See See Rider

Kenny Burrell - See See Rider

For What It's Worth κι άντε να βγάλεις άκρη…

Sergio Mendes & Brasil 66 - For What It's Worth

πρωτοβρόχια

Thunder Walk by George Benson

παραπάει το θέμα

τι έγινε; πάλι εκλογές; δοκιμάστε μαλάκες, δοκιμάστε τους όλους!

εγώ λέω να εκλέγουμε κυβέρνηση μια φορά τον μήνα αλλά οι βουλευτές να συνεχίσουν να είναι αμετάκλητοι επαγγελματίες.

Jimmy Smith Got My mojo Working

‘Ολα είναι δρόμος

Τρυπες - Ολα ειναι δρομος

ημέρα μνήμης και σημειώνω

καλό μου ημερολόγιο περιμένω αναμένω. Αν τα δικαστήρια δεν τους κλείσουν όλους τους ναζί φυλακή για πάντα τότε…..

Ektos Elegxou Anthem - Killah P

έχει πέσει πολλή μαυρίλα…

The Raven The Alan Parsons Project

στο διάολο για μια δεκάρα λέμε!

Tinsley Ellis-To The Devil For A Dime

I got a traveling bones, On the day I was born
I left my only home, To find what I'm looking for
They say the world must be round, So I sailed the seven seas
But searching for a brand new world, Is getting the best of me
(Chorus) I could sell my soul to the devil for a dime
Sell my soul to the devil for a dime
I could sell my soul to the devil for a dime
Sell my soul to the devil for a dime
I worked twenty-five years, On that assembly line
Until they finally made that gear, Took away that job of mine
Now I'm out here on this corner, I got holes in both my shoes
I got no where to turn, I've got nothing to lose
Except these blues
(CHORUS)
(GUITAR SOLO)
I been on this boulevard, Since nineteen sixty-nine
My finding work was so hard. Thought about stepping over the line
Now I know someday my ticket, My ticket number's got to win
Now a cold, cold wind is blowing, Down the back of my coat again
It's such a sin
(CHORUS)
(GUITAR SOLO w/refrain.)
I could sell my soul to the devil for a dime

χαΐνης κι εγώ με τους χαΐνηδες μιλώ και τραγουδώ για μένα

«Ωσάν το έρημο δεντρί
που 'ναι στα όρη απάνω
μ' αρέσει νά 'μαι αμοναχός
με τσι πολλούς δεν κάνω

Κι άμας ο κόσμος σκοτεινιά
γεμίζει να γυρίζω
Χαΐνης και τση χαραυγής
τσ' ελπίδες να σκορπίζω»

ΧΑΪΝΗΔΕΣ-"Ο ΧΑΪΝΗΣ"

 

 

Τελικά, οι Χαΐνηδες, παρά τα δημοσιεύματα που μιλούσαν για διάλυση, είναι εδώ και συνεχίζουν;
Όπως έχω πει οι Χαΐνηδες δεν είναι συνονθύλευμα προσώπων. Οι Χαΐνηδες είναι ένα παιδικό σκίτσο και αυτή η ζωγραφιά δεν σκίζεται. Όλοι οι άνθρωποι που έχουν περάσει από το σχήμα, που παίζουν στο σχήμα ή που θα παίξουν στο σχήμα, όλοι αυτοί έχουν μία σχέση ιερής συνάφειας. Οι Χαΐνηδες διαλύονται πολλές φορές, όπως ακριβώς και ένας ζωντανός οργανισμός. Εκατομμύρια σκέψεις πεθαίνουν, άλλες τόσες γεννιούνται, με τα όνειρα το ίδιο.

Ποιες είναι οι πρώτες αναμνήσεις από τη δημιουργία του συγκροτήματος;
Οι Χαΐνηδες «φύτρωσαν» στο γόνιμο μέρος του νεόδμητου τότε πανεπιστημίου Κρήτης που είχε την τύχη να έχει αυτή την εποχή πολλούς φωτισμένους δασκάλους, όλων των ειδών. Πολλές ιδέες να κυκλοφορούνε. Πολλές ουτοπίες να ανεμίζουν στον αέρα. Και η περιρρέουσα συνθήκη ήταν μία συνθήκη δημιουργικής ανησυχίας. Αυτές λοιπόν οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες ευνόησαν τη γέννηση του συγκροτήματος.

