Δ. Γκόγκος(Μπαγιαντέρας) - Σαν μαγεμένο το μυαλό μου
31 Αυγούστου 2015
22 Αυγούστου 2015
20 Αυγούστου 2015
19 Αυγούστου 2015
17 Αυγούστου 2015
και οι μαλάκες συνεχίζουν να θέλουν… ανάπτυξη
ανάπτυξη εις βάρος του πλανήτη και δηλαδή όλων μας. Όταν όμως τα ζώα ξυπνήσουν θα είναι αργά. όταν τα ζώα ζητήσουν λιτότητα θα είναι πολύ αργά. και περισσότερο τα έχω με τα ζώα που αυτοαποκαλούνται “προοδευτικοί”! οι προοδευτικοί που θέλουν ανάπτυξη και όχι λιτότητα. Α ρε ζώα!!!
Κάθε χρόνο εξαντλούμε όλο και νωρίτερα την ικανότητα της Γης να υποστηρίζει τον τρόπο ζωής μας, με αποτέλεσμα αφού έχουμε υπερσπαταλήσει τους φυσικούς πόρους μας, να ζούμε με… δανεικούς από το ίδιος μας το μέλλον. Φέτος, σε λιγότερο από 8 μήνες, η ανθρωπότητα ζήτησε από τη φύση όσα αυτή θα μπορούσε να μας δώσει σε έναν ολόκληρο χρόνο.
Η ημέρα που «τερματίσαμε» το κοντέρ της αντοχής του πλανήτη μας το 2015 είναι η 13η Αυγούστου, ενώ μόλις πριν από 15 χρόνια η αντίστοιχη μέρα ήταν περίπου στις αρχές Οκτωβρίου, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα παγκοσμίως η δεξαμενή σκέψης για τη βιωσιμότητα GlobalFootprintNetwork. Η Ελλάδα δυστυχώς ακολουθεί αυτόν τον φρενήρη ρυθμό εξάντλησης των φυσικών πόρων, καθώς ο τρόπος ζωής μας «απαιτεί» 2,5 πλανήτες, όπως επισημαίνει η WWF.
Οι διαρκώς αυξανόμενες απαιτήσεις της ανθρωπότητας σε φυσικούς πόρους και οι αυξανόμενες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα ασκούν τεράστιες πιέσεις στη βιοποικιλότητα του πλανήτη μας και απειλούν τη μελλοντική μας ασφάλεια, υγεία και ευημερία. Η απληστία με την οποία η ανθρωπότητα απομυζά τη Γη έχει αρχίσει εδώ και δεκαετίες να γίνεται ολοένα και πιο εμφανής, μέσα από ξηρασίες, έλλειψη νερού, διάβρωση εδαφών, απώλεια βιοποικιλότητας, αποψίλωση δασών και συσσώρευσης διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Οι συνέπειες είναι ήδη επώδυνες: παγκόσμιο κύμα «κλιματικών» προσφύγων, έλλειψη πόρων, ανυπολόγιστες οικονομικές ζημίες είναι μερικές μόνο από αυτές.
Η κρίσιμη κατάσταση της βιοποικιλότητας της Γης επιβεβαιώνεται με επώδυνο τρόπο, καθώς συνολικά οι πληθυσμοί ψαριών, πτηνών, θηλαστικών, αμφιβίων και ερπετών έχουν μειωθεί κατά 52% από το 1970 μέχρι σήμερα, σημειώνει σε ανακοίνωση της η WWF. Η μεγαλύτερη μείωση καταγράφεται στα είδη του γλυκού νερού που έχουν υποστεί μια πληθυσμιακή μείωση της τάξης του 76%, διπλάσια σχεδόν από αυτήν των χερσαίων και θαλάσσιων ειδών.
Σημαντικό μέρος του Οικολογικού Αποτυπώματος είναι το «ανθρακικό αποτύπωμα», το σύνολο δηλαδή των εκπομπών αερίου του θερμοκηπίου, τονίζει επίσης η οργάνωση. Πρόκειται για μία πολύ απλή εξίσωση αν σκεφτεί κανείς το εξής: ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως η γεωργία, η κτηνοτροφία, η ξυλεία και η δόμηση, ανταγωνίζονται μεταξύ τους για χώρο πάνω στον πλανήτη και μειώνουν τις εκτάσεις εκείνες που μπορούν να απορροφήσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα από την καύση ορυκτών καυσίμων. Έτσι, οι τελευταίες συσσωρεύονται στην ατμόσφαιρα, προκαλώντας την κλιματική αλλαγή και απειλώντας τον τρόπο ζωής μας. Αν σε αυτή την εξίσωση, προσθέσει κανείς και την διαρκώς αυξανόμενη κατανάλωση, καταλαβαίνει την κρισιμότητα της κατάστασης.
«Το ανθρακικό αποτύπωμα της ανθρωπότητας από μόνο του υπερδιπλασιάστηκε από τις αρχές της δεκαετίας του ‘70, που είναι το σημείο κατά το οποίο ο κόσμος άρχισε να υπερβαίνει τους πόρους της γης. Οι απαιτήσεις της ανθρωπότητας, το Οικολογικό μας Αποτύπωμα δηλαδή, ολοένα και απομακρύνονται από αυτά που πλανήτης μπορεί να υποστηρίξει (βιοϊκανότητα). Το ανθρακικό αποτύπωμα παραμένει ο ταχύτερα αυξανόμενος λόγος που αυτό συμβαίνει», δήλωσε ο Mathis Wackernagel, Πρόεδρος του GlobalFootprintNetwork και συνδημιουργός του συστήματος μέτρησης του Οικολογικού Αποτυπώματος. «Η παγκόσμια συμφωνία απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα που αποτελεί κεντρικό θέμα συζήτησης σε όλο τον κόσμο, ενόψει της Παγκόσμιας Συνόδου για την Κλιματική Αλλαγή στο Παρίσι, μπορεί να επιβραδύνει σημαντικά τον φρενήρη ρυθμό διόγκωσης του Οικολογικού Αποτυπώματος και να συμβάλει στη μελλοντική μείωσή του», τόνισε επίσης.
