Πέρα από τη «χρυσαυγολογία»... Οι αιτίες της ανόδου της ΧΑ

                                                                                                                   της Β. Γεωργιάδου

Σε αυτήν την ατελείωτη «χρυσαυγολογία» που έχει αναπτυχθεί τις τελευταίες εβδομάδες, ακούσαμε πολλά: ότι η Χρυσή Αυγή είναι «το μακρύ χέρι του συστήματος», μια ναζιστική απειλή που διαβρώνει το δημοκρατικό πολίτευμα, παρότι χρησιμοποιείται από αυτό προκειμένου να περισταλούν λαϊκά δικαιώματα και να ελεγχθούν οι κοινωνικοί αγώνες. Ακούσαμε, επίσης, ότι η Χρυσή Αυγή είναι μια περενέργεια που προέρχεται από την Αριστερά, η οποία (τουλάχιστον) ανέχθηκε ανομικά φαινόμενα και, πάντως, δεν εμπόδισε να καλλιεργηθεί -στους νέους προπάντων- η κουλτούρα της βίας. Διαβάσαμε, ακόμη, ότι η Χρυσή Αυγή είναι η κορύφωση του Παπανδρεϊκού λαϊκισμού, αλλά ίσως και κάτι βαθύτερο, όπως η βαθιά αποστροφή της κοινωνίας για τη Δύση, τον Κοινοβουλευτισμό, τον Φιλελευθερισμό. Το πλέον σύνηθες επιχείρημα σε αυτή τη συζήτηση είναι ότι όποιες κι αν θεωρούνται οι αιτίες της ανόδου της Χρυσής Αυγής, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν απουσίαζαν τα φαινόμενα της κρίσης και της μετανάστευσης, που οξύνουν τις κοινωνικές αντιθέσεις, μετατρέποντας τους «χαμένους» (φτωχούς, ανέργους, κατοίκους του υποβαθμισμένου Αθηναϊκού κέντρου, περιοχές με υψηλό αριθμό μεταναστών) σε ιδανική δεξαμενή από όπου αντλεί υποστηρικτές η συγκεκριμένη οργάνωση.

Η συζήτηση διεξάγεται περισσότερο με όρους μιντιακής πλαισίωσης: η Χρυσή Αυγή υπάρχει κοντά τρεις δεκαετίες, καταγράφοντας παρουσία στο πλευρό του Ρ. Κάρατζιτς στη Βοσνία (βλ. σχ. Χάρης Κουσουμβρής, Γκρεμίζοντας τον μύθο της Χρυσής Αυγής, Έρεβος 2004), στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία (βλ. ενδ. L. M. Danforth, The Macedonian Conflict, Princeton University Press1995), στις πανευρωπαϊκές κινητοποιήσεις ως συνιστώσα του Ευρωπαϊκού Εθνικού Μετώπου, που μαζί με το NPD και τη Forza Nuova μετείχαν στο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης (για πληροφορίες, βλ. εφημ. Tagesspiegel), στις Ευρωεκλογές του 1999, στις οποίες από κοινού με την Πρώτη Γραμμή του δηλωμένου ναζιστή Κ. Πλεύρη, έλαβε πανελλαδικά σχεδόν 50 χιλ. ψήφους. Παρέμεινε, ωστόσο, στη σκιά της δημοσιότητας ακόμη και μετά την εκλογή του αρχηγού της ως δημοτικού συμβούλου στο Δήμο Αθηναίων, το Νοέμβριο του 2010. Εκδηλώσεις κιτς εθνικισμού στις Θερμοπύλες, τον Μελιγαλά, τα Ίμια, αλλά και την Παραμυθιά Σουλίου ή την Εύβοια, διεξάγονται από χρόνια με τη συμμετοχή Χρυσαυγιτών, όπως όμως και άλλων αντιπροσώπων (π.χ. της Εκκλησίας, της νεορθοδοξίας, της τοπικής αυτοδιοίκησης, της λαϊκής δεξιάς) αυτού του ιδιότυπου πολυσυλλεκτικού συνονθυλεύματος που συγκροτεί το ρεύμα του ελληνικού εθνικισμού της ύστερης Μεταπολίτευσης.

Με τα παραπάνω θέλω να επισημάνω ότι η Χρυσή Αυγή αποτελεί μια παλιά ιστορία, που τυγχάνει όμως της δημόσιας προσοχής, όταν, όπως και για όσο διάστημα τα μίντια επιλέγουν κάτι τέτοιο να συμβεί. Σιωπούν τα μίντια, είτε γιατί τοποθετούν τη Χρυσή Αυγή σε καραντίνα, όπως λίγο-πολύ συνέβη τις παραμονές των δημοτικών εκλογών του 2010, είτε γιατί αδιαφορούν, όπως κατά κανόνα γινόταν στο παρελθόν -και τότε ατονεί και η δημόσια προσοχή για τη Χρυσή Αυγή. Αντιθέτως, ανταποκρίνονται τα μίντια προβάλλοντας (με κριτήρια ιδεολογικά, εμπορικά, δημοσιογραφικά ή όποια άλλα) τη Χρυσή Αυγή, τότε αυξάνεται και η συνολική δημόσια προσοχή για τη συγκεκριμένη οργάνωση.