Η κοινή μουσική επιρροή σας θα λέγατε ότι είναι η κρητική μουσική παράδοση;
H μητρική μου γλώσσα είναι η κρητική. Όμως, ακούστε κάτι παράδοξο: όταν εμείς μεγαλώναμε στα χωριά δεν ξέραμε τι είναι η κρητική μουσική. Ό,τι αγαπούσαμε ήταν δικό μας. Εάν τραγουδούσαμε, δηλαδή, το «όσο βαρούν τα σίδερα», δικό μας το λέγαμε. Δεν έχει σημασία αν ήταν από τα βόρεια, αστικά παράλια της Κρήτης. Όταν τραγουδούσαμε ένα συρτό χανιώτικο, δικό μας το λέγαμε. Όταν τραγουδούσαμε το «αποβραδίς ξεκίνησα μ’ ένα παλιό μου φίλο» του Μπαγιαντέρα, αν δεν απατώμαι, δικό μας το λέγαμε. Όταν τραγουδούσαμε το «Εν Ιορδάνει βαπτιζομένου Σου Κύριε» το ίδιο. Το σωστό είναι «ψάλλαμε», αλλά εμείς το τραγουδούσαμε. Ξέρετε, όταν μια κοινωνία παρακμάζει πολιτισμικά αρχίζει και κοιτάζει το παρελθόν. Κάνει ανασκόπηση και βάζει ό,τι έχει και δεν έχει σε ντουλαπάκια. Αυτή είναι βέβαια μία διαδικασία κατάταξης για να τονωθεί ένα συλλογικό «εγώ». Από την άλλη όμως, έχεις, σ’ αυτή τη διαδικασία κατάταξης, πολλές φορές νοητική στρέβλωση, γιατί χάνεις την ενέργεια αλληλεπίδρασης των μερών. Δεν βλέπεις τα πράγματα ολιστικά.

Οι Χαΐνηδες παίρνουν στοιχεία από το παρελθόν και με ένα γόνιμο τρόπο τα φέρνουν στο σήμερα;
Δεν υπάρχει παρθενογένεση. Δεν θα υπήρχε ο Μπαχ αν δεν υπήρχε ο Παλεστρίνα. Δεν θα υπήρχε ο Ξυλούρης αν δεν υπήρχε ο Χαρίλαος, δεν θα υπήρχε η τζαζ αν δεν υπήρχαν τα blues, τα blues δεν θα υπήρχαν αν δεν υπήρχαν τα αφρικάνικα…
«Η ζωή μας δε θα γίνει καλύτερη αν εμείς εξασκούμε με συνέπεια την τέχνη μας. Ο κόσμος θα αλλάξει πραγματικά αν, όλοι και όλες, μάθουμε να κάνουμε τη ζωή μας τέχνη». Με ποιο τρόπο μπορεί ο καθένας να το κάνει αυτό; Πειραματιζόμενος και ακολουθώντας το δρόμο των θεών και των ηρώων του.