COP21 - Μια δεύτερη ή μια χαμένη ευκαιρία;
Η συμφωνία για το κλίμα στην οποία αναμένεται να καταλήξουν οι ηγέτες κατά την Παγκόσμια Συνδιάσκεψη για το Κλίμα στο Παρίσι (COP21) αυτόν τον Δεκέμβριο, θα εστιάζει στον περιορισμό της ανόδου της θερμοκρασίας του πλανήτη μέσα στο πλαίσιο των 2 βαθμών Κελσίου, σε σχέση με τα επίπεδα της προ-βιομηχανικής περιόδου. Ο κοινός αυτός στόχος θα απαιτεί από τα κράτη να εφαρμόσουν πολιτικές πλήρους απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα μέχρι το 2070, σύμφωνα με τις συστάσεις της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IntergovernmentalPanelonClimateChange - IPCC), πράγμα που θα έχει άμεσο αντίκτυπο στο Οικολογικό Αποτύπωμα των χωρών.
Σε μια υπόθεση εργασίας κατά την οποία οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα θα μειωθούν ως το 2030 κατά τουλάχιστον 30% σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα, και σε συμφωνία με το προτεινόμενο σενάριο του IPCC, η Ημέρα Εξάντλησης της Γης θα μετακινηθεί πίσω στις 16 Σεπτεμβρίου του 2030 (υποθέτοντας βέβαια ότι οι υπόλοιπες συνιστώσες του Αποτυπώματος συνεχίζουν να επεκτείνονται με τον τρέχοντα ρυθμό), σύμφωνα με το GlobalFootprintNetwork.
Αυτό δεν είναι απίθανο. Για παράδειγμα η Δανία έχει επιτύχει μείωση των εκπομπών της με αυτό το ρυθμό: Κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες μείωσε τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά 33%. (Δείτε σημειώσεις προς συντάκτες)
Η Ελλάδα, οι ρυθμοί κατανάλωσης της οποίας αντιστοιχούν σε 2,5 πλανήτες, μπορεί επίσης να βελτιωθεί σημαντικά, ειδικά αν στρέψει το ενεργειακό της μοντέλο στην εξοικονόμηση και στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, υποκαθιστώντας τον λιγνίτη στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας (παραπάνω από το 35% των εκπομπών αερίου φαινομένου του θερμοκηπίου της χώρας προήλθαν από τον λιγνίτη την πενταετία 2008-2012).
Σε αντίθεση με τα παραπάνω σενάρια, αν συνεχίσουμε με τις ίδιες πρακτικές ως το 2030 θα καταναλώνουμε τους πόρους που ισοδυναμούν με δύο πλάνητες σε σχέση με 1,6 πλανήτη που είναι η αντίστοιχη αναλογία φέτος, ενώ η Μέρα Εξάντλησης της Γης θα είναι στο τέλος Ιούνη.
14 Αυγούστου 2015
Κάτι αριστερό, σύντροφοι...
Όταν ανέλαβε την εξουσία ο Α. Τσίπρας, έπρεπε να διαχειριστεί ένα μεγάλο πρόβ λημα το οποίο ο ίδιος είχε δημιουργήσει. Να προσγειώσει τους ψηφοφόρους του στην πραγματικότητα. Αυτούς που είχαν πιστέψει πως είναι δυνατόν και να σκίσει τα μνημόνια (μέρα μεσημέρι), να εφαρμόσει το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης και να κάνει τη διαφορά σε σχέση με τους προηγούμενους διαχειριστές της εξουσίας σε ό,τι αφορά την αναδιανομή του πλούτου. Αυτή η προσπάθεια Τσίπρα, κράτησε περίπου έξι μήνες μ’ ένα ανυπολόγιστο ακόμα, αλλά σίγουρα πολύ μεγάλο, κόστος για την κοινωνία το οποίο ήδη καταγράφεται στις γραμμές του τρίτου μνημονίου. Παμε παρακάτω, όμως.
Ο Α. Τσίπρας και τα στελέχη τού ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχαν δώσει μόνο φρούδες ελπίδες σε μια ήδη δοκιμασμένη από την εφαρμογή των άλλων δυο μνημονίων, κοινωνία. Είχαν χρησιμοποιήσει -και εξακολουθούν να το κάνουν-αριστερό πρόσημο για όλα αυτά. Όλες οι επιλογές, είχαν ως πρόταγμα την Αριστερά. Το σύνθημα «πρώτη φορά Αριστερά», ήταν το κεντρικό σύνθημα. Ωστόσο, Αριστερά δεν είναι μόνο μια διαφορετική ανάγνωση της οικονομίας, μια εναλλακτική πρόταση, ένα διαφορετικό (όσο αυτό είναι εφικτό στο πλαίσιο της Ε.Ε.) μοντέλο ανάπτυξης. Αριστερά, σε μια χώρα η οποία κυβερνήθηκε από συντηρητικά ή σοσιαλδημοκρατικού (έστω μεταλλαγμένου) τύπου κόμματα, σήμαινε και εξακολουθεί να σημαίνει πολλά περισσότερα πράγματα που ξεφεύγουν από τη στενή έννοια διαχείρισης της οικονομίας (παρότι κάποια από αυτά έχουν και οικονομικές παραμέτρους). Αναφέρομαι σε θέματα που αφορούν σε πολιτικές συμπεριφορές, σε επιλογές που κάνουν διακριτές τις διαφορές πρόοδος-συντήρηση. Υπήρξαν τέτοιες σ' αυτούς τους έξι μήνες; Υπήρξαν επιλογές που δεν είχαν σχέση με τις απαιτήσεις των δανειστών, αλλά αφορούσαν σε θέματα καθαρά εσωτερικής πολιτικής;
Αναζητώ τέτοιες απαντήσεις και δεν βρίσκω. Βρίσκω, αντίθετα, πολλές επιλογές που δεν έχουν θεαματικές διαφορές απ' όσα όλοι οι προηγούμενοι διαχειριστές της εξουσίας έκαναν. Να θυμηθούμε μερικά παραδείγματα.
