Δεν μου αρέσει ο εθισμός στην κοινωνία σας.

Πολύ ο λόγος τον τελευταίο καιρό για την απαγόρευση του καπνίσματος. Πέρασε η Μαριλίζα κουτσούλησε έναν νόμο (που θα τον ζήλευε και ο Πλάτωνας στην φασιστική πολιτεία του) κι έφυγε, η καρακάξα. Εγώ συμφωνώ πως δεν μπορούμε οπουδήποτε να καπνίζουμε (πχ σχολεία νοσοκομεία δημ. υπηρεσίες κλπ) αλλά έχω δικαίωμα ως καπνιστής να επιλέξω κάποιο μαγαζί που είναι για καπνίζοντες. Θέλω να πάω σε τεκέ στην τελική και κανείς δεν έχει δικαίωμα να μου το απαγορέψει όπως κανείς δεν έχει δικαίωμα να μου ορίσει πως θα λειτουργώ εγώ το μαγαζί μου. Κάποτε με κυνηγούσε η κοινωνία σας για τα μακριά μαλλιά τις φαβορίτες τα στενά παντελόνια τα φαρδιά παντελόνια (καμπάνες) τις πολιτικές μου απόψεις και τα μούσια. Τώρα με κυνηγάει η κοινωνία σας για το κάπνισμα. Να δω τι άλλο θα σκαρφιστείτε για να με κυνηγήσετε.
Με πρήξανε λοιπόν την τελευταία εβδομάδα οι αντικαπνιστές με τα γελοία επιχειρήματα τους πως τάχα μου είναι για το καλό μου (αλα Παπαδόπουλος χούντα) και πως αυτοί δεν φταίνε σε τίποτα να εισπνέουν τον καπνό του τσιγάρου μου (τα ντουμάνια των φουγάρων και το νέφος δεν τους πειράζει, ο καπνός τους μάρανε). Ας φτιάξουν λοιπόν καταστήματα μη καπνιζόντων και ας πηγαίνουν εκεί αφού δεν τους αρέσει ο καπνός (φυτικής προέλευσης χορταράκι είναι). Κι εμένα δεν μου αρέσει η μυρουδιά από τα κουνουπίδια αλλά δεν έχω απαίτηση να απαγορευτούν τα κουνουπίδια στα εστιατόρια. Επίσης δεν αντέχω τις βρωμοκολόνιες που πολλοί-ες φοράνε με το κιλό μέχρι σημείου να μπαίνω σ’ ένα κατάστημα και να δακρύζω μέχρι λιποθυμίας από τα βρωμερά φτηνο-αρώματα. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως έχω απαίτηση να απαγορευτούν οι κολόνιες! Για να μην πω δηλαδή για την ποδαρίλα και την ιδρωτίλα του διπλανού ή τα πρωινά σκόρδα των γέρων στα λεωφορεία και το μετρό. Αυτό όμως που μου έκανε περισσότερη εντύπωση είναι το μίσος των αντικαπνιστών που ξαφνικά ξεχύθηκε ακατάληπτο. Που το κρύβατε τόσο μίσος ωρέ; Και γιατί τόσα χρόνια με καλούσατε στις παρέες σας και στα δείπνα και στα γεύματα; Μαζί δεν ήμασταν που τρώγαμε και τραγουδούσαμε και χορεύαμε; Γιατί με καλούσατε αφού ο καπνός του τσιγάρου μου σας σκότωνε; Υποκριτές, δεν σας φταίει το τσιγάρο. Τον φασισμό σας βγάζετε απλώς ευκαιρίας δοθείσης. Αλλά ας μιλήσουμε λίγο, ω υποκριτές, για επικίνδυνους εθισμούς που σύμφωνα με την “λογική” σας θα πρέπει επίσης να απαγορευτούν:    
Να απαγορευτεί καταρχήν το ίντερνετ από όλους τους δημόσιους χώρους. Όποιος θέλει ίντερνετ να πάει στο σπίτι του και στον δρόμο. Διότι όλοι αυτοί δεν έχουν κανένα δικαίωμα να με λούζουν εμένα με την ακτινοβολία της οθόνης του υπολογιστή τους. Έχει πια καταντήσει αηδία. Πας σ’ ένα μαγαζί και είναι όλοι κολλημένοι πάνω στο κινητό και δώσ’ του ίντερνετ και μηνύματα και τραγουδάκια και φωτογραφίες και sms και e-mails  κι ένα σωρό άλλα πράγματα του διαβόλου. Είναι θέμα δημόσιας ψυχικής υγείας γι αυτό πρέπει να απαγορευτεί. Είναι αδύνατον να προφυλάξω τον εαυτό μου και τα παιδιά μου από αυτή την εξάρτηση όταν τριγύρω όλοι ασχολούνται με το ίντερνετ. Ας γίνουμε τέλος πάντων πολιτισμένοι και μετά τα τασάκια ας μαζέψουμε και τους υπολογιστές και τα κινητά από τους δημόσιους χώρους. 