Έχει ιδιαίτερο «φορτίο» αυτή η συναυλία για σας;
Είμαστε εναντίον των συμβατικών, επετειακών γιορτών. Δεν κάνουμε μνημόσυνα. Σας θυμίζω τη ρήση του κυνικού Διογένη που είπε: «Ουκ ανδρός σοφού πάσα ημέρα εορτή ει», δεν είναι δηλαδή για τον κάθε σοφό άνδρα κάθε μέρα γιορτή; Έπειτα, αυτό που επιδιώκουμε με την κάθε συναυλία είναι να συνεξελίξουμε μία τελετή. Από το αρχαιοελληνικό απαρέμφατο «τελευτάω» που σημαίνει να αποθνήσκεις, να πεθαίνεις. Δεν ήρθαμε να μοιράσουμε δώρα διασκέδασης ή δώρα ευχαρίστησης. Αυτά τα δώρα ανήκουν στην κατηγορία της ρήσης: «Φοβού του Δαναούς και δώρα φέροντες». Είναι επικίνδυνα δώρα. Εμείς για το μόνο λόγο που κάνουμε τέχνη, είναι να μπορούμε να συνεξελίξουμε μαζί με όλα τα τυχαία έμβια και άβια όντα μια τελετή. Που αυτή θα είναι θάνατος του παλιού εαυτού μας μέσα από την καταβύθιση στη συλλογική συνειδητότητα. Αυτός είναι και ο σκοπός της τελετής εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Ένα πολύ καλό παράδειγμα είναι η γιορτή του αρχηγού, του Μαζεστίξ, στον Αστερίξ: Εκπλήσσεται κάθε χρόνο που του κάνουν δώρο τις ίδιες ασπίδες, τα ίδια ψάρια, τα ίδια μενίρ. Κι όμως γίνεται τρομερή γιορτή. Γιατί, τελικά, αν δείτε σε παραλληλισμό τις τελετές του Χριστού, τις τελετές του Όσιρη, του Διόνυσου, του Ταμούζ, του Θορ, του Άδωνη, της Ίσιδος… όλες αυτές οι τελετές ήταν τελετές θεοφαγείας και θεογονίας. Όλες ήταν ίδιες τελετές, με τον ίδιο τρόπο, κι όμως όλες αναγεννούσαν ένα καινούριο εαυτό. Κάθε φορά βέβαια, είναι διαφορετικές, γιατί η φύση δεν είναι ντετερμινιστική. Αλλά, η διαφορετικότητα έγκειται ότι κάθε φορά είμαστε όλοι διαφορετικοί. Τα έργα τέχνης είναι λυγερόκορμες κοπελιές που η κάθε ερμηνεία δίνει και ένα διαφορετικό μενταγιόν, ένα διαφορετικό στολίδι. Οπότε και οι άνθρωποι εξελίσσονται στην πορεία του χρόνου και τα έργα τέχνης. Βασικά, αυτό ισχυρίστηκε και μία θεωρία που άλλαξε τον πλανήτη μας όσο καμιά άλλη. Η κβαντομηχανική που λέει ότι ο παρατηρητής και το παρατηρούμενο είναι εξαρτημένα, επηρεάζει το ένα τ’ άλλο.

Είναι μια μεγάλη μουσική οικογένεια οι Χαΐνηδες;
Είμαστε ναυτικοί της στεριάς. Είμαστε σ’ ένα ποντοπόρο πλοίο που από κάπου έφυγε και δεν ξέρουμε πού πάει. Ο καθένας έχει το ρόλο του. Άλλος είναι στο κατάρτι βιγλάτορας, άλλος είναι ο τιμονιέρης, άλλος ο καπετάνιος, άλλος ο μαραγκός. Όλοι 25 χρόνια παίρνουμε τα ίδια χρήματα και το θεωρώ επαναστατικό. Σ’ αυτό το ποντοπόρο πλοίο εκτός του ότι κι ο τιμονιέρης κι ο μαραγκός παίρνουν τα ίδια χρήματα, το πλοίο δεν μπήκε ποτέ στην υπηρεσία κανενός βασιλιά, κανενός σουλτάνου, κανενός χάνου, κανενός δεσπότη, κανενός εφοπλιστή… δεν συναλλάχτηκε με καμία εξουσία. Επίσης, έχεις την ευκαιρία, επειδή περνούμε μέρες και νύχτες μαζί στη θάλασσα των συναισθημάτων, να γνωρίσεις τον άλλον, να γνωρίσεις την πατρίδα του, τη γειτονιά του, τα παιδικά του χρόνια, την κοσμοαντίληψή του, να δεις ανθρώπους που μπαρκάρουν, ανθρώπους που ξεμπάρκαραν γιατί δεν αντέξανε τη σκληρή ζωή της θάλασσας, ανθρώπους που σ’ αφήσανε μια βαθιά μελωδική πληγή όταν ένας συνεργάτης φεύγει για το μακρινό τον τόπο που δεν έχει γυρισμό. Και όλα αυτά χαράξανε τη μνήμη μας και καταστήσανε οικογένειά μας το τσούρμο του καραβιού και πατρίδα μας αυτό το παλιοκάραβο.