Μια κεντρική επιλογή της κυβέρνησης ήταν να διαχειριστεί το θέμα της εκτεταμένης φτώχειας. Δίκαια, αυτό έπρεπε ν’ αποτελεί προτεραιότητα. Και δεν νομίζω να είχαν και οι τροϊκανοί πρόβλημα με αυτό. Τι επέλεξε η κυβέρνηση να κάνει; Να διαθέσει περίπου 200 εκατ. ευρώ για την αντιμετώπιση της φτώχειας, ένα ποσό ελάχιστο μπροστά στο μέγεθος του προβλήματος και αντίθετα, να συμφωνήσει στη διάθεση 500 εκατ. ευρώ για τα αμφίβολης αναγκαιότητας και αποτελεσματικότητας πολεμικά αεροπλάνα. Οι εμμονές Καμμένου δεν είναι δικαιολογία, την απόφαση την πήρε ουσιαστικά ο Τσίπρας.
Ένα θέμα το οποίο έχει ταλανίσει τη χώρα και έχει κυρίως αξιακά (αλλά όχι μόνο) χαρακτηριστικά, είναι αυτό του νεποτισμού, αλλά και της τακτοποίησης των «ημετέρων». Σ' αυτό, η Αριστερά είχε ένα ηθικό πλεονέκτημα, ενδεχομένως επειδή δεν είχε βρεθεί στην κυβέρνηση. Όλα τα προηγούμενα χρόνια κατήγγειλε (και καλά έκανε), τις κυβερνήσεις Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ για αυτές τις λογικές, οι οποίες έστελναν τα σχετικά αρνητικά μηνύματα στο εκλογικό σώμα. Είδαμε καμιά θεματική διαφορά από τη σημερινή κυβέρνηση στον τομέα αυτό; Ο διορισμός τού πρωθυπουργικού εξαδέλφου στο υπουργείο Εξωτερικών, ήταν το μήνυμα που έστελνε ο κ. Τσίπρας στα υπουργικά και όχι μόνο στελέχη. Τα οποία, φυσικά, δεν άργησαν να τον μιμηθούν τοποθετώντας συγγενείς, συντρόφους και φίλους σε υψηλές θέσεις στον κρατικό μηχανισμό. Σκέφτομαι πόσο λυτρωτικά θα λειτουργούσε στην κοινωνία αν τοποθετούσε ικανούς ανθρώπους οι οποίοι δεν θα είχαν απαραίτητα κομματικές περγαμηνές.
Στη χώρα αυτή, η διαπλοκή κράτους με Εκκλησία, υπερβαίνει κατά πολύ τις ανάλογες σχέσεις σε άλλες δυτικές χώρες. Η Εκκλησία εδώ όχι απλά εμπλέκεται σε υποθέσεις που δεν την αφορούν (μέχρι και μερίδιο στην εξωτερική πολιτική διεκδικεί), αλλά παραμένει και ανενόχλητη σε μια σειρά από οικονομικές και κερδοφόρες δραστηριότητές της. Οι κατά καιρούς κυβερνήσεις διατηρούσαν τις «ανάρμοστες» αυτές σχέσεις γιατί είχαν αμοιβαίο (εκλογικό) όφελος. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς, έπρεπε να κάνει τη διαφορά. Όχι απλά να μην εξαιρεί τις οικονομικές δραστηριότητες της Εκκλησίας από τη φορολόγηση που έχουν όλοι οι υπόλοιποι, αλλά και να την περιορίσει (την ιεραρχία) στον σκοπό ύπαρξής της. Όχι απλά δεν έγινε μισό βήμα προς την κατεύθυνση αυτή, αλλά ο πρωθυπουργός διαβεβαίωνε τους ιεράρχες ότι το status quo δεν θ' αλλάξει.
Ένα κεντρικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτό που αφορούσε στις σχέσεις διαπλοκής ΜΜΕ με οικονομική ή πολιτική εξουσία. Έχουν περάσει ήδη έξι μήνες και ακόμα οι σχέσεις αυτές δεν έχουν ξεκαθαριστεί. Ένα νομοσχέδιο το οποίο θα έπρεπε να είναι έτοιμο πριν καν κερδίσουν την εξουσία, έχει μόλις δοθεί στη δημοσιότητα και αποτελεί αμφίβολης αποτελεσματικότητας ρύθμιση, ενώ δίνει την εντύπωση πως δεν πρόκειται να λυθεί το ζήτημα, αλλά απλά να αλλάξουν οι παίκτες. Μακάρι να διαψευσθώ, ωστόσο αυτό που βλέπω, είναι πως μια σειρά από ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες έχουν βρεθεί δίπλα από τη σημερινή πολιτική εξουσία.
