Απεταξάμην τα χάλια μας

Κυκλοφορεί λοιπόν ένα κείμενο στο διαδίκτυο με τίτλο “Δεν απέχω, συμμετέχω: 10 επιχειρήματα κατά της αποχής” και βλέπω πως πολλοί το ασπάζονται. Το βρήκα στο ιστολόγιο του Αγησία και ξεκίνησα να γράφω σχόλιο αλλά μου βγήκε μεγάλο οπότε το βάζω εδώ. Ας πω κι εγώ τι σκέφτηκα όταν διάβασα τα δέκα επιχειρήματα. 

1.  Όλοι ίδιοι είναι και σιγά μην αλλάξει τίποτα.

Άρα ας ακολουθήσουμε το δρόμο της μοιρολατρίας κι ας ανεχθούμε τη διαφθορά, την ασυδοσία και την κοινωνική αδικία που μας ταλαιπωρούν τόσες δεκαετίες. Ας μην τολμήσουμε να κάνουμε τίποτα, γιατί είμαστε αδύναμοι, φοβισμένοι και απογοητευμένοι. Ας περιμένουμε παθητικά το επόμενο σκάνδαλο, το επόμενο ξεπούλημα, το επόμενο θύμα. Κι ας αρκεστούμε στο να γκρινιάζουμε μεταξύ μας, κατηγορώντας όλους τους άλλους που σκέφτονται ακριβώς όπως εμείς. Μ’ αυτόν τον τρόπο, τουλάχιστον θα είμαστε σίγουροι ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Ποτέ.

η αποχή δεν είναι μοιρολατρία, είναι διαμαρτυρία όπως διαμαρτυρία είναι και η κατάθεση του εκλογικού βιβλιαρίου. Κανένα από τα κόμματα δεν έκανε τίποτα. Ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε ο ΣΥΝ ούτε το ΚΚΕ και φυσικά ούτε ο ΛΑΟΣ. Είχαν τόσα χρόνια δεκαετίες τώρα την δυνατότητα να κάνουν κάτι για το καλύτερο. Δεν έκαναν τίποτα ούτε οι κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση. Γιατί λοιπόν να πάω να τους ψηφίσω αφού απλώς θα συνεχίσουν να τα τρώνε; Ή μήπως πρέπει τελικά να ενδώσω στο καθεστώς του ότι εγώ θα αποφασίζω με την ψήφο μου ποιοι θα με ληστεύουν; Τουλάχιστον απέχοντας διατηρώ την αξιοπρέπειά μου δεν επιλέγω τον δήμιο μου.

2.  Δεν θέλω να στηρίξω αυτό το πολιτικό σύστημα.

Η δυνατότητα ψήφου δεν στηρίζει το υπάρχον πολιτικό σύστημα, εκτός κι αν σκοπεύεις να επιλέξεις ένα από τα δύο κόμματα που παραδοσιακά εναλλάσσονται στην εξουσία. Αντιθέτως, η αποχή συντηρεί τις μέχρι τώρα ισορροπίες και ευνοεί τις παρατάξεις που έχουν χτίσει τη δύναμη τους στην πελατειακή λογική και την οπαδική νοοτροπία. Αν θέλεις λοιπόν να δεις τον δικομματισμό να θριαμβεύει για άλλη μια φορά, πήγαινε για μπάνιο. Διαφορετικά, κάνε την παρουσία σου αισθητή με την ψήφο σου και άλλαξε το πολιτικό τοπίο. Με λίγη καλή τύχη, ίσως καταφέρουμε να δούμε κάποια στιγμή και απλή αναλογική στις βουλευτικές εκλογές. Η ευκαιρία υπάρχει, στο χέρι μας είναι αν θα την αφήσουμε να πάει χαμένη.

Η ψήφος (και όχι η δυνατότητα ψήφου) στηρίζει το σύστημα ως έχει αφού οι υποψήφιοι είναι μέρος του συστήματος. Η αποχή δεν το στηρίζει. Δεν είναι μόνο τα δύο μεγάλα κόμματα μέρος του συστήματος αλλά όλα τα κόμματα. Τι όφελος θα έχω αν ψηφίσω ΣΥΝ; Τι έκανε τόσα χρόνια ο ΣΥΝ στην αντιπολίτευση; Ποιό όφελος είχα εγώ ο ψηφοφόρος από την ύπαρξη του ΚΚΕ στην βουλή; Αφού είναι ανίκανοι ως αντιπολίτευση γιατί θα είναι ικανοί ως κυβέρνηση; Συνθήματα φτιάχνω και μόνος μου δεν χρειάζεται αντιπολίτευση.

