πλατεία συντάγματος! Ce que j'ai fais, ce soir la Ce qu'elle a dit, ce soir fa fa fa fa fa…

δεν έχει σημασία που δεν καταλάβαιναν τι εννοώ, μάζεψα όμως πέντε ευρώ χαχαχαχαχαχαχα!

Γιατί βάζω τραγουδάκια; (εκ της αλληλογραφίας)

 

Διότι βαρέθηκα, κι αφορμής δοθείσης δείτε πως βλέπω εγώ τα πράγματα για να καταλάβετε γιατί βαρέθηκα να μας βλέπω στην κοσμάρα μας.

Αραβική Άνοιξη. Αποτέλεσμα του ιντερνετ της ελευθερης διακίνησης γνώσης και της ανάγκης της Γαλλίας για ενέργεια. Πολιτισμικός πόλεμος μεταξύ κοσμικών και ισλαμιστών τον οποίο σιγοντάρισαν οι μεγάλες δυνάμεις προς απόκτηση των πετρελαίων της βόρειας αφρικής τα οποία και δόθηκαν στην Γαλλία μετά από συμμαχία με τους ισλαμιστές που όμως τώρα τους κυνηγάει αφού έκαναν την δουλειά τους και τώρα δεν χρειάζονται. Σε Τυνησία και Λιβύη συμμορίες λυμαίνονται όλη την χώρα πλην των πετρελαϊκών εγκαταστάσεων. Εκεί επικρατεί απόλυτη ησυχία και ασφάλεια.

Ανατολική μεσόγειος και η μαυρη στραβωμάρα μας. Η ελλάδα ανακύρηξε ΑΟΖ υπογράφοντας με Κύπρο και Ισραηλ για καλώδιο ηλεκτρικού ρευματος που θα ενώνει υποθαλάσσια τις τρείς χώρες. Ο Μόσι στην Αίγυπτο διαφωνούσε και με σύμμαχο την Τουρκία ήθελαν μερίδιο στους υδρογονάνθρακες διασπώντας την ελληνική ΑΟΖ μεταξύ ελλάδας και Κύπρου. Η μεν Αίγυπτος δεν αναγνώριζε ΑΟΖ η δε Τουρκία επίσης και μάλιστα άρχισε να στέλνει και πολεμικά να παρενοχλούν. ¨όμως τους υδρογονάνθρακες της περιοχής τους έχουν καπαρώσει οι ευρωπαίοι οπότε έφαγε μερικές προειδοποιητικές βολές ο Ερντογάν στην πλατεία ταξίμ πήρε τον πούλο και ο Μόσι στην Αίγυπτο (στην οποία αίγυπτο όσο και αν σας φαίνεται περίεργο ο στρατός οι φαντάροι είναι οι κοσμικοί που ούτε ν’ ακούν δεν θέλουν για ισλαμικό κράτος) ενώ με πρόφαση την Συρία ένας ολόκληρος στόλος βρέθηκε να κάθεται πάνω στα κοιτάσματα.

Συρία. Υπολόγιζαν ότι θα ξεμπερδέψουν με τον άσαντ ώστε να περάσουν αγωγό φυσικού αερίου παραλιακά και μέσω τουρκίας να τροφοδοτουν την ευρώπη. Απέτυχε όμως ο ερντογαν με τον άσαντ οπότε έμεινε η τουρκία απ’ έξω και το φυσικό αέριο θα μεταφέρεται είτε με πλοία είτε με υποθαλάσσιο αγωγό αφού ακόμα και αν πέσει ο ασαντ η περιοχή θα παραμείνει ασταθής. Εισβολή την δυτικών στην συρία ξεχάστε την, το πολύ ίσως μερικά πυραυλάκια από μακριά για τα μάτια του κόσμου και για να μην κλαίγεται η τουρκία ότι δεν βοηθήθηκε στην αποστολή της. Βεβαίως είναι περιττό να πω ότι ο στρατός είναι κι εδώ κοσμικός ενώ οι δήθεν επαναστάτες της κακιάς ώρας είναι απλώς μουζαχεντιν ταλιμπαν.