Η γνώμη σας για την στρατευμένη τέχνη;
Η στρατευμένη τέχνη είναι παρηκμασμένη και εγκαταλελειμμένη από καιρό. Η στρατευμένη τέχνη, με σπάνιες εξαιρέσεις, ήταν χοντροκομμένη και γκροτέσκο. Ποια είναι όμως η απάντηση: όταν δεν χωρίζεις τον εαυτό σου σε ερωτικό εαυτό, σε πολιτικό εαυτό, σε κοινωνικό εαυτό, τότε από το έργο σου θα βγούνε όλα τα βέλη. Θα βγούνε τόσο τα βέλη του έρωτα, όσο και τα βέλη της πολιτικής σου στάσης και της οραματικής σου κατεύθυνσης. Δεν χρειάζεται δηλαδή εσύ να κάνεις κάτι μηχανιστικό γιατί αυτό στηρίζεται στην κατάτμηση, στη διάσπαση, ενώ η πραγματική, αληθινή τέχνη είναι η ένωση.

Τι θα ψηφίσετε στις εκλογές;
Δεν πιστεύω στην πολιτική της ανάθεσης. Ψηφίζω κάθε δευτερόλεπτο. Δεν περιμένω να ψηφίσω όποτε μου πουν οι άλλοι, δεν συμμετέχω στην κοινοβουλευτική γιουροβίζιον. Πιστεύω ότι τα κοινοβούλια έχουν καταληφθεί από τις αγορές. Το πολιτικόν έγινε αγοραίον. Η ουτοπία αποδήμησε σαν πουλί τόσο από τα κοινοβούλια, όσο και από τους ναούς των εκκλησιών. Η ουτοπία βρίσκει καταφύγιο αυτή την εποχή μόνο σε μια ισχνή μειοψηφία ανθρώπων και συλλογικοτήτων που με αυταπάρνηση κάνουν τέχνη. Οπότε, λοιπόν, θεωρώ τώρα ότι το πολιτικόν εδράζεται στην αυταπάρνηση των μειοψηφιών που βρίσκονται πάνω στη σκηνή. Η πολιτική με την καθιερωμένη έννοια της αντιπροσώπευσης είναι πια μια στείρα μεγαλοκοπέλα, η οποία δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα, οπότε οτιδήποτε έρθει στο μέλλον, θα έρθει από τις ουτοπίες που ζυμώνονται μέσα από τις αυταπαρνήσεις του βασικού κοινωνικού ιστού. Ούτως ή άλλως η ανθρωπότητα κυοφορεί έναν καινούριο ανθρωπολογικό τύπο αιώνες τώρα. Ξέρουμε πολύ καλά ότι η πλανητική διαχείριση των αγαθών από οποιοδήποτε πολιτικό σύστημα μέχρι τώρα οδήγησε σε απογοήτευση και επίσης απειλεί με οικολογική καταστροφή τον πλανήτη που θα συντελεστεί τόσο βίαιη που ο άνθρωπος θα χρειαστεί να μεταναστεύσει…

Με ποιον ξένο καλλιτέχνη θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Πολλούς ανθρώπους θαυμάζω στον κόσμο. Το αν συνεργαστώ με κάποιον ή όχι δεν το αποφασίζω εγώ. Τα γεγονότα πραγματώνονται μόνα τους και μας καλούν κάθε φορά να συμβάλλουμε στην αυτοπραγμάτωσή τους. Οπότε το μόνο πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να ξεπετρίζεις το χωράφι σου με τη μεγαλύτερη αγάπη και ζήλο και όταν βρέξει ο ουρανός θα δείξει τι λούλουδι θα φυτρώσει. Οι συνεργασίες είναι μέρος όλου αυτού του κύκλου, οπότε προκύπτουν. Όλες οι συνεργασίες που είχαμε προκύψανε από την παρέα.
Δεν είμαι κυνηγός γεγονότων. Είμαι πολεμιστής, αλλά όχι πολεμοχαρής. Ένα γεγονός, ένας πόλεμος πρέπει να μου καταλύσει την μύχια ανάγκη ειρήνης για να μπω σ’ αυτόν. Θεωρώ ιερό τον πόλεμο. Υπάρχει το τραγούδι του πολέμου. Τον προτιμώ από την οποιαδήποτε ειρήνη.

