Αποτύπωμα στην άμμο

Έμαθα “πολλά” την προηγούμενη εβδομάδα.

Έμαθα καταρχήν πως ο κόλπος του Μεξικό καταστράφηκε πλέον ολοσχερώς και χωρίς καμία απολύτως πιθανότητα να ξανα-υπάρξει. Μέχρι τώρα είχαμε την μία γνωστή σε όλους νεκρά θάλασσα που φυσικά μόνο νεκρά δεν είναι. Να όμως που καταφέραμε να φτιάξουμε μια νέα πραγματικά νεκρή, δολοφονημένη θάλασσα. Πλέον ο εν λόγω κόλπος έτσι θα ονομάζεται. Η δολοφονημένη θάλασσα. Και δεν θα είναι μόνο αυτή. Τα μισά παράλια του ατλαντικού ωκεανού θεωρήστε τα χαμένα. Η καταστροφή είναι ανυπολόγιστη, είναι τρομακτική, ξεπερνάει και την μεγαλύτερη φαντασία. Αν δεν με πιστεύετε περιμένετε λίγο και θα δείτε, σύντομα θα διαπιστώσουμε όλοι τι σημαίνει οργή του Ποσειδώνα. Καιρός ήταν εδώ που τα λέμε να υποστούμε αυτήν την οργή του. Το έχουμε παρακάνει με την υβριστική μας κατανάλωση και είναι καιρός να υποστούμε τις δίκαιες συνέπειες. Γελάω από τώρα για τους κλαυθμούς και τους οδυρμούς των ανθρώπων. Ξέρω είμαι λίγο περίεργος αλλά δικαίως οι άνθρωποι θα υποστούν τα της Νέμεσης και γι αυτό δεν κλαίω γι αυτούς ούτε θα κλάψω. Κλαίω και θα κλαίω και θα θρηνώ για την μάνα Γη και για όλα εκείνα τα πλάσματά της που χωρίς να φταίνε σε τίποτα πέθαναν και πεθαίνουν θυσία ανίερη στον μισαλλόδοξο βωμό της ανθρώπινης ύβρεως.

Έμαθα πως έχουμε και νέο κόμμα αριστερό. Αυτό και αν μου προξένησε γέλιο! Είμαι της πάγιας άποψης πως αριστερά εντός βουλής δεν υπάρχει. Η αριστεροί, οι όντως αριστεροί είναι άπαντες εκτός βουλής. Οι εντός βουλής που αρέσκονται να αυτό-αποκαλούνται αριστεροί δεν είναι παρά μερικοί ακόμα καρεκλοκένταυροι που λειτουργούν ανέκαθεν ως δεκανίκια και αμορτισέρ του συστήματος στηρίζοντας την εξουσία και απορροφώντας τους τυχόν κραδασμούς της κοινωνίας ώστε να μην επηρεαστεί το σύστημα που μας οδηγάει όπου του αρέσει. Εξαρτήματα της μηχανής είναι και αυτοί. Προσωπικά δεν θα τσιμπήσω το δόλωμα και ας μείνω νηστικός. Όποιος διαβάζει τακτικά αυτό το μπλογκ εύκολα θα διαπιστώσει πως εδώ και χρόνια τονίζω ότι τα ισχύοντα έχουν καταρρεύσει κλείνοντας τον ιστορικό τους κύκλο. Πάμε γι άλλα και πολύ μου αρέσει. Ελπίζω μόνο τούτη την φορά να φερθούμε σαν (όχι ως, και να θέλουμε δεν μπορούμε ακόμα ως, στερούμαστε παιδείας) σώφρονες και να επιδιώξουμε αυτό που πράγματι μας ωφελεί ως σύνολο και ως κοινωνία. Με ρωτησε ο φίλος κομιστής της είδησης περί ανανεωτικής αριστεράς (ή όπως ονομαστεί): τι λες; Θα κάνουν κάτι τούτοι; Η απάντηση είναι απλή. Θα κοιτάξουν καταρχήν πώς να μαζέψουν χρήματα για να συνεδριάζουν συνεχώς κι αδιάλειπτα εντός των τειχών. Αν δουν πως μπορούν να μαζέψουν τα χρήματα τότε θα κοιτάξουν να εξασφαλίσουν και τις αναλογες ψήφους και μετά το χάος. Εκεί θα τελειώσουν όπως ολόκληρη η κοινοβουλευτική αριστερά χρόνια τώρα. Εγώ ξέρω πως οι αριστεροί οφείλουν να συνεδριάζουν στις πλατείες και όποιος δεν έχει τα κότσια να το κάνει δεν είναι αριστερός για μένα. Άλλο ένα κομματόσκυλο είναι.

Δεν μπορώ όμως να μην κάνω και μια πολύ πολύ σύντομη (σαν κεντρική ιδέα) ανασκόπηση επί τούτου. Όταν η προηγούμενη γενιά κατέλυσε την χούντα μέσα στην δικαίως μεγάλη της χαρά έκανε ένα σημαντικό λάθος το οποίο σήμερα πληρώνουμε. Εμπιστεύτηκε το μέλλον σε ανθρώπους που ήδη ήταν στα πράγματα σε μεγάλα πολιτικά τζάκια και στους κολαούζους τους. Έφερε (έστειλαν οι μεγάλοι) έναν Καραμανλή κι έναν Παπανδρέου από το εξωτερικό. Κανας ντόπιος; Μόνο τα τσιράκια τους. Δεν ξέρω γιατί το έκανε πάλι αυτό το λάθος αυτή η γενιά. Ίσως η εμπιστοσύνη αυτή να οφείλεται στην έλλειψη επιλογής κάτι καλύτερου. Ίσχυσε ίσως το «μεταξύ δύο κακών…» αλλά δούλεψε μάλλον και η περσόνα όπου η γκάμα των επιλογών ορίζεται και περιορίζεται με τέτοιον τρόπο ώστε ό,τι και να επιλέξουμε να είναι συμφέρον για κάποιους λίγους οι οποίοι άλλωστε φτιάχνουν γι αυτόν ακριβώς τον λόγο την γκάμα των επιλογών στα μέτρα τους. Περιορισμένες επιλογές σημαίνει περιορισμένες λύσεις. Ίσως πάλι επειδή τότε στερούμασταν ακόμη περισσότερο παιδείας, αναλφάβητοι ήμασταν κι αταξίδευτοι και γι αυτό θέλαμε κάποιον «απ’ έξω». Μπορεί να είναι καλό το εισαγόμενο σε κάποιες περιπτώσεις αλλά έστω να ήταν επειδή εμείς αυτό θέλουμε. Ήρθαν όμως φυτευτοί οι «απ’ έξω» και μας την φύτεψαν! Πληρώνουμε τώρα! Εμ δαρμένοι έμ γαμημένοι. Εμ μας κλέψανε εμ πληρώνουμε. Τι καλά;!

Άραγε όμως κι εμάς όλους μας ενδιαφέρει τι μπορεί να γίνει ή μας ενδιαφέρει τι θα γίνει; Διότι απ’ όλους αυτή την ερώτηση ακούω. Όλοι αναρωτιούνται: τι θα γίνει;

Χαχα έχει πλάκα ο κόσμος! Λοιπόν ΘΑ σας πω εγώ τι ΘΑ γίνει. Πάμε σε κυβερνήσεις συνασπισμών. Δικομματισμός (όπως τον ξέρουμε) τέλος και στην Ελλάδα! Όμως τίποτα δεν πρόκειται ν’ αλλάξει είμαι βέβαιος γι αυτό. Διότι ποιος θα τ’ αλλάξει; Οι ήδη κυβερνώντες εδώ και δεκαετίες είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση;

Έμαθα και ένα καινούργιο με τον Τοτό! Πρόσφατη εγκύκλιος του ΥπΕΠΘ (73735/Γ2/23-6-2010) διευκρινίζει ότι το θρήσκευμα των μαθητών θα αναγράφεται στο απολυτήριο.
Μια χαρά! Αν δεν είχαν πρόβλημα δεν θα υπήρχε η εν λόγω εγκύκλιος. Υπενθυμίζουν κάτι που τείνει να καταργηθεί στην πράξη πράγμα που σημαίνει πως είναι στριμωγμένοι. Ανακατεύουν τον βάλτο και αυτό μας συμφέρει αφού θα γίνει γνωστή η βρώμα! Ας ανοίξουν όλα τους τα χαρτιά, ας παίξουν τους άσσους τους, μετά δεν θα έχουν τι άλλο να παίξουν.  Εμείς συνεχίζουμε. Όσο περισσότερο πιέζουμε τόσο θα ανακατεύουν από μόνοι τους τον βάλτο.

