αντρειά, έρωτας, φως,

νυν τ’ αγρίμι της μυρτιάς
νυν η κραυγη του μάη
αιεν η άκρα συνείδηση
αιέν η πλησιφάη
νυν των λεπιδόπτερων το νέφος το κινούμενο
τα ευμετάβολα κι αδιαλείπτως κινούμενα έντομα
αιέν των μυστηρίων το φως το περιιπτάμενο
η ίδια η ύπαρξη της ζωής μυστήριο αΐδιο
νυν το περίβλημα της γης και η εξουσία
αιέν η βρώση της ψυχής και η πεμπτουσία
νυν της σελήνης το μελάγχρωμα τ’ ανίατο
αιέν το χρυσοκύανο του γαλαξία σελάγισμα
νυν των λαών αμάλγαμα κι ο μάυρος αριθμός
αιέν της δίκης τ’ άγαλμα κι ο μέγας οφθαλμός
νυν η ταπείνωση των θεών
νυν η σπονδός τ’ ανθρώπου
νυν νυν το μηδέν
κι αιέν ο κόσμος ο μικρός ο μέγας!

μεταξύ κι ανάμεσα

Έρεβος, η δεύτερη γενιά δημιουργίας του κόσμου, στα έγκατα, μεταξύ φωτός και σκότους, χάους και γης, σιγής και μελωδίας κι ανάμεσα ζωής και θανάτου. Άσπρο μαύρο και μια τελεία κίτρινο. Μια τελεία τέλεια, το τέλος να ξορκίζει. Βράχος και νερό και στο παντού του πουθενά ήχος, ζωή, φτερούγισμα, σημάδι ηχηρό στ’ αρχέγονο χάος. Ω τίποτα δεν χωρίζει το Ένα απ’ τ’ Άλλο παρά μόνο ίσως μια λεπτή γραμμή, μια Ανάσα. Λυπάμαι, είμαι αλλού και χαίρομαι, γιατί Είμαι. Αυτό και μόνο μου αρκεί, για τώρα…

Όταν θα διαβάσετε αυτό εγώ θα είμαι πολύ μακριά από τους ανθρώπους κι ανάμεσα στα ζώα.

Αφορμή ήταν ένας φίλος ή μάλλον η κόρη του, όμως η αιτία είναι οι φιλόζωοι. Χαρακτηρίστε με ή νομίστε για μένα ό,τι θέλετε αλλά θεωρώ τους «φιλόζωους» χειρότερους του χειρότερου κυνηγού. Στην σχέση μου με τα (άλλα) ζώα περισσότερο κακό μου κάνουν πλέον οι φιλόζωοι παρά οι ηλίθιοι με τις καραμπίνες.

Οι φιλόζωοι που:

1. Τρώνε κρέας αλλά δεν έχουν σφάξει ποτέ! Η πλήρης διαστροφή της έννοιας της ζωής είναι να τρως χωρίς να έχεις καταλάβει τι κάνεις. Η μεγαλύτερη ύβρις εναντίον των ζώων συντελείται στους στάβλους εκτροφής, στα σφαγεία, στα σούπερ μάρκετ κι εντέλει στα σπίτια μας. Εκεί τα ζώα γεννιούνται αφύσικα, μεγαλώνουν τρομακτικά, πεθαίνουν φρικιαστικά και καταναλώνονται  πτώματα. Νομίζουμε ότι τρώμε κρέας ενώ τρώμε πτωμαΐνη. { Ίσως γι αυτό τα ζόμπι να έχουν τόση πέραση σε κινηματογράφο λογοτεχνία κλπ (εγγλέζικο χιούμορ, δεν είναι ανάγκη να γελάσετε)} Η λύση: όποιος θέλει να φάει κρέας να πρέπει είτε να το μεγαλώσει και να το σφάξει ο ίδιος αν μένει στο χωριό, είτε να το αγοράζει ζωντανό και να το μεγαλώνει να το σφάζει και να το τεμαχίζει ο ίδιος σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους των δήμων για όσους ζούμε σε πόλη. Εξαιρούνται μόνο οι ανήμποροι (άρρωστοι ανάπηροι γέροι κλπ).

2. Ορίζουν τις ανάγκες των ζώων. Τι θα φάνε που θα χέσουν τι ώρα και τι είδους σκατό θα βγάλουν (σκληρό για χαλιά, μαλακό για χώμα με την ανάλογη τροφή) πότε που πόσο και πως θα κοιμηθούν πότε θα ζευγαρώσουν και με ποιόν κλπ κλπ. Ναι είναι πολύ χαρούμενα τα λυκόσκυλα πετ στο μπαλκόνι, είναι πολύ χαρούμενα επειδή δεν έχουν γνωρίσει ποτέ την αλήθεια τους. Αν την γνώριζαν θα σας ξέσκιζαν.

Η λύση: το αιγαίο ανήκει στα ψάρια του και το λυκόσκυλο στο κοπάδι και την αγέλη του. Όποιος θέλει σκύλο ή γάτα ή πουλί ή κροκόδειλο ή δεν ξέρω και γω άλλο τι, να πάει να ζήσει με τους κροκόδειλους ή ας πάει να γίνει τσοπάνης να ‘χει κι ένα και δυό και πέντε λυκόσκυλα. Οι πόλεις είναι για τα ζώα σαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί για τους ανθρώπους. Εδώ στις πόλεις δικαιούμαστε μόνο ότι έρχεται από μόνο του ζώντας ελεύθερα δηλαδή ποντίκια κατσαρίδες και λοιπά τέτοια που αρέσκονται στην βρώμα μας. Αν θέλουμε άλλα ζώα στις πόλεις τότε πρέπει να τις φτιάξουμε κατάλληλα (γελάτε ε;).

3. Ίσως το σημαντικότερο όλων και μαζικά κλιμακούμενο τα τελευταία χρόνια. Η επικοινωνία καθορίζεται βάση της ανθρώπινης φύσης και όχι βάση της φύσης νέτο σκέτο όπως θα έπρεπε. (σε αυτό το σημείο βάζω στοίχημα πως πολλοί δεν καταλάβατε κι αναρωτιέστε τι ακριβώς εννοώ. Το λιανίζω λοιπόν αλλά όχι πολύ κι όσοι πάλι δεν καταλάβετε προσπεράστε το, δεν είναι για σας).

Η φύση και στον τομέα επικοινωνία ορίζει τους βασικούς κανόνες κι από κει και πέρα κάθε είδος έχει τους δικούς του ειδικούς κανόνες επικοινωνίας του, την δική του γλώσσα. Έτσι για παράδειγμα αν χαμογελάσεις στην γάτα ή στον σκύλο δείχνοντας τα δόντια σου τότε την έκατσες. Διότι το να δείχνεις τα δόντια είναι σημάδι επιθετικότητας για σκύλους γάτες κλπ αλλά όχι για τα πουλιά ας πούμε όπου δείγμα επιθετικότητας είναι απλώς να τα κοιτάξεις έστω μια φορά ενώ αντίθετα μου καθαρίζουν τέλεια τα δόντια μετά το φαΐ (με την απορία θα μείνετε).

Αντίστροφα τώρα, αν η γάτα ή ο σκύλος πάει να σου φάει το φαί κι εσύ του κάνεις ξουτ και περιοριστείς στο ξουτ… ε κάποια στιγμή θα σου φάει το φαί θα σ’ ανέβει στο κρεβάτι και ίσως να σε πηδήξει κιόλας άμα λάχει (το αν σου αρέσει είναι άλλη κουβέντα).

Η λύση: άμα ο σκύλος η γάτα η κότα το κουνέλι κι όποιο άλλο ζώο τολμήσει να διεκδικήσει τον χώρο που κοιμάμαι θα το κλωτσήσω θα το δαγκώσω θα το πλακώσω στις μπουνιές κι αν επιμένει θα το σκοτώσω ή θα με σκοτώσει. Έτσι είναι η φύση κι όσοι φρικάρετε απλώς δεν είστε φιλόζωοι αλλά μάλλον ανιμιστές. Ο φόβος κι ο πόνος είναι αναπόσπαστα μέρη του φυσικού κώδικα επικοινωνίας και η διαφορά βρίσκεται μόνο στον λόγο, την αιτία, και τον τρόπο, που χρησιμοποιούνται και πιστέψτε με σ’ αυτά οι άνθρωποι είμαστε τα χειρότερα κτήνη.

Σας χαιρετώ και μην ξεχάσετε να λούσετε την γάτα σας με σαμπουάν κατά της λιπαρότητας και της ξηροδερμίας.

Έξι χρόνια Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ τεύχος 24

πέρασαν έξι χρόνια; Κάποιοι θα το φυσάνε και δεν θα κρυώνει…!!!

Τι γίνεται λοιπόν όταν σε καιρό κρίσης υπάρχει κάτι που αξίζει; Αυτό επιβιώνει και βγαίνει ισχυρότερο!

Τι γίνεται όταν κάποιος-κάτι είναι αυτάρκες, ανεξάρτητο, πλουραλιστικό κι αυτόνομο; Εξελίσσεται συστηματικά!

Τι γίνεται όταν κάποιος έχει πραγματικά κάτι να πει; Υπάρχουν πολλοί που ακούνε!

Εν τέλει ισχύει σταθερά: ουδέν κακό αμιγές καλού και το αντίστροφο, οπότε αγαπητοί συναναγνώστες φιλοσοφήστε ασυστόλως, θυμηθείτε την πνευματική τροφή που είχαμε ξεχάσει όντας πνιγμένοι στα σουβλάκια.

ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ Ο΄ΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ τόσο στους εκδότες όσο και στους αναγνώστες ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΕΤΣΙ! Προσωπικά σας διαβάζω στο πιθάρι μου τα μεσημέρια.

ΥΓ. Και μην ξεχνάτε να ξεβοτανίζετε συχνά τον κήπο από τα παράσιτα διότι άλλο παράσιτο κι άλλο αγριάδα (το ξέρω ότι το ξέρετε αλλά εγώ το ξαναλέω...)

Έξι χρόνια Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ

Με τούτο το τεύχος συμπληρώνονται έξι χρόνια κυκλοφορίας του περιοδικού

μας. Σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, όπως συνηθίζουν όλοι να λένε, εμείς

καταφέραμε να επιβιώσουμε χάρη στο σωστό σχεδιασμό της έκδοσης, αλλά προπά-

ντων χάρη στην φιλία και την υποστήριξη μερικών εκατοντάδων αναγνωστών, οι

οποίοι χρόνο με το χρόνο τείνουν αυξανόμενοι.

Η αλήθεια είναι ότι η λεγόμενη κρίση, που στην ουσία αποδεικνύεται ένα τερά-

στιο κόλπο των απανταχού πλουσίων για την απογύμνωση και την εξαθλίωση των

φτωχών, ώθησε αρκετούς ανθρώπους προς την αναζήτηση της ουσίας της ζωής, και

καμία άλλη φιλοσοφική διδασκαλία δεν εξυπηρετεί καλύτερα αυτό τον σκοπό πέρα

από την επικούρεια φιλοσοφία.

Έτσι η «κρίση» όχι μόνον δεν έβλαψε τούτο το περιοδικό, ως φορέα διάδοσης

των απόψεων του Κήπου όπως και της επικοινωνίας μεταξύ των φίλων της επικού-

ρειας φιλοσοφίας, αλλά μάλλον το ωφέλησε, ειδικά από τότε που απεγκλωβίστηκε

τόσο από τις νοσηρές παρέες των «αρχαιόφιλων», όσο κι από τις πληκτικές

συντροφιές των «οργανωμένων» επικουριζόντων.

Σήμερα λοιπόν, με μερικές εκατοντάδες αναγνώστες από όλο τον κόσμο, ανθρώ-

πους που σκέπτονται ελεύθερα, που δεν «μαντρώνονται» σε οργανώσεις και συλ-

λόγους, και που εφαρμόζουν ατομικά ή με τους δικούς του φίλους ο καθένας τα

επικούρεια διδάγματα, για την απόλαυση του μοναδικού και ανεπανάληπτου βίου

τους, καμαρώνουμε που συμπληρώσαμε έξι χρόνια κυκλοφορίας, ευχαριστούμε

τους φίλους αναγνώστες για την υποστήριξη, και υποσχόμαστε άμεσα, ακόμη

καλύτερα και ηδονικότερα τεύχη.

χωρίς λόγια…

 

Ελλάς το μεγαλείο σου.

 

Διότι 1. Η Ρεπούση έχει και πάλι δίκιο. Ναι πήδηξαν αφού πέταξαν τα βρέφη αλλά όχι και πως το πήγαιναν… χορεύοντας και τραγουδώντας! Έλεος πια με τους υπεράνθρωπους ήρωες έλληνες που πεθαίνουν τραγουδώντας, άνθρωποι ήταν όχι ο σούπερμαν όπως μας θέλουν οι στρατοκαυλοι, ρομποτάκια να πεθαίνουμε με χαρά….

2. Βάλανε τον Τσέλιο αρχηγό ΓΕΣ! Και να σκεφτεί κανείς πως είναι τόσο άχρηστος που τότε που ήταν λοχαγός η πρώτη σφαίρα (της θαλάμης) έγραφε τα’ όνομά του για περίπτωση πολέμου και του το ‘χε πει και κατάμουτρα ένας έφεδρος λοχίας αλεξιπτωτιστής αμφίβιων καταδρομών Α ΜΑΚ, Β ΜΑΛ.

3. Για την Τουρκία θα σας πω μόλις γυρίσω.

4. Για την Συρία θα σας πω μόλις γυρίσω.

5. Για την Αίγυπτο θα σας πω μόλις γυρίσω.

6. για την Λιβύη θα σας πω μόλις γυρισω.

7. για την Τυνησία θα σας πω μόλις γυρίσω.

8. αν γυρίσω….

Μέχρι τότε: feed the enemy!