Με τον ισχυρισμό αυτό δεν υποστηρίζω ότι η Χρυσή Αυγή είναι ένα τηλεοπτικό κατασκεύασμα μια οργάνωση με έντονο ιδεολογικό φορτίο δεν είναι κατασκευάσιμη από τα ΜΜΕ. Η απήχησή της στο κοινό, ωστόσο, προϋποθέτει τη δημόσια προβολή, ακόμη κι αν μια τέτοια προβολή –είτε γιατί θα ήταν αρνητική και θα τη στιγμάτιζε, είτε γιατί θα αποκάλυπτε τον εξτρεμισμό της– θα απέτρεπε πολλούς να την υποστηρίξουν. Η δεξαμενή, παρόλα αυτά, από την οποία θα αντλήσει υποστήριξη μια οργάνωση γνωστή στο μαζικό κοινό, είναι μεγαλύτερη από εκείνη που θα αντλήσει η ίδια οργάνωση εάν παραμείνει στο περιθώριο. Σε κάθε περίπτωση θα ήταν χρήσιμο, τα εγχώρια ΜΜΕ να διδαχθούν από τον τρόπο που ευρωπαίοι συνάδελφοί τους (στη Βρετανία ή στη Γερμανία) διαχειρίζονται με προσοχή και φειδώ την προβολή κομμάτων του ακραίου δεξιού πόλου. Στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής βλέπουμε μια άσκοπη υπερπροβολή (το ίδιο γινόταν και με τον ΛΑ.Ο.Σ.), καθώς και μια κακώς νοούμενη αναλογικότητα, που καθιστά την οργάνωση συνομιλητή πολιτικών και δημοσιογράφων με άλλοθι το εκλογικό ποσοστό της και όχι πρωτίστως τον σεβασμό εκ μέρους της του κανονιστικού πλαισίου της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Μήπως, όμως, εδώ βρίσκεται το κυρίως πρόβλημα; Ένα πολιτικό σύστημα αναποτελεσματικό, με θεσμούς αναξιόπιστους και δρώντες διαπλεκόμενους, τι μαθήματα δημοκρατίας μπορεί να δώσει και σε ποιον;

Αναρωτιόμαστε ποιες μπορεί να είναι οι αιτίες που οδήγησαν στη άνοδο της Χρυσής Αυγής πώς έγινε δυνατόν μια πολιτική σέχτα να φθάσει μέχρι την κεντρική πολιτική σκηνή. Στην αρχή αναφέρθηκα σε μια πλειάδα αιτίων που έχουν επισημανθεί σχετικά. Αν θελήσουμε να τα ταξινομήσουμε, πρόκειται για δύο κατηγορίες: αίτια που αφορούν τις κοινωνικές δομές και κινούνται στο μακροεπίπεδο (κρίση, ανεργία, μετανάστευση, αλλά και παγκοσμιοποίηση, εγκληματικότητα ή λαϊκισμός), όπως και αίτια που ανάγονται σε ατομικές στάσεις και αντιλήψεις και ανήκουν στο μικροεπίπεδο (κουλτούρα της βίας, αλλά και αυταρχικές δομές του χαρακτήρα, έλλειμμα ανοχής απέναντι στον Άλλο, ξενοφοβία, αντισημιτισμός, ρατσισμός). Όλα τα παραπάνω είναι σωστά, αν και όχι απαραιτήτως με τον τρόπο που έχουν πλαισιωθεί στον εγχώριο διάλογο. Για να αναφέρω ένα παράδειγμα: Μια κουλτούρα βίας έχει γίνει ανεκτή στην ύστερη Μεταπολίτευση από την αριστερά μέχρι τη δεξιά ήταν η τελευταία που έκανε ηθελημένα τα στραβά μάτια στον περίφημο Δεκέμβρη του 2008, ενώ για τους νεκρούς της Marfin σιωπά, αδιακρίτως ιδεολογίας, κοινωνία και κομματικό σύστημα. Το ΚΚΕ επαίρεται ότι είναι κόμμα αντισυστημικό, αλλά ήταν η ΝΔ που θώπευσε συστηματικά το τελευταίο σταλινικό απολίθωμα. Και ένα δεύτερο παράδειγμα: το επιχείρημα ότι η εξτρεμιστική δεξιά είναι η κορύφωση της παραδοσιακής-συντηρητικής δεξιάς, είναι απλοϊκό. Η εξτρεμιστική δεξιά ανήκει στα άκρα και όχι αποκλειστικά στον ακραίο δεξιό πόλο. Όπως και η Χρυσή Αυγή, που πληροί μεν τα κριτήρια κατάταξης στο άκρο του δεξιού πόλου (είναι αντιδημοκρατική, εθνικιστική, φυλετική, ξενοφοβική και οπαδός του ισχυρού κράτους), αντλεί όμως ιδεολογικά στοιχεία (λαϊκισμός, αντικαπιταλισμός, ιδέα ενδογενούς ανάπτυξης) και από άλλες περιοχές του ιδεολογικο-πολιτικού άξονα.