Εκείνο που πάντα η Αριστερά κατήγγειλε (και δίκαια), ήταν η ταύτιση εθνικών επετείων και ιστορικών γεγονότων με μιλιταριστικές αντιλήψεις ή μύθους. Το παράδειγμα των εκδηλώσεων για την 25η Μαρτίου με τον εθνικολαϊκό χαρακτήρα των πανηγυριών που στήθηκαν, δεν μπορούν ν' αποδοθούν στις εμμονές Καμμένου. Η κα Δούρου και το μισό υπουργικό συμβούλιο, υποστήριξαν με θέρμη αυτές τις εκδηλώσεις.
Τα παραδείγματα πολλά, δεν χρειάζεται να τα παραθέσουμε όλα. Εκείνο που χρειάζεται, είναι να δούμε επιτέλους κάτι που να δείχνει τη διαφορά, σύντροφοι. Κάτι αριστερό...
11 Αυγούστου 2015
μετά το παραμύθι η ώρα της αλήθειας
Δραχμή: Δεν είναι στραβός ο γιαλός! Του Δημήτρη Μάρδα
Στο πλαίσιο των θέσεων όσων υποστηρίζουν ότι, η δραχμή είναι μια έκφραση σωτηρίας της ελληνικής οικονομίας, η άποψή μας, παρά τις κριτικές που δεχόμαστε, εξακολουθεί να παραμένει η ίδια: Δεν είναι στραβός ο γιαλός αλλά στραβά αρμενίζουν όσοι υποστηρίζουν τον ωραιοποιημένο μύθο του εθνικού νομίσματος.
Πριν μερικές ημέρες συγκεκριμένα άρθρα και αναλυτές απαντούσαν στις κατά καιρούς θέσεις μου για τη θεοποιημένη δραχμή και το διαμονοποιημένο ευρώ. Eνόψει μάλιστα της τελικής συμφωνίας με τους θεσμούς, ο διάλογος αυτός αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον και είναι σκόπιμο να απαντήσω στις απόψεις των αναλυτών αυτών.
Αναλυτικότερα, σημειώνεται από υποστηριχτές της δραχμής εκτός των άλλων τα εξής: Tο 1980 το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου ήταν 14% ως ποσοστό του ΑΕΠ ενώ το 2009 και παρά την ευλογία του ευρώ(!!!) έφθασε τα 17% του ΑΕΠ. Άρα η αναμενόμενη κατάρρευση του ισοζυγίου λόγω της επιδιωκόμενης μετάβασης στο εθνικό νόμισμα μάλλον είναι λάθος θέση των υποστηρικτών του ευρώ. Πρώτο μεθοδολογικό λάθος. Με τη βοήθεια ενός αριθμού ή ενός δείκτη δεν οδηγούμαστε σε ασφαλή συμπεράσματα, αποδεικνύοντας έτσι τη ρήση του Ντισραέλι ότι, «Υπάρχουν ψέματα καταραμένα ψέματα και στατιστικές» .
Ας δούμε αρχικά τον βαθμό της κατάρρευσης του εμπορικού ισοζυγίου επί «καλής» αλλά διαρκώς απαξιούμενης δραχμής (1980 1$=42,6 δρχ, 2000,1$=308,9 δρχ). Οι εξαγωγές μας μετά βίας διπλασιάστηκαν από 5 δις δολ. το 1980 σε 10 δις δολ. το 2000, ενώ οι εισαγωγές, παρά τις υποτιμήσεις/διολισθήσεις τριπλασιάστηκαν από 10 δις δολ. σε 30 δις δολ. κατά την ίδια περίοδο. Όλα αυτά σκιαγραφούν την ραγδαία επιδείνωση του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας, επί φθηνής δραχμής που θεωρητικά θα τόνωνε τις εξαγωγές από το 1980-2000!. Πώς λοιπόν συμπεραίνεται το αντίθετο με τη νέα δραχμή και την ίδια πολιτική; Τι άλλαξε από το πρόσφατο παρελθόν μας;
Ως προς την επιδείνωση του εμπορικού μας ισοζυγίου από το 2000 – 2009, αυτή δεν οφείλεται στο γεγονός ότι κατέρρευσαν οι εξαγωγές. Οι εξαγωγές μας, επί κακού σκληρού ευρώ, προς έκπληξη πολλών, αυξήθηκαν θεαματικότατα από 10 δις δολ. σε 25 δις δολ. (και σε ποσότητα περίπου το ίδιο). Υπερδιογκώθηκαν όμως οι εισαγωγές μας. Γιατί έγινε αυτό άραγε;
Απλούστατα, έγινε εξαιτίας της πολιτικής εκείνης που σε καθεστώς ασθενούς ανάπτυξης ή στασιμότητας, μέσω της ακατάσχετης ενίσχυσης της ζήτησης, τόνωσε τη ρευστότητα και κατ’ επέκταση τις εισαγωγές. Μήπως η εξέλιξη αυτή θυμίζει κάτι από την πολιτική των δραχμιστών, η οποία υποστηρίζει ένα όμοιο σενάριο;
Πράγματι, η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική που κηρύσσουν οι δραχμιστές, μέσω της αύξησης της ρευστότητας και κατ΄ επέκταση της ζήτησης σε μια οικονομία, που θα ζει σε καθεστώς ύφεσης, εύλογα θα προκαλέσει αύξηση πανάκριβων όμως –λόγω υποτίμησης της δραχμής– εισαγωγών. Αυτές θα ικανοποιήσουν κατά κύριο λόγο τα υψηλά εισοδήματα και όσους μετέφεραν έξω τα χρήματα τους κατά το παρελθόν, τα οποία θα επανεισάγουν.