Αυτά τα λίγα έμαθα από την ελάχιστη επαφή μου με τον πολιτισμό. Τίποτα το ιδιαίτερο τίποτα το καινούργιο τίποτα το ενθαρρυντικό. Σας αφήνω γεια λοιπόν και επιστρέφω στην κοσμάρα μου!

Γενικά κι αόριστα (ειδικά ορισμένα)

Είμαι καλά, πολύ καλά, ευχαριστώ. Δεν έχω τίποτα να πω, δεν έχω τίποτα να γράψω. Στο κεφάλι μου μέσα χιλιάδες πράγματα μυριάδες σκέψεις άπειρες αισθήσεις και αισθήματα έντονα συναισθήματα, πληρότητα αυτάρκεια γαλήνη κι ηρεμία. Δεν νοιώθω πως μου λείπει κάτι. Δεν θέλω κάτι παραπάνω ούτε και κάτι παρακάτω. Η σιωπή μου σημαίνει (όπως πάντα όταν σιωπώ) δημιουργία. Όταν θα πάψω να σιωπώ σημαίνει πως θα έχω πάλι κατασταλάξει. Σημαίνει πως μετά θα ψάξω να βρω κάτι νέο να με ενθουσιάσει. Έτσι είμαι εγώ. Όταν δημιουργώ σιωπώ και όταν μιλάω σημαίνει πως έχω τελειώσει το δημιούργημα.

Τι μου έκανε εντύπωση όλες αυτές τις μέρες της σιωπής; Η φασαρία. Δεν υπάρχει σιωπή. Ούτε μια στιγμή δεν υπάρχει σιωπή. Ακόμα και όταν τίποτα δεν ακούγεται η καρδιά μου σπάει τα τύμπανα από την φασαρία και το αίμα στις φλέβες ακούγεται ποτάμι ολάκερο να με ξεκουφαίνει σαν να μου λέει. Άκου, έτσι είναι η ζωή. Φασαριόζικη σ’ αρέσει δεν σ’ αρέσει. Και μ’ αρέσει. Μ’ αρέσει αυτή η φασαρία της σιωπής. Είναι καθαρή είναι άδολη είναι αγνή και ατόφια. Υπάρχει χωρίς να ενοχλεί.

Άνθρωποι; Ποιοι άνθρωποι; Ανθρώπους μήτε βλέπω μήτε ακούω μήτε θέλω. Μια στιγμή πολύβουης ησυχίας αξίζει όσο ένας χρόνος συζητήσεων και δραστηριοτήτων ανθρώπινων. Σκέφτομαι πως μόνο οι άνθρωποι μιλούν ακόμα και όταν δεν έχουν τίποτα να πουν. Άλλη μια περίεργη ιδιαιτερότητα κι αυτή.

Έπιασα ρυθμό. Τον δικό μου ρυθμό τώρα που κανείς δεν με αναγκάζει να συμβιβαστώ με τον ρυθμό του. Μ’ αρέσει ο δικός μου ρυθμός. Όχι επειδή είναι δικός μου αλλά επειδή συμφωνεί με όλους τους άλλους ρυθμούς της φύσης. Μόνο με τον ρυθμό των ανθρώπων δεν συμφωνεί. Ίσως αυτό να σημαίνει πως δεν είμαι άνθρωπος.

Τι είμαι; Θα αναθεωρήσω πάλι το τι είμαι! Βαριέμαι να είμαι συνέχεια αυτό που είμαι. Θέλω πάλι να είμαι αυτό που θέλω να είμαι και όχι αυτό που πρέπει να είμαι.

Για ποιον είμαι αυτό που είμαι; Για τους άλλους και μόνο για αυτούς. Διότι για μένα ποτέ δεν είμαι αυτό που είμαι. Μόλις είμαι κάτι αυτόματα το παρατάω για να γίνω κάτι άλλο που θέλω να είμαι. Δύσκολο πράγμα όταν σε πιέζουν να είσαι αυτό που πρέπει να είσαι αλλά εύκολο όταν αποτινάξει κανείς τα πρέπει. Εύκολο πράγμα να είμαι αυτό που πρέπει να είμαι και δύσκολο να είμαι αυτό που θέλω να είμαι. Η δυσκολία έγκειται στους άλλους. Στα δεύτερα και στα τρίτα πρόσωπα ενικού και πληθυντικού.

Εξελίσσομαι ακλουθώντας την εξέλιξη. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Μόνο οι νεκροί δεν εξελίσσονται κι αυτό όχι πάντα. Το ωραίο είναι πως μπορώ να επιλέξω σε τι και πως κάθε φορά θα εξελιχθώ. Μπορώ ακόμα και να επηρεάσω την εξέλιξη. Το μεγαλείο και η συμφορά του ανθρώπου είναι αυτή. Εγώ τι να κάνω; Να αφήσω την εξέλιξή μου στην τύχη; Ναι, γιατί όχι; Αλλά και πάλι μπορώ αν θέλω να εξελιχθώ σε ό,τι θέλω. Τι να διαλέξω; Ωραία ερώτηση. Σκέφτομαι να αφήσω την τύχη να μου δείχνει δρόμους κι εγώ να αποφασίσω ποιον θ’ ακολουθήσω.

Πόσες φορές μπορεί ένας άνθρωπος να είναι τυχερός; Ανάλογα τι θέλει. Αν τα θέλω του είναι λίγα τότε θα είναι τυχερός πολλές φορές. Αν οι επιθυμίες του είναι πολλές τότε η τύχη λίγες φορές θα εμφανιστεί. Άτυχος όποιος θέλει πολλά.

Να φύγω ή να μείνω; Περίεργο πράγμα. Έχω φύγει από εκεί που μένω και τώρα βρίσκομαι να μένω εκεί που κατέφυγα και αν φύγω και από εδώ πάλι το ίδιο θα συμβεί. Οπότε δεν μου μένει παρά να μένω κάπου μέχρι να φύγω.

Τι κάνω τώρα; Κάνω αυτό που μου αρέσει. Δηλαδή τίποτα. Τελικά το τίποτα δεν υπάρχει διότι κάνω τόσα πολλά που το καθένα ξεχωριστά αλλά και όλα μαζί μου αποδεικνύουν πως είναι αδύνατον να μην κάνω τίποτα. Μπορώ μόνο να νομίζω πως δεν κάνω τίποτα αλλά περιέργως όταν νομίζω πως δεν κάνω τίποτα γίνονται τα περισσότερα.

Προσπαθώ να βρω γύρω μου μια εικόνα στατική. Αδύνατον. Όλα γυρίζουν συνεχώς. Τίποτα στατικό. Έβγαλα μια φωτογραφία αλλά την πέταξα μόλις την είδα. Σαν δολοφόνος ένοιωσα. Σκότωσα φωτογραφίζοντας την εικόνα κάνοντάς την στατική.

Η κάθε στιγμή κρατάει μια αιωνιότητα και η αιωνιότητα όσο μια στιγμή. Γιατί τότε να σκάω για στιγμές και αιωνιότητες αφού το ίδιο πράγμα είναι; Αυτή την στιγμή είμαι ευτυχισμένος και την επόμενη ίσως να είμαι. Αυτό συμβαίνει μόνο και μόνο για να χαίρομαι τις στιγμές της ευτυχίας μου. Μόνο έτσι θα κρατήσουν αιώνια. Όπως ακριβώς ο θάνατος φταίει για την ζωή και η ζωή για τον θάνατο. Ωραίο παιχνίδι αυτό! Δεν με αφήνει καθόλου να βαρεθώ!

Βλέπω από μακριά μαύρα σύννεφα να έρχονται. Θα βρέξει. Το ξέρω διότι είμαι μάντης. Μόνο ένας μάντης μπορεί να προβλέψει βροχή βλέποντας τα σύννεφα. Τι είπατε; Αυτό το κάνουν όλοι; Μα ναι, φυσικά, όλοι έχουν μάθει αυτό το μάθημα μαντικής. Πως είπατε; Αυτό δεν είναι μαντική αλλά λογική; Και ποιος σας είπε πως αυτά τα δύο διαφέρουν; Όποιος νομίζει κάτι τέτοιο χρειάζεται κι άλλα μαθήματα μαντικής και λογικής φυσικά. Το ίδιο είναι.