3.  Δεν υπάρχει κανένα πολιτικό κόμμα με το οποίο ταυτίζομαι απόλυτα.

Υπάρχουν δεκάδες πολιτικά κόμματα που καλύπτουν ένα τεράστιο εύρος ιδεολογίας και μεθοδολογίας. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει κάποιο που να θεωρείς ιδανικό, σίγουρα υπάρχει κάποιο με το οποίο συμφωνείς περισσότερο. Μπες στον κόπο να ψάξεις τις θέσεις τους αναλυτικά, ιδίως αυτές που αναφέρονται σε θέματα που σε αφορούν άμεσα. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι πρέπει να επιλέξεις να ανήκεις κάπου, ούτε ότι θα πρέπει να εμπιστευτείς τα πάντα σε πρόσωπα που δεν μπορείς να ελέγξεις. Συμμετέχοντας σε εσωκομματικές διαδικασίες ή απλά ασκώντας πιέσεις σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, έχεις τη δυνατότητα να συνδιαμορφώσεις το κόμμα της επιλογής σου προς την επιθυμητή κατεύθυνση. Και φυσικά, έχεις κάθε δικαίωμα να το απορρίψεις στις επόμενες εκλογές και να προτιμήσεις κάποιο άλλο.

Ναι έχουμε από Βεργή μέχρι Καρατζαφύρερ. Τι ωραίες επιλογές όλες τους μα την αλήθεια…! Το μη χείρον βέλτιστο είναι η λογική αυτού του επιχειρήματος πράγμα που εγώ δεν μπορώ να το δεχτώ. Η κλίμακα είναι από τον γελοίο γραφικό μέχρι τον λήσταρχο πρωθυπουργό. Η γκάμα είναι τόσο περιορισμένη που πραγματικά προτιμώ να πάω για ψάρεμα. Ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω από τα προσφερόμενα και πάω να ψαρέψω. Αν δε συμμετάσχω στις εσωκομματικές τους διεργασίες τότε μετά βεβαιότητας θα γίνω κι εγώ κομματόσκυλο όπως έγιναν και οι άλλοι. Όμοιος ομοίω αεί πελάζει. Δεν είναι θέμα ταύτισης είναι θέμα επιλογής.

4.  Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να συμμετέχεις πέρα από το να επισκέπτεσαι την κάλπη κάθε τέσσερα χρόνια.

Και ποιος είπε ότι το ένα αναιρεί το άλλο; Από πού κι ως πού η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία αποκλείει τη συμμετοχή σε άλλου είδους δράσεις; Ή μήπως αν κάποιος πάει και ψηφίσει γίνεται αυτομάτως κομματικό στρατιωτάκι και του απαγορεύεται να στηρίζει δραστηριότητες που δεν εγκρίνει η ηγεσία της παράταξης του; Αυτά είναι αστεία πράγματα, όπως αστείο είναι και να νομίζει κανείς ότι όλες οι πορείες, όλες οι συνελεύσεις και όλες οι συλλογικές διεκδικήσεις μαζί μπορούν να υποκαταστήσουν το δημοκρατικό δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι. Το να αφιερώνει κάποιος χρόνο και ενέργεια από τη ζωή του για να ασχοληθεί με την πολιτική και μετά να φοβάται να πάει στις εκλογές να ψηφίσει ισοδυναμεί με κλωτσιά σε μία καρδάρα γεμάτη γάλα.

Το αναιρεί. Η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία αναιρεί το δικαίωμα εγώ να μπορώ να αναιρέσω την ψήφο μου. Γι αυτό και γεμίσαμε από ΘΑ. Διότι μετά την απομάκρυσνη εκ της κάλπης ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Κομματικό στρατιωτάκι μπορεί να μην γίνεται αλλά πως μετά θα τραβάει τα μαλλιά του είναι το πιθανότερο, όπως η εμπειρία διδάσκει. Το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι δεν αναιρείται με την αποχή απλώς δεν ξεφτιλίζεται. Παραμένει όμως δικαίωμα. Καλύτερα λοιπόν συμμετοχή σε όλα τ’ άλλα και ζυμώσεις μέχρι να κριθεί κάποιο κόμμα ως άξιο να κυβερνήσει.