Αν επιμείνουμε στο εξηγητικό σχήμα που αποτελεί έναν συνδυασμό αιτιακών παραγόντων του μακρο- και του μικροεπιπέδου, θα πρέπει να δώσουμε πειστική απάντηση στο ερώτημα, γιατί το ίδιο μείγμα αιτίων (κρίση/ανεργία + μετανάστευση + παγκοσμιοποίηση, αλλά και αυταρχικές δομές χαρακτήρα + μορφές βίας) δεν δημιουργεί παντού και πάντα δεξιά εξτρεμιστικά φαινόμενα. Γιατί, π.χ. η Ισπανία σήμερα, δεν έχει τη δική της Χρυσή Αυγή (η falange espanola κινείται στο 0,5%) ή γιατί ο εξτρεμισμός έγινε πρόβλημα στην Ολλανδία της οικονομικής ακμής, αλλά όχι της κρίσης στη δεκαετία του 1980, κ.λπ.

Υιοθετώντας το θεωρητικό σχήμα των Ε. Σόιχ και Χ. Κλίνγκεμαν για την άνοδο του δεξιού εξτρεμισμού στο μεταπολεμικό δυτικό κόσμο, θα επιμείνω στην επισήμανσή τους, ότι οι κοινωνικο-οικονομικές δομές αποτελούν «όρους πλαισίωσης» που, σε συνδυασμό με αυταρχικές ατομικές στάσεις και τις «πολιτικές φιλοσοφίες» οι οποίες τις έχουν παράγει (εθνικισμός, κουλτούρα της βίας, συνωμοσιολογία, κ.λπ.), δημιουργούν «διαθεσιμότητα» για τον δεξιό εξτρεμισμό. Για τη μετατροπή της διαθεσιμότητας αυτής σε συμπεριφορά, εν προκειμένω σε πολιτική και εκλογική στήριξη δεξιών εξτρεμιστικών κομματικών μορφωμάτων, η παρεμβολή του μεσο-επιπέδου θεωρείται αποφασιστικής σημασίας. Οι πολιτικοί θεσμοί, η πολιτική ηγεσία, οι λειτουργίες του πολιτικού και κομματικού συστήματος, συγκροτούν το ενδιάμεσο επίπεδο. Όταν η αποτελεσματικότητά του περιορίζεται, όταν η εμπιστοσύνη προς αυτό αμφισβητείται, όταν τα μέσα άσκησης πολιτικής επιρροής που το πολιτικό σύστημα προσφέρει στους πολίτες (εκλογές, συμμετοχή) χάσουν τη σημασία τους, τότε η διαθεσιμότητα για τον εξτρεμισμό μετουσιώνεται σε πραγματική στήριξη εξτρεμιστικών μορφωμάτων.