Τσιμπάν τα ψάρια αλλά όχι εμένα. Το δόλωμα τσιμπούν. Το ίδιο κάνουν και οι άνθρωποι. Η εξουσία δολώνει και οι άνθρωποι τσιμπούν.

Πράσινο και μπλε τα βασικά χρώματα. Ταιριάζουν; Βεβαίως! Όποιος θεωρεί πως δεν ταιριάζουν τότε είναι αυτός που δεν ταιριάζει με αυτά και όχι αυτά μεταξύ τους.

Η μεγάλη ανακάλυψη. Τα ξυραφάκια που χρησιμοποιούν οι γυναίκες για να ξυρίζουν το μουνί τους είναι ό,τι καλύτερο έχει φτιαχτεί σε ξυραφάκι. Δεν στομώνουν ποτέ έχουν απίστευτα μεγάλη διάρκεια ζωής και δεν κόβεσαι με τίποτα. Το καλύτερο δε απ’ όλα είναι πως σχεδόν όλες έχουν μαζί τους τουλάχιστον από δύο τέτοια ξυραφάκια και συνεπώς δεν πρόκειται ποτέ να ξεμείνω από ξυράφια. Τι βλακεία να μην το έχω ανακαλύψει τόσα χρόνια! Ευχαριστώ κορίτσια!

Η κολοκυθιά…

Πέντε πορίσματα, με διαφορετικά συμπεράσματα για τους υπαιτίους του σκανδάλου της Μονής Βατοπεδίου, παραδόθηκαν σήμερα στον Πρόεδρο της Βουλής από τα κοινοβουλευτικά κόμματα, τα οποία δεν συμφώνησαν, για μια ακόμη φορά, στη σύνταξη κοινού πορίσματος.

ΤΑ ΝΕΑ

Δεν πρόκειται να βγάλουμε άκρη σας το λέω να το ξέρετε, δεν πρόκειται να βγάλουμε άκρη στον αιώνα τον άπαντα. Θα το γυρίζουν από εδώ θα το γυρίζουν από κει θα περάσουν καμιά δεκαριά χρόνια και άκρη δεν θα έχουμε βγάλει και εν τω μεταξύ τούτοι οι απίθανοι εκλεγμένοι θα παίζουν στο σβέρκο μας. Στην ανάγκη θα τινάξουν στον αέρα την Ελλάδα για να σώσουν τις καρέκλες τους και τα κλεμμένα τους.

Είμαστε ηλίθιοι, όσο και αν δεν το παραδεχόμαστε είμαστε ηλίθιοι. Βάλαμε τους κλέφτες να μας πουν ποιος είναι ο κλέφτης! Το μόνο που μας σώζει είναι να εξαφανίσουμε ΚΑΙ ΤΟΥΣ 300 από την βουλή. Άλλη λύση δεν υπάρχει. Βράζουν όλοι στο ίδιο καζάνι είναι ΟΛΟΙ μέλη της ίδιας σπείρας! Και μην μου πει κανείς αηδίες τύπου Παπουτσή ή Ψαριανού πως δεν έκλεψαν όλοι! Ακόμα και όσοι (λέμε τώρα) δεν έβαλαν στην τσέπη είναι ένοχοι για την σιωπή τους. Και μη ακούσω αηδίες περί συλλογικής ευθύνης διότι την συλλογική ευθύνη την θυμούνται μόνο όταν πρόκειται για τα τομάρια τους. Για τον συνταξιούχο που του έκοψαν την σύνταξη όμως… τι φταίει αυτός; Αυτός δεν έκλεψε!!! Γιατί τώρα καλείται να πληρώσει την νύφη και αν αυτό δεν είναι συλλογική ευθύνη τότε τι είναι; Να πληρώσουν όσοι έκλεψαν και όσοι σιώπησαν και ναι τέτοιοι είναι και οι τριακόσιοι. Συλλογική ευθύνη είναι να χρεώνεις έναν ολόκληρο λαό για τις κλοπές 300 απατεώνων αλλά αυτό δεν το λένε.

Για να μην μιλήσω για τους δημοσιογράφους που έκαναν την πάπια χρόνια τώρα!!!

Στην υγειά μας!

Τοξικά βαρέα μέταλλα σε πόσιμο νερό, ποτάμια, λίμνες και υπόγεια ύδατα, σε συγκεντρώσεις που υπερβαίνουν κατά πολύ τα ανώτατα επιτρεπτά όρια που έχει θέσει η Ε.Ε. ή σε τιμές δυνητικά επικίνδυνες για την ανθρώπινη υγεία, ανιχνεύονται σε πολλές περιοχές της χώρας.

Επιστήμονες εκφράζουν φόβους ότι νερό «δηλητήριο» σε Αττική, Βοιωτία, Εύβοια, Πτολεμαΐδα, νησιά Β. Αιγαίου, Πηνειό και αλλού επηρεάζει την αγροτική παραγωγή και θεωρούν επιτακτική την ανάγκη δειγματοληψιών, κυρίως σε τρόφιμα-στόχους όπως οι βολβοί, προκειμένου να διερευνηθούν ενδεχόμενοι κίνδυνοι από την κατανάλωσή τους.

Ερευνα που διενήργησε διεπιστημονική επιτροπή από το Γεωπονικό και το Πανεπιστήμιο Αθηνών για λογαριασμό του ΕΦΕΤ και παραδόθηκε τον Σεπτέμβριο του 2009 στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, φέρνει στο φως αποκαλυπτικά ευρήματα:

*Στο νερό ύδρευσης της Καλαμάτας ανιχνεύθηκε νικέλιο σε οριακές τιμές (20,00 μg/l). Στον δήμο Ασωπού Λακωνίας εντοπίζεται συγκέντρωση μολύβδου (30,00 μg/l) τριπλάσια της οριακής τιμής. Δηλητήριο και στο νερό της Χίου, όπου οι αναλύσεις ανίχνευσαν οριακές (1,00 μg/l) πλην όμως υψηλές τιμές συγκέντρωσης σε υδράργυρο.

Χαρακτηριστικό στοιχείο των νερών ύδρευσης δημοτικών διαμερισμάτων της Θήβας αποτελεί όχι μόνο η παρουσία εξασθενούς χρωμίου (από 3,00μg/l-12,80μg/l) αλλά και οι εξαιρετικά υψηλές τιμές υδραργύρου.

Από τα διαθέσιμα στοιχεία προέκυψε ότι η παρουσία τοξικών βαρέων μετάλλων γίνεται αισθητή σε όλα σχεδόν τα εξεταζόμενα πόσιμα νερά. Αν και τα περισσότερα δείγματα παρουσιάζουν τιμές συγκέντρωσης που βρίσκονται χαμηλότερα από την παραμετρική τιμή η οποία ορίζεται μέσω της Οδηγίας 98/83 Ε.Ε., οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου: «Μπορεί οι συγκεντρώσεις να είναι χαμηλές και να μην υπερβαίνουν τα όρια, όμως τα βαρέα μέταλλα όταν εισέλθουν στον οργανισμό δρουν σωρευτικά», τονίζουν.

*Στην Πάτρα ανιχνεύθηκαν νικέλιο, ολικό χρώμιο, μόλυβδος και αρσενικό (στο Ν. Σούλι) σε τιμές που κυμαίνονται εντός ορίων. Το ίδιο κοκτέιλ βαρέων μετάλλων, πάλι εντός ορίων, ανιχνεύθηκε στα πόσιμα ύδατα Ορεστιάδας, Ν. Βύσσας και Αρδα.

*Χαμηλές συγκεντρώσεις εντοπίζονται στις λίμνες Μαραθώνα, Υλίκης, Μόρνου. Τα νερά κρίνονται κατάλληλα για ύδρευση και άρδευση.

Σίδηρος και μαγγάνιο σε υψηλές συγκεντρώσεις -κατά περίπτωση πάνω από τα όρια- βρέθηκε στο νερό του νομού Εβρου.

Στην Ορεστιάδα το αρσενικό κυμαίνεται από 6,03 μg/l έως 9,69 μg/l. Αν και οι τιμές δεν ξεπερνούν τις παραμετρικές (10 μg/l) χαρακτηρίζονται υψηλές. Ιδιαίτερα στην κοινότητα Μπάκι παρατηρούνται τιμές ενίοτε διπλάσιες του επιτρεπτού, με αποτέλεσμα το νερό να κρίνεται ακατάλληλο.

