Μου το θύμισε μια φίλη σήμερα. Διαβάστε και κλάψτε από το γέλιο. Ούτε ο μαρκήσιος ντε Σαντ δεν ήταν τόσο... προχωρημένος.
Όταν η πραγματικότητα έρχεται αντιμέτωπη με την βλακεία τότε έχουμε τραγελαφικές καταστάσεις. Οι άνθρωποι όχι μόνο ζουν σε άλλον αιώνα αλλά νομίζουν πως μπορούν να μας εμπαίζουν ακόμα. Τελικά ποιος είναι ο μαλάκας;
ΠΗΔΑΛΙΟΝ. Ο κώδικας του 1793 που ισχύει ακόμα και σήμερα
Η Ορθόδοξη Εκκλησία διαθέτει και «ποινολόγιο», το Πηδάλιον, έναν κώδικα που γράφτηκε από τον Νικόδημο τον Αγιορείτη και τον ιερομόναχο Αγάπιο το 1793.
Οι εκδόσεις «Περίπλους» σε μια νέα έκδοση επανέρχονται σ' ένα μέρος του, περιγράφοντας μερικές από τις «ποινές» που προβλέπονται και σήμερα. Θεωρητικά οι εξομολογητές ανατρέχουν στο
Πηδάλιον, έναν οδηγό ηθικής και επαναφοράς στην τάξη όσων παρεκτρέπονται στο σεξ.
Ο,τι και να πει κανείς, είτε είναι πιστός είτε όχι, αξίζει να ρίξει μια ματιά στο
Πηδάλιον. Οχι μόνο για όσα περιγράφει, αλλά για να διαπιστώσει τις σεξουαλικές φαντασιώσεις των δύο ιερών για την Εκκλησία προσώπων που έγραψαν τα κείμενα που προβλέπουν ποινές για συγκεκριμένες πράξεις που συνιστούν αμαρτία. Το κατά πόσο όλα αυτά έχουν σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα είναι ένα άλλο θέμα. Τα αποσπάσματα που ακολουθούν προέρχονται από το
Πηδάλιον, των εκδόσεων «Περίπλους» με το γενικό τίτλο: «Περί Μαλακίας, Αρσενοκοιτίας, Μοιχείας, Αιμομιξίας και Πορνείας». Το πρώτο
Πηδάλιον εκδόθηκε το 1800 στη Λειψία.
Πραγματεία περί μαλακίας το ανάγνωσμα
«Είναι η κοινή και ψυχόλεθρος πανούκλα, οπού φθείρει και απολλύει τους περισσοτέρους ανθρώπους του κόσμου, και μάλιστα τους αθλίους νέους». «Κατά πάντας τους ιατρούς, ένα δράμι σπέρμα αξίζει διά σαράντα δράμια αίμα».
«Η μαλακία γίνεται τριών λογιών, ή με το χέρι το ίδιον του ανθρώπου ή με το χέρι άλλου ή με το κοπάνισμα και κτύπημα εις τα μήρια». «Δεν πρέπει και τούτο να λανθάνη τους πνευματικούς Πατέρας, ότι η κατάρατος μαλακία προχωρεί και εις τας γυναίκας, διά τούτο και αυταί πρέπει να κανονίζωνται ωσάν και οι άνδρες, ίνα μη λέγω και βαρύτερα».
Τι προβλέπει ο Κανόνας Η'
«Ο μαλακίαν διαπραξάμενος, τεσσαράκοντα ημέρας επιτιμάται, ξηροφαγία διαιτώμενος εκάστης ποιών εκατόν».
Η διπλή εκδοχή της μαλακίας και ο συγκυλισμός
«Γίνεται δε ο συγκυλισμός ή μετά δύο ανδρών ή μετά δύο γυναικών ή μετά ανδρός και γυναικός».
Τι προβλέπει ο Κανόνας Θ'
«Η δε εις αλλήλους μίξις, οία διπλήν εργαζομένη την μαλακίαν, μέχρις ογδοήκοντα ημερών το δηλωθέν επιτίμιον δέχεται».
Τι προβλέπει ο Κανόνας ΙΑ'
«Αλλά και των γυναικών η εις ασπασμούς ανδρός ελθούσα και επαφάς, μη μέντοι διαφθαρείσα, το της μαλακίας επιτίμιον δέχεται».
Μαλακία και ιερωσύνη
«Ει δε και μετά την επίγνωσιν του κακού, δύο ή τρεις φορές μαλακισθή, να παύη από την Ιερωσύνην και να καταβαίνη εις τάξιν Αναγνώστου».