Τα χαρακτηριστικά της εξάρτησης είναι τα εξής:
* Ανάγκη για ολοένα μεγαλύτερη ενασχόληση με το αντικείμενο της εξάρτησης,
* αίσθημα στέρησης,
* ενασχόληση περισσότερη απ' αυτήν που είχε προγραμματιστεί,
* ανεπιτυχείς προσπάθειες ελέγχου,
* μείωση άλλων δραστηριοτήτων.
Η ενασχόληση συνεχίζεται παρά τη γνώση των αρνητικών συνεπειών.
Τα βασικά συμπτώματα εξάρτησης από το Internet είναι τα εξής:
*Πολλές συνεχόμενες ώρες on line,
*αδιαφορία για ύπνο και φαγητό,
*αδιαφορία για άλλες δραστηριότητες (σχολείο, σχέσεις, επαγγελματική ενασχόληση),
*ευερεθιστότητα όταν δεν παίζει το άτομο,
*ανικανότητα εγκατάλειψης παιχνιδιού.
Τα προδιαθεσικά χαρακτηριστικά που συχνά οδηγούν στην εξάρτηση αυτή είναι η αίσθηση έλλειψης κοινωνικού status και προσοχής, η κοινωνική φοβία, η τάση για φαντασία, η ντροπαλότητα και η έντονη συστολή. Μερικές από τις ψυχολογικές ανάγκες που καλύπτει η εξάρτηση είναι η ανάγκη για μια ιδανική κατάσταση εαυτού (ευκαιρία εξερεύνησης πραγματικών και απειλητικών πλευρών του εαυτού, αλλά σε περιβάλλον χωρίς συνέπειες). Επίσης, δημιουργεί την ευκαιρία υιοθέτησης μιας νέας ταυτότητας και δημιουργεί μια μορφή κοινωνικότητας σε μια εικονική πραγματικότητα. Εξάρτηση από το Ιντερνετ | Άρθρα | Ελευθεροτυπία 

Να απαγορευτεί επίσης και ο καφές σε δημόσιους χώρους. Όποιος θέλει καφέ να πάει σπίτι του και στον δρόμο. Δεν είμαι εγώ υποχρεωμένος κυρίες και κύριοι να μπαίνω σε μια καφετέρια και να βρωμάει ο τόπος καφέδες! Έλεος δηλαδή! Βγαίνουμε απο την καφετέρια και βρωμάνε τα ρούχα μας καφέ! Είναι θέμα πολιτισμού και το κυριότερο βλάπτει και όσους δεν πίνουν καφέ διότι όταν όλοι τριγύρω πίνουν καφέ ψυχαναγκάζουν και τους άλλους δίπλα να πιούν ένα καφεδάκι. Να απαγορευτούν οι διαφημίσεις καφέ λοιπόν και να απαγορευτεί η χρήση του σε δημόσιους χώρους. Αντε γιατί παρατράβηξε το θέμα ! Εχει γεμίσει ο τόπος με πλαστικά καλαμάκια και κύπελλα από καφέδες.