*Τα υπόγεια νερά στο Λαύριο είναι έντονα επιβαρυμένα σε μόλυβδο (83,30 μg/l), νικέλιο (77μg/l), κάδμιο (28,30 μg/l) και διάφορα άλλα στοιχεία των οποίων οι συγκεντρώσεις υπερβαίνουν κατά πολύ τα ανώτατα επιτρεπτά όρια. Οι ερευνητές τονίζουν ότι η χρήση των νερών αυτών είναι απαγορευτική τουλάχιστον για ανθρώπινη κατανάλωση.

*Ακατάλληλα για κατανάλωση είναι και τα υπόγεια ύδατα στα Μεσόγεια. Κατά τόπους η επιβάρυνση είναι τόσο έντονη που κρίνονται ακατάλληλα και για άρδευση. Στην περιοχή μεταξύ Κορωπίου-Μαρκοπούλου-Παιανίας εντοπίζεται ολικό χρώμιο που κατά τόπους ξεπερνά τα 100 μg/l (με όριο τα 50 μg/l). Οπως υπογραμμίζουν οι ερευνητές «το μεγαλύτερο ποσοστό της συγκέντρωσης αυτής βρίσκεται προφανώς στην εξασθενή μορφή». Εκτός ορίων καταγράφεται ο μόλυβδος και το κάδμιο.

*Σε Ωρωπό και Οινόφυτα εκτός από το γνωστό πρόβλημα με το εξασθενές που εντοπίζεται σε τιμές μέχρι και 80 μg/l όλα τα τοξικά βαρέα μέταλλα υπερβαίνουν τα όρια.

*Προβληματικός και ο υδροφόρος ορίζοντας της Πτολεμαΐδας, κυρίως λόγω της έντονης εκμετάλλευσης λιγνιτών, της καύσης και της αιωρούμενης τέφρας. Παρατηρούνται υψηλές συγκεντρώσεις αρσενικού (20,00 μg/l), υδραργύρου (5,00 μg/l), μολύβδου (20,00 μg/l) και καδμίου (5,00 μg/l).

Εξίσου εκτεταμένη ρύπανση χαρακτηρίζει τους υδροφορείς στο Αλιβέρι και τη Μεγαλόπολη.

*Εντονη είναι η τοξικότητα σε υπόγεια ύδατα της Ορεστιάδας, της Κομοτηνής, της Ξάνθης και του Πύργου Ηλείας, όπου ανιχνεύεται κοκτέιλ μεταλλικών ιχνοστοιχείων.

Ειδικότερα στον Πύργο το νερό περιέχει μαγγάνιο 50 φορές πάνω από το όριο και σίδηρο σχεδόν τριπλάσιο του επιτρεπτού. Τα υπόγεια ύδατα είναι ακατάλληλα για ανθρώπινη χρήση και κατά περίπτωση ακατάλληλα για άρδευση.

*Οσον αφορά τους ποταμούς, τα αναμενόμενα «πρωτεία» στη ρύπανση κατέχει ο Ασωπός, καθώς όλα τα μεταλλικά ιχνοστοιχεία υπερβαίνουν τα όρια. Χρώμιο 65 μg/l (όριο 50), εξασθενές χρώμιο μέχρι και 148 μg/l, μόλυβδος 20 φορές πάνω, κάδμιο 12πλάσιο του επιτρεπτού.

Ο Πηνειός παρουσιάζει υψηλές συγκεντρώσεις σε νικέλιο και χρώμιο. Ο Εβρος εμφανίζει τη μεγαλύτερη τιμή όσον αφορά τον υδράργυρο. Λιγότερο επιβαρημένοι, Βοιωτικός Κηφισός και Αλφειός.

*Στο «κόκκινο» βρίσκεται ο υδράργυρος στη λίμνη Πετρών νομού Φλώρινας. Με όριο το 1 μg/l η μέση τιμή φτάνει τα ...112 μg/l! Η λίμνη δέχεται τα απόβλητα των εργοστασίων της Πτολεμαΐδας. Δοϊράνη και Κορώνεια παρουσιάζουν υψηλές τιμές αρσενικού. Γενικότερα, όλα τα λιμναία συστήματα της Βόρειας Ελλάδας εμφανίζουν επιβαρύνσεις σε αρσενικό μόλυβδο και νικέλιο.

Οι επιστήμονες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι σε περιοχές με έντονη βιομηχανική ρύπανση, τα παραγόμενα τρόφιμα είναι σαφώς πιο επιβαρημένα σε βαρέα μέταλλα. Εστιάζουν την προσοχή τους σε βολβούς (καρότα, πατάτες, κρεμμύδια) αλλά και φυλλώδη λαχανικά (λάχανο, μαρούλι, σπανάκι).

Πάντως η έρευνα των δυο πανεπιστημίων ολοκληρώθηκε μετ' εμποδίων. «Στείλαμε περισσότερα από τριάντα αιτήματα για αποστολή στοιχείων σε αρμόδιες υπηρεσίες, όμως καμία δεν ανταποκρίθηκε», καταγγέλει ο Γ. Ζαμπετάκης, επίκουρος καθηγητής Χημείας Τροφίμων.

enet

ΝΑΝΤΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ

Υποχρέωση κατάργησης θρησκευτικού όρκου

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ (ΕΠΣΕ)

Τ.Θ. 60820, 15304 Γλυκά Νερά, Tηλ. 2103472259 Fax: 2106018760

email: office@greekhelsinki.gr ιστοσελίδα: http://cm.greekhelsinki.gr/

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

4 Ιουνίου 2010

Ευρωκαταδίκη Ελλάδας με υποχρέωση κατάργησης θρησκευτικού όρκου

Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) εκφράζει τη μεγάλη ικανοποίησή του για τη χθεσινή ομόφωνη καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) στην Υπόθεση Δημητράς και Λοιποί. Η απόφαση αφορούσε πέντε σχετικές προσφυγές με αριθμούς Νο. 42837/06, 3237/07, 3269/07, 35793/07 και 6099/08 που υποβλήθηκαν στο ΕΔΔΑ από το ΕΠΣΕ και όλα τα προσφεύγοντα άτομα (Παναγιώτης Δημητράς, Θεόδωρος Αλεξανδρίδης, Ναυσικά Παπανικολάτου και Andrea Gilbert) είναι στελέχη του ΕΠΣΕ. Η Ελλάδα, κατά το ΕΔΔΑ, παραβίασε το Άρθρο 9 (ελευθερία σκέψης, συνείδησης και θρησκείας) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) (τα προσφεύγοντα άτομα υποχρεώθηκαν να αποκαλύψουν σε 58 ανακριτικές διαδικασίες ή δίκες στις οποίες κατέθεσαν το 2006 και το 2007 ότι δεν είναι Χριστιανοί/ές Ορθόδοξοι/ες προκείμενου να ορκιστούν στην τιμή και στη συνείδησή τους και όχι στο Ευαγγέλιο) και το Άρθρο 13 (δικαίωμα πραγματικής προσφυγής) της ΕΣΔΑ (δεν υπάρχει στην Ελλάδα νομική δυνατότητα αποκατάστασης για την παραβίαση της ελευθερίας της θρησκείας ούτε υπήρξε δικαστική αρχή που να αρνήθηκε να εφαρμόσει τις διατάξεις για την ορκοδοσία ως αντίθετες με τη Σύμβαση ή το Σύνταγμα). Το ΕΔΔΑ αποφάσισε επίσης πως η Ελλάδα πρέπει να καταβάλει συνολικά 15.000 ευρώ στα προσφεύγοντα άτομα για ηθική βλάβη. Το δελτίο τύπου του ΕΔΔΑ στα αγγλικά επισυνάπτεται. Η απόφαση στα γαλλικά είναι διαθέσιμη στην ιστοσελίδα: http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=869122&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649.