Ως προς τη δεύτερη ομάδα, με την επιστροφή στη δραχμή, όσοι εξήγαγαν ευρώ σε χώρες της ΕΕ, θα μπορούν να αγοράζουν κοψοχρονιάς τα πάντα στην Ελλάδα με την επανεισαγωγή τους, καταναλώνοντας από την άλλη ότι ακριβό κυκλοφορεί χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Απλά ο υπόλοιπος κόσμος θα υποφέρει. Έτσι με την επιστροφή στην δραχμή θα μειωθεί το πραγματικό εισόδημα των εργαζόμενων και θα αυξηθεί ο πλούτος των κερδοσκόπων και της εγχώριας ολιγαρχίας.
Σημειώνουν από την άλλη οι δραχμιστές το εξής: Η Ελλάδα θα διαθέτει επί δραχμής συναλλαγματικά αποθέματα, που θα είναι ίσα περίπου με τα κυκλοφορούντα χαρτονομίσματα (35 δις ευρώ), τα αποθησαυρισμένα (25 δις ευρώ) και κάποια άλλα. Άρα που υφίσταται το πρόβλημα σ’ ό,τι αφορά την επάρκεια των διαθεσίμων; Απορίες δικές μας:
Ως προς το «ριφιφί» των δραχμιστών στην Τράπεζα της Ελλάδας (ΤτΕ) και την κατάσχεση των 22 δις ευρώ, που είναι, κατ’ αυτούς, υπαρκτή παρακαταθήκη της Ευρωπαϊκης Κεντρικής τράπεζας (ΕΚΤ) τι θα πράξουν; Θα εντάξουν και τα συγκεκριμένα χρήματα στα αποθεματικά; Αυτά όμως είναι περιουσιακό στοιχείο της ΕΚΤ. Καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτό;
Ας αποφασίσουν όμως οι δραχμιστές τι θα κάνουν με τα κυκλοφορούντα ευρώ στην Ελλάδα. Θα τα χρησιμοποιήσουν ως συνάλλαγμα ή θα τα σφραγίσουν, όπως συχνά υποστηρίζουν, μετατρέποντας κάθε ευρώ αυτόματα σε δραχμές; Επίσης ας αποφασίσουν για το ποσοστό της υποτίμησης δραχμής. Αυτή θα είναι της τάξης των 15-20% (Λαπαβίτσας, 19/5/2015 στο Press Project) ή ισχύσει κάτι άλλο; Χαρακτηριστικά σημειώνεται στη σελίδα 173 του βιβλίου «Ρήξη; Διέξοδος από την κρίση της ευρωζώνης» το εξής: «Αδύνατο να εκτιμηθεί ο βαθμός της υποτίμησης. Φαίνεται ότι στην αρχή θα πέσει υπερβολικά και στη συνέχεια θα παραμείνει ασταθής». Τι θα ισχύσει λοιπόν από τα δυο προαναφερθέντα;
Δεν ερωτώ βέβαια με τι τρόπο θα ξετρυπώσουν οι δραχμιστές τα ευρώ, που οι Έλληνες έχουν στα μαξιλάρια, στα στρώματα και τα ψυγεία τους. Υποθέτω ότι δε θα οργανώσουν τάγματα εφόδου στα σπίτια! Μόνο μια πολιτική λιτότητας θα οδηγήσει στην αποκάλυψη αυτών των χρημάτων και στην επιστροφή τους στην αγορά. Η τελευταία όμως είναι εκτός του οικονομικού προγράμματος των δραχμιστών, μιας και οι δαπάνες (τα ελλείμματα) του κρατικού προϋπολογισμού θα επιτρέπουν μια δημοσιονομική επεκτατική πολιτική με δραχμές. Ως προς τον πληθωρισμό, που θα προκληθεί και τις υποτιμήσεις που θα ακολουθήσουν, όλα αυτά –όταν συμφωνήσουν και εδώ μεταξύ τους για το ύψος του πληθωρισμού όπως και των υποτιμήσεων– θα τακτοποιηθούν εν καιρώ!
Αναφορικά με την ακύρωση των ευρώ στην Ελλάδα εκ μέρους της ΕΚΤ, στην περίπτωση όπου οι δραχμιστές έκαναν «ντου» στην ΤτΕ κατάσχοντας την ουσία τα προαναφερθέντα 22 δις, εδώ δεχθήκαμε κάποιες κριτικές για ένα απλό παραστατικό τρόπο, με τη βοήθεια του οποίου ακυρώνονταν στην ουσία τα ευρώ μέσα στην Ελλάδα. Θα δεχθούμε την κριτική ότι ο προτεινόμενος τρόπος ήταν πολύπλοκος, έχοντας στοιχεία υπερβολής. Δεν εξέφραζε όμως μια απίθανη εκδοχή και δεν ήταν ο μόνος!
Υπάρχουν λοιπόν και πολύ πιο απλές λύσεις, που μπορούν να δώσουν τα ίδια ακριβώς αποτελέσματα. Εφόσον κάποιοι επιμένουν ότι δε θα συμβεί το παραμικρό και η ΕΚΤ θα μείνει με σταυρωμένα χέρια, όταν οι δραχμιστές κλέψουν στην ουσία τα 22 δις ευρώ της ΕΚΤ, δίνουμε ακολούθως και άλλες προτάσεις τραπεζικών κύκλων, η οποίες επί της ουσίας δε διαφέρουν στα όσα γράψαμε.