5.  Η συνειδητή αποχή είναι πολιτική θέση.

Αόριστη και αόρατη, στο ίδιο ακριβώς τσουβάλι με την αποχή της άγνοιας και της αδιαφορίας. Χωρίς δυνατότητα να εκφράσει δημόσιο λόγο στο ευρύ κοινό. Χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση να προβεί σε αποτελεσματικές κοινωνικές δράσεις. Χωρίς εκπροσώπηση στη Βουλή, στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στα μέσα και στα θεσμικά όργανα. Και χωρίς πιθανότητα να παρέμβει στο εσωτερικό των πολιτικών παρατάξεων για να αλλάξει τις δομές και τη νοοτροπία τους. Ουσιαστικά, η “συνειδητή” αποχή το μόνο που κάνει είναι να φιμώνει την ιδεολογία από την οποία προέρχεται, επιτρέποντας να διαιωνίζονται τα αρνητικά στερεότυπα που προσάπτουν στον αντιεξουσιαστικό χώρο όλοι όσοι έχουν συμφέρον από τη δαιμονοποίηση του.

Αόριστα και αόρατα είναι τα κόμματα που τρέχουν μια φορά στα τέσσερα χρόνια για να μαζέψουν καμιά ψήφο και μετά αράζουν και μασουλάνε στης βουλής τα έδρανα. Ότι έχει κατά καιρούς αλλάξει έχει αλλάξει επειδή ο κόσμος εξ ανάγκης κατέβηκε στους δρόμους ανεξαρτήτως κόμματος. Ο λαός δεν χρειάζεται δημοκρατική νομιμοποίηση διότι αυτός είναι η δημοκρατία και η δημοκρατία αποφάσισε αποχή. Αποχή όχι από την πολιτική αλλά αποχή από την μιζέρια της γκάμας που του προσφέρεται. Αν δεν είχε η αποχή αντίκρυσμα δεν θα έτσουζε τόσο ώστε να παρακαλάνε τα κόμματα για την συμμετοχή μου. Υπάρχουν επειδή υπάρχω ως ψηφοφόρος. Αν τα αγνοήσω απέχοντας απλώς θα πάψουν να υπάρχουν. Έτσι αλλάζουν οι νοοτροπίες και όχι ψηφίζοντας για να επιλέξω τον κλέφτη που θα με κλέψει. Είδατε κόμματα πως τώρα που απέχω αρχίσατε να ξύνετε την κούτρα σας και να αναρωτιέστε γατί και τι να θέλω; Αν θέλετε να ψηφίζω θα το κάνω συνειδητά. Αλλιώς απέχω και πάλι συνειδητά. Δείξτε αν μπορείτε πολιτικό έργο για να πάρετε ψήφο. Οι προκαταβολές και τα ρεβεσέδια τέλος. Αρκετά φάγατε.

6.  Είμαι οπαδός της αμεσοδημοκρατίας και δεν πιστεύω σε εκπροσώπους.

Ωραία, και πώς ακριβώς θα φτάσουμε κάποια στιγμή στην ουτοπία της αμεσοδημοκρατίας; Με επανάσταση; Ας είμαστε σοβαροί… Μέχρι να το επιτρέψουν οι τεχνολογικές και κοινωνικές εξελίξεις θα είμαστε αναγκασμένοι να συμβιβαζόμαστε σε εκδοχές του σημερινού μοντέλου. Με εκπροσώπους που – σε έναν ιδανικό κόσμο – θα έχουν τις ικανότητες και το ήθος να διαχειριστούν περίπλοκα ζητήματα που καμία μαζική συνέλευση δεν μπορεί να λύσει. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε την κλίμακα για την οποία συζητάμε. Η Ελλάδα έχει κάπου έντεκα εκατομμύρια πολίτες, η Ευρωπαϊκή Ένωση μισό δισεκατομμύριο. Χωρίς εκπροσώπους και φορείς δεν είναι εφικτό να λειτουργήσει το σύστημα. Και για να γίνει το σύστημα πιο δίκαιο και πιο αποτελεσματικό είναι απαραίτητες οι εκλογές. Η προοπτική να μην υπάρχει καθόλου σύστημα είναι απλά αφελής, εκτός αν κάποιος ονειρεύεται μία Ευρώπη που θα αποτελείται από εκατομμύρια ολιγομελή και αυτόνομα κοινόβια. Τελευταία φορά που συνέβη κάτι ανάλογο πάντως ήταν λίγο μετά την εποχή των παγετώνων.