Πες μου πόσες κούπες καφέ πίνεις, να σου πω…αν είσαι εθισμένος! Μπορεί να έχει περαστεί στη συνείδησή μας ως μία «αθώα» απόλαυση, παρέα με την οποία ξυπνάμε, δουλεύουμε, κλείνουμε τα γεύματά μας ή απλά συζητάμε με φίλους, αλλά ο καφές, σύμφωνα με τους ειδικούς, πρέπει να καταναλώνεται με φειδώ, καθώς εύκολα μπορεί να μετατραπεί από καθημερινή συνήθεια ακόμη και σε εξάρτηση…
Οι ανακοινώσεις της Ισπανικής Ένωσης Γιατρών Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης  (SEMERGEN), δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας: περισσότερα από δύο ή τρία φλιτζάνια καφέ μεταφράζονται σε έξη, τα αποτελέσματα της οποίας μάλιστα είναι φανερά τόσο σε σωματικό, όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο.
«Συνιστούμε στους πολίτες να μην καταναλώνουν πάνω από 200ml καφεΐνης την ημέρα. Πάνω από αυτό το επίπεδο μιλάμε για εθισμό» υπογραμμίζει η γιατρός και μέλος της SEMERGEN, Marisa López, διευκρινίζοντας παράλληλα ότι ως «πλαφόν» για τους ειδικούς θεωρούνται τα 400ml.
Τι συμβαίνει αν κάποιος ξεπεράσει τα ανώτατα επιτρεπτά όρια; Όπως επισημαίνουν οι γιατροί, σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως τα άτομα τείνουν να ζητούν καθημερινά ολοένα και μεγαλύτερες ποσότητες καφεΐνης και σε περίπτωση που δεν τις λαμβάνουν παρουσιάζουν μία σειρά ανεπιθύμητων «συμπτωμάτων στέρησης», όπως είναι νευρώσεις, πονοκέφαλοι και έλλειψη συγκέντρωσης.
Δεν είναι, ωστόσο, μόνο ο καφές που μπορεί να οδηγήσει σε εθισμό. Κι αυτό γιατί η καφεΐνη «κρύβεται» σε δεκάδες άλλα προϊόντα, μεταξύ των οποίων είναι τα γνωστά σε όλους ενεργειακά ποτά (υπολογίζεται μάλιστα ότι περιέχουν περισσότερα από 1.000ml ανά μπουκάλι), τα αναψυκτικά τύπου «κόλα», τα παράγωγα του κακάο ή ακόμα και κάποια από τα φάρμακα που λαμβάνουν οι ασθενείς! http://www.mednutrition.gr/content/view/3726/3/

Να απαγορευτεί και η κατανάλωση αλκοόλ σε όλους τους δημόσιους χώρους. Το αλκοόλ σκοτώνει αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Μπαίνω σ’ ένα μαγαζί σ’ ένα οποιοδήποτε μαγαζί και βρωμάει ο τόπος οινόπνευμα. Ακόμα και όταν φύγω η απαίσια μυρουδιά του οινοπνεύματος κολλάει στα ρούχα μου και δεν βγαίνει με τίποτα. Και δεν είναι μόνο αυτό. Εγώ που δεν πίνω για παράδειγμα τι φταίω να μεθάω από τις αναθυμιάσεις του διπλανού μου; Εγώ που πίνω μόνο νερό και γάλα τι φταίω να μην μπορώ να βγω σαν άνθρωπος μια βόλτα σ’ ένα μαγαζί να κάτσω με την ησυχία μου να πιώ το γαλατάκι μου χωρίς να έχω δίπλα μου κάποιον να με σκοτώνει σιγά σιγά και παρά την θέλησή μου με τις αναθυμιάσεις του ποτηριού του; Και το κυριότερο, πως μπορώ να απολαύσω την έξοδό μου όταν είμαι διαρκώς με τον φόβο πως ο διπλανός μου μπορεί και να μεθύσει και να γίνει επικίνδυνος; Δεν μπορεί δεν είναι πολιτισμός να μην μπορώ να πάω με τα παιδιά μου σε κέντρο διασκέδασης φοβούμενος τους μεθυσμένους. Και τι παράδειγμα θα δώσω στα παιδιά μου όταν τριγύρω όλοι πίνουν; Να απαγορευτεί το αλκοόλ λοιπόν πάραυτα κυρίως διότι βλάπτει και τους γύρω που δεν φταίνε σε τίποτα. Διαβάστε:

Αλκοολισμός - Αιτιολογία

Αλκοολισμός - Η δράση του αλκοόλ από Ψυχιατρική άποψη

Αλκοολισμός - Η επίδραση του αλκοόλ στο Γλουταμικό

Αλκοολισμός - Η επίδραση του αλκοόλ στο GABA

Αλκοολισμός - Η επίδραση του αλκοόλ στη Σεροτονίνη και στη Ντοπαμίνη

Αλκοολισμός - Η επίδραση του αλκοόλ στα Ενδογενή Οπιούχα

Αλκοολισμός - Η επίδραση του αλκοόλ σε άλλα συστήματα

Αλκοολισμός - Τοξικές βλάβες του αλκοόλ στον Εγκέφαλο

Αλκοολισμός - Παράγοντες κινδύνου

Αλκοολισμός - Φαρµακευτική θεραπεία του στερητικού συνδρόµου από αλκοόλ

Ο αλκοολικός - Ζώντας με έναν αλκοολικό ζημιά σε όλη την οικογένεια, που προκαλεί το αλκοόλ.