Στην Ελλάδα, η κρίση της πολιτικής προηγήθηκε της χρηματο-οικονομικής κρίσης. Οι πολιτικοί θεσμοί είχαν απαξιωθεί πλήρως από το 2007, όπως μας έδειχναν οι σχετικές έρευνες περί εμπιστοσύνης στους θεσμούς. Διεργασίες που έχουν να κάνουν με τις στρατηγικές που εφάρμοσε η Χρυσή Αυγή την ίδια πάνω-κάτω περίοδο (δημιουργία «κάστρων» της σε επιλεγμένες περιοχές που η οργάνωση διέθετε αριθμητικά αξιόλογους πυρήνες ακτιβιστών), δημιούργησαν δομές πολιτικής ευκαιρίας για την έξοδό της από το πολιτικό περιθώριο και για την εγκατάστασή της στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Η Χρυσή Αυγή δεν αποτελεί συνέχεια του ναζισμού, ούτε αναβιώνει κάποιο ομοίωμά του, παρά τις εκλεκτικές της συγγένειες με τις «κουλτούρες του φασισμού» (Π. Μιλζά). Είναι περισσότερο φιλο- παρά νεο-ναζιστική οργάνωση. Αυτό που διαμορφώνει την κυρίως ταυτότητά της –το ίδιο όπως και όλων των δεξιών εξτρεμιστικών μορφωμάτων– είναι η πολεμική της στον φιλελευθερισμό και τον πλουραλισμό. Ας μην βιαζόμαστε, πάντως, να κάνουμε προβλέψεις για την πορεία της είναι κι αυτό άλλο ένα κουσούρι της «χρυσαυγολογίας». Προβλέψεις όπως «ήρθε για να μείνει» είναι πρόωρες και αθεμελίωτες. Αυτό που από τώρα, όμως, γνωρίζουμε, είναι ότι περισσότεροι από τους μισούς που την ψήφισαν (και συνήθως το ίδιο ξέρουμε ότι συμβαίνει σε κόμματα αυτού του χώρου διεθνώς), όχι μόνο δεν ασπάζονται τις απόψεις της, αλλά ούτε καν εμφανίζουν χαλαρές «προδιαθέσεις» ψήφου για την άκρα δεξιά. Όταν θα εκλείψει η εξαιρετικότητα των καταστάσεων που ζούμε σήμερα και ορθοποδήσει το πολιτικό και κομματικό σύστημα, είναι πολύ πιθανό τα σημερινά δεδομένα για τα κομματικά άκρα να αλλάξουν εις βάρος τους άρδην.

Η Βασιλική Γεωργιάδου είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Το άρθρο της δημοσιεύεται στο metarithmisi.gr

Μενού: Γέροντας παστίτσιος!

Δείτε τα πράγματα αλλιώς, επιτέλους ξεχάστε ό,τι κι όπως τα βλέπατε μέχρι τώρα.

Αφού λοιπόν πάρθηκαν οι αποφάσεις έπρεπε το πράγμα να οργανωθεί και στα επιμέρους διότι ως γνωστόν η λεπτομέρεια κάνει την διαφορά. Δεν είμαστε μόνο εμείς οι κάποιοι εδώ που γνωρίζουμε ότι νομοθετικά ζούμε στο ελλαδιστάν (χριστιανική επαρχία του αφγανιστάν). Όταν στο φωτεινό γραφείο με την τεράστια τζαμαρία συζητούσαν τις λεπτομέρειες εκεί στας ευρώπας τέθηκε το θέμα του πως θα δοθεί η σπίθα ώστε ν’ ανάψει το φυτίλι της λαϊκής απαίτησης. Στην συζήτηση συμμετείχαν και δύο έλληνες ένας μόνιμος κάτοικος εξωτερικού εδώ και 20 χρόνια κι ένας μόνιμος κάτοικος ελλάδας αν και με τόσα πήγαινε έλα μάλλον κάτοικος του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί. Αυτός ο δεύτερος λοιπόν όταν τέθηκε το θέμα δημιουργίας της αφορμής (για την αιτία έχουμε ήδη πεί) τράβηξε από την τσάντα του ένα τεράστιο φάκελο που απέξω έγραφε με μεγάλα κόκκινα γράμματα, «2012, ισχύουσα μεταξική νομοθεσία». Τον πέταξε με ύφος πάνω στο τραπέζι λέγοντας ταυτόχρονα, «Ιδού κύριοι, αν εφαρμοστούν αυτοί οι ξεχασμένοι νόμοι τότε να η σπίθα που θα μεγαλώσει το χάσμα σε άβυσσο» ενώ ταυτόχρονα άνοιξε τον φάκελο στην επικεφαλίδα «νόμοι περί βλασφήμιας και προσβολής των θείων».

Στο επόμενο ραντεβού τους και αφού είχαν διαβάσει καλά τους απίθανους εκείνους νόμους του ελλαδιστάν απεφάνθησαν εύκολα. «πράγματι αν ενεργοποιηθούν αυτοί οι ξεχασμένοι αλλά ισχύοντες νόμοι θα γίνει μεγάλο τζέρτζελο αλλά και πάλι πρέπει να ενεργοποιηθούν αυτοβούλως από τον λαό κι όχι με άνωθεν εντολή.

