θεοκρατούμενα με ελάχιστα επίπεδα αθεϊσμού. Αντίθετα, τα δέκα έθνη με τα χαμηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών, ήταν όλα εκτός από την Ιρλανδία κοσμικά έθνη με υψηλά επίπεδα αθεϊσμού.

Σχετικά με τα ποσοστά βασικής εκπαίδευσης, σύμφωνα με την Έκθεση των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με την "Παγκόσμια Κοινωνική Κατάσταση" (2003), οι 35 χώρες με τα πιό υψηλά επίπεδα αναλφαβητισμού σε νεαρές ηλικίες (ποσοστό αυτών που δεν μπορούν να γράψουν ή να διαβάσουν σε ηλικίες από 15 έως 24 ετών), ήταν όλες ιδιαίτερα θεοκρατούμενες, με ασήμαντο ποσοστό άθεων μελών.

Όσον αφορά στα ποσοστά φορέων AIDS, όσο περισσότερο θεοκρατούμενα είναι τα έθνη, τόσο χειρότερα ποσοστά παρουσιάζουν. Αντίθετα, τα ιδιαίτερα άθρησκα έθνη της δυτικής Ευρώπης, όπως της Σκανδιναβίας, όπου παρέχεται δημόσια σεξουαλική εκπαίδευση κι ο έλεγχος των γεννήσεων είναι ευρέως προσιτός παρουσιάζουν τα χαμηλότερα ποσοστά μόλυνσης από τον ιό του AIDS στον κόσμο.

Σχετικά με την ισότητα των φύλων, τα έθνη που χαρακτηρίζονται από υψηλά ποσοστά αθεΐας είναι μεταξύ αυτών που υποστηρίζουν περισσότερο την ισονομία, ενώ τα θεοκρατούμενα είναι μεταξύ των πλέον καταπιεστικών. Σύμφωνα με άλλη μελέτη (Human Values and Social Change, 2003), χώρες όπως η Σουηδία, η Δανία, και η Ολλανδία, οι οποίες έχουν τις περισσότερες γυναίκες μέλη στα Κοινοβούλιά τους, παρουσιάζουν υψηλά ποσοστά αθεϊσμού, ενώ χώρες όπως το Πακιστάν, η Νιγηρία, και το Ιράν, με τις λιγώτερες γυναίκες μέλη στο δημόσιο βίο είναι αυστηρά θεοκρατούμενα. Αντίστοιχα αποτελέσματα παρατηρούνται και στα ποσοστά αποδοχής της ομοφυλοφιλίας.

Ανακεφαλαιώνοντας, οι χώρες με τα υψηλά ποσοστά αθεΐας είναι μεταξύ των περισσότερο κοινωνικά υγιών στη Γή, ενώ εκείνες με ανύπαρκτα ποσοστά άθεων είναι μεταξύ των περισσότερο απόρων. Τα πρώτα έθνη έχουν τα χαμηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών, παιδικής θνησιμότητας, ένδειας, αναλφαβητισμού και μεταξύ των πιό υψηλών επιπέδων πλούτου, μέσου όρου ζωής, και ισότητας των φύλων στον κόσμο.

* * *

Οι πληροφορίες που παρατέθηκαν δεν είναι βέβαια αρκετές ώστε να τεκμηριώσουν, ότι τα υψηλά επίπεδα αθεϊσμού προκαλούν την κοινωνική υγεία, ενώ τα χαμηλά προκαλούν τα κοινωνικά δεινά όπως η ένδεια ή ο αναλφαβητισμός. Ο πλούτος, η ένδεια και η ευημερία στα διάφορα έθνη προκαλούνται από πολυάριθμους πολιτικούς, ιστορικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς και άλλους παράγοντες, που ενδεχομένως να είναι περισσότερο καθοριστικοί από τις προσωπικές πεποιθήσεις των ανθρώπων. Το συμπέρασμα που προκύπτει όμως από τα παραπάνω στοιχεία είναι, ότι τα υψηλά επίπεδα μή πίστης σε κάποιο Θεό δεν οδηγούν αυτόματα σε διακοπή του πολιτισμού, σε ανήθικες συμπεριφορές, ή σε "άρρωστες κοινωνίες"· το αντίθετο φαίνεται να συμβαίνη μάλιστα. Επί πλέον, η θρησκεία δεν είναι σαφώς η απλή και μόνη πορεία προς τις δίκαιες κοινωνίες, που λύνει όλα τα κοινωνικά προβλήματα, όπως οι φανατικά θρησκευόμενοι οπαδοί πιστεύουν και διακηρύττουν. Η ευσεβής "λύση" τους είναι ιδιαίτερα αμφίβολη και σαφώς αντίθετη από τα αποτελέσματα των ερευνών των κοινωνικών επιστημών.

Τα αποτελέσματα της πίστης στο Θεό των μελών των θεοκρατούμενων κοινωνιών δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτά των κοσμικών. Αν επιδιωκόμενα είναι η ευημερία, η ασφάλεια, ο ανθρωπισμός, κι η υγιής κοινωνία, πιθανότερο είναι αυτά να βρεθούν μεταξύ εκείνων των εθνών με χαμηλό το θρησκευτικό συναίσθημα των μελών τους, παρά εκείνων με έντονα θρησκευόμενα μέλη.

Γιάννης Λάζαρης