Το παιδί του αλκοολικού.

ΑΛΚΟΟΛΙΣΜΟΣ - Οι συγγενείς του ΑΛΚΟΟΛΙΚΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ.

ΑΛΚΟΟΛΙΣΜΟΣ - Αργή αυτοκτονία - θεραπεία απεξάρτησης.

ΑΛΚΟΟΛΙΣΜΟΣ - Διαζύγιο - Παιδιά - Δικαστήριο - Επιμέλεια και επικοινωνία με τα παιδιά.

Η Ψυχοθεραπεία στον αλκοολισμό.

Οικονομική Κρίση και ΑΛΚΟΟΛΙΣΜΟΣ Τα διαβάσατε; Λοιπόν; Είναι πράγματα αυτά; Γεμίσαμε εξαρτημένους πρεζάκηδες! Να απαγορευτούν όλα! Να πάνε να γαμηθούν τα όποια δικαιώματα. Ωχ! Τι είπα τώρα; Είπα να πάνε να γαμηθούν; Λάθος! Το σεξ πρέπει επίσης να απαγορευτεί. Είναι εξάρτηση και βλάπτει εμάς και τους γύρω μας. Ορίστε αν δεν με πιστεύετε.

Όπως ο ναρκομανής δε μπορεί να σταματήσει να παίρνει τη δόση του, έτσι και οι σεξουαλικά εθισμένοι δε μπορούν να σταματήσουν την αυτοκαταστροφική τους συμπεριφορά.
Οικογένειες χωρίζουν, οικονομικές καταστροφές συμβαίνουν, χάνουν τη δουλειά τους και ρισκάρουν την ίδια τους τη ζωή (πχ AIDS): αυτά αποτελούν το θέμα της ιστορίας της ζωής τους.
Δεν πρόκειται δηλαδή για ευχάριστες σεξουαλικές περιπέτειες, αλλά για ένα άνευ προηγουμένου κυνήγι σεξουαλικών εμπειριών, το οποίο ο άνθρωπος δε μπορεί να φρενάρει, με αποτέλεσμα να υφίσταται ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες.
Οι σεξουαλικά εθισμένοι προέρχονται από όλα τα κοινωνικο-οικονομικά στρώματα και όλες τις κατηγορίες επαγγελμάτων: ιατροί, δικηγόροι, στελέχη επιχειρήσεων, κληρικοί, γραμματείς, υπάλληλοι, πολιτικοί, κοκ.
Οι περισσότεροι είχαν κακοποιηθεί στην παιδική τους ηλικία- σεξουαλικά, φυσικά, ή συναισθηματικά. Η πλειοψηφία τους μεγάλωσε σε οικογένεια που είχε προβλήματα όπως αλκοολισμός, υπερβολικό φαγητό, υπερβολική χαρτοπαιξία.
Οι περισσότεροι σεξουαλικά εθισμένοι έχουν επίσης κι άλλες εξαρτήσεις, αλλά η σεξουαλική εξάρτησή τους είναι αυτή που δυσκολεύονται να σταματήσουν.

Να απαγορευτεί άμεσα και το σεξ! Είναι αδιανόητο σε μια πολιτισμένη χώρα να κάνουμε σεξ που βλάπτει κι εμάς και τους άλλους συν του ότι παραβαίνει και τις εντολές του θεού. Να απαγορευτεί πάραυτα αυστηρώς και δια ροπάλου το σεξ. Να μάθουμε να ζούμε δημιουργώντας και αντί να εθιζόμαστε σε διάφορα να πάμε να δουλέψουμε ώστε να είμαστε υγιείς και παραγωγικοί. Αμαν πάλι λάθος έκανα. Όχι πρέπει να απαγορευτεί η δουλειά και η εργασία διότι είναι εξάρτηση που βλάπτει κι εμάς αλλά κυρίως τους γύρω μας που δεν φταίνε σε τίποτα. Μελετήστε για να καταλάβετε τι εννοώ.