Θεωρείτε ότι είναι δύναμη αλλαγής;
Ό,τι καλό προέκυψε από τον πόλεμο προέκυψε. Ακόμα κι εσείς από τον πόλεμο του μπαμπά σας με τη μαμά σας προκύψατε. Δεν είναι βλάκας ο Νίτσε που έλεγε ότι κανείς δεν είναι τόσο ηλίθιος ώστε να προτιμά την ειρήνη από τον πόλεμο, ούτε είναι τόσο ηλίθιος ο Ηράκλειτος ο θεμελιωτής της παγκόσμιας φιλοσοφίας, της παγκόσμιας διαλεκτικής που έλεγε «πατήρ πάντων πόλεμος». Φυσικά προτιμώ τον πόλεμο, αλλά αυτός ο πόλεμος πρέπει να είναι μύχια ανάγκη. Να είναι πόλεμος καθολικός.
Όλα τα θύματα της ιστορίας δεν είναι θύματα πολέμου, είναι θύματα ειρήνης. Για παράδειγμα, ο Χίτλερ εξόντωσε εκατομμύρια Εβραίους και τσιγγάνους. Δεν τους εξόντωσε ο πόλεμος. Τους εξόντωσε η κοινωνική ειρήνη, η οποία επί αιώνες ανεχόταν το πογκρόμ αυτών των εθνοτήτων χωρίς να βγάλει κιχ. Τεράστια πογκρόμ σε Πολωνία, σε Γαλλία, σε Ισπανία, σε όλη την Ευρώπη. Εδώ στην Ελλάδα όταν θέλαμε να κατηγορήσουμε κάποιον ότι έκανε κάτι κακό λέγαμε: «Είσαι Οβριός, μωρέ;». Οπότε καταλαβαίνετε ότι αυτά ήταν θύματα της ειρήνης. Απλά, ο Χίτλερ και το Γ’ Ράιχ έσπασε το σπυρί και βγήκε το πύον.

Ο Δημήτρης Αποστολάκης απαντά σε μερικές ερωτήσεις από το ερωτηματολόγιο του Προυστ:

Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Για να μην πιάνομαι.

Ποιο είναι το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας;
Δεν μπορώ να αυτοπαρατηρηθώ γιατί αν ακόμα και στον καθρέφτη δω τον εαυτό μου το δεξί είναι αριστερό και το αριστερό δεξί. Δηλαδή καμία απολύτως σχέση!

Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Η ποιητική αρμονία μεταξύ σκέψεων, λόγων και πράξεων.

Σε ποια λάθη δείχνετε μεγαλύτερη επιείκεια;
Όλα τα λάθη είναι καλοδεχούμενα. Κάθε λάθος είναι η κοπριά για να ανθήσει το λουλούδι του «σωστού».

Η τελευταία φορά που κλάψατε;
Δεν κλαίω.

Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Με πολλές… Μπορώ να σας πω χαρακτηριστικά που μ΄ άρεσαν. Μ΄ άρεσαν τα χαρακτηριστικά του Χριστού, του Λάο Τσε, του Βούδα, του Ηράκλειτου, του Διογένη, του Παζολίνι, του Ταρκόφσκι, του Ορσον Γουέλς, του Λόρκα, του Σόκρατες που έπαιζε στην Εθνική Βραζίλίας, το «Μεγάλο Ρεμάλι» του κόμικ του Ρέιζερ, και μπορώ να σας πω κι άλλο ένα εκατομμύριο άλλες περιπτώσεις. Από όλους που αγάπησα, προσπάθησα να τσακωθώ με μανία μαζί τους. Στο τέλος του κάθε τσακωμού –που συνεχίζεται μια ζωή– αποκλείεται να μην πάρεις ένα χαρακτηριστικό του αντιπάλου πάνω σου.

Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Οι παραπάνω και πολλοί περισσότεροι…

Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
Ήρωες για μένα είναι όλοι οι φίλοι μου. Οι συνεργάτες μου. Εάν δεν πραγματώνει έναν ήρωα ή έναν αντιήρωα ο άλλος, δεν έχει ίδιο συχνότητα. Οι ήρωες είναι οι φίλοι μου και άρα τους θαυμάζω. Δεν μπορώ να ανταλλάξω κουβέντα με κάποιον που δεν θαυμάζω. Συνήθως αυτοί που είναι ήρωες δεν είναι μόνο σε ένα περιοδικό ή σε μία ταινία. Είναι για μένα όλοι αυτοί οι οποίοι αφηγούνται. Γιατί, για να αφηγηθείς, πρέπει να περάσεις βουνά και θάλασσες. Να σκοτώσεις, να σε τραυματίσουν, να επιβιώσεις. Αλλιώς, τι θα αφηγηθείς; Οπότε, οι αφηγητές, συνεργάτες και φίλοι μου είναι για μένα οι ήρωες σε ένα χώρο και σε ένα χρόνο που είναι φαντασιακός. Και ίσως αυτή είναι η αισθητική απόλαυση: να απολαμβάνεις τον κόσμο γύρω σου με ηρωικές πραγματώσεις.

Της γιαγιάς τα παραμύθια - Χαίνιδες

 

www.athensvoice.gr

They call me Cool

Rasputin's Stash - Mr. Cool

με τα λόγια ενός τρελού

Ίσως, ίσως λέω καλό μου ημερολόγιο, ίσως έτσι καταλάβουν γιατί είμαι περήφανος που με φωνάζουν τρελό. Ίσως έτσι καταλάβουν ότι δεν είμαι εγώ ο τρελός, αυτοί είναι κτήνη!!!

 

Ένας φίλος ψυχίατρος πόσταρε στο Facebook την ανάρτηση της Ιλντα Νταλί, η οποία είναι νοσηλεύτρια σε ψυχιατρική κλινική. Είναι ό,τι καλύτερο μπορείτε να διαβάσετε. Χωρίς κραυγές, χωρίς περιττά επίθετα. Μόνο οι σκέψεις ενός ανθρώπου που ξεχνάει ακόμα και ότι πήρε τα φάρμακά του και το όνομα της νοσηλεύτριας που τον προσέχει.

Αυτός ο άνθρωπος κάνει χώρο στο κρεβάτι του για κάποιον πρόσφυγα, ενώ όλοι οι υπόλοιποι παρακολουθούμε σοκαρισμένοι τον μικρό Αϊλάν και ψάχνουμε να βρούμε τι φταίει και βουρκώνουμε και τελικά αδιαφορούμε. Και δεν κάνουμε χώρο για κανέναν – ούτε καν στο κρεβάτι μας…

Το παραθέτω ως έχει:

Kαθομαι στο γραφειο με ανοιχτο τον υπολογιστη και μπαινει ενας τροφιμος για να μου ζητησει τα φαρμακα του που ειχε ξεχασει πως τα ηπιε. περναει η εικονα του νεκρου παιδιου στην παραλια και ακολουθει ο παρακατω διαλογος:

-τι ειναι αυτο?

-ενα παιδι

-γιατι δεν το σηκωνουν? θα πνιγει

-εχει πνιγει

-η μαμα του που ειναι?

-δεν ξερω

-να την βαλουν φυλακη. δεν προσεξε το παιδι

-δεν φταιει η μαμα του. το εβαλε σε μια βαρκα για να το σωσει απο τον πολεμο αλλα για αυτες τις βαρκες δεν υπαρχει λιμανι

-γιατι δεν υπαρχει λιμανι?

-γιατι οι χωρες που δεν εχουν πολεμο δεν τους θελουν

-προσφυγες ειναι δηλαδη?

-προσφυγες

-ακουσε μαρια μου...

-δεν με λενε μαρια βρε γιαννη

-δεν εχει σημασια. τυχαιο ειναι το ονομα σου. τυχαιο και που δεν ζεις στον πολεμο.
αυτοι που δεν θελουν τους προσφυγες ειναι καταραμενοι

-δεν προκειται να αλλαξουν

-η γη δεν ανηκει σε κανεναν. οι ανθρωποι δεν εδωσαν γη σε αυτο το παιδι για να περπατησει αλλα η γη του εδωσε μια γωνια για να πεθανει. το χωμα δεν κανει διακρισεις. τους δεχεται ολους. ασπρους μαυρους κιτρινους...ολους

-πιστευεις οτι ξεκουραστηκε?