Τι θα συνέβαινε λοιπόν μετά το «πλιάτσικο» –που παρά τις όποιες διαψεύσεις είναι υπαρκτή η σχετική δήλωση– στην ΕΚΤ; Η ΕΚΤ θα κατέβαζε σε διάστημα λίγων λεπτών το σύστημα πληρωμών Target 2, που ισοδυναμεί με ακαριαίο πλήγμα στο διατραπεζικό σύστημα πληρωμών μας, εξέλιξη που θα έδειχνε όχι μόνο την έξοδο μας από το ευρώ, αλλά και τον πλήρη αποκλεισμό της χώρας. Δεν θα μπορούσε να γίνει καμία συναλλαγή, ενώ τα ευρώ στην Ελλάδα θα θεωρούνταν πλαστά! Υπάρχει επίσης τρόπος απομόνωσης των ευρώ της Ελλάδας, μέσα από τον αριθμό των σειρών τους. Όπως υπογραμμίζουν τραπεζικές πηγές, η Ελλάδα θα μετατρεπόταν σε απομονωμένο νησί, όπου κανείς Έλληνας πολίτης δεν θα μπορούσε να ταξιδέψει στο εξωτερικό, και τα ευρώ στην Ελλάδα θα ήταν παραχαραγμένα νομίσματα!
Η απορία μας μετά τα όσα γράφηκαν είναι η εξής. Οι δραχμιστές ασκούν κριτική για τις μεθόδους ακύρωσης των ευρώ στην Ελλάδα, στην περίπτωση αρπαγής των επίμαχων 22 δις ευρώ. Από την άλλη όμως δεν ασχολούνται καν με το επίμαχο «ριφιφί». Μάλλον το θεωρούν ως φυσιολογική έκφραση μιας… σύγχρονης νομισματικής πολιτικής των δραχμιστών, που ενισχύει τα αποθεματικά μιας χώρας!. Μήπως έχει χαθεί το δάσος ενώ με περιττό πάθος ψάχνουν κάποιοι να βρουν το δένδρο;
Βέβαια, η σιωπή των δραχμιστών αναφορικά με το επίμαχο «ριφιρί» μπορεί να δεχθεί και μια άλλη ερμηνεία. Η τελευταία, συνδέεται με την έξοδο της χώρας από την ΕΕ, με αντάλλαγμα τα υπαρκτά ή μη 22 δις ευρώ της ΕΚΤ, που είναι αποθηκευμένα στην Ελλάδα. Στο θέμα αυτό υπάρχει μια παράξενη σιγή καθώς μέρος των δραχμιστών υποστηρίζει την έξοδο από το ευρώ χωρίς την έξοδο από την ΕΕ ενώ άλλο μέρος, που δέχεται την προαναφερθείσα ερμηνεία της «τράμπας», φαίνεται ότι στηρίζει τη διπλή έξοδο της χώρας από ευρώ και ΕΕ. Είναι δυνατόν να είναι πιο σαφείς οι δραχμιστές και σε αυτό το σημείο;
* Ο Δημήτρης Μάρδας είναι Καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών και Αν. Υπουργός Οικονομικών
Δραχμή: Δεν είναι στραβός ο γιαλός! Του Δημήτρη Μάρδα | TVXS - TV Χωρίς Σύνορα
8 Αυγούστου 2015
Πρέπει ολόκληρη η κοινωνία να αλλάξει οικονομικό μοντέλο
Δεν πέρασε ένα 24ωρο και η μεγαλειώδης νίκη του «Όχι» άρχισε ήδη να παρουσιάζει αποτελέσματα. Παραιτήθηκε ο αρχιστράτηγος του αγώνα Γιάνης. Ο θριαμβευτής του δημοψηφίσματος κάλεσε τους γερμανοτσολιάδες του «Ναι», την Πέμπτη φάλαγγα του εχθρού, να πάνε ενωμένοι στους τοκογλύφους ιμπεριαλιστές για να τους παρουσιάσουν την ελληνική πρόταση που είναι το σχέδιο Γιούνκερ της Παρασκευής, και όχι αυτό της Πέμπτης, το οποίο απορρίψαμε με το δημοψήφισμα. Πήρα το μήνυμα, δήλωσε ο θριαμβευτής πρωθυπουργός, το «όχι» δεν είναι «ναι» στη ρήξη αλλά ενίσχυση στο «ναι» σε μια βιώσιμη συμφωνία. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Ο Παπανδρέου και ο Σαμαράς δεν ήταν ηλίθιοι που ήθελαν να διαλύσουν τα κόμματά τους και να εξαφανιστούν. Δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. Όταν ο ελληνικός λαϊκισμός συναντάει την πραγματικότητα, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Ο Αλέξης Τσίπρας αρνείται να ακολουθήσει την τύχη των προκατόχων του και το πληρώνει η οικονομία. Η πρόσκρουση του Σύριζα με την πραγματικότητα θα είναι πολύ πιο οδυνηρή, γιατί ο πλαστός κόσμος που έχει κατασκευάσει 5 χρόνια τώρα, θα καταρρεύσει με εκρηκτικές συνέπειες. Γι’ αυτό, 6 μήνες κυβέρνηση, συνεχίζει τον προεκλογικό αγώνα. Συνεχίζει να παραμένει στην εικονική πραγματικότητα καθυστερώντας συνεχώς την προσγείωση. Φέτος δεν θα κάνουμε ούτε φορολογικές δηλώσεις, τίποτα δυσάρεστο, μέχρι να βρεθεί τρόπος χειρισμού της κοινής γνώμης. Εντωμεταξύ, η οικονομία καταρρέει. Κάθε εικονική νίκη συνοδεύεται με μια ήττα στο επίπεδο της πραγματικότητας. Κλείνουν οι τράπεζες, δεσμεύονται καταθέσεις, έναντι αντί για συντάξεις, γενική στάση πληρωμών.