Το σημαντικότερο στοιχείο της απόφασης είναι πως το ΕΔΔΑ εξέτασε το νομοθετικό πλαίσιο καταγραφής των προσωπικών στοιχείων κάθε διαδίκου και κάθε μάρτυρα στις ποινικές διαδικασίες (ανακρίσεις και δίκες) και της ορκοδοσίας (Άρθρα 217, 218 και 220 Κώδικα Ποινικής Δικονομίας). Διαπίστωσε πως αυτά περιλαμβάνουν την υποχρεωτική καταγραφή του θρησκεύματος (ακόμα και για τα μη ορκιζόμενα άτομα) καθώς και το θρησκευτικό όρκο κάθε μάρτυρα που συνήθως ζητείται από αυτόν/ή αφού οι δικαστικοί λειτουργοί θωρούν πως οι μάρτυρες είναι Χριστιανοί. Το ΕΔΔΑ αποφάνθηκε πως οι διατάξεις αυτές «δύσκολα συμβιβάζονται με τη θρησκευτική ελευθερία όπως την εγγυάται το Άρθρο 9 της ΕΣΔΑ». Γι’ αυτό, εκτός από την καταδίκη της χώρας, το ΕΔΔΑ προχώρησε σε μια σπάνια υπόδειξη προς την Ελλάδα, στη βάση του Άρθρου 46 ΕΣΔΑ (υποχρεωτική ισχύς και εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων), να τροποποιήσει το νομοθετικό πλαίσιο ώστε να γίνει συμβατό με τη Σύμβαση και να αποφευχθούν παρόμοιες παραβιάσεις της στο μέλλον.

«Ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Χάρης Καστανίδης είχε δηλώσει πριν μερικούς μήνες πως η Ελλάδα πρέπει να συμμορφώνεται με τις αποφάσεις του ΕΔΔΑ. Τώρα οφείλει να εισάγει άμεσα στη Βουλή τροποποίηση των σχετικών διατάξεων ώστε το ταχύτερο δυνατό η δικαιοσύνη σε όλες τις βαθμίδες και διαδικασίες να σταματήσει την καταγραφή του θρησκεύματος και να καταργήσει το θρησκευτικό όρκο» δήλωσε ο εκπρόσωπος του ΕΠΣΕ Παναγιώτης Δημητράς. «Άλλωστε από το 2008 υπάρχει σχετική απόφαση με έτοιμες τροπολογίες (http://www.nchr.gr/media/gnwmateuseis_eeda/thriskeutiki_eleutheria/thriskeftiko_orko_2008.doc) που πήρε η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) στη συνέχεια της προηγούμενης καταδίκης της Ελλάδας για το ίδιο θέμα στην υπόθεση Αλεξανδρίδη κατά Ελλάδας, μετά από προσφυγή μας», πρόσθεσε ο Παναγιώτης Δημητράς. «Γνωστοποιούμε πως έχουμε υποβάλει άλλες έξι προσφυγές στο ΕΔΔΑ για το ίδιο θέμα και, αν δεν τροποποιηθεί άμεσα το νομοθετικό πλαίσιο, θα καλέσουμε και όλα τα άλλα άτομα που υποχρεώνονται να αποκαλύπτουν τις θρησκευτικές προτιμήσεις τους για να μη δώσουν χριστιανικό όρκο να προσφύγουν αμέσως στο ΕΔΔΑ, με τη βοήθειά μας όπου μας ζητηθεί», κατέληξε ο Παναγιώτης Δημητράς.

Εντώ οι καλές παρθένες, πάρε κύριος, τσάμπα είναι!

Σήμερα λοιπόν αγαπητό μου ημερολογιάκι θα σημειώσω το τι εστί γραικός μέσα από ένα παράδειγμα έτσι για να μείνει γραμμένο χωρίς να έχω καμία απολύτως πιθανότητα και απαίτηση να καταλάβει κανείς τι εννοώ.

Μέγας ντόρος λοιπόν τον τελευταίο καιρό με τα περίφημα κρουαζιερόπλοια τον τουρισμό και τις αντιδράσεις του ελλαδιστάν με ό,τι έχει σχέση με αυτά. Πρωταγωνιστές για άλλη μια φορά της βουλής τα κόμματα. Από την μια το ΚΚΕ με τα κομματόσκυλα του ΠΑΜΕ. Τι κάνουν λοιπόν αυτοί; Προκειμένου να πετύχουν τον στόχο τους κατεβαίνουν σε απεργία και μέχρι εδώ όλα καλά. Έχουν όλοι και πρέπει να έχουν δικαίωμα στην απεργία αλλά το ΠΑΜΕ δεν σταματά εκεί. Ως γνήσιοι ραγιάδες αφού δεν μπορούν να βαρέσουν τον γάιδαρο βαράνε το σαμάρι και νομίζουν πως κάτι κάνουν. Και τι κάνουν; Απαγορεύουν την αποβίβαση των τουριστών από τα πλοία κραδαίνοντας στειλιάρια και ρόπαλα. Το τι ακριβώς φταίει ο τουρίστας για να τυχαίνει τέτοιας υποδοχής ούτε οι ίδιοι του ΠΑΜΕ δεν το ξέρουν γι αυτό μην τους ρωτήσετε. Αυτοί απλώς βαράνε στα τυφλά δεξιά και αριστερά επί δικαίων και αδίκων αλλά πάντα με προσοχή να μην βαρέσουν τον γάιδαρο αλλά μόνο το σαμάρι. Ο γραικός ποτέ δεν θα στραφεί εναντίον του κοτζάμπαση αλλά πάντα εναντίον του γείτονα κατά το γνωστό «να ψοφήσει η κατσίκα του διπλανού μου».

Ο διπλανός όμως, ο εμποράκος του οποίου ο θάνατος της κατσίκας του είναι αβάσταχτος προσπαθεί να αντιδράσει. Ο τουρίστας φέρνει χρήμα και στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε τούτο το χρήμα του είναι απολύτως απαραίτητο. Αντιδρά λοιπόν ο εμποράκος φοράει την παραδοσιακή φορεσιά της γιαγιάς του και κατεβαίνει στο λιμάνι να υποδεχτεί τον τουρίστα και το χρήμα του. Καλά κάνει και αυτός. Έχει κάθε δικαίωμα να στολίζεται να αρωματίζεται και να υποδέχεται τον τουρίστα πελάτη του όπως αυτός νομίζει.

Βάζω τώρα τον εαυτό μου στην θέση του τουρίστα που από το κατάστρωμα της πρύμνης βλέπω στην προβλήτα από την μια τους ανεγκέφαλους άεργους (αλλά όχι άνεργους) εργατοπατέρες με τα καδρόνια να μου απαγορεύουν να καταναλώσω αυτά που ήδη έχω πληρώσει και από την άλλη του έμπορους ντυμένους με την φουστανέλα και την βράκα του παππού τους να μου τάζουν έξτρα δώρο μπακλαβά αν καταφέρω και βγω σώος και αβλαβής από το πλοίο. Υποτίθεται πως ως τουρίστας επισκέπτομαι μια ευρωπαϊκή χώρα αλλά τούτη η εικόνα με προσγειώνει ανώμαλα εμένα τον τουρίστα δίνοντάς μου να καταλάβω πως εδώ πρόκειται για μια τριτοκοσμική και όχι ευρωπαϊκή χώρα.