-φυσικα. κοιμαται μπρουμυτα για να μην βλεπει τους ανθρωπους

-πηγαινε στο κρεβατι σου να ξαπλωσεις. ειναι μεσημερι

-μην με διωχνεις οταν συζηταμε

-δεν αντεχω να συζηταω αλλο

-αν δεν αντεχεις να πας στον πρωθυπουργο και να του πεις οτι τους θελουμε τους προσφυγες. να τους φερουν εδω. εχουμε χωρο. εγω θα ξαπλωσω κοντα στον τοιχο και χωραει να κοιμηθει και αλλος ενας στο κρεβατι μου. και το φαι πολυ ειναι. φτανει για ολους. ετσι να του πεις. τα παιδια δεν κανει να πεθαινουν. θα του το πεις?

-δεν μπορω να του το πω αλλα θα το πω σε πολλους ανθρωπους σε λιγο

-θα πας σε πλατεια να βγαλεις λογο?

-καπως ετσι!

-να τους πεις να τα αγαπανε τα παιδια

-θα τους το πω

-και να μου φερεις τα φαρμακα μου

συζητηση με εναν τρελο...
ειναι στο κρεβατι του και κλαιει. δεν ζηταει πια τα φαρμακα του. εχει μαζευτει κοντα κοντα στον τοιχο και μονολογει... τι ενας της ειπα? αν μαζευτω πιο πολυ, και δυο χωρανε.

www.athensvoice.gr

«Σταγόνες Aναπνοής»

Kαι τώρα ας δώσουμε την είδηση: μια πολυσυλλεκτική ομάδα υποβρύχιων χορευτών, ανάμεσά τους και χορευτές με αναπηρία, μεταφέρει τη μαγεία του χορού σε έναν υδάτινο κόσμο! Kάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, μέσα στον μαγικό κόσμο του θαλασσινού στοιχείου, όπου η μαγική αίσθηση της απουσίας της βαρύτητας και της απόλυτης ελευθερίας κινήσεων επιτυγχάνει και αναδεικνύει την ισότητα μέσα από την ετερότητα – την κατανόηση, δηλαδή, του ίσου δικαιώματος στην αναπνοή, ώς το ύψιστο μέσο διατήρησης και εξέλιξης της ζωής! Tα πολλαπλά θαυμαστικά είναι για την είδηση – για την υποβρύχια παράσταση χορού που γίνεται για πρώτη φορά στον κόσμο! Kαι που θα γίνει αυτόν τον Σεπτέμβρη σε χώρο μυθικό, στη θάλασσα στο Aκρωτήριο Σουνίου! Για πρώτη φορά στον κόσμο, οι χορογράφοι Sophie Bulbulyan, Γαλλίδα (DK-Bel/Γαλλία) και η Eλληνίδα Aποστολία Παπαδαμάκη (Quasi Stellar/Eλλάδα), σε συνεργασία με τη Λία Xαράκη (Pelma/Kύπρος) και μια ομάδα καλλιτεχνών από δώδεκα συνεργαζόμενες χώρες (Γαλλία, Γερμανία, Eλλάδα, Eλβετία, Iσπανία, Kύπρος, Λίβανος, Nορβηγία, Oλλανδία, Oυγγαρία, Πορτογαλία και Σουηδία), παρουσιάζουν μια υποθαλάσσια χορευτική παράσταση με υποβρύχιο κοινό!
H παράσταση έχει τίτλο «Drops of Breath» – «Σταγόνες Aναπνοής» και μήνυμα δυναμικό: «Eίμαστε όλοι ίσοι κάτω από το νερό»! Aποτελεί δε την κύρια δράση-κορύφωση του καινοτόμου project «H Yποβρύχια Kαρδιά της Mεσογείου» (The Underwater Heart of the Mediterranean). Πρόκειται για ένα έργο πολλαπλών δράσεων οι οποίες συνυφαίνουν μια πολυεπίπεδη πλατφόρμα, αγγίζοντας σε βάθος κοινωνικές, περιβαλλοντικές, πολιτιστικές και καλλιτεχνικές αξίες. Tο σύνολο του έργου επιλέχθηκε από το Πρόγραμμα «Δημιουργική Eυρώπη» (Oρίζοντας 2020) της Γενικής Διεύθυνσης Eκπαίδευσης και Πολιτισμού της Eυρωπαϊκής Eνωσης. Eυτυχώς, δηλαδή –λέει η στήλη– που η Eλλάδα είναι, και παραμένει, στην Eυρώπη, όπου η τέχνη και ο πολιτισμός εκφράζονται οικουμενικά.