Εδώ που τα λέμε δεν ήταν δύσκολο να προκληθεί σε αντίδραση το φανατισμένο ορθόδοξο ποίμνιο. Με λίγο έντεχνο σπρώξιμο σχεδόν όλο το ανα τον πλανήτη ορθόδοξο ποίμνιο κλήθηκε ασυνείδητα (ως γνήσιο ποίμνιο) να διαμαρτυρηθεί στην ελληνική αστυνομία για την υβριστική ανάγωγη και θεομπαιχτική σελίδα του γέροντα παστίτσιου η οποία βεβαίως δεν επιλέχθηκε τυχαία αλλά επειδή ακριβώς φαινόταν να, αλλά ουσιαστικά δεν καταπατούσε την μεταξική νομοθεσία! Εκεί να δείτε χαρούλες οι χριστιανοί ιεροεξεταστές, η ορθόδοξη ελληνική αστυνομία και οι αδέκαστοι εισαγγελείς με τον εσταυρωμένο επί κεφαλής! Τρελές χαρές λέμε που οι μαζικές δήθεν αυθόρμητες καταγγελίες πολιτών τους έδιναν βήμα για ενεργοποίηση του νόμου περί βλασφήμιας και προσβολής ιερών και οσίων! Ήταν τόση η χαρά τους που στον ενθουσιασμό τους επάνω ξέχασαν παραλείποντας όλους τους άλλους νόμους περί απορρήτου, ελευθερίας έκφρασης, ανθρωπίνων δικαιωμάτων κλπ και σαν στραβάδια νομίζοντας ότι ακόμα ζούμε στην εποχή της χούντας του μεταξά πήγαν και συνέλαβαν τον νεαρό δημιουργό της σελίδας σίγουροι για το θεάρεστο έργο τους. Οι μοναδικοί που φρίκαραν ήταν οι δικαστές οι οποίοι καλούνται να δικάσουν και θα αναγκαστούν να αθωώσουν πράγμα που δεν θέλουν αλλά δεν μπορούν να κάνουν κι αλλιώς αφού το παιχνίδι ήταν έξοχα στημένο και οργανωμένο έτσι που δεν μπορεί να υπάρξει καταδίκη τουλάχιστον όχι χωρίς να γίνουμε παγκόσμιος περίγελος.

Σχεδόν αμέσως από τις αντιδράσεις κατάλαβαν το μέγα λάθος που έκαναν και την λούμπα στην οποία έπεσαν αλλά ήταν πλέον αργά οπότε και αναγκάστηκαν ν’ αφήσουν ελεύθερο τον γέροντα παστίτσιο ορίζοντας τακτική δικάσιμο οπότε σε δέκα χρόνια θα έχουμε μια πραγματικά αστεία δίκη με μια πραγματικά λυτρωτική αθώωση αν εντωμεταξύ δεν έχουν καταργηθεί οι νόμοι οπότε ο υπόδικος δικαιούται να επιλέξει με ποιό δίκαιο θα δικασθεί.

Την ίδια ώρα όλα αυτά τα «τζιμάνια» που έτρεξαν να συλλάβουν τον “βλάσφημο” νέο αφού κατάλαβαν την λούμπα μέσα στην οποία έπεσαν κάθισαν να αξιολογήσουν την κατάσταση τραβώντας τα μαλλιά τους για την μαλακία που έκαναν αφού η αξιολόγηση απέφερε τα εξής συμπεράσματα.

1. Ήρθε στην επιφάνεια το θέμα της χουντικής αντιδημοκρατικής νομοθεσίας που ακόμα ισχύει στο ελλαδιστάν. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο κακό που τους βρήκε διότι ήθελαν τους νόμους αλλά τους ήθελαν ανενεργούς και τους κρατούσαν μόνο ως ατού για να τους χρησιμοποιήσουν σε καμιά δύσκολη περίπτωση κι όχι σε γελοίες καταστάσεις όπως αυτή του παστίτσιου. Δυστυχώς όμως για αυτούς την πάτησαν με τον παστίτσιο και τώρα βγήκαν οι βρωμονόμοι στον αφρό.

2. 2. Οι αντιδράσεις ήταν και είναι τέτοιες και τόσο μεγάλες που πλέον βρίσκονται στην δυσάρεστη θέση είτε να πρέπει να εφαρμόσουν τον νόμο οπότε θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι είτε θα πρέπει να τον καταργήσουν χάνοντας ένα ακόμα ισχυρό ατού τους.

3. Το χάσμα μεταξύ πολιτών κι εκκλησίας ανοίγει ακόμα περισσότερο αφού οι πολίτες πέρα από αδικημένοι από την ανισονομία και την χλιδή της εκκλησίας τώρα θα νοιώθουν και διωκόμενοι από αυτήν πράγμα που οι παπάδες κατάλαβαν (γρηγορότερα από τους μπατσους και τους εισαγγελείς, είναι γεγονός) αμέσως και γι αυτό ανάγκα κάνουν τις πάπιες και δηλώνουν πως ο νέος δεν έπρεπε να συλληφθεί.

4. Το θέμα πλέον από εκεί που ήταν ξεχασμένο θα φτάσει σύντομα μέχρι τα δικαστήρια της ευρώπης όπου η καταδίκη μας είναι βέβαιη κι εκτός ότι γίναμε πάλι ρεζίλι τώρα θα πρέπει να διορθωθούμε κιόλας οπότε θα πάει η χριστοπαναγία σύννεφο δίχως πια νόμο να την απαγορεύει.

5. Εκλιπούσης της μεταξικής νομοθεσίας ο χωρισμός κράτους εκκλησίας έρχεται πιο κοντά από ποτέ και μάλιστα με τρόπο όχι φιλικό προς την εκκλησία (πράγμα για το οποίο τρέμουν).

6. Ο Παίσιος από κει που κόντευε να γίνει εθνικός σταρ έγινε εθνικός καραγκιόζης παγκοσμίου φήμης  και μάλιστα μη αναστρέψιμα αφού πλέον όλος ο πλανήτης ξέρει τον γέροντα παστίτσιο έναν άγιο της ελληνικής ορθοδοξίας με μούρη παστίτσιο. Ήδη ακούστηκαν από αδαείς τουρίστες σε εστιατόρια να παραγγέλνουν μια μερίδα… παΐσιο. Για τέτοια διασημότητα μιλάμε πιά!

Για το μοναδικό πράγμα που λυπάμαι απ’ όλη την ιστορία είναι για την ταλαιπωρία του νεαρού αλλά δεν την θεωρώ και τόσο μεγάλη (αφού αφέθηκε ελεύθερος) και σόρυ ρε γέροντα παστίτσιε αλλά δεν γινόταν αλλιώς. Χρειαζόταν μια Ιφιγένεια κι ευχαριστούμε για την θυσία σου. Θα πιάσει τόπο να είσαι βέβαιος.

Όσο για την ερώτηση των χρυσαυγουλων στην βουλή για να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους, τα ζώα δεν ήξεραν τίποτα! Απλά πληροφορήθηκαν από την ασφάλεια περί της έρευνας και της επικείμενης σύλληψης κι έτρεξαν να προλάβουν στην βουλή για να δημιουργήσουν εντυπώσεις ως συνηθίζουν.

Και μην ξεχνάτε: Τα καλύτερα ΕΠΟΝΤΑΙ!!!

ΥΓ. Πήγε ο Τσίπρας στον Σούλτς όπου για πρώτη φορά τον άκουσα να λέει για σεβασμό στον ευρωπαίο πολίτη που πληρώνει τις μαλακίες μας. Τσίπρα τώρα πας καλά. Την περίμενα αυτή την κωλοτούμπα και συμφωνώ. Ίσως, αν συνεχίσεις έτσι….

Χωρίς χαλινό

Πάντως εγώ επ’ ουδενί δεν είμαι διατεθειμένος να βγάλω τον σκασμό για να μην προσβληθεί ο κάθε φανατικός μουζαχεντιν. Το αντίθετο μάλιστα, όπως έχω κατακτήσει το δικαίωμα να κατεβάζω χριστοπαναγίες έτσι διατηρώ το δικαίωμα να κατεβάζω και αλλαχομωαμεθανίες. Με λίγα λόγια: γαμώ τον αλλάχ και τον προφήτη του μωάμεθ μαζί με το κοράνι και σ’ όποιον αρέσει! Σ’ όποιον δεν αρέσει ας πάει στο Ιράν (όπως βεβαίως όταν εγώ βρεθώ στον Ιράν θα σεβαστώ τους εκεί νόμους)!

