Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

25 Μαΐου 2009

Διερωτώμαι…

Μετά την ανάγνωση του Αρχιμήδειου παλίμψηστου μας προέκυψε πως ο Αρχιμήδης γνώριζε τις πρακτικές του διαφορικού και του ολοκληρωτικού λογισμού και πως χρησιμοποιούσε την έννοια του απείρου με άνεση. Δεν μου προκαλεί έκπληξη το γεγονός ούτε θέλω να αρχίσω πάλι τα περί καταστροφών και οπισθοδρόμησης του πολιτισμού που επέφερε ο χριστιανικός μεσαίωνας. Δεν θέλω καν να αναφερθώ σε ποιο σημείο θα βρίσκονταν ο πολιτισμός σήμερα αν δεν τα είχε ξεπατώσει όλα ο άθλιος καλογερισμός. Δεν θέλω να το κάνω διότι ενώ είναι γεγονός θα περιοριζόταν σε υποθέσεις και δεν έχω όρεξη για υποθετικές κουβέντες. Ότι έγινε, έγινε και το ζητούμενο για μένα είναι να μάθουμε από αυτό το πάθημα για να μην ξαναπάθουμε.

Όμως σκέφτομαι κάτι άλλο. Η αποδείξεις των ανώτερων γνώσεων που είχαν από τότε και η ιστορική εξέλιξη της εξαφάνισης αυτών από τα ιερατεία και την εξουσία με κάνει να βγάζω ένα συμπέρασμα που καθόλου μα καθόλου δεν μου αρέσει.

Ας τα πάρω λοιπόν με την σειρά.

Ο ελληνικός πολιτισμός ως γνωστό έδωσε πρώτος στην ανθρωπότητα τις επιστήμες. Ήταν ο πρώτος που στηριζόμενος πάνω στις επιστημονικές αρχές έφτασε την γνώση σε ύψη δυσθεώρητα και πρωτοφανή για την τότε εποχή. Το πρόβλημα ήτανε λοιπόν η αφομοίωση της εκρηκτικής αυτής γνώσης από τον πολύ κόσμο. Σαφώς για πρώτη φορά δημιουργήθηκαν σχολές, ακαδημίες, λύκεια, αλλά ο απλός αγρότης για παράδειγμα δεν μπορούσε να έχει πρόσβαση σε αυτές. Από ένα σημείο όμως και μετά και αφού άρχισαν όλες εκείνες οι σχολές να παράγουν όλο και περισσότερους μορφωμένους ανθρώπους έφτασε στο σημείο όπου πλέον η γνώση άρχισε να διαχέεται σχεδόν παντού. Μπορεί ναι μεν η απομονωμένη κοινότητα των ορεινών περιοχών να μην είχε πρόσβαση στις σχολές απευθείας όμως οι δάσκαλοι είχαν κατακλύσει κυριολεκτικά τον ελλαδικό και όχι μόνο χώρο. Με λίγα λόγια άρχισε η γνώση να κυκλοφορεί ευρύτερα στον κόσμο και όλο και περισσότεροι μορφώνονταν. Αυτό όμως από ένα σημείο και μετά έγινε επικίνδυνο για την εξουσία και την δεισιδαιμονία. Είναι επίσης γνωστό πως όπου εδραιώνεται η γνώση υποχωρούν η εξουσίες . Έτσι λοιπόν έπρεπε να οπισθοχωρήσει η γνώση για να συνεχίσει να υπάρχει η εξουσία. Ένωσαν λοιπόν τις δυνάμεις τους η θρησκευτική και πολιτική εξουσία και κατάφεραν τότε να εξαφανίσουν την γνώση οδηγώντας την ανθρωπότητα στον μεσαίωνα.