Τι προβλέπει ο Κανόνας Ι'
«Ει δε τις των Κλήρου, προ του ιερωθήναι, τω της μαλακίας περιπέπτωκε πάθει, μη θαρρών ίσως ως παρά τούτο μόνον της Ιερωσύνης αποπεμφθήσεται, αποχρώσαν πρότερον δεξάμενος επιτίμησιν, ούτως εις Ιερωσύνην ερχέσθω. Ει δε τούτω μετά την Ιερωσύνην εάλω, επί ενιαυτόν ένα ταύτης αργήσας, και τοις ειωθόσιν επιτιμίοις σωφρονισθείς, προς την Ιερωσύνην επανιέτω, ει δε μετά την επίγνωσιν της αμαρτίας, δις ή τρις τούτο εργάσαιτο, της Ιερωσύνης παυσάμενος, εις Αναγνωστών τάξιν ερχέσθω».
Οποιος παντρευτεί διαζευγμένη να αφορίζεται
«Και ος αν απολελυμένην γαμήση μοιχάται».
Τι προβλέπει ο Κανόνας ΜΗ'
«Εις τις λαϊκός την εαυτού γυναίκα εβάλων, ετέραν λάβει ή παρά άλλου απολελυμένην, αφοριζέσθω».
Δεν αρκεί ο βιασμός, πρέπει η βιασθείσα να είναι και «αμνήστευτος».
«Να εξετάζωνται και εκείνα οπού λέγει ο Θεός, ήτοι, αν η παρθένος ευρέθη εις έρημον τόπον, και αν εφώναξε και δεν ευρέθη τις να την βοηθήση. Τότε γαρ είναι ανεύθυνος».
Τι προβλέπει ο Κανόνας ΞΖ'
«Ει τις παρθένον αμνήστευτον βιασάμενος έχοι, αφοριζέσθω. Μη εξείναι δε αυτώ ετέραν λαμβάνειν, αλλ' εκείνην κατέχειν, ην καθηρετίσατο, καν πενιχρά τυγχάνη».
Τέρμα τα Καρναβάλια
«Ουκ έσται σκεύη ανδρός επί γυναικί, ουδέ μη ενδύσηται ανήρ στολήν γυναικείαν, ότι βδέλυγμα Κυρίω τω Θεώ σου πας ποιών ταύτα».
Απαγορεύεται να τρως κουλούρι... πάνω στο κρεβάτι κι ας είναι και Χριστούγεννα
«Επειδή και μερικοί από αγνωσίαν κινούμενοι, τη Δευτέρα μετά την Χριστού γέννησιν έψηναν σεμίδαλιν και άλλα τινά είδη, τα οποία ένας τον άλλον μεταδίδοντες έτρωγαν, κάμνοντες τούτο διά τιμήν τάχα των επιλοχίων της Θεοτόκου, διά τούτο ο παρών Κανών διορίζει, τοιούτον πράγμα να μη γίνεται εις το εξής από τους Χριστιανούς. Επειδή το να παρομοιάζωμεν διά της τοιαύτης συνηθείας, εμ την κοινήν και ταπεινήν γέννησιν ημών των ανθρώπων, την ανερμήνευτον γέννησιν της Αειπαρθένου, τούτο δεν λογίζεται τιμή εις αυτήν, ήτις υπέρ νουν και λόγον εγέννησεν εν σαρκί το αχώρητον τω παντί Θεόν Λόγον, αλλά μάλλον ατιμία, Ωσπερ γαρ άσπορον, και εκ Πνεύματος αγίου, ομολογούμεν της Θεοτόκου την Σύλληψιν, ούτω παρομοίως και την αυτής Γέννησιν ανωτέραν συνομολογούμεν πάσης λοχείας, ήτις εστίν η μετά πόνων του βρέφους γέννησις, και η ακόλουθος των αιμάτων ρύσις κατά τον Ζωναράν. Οποιος δε τούτο ήθελε κάμει, ει μεν Κληρικός είναι, ας καθαίρεται, ει δε λαϊκός, ας αφορίζεται».
Οταν κάποιος πάθει ρεύση, στον ύπνο ή στον ξύπνιο του
«Την έξυπνον ρεύσιν ή την κάμνει ο άνθρωπος εις τον εαυτόν του ή προς άλλον».
«Η χωρίς συγκυλισμόν γινομένη ή γίνεται με πιασίματα και φιλήματα, χωρίς όμως γαργαλισμόν, και κανονίζεται είκοσι ημέρας ή γίνεται και με γαργαλισμόν και κανονίζεται τριάντα ημέρας».
Τι προβλέπει ο Κανόνας ΣΤ'
«Ο μολυνθείς καθ' ύπνους τω της εκρίσεως πάθει, ημέραν μίαν της Κοινωνίας εκβάλλεται' τον δε πεντηκοστόν άσας Ψαλμόν και τεσσαράκοντα εννέα μετανοίας ποιήσας, ούτω του ρύπου καθαρήναι πιστεύεται».