καταρχήν η άμεση δημοκρατία έχει εκπροσώπους. Αντιπροσώπους δεν έχει όπως το σημερινό μας πολίτευμα της αντιπροσωπευόμενης δημοκρατίας. Κατά δεύτερον όποιος την θεωρεί ουτοπία αποκλείεται να καταλάβει περί τίνος πρόκειται. Επαναστάσεις υπάρχουν πολλών ειδών και ναι με επανάσταση μόνο μπορεί να επιτευχθεί και το λέω σοβαρότατα. Οι εκλογές είναι πάντα απαραίτητες αλλά όχι κάθε τέσσερα πέντε χρόνια και χωρίς δικαίωμα ανάκλησης τους εκλεγμένου. Αυτό δεν είναι δημοκρατία είναι κοινοβουλευτισμός και χρειάζεται μια πολιτισμική επανάσταση που θα την ανατρέψει. Η επανάσταση αυτή έχει ήδη αρχίσει και μια βόλτα στις παραλίες την Κυριακή των εκλογών θα σας πείσει. Η τέλεια επανάσταση. Καθαρή και ήσυχη. Αναρχική. Αν δεν αλλάξουν τα κόμματα θα αλλάξουμε εμείς και τότε δεν θα μπορείτε να κάνετε τίποτα ω πολιτικοί.

7.  Καλύτερα να κάνουμε εκλογική απεργία για να ρίξουμε το σύστημα.

Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ και πουθενά, κι ούτε πρόκειται. Μάλιστα, όσες φορές επιχειρήθηκε συντονισμένα είχε καταστροφικά αποτελέσματα. Όπως και να ‘χει, είτε το ποσοστό αποχής στις ευρωεκλογές φτάσει το 30% είτε το ξεπεράσει, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να φτάσει στο σημείο να ακυρώσει την όλη διαδικασία. Ακόμα κι αν μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο στο μέλλον όμως, το μόνο που θα συνέβαινε θα ήταν να εκλείψει ο κοινοβουλευτισμός, ανοίγοντας το δρόμο σε αυτόκλητους “σωτήρες” να αντικαταστήσουν το δημοκρατικό πολίτευμα με τη δικτατορία της αρεσκείας τους. Θέλεις να συμβάλλεις σε μία τέτοια προοπτική;

τώρα πραγματικά φοβήθηκα. Ή Καραμανλής ή τανκς; Ο Γκάντι έδιωξε ολόκληρο στρατό απεργώντας και δεν θα διώξουμε εμείς τους πολιτικούς; Χμμ δεν νομίζω. Θεωρήστε κύριοι πολιτικοί πως έχετε πάρει ήδη πόδι. Διότι αν στο 30% αποχής βάζετε λυτούς και δεμένους να με κυνηγούν στην παραλία για να ψηφίσω τότε στο 60% αποχής τι θα κάνετε; Χούντα; Και πάλι δεν φοβάται ο λαός. Έχει περάσει πολλές χούντες θα περάσει και αυτή. Διότι μάλλον δεν έχετε αντιληφθεί πως το ότι απέχω και πάω για ψάρεμα σημαίνει πως είμαι αποφασισμένος να το τραβήξω στ’ άκρα. Διότι όχι ψήφο αλλά φτύσιμο θέλετε όμως για να ξεθυμάνω πάω καλύτερα παραλία να πάρω λίγο αέρα και σας αγνοώ. Ειρήνη να έχουμε πάνω απ’ όλα όμως όχι απειλές στον λαό. Αφήστε τον κόσμο στην παραλία και αν θέλετε ψήφο δείξτε έργο. Για απειλές δεν σας παίρνει.