Παραδέξου ότι είσαι αδύναμος μπροστά στον εθισμό σου στη δουλειά. Βήμα 2
Συνειδητοποίησε ότι υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα από τη δουλειά.
Βήμα 3
Αποδέξου ότι δεν μπορείς να ελέγξεις τα πάντα κάτω από τον ήλιο.
Βήμα 4 Αναγνώρισε ότι η δουλειά είναι προσωρινή λύση για πνευματικά ζητήματα, τα οποία ακόμη δεν έχουμε λύσει.
Βήμα 5
Ζήτα από την ανώτερη δύναμη της αρεσκείας σου βοήθεια για τη μεταμόρφωσή σου.
Βήμα 6 Επανόρθωσε με τους ανθρώπους που έχει βλάψει η πάθησή σου...
Αν έχεις παιδιά, ξεκίνα από εκεί. Αν έχεις μία τεράστια λίστα με πρώην που δεν μπόρεσαν να αντέξουν τις ώρες που δούλευες, σκέψου τις για λίγο. Τι θα ’λεγες για τη μαμά σου, που έχεις να τη δεις απ’ όταν τα άσπρα μαλλιά της δεν ήταν ακόμη άσπρα; Καλή ιδέα.
Βήμα 7
...αλλά πρόσεχε μην τους τραυματίσεις.
Αυτό το πρόγραμμα δεν είναι μία άσκηση αυτοολοκλήρωσης εις βάρος των άλλων. Αυτό έκανες μέχρι τώρα. Τώρα πρέπει να παραδεχτείς τα ελαττώματά σου στους ανθρώπους που έχεις πληγώσει χωρίς να τους πληγώσεις κι άλλο. Οταν έχεις αμφιβολίες, απλώς κάτσε κλεισμένος στο σπίτι σου και βράσε στο ζουμί σου, έτσι, για αλλαγή.
Βήμα 8
Αντικατάστησε τη δουλειά με άλλα πράγματα που σου προσφέρουν ικανοποίηση.
Βήμα 9
Μετάφερε αυτό το μήνυμα σε άλλους εργασιομανείς και θέσε τον εαυτό σου στη διάθεσή τους όταν θα σε έχουν ανάγκη. http://www.menshealth.gr/guy_wisdom.carier.6.8607.html

Να απαγορευτεί λοιπόν και η δουλειά (κυρίως αυτή) διότι προκαλεί εξαρτήσεις και βλάπτει τους γύρω μας που δεν δουλεύουν. Ας πάμε καλύτερα να παίξουμε κανα λόττο που δεν προκαλεί προβλήματα και δεν βλάπτει ούτε εμάς ούτε τους γύρω μας. Τι είπατε; Πως; Πάλι λάθος κάνω; Μα γιατί; Τι κακό έχει να παίζω μια πρέφα με δυο φίλους στο καφενείο; Πάω πάλι για διάβασμα.

Έρευνα των πανεπιστημίων του Κάλγκαρι του Καναδά και του Σάο Πάολο της Βραζιλίας ανέδειξε την εξάρτηση από το τζόγο ως ισχυρότερη ακόμα κι από αυτή του αλκοόλ. Επίσης, σχετικά πρόσφατα, το ΚΕΘΕΑ (Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων) δημιούργησε μια νέα θεραπευτική δομή που απευθύνεται στους εξαρτημένους παίχτες τυχερών παιχνιδιών.
Ταυτόχρονα, ο τζόγος κάνει τον παίχτη να ξεχνάει όλα τα άλλα προβλήματα που μπορεί να τον απασχολούν (όπως ο διψασμένος του παραδείγματός μας αποσπάται από άλλα πιο σύνθετα προβλήματα μέχρι να ξεδιψάσει) και να στρέφεται αποκλειστικά στη διαδικασία του παιχνιδιού και σε ότι σχετίζεται με αυτή. Όπως τα χημικά ναρκωτικά αποπροσανατολίζουν τον άνθρωπο από τα πραγματικά του προβλήματα κι από τις καταστάσεις που ζει έτσι και ο τζόγος κάνει τον παίχτη να ενδιαφέρεται αποκλειστικά για το αποτέλεσμα π.χ. ενός αγώνα ή μιας κλήρωσης σαν από το αποτέλεσμα του αγώνα αυτού να εξαρτιόνταν η ίδια του η επιβίωση.
Έτσι, σταδιακά παραμελεί τους ρόλους που έχει σαν σύζυγος, πατέρας εργαζόμενος, φίλος και δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στους ρόλους εκείνους που έχουν να κάνουν με την εξάρτηση του, δηλαδή το ρόλο του παίχτη, του φιλάθλου και του θαμώνα χαρτοπαικτικών λεσχών. Ωστόσο, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των συνανθρώπων μας έχει ασχοληθεί με κάποιο τυχερό παιχνίδι λίγοι είναι αυτοί που αποκτούν εξάρτηση από τον τζόγο, όπως ακριβώς όλοι όσοι έχουν δοκιμάσει αλκοόλ δεν γίνονται αλκοολικοί. https://www.psychology.gr/addictions/199-otan-o-tzogos-ginetai-eksartisi