Κούρδοι. Αν διασπαστεί η Συρία οι κούρδοι θα φτιάξουν δικό τους κράτος στην αρχή μεταξύ ιραν ιρακ κι αργότερα (εικοσαετία) και μέρος της τουρκίας.

Τουρκία. Έπαιξε κι έχασε. Αφού είδε πως μερτικό από υδρογονάνθρακες δεν θα έπαιρνε δέχτηκε να διαλύσει την συρία ώστε να πάρει τουλάχιστον τον αγωγό. Δεν τα κατάφερε έχασε τον αγωγό τσακώθηκε και με το ισραήλ επειδή το ισραηλ δεν βοηθούσε όσο έπρεπε στην συρία (αφού είχε εναλλακτική για τους υδρογονάνθρακες) και τώρα περιορίζεται να κάτσει φρόνιμα με αντάλλαγμα την εσωτερική της σταθερότητα αλλά και την αποφυγή μελλοντικού κουρδικού κράτους στα εδάφη της.

Ρωσία. Δεν θα κουνηθεί καθόλου όσο το θέμα είναι μόνο οι υδρογονάνθρακες της ανατολικής μεσογείου και δεν μπουν στρατευματα στην συρία.

Έτσι τα βλέπω τα πράγματα αλλά δεν γράφω τίποτα γιατί βαρέθηκα. Βαρέθηκα τότε που ξεκίνησε ο αραβικός χειμώνας και οι εδώ δικοί μας τάχα μου αριστεροί προοδευτικοί χειροκροτούσαν τους ταλιμπάν του μόσι. Ειλικρινά σιχάθηκα πια αυτή την στρατολογημένη ανελεύθερη σκέψη των δήθεν αριστερών. Δεν έχω να πω τίποτα άλλο. Θα συνεχίσω να βάζω τραγουδάκια αφού έτσι κι αλλιώς μόνος μου τα λέω μόνος μου τα’ ακούω, ε αγαπητό μου ημερολογιάκι;

ΥΣ. Να σου πω και το άλλο; Εντώ στο ελλάντα ζούνε μόνο για τα λεφτά και μάλιστα τα λεφτά του σήμερα. Αμα δεν έχουν λεφτά έχουν μόνο την μαύρη τους την τύφλα ενώ όταν έχουν λεφτά έχουν την μαύρη τους την τύφλα και λεφτά. Είναι τόσο ηλίθιοι που ξέρουν μόνο να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Από ΝΔ ΠΑΣΟΚ σε χρυσά αυγά ΣΥΡΙΖΑ! Ευτυχώς που σερνόμαστε από την ΕΕ αλλιώς θα ήμασταν… αστα ημερολογιάκι μου πως θα ήμασταν, ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω…! Το αστείο (;!σικ) δε είναι πως μιλάνε για φτώχεια ενώ στην πραγματικότητα δεν ξέρουν καν τι πα να πει φτώχεια. Ίσως μια βόλτα σε μέση ανατολή κι αφρική να τους άλλαζε γνωμη για το τι σημαίνει φτώχεια αλλά φευ… είναι απλώς ηλίθιοι κι ανίκανοι να δημιουργήσουν το αύριο.

Πα να βάλω κανα τραγούδι!

χωρίς λεφτά είστε ΖΩΑ! Ζώντα ζώα καλά κρυβόσασταν πίσω από το χρήμα!

What I've got you've got to give it to your mamma & to your pappa & to your daughter and I mean it!

I'm a low brow but I rock a little know how
No time for the piggies or the hoosegow
Get smart get down with the pow wow
Never been a better time than right now

Lucky me swimmin' in my ability
Dancin' down on life with agility
Come and drink it up from my fertility
Blessed with a bucket of lucky mobility

τότε τραγούδησε η γοργόνα κι η μέρα μέρωσε

κι όσο για μένα…. έχω τον διάολο μέσα μου, ακόμα!!!!