Φτάσαμε λοιπόν στον διαφωτισμό όπου και πάλι η γνώση πήρε τα πρωτεία και άρχισε να πιέζει την εξουσία ώσπου ερχόμαστε στο σήμερα που ο πολιτισμός ακολουθώντας τα χνάρια του ελληνικού τρόπου όχι μόνο ανέπτυξε τις επιστήμες, τις τέχνες και τα γράμματα, αλλά ειδικά σήμερα με την βοήθεια της τεχνολογίας άρχισε να διαχέει όλες αυτές τις γνώσεις με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς πρωτοφανείς και πάλι για την ανθρωπότητα προς όλους όσους ενδιαφέρονται, αλλά ταυτόχρονα κάνοντας και μέτοχους αυτής ακόμα και τους αδιάφορους. Είναι νομίζω εύκολο να γίνει κατανοητό πως όλη αυτή η ανάπτυξη θα γίνει και πάλι τροχοπέδη για την εξουσία της όποιας μορφής. Ε λοιπόν σε αυτό το σημείο νομίζω πως βρισκόμαστε σήμερα. Η γνώση έχει αρχίσει να πιέζει ασφυκτικά και πάλι την πολιτική και την θρησκευτική εξουσία. Είμαι της γνώμης πως για άλλη μια φορά αυτές οι εξουσίες θα συμμαχήσουν και θα γίνει μια προσπάθεια να επέλθει ένας νέος μεσαίωνας. Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν; Πως μπορούμε να αντιδράσουμε ώστε να μην επιτρέψουμε να συμβεί ξανά μια τέτοια συμφορά; Ποιο είναι το μάθημα που πρέπει να εφαρμόσουμε στην πράξη για να μην πάθουμε τα ίδια και χειρότερα; Διερωτώμαι…

8 σχόλια:

  1. Φαίνεται ότι η ιστορία κύκλους κάνει γενικώς και δεδομένων των δημογραφικών εξελίξεων, της σταδιακής εξάντλησης των πρώτων υλών και της δυσκολίας παραγωγής αρκετών τροφίμων, ένας νέος μεσαίωνας (ή τεχνολογική στασιμότητα) δείχνει αρκετά πιθανός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τεχνολιγική στασιμότητα; χμμμ λάθος μου φάινεται. Θα προτιμούσα την πληθυσμιακή στασιμότητα και την στροφή της ενεργειακής πολιτικής. Πως γίνεται όμως αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ σωστά το θέτεις, Κλεότορα. Τι δέον γενέσθαι, λοιπόν; ... θέλει πολύ σκέψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. θέλει πολύ σκέψη και όχι μόνο. Θέλει όλοι να σκεφτούμε πολύ επ' αυτού και να συναποφασίσουμε ΟΛΟΙ! Άλλη μεγάλη δυσκολία αυτή. Πως θα ξεκουνηθεί το ποίμνιο να κάτσει να σκεφτεί το μέλλον των παιδιών του αντί να ασχολείται με τις συνήθεις βλακείες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φίλε Κλείτωρα,

    αυτή η γνώση που αναφέρεις κάνει την διαφορά στο που θα στραφεί ο άνθρωπος. Θα εξημερωθεί χρησιμοποιόντας την, ή θα αποκτηνωθεί κάνοντας τις συνήθεις βλακείες όπως λες.
    Καλώς ή κακώς είμαι της άποψης ότι κάνει ο καθένας μόνος του. Αν οργανωθούν κάποιοι σε λίγα ή πολλά χρόνια θα γίνουν σαν τις εξουσίες που αναφέρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. α ιπτάμενε ολλανδέ κι εγώ της ίδιας γνώμης είμαι αλλά για να μπορείς να λειτουργήσεις μόνος σου πρέπει να έχεις και το υπόβαθρο. Πρέπει να περνάει το μυαλό σου βάσανα πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η ανάγκή της εξουσίας, λόγω της φύσης της (διατήρηση κεκτημένων), μπορεί ανα θέλει.
    Όμως η ίδια η ουσία της ζωής, η εξέλιξη, είναι πια σε τέτοιο σημείο που δεν μπορεί να επιστρέψει. Όσο υπάρχει το διαδίκτυο και μπορεί ο καθένας να γράφει μόνο προς αυτ'η την κατεύθυνση θα κινηθούν τα πράγματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. και αν αρχίσουν αντί βιβλία αυτή την φορά να καίνε αναρτήσεις; Είχαμε ξανά στην ιστορία μεγάλα πισωγυρίσματα. Τι θα αποτρέψει άλλο ένα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails