“ΕΥΧΕΣ” ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ; φύλαγε τα ρούχα σου να ‘χεις τα μισά!!!

Οι χριστιανοί απολογητές αντιπαρέρχονται τις κραυγαλέες αντιφάσεις των -θεόπνευστων- ευαγγελίων και προσπαθούν να επικεντρώσουν την προσοχή τού ανυποψίαστου «ποιμνίου» στη σημασία τής γέννησης του «γλυκύτατου» Ιησού για τούς ανθρώπους και -ειδικότερα- στο νόημα τής γιορτής των Χριστουγέννων, το οποίο -σύμφωνα με την προπαγάνδα τους- είναι η αγάπη.

O θεός των χριστιανών είναι τριαδικός (Αγία Τριάς)∙ αποτελείται από τρείς υποστάσεις αδιαίρετες κι ομοούσιες: τον πατέρα (Γιαχβέ), τον γιο (Ιησού) και το Άγιο Πνεύμα (ένα περιστέρι). (Διαβάστε στην «Ελεύθερη Έρευνα»: Πατήρ, υιός και άγιο ψέμα).  Στην «Παλαιά Διαθήκη» περιγράφονται πλήθος εγκλημάτων καθώς καί ρατσιστικών κι αποτρόπαιων πράξεων τού Γιαχβέ, οι οποίες κατά κανόνα υπερβαίνουν τα όρια τής κοινής λογικής. Ας εξετάσουμε δειγματοληπτικά ορισμένα από τα εγκλήματα τού Γιαχβέ, για τα οποία δεν είναι αμέτοχος ο Ιησούς, αλλά -τουναντίον- συνένοχος:

«Και θέλει είσθαι η πληγή, με την οποίαν ο Κύριος θέλει πληγώσει πάντας τους λαούς, όσους επεστράτευσαν κατά τής Ιερουσαλήμ· η σάρξ αυτών θέλει τήκεσθαι ενώ ίστανται επί τους πόδας αυτών, και οι οφθαλμοί αυτών θέλουσι διαλυθεί εκ των οπών αυτών, και η γλώσσα αυτών θέλει διαλυθεί εν τω στόματι αυτών». («Ζαχαρίας», ιδ΄ 12).

«Θέλω μεθύσει τα βέλη μου από αίματος και η μάχαιρά μου θέλει καταφάγει κρέατα από του αίματος των πεφονευμένων και των αιχμαλώτων, από τής κεφαλής των αρχόντων των εχθρών.» («Δευτερονόμιον», λβ΄ 42).

«Και εγεννήθησαν οι πεσόντες εν τη ημέρα εκείνη από ανδρός και έως γυναικός δώδεκα χιλιάδες, πάντας τούς κατοικούντας Γαι, πλην των κτηνών και των σκύλων των εν τη πόλει, πάντα α επρονόμευσαν εαυτοίς οι υιοί Ισραήλ κατά πρόσταγμα Κυρίου, ον τρόπον συνέταξε Κύριος τω Ιησοί.» («Ιησούς τού Ναυή», η΄ 25-27).

«Και πατάξω πάντας τούς κατοικούντας εν τη πόλει ταύτη, τούς ανθρώπους και τα κτήνη, υπό λοιμού μεγάλου θέλουσι αποθάνει.» («Ιερεμίας», κα΄ 6).

«Μεσούσης τής νυκτός, ο Κύριος επάταξε παν πρωτότοκον εν γη Αιγύπτω, από τού πρωτοτόκου τού Φαραώ τού καθημένου επί τού θρόνου, έως τού πρωτοτόκου τού αιχμαλώτου τού εν τω δεσμωτηρίω και πάντα τα πρωτότοκα των κτηνών.» («Έξοδος», ιβ΄ 29).

«Τους βωμούς αυτών θέλεις καταστρέψει και τα είδωλα αυτών θέλεις συντρίψει και τα άλση αυτών θέλεις κατακόψει.» («Έξοδος», λδ΄ 13).

«Και τας σφηκίας αποστελεί Κύριος ο Θεός σου εις αυτούς, έως αν εξολοθρευθώσιν όσοι εναπελείφθησαν και εκρύπτοντο από προσώπου σου ... και θέλει εξαλείψει Κύριος ο Θεός σου τα έθνη ταύτα από προσώπου σου κατά ολίγον ολίγον. Δεν δύνασαι να αφανίσης αυτούς πάραυτα, διά να μήν πληθυνθώσιν εναντίον σου τα θηρία του αγρού. Και παραδώσει αυτούς Κύριος ο Θεός σου εις τάς χείρας σου και θέλει φθείρει αυτούς εν φθορά μεγάλη, εωσού εξολοθρευθώσι.» («Δευτερονόμιον», ζ΄ 20). Για να μην γλυτώσει κανείς ο Κύριος στέλνει και σφήκες, για να εντοπίσουν όσους θα έχουν κρυφτεί. Η γενοκτονία όμως, πρέπει να γίνει σιγά-σιγά μη τυχόν και ερημωθεί η γη και γεμίσει με άγρια θηρία.

«Ότι πυρ εξήφθη εν τω θυμώ μου, και θέλει εκκαυθή έως εις τα κατώτατα τού Άδου κάτω. Και θέλει καταφάγει την γήν και τα γεννήματα αυτής, φλέξει θεμέλια όρεων. Συνάξω εις αυτούς κακά και πάντα τα βέλη μου θέλω εκκενώσει επʼ αυτούς... Οδόντας θηρίων εξαποστελώ επʼ αυτούς.» («Δευτερονόμιον», λβ΄ 22-24).

«Κατηραμένος ο καρπός τής κοιλίας σου και τα γεννήματα τής γής σου... αι αγέλαι των βοών σου και τα ποίμνια των προβάτων σου... Προσκολλήσαι Κύριος εις σε το θανατικόν ... Θέλει σε πατάξει ο Κύριος με μαρασμόν και με πυρετόν και με ρίγος και με φλόγωσιν και με μάχαιραν και με ανεμοφθορίαν και με ερυσίβην.. Θέλει σε πατάξει ο Κύριος εις τα γόνατα και εις τα σκέλη με πληγήν κακήν... Και θέλει φάγη τα έκγονα της κοιλίας σου, από των σαρκών των υιών σου και των θυγατέρων σου.» («Δευτερονόμιον, κη΄ 15-69).

«Ιδού εγώ θέλω εκτείνει την χείρα μου επί τούς Φιλισταίους και θέλω εκκόψει τούς Χερεθαίους και εξαφανίσει το υπόλοιπον των λιμένων τής θαλάσσης. Και θέλω κάμει επ΄ αυτούς μεγάλην εκδίκησιν εν ελεγμοίς θυμού. Και θέλουσι γνωρίσει, ότι εγώ είμαι ο Κύριος, όταν εκτελέσω την εκδίκησίν μου επ΄ αυτούς.» («Ιεζεκιήλ», κε΄ 16-17).

«Χαίρε σφόδρα θύγατερ Σιών· αλάλαζε θύγατερ Ιερουσαλήμ... Και εξεγειρώ τα τέκνα σου Σιών, κατά των τέκνων σου, Ελλάς· και σε έκαμον ως ρομφαία μαχητού.» («Ζαχαρίας», θ΄ 9-15).

«Κύριος επέρριψεν κατ΄ αυτών λίθους μεγάλους έως Αζηκά, και απέθανον. Περισσότεροι ήσαν οι αποθανόντες εκ των λίθων τής χαλάζης, παρ΄ όσους οι υιοί Ισραήλ κατέκοψαν εν μαχαίρα... Και ο Ήλιος εστάθη και η Σελήνη έμεινεν, εωσού ο λαός εκδικήθη τους εχθρούς αυτού.» («Ιησούς Ναυή», ι΄ 11-13). Εδώ ο θεός σκοτώνει περισσότερους δια λίθων χαλάζης απ΄ όσους οι Εβραίοι με τα μαχαίρια. Πιο αποτελεσματικός ο Γιαχβέ. Επειδή όμως νυχτωνε και οι Εβραίοι δε θα έβλεπαν καλά για να τους σφάξουν όλους, ο Γιαχβέ σταμάτησε μέχρι και τον Ήλιο (οι συντάκτες των «ιερών γραφών» αγνοούσαν, ότι η Γή είναι αυτή, που κινείται κι όχι ο Ήλιος) και τη Σελήνη.

Παλαιοδιαθηκικό μίσος και στην Καινή Διαθήκη

Η «Παλαιά Διαθήκη» είναι αδιάσπαστη σε έννοιες και σε ιδέες με την «Καινή». Ο Ιησούς διευκρινίζει: «Μή νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας. Ούκ ήλθον καταλύσαι αλλά πληρώσαι» («κατά Ματθαίον», ε΄ 17). Τα εγκλήματα και τα ρατσιστικά κηρύγματα μίσους και ανθελληνισμού συνεχίζονται αμείωτα και στην «Καινή Διαθήκη». Στο άρθρο τής «Ελεύθερης Έρευνας», Ιησούς: Κήρυκας μίσους, διχασμού και ανθελληνισμού έχουν αναλυθεί αρκετά απʼ αυτά. Σας παρουσιάζουμε ένα μικρό ακόμη δείγμα:

Ο Ιησούς αρέσκεται στην εξαπόλυση απειλών, για να εκμεταλλευτεί την ανθρώπινη αγωνία για την μετά θάνατον κατάσταση. «Θέλουσιν εξέλθει οι άγγελοι και θέλουσιν αποχωρίσει τους πονηρούς εκ μέσου των δικαίων. Και θέλουσιν ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός. Εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.» («Κατά Ματθαίον», ιγ΄ 49-50). Απίστευτες απειλές. Στην Δευτέρα παρουσία οι αμαρτωλοί θα βράσουν στα καμίνια τής κόλασης, όπου θα πέσει το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών. Αυτό καλείται ψυχολογική τρομοκρατία και αποτελεί βάναυσο έγκλημα κατά τής ανθρωπότητας.

«Απελθείν εις την γέεναν, εις το πύρ το άσβεστον όπου ο σκώληξ αυτών δεν τελευτά και το πυρ δεν σβύνεται.» («Κατά Μάρκον», θ΄ 43-44). Σκουλήκια θα τρώνε τούς κολασμένους ασταμάτητα και η φωτιά δε θα σβήνει. Πώς να σχολιασθούν αυτές οι εικόνες φρίκης, που μόνο ένας διεστραμμένος εγκέφαλος θα χρησιμοποιούσε προς εκφοβισμό των ανθρώπων; Προσέξτε τη λέξη «γέενα». Η συνηθισμένη ερμηνεία, που συνήθως δίνεται γι΄ αυτή τη λέξη είναι «κόλαση»· είναι όμως λάθος. «Γέενα» την εποχή τού Χριστού ονομαζόταν ένας τόπος, που βρισκόταν μεταξύ τής Ιερουσαλήμ και τής Ιεριχούς. Ήταν μια ευρύχωρη χαράδρα, όπου έριχναν τα σκουπίδια και τις ακαθαρσίες τής Ιερουσαλήμ και τους έβαζαν φωτιά για να τα καίνε, η οποία έκαιγε διαρκώς και υψωνόταν καπνός μαύρος, βρωμερός και αποπνικτικός. Εκεί απειλεί να μας πετάξει ο «κήρυκας τής αγάπης», Ιησούς, στην απαίσια χωματερή τής Ιερουσαλήμ.

Παρατηρείται η ίδια ακριβώς νοοτροπία με την «Παλαιά Διαθήκη», αλλά και με τούς λειτουργικούς ύμνους, που ψάλλονται στούς ναούς τα Χριστούγεννα. Σε παλαιότερα άρθρα τής «Ελεύθερης Έρευνας» έχουν παρουσιασθεί λειτουργικά κείμενα από το Τριώδιο με τούς αναθεματισμούς εναντίον τού Ελληνικού Πολιτισμού, από την Μεγάλη Εβδομάδα, από την Πεντηκοστή κ.λπ.. (Βλ. Εβραϊκό Πεσάχ - Χριστιανικό Πάσχα, Το Σαβουώτ - Πεντηκοστή κ.λπ.). Κατεβάστε δωρεάν το βιβλίο Τα υβριστικά κατά των Ελλήνων επίσημα κείμενα τής Ορθοδοξίας κάνοντας κλικ εδώ.)

περισσότερα: Freeinquiry.gr-Ελεύθερη Έρευνα