8.  Αν υπήρχε ενωμένη και ισχυρή αριστερά θα πήγαινα να ψηφίσω.

Και πώς ακριβώς περιμένεις να υπάρξει όσο δεν ψηφίζεις; Σα να μην έφτανε το ανοιχτό τραύμα της μακρόχρονης διάσπασης, από τη στιγμή που αποφασίζεις να απέχεις συντηρείς τα μικροπολιτικά παιχνίδια, την ηττοπάθεια, την οπισθοδρόμηση, την πόλωση, τον παλαιοκομματισμό και τη μίζερη καθαρολογία των ευκαιριακών μικρομάγαζων. Το χειρότερο όμως είναι ότι άθελα σου ενισχύεις όλα τα κόμματα που βρίσκονται στον ιδεολογικό αντίποδα όσων πιστεύεις. Αν θέλεις μια καλύτερη και ενωμένη αριστερά λοιπόν, δεν έχεις παρά να ψηφίσεις το κομμάτι που θεωρείς περισσότερο υγιές και να βοηθήσεις να αναδειχτούν τα πρόσωπα που εμπιστεύεσαι περισσότερο. Κι αν δεν μπορείς να αποφασίσεις ποια αριστερά θέλεις, τουλάχιστον ψήφισε κάποιο μικρό και ανώδυνο κομμάτι της ώστε να αυξήσεις τη συνολική δυναμική της.

Και όταν σας ψήφιζα σας είδα πόσο ενωμένοι και ισχυροί ήσασταν. Όσο περισσότερο σας ψήφιζα τόσο περισσότερο τρωγόσασταν μεταξύ σας. Για να μην συνεχίσω λοιπόν να συντηρώ τα μικροπολιτικά παιχνίδια, την ηττοπάθεια, την οπισθοδρόμηση, την πόλωση, τον παλαιοκομματισμό και τη μίζερη καθαρολογία των ευκαιριακών μικρομάγαζων πάω παραλία σας λέω. Για να μην τα πάρω στο κρανίο και ξεπατώσω την πλατεία συντάγματος μαζί με την βουλή πάω παραλία και δεν θέλω να ψηφίσω ούτε το κάποιο μικρό ανώδυνο κομματάκι της αριστεράς και της δεξιάς. Ας μείνουν στην βουλή μόνο οι φασίστες στην τελική. Έτσι και αλλιώς πάμε για επανάσταση όπως ξαναείπα οπότε δεν έχει καμία σημασία. Και μόνο οι αριστεροί να μείνουν (λες και οι αριστεροί δεν είναι φασίστες) πάλι η επανάσταση γίνεται. Διότι σκοπός είναι να μην μείνει κανένας από αυτούς. Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα που λέει και το τραγούδι στην παραλία.

9.  Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες.

Κι αν η αποχή μπορούσε να απειλήσει το κατεστημένο δεν θα την συνιστούσαν τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης. Από την Αυριανή μέχρι τον Πρετεντέρη, κι από τον Παπαχελά μέχρι το Άλτερ, η καθεστωτική προπαγάνδα επιμένει να προωθεί την αποχή ως μορφή διαμαρτυρίας κατά του πολιτικού συστήματος. “Πηγαίνετε για μπάνιο”, “εκμεταλλευτείτε το τριήμερο”, “μαυρίστε τους κάνοντας ηλιοθεραπεία”. Οι στυλοβάτες της διαπλοκής γνωρίζουν πολύ καλά ότι κάθε χαμένη ψήφος συντηρεί τα ποσοστά των δύο μεγάλων κομμάτων. Θα τους κάνεις τη χάρη;

