Η ανυπακοή και το έμφραγμα
Tου Πασχου Μανδραβελη / pmandravelis@kathimerini.gr
Θα μείνει αιώνια αναπάντητο το φιλοσοφικό ερώτημα αν και κατά πόσο ο πιτσιρικάς του γνωστού παραμυθιού του Αντερσεν είχε το ηθικό δικαίωμα να φωνάξει «ο βασιλιάς είναι γυμνός και οι ράφτες του είναι ψεύτες». Στο κάτω κάτω της γραφής, ο μικρός πιθανώς να ήταν και ανάγωγος. Με τον βασιλιά σίγουρα θα τον χώριζε μια τετρακονταετία. Από σεβασμό και μόνο στα άσπρα του μαλλιά, ο πιτσιρικάς έπρεπε να σιωπήσει. Αλλά δεν το έκανε...
Κάποιος μικρός, λοιπόν, κι εδώ ίσως πρέπει να φωνάξει ότι ο Μίκης Θεοδωράκης είναι γυμνός από επιχειρήματα και η συρραφή διαφόρων «πληροφοριών» που αλίευσε στο Διαδίκτυο (και τα παρουσίασε ως ιδρυτική διακήρυξη της «Σπίθας») είναι ψευτιές. Πέρα από τον γνωστό μύθο περί του καημού που είχε ο Κίσινγκερ για να πλήξει την ελληνική γλώσσα, το κείμενο των 17.500 λέξεων, που δημοσίευσε το Σάββατο (4.12.2010) η «Ελευθεροτυπία», βρίθει κοινοτοπιών που απαντώνται στα καφενεία κι ανοησιών που κυκλοφορούν ως spam στα ηλεκτρονικά ταχυδρομεία.
Δηλαδή, όσο κι αν κάποιος λατρεύει τη «Ρωμιοσύνη», μάλλον πρέπει να ζητήσει από τον κ. Θεοδωράκη μια λογική εξήγηση για τις προθέσεις της Κίνας, η οποία, σύμφωνα με τον ίδιο, ήθελε «να μας ξεπληρώσει όλο το δημόσιο χρέος, χωρίς αντάλλαγμα». Οσο κι αν συγκινείται κάποιος από τον «Επιτάφιο», πρέπει να αναρωτηθεί από πού έχει τις πληροφορίες ο μεγάλος συνθέτης όταν λέει ότι η Ρωσία ήθελε να μας προσφέρει «οιαδήποτε βοήθεια, οικονομική και μη, με προϋπόθεση να ενεργοποιηθεί η συμφωνία του περίφημου αγωγού και να της δοθεί η δυνατότητα επισκευής πολεμικών πλοίων της στη Σύρο». Να σημειώσουμε εδώ ότι ο πρόεδρος της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ επίσημα δήλωσε: «Συναντήθηκα με τον Ελληνα πρωθυπουργό και του συνέστησα να απευθυνθεί στο ΔΝΤ και στην Παγκόσμια Τράπεζα για να λύσει τα προβλήματα του ελληνικού κράτους» (15.2.2010).
Τέλος, όσο κι αν σέβεται κάποιος τον μουσουργό Μίκη Θεοδωράκη, δεν μπορεί παρά να παραξενευτεί από τη λογική συνοχή του συλλογισμού του: «Τα αίτια που την προκάλεσαν (σ.σ. την κρίση)... σχεδιάστηκαν και εφαρμόστηκαν με πρωτοφανή ευρηματικότητα, εφευρετικότητα και ταχυδακτυλουργική ακρίβεια, ώστε ο κατά τα άλλα έμπειρος και καχύποπτος ελληνικός λαός, όχι μόνο να μην μπορέσει να αντιληφθεί τίποτα αλλά, αντιθέτως, ο μισός πληθυσμός να γίνει συμμέτοχος με ενθουσιασμό στην αυτοκαταστροφή του και ο άλλος μισός να παρακολουθεί ανυποψίαστος και αμήχανος, εντελώς τυφλωμένος από την εκτυφλωτική λάμψη της πρωτοφανούς απάτης... Και αφού πρώτα μας γλύκαναν με τα Σχέδια Μάρσαλ, Ντελόρ κ.λπ., έφτασε η ώρα της πληρωμής. Τώρα τη σκυτάλη την πήραν οι παλιοί μας γνώριμοι, οι Γερμανοί».
Το πρόβλημα είναι η θεωρία συνωμοσίας του κ. Θεοδωράκη, για τους κακούς ξένους που μας πλήρωναν, ώστε να παχύνουμε και μετά να πεθάνουμε από έμφραγμα. Είναι περίεργο ότι την περίοδο που συνέβαιναν όλα αυτά δεν κήρυξε τον αγώνα της «ανυπακοής». Τότε έπρεπε να πούμε στους ξένους «δεν θέλουμε τα λεφτά σας», όχι τώρα που πρέπει να τα ξεπληρώσουμε. Διότι θα μπερδευτούν και τον ευγενή στόχο της «ανυπακοής» θα τον μπερδέψουν με το μπαταχτσιλίκι.
Αυτό το έχετε σίγουρα ακούσει
Αυτό όμως το έχετε ακούσει;
Πολύ ωραία τα λέει ο αρθρογράφος στο συγκεκριμένο άρθρο. Τονίζω στο συγκεκριμένο, γιατί κάνοντας μια βόλτα από το μπλογκ του αηδίασα με τα αποφθέγματα του Friedman και της Θάτσερ που έχει μοστράρει εκεί πάνω δεξιά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ,ρε που μπλέξαμε. Από την μια η επίθεση των παντοδύναμων αγορών που ανεμίζουν τη σημαία της ατομικής ελευθερίας (όταν έχεις τα φράγκα βεβαίως βεβαίως) και της ιδιοκτησίας. Ενώ στην άμυνα κυριαρχούν (δεξιά μα και αριστερά) πατριωτικά εμβατήρια...
άστους να σηκώνουν λάβαρα γενικώς στα μαντριά τους κι εμείς στην απέξω χτυπάμε και φεύγουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήχεχε δεν μπορώ, είναι γαμάτο το απόφθεγμα που βλέπω πριν την δημοσίευση σχολίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήOne more time again:
"Όταν πεθάνω χέστε με, τα κόλλυβά μου φάτε
Και πάλι ξαναχέστε με και πάλι ξαναφάτε"
ΜΥΡΩΜΕΝΟΙ ΣΤΙΧΟΙ (Γ. Σουρής)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτε δεν απόμεινε στον κόσμο πια για μένα,
όλα βρωμούν τριγύρω μου και φαίνονται χεσμένα.
Όλα σκατά γενήκανε και ο δικός μου κώλος
σκατά εγίνηκε κι αυτός, σκατά ο κόσμος όλος.
Μόνο σκατά φυτρώνουνε στον τόπο αυτό τον άγονο
κι όλοι χεσμένοι είμαστε, σκατάδες στο τετράγωνο.
Μας έρχεται κάθε σκατάς, θαρρούμε πως σωθήκαμε,
μα μόλις φύγει βλέπομε πως αποσκατωθήκαμε.
Σκατά βρωμάει τούτος δω, σκατά βρωμά κι εκείνος,
σκατά βρωμάει το σκατό, σκατά βρωμά κι ο κρίνος.
Σκατά κι εγώ, μες στα σκατά, και με χαρτί χεσμένο
ό,τι κι αν γράψω σαν σκατό προβάλλει σκατωμένο.
Σκατά τα πάντα θεωρώ και χωρίς πια να απορώ,
σκατά μασώ, σκατά ρουφώ, σκατά πάω να χέσω,
απ' τα σκατά θα σηκωθώ και στα σκατά θα πέσω.
Όταν πεθάνω χέστε με, τα κόλλυβά μου φάτε
Και πάλι ξαναχέστε με και πάλι ξαναφάτε,
μα απ' τα γέλια τα πολλά κοντεύω ν' αρρωστήσω
και δεν μπορώ να κρατηθώ, μου φεύγουν από πίσω.
Σκατά ο μεν, σκατά ο δε, σκατά ο κόσμος όλος
κι απ' το πολύ το χέσιμο μου πόνεσε ο κώλος!
Αναρωτιέμαι ποιόν Έλληνα θα θυμούνται σε 50 χρόνια οι περισσότεροι άνθρωποι του πλανήτη; Τον Μανδραβέλη ή τον Θεοδωράκη;
ΑπάντησηΔιαγραφή@Έρεβος, η ιστορία καταγράφει ως επί το πλείστον τους εγκληματίες.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Κλείτωρ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς αφήσουμε τότε την ιστορία κι ας πιάσουμε το παρόν. Ποιόν σημερινό Έλληνα ξέρουν οι περισσότεροι άνθρωποι του πλανήτη; Τον Θεοδωράκη, τον Παπανδρέου, τον Καραμανλή, τον Μανδραβέλη;
Τον Παπανδρέου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και τα ξανάπαμε "στη Ρωμιοσύνη" θα το επαναλάβω,
ΑπάντησηΔιαγραφήάλλο Λωζάνη κι άλλο Κοζάνη>>> αλλο μουσικοσυνθέτης και άλλο πολιτικός ταγός.
Ο γεροντάκος τα μπέρδεψε... προφανώς εκτός χρόνου, έχει την εντύπωση πως απευθύνεται σε μεταχουντικό ακροατήριο κρετίνων, προθύμων να χειροκροτήσουν την γεροντική του άνοια.
Τρομερά επίκαιρος ο Σουρής!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιας και αναφέρθηκε η Ρωμιοσύνη, να ένα ποίημα του για τον Ρωμιό:
Ο ΡΩΜΗΟΣ
Στον καφενέ απ'έξω σαν μπέης ξαπλωμένος,
τού ήλιου τίς ακτίνες αχόρταγα ρουφώ,
και στων εφημερίδων τα νέα βυθισμένος,
κανέναν δεν κυττάζω, κανέναν δεν ψηφώ.
Σε μιά καρέκλα τόνα ποδάρι μου τεντώνω,
το άλλο σε μιαν άλλη, κι ολίγο παρεκεί
αφίνω το καπέλλο, και αρχινώ με τόνο
τούς υπουργούς να βρίζω και την πολιτική.
Ψυχή μου! τί λιακάδα! τί ουρανός! τί φύσις!
αχνίζει εμπροστά μου ο καϊμακλής καφές,
κι εγώ κατεμπνευσμένος για όλα φέρνω κρίσεις,
και μόνος μου τίς βρίσκω μεγάλες και σοφές.
Βρίζω Εγγλέζους, Ρώσους, και όποιους άλλους θέλω
και στρίβω το μουστάκι μ' αγέρωχο πολύ,
και μέσα στο θυμό μου κατά διαβόλου στέλλω
τον ίδιον εαυτό μου, και γίνομαι σκυλί.
Φέρνω τον νούν στον Διάκο και εις τον Καραΐσκο
κατενθουσιασμένος τα γένια μου μαδώ,
τον Έλληνα εις όλα ανώτερο τον βρίσκω,
κι απάνω στην καρέκλα χαρούμενος πηδώ.
Την φίλη μας Ευρώπη με πέντε φασκελώνω
απάνω στο τραπέζι τον γρόθο μου κτυπώ...
Εχύθη ο καφές μου, τα ρούχα μου λερώνω,
κι όσες βλαστήμιες ξέρω αρχίζω να τίς πω.
Στον καφετζή ξεσπάνω...φωτιά και κείνος παίρνει.
Αμέσως άνω κάτω τού κάνω τον μπουφέ,
τον βρίζω και με βρίζει, τον δέρνω και με δέρνει,
και τέλος δεν πληρώνω...δεκάρα τον καφέ!"
πάντα επίκαιρος ο Σουρής. Δυστυχώς για εμάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήKala sthn Ellada oi kwlogeroi einai toso kammenoi, pou aporw pou den exei kseshkwthei h neolaia na tous tsakisei to sverko, alla kathetai kai tous akouei kai filaei katourhmenes podies.
ΑπάντησηΔιαγραφή