Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

7 Μαρτίου 2012

Κατά προτίμηση, όχι αλλοδαποί

Γράφτηκε για το protagon

Εκείνες οι μέρες ήταν, έτσι κι αλλιώς, ξεχωριστές και θα μας μείνουν αξέχαστες. Από παραδοσιακοί και περήφανοι επαρχιώτες, είχαμε αποφασίσει να γίνουμε «πρωτευουσιάνοι». Ήταν αρχές του 2000. Η Ελλάδα αλλιώς, τα πράγματα αλλιώτικα, τα όνειρα περισσότερα.  Αφήσαμε την αγαπημένη μας Δράμα, που τόσο πολύ δεθήκαμε μαζί της και λόγω ενός προβλήματος υγείας της μικρής κόρης έπρεπε να εγκατασταθούμε στην Αθήνα. Τις πρώτες ημέρες, εντελώς χαμένοι. Στην κυριολεξία. Μετά κόπων και βασάνων βρήκαμε ένα σπίτι. Αφού, όμως, για πάνω από ένα μήνα κάναμε ειρηνική κατάληψη στο σπίτι της αδελφής μου. Το σπίτι που βρήκαμε καλό, η σπιτονοικοκυρά πολύ καλή και όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά. Μέχρι που φέραμε από τη Δράμα τα πράγματα και γεμίσαμε το σαλόνι και τα δωμάτια κούτες. Πολλές κούτες.

Και ξαφνικά όλα άλλαξαν. Την ώρα που πάνω στα σκόρπια πράγματα μας, κοντά στις 10 το βράδυ, κατάκοποι και ακόμα μια φορά ξένοι, ταΐζαμε τις μικρές, κτυπάει την πόρτα μια εύσωμη, αναψοκοκκινισμένη από θυμό κυρία, που πρώτη φορά την έβλεπα, αφού μας συστήθηκε ως «η άλλη κόρη της ιδιοκτήτριας», μας ενημέρωσε ότι θα πρέπει να φύγουμε άμεσα από το σπίτι διότι «δεν είπατε ότι είστε αλλοδαποί». Είχε ακούσει τους εργάτες – φίλοι και συγγενείς μας – που μετέφεραν τα πράγματα από το φορτηγό, να μιλάνε αλβανικά και είχε γίνει θηρίο. Προσπάθησα να την ηρεμήσω, λέγοντάς της την αλήθεια, ότι «δεν μας ρώτησε η αδελφή σας από πού είμαστε» και ότι, «ας κάνουμε αυτή τη κουβέντα άλλη ώρα, χωρίς την παρουσία των παιδιών μας». Η κυρία δεν δεχόταν και πολλές «νουθεσίες», απλώς μας προειδοποίησε ότι «αν δεν φύγετε αύριο, φέρνω την αστυνομία».

Η αστυνομία δεν ήρθε, τα πράγματά μας δεν τα ανοίξαμε αλλά σε μια βδομάδα – μας δόθηκε σιωπηρή περίοδος χάριτος, θα λέγαμε – η κυρία ημέρευσε. Μείναμε τελικά, αν και είχαμε βρει άλλο σπίτι. Και μείναμε δέκα χρόνια. Η κυρία μας «συμπάθησε», περισσότερο και από μας το ενοίκιο στην ώρα του και πολλές φορές μας έλεγε ότι «εσείς είστε καλά παιδιά, όχι σαν τους άλλους συμπατριώτες σας». Είναι η μόνιμη επωδός των ρατσιστών. «Ο μετανάστης που γνωρίζω εγώ είναι καλός, οι άλλοι είναι καθάρματα».

Τα χρόνια, πέρασαν, όμως, και αυτές τις ημέρες, ψάχνοντας σπίτι, πέσαμε σε άλλες «κόρες ιδιοκτήτριας». Στο τηλεφώνημα «για το διαμέρισμα που ενοικιάζετε», πετύχαμε δύο στα δύο. «Από πού είστε;» η πρώτη ερώτηση. «Τι σημασία έχει, λεφτά δεν θέλετε;» Ναι αλλά δεν το δίνω σε αλλοδαπούς. «Και αν είμαι Έλληνας αλλά ομοφυλόφιλος». «Α! όχι όχι. Θεός φυλάξει!» Βεβαίως, θεός φυλάξει. Για τον ρατσιστή, «αλλοδαπός» είναι και ο ομοφυλόφιλος, απλώς το μαθαίνει όταν πάει να του ενοικιάσει το σπίτι. Και ψάχνοντας ξανά σπίτι αυτές τις ημέρες, διαπιστώνω ότι υπάρχουν πολλές «κόρες ιδιοκτήτριας».

Correspondent

2 σχόλια:

Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails