Παρά(πολύ)ξενος.

Καλό μου ημερολόγια, είναι οι καιροί σήμερα τέτοιοι που όλοι έχουν κάτι να πουν και περιέργως εγώ που γλώσσα δεν έβαζα μέσα μου, πλέον ελάχιστα έχω να πω. Την ξέρω την φάση. Την έχω ξαναπεράσει αλλά σ’ επαγγελματικό επίπεδο όπου όταν δεν είχα πιά τίποτα να πω άρχισα να δημιουργώ. Η διαφορά είναι πως στον επαγγελματικό τομέα η δημιουργία ήταν ζητούμενο και συνεπώς γνωστό ενώ στην ολιστική του φάση, που μου συμβαίνει τώρα κι αφορά όχι μόνο το επάγγελμα αλλά ολόκληρον εμένα, δεν ήταν ζητούμενό μου και δεν ξέρω που θα καταλήξει. Με άλλα λόγια, έχω αρχίσει και βρίσκω πολύ ενδιαφέρον το ότι πλέον δεν έχω τίποτα να πω. τόσο που σκέφτομαι να σιωπήσω εντελώς για να σκάσει γρηγορότερα. Γιατί σίγουρα κάπου θα σκάσει αλλά που;

Γυμνά καλώδια ~ Eίναι οι άλλοι παράξενοι ή είμαι εγώ;