Ο ΘΕΟΣ ΠΑΝ ΣΤΗ ΡΟΚ ΜΟΥΣΙΚΗ

Η  ροκ υπήρξε ένα από τα δημοφιλέστερα μουσικά ιδιώματα όλων των εποχών και επίσης μια από τις τρεις  κυριότερες διεθνείς  μουσικές  «γλώσσες» των τελευταίων εκατό ετών (οι άλλες δύο είναι η τζαζ και η κλασική).
Προήλθε από μια παθιασμένη συνεύρεση της δημώδους μουσικής των αφροαμερικανών (blues) και της επίσης δημώδους μουσικής των λευκών βορειοαμερικανών (folk και country). Στα χρόνια μάλιστα από το 1955 μέχρι το 1995 περίπου, υπήρξε το κατεξοχήν εκφραστικό μέσο τού πιο «ανήσυχου» κομματιού της παγκόσμιας νεολαίας, αλλά και η μουσική υπόκρουση μιας διεθνούς  πολιτισμικής επανάστασης, οι μετασεισμοί της οποίας γίνονται αισθητοί μέχρι σήμερα.
Μέσα από τη ροκ περιγράφτηκε και εκφράστηκε η πιο πρόσφατη εκδοχή ενός ανθρωπότυπου, ο οποίος ανιχνεύεται ήδη στην ελληνιστική και ρωμαϊκή αρχαιότητα. Ο ανθρώπινος αυτός τύπος ιστορικά δεν έπαψε έκτοτε να υπάρχει και να διαιωνίζεται υπογείως  (κοινωνιολογικός όρος: underground), αλλά και να αναδύεται δυναμικά, όποτε η Ανάγκη το αποφάσιζε. Τα ειδοποιά χαρακτηριστικά του είναι η αποστροφή για την υποκρισία που συνήθως κρύβεται πίσω από τις διάφορες κοινωνικές συμβάσεις, ο πόλεμος εναντίον  κάθε είδους αλλοτρίωσης (εργασιακής, πολιτικής, υπαρξιακής),  η αποκλειστικά ιδίοις χερσί (=φιλοσοφική) αναζήτηση του εαυτού, ο επίμονος αγώνας για προσωπικό (και άρα συλλογικό) αυτοκαθορισμό, για να ζήσουμε τη δική μας ζωή και όχι τη ζωή «φασόν» που μας επιβάλλεται. Η αναζήτηση μιας αυθεντικής ζωής και η προσπάθεια εύρεσης και ανάκτησης του εαυτού, αρχικά γέννησε φιλοσοφικά ρεύματα όπως ο Επικουρισμός, που ανέδειξε την Ηδονή (=χαρά της ζωής) σαν την μόνη πραγματική απελευθέρωση από τις  αγκυλώσεις και τις φοβίες, επάνω στις οποίες έχτιζαν ανέκαθεν οι πολιτικές, θρησκευτικές και οικονομικές εξουσίες. Ή όπως ο Κυνισμός, που ανέδειξε (και επέβαλε) την Αμφισβήτηση, την Αυθάδεια και το Χιούμορ σαν το τρίπτυχο της καθημερινής πρακτικής κάθε γνήσια ελεύθερου μυαλού. Ο ανθρωπότυπος του underground «λανθάνει» κατά την περίοδο του χριστιανικού Μεσαίωνα, επανεμφανίζεται περιορισμένα κατά την εποχή της Αναγέννησης, «ξαναχάνεται» μέχρι τη Βιομηχανική Επανάσταση, ξαναεμφανίζεται σε ανοδική πορεία τον 18^ο και 19^ο αιώνα (Ρομαντισμός, ουτοπικοί σοσιαλιστές, Νίτσε, Αναρχισμός) και αποκτά διαστάσεις  «επιδημίας» (το αποκληθέν «χάσμα γενεών») στις πρώτες δεκαετίες μετά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο.
Έτσι, δεν είναι περίεργο που η καλλιτεχνική έμπνευση και αναζήτηση των μουσικών της ροκ τούς οδήγησε πολύ γρήγορα, όχι μόνο στην ενστικτώδη επανανακάλυψη αρχαίων ελληνικών φιλοσοφικών τρόπων, αλλά και (σε συνδυασμό  με τη δημώδη καταγωγή της)   στην υιοθέτηση αρχετυπικών παραστάσεων που εκπληρούν τις παραπάνω προϋποθέσεις. Η ελληνική μυθολογία προμήθευσε (για άλλη μια φορά) το φαντασιακό υλικό: μορφές όπως του μακρυμάλλη Διονύσου, ή του Πανός, (αυτο)εξόριστων θεών  -που μάλιστα συνδέονται με φιλία-  που ζουν έξω από το «κατεστημένο» των Ολυμπίων, που δεν αναγνωρίζουν καμμία εξουσία και καμμία ιεραρχία, θεϊκή ή ανθρώπινη, ούτε σεμνότυφες κοινωνικές συμβάσεις, που βρίσκονται στις υγιείς ρίζες της «ακατέργαστης» -και ανυπότακτης- ζωικότητας (Παν), ή δείχνουν τον δρόμο του ανατροπέα που χορεύει «εκτός εαυτού» επάνω στα κομμένα κεφάλια των βασιλιάδων (Βάκχος), είναι υπεύθυνες για μερικές από τις πιο μεγάλες στιγμές τής σύγχρονης μουσικής.
Εδώ θα ασχοληθούμε με τον Αρκάδα Πάνα.