Υπάρχουν δυο επιλογές απέναντι στη μουσουλμανική υστερία κάθε φορά που θεωρούν ότι προσβάλλονται: να λουφάξουμε ή να προτάξουμε ένα βασικό συστατικό του δυτικού πολιτισμού: την ελευθερία της έκφρασης. Ο πρωθυπουργός της Γαλλίας κ. Ζαν-Μαρκ Ερό υπήρξε ξεκάθαρος για τη  δημοσίευση σκίτσων του Μωάμεθ στο περιοδικό Charlie Hebdo: «Είμαστε σε μια χώρα όπου η ελευθερία της έκφρασης είναι εγγυημένη, συμπεριλαμβανομένης και της ελευθερίας της γελοιογραφίας».
Να θυμίσουμε κάτι, που διαφοροποιεί τη Γαλλία από την Ελλάδα (την Πολωνία και την Ιρλανδία): δεν υπάρχει το αδίκημα της βλασφημίας. Το έχουν λύσει το ζήτημα εδώ και πολύ καιρό, δηλαδή από το 1791 μ.Χ. Οι πάντες και τα πάντα μπορούν να τύχουν κριτικής και η κριτική έχει πολλές μορφές. Οποιοι έχουν πρόβλημα μπορούν να το λύσουν με τον δυτικό τρόπο. Ο κ. Ερό παραίνεσε: «Αν κάποιοι πραγματικά νοιώθουν ότι τα πιστεύω τους έχουν προσβληθεί και ότι έχει υπάρξει παραβίαση της νομοθεσίας - και είμαστε σε ένα κράτος όπου οι νόμοι πρέπει να είναι απολύτως σεβαστοί- μπορούν να αποταθούν στο δικαστήριο».
Με την ίδια λογική ο κ. Ερό απαγόρευσε τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για την ταινία «Η αθωότητα των μουσουλμάνων». Δεν επιτρέπεται να κάνουν πορεία επειδή ένας ιδιώτης σκηνοθέτησε ένα φιλμ. «Δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιτρέψουμε στη χώρα μας διαμάχες που δεν αφορούν τη Γαλλία». Αν επιτραπεί το ένα, έπονται άλλα. Στη Γαλλία ήδη οι μουσουλμάνοι εγείρουν ζήτημα με την ημέρα αργίας. Θέλουν να δουλεύουν τις Κυριακές και να κάθονται τις Παρασκευές. Επίσης έχουν ξεκινήσει διαμάχη με τις σχολικές καντίνες όπου διεκδικούν μενού με θρησκευτικά πρότυπα (η σίτιση των μαθητών είναι μέρος του ημερήσιου προγράμματος με κρατική δαπάνη).
Αν αρχίσουν οι υποχωρήσεις του γαλλικού κράτους, που έχει επιλέξει λαϊκό χαρακτήρα, δεν θα υπάρχει τελειωμός. Γιατί κατόπιν θα βάλουν όρια και οι υπόλοιποι. Οι Δωδεκαθεϊστές μπορούν να μετατρέψουν τον Λούβρο σε ναό, προς τιμήν της θεάς Αφροδίτης, μπορούν να αναβιώσουν τα  ταυροκαθάψια και να επιβάλλουν την αργία των Ανθεστηρίων. Αν αρχίσουν οι υποχωρήσεις του λαϊκού κράτους, δεν θα υπάρχει τελειωμός. Γιατί η απαγόρευση της απεικόνισης του Μωάμεθ δεν υπάρχει πουθενά στο Κοράνι (όπως διατείνονται ειδικοί). Η επιβολή των μουσουλμανικών ηθών μπορεί να επεκταθεί και σε άλλους τομείς: να παρουσιαστούν ως αδικήματα οι μέγιστες αμαρτίες, το πέταγμα χαρταετού και η ακρόαση μουσικής. Να θυμίσουμε επίσης ότι οι Ταλιμπάν έχουν αντιρρήσεις για τη γυναικεία εκπαίδευση και το 2011 επιτέθηκαν σε 317 σχολεία στο Αφγανιστάν  (σκοτώθηκα 124 παιδιά).
Πολύ σωστά λοιπόν ο πρωθυπουργός της Γαλλίας διατείνεται:  «Ζούμε σε μια δημοκρατία που δεν έχει την πρόθεση να αφήσει να την εκφοβίσουν οποιοιδήποτε υποστηρίζουν αυτές τις αξίες». Πολύ σωστά αλλά ο φόβος είναι κάτι πολύ ύπουλο που διαχέεται και αυξάνεται με κάθε πράξη βίας αλλά και με κάθε απόφαση για πρόληψη της βίας. Οι μουσουλμάνοι επιτίθενται, καίνε, σκοτώνουν, οι Γάλλοι κλείνουν σε 20 χώρες, τα πολιτιστικά κέντρα, τα σχολεία. Ο φανατισμός καθιστά τους μουσουλμάνους αχαλίνωτους, ακυρώνοντας εντελώς την πεποίθηση του Μπαλζάκ, «άνθρωπος χωρίς θρησκεία είναι άλογο χωρίς χαλινό».

ΤΟ ΒΗΜΑ - Χωρίς χαλινό - γνώμες

Θέματα δύο…

Θέμα πρώτο. Δεν είναι αραβική άνοιξη! Είναι ισλαμιστική «άνοιξη» κι αραβικός χειμώνας! Η δύση ξεπούλησε την δημοκρατία και συμμάχησε με τους φανατικούς μωαμεθανούς για χάρη των πετρελαίων ξεκινώντας έναν νέο αραβικό μεσαίωνα. Σε Τυνησία Αίγυπτο Λιβύη ήδη οι γυναίκες εξαναγκάστηκαν σε μπούρκα τσαντορ και μαντήλα παίρνοντας την θέση τους σαν μιαρά πράγματα στον μωαμεθανικό μεσαίωνα. Η δύση έριξε τα εναπομείναντα τελευταία σοβιετικά καθεστώτα του αραβικού κόσμου και πήρε τα πετρέλαια με αντάλλαγμα έναν αραβικό κόσμο υπό θεοκρατικό μεσαίωνα. Έτσι για να έχει και τον έλεγχο. Νομίζει! Τελευταία της προσπάθεια η περίπτωση της Συρίας όπου έστησαν άλλον έναν εμφύλιο για να δημιουργήσουν άλλο ένα σκοταδιστικό μεσαιωνικό κράτος στην θέση του μέχρι τώρα κοσμικού. Προβλέπω νέες σταυροφορίες αυτή την φορά από τους άλλους θεοκράτες σκοταδιστές, τους Ρώσους! Η βλακεία είναι αήττητη! Και βέβαια η εν ελλάδι (και όχι μόνο) «αριστερά» χειροκροτεί την έλευση του αραβικού μεσαίωνα σαν… απελευθέρωση των λαών από τυρρανικά καθεστώτα αγνοώντας το χειρότερο μέλλον που δημιουργείται. Πάντα κοντόφθαλμη η αριστερά…