Όμως απ’ όλο αυτό το σούργελο δεν θα μπορούσε να λείπει ο κοτζαμπάσης, να επιβάλει την εξουσία του. Εδώ λοιπόν αναλαμβάνει δράση η Μάγια Τσόκλη. Αυτή έχοντας κάνει πολλά μα πάρα πολλά ταξίδια με τα λεφτά των φορολογούμενων (ΕΡΤ) πάντα, σκέφτηκε να εκμεταλλευτεί τις εμπειρίες της ως τουρίστρια για να λύσει το πρόβλημα. Το σκέφτηκε λοιπόν πολύ το πράγμα το μελέτησε από εδώ το μελέτησε από εκεί συζήτησε με γνώστες του θέματος συμβουλεύτηκε του ειδικούς και βρήκε την λύση η οποία είναι απλούστατη. Σου λέει η κυρία, τι κάνουν στις υπόλοιπες τριτοκοσμικές χώρες για να ευχαριστήσουν τους τουρίστες; Προωθούν και εκμεταλλεύονται τις παρθένες. Ε λοιπόν αυτό θα κάνουμε κι εμείς. Μια και δυο η πολυταξιδεμένη Τσόκλη βγάζει ένα φιρμάνι με σφραγίδα της βουλής και σε συνεννόηση με το γυμνάσιο θηλέων αποφασίζει να κατεβάσει τα κοριτσάκια στο λιμάνι να μοιράσουν δώρα στους τουρίστες μπας και τα λιμπιστούν (όχι τα δώρα βέβαια) και αποφασίσουν με τόσο μεγάλο δέλεαρ να παίξουν την σωματική τους ακεραιότητα κορώνα γράμματα περνώντας κάτω από τα ρόπαλα του ΠΑΜΕ. Ευτυχώς την ύστατη στιγμή άλλαξε ο διευθυντής του Ράλλειου γυμνασίου γνώμη και τα κοριτσάκια δεν χρησιμοποιήθηκαν έστω και με την συγκατάθεση των νταβατζήδων γονιών τους που κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία. Προς το παρόν όμως. Διότι όπως δείχνουν τα πράγματα οι τριτοκοσμικοί γονείς καθηγητές και λοιποί γραικύλοι της τριτοκοσμικής αυτής χώρας δεν έχουν κανένα μα κανέναν ενδοιασμό να γίνουν πιο τριτοκοσμικοί από τους τριτοκοσμικούς. Αυτό ξέρουν αυτό προτιμούν. Αυτό τον τουρισμό θέλουμε και αυτόν τον τουρισμό θα έχουμε. Εκμαυλισμός των γυμνασίων θηλέων για αρχή που είναι σίγουρα θελκτικό και αν πιάσει το κόλπο (που θα πιάσει) σειρά παίρνουν και τα γυμνάσια αρένων αλλά και γιατί όχι τα δημοτικά και τα λύκεια όπου κορασίδες και παίδες θα κατεβαίνουν στα λιμάνια να υποδέχονται τουρίστες. Και αν φοράνε και στριγκάκια τα παιδιά καθόλου δεν θα πουν όχι οι έμποροι και οι εκμαυλιστές βουλευτές μας και οι γονείς τους. Άλλωστε εμπόριο κάνουν γιατί όχι και λευκής σαρκός εμπόριο παρθένων; Είπαμε, είμαστε τριτοκοσμικοί, ας το εκμεταλλευτούμε. Ας εκμεταλλευτούμε και τα παιδιά. Ας πουλήσουμε το γέλιο τους και την ομορφιά τους. Άλλωστε τσάμπα είναι. Διότι ούτε που πέρασε από το μυαλό της πολυταξιδεμένης (με τα λεφτά των φορολογούμενων ραγιάδων) Τσόπλη να προσλάβει άνεργους ενήλικες γι αυτή την δουλειά. Και φυσικά δεν διανοήθηκε η Τσόπλη να κατέβει αυτή να μοιράσει τα δωράκια στα λιμάνια μαζί με τους υπόλοιπους βουλευτές. Απαπαπα αυτή είναι μια κυρία…!!!

Αφού λοιπόν καταστρέψαμε ό,τι όμορφο είχε να παρουσιάσει αυτή η χώρα στους ξένους επισκέπτες της αφού τα μνημεία παραμελήθηκαν αφού οι φυσικές ομορφιές μπαζώθηκαν αφού πολιτισμό δεν έχουμε ούτε μας ενδιαφέρει να έχουμε αφού τα σκουπίδια και η βρώμα μας έχουν πνίξει τι μένει να προσφέρουμε; Τις ψυχές και τα σώματα των παιδιών μας. Μάλιστα. Νταβατζήδες των παιδιών μας ώστε αύριο που ο τουρίστας θα γυρίσει σπίτι του να έχει να λέει στους φίλους του: «μας υποδέχτηκαν στο λιμάνι του Πειραιά κάτι μανούλια θα ΄ταν δεν θα ‘ταν 15-16 χρονών όλες παρθένες και πεντάμορφες και μας γλυκοκοίταζαν και μας έδιναν δώρα διαφημιστικά των εταιρειών». Οι εταίρες του λιμανιού. Αυτός είναι ημερολογιάκι μου ο τουρισμός που θέλουμε. Έκτος στόλος και τρούμπα! Εκμαυλισμός της νεολαίας και νταβατζιλίκι.

Κι έχουν και δικαιολογία όλοι αυτοί. Σου λέει, όταν ρε κύριε στέλνεις το παιδί να σου αγοράσει εφημερίδα δεν το εκμεταλλεύεσαι; Όταν παίρνεις και το παιδί σου μαζί στην δενδροφύτευση δεν το εκμεταλλεύεσαι; Όταν το παιδί σου κάνει πρωινή προσευχή και παρέλαση γιατί δεν σε πειράζει και σε πειράζει τώρα που υποδέχεται με δωράκια τον τουρίστα; Αυτό εγώ αγαπητό μου ημερολογιάκι το λέω εξίσωση προς τα κάτω. Είμαστε που είμαστε δηλαδή χάλια δεν τρέχει τίποτα να γίνουμε ακόμα πιο χάλια. Ούτε σκέψη να γίνουμε καλύτεροι. Σκοπός είναι να έρθει χρήμα με οποιοδήποτε κόστος. Αδιαφορούμε για το κόστος αρκεί να έρθει χρήμα. Αδιαφορεί ο έμπορας για το ΤΙ θα πουλήσει αρκεί να πουλήσει. Και φυσικά το γελοιότερο όλων είναι όταν συγκρίνουν οι φωστήρες τα ψώνια στο σούπερ μάρκετ μαζί με το παιδί με την βουλευτική εντολή προσφοράς δώρων στο λιμάνι από τα γυμνάσια θηλέων. Όταν δηλαδή εγώ στείλω την κόρη μου στον μανάβη να αγοράσει μαρούλια είναι το ίδιο κατ’ αυτούς με το να την στείλω με βουλευτική εντολή στο λιμάνι να μοιράζει δώρα στους τουρίστες και μάλιστα αμισθί! Αν αυτό δεν είναι λογική του παραλόγου τότε αναρωτιέμαι τι μπορεί να είναι. Αν αυτό δεν είναι γραικυλισμός αναρωτιέμαι τι άλλο μπορεί να είναι και πώς να ονομάζεται.

Αναρωτιέμαι επίσης γιατί η πολυταξιδεμένη (με λεφτά άλλων) Τσόκλη δεν σκέφτηκε να λειτουργήσει με παραδείγματα όχι τριτοκοσμικών αλλά πολιτισμένων τουριστικών προορισμών. Γιατί άραγε αντί να καθαρίσει το λιμάνι από τα σκουπίδια για να δείξει την ομορφιά προτίμησε να εκμαυλίσει τις παρθένες όμορφες του γυμνασίου; Γιατί αντί να να προσλάβει προσωπικό επί της υποδοχής προτίμησε να εκμεταλλευτεί το τσάμπα προϊόν των σχολείων; Οι απαντήσεις είναι απλές και είμαι σίγουρος πως δεν χρειάζεται καν να τις σημειώσω.

Γι αυτό λοιπόν δεν πρόκειται να γίνουμε ποτέ χώρα πολιτισμένων ανθρώπων. Διότι είτε με τον τρόπο του ΠΑΜΕ είτε με τον τρόπο των εμπόρων δεν ξεφεύγουμε από τον γραικυλισμό μας. Διότι άλλο δρόμο πλην αυτού των δούλων γραικών δεν ξέρουμε. Διότι οι ταγοί μας οι πολυταξιδεμένοι έχουν σαν πρότυπα προς εφαρμογή όχι την Σουηδία ή την Γερμανία αλλά την Ζιμπάμπουε. Έλα κύριος έχω ωραία κοριτσάκια ανήλικα με δώρα έλα κύριος εντω το καλό το πράγμα… αλλά πρόσεχε κύριος μην πονέσεις το κοριτσάκι που θα σου δώσω γιατί θα σε δείρει ο άλλος με το ρόπαλο έξω από το πλοίο.

Αρκετά όμως αμπελοφιλοσόφησα πάλι σήμερα. Μην ασχολείστε με αυτά που λέω, μπούρδες είναι. Άλλωστε ποιος είμαι εγώ μπροστά στην πολυταξιδεμένη (με δικά μου λεφτά) Τσόκλη για να έχω γνώμη άποψη και πρακτικές ιδέες; Πφφφφ αγνοήστε με και κάντε αυτό που ξέρετε. Πουλήστε τα παιδιά σας. Δικά σας είναι ό,τι θέλετε τα κάνετε…! Πουλήσει παιδί πάρει ντάτσουν.Γραικοί.