Αν έβλεπες την προεκλογική συγκέντρωση του «όχι» θα καταλάβαινες πολλά πράγματα για το ελληνικό πρόβλημα. Ο Αλέξης Τσίπρας λέει στα «αιώνια kids» δύο πράγματα που θέλουν να ακούσουν, αυτά τα δύο πράγματα που είναι η συμπύκνωση του κυρίαρχου λόγου της μεταπολίτευσης: Είσαστε ήρωες, λέτε ηρωικά όχι απέναντι στους ισχυρούς της γης, αυτός ο φτωχός λαός ο προδομένος που όλοι τον επιβουλεύονται, λέει όχι, νικάει, για άλλη μια φορά κάνει τον κόσμο να υποκλιθεί στο μεγαλείο του. Το δεύτερο είναι το αντίθετο του πρώτου, δεν θέλουμε ρήξη, δεν θέλουμε δραχμή, κι εμείς Ευρώπη θέλουμε, μέσα στο ευρώ να είμαστε, απλώς με καλύτερους όρους. Είμαστε ήρωες χωρίς κόστος, εκ του ασφαλούς, η νεοελληνική τσάμπα μαγκιά. Έπειτα όλοι μαζί στη συναυλία, τραγουδάμε έντεχνο με υψωμένες γροθιές. Γιατί «το άδικο το ζήσαμε απ’ την κούνια μας».
Η διαιώνιση της εικονικής πραγματικότητας δημιουργεί συνεχώς δυσκολότερα προβλήματα. Εμείς «κερδάμε» συνεχώς, αλλά χάνοντας. Οι τράπεζες είναι κλειστές, η οικονομία έχει καταρρεύσει, τα πλεονάσματα έγιναν ελλείμματα. Δεν χρεοκοπήσαμε το 2010 με 11% πρωτογενές έλλειμμα, χρεοκοπούμε τώρα με πλεόνασμα το 2014. Ηλίθιοι δημοσιογράφοι λένε ότι οι «ξένοι» ζητάνε όλο και περισσότερα μέτρα. Κανείς δεν ζητάει τίποτα, η αντιμνημονιακή παλινόρθωση του χρεοκοπημένου μοντέλου της μεταπολίτευσης έχει ήδη δημιουργήσει νέο έλλειμμα, ποιος θα το πληρώσει; Χρειαζόμαστε ένα νέο πακέτο σωτηρίας 50 δις, το μνημόνιο Τσίπρα. Ποιος θα το ψηφίσει, ποιος θα τα εφαρμόσει και με τι κουράγιο; Ο εγκληματικός λαϊκισμός δολοφόνησε την οικονομία, οι κλειστές τράπεζες σημαίνουν το τέλος της ιδιωτικής οικονομίας. Άσχετοι άνθρωποι γράφουν, και τι πειράζει που παίρνουμε 50 ευρώ από τα ΑΤΜ; Άνθρωποι που σιτίζονται σε ολόκληρη τη ζωή τους από το κράτος, δεν έχουν σκεφτεί ούτε μια φορά το κράτος ποιος το πληρώνει. Δυστυχώς, το πρόβλημα είναι πέρα από τη χρεοκοπία, τα μνημόνια, τις κυβερνήσεις. Πρέπει ολόκληρη η κοινωνία να αλλάξει οικονομικό μοντέλο αν θέλει να σωθεί. Κι αυτό δεν το υποψιάζεται καν. Το αντίθετο. Πιστεύει ότι το σωστό, το δίκαιο, είναι να «αντισταθεί», να διατηρήσει με πάθος το παλιό, το χρεοκοπημένο. Οι νέοι, τα πρώτα θύματα αυτής της κρίσης, δίνουν αγώνες για την πρόωρη συνταξιοδότηση, τα κρατικά μονοπώλια και την απόκρουση της αξιολόγησης. Μια κοινωνία έτοιμο κοινό για τις συμμορίες της δραχμής, τον παρασιτισμό και τη διαπλοκή που έχουν δείξει πια τις προθέσεις τους: Το σύστημα θα προτιμήσει να οδηγήσει την Ελλάδα στον τρίτο κόσμο παρά να δεχτεί κανόνες, να χάσει τα προνόμιά του. Οι «ηρωικές» μάχες ενίσχυσαν το λόμπι της δραχμής. Οι εικονικές μάχες δεν παράγουν κανένα πραγματικό αποτέλεσμα, είναι μόνο για το εσωτερικό μέτωπο. Χειροτερεύουν όμως συνεχώς την πραγματικότητα, επιδεινώνουν την οικονομία, κάνουν δυσκολότερη την ανάκαμψη, οδηγούν σε ρήξη, εκπαιδεύουν τον κόσμο στον αντιευρωπαϊσμό.