Στο Σούνιο, υποθαλάσσια χορογραφία κάτω από τον Nαό του Ποσειδώνα

Kαι τώρα η εικόνα του όλου έργου, της πρωτόφαντης στον κόσμο υποβρύχιας παράστασης χορού: θα γίνει σε τρεις υποθαλάσσιες παραστάσεις, στις 25, 26, 27 Σεπτεμβρίου 2015 στο Aκρωτήριο Σουνίου, κάτω από τον αρχαίο Ναό του Ποσειδώνα, σε ένα υποθαλάσσιο «αμφιθέατρο», όπου δεκατέσσερις (14) επαγγελματίες χορευτές, μεταξύ αυτών και τρεις χορευτές με αναπηρία από τη Γαλλία, την Eλλάδα και την Kύπρο, θα ερμηνεύσουν μια υποθαλάσσια χορογραφία υπό την πρωτότυπη μουσική σύνθεση του Tρύφωνα Kουτσουρέλη. Aυτή την οπτική και ακουστική εμπειρία, που χαρακτηρίζεται δικαίως καθηλωτική, το μοναδικό Dance και Visual θέαμα (εδώ ακολουθεί η άλλη μεγάλη είδηση!), το κοινό θα μπορεί να παρακολουθήσει με τρεις τρόπους:

• υποβρυχίως, με καταδυτική στολή σε βάθος 6 μέτρων,
• στην επιφάνεια της θάλασσας, με εξοπλισμό Snorkeling και

• από την ακτή μέσω γιγαντοοθόνης.

Aγαπητοί αναγνώστες, αυτή είναι μια πρώτη παρουσίαση –και ευχαριστούμε την «Drops of Breath» και τη Δέσποινα Ψαλλή–, ακολουθούν τα ονόματα των συντελεστών και οι πρώτες φωτογραφίες από την υποθαλάσσια χορογραφία στο Σούνιο. Eννοείται πως θα υπάρξει συνέχεια και παρακολούθηση του μοναδικού αυτού πολιτιστικού και ανθρωπιστικού εγχειρήματος! Oπως μάθαμε, οι χορευτές με αναπηρία αφήνουν το αναπηρικό καρότσι και χορεύουν μέσα στην αγκαλιά του υδάτινου στοιχείου, ελεύθεροι και ίσοι! Ολο αυτό αξίζει όχι μόνο να το δει κανείς, αλλά να παραδειγματιστεί και να βοηθήσει τους ανάπηρους να χαρούν το σώμα τους και πάλιν, και την κίνηση μέσα στο θαλασσινό νερό.

Tαυτότητα παράστασης

Σύλληψη / Xορογραφία: Aποστολία Παπαδαμάκη - Sophie Bulbulyan, εκπαίδευση τεχνικών πλευστότητας: Tάσος Παπαπάνος, υποβρύχια μουσική: Tρύφων Kουτσουρέλης, υποβρύχια σκηνογραφία, κοστούμια: Γεώργιος Γεωργίου, υποβρύχια φιλμογραφία: Στέλιος Aποστολόπουλος. Διάρκεια υποθαλάσσιας χορογραφίας: 40 λεπτά. Συνολικά η παράσταση διαρκεί μιάμιση ώρα.
Xορευτές: Alexandre Bathily-Alves, Thierry Maboang, Jules Bulbulyan, Souad Daoudi, Michée Quenum, Eιρήνη Kουρούβανη, Aντώνης Στρούζας, Tάσος Παπαπάνος, Eλένη Διαμαντή, Xριστίνα Πατσάλη, Δήμητρα Σβίγγου, Nεφέλη Mποσκοΐτη, Bασίλης Bασιλείου, Aριστοτέλης Mαρινόπουλος. Eπίσημος χορηγός αερομεταφορών Aegean Airlines. Eπίσημος χορηγός οχημάτων OPEL.