Εγώ, το σχολείο, πεθαίνω

Σε συνέχεια της αρθογραφίας του ο κύριος Μανουσάκης δίνει μια ακόμα εικόνα των ελληνικών σχολείων και κατ' επέκταση της ελληνικής κοινωνίας. Σαφώς όμως κάνει ένα λάθος μη εντοπίζοντας τις ευθύνες του ιεαρατείου της εκκλησίας και των παπάδων γενικότερα σε όλο αυτό το χάλι. Για κάποιο λόγο παραλείπει να αναφερθεί στην συνέχιση του σκοταδισμού αιώνων και στην απαγόρευση των γραμμάτων και των τεχνών περιοριζόμενος στα της τουρκοκρατίας (οθωμανοκρατίας) αναπαράγοντας μάλιστα έμμεσα τον μύθο του κρυφού σχολειού αλλά μη αναφέροντας πως στην πραγματικότητα οι Οθωμανοί δεν απαγόρευαν την ίδρυση σχολείων πλην όμως την απαγόρευε το εκκλησιαστικό κατεστημένο το οποίο μάλιστα έκλεινε όποιο σχολείο άνοιγε και δίδασκε κάτι παραπάνω από τα κολλυβογράμματα. Ακόμα όμως και με αυτή την έλλειψη το κείμενο του κυρίου Μανουσάκη δεν χάνει την αξία του και αξίζει να διαβαστεί.   

Εγώ, το σχολείο, πεθαίνω

 Τέσσερις σχολικοί τοίχοι που περικλείουν το τρυφερότερο των γήινων εκείνων όντων που έχουν ήδη μετακομίσει σ' ένα νέο πλανήτη, αυτόν του καταναλωτισμού, του ατομικισμού, της γενικευμένης αδιαφορίας, της τιποτένιας καθημερινότητας.
Ο άνθρωπος δεν θέλει πια τα δένδρα, τα βουνά, την ελευθερία, την ηρεμία... Προτιμά τη σχιζοφρένεια του χρήματος, που έγινε αυτοσκοπός. Το σχολείο, όπως όλα, παραδόθηκε σ' αυτή τη λογική. Τα διπλώματα απονέμονται με μοναδικό σκοπό να γίνει το άτομο πιο κερδοφόρο. Η παρεχόμενη γνώση περιορίζεται στο ελάχιστο που χρειάζεται για την άσκηση επαγγέλματος. Οι παιδαγωγικές δραστηριότες επαναλαμβάνονται μηχανικά και ανέκφραστα. Ενα σχολείο χωρίς βάθος, πάθος και όραμα. Η εικόνα της ίδιας της κοινωνίας. Μέσα σε όλα αυτά πού είναι «η παιδεία» όπως την όρισαν οι αρχαίοι; Χάθηκε. Πού είναι ο άνθρωπος; Χάθηκε. Ο σκοταδισμός επανήλθε δριμύτερος με νέο πρόσωπο. Αυτό της σύγχρονης ημιμάθειας. Προκλητικός και ύπουλος. Σωκράτης, Αριστοτέλης, Ευκλείδης, Θαλής... Τα πνευματικά τους ιμάτια διαμελίστηκαν και παίχτηκαν στα χρηματιστήρια του κόσμου. Τέσσερις αιώνες Τουρκοκρατίας δεν μπόρεσαν να σβήσουν το κερί του Κρυφού Σχολειού. Μερικά χρόνια διεφθαρμένης ελληνοκρατίας ήταν αρκετά να γυρίσουν ανάποδα τις πιο καλοκρεμασμένες λάμπες. Να φτάσουν μια ένδοξη χώρα να έχει τον ήλιο χωρίς το φως.

Ομως δεν είναι μονάχα η λογική των αγορών που ροκανίζει τα σωθικά της παιδείας. Οι παιδαγωγικές μέθοδοι, επιφανειακές και απάνθρωπες, θυμίζουν τον Pavlov στα πειράματα με τα σκυλιά. Ζάχαρη για τη σωστή απάντηση, ηλεκτροσόκ για την κακή. Προσθέστε την αποπροβάτωση της πολιτείας, τα κακογραμμένα βιβλία, τους βαριεστημένους καθηγητές. Και το μείγμα γίνεται εκρηκτικό. Υπάρχουν και τα υπόλοιπα. Θέλετε να διαπιστώσετε πώς ο νέος μαθαίνει να σέβεται τη δημόσια περουσία; Δείτε τα πεταμένα βιβλία στους δρόμους όταν κλείνουν τα σχολεία. Γιατί αυτά τα βιβλία δεν επιστρέφονται, όπως γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη; Ρωτήστε τα κυκλώματα που τα εμπορεύονται. Πώς οι μαθητές ευαισθητοποιούνται στην οικολογία; Μετρήστε τα δένδρα στα σχολικά προαύλια. Γιατί δεν σέβονται τα σχολικά κτίρια; Πρόκειται για κακόγουστες κατασκευές που προκαλούν. Γιατί οι νέοι είναι βίαιοι, χρειάζονται ψυχολόγο; Ανία και πίεση μέσα σ' ένα παιδαγωγικό τούνελ, που βγάζει σε μια κοινωνία που κανείς δεν ανέχεται πια.

Συμπληρώστε το όλο θλιβερό θέαμα με τα φαρμακερά βέλη της σχολικής αυλής: επιμελής, αμελής, ανίκανος, έξυπνος, καθυστερημένος, αλήτης, βίαιος... Χαρακτηρισμοί που κολλάνε, σαν τσίχλα στο παπούτσι, στο κάθε παιδί, πριν καν μάθει να γράφει τ' όνομά του. Δημιουργώντας κόμπλεξ, αντιζηλίες, ενοχές. Παρ' όλο που είναι δουλειά του παιδαγωγού να απελευθερώσει τις κρυφές δυνάμεις του νέου. Να τον μετατρέψει από αμελή σε επιμελή, από χαζό σε έξυπνο, από αλήτη σε καλό.

- Κλάψε, μικρέ Ορέστη, κλάψε, κλάψε. Το μαγικό ραβδί του σχολείου δεν μεταμόρφωσε τον δράκο της παιδικής σου άγνοιας στον πρίγκιπα της γνώσης, της επιστημονικής περιέργειας, της δημιουργικής φαντασίας. Δεν απάντησε στα χιλιάδες ερωτήματα του αθώου μυαλού σου: Γιατί δεν μπορείς να μετρήσεις τ' άστρα; Γιατί παίρνει η αδελφή σου τα παιχνίδια σου; Δεν σου έδωσε το φιλί που θα σε ορθώσει σε ζωντανό, προβληματισμένο πολίτη. Αλλά σε εξαπάτησε με το δηλητηριασμένο μήλο, που σε μετέτρεψε σε θύμα των αγορών, του καταναλωτισμού. Μην εμπιστεύσαι λοιπόν κι εσύ τους μεγάλους. Επιβιώνουν μέσα σε μια ατμόσφαιρα όλο συμβατικότητες, προλήψεις και πλάνες. Οι ασχολίες τους είναι κακομοίρικες, τα επαγγέλματά τους κοκαλωμένα. Προφυλάξου ιδιαίτερα από τους δήθεν σωτήρες και φωστήρες. Τους αδιάφορους πολιτικούς, που μέλημά τους είναι η δική τους κλονίζουσα θέση. Εκείνους τους πανεπιστημιακούς που μοναδική ασχολία τους είναι πώς να μαζέψουν μερικά άθλια χρήματα από εξωπανεπιστημιακές δραστηριότητες. Τους καθηγητές αυτούς που είναι χείριστοι παιδαγωγοί το πρωί και άριστοι φροντιστές το απόγευμα. Τα διάφορα άλλα παράσιτα του χώρου, που παριστάνοντας τους σπουδαίους, τους αδαείς, προσπαθούν να κρύψουν την τιποτένια ύπαρξή τους πίσω από τα ραδιόφωνα, τις τηλεοράσεις.