Δεύτερο 24ωρο μετά και το δημοψήφισμα έχει ήδη ξεχαστεί. Πρωθυπουργός και υπουργοί τρέχουν ξανά στις Βρυξέλλες για να υπογράψουν μια συμφωνία. Για να καταλάβω. Η διαφορά μας ήταν μια συναυλία του Μάλαμα; Δηλαδή, ήταν κάποιοι που προτιμούσαν μια συμφωνία με «αξιοπρέπεια» ενώ κάποιοι άλλοι έλεγαν ότι καλύτερη θα ήταν μια συμφωνία πριν τις κλειστές τράπεζες και τους συνταξιούχους να κλαίνε; Κανείς δεν αισθάνεται ότι εξαπατήθηκε;
Κάποιοι πρέπει ήδη να ντρέπονται για το μίσος. Οι τεχνικοί της χειραγώγησης χρησιμοποιούν το μίσος, είναι το καλύτερο καύσιμο. Δεν υπάρχει μια λάθος πολιτική που χρεοκοπεί τη χώρα, που έκλεισε τις τράπεζες, που δίνει 120 ευρώ αντί για συντάξεις, αλλά ένας ένοχος, ο Σόιμπλε που «σου πίνει το αίμα» και οι «συνένοχοί του». Οι διάφορες επιλογές δεν είναι διαφορετικές πολιτικές επιλογές που πρέπει να εξετάσουμε και να επιλέξουμε, αλλά είναι «εκτός εθνικού κορμού», «δεν είναι ισότιμες» και «μπράβο μας» που προπηλακίζουμε τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς. Αν δεν ήταν τόσο τραγική η κατάσταση, αυτή η απόδραση από την πραγματικότητα που φτιάχνει παιδικά πανηγύρια στις πλατείες, ηρωικά και πένθιμα, με αξιοπρέπεια και απλωμένο το χέρι για την επόμενη δόση, θα προκαλούσε μέχρι και χαμόγελα κατανόησης. Μεταξύ μας είμαστε, γνωριζόμαστε, όλοι ξέρουμε από λόγια. Όμως το μίσος είναι άλλο πράγμα. Είναι ψυχρή κοινωνική μηχανική της εξουσίας που υποδαυλίζει, νομιμοποιεί τα χειρότερα ένστικτα της ανθρώπινης ψυχής για να επιτύχει τους σκοπούς της, να εξουσιάσει πολιτικά. Αυτό δεν συγχωρείται. Όχι μόνο όσοι το χρησιμοποιούν, αλλά και όσοι απλώς κάνουν τα στραβά μάτια, είναι συνένοχοι. Το ότι οι υπεύθυνοι γι’ αυτό πολιτικοί δεν το σταματάνε με το μαχαίρι, προμηνύει δυσάρεστο μέλλον για το ελληνικό δράμα.
7 Αυγούστου 2015
6 Αυγούστου 2015
Γιατί η μάικροσοφτ δίνει τα 10 δωρεάν
Όσοι έχουν ήδη 7 να μην εγκαταστήσουν τα 10 σε pc για κανέναν λόγο. Αν έχετε 8.1 κλάψτε ή βάλτε ανοικτό λογισμικό.
Τα 10 παίρνουν τον πλήρη έλεγχο του υπολογιστή. Γι αυτό και δωρεάν. Την μάικροσοφτ τη θεωρώ πτωχευμένη πλέον, είναι θέμα χρόνου. Δεν ξέρω καλό μου ημερολόγιο αν γίνεται κατανοητό το τι ακριβώς συμβαίνει και ότι γράφεται ιστορία που θα επηρεάσει πολλούς αιώνες μετά.
Έρχεται ο θάνατος της πολυεθνικής. Το τέλος του καπιταλισμού. Η αρχή του τέλους όπως θα καταγράψει η ιστορία.
Τους καταλαβαίνω εκεί στην μάικροσοφτ είναι σε δύσκολη τρομακτικά δύσκολη θέση αλλά δεν γινόταν αλλιώς και το ξέρουν. Έπρεπε ή να πάρουν τον πλήρη έλεγχο καταργώντας την έννοια pc ή έπρεπε να κλείσουν. Έτσι κι αλλιώς όμως θα κλείσουν διότι πλήρης έλεγχος από την εταιρεία αυτόματα σημαίνει ότι ο χρήστης αχρηστεύεται, άχρηστο το αντικείμενο κι ως εκ τούτου finito όχι το αντικείμενο (θα γυρίζαμε στην εποχή του λίθου) αλλά η πολυεθνική.
Σε 10 χρόνια θα κυριαρχεί το ανοιχτό λογισμικό. Επιτέλους!
5 Αυγούστου 2015
Stevie Ray Vaughan & Double Trouble - Tin Pan Alley
Stevie Ray Vaughan & Double Trouble - Tin Pan Alley
4 Αυγούστου 2015
3 Αυγούστου 2015
Ένα χρωστούμενο από το 2013
Καραβανάς ξάδελφος ήρθε και με βρήκε κλαίγοντας να του δανείσω 700€ που τα είχε ανάγκη. Του τα έδωσα για χάρη της μάνας μου. Δυο χρόνια τον παρακάλαγα να μου τα επιστρέψει αλλά ματαίως. Εν τέλει πήρε μετάθεση και μ’ έγραψε στ’ αρχίδια του. Νόμιζε, καλό μου ημερολόγιο.
Ντάλα μεσημερι μπούκαρα με το καλάσνικοφ στο στρατόπεδο που υπηρετούσε, κανονική οργανωμένη καταδρομική. Σε 7 λεπτά της ώρας είχα καταλάβει το διοικητήριο μαζί με διοικητή και υποδιοικητή. Μόνος μου. Τον κάλεσαν (τον ξαδερφο) ήρθε δεν είχε λεφτά πάνω του και με το όπλο στον κρόταφο μου τα έδωσε ο διοικητής και ο υποδιοικητής του οπότε και αποχώρησα ησύχως κι ας τα βρούνε μεταξύ τους. Με παρακάλεσαν να μην μάθει κανείς τίποτα και γι αυτό δεν αναφέρω ούτε τόπο ούτε μονάδα (πρόκειται για τάγμα μηχανοκινήτων) αλλά όποιος έχει άντερα ας με διαψεύσει.
2 Αυγούστου 2015
1 Αυγούστου 2015
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