Τον Ιούνιο του 1967 διεξάγεται στην αμερικανική πόλη Μοντερέυ το αρχετυπικό ίσως φεστιβάλ ροκ μουσικής. Το εισιτήριο είναι συμβολικό (ένα δολλάριο), ο καιρός ιδανικός (βρισκόμαστε στο εμβληματικό  Καλοκαίρι του Έρωτα), η  περιοχή όμορφη σαν την Αρκαδία (Πολιτεία της Καλιφόρνια) και το παρόν δίνουν μερικά από τα μεγαλύτερα μουσικά ονόματα της εποχής, σε ένα ακροατήριο από σχεδόν εκατό χιλιάδες χίππυς.                    

Στην διαφημιστική αφίσα της διοργάνωσης, αλλά και στους δίσκους που κυκλοφόρησαν μεταγενέστερα με τα ηχητικά ντοκουμέντα της, δεσπόζει ο Παν σε μια εξαιρετική απεικόνισή του. Η επιλογή του ως ψυχεδελικού συμβόλου δεν υπήρξε τυχαία: ο «σεξομανής», χορευτής και συχνά μεθυσμένος θεός θεωρείται ότι θα θεραπεύσει το γιγάντιο ψυχολογικό μπλοκάρισμα από το οποίο κατεξοχήν πάσχει (κατά τα «παιδιά των λουλουδιών»)  ο βιομηχανικός πολιτισμός.

Ο τίτλος του πρώτου δίσκου ενός από τα κορυφαία ροκ μουσικά σχήματα όλων των εποχών, των Βρετανών Pink Floyd, The Piper at the Gates of Dawn (Ο Αυλητής στις Πύλες της Αυγής, 1967), παραπέμπει εμφανώς στον Πάνα. Έχει ληφθεί από το κλασικό έργο της παιδικής λογοτεχνίας Ο Άνεμος στις Ιτιές (1908) του Κέννεθ Γκραίηαμ.

Ο Ίαν Άντερσον, τραγουδιστής και φλαουτίστας των επίσης κορυφαίων Βρετανών Jethro Tull, απεικονίζεται επανειλημμένα στα εξώφυλλα των δίσκων τους σε «πανική» στάση.

Ο Παν έχει δεχτεί επανειλημμένα τιμές από τον Σκωτσέζο Μάικ Σκοτ και το προσωπικό μουσικό του όχημα, τους Waterboys.  Στο τραγούδι The Pan Within από τον δίσκο This Is The Sea του 1985, οι εραστές αναζητούν  τον εσώτερο Πάνα υπό την καταιγιστική  συνοδεία ηλεκτρικής κιθάρας, πιάνου και βιολιού. Αλλά η μεγάλη ανατριχίλα έρχεται με το τραγούδι Τhe Return Of Pan (Η επιστροφή του Πάνα) από τον δίσκο Dream Harder του 1993, όπου με αφορμή μία ιστορία του Πλούταρχου από το Περί των Εκλελοιπότων Χρηστηρίων ο Σκοτ  πετάει το γάντι σε όσους πιστεύουν την φήμη για τον  θάνατο του εν λόγω θεού: «από τις πανάρχαιες ημέρες και σε όλους τους χρόνους/ από την Αρκαδία μέχρι τα πέτρινα λειβάδια του Inisheer/ κάποιοι λένε, πως οι θεοί είναι απλώς ένας μύθος/ αλλά μάντεψε με ποιόν έχω χορέψει/ ο Μέγας Παν ζει! [...] Λοιπόν, ακολούθησε τον Χριστό όσο καλύτερα μπορείς/ Ο Παν είναι νεκρός – ζήτω ο Παν!». Στο τραγούδι εκτός από τα κατά παράδοση χρησιμοποιούμενα στη ροκ μουσικά όργανα γίνεται και εκτεταμένη χρήση κλαρίνου (!). Για την ιστορία να αναφέρουμε, ότι ο Σκοτ επισκέπτεται  συχνά την Αρκαδία.