Δηλαδή δεν υπάρχει πια ελπίδα; Οχι, Ορέστη, τίποτε δεν χάθηκε. Γιατί υπάρχει και ο πανεπιστημιακός, που μέσα από το σπουδαίο του έργο προετοιμάζει το μέλλον. Ο καθηγητής, ο δάσκαλος, ο πνευματικός άνδρας που ψάχνει με αγωνία να βρει το χέρι σου μέσα στο σκοτάδι. Σ' όλους αυτούς ανήκει η ευθύνη να αποδώσουν το σχολείο στη γενναιοδωρία των ανθρώπων. Αυτοί κρατάνε το κλειδί του ονείρου σ' έναν κόσμο γεμάτο εφιάλτες. Εξω από συντεχνίες, συμφέροντα, ιδεολογίες. Μαζί θα θεμελιώσετε τη νέα κοινωνία. Που ανατέλλει εκεί ακριβώς που αρχίζει η μάθηση μιας ζωής όλο παρουσία. Μια ζωή στηριγμένη στη δημιουργία και όχι στην υπερπαραγωγή. Στο αυθεντικό και όχι στη βιτρίνα. Στον σεβασμό των επιθυμιών του καθένα και όχι στους μηχανισμούς της ψευτο-ικανοποίησης. Μια ζωή χωρίς τον φόβο, τον περιορισμό, τις τύψεις, τη συναλλαγή, την εξάρτηση. Μην κλαις, αλλά να είσαι χαρούμενος, υπομονετικός και μακρόθυμος. Οι όποιες αντιστάσεις υπάρχουν, δεν είναι περισσότερες από όσες προβάλλει η φύση στην άνοιξη που έρχεται.

*Καθηγητής πανεπιστημίου στο Παρίσι, ymanous@gmail.com

Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στον κόσμο…!

Καινούργιοι ένοικοι στον κήπο μου. Ένα ακόμα ζευγάρι κοτσυφόπουλα αποφάσισαν να φτιάξουν την φωλιά τους δίπλα μου. Μυρωμένο ανοιξιάτικο το πρωινό και δεν ξεκίνησα αμέσως για δουλειά μόνο κάθισα μετά την καλημέρα μου στον ήλιο και κοιτούσα τους νέους συγκάτοικους. Κάθισαν και με κοιτούσαν κι αυτά ζευγάρι χαρούμενο και με τα μάτια με μετρούσαν να δουν αν αποδέχομαι την συγκατοίκηση. Έκοψα δυο βερίκοκα από την βερικοκιά και κάθισα να τα φάω στο πεζούλι. Με κοιτούσαν επίμονα. Σε αντίθεση με την φύση οι άνθρωποι είστε όλοι δυστυχισμένοι, μα γιατί; με ρώτησαν με τα μάτια ενώ το αρσενικό έκανε μικρά πετάγματα γύρω από το θηλυκό τσιμπολογώντας τις φτερούγες του.  Προσπάθησα να δικαιολογηθώ μα δεν έβγαιναν λόγια από το στόμα μου, μόνο σφυρίγματα και τιτιβίσματα από εκείνα που είχα μάθει παιδί όταν δεν είχα ανθρώπους να μιλήσω. Σηκώθηκα και πήγα στο χούμο τράβηξα μια χούφτα σκουλήκια και τ' απόθεσα ευλαβικά κάτω από την μισο-χτισμένη φωλιά χαμηλώνοντας την αναπνοή μου πριν με ακούσουν οι άνθρωποι να τιτιβίζω πάλι και με ξαναπούν τρελό και αλλοπαρμένο που μιλάει με τα ζώα και τα πουλιά.

Πέταξε το θηλυκό χαρούμενο τιτιβίζοντας κι αυτό και ήρθε το αρσενικό κοντά μου χωρίς να με χάσει στιγμή από τα μάτια του με μικρά πηδήματα και φτερουγίσματα, πλησίασε πήρε ένα σκουλήκι υποκλίθηκε ευχαριστώντας περήφανα και πέταξε στην φωλιά να μοιραστεί την τροφή με το θηλυκό πριν συνεχίσουν την δουλειά τους. Έπρεπε κι εγώ να φύγω για την δική μου δουλειά και τους γύρισα την πλάτη σιγοσφυρίζοντας ανθρώπων κελαηδίσματα "πόσο σ' αγαπώ πουλάκι του δρόμου". Γύρισα και ξανακοίταξα πριν φύγω. Στεκόντουσαν εκεί ζευγαράκι δίπλα δίπλα και κελαηδούσαν ανταλλάσοντας φιλιά σαν για να με διδάξουν "έλα να σου μάθω πως είναι το φιλί σαν κόκκινο τριαντάφυλλο και σαν ανατολή"...
Τι κρίμα που είμαι άνθρωπος με φορτωμένο το μυαλό μου άχρηστα σκουπίδια. Τι κρίμα αλήθεια που δεν μου αρκεί μια ερωτική φωλιά και λίγη τροφή για να είμαι κι εγώ ευτυχισμένος.... έκοψα ένα τριαντάφυλλο μάζεψα τις ανθρώπινες σκέψεις μου και κίνησα μουδιασμένος…. Καλημέρα για τον κόσμο μα για τους ανθρώπους; Είναι καλημέρα;

Για σένα αδερφούλα μου κανένας δεν θα κλάψει…

Θεσσαλονίκη, 31/05/2010

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΥΠΟΥ

Θηλυκό λυκάκι σκοτώθηκε σε τροχαίο στην Εγνατία Οδό

Μια μικρή λύκαινα, 2,5 ετών σκοτώθηκε κατά τις πρωινές ώρες στις 29 Μαΐου σε τροχαίο ατύχημα στην Εγνατία Οδό και συγκεκριμένα στην ανατολική έξοδο για Γρεβενά, στη διαδρομή Ιωάννινα-Θεσσαλονίκη. Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ ενημερώθηκε για το περιστατικό από τον Ορειβατικό Σύλλογο ΣΕΟ Κοζάνης.

Πρόκειται για τον τρίτο νεκρό λύκο που πέφτει θύμα τροχαίου το 2010.

Η περίφραξη που υπάρχει στο συγκεκριμένο σημείο της Εγνατίας Οδού, έχει υποστεί φθορές από τις πρόσφατες βροχοπτώσεις με αποτέλεσμα 10 πάσσαλοι στη σειρά να έχουν πέσει στο έδαφος, οπότε και η πρόσβαση στην οδό να είναι ελεύθερη.

Το ζώο μεταφέρθηκε στον Κτηνιατρικό Σταθμό Περίθαλψης Άγριων Ζώων στις εγκαταστάσεις του Περιβαλλοντικού Κέντρου του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ όπου και πραγματοποιήθηκε νεκροψία από την κτηνίατρο του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ.

Η νεκροψία απέδειξε ότι το ζώο κατέληξε από οξύ αιμορραγικό σοκ που υπέστη από θλαστικό τραύμα στην καρδιά, από τη σύγκρουση με διερχόμενο αυτοκίνητο. Σύμφωνα με τα ευρήματα της κτηνιατρικής εξέτασης το θηλυκό ζώο, λόγω της νεαρής του ηλικίας δεν είχε προλάβει να αναπαραχθεί ούτε μία φορά. Ο θάνατος θηλυκών ατόμων σε απειλούμενα είδη αποδυναμώνει τους πληθυσμούς από το αναπαραγωγικό τους δυναμικό.

Το συγκεκριμένο περιστατικό επιβάλλει την επίσπευση όλων των σχετικών διαδικασιών που ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη από την ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟ ΑΕ σχετικά με την τοποθέτηση της νέας περίφραξης αλλά και τη βελτίωση της ήδη υπάρχουσας με τα απαιτούμενα τεχνικά χαρακτηριστικά.

 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο λύκος προστατεύεται σε όλη την Ευρώπη από τη νομοθεσία, με τη Σύμβαση της Βέρνης και την Οδηγία 92/43 της ΕΕ.

Στην Ελλάδα, ο λύκος έπαψε να θεωρείται επιζήμιο είδος από το 1991 και χαρακτηρίζεται επίσημα «τρωτό» είδος.

Οι απειλές για την επιβίωση του είδους στην Ελλάδα είναι κυρίως ανθρωπογενείς. Η συνεχής υποβάθμιση των βιοτόπων, η μείωση διαθεσιμότητας της φυσικής λείας όπως είναι τα οπληφόρα ζώα, η μεταστροφή της κτηνοτροφίας από ελεύθερη (εκτατική) σε σταβλισμένη (εντατική) αλλά και η αρνητική εικόνα του λύκου στη συνείδηση των ανθρώπων αποτελούν συνεχείς απειλές για το είδος.

Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλώ επικοινωνήστε:

Βάσω Πετρίδου, 2310 555920, 6937422537, vpetridou@arcturos.gr