Να απαγορευτούν λοιπόν και τα παιχνίδια διότι είναι εθιστικά βλάπτουν εμάς και κυρίως τους γύρω μας (όπως θα διαβάσατε παραπάνω) πράγμα ανεπίτρεπτο σε μια πολιτισμένη χώρα. Τι μένει λοιπόν αφού όλα τα παραπάνω πρέπει να απαγορευτούν; Ας πάμε να φάμε κανα σουβλάκι (χωρίς συνοδεία αλκοόλ μόνο νερό ή έστω γάλα οκ;) είναι απόλαυση να τρώς. Μεγάλη απόλαυση. Λάθος όμως και αυτό. Πρέπει να απαγορευτούν τα εστιατόρια τα σουβλατζίδικα οι πιτσαρίες τα φαστ φουν ακόμα και οι καντίνες διότι το φαϊ είναι εθιστικό και προκαλεί εως και τον θάνατο του εθισμένου αλλά κυρίως βλάπτει τους γύρω μας που δεν φταίνε σε τίποτα. Διαβάστε:

Είναι βέβαια πολύ δύσκολο να φανταστούμε ότι η τροφή, ένα βασικό και απαραίτητο αγαθό για την επιβίωσή μας, μπορεί να προκαλέσει τέτοια συμπεριφορά εξάρτησης. Ωστόσο, η παραπανίσια λήψη τροφής, εκείνη που κι εμείς αντιλαμβανόμαστε ότι είναι υπερβολική και εν πάση περιπτώσει δεν εξυπηρετεί καμιά ανάγκη επιβίωσης, φαίνεται ότι σαν συμπεριφορά μοιράζεται κάποια από τα στοιχεία της εξάρτησης από ουσίες και κυρίως την έντονη αναζήτηση και επιθυμία για τη λήψη τροφής και την εξαιρετικά μεγάλη δυσκολία για την άσκηση αυτοελέγχου στη λήψη της. http://web4health.info/el/answers/ed-addiction.htm 

Όπως καταλάβατε κομμένο και το φαί. Λίγο μπομπότα ένα κρεμμύδι και καμιά φακή αρκούν για να ζήσουμε. Αφού λοιπον κόψαμε και τον εθισμό στο φαί τι μας μένει να κάνουμε; Μα φυσικά να αθληθούμε ώστε να είμαστε υγιείς. Λάθος και πάλι λάθος. Διότι ο αθλητισμός παράγει αδρεναλίνη η οποία είναι άκρως εθιστική και βλάπτει σοβαρά εμάς και τους γύρω μας. Διαβάστε να μορφωθείτε απολίτιστοι πρεζάκηδες.