Τα μέσα μαζικής Εξημέρωσης δεν μπορούν να μην την αναφέρουν. Η δουλειά τους είναι να καταγράφουν την πραγματικότητα και η πραγματικότητα αυτή την στιγμή είναι στην παραλία. Για αρκετές δεκαετίες τα ΜΜΕ συνιστούσαν την συμμετοχή κόντρα στην λαϊκή βούληση και υπό την καθοδήγηση των κομμάτων σας. Άλλωστε τα περισσότερα από αυτά είναι επίσημα όργανα των κομμάτων. Αλλά αν τώρα που το πράγμα σας έχει ξεφύγει εντελώς δεν το καταγράψουν τότε δεν θα έχουν πιά λόγο ύπαρξης. Που σημαίνει αγαπητοί πως θα πάω παραλία και δεν θα πάρω ούτε εφημερίδα μαζί. Και προκειμένου τουλάχιστον να πάρω μια εφημερίδα (μήπως και δεν χαθεί ολοκληρωτικά ο έλεγχος) καταγράφουν και ακολουθούν την κίνηση. Αλλιώς θα τα πάρει και αυτά η μπόρα. Κατά τ’ άλλα πράγματι αν οι εκλογές (με την σημερινή τους μορφή) μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο τότε θα ήταν παράνομες. Ούτε τα πρόσωπα στην βουλή δεν μπορούν να αλλάξουν οι εκλογές πόσο μάλλον τον κόσμο. Αν θέλετε ψήφο αλλάξτε λοιπόν το σύστημα το εκλογικό όχι μόνο σε απλή αναλογική αλλά με δικαίωμα ανάκλησης και τακτικά δημοψηφίσματα. Τουλάχιστον αυτά γι αρχή και μέχρι να τα κάνετε θα είμαι παραλία.

 

10.  Δεν πιστεύω στην δημοκρατία.

Το μόνο σύστημα στο οποίο δεν έχουν οι πολίτες δικαίωμα ψήφου είναι η δικτατορία – του χουντικού, του μονάρχη ή του προλεταριάτου. Ακόμα και στην αναρχία, η έννοια της αμεσοδημοκρατίας στηρίζεται στις ομόφωνες αποφάσεις ενός συνόλου. Λυπάμαι που σου το λέω λοιπόν, αλλά αν δεν πιστεύεις στη δημοκρατία, όποια λέξη και να χρησιμοποιείς για να περιγράψεις τον εαυτό σου, είναι καιρός να παραδεχτείς ότι είσαι απλά άλλος ένας φασίστας.

Αυτό που έχουμε δεν λέγεται δημοκρατία.  Λέγεται προεδρευόμενη κοινοβουλευτική αντιπροσωπευόμενη δημοκρατία ή αλλιώς ρεπούμπλικα και είναι μια παραλλαγή της ρωμαϊκής συγκλήτου όπου κάθε τέσσερα χρόνια το ποίμνιο καλείται να αποφασίσει ποιός θα… αποφασίζει για τα επόμενα τέσσερα χρόνια οριστικώς και αμετακλήτως. Σε όποιον δεν αρέσει αυτό δεν είναι απαραίτητα φασίστας. Δημοκρατία δε έχει μόνο η ιδεολογία της αναρχίας όπου αποφασίζει το σύνολο των πολιτών για όλα όσα το αφορούν κι εμένα το αναρχικό μυαλό μου αποφάσισε βουρ για παραλία. Αυτή την φορά ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥΣ και όχι για το καλό μου. Διότι πήρε ανάποδες στροφές το μυαλό μου. Διατηρώ λοιπόν το δικαίωμα ψήφου για να ψηφίσω όποιον εγώ θέλω και όποτε εγώ θέλω όχι όποιον τα κόμματα θα μου υποδείξουν όποτε θέλουν αυτά. Διότι και αυτό φασισμός είναι αλλά έντεχνα κρυμμένος. Ας μείνουν λοιπόν να ψηφίσουν οι φασίστες μεταξύ τους, έτσι και αλλιώς είπαμε, η επανάσταση έχει ήδη αρχίσει και θα είναι μια τρομαχτικά ήσυχη επανάσταση.

ΥΣ φέτος για πρώτη φορά μάλλον θα μπεί και το κόμμα των οικολόγων πράσινων στην ευρωβουλή. Θα τους ψηφίσουν πολλοί από αυτούς που θα ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα ακλουθώντας τέτοιου είδους παροτρύνσεις. Αν οι οικολόγοι πράσινοι αποδειχθεί πως επίσης δεν κάνουν τίποτα (πολύ πιθανόν διότι το ίδιο το σύστημα δεν θα τους αφήσει ακόμα και αν θέλουν) τότε στις επόμενες εκλογές υπολογίστε και αυτών το ποσοστό στην παραλία.

Θεωρήστε το ως έσχατη ευκαιρία που δίνει ο λαός. Μετά δεν θα υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία για το σύστημα.