Αλλά και οι εγχώριοι ροκάδες τίμησαν τον «προστάτη θεό» τους. Πρόκειται για το τραγούδι Ο Παν  τού σημαντικού (και όχι μόνο για τα ελληνικά δεδομένα)  συγκροτήματος Ακρίτας, από έναν σπάνιο μικρό δίσκο τους τού 1973. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι πίσω από τους Ακρίτας βρισκόταν ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες συνθέτες και μουσικούς των τελευταίων δεκαετιών, ο Σταύρος Λογαρίδης.

Ο Παν εξακολουθεί να αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς για τους ροκ μουσικούς  της νεώτερης γενιάς. Π.χ. οι  Γάλλοι Northwinds  έχουν τιτλοφορήσει έναν ολόκληρο δίσκο τους ως Great God Pan (1998).

Ενώ και οι Καναδοί Blood Ceremony  στον δίσκο τους Living With The Ancients (2011) έχουν συμπεριλάβει  ένα μικρό έπος διάρκειας επτάμισυ λεπτών,  επίσης με τίτλο The Great God Pan.

Τα παραπάνω είναι  φυσικά μόνο μερικά αντιπροσωπευτικά παραδείγματα που δεν εξαντλούν με κανέναν τρόπο το –τεράστιο- θέμα.
«Πιστεύουν» άραγε οι ροκ μουσικοί στον Πάνα; Στην τέχνη τέτοια ερωτήματα προφανώς δεν έχουν νόημα. Ειδικά η ροκ, ούτε υπήρξε ποτέ θρησκευτική τέχνη, ούτε λειτούργησε  σαν θρησκεία, ούτε προπαγάνδισε ποτέ ετοιματζίδικες «αλήθειες» και συνταγές ζωής. Ο Τραγοπόδαρος πιθανότατα θα θεωρούσε τίμια και αντάξιά του τη στάση της αυτή...

http://hypnovatis.blogspot.de/

εγώ δεν ξέρω τίποτα, γείτσες

Tell me why, tell me why, tell me why
Why can't we live together?
Tell me why, tell me why
Why can't we live together?

Everybody wants to live together
Why can't we be together?

No more war, no more war, no more war
Just a little peace
No more war, no more war
All we want is some peace in this world

Everybody wants to live together
Why can't we be together?

No matter, no matter what color
You are still my brother
I said, "No matter, no matter what color"
You are still my brother

Everybody wants to live together
Why can't we be together?

Everybody wants to live
Everybody's got to be together
Everybody wants to live
Everybody's going to be together

Everybody's got to be together
Everybody wants to be together

I said, "No matter, no matter what color"
You're still my brother
I said, "No matter, no matter what color"
You're still my brother

Everybody wants to live together
Why can't we be together?
Gotta live together, together

2013 η κρίση συνεχίζεται,

τον χαβά της αυτή, τον χαβά μου κι εγώ! Έτσι κι αλλιώς δεν είχα τίποτα για να χάσω κι όσα έχω είναι από αυτά που δεν χάνονται, ανεκτίμητα κι αιώνια, οπότε μην ανησυχείτε για μένα που βάζω τραγουδάκια. Είναι επειδή είμαι αλλού, εκεί που οι παράδες δεν έχουν (τόση) πέραση, άλλωστε τα περίμενα οπότε...

Μεσόγειος θάλασσα!!!