Η αδρεναλίνη είναι μια ουσία που αλλάζει τη διάθεση και τον τρόπο σκέψης. 'Οπως και στην περίπτωση του αλκοόλ, των απαγορευμένων φαρμακευτικών ουσιών και των ναρκωτικών, "ανταμείβει" και ανακουφίζει το σώμα από πόνους (με την έκλυση ενδορφινών) και επομένως δημιουργεί μια εξάρτηση. 'Οπως σε όλες τις περιπτώσεις εξαρτησιογόνων ουσιών, ο οργανισμός αναπτύσσει αργά ή γρήγορα μια ανοχή προς την αδρεναλίνη, με αποτέλεσμα να "αναζητεί" όλο και πιο συχνές και μεγαλύτερες "δόσεις" της και καθίσταται "αδρεναλινοεξαρτώμενος" (adrenaline junkie).
Σε αντίθεση με τις παράνομα διακινούμενες ψυχοδραστικές ουσίες, για την αδρεναλίνη δεν υπάρχει κάποιος περιορισμός στη διάθεσή της, αλλά και να υπήρχε δεν θα είχε κάποια ιδιαίτερη σημασία, δεδομένου ότι η ουσία δημιουργείται από το ίδιο το σώμα σε καταστάσεις έντασης. 'Οσοι εμφανίζουν κάποια εξάρτηση από την αδρεναλίνη δεν έχουν παρά να δημιουργήσουν καταστάσεις έντασης, που θα μπορούσαν να προκαλέσουν άγχος ή ακόμη και να τρομοκρατήσουν κάποιον "ασυνήθιστο" στην αδρεναλίνη οργανισμό. Οι καταστάσεις αυτές δημιουργούν ένα είδος ευφορίας και μια αίσθηση επιτυχίας και οδηγούν σε συμπεριφορά, που οι άλλοι μπορεί να τη θεωρούν ως ακατανόητη έως και παράλογη. Αυτή η ψυχοσωματική κατάσταση είναι γνωστή ως "έκρηξη" αδρεναλίνης (adrenaline rush).
Συχνά οι εθισμένοι στην αδρεναλίνη είναι εριστικοί, θέτουν τη ζωή τους σε κίνδυνο, ο οποίος μπορεί να επεκταθεί και σε άτομα του άμεσου περιβάλλοντός τους (π.χ. με επικίνδυνη οδήγηση αυτοκινήτου, εμπλοκή σε διενέξεις). Στις περιπτώσεις αυτές θα πρέπει να αναζητηθεί ιατρική και ψυχολογική υποστήριξη. http://www.chem.uoa.gr/chemicals/chem_adrenaline.htm

Μα θα μου πείτε και τι μας μένει να κάνουμε; Να πάρουμε μια τηλεόραση να βλέπουμε χαζοσήριαλ αγκαλιά με τον-την σύντροφό μας ώστε να αποφύγουμε όλους αυτούς τους εθισμούς; Λάθος και πάλι λάθος. Η τηλεόραση βλάπτει σοβαρά την υγεία μας αλλά περισσότερο βλάπτει τους διπλανούς μας που δεν φταίνε σε τίποτα. Ενημερωθείτε για το… καλό σας.

Εθισμός στην τηλεόραση, ανθρώπινες σχέσεις, στρες, απώλεια χρόνου και ευκαιριών, Χαλάρωση ή το αντίθετο - Ποιος ο ρόλος της τηλεόρασης στο στρες; - Με τις ανθρώπινες σχέσεις τι γίνεται; - Απώλεια ευκαιριών, μείωση ενδιαφέροντος - Επιπτώσεις στην υγεία, παχυσαρκία - Η τηλεόραση προκαλεί εθισμό. Παρατηρείται όταν άτομα δεν μπορούν να ελέγξουν το χρόνο που παρακολουθούν ή όταν ανάβουν την τηλεόραση για να ηρεμήσουν από θυμό. http://www.medlook.net/article.asp?item_id=2278

Όλα λοιπόν αυτά τα παραπάνω (για αρχή αυτά διότι έχει κι άλλους εθισμούς η κοινωνία που πρέπει να απαγορευτούν διότι κυρίως βλάπτουν τους γύρω μας που δεν φταίνε) πρέπει να απαγορευτούν σε δημόσιους χώρους. Όποιος θέλει ή είναι εθισμένος σε κάποιο από τα παραπάνω να τα κάνει στο σπίτι του και στον δρόμο. Όχι εκεί που μαζεύεται κόσμος.
ΥΓ. Από την προηγούμενη εβδομάδα στο σπίτι ΜΟΥ και στο γραφείο ΜΟΥ δέχομαι μόνο όσους καπνίζουν. Νόμος. Όσοι δεν καπνίζουν (άσχετα αν τους ενοχλεί ή όχι ο καπνός) απαγορεύεται αυστηρά να μπουν και όποιος τολμήσει τον πετάω έξω ακόμα και με την βία. Για το καλό τους βεβαίως βεβαίως. Αυτό διότι εγώ γουστάρω εθισμούς. Πίνω καφέ και αλκοόλ,  καπνίζω, γαμάω, τρώω, παίζω, αθλούμαι, εργάζομαι ενίοτε βλέπω και ταινίες στην τηλεόραση κι άλλα πολλά.