Θέμα δεύτερο. Επιστρέφοντας (δυστυχώς) και μετά και την πρόσφατη ηλεκτρική καταιγίδα που απόλαυσα, είδα τα μπαλκόνια γεμάτα τους δρόμους άδειους από αυτοκίνητα αλλά γεμάτους από πεζούς και κυρίως είδα τους ανθρώπους να μιλάνε δυνατά μεταξύ τους κι ανθρώπους να ελέγχουν αλλήλους κράζοντας τους εναπομείναντες ελληναράδες. Κάτι αλλάζει σ’ αυτήν την χωρα και μ’ αρέσει. Τέρμα οι τσάμπα βόλτες με τα τζιπ, τέρμα οι ψίθυροι για τις λαμογιές τέρμα τα παιδικά πάρτι γενεθλίων σε κυριλέ παιδότοπους κι επιτέλους τέρμα η νοοτροπία του ελληναρά «με τα λεφτά μου γαμώ και την κυρά μου».

ΥΓ. Ο Τσίπρας στην Δ.Ε.θ. το μόνο που δεν μας είπε είναι πότε θα στείλουμε έλληνες κοσμοναύτες στο φεγγάρι.

Όνειρο ζω μην με ξυπνάτε!!!!

Έζησα για να το δω! Τα σώματα ασφαλείας, τα σκυλιά της εξουσίας σε κρεμάλες έξω από την βουλή και το κυριότερο εθελοντικά! Πάνε να κρεμαστούν από μόνοι τους! Ω οποία γαλήνη με κυρίευσε μ’ αυτήν την εικόνα! Ω τι ευδαιμονία με κατέκλυσε βλέποντας τις εικόνες όπου τα ΜΑΤ έδερναν τα… ΜΑΤ! Ω ποια δικαίωση ένοιωσα βλέποντας στην πορεία διαμαρτυρίας των ενστόλων αγκαλιά τους νεοναζί χρυσαυγουλους μαζί με τα φασιστοειδή των ανεξάρτητων ελλήνων και τους ψευτοαριστερούς προδότες του ΣΥΡΙΖΑ! Ω τι απίθανο ξεβράκωμα είναι αυτό; Μέχρι και οι τυφλοί πιά είδαν την αλήθεια και ποιος είναι ποιος! Γι αυτό λοιπόν και γι άλλη μια φορά ανέκραξα: ΖΗΤΩ ΤΟ ΜΝΗΜΌΝΙΟ λέμε!!! Αφού δικαστικοί, μπάτσοι και καραβανάδες σκέφτονται να κρεμαστούν τότε κάτι άρχισε να πηγαίνει καλά σ’ αυτήν την χώρα! Ζήτω και πάλι ζήτω!

Και βέβαια τώρα μένει ο… τρίτος πυλώνας της διεφθαρμένης εξουσίας και εννοώ σαφώς τους παπάδες. Όπως έχω ξαναπεί γι αυτούς έρχονται τα… «καλύτερα», απλά δεν το ξέρουν ακόμα. Στεναχωριέμαι όμως λίγο όταν βλέπω πως ακόμα και μυαλά που τα σέβομαι αδυνατούν μέσα στο γενικό χάος να δουν λίγο πέρα από την μύτη τους και θύμωσαν λέει που οι παπάδες θα συνεχίσουν στο ακέραιο να πληρώνονται από το δημόσιο. Καταλαβαίνω ότι έχετε μπερδευτεί, καταλαβαίνω ότι άκαπνοι καθώς είστε δεν μπορείτε μέσα στον αχό να δείτε πέρα από την μύτη σας και γι αυτό θα σας πως εγώ τι παίζει μιας και το πράγμα πήρε τον δρόμο του και γυρισμό δεν έχει οπότε δεν με νοιάζει κι αν καταλάβουν πλέον την λούμπα που έπεσαν. Θα τα πω πολύ περιληπτικά και δώστε βάση για να καταλάβετε τι εννοώ.

Όταν η Ε.Ε. αποφάσισε να διαλύσει το άθλιο ελλαδιστάν και να το αναδιαμορφώσει σε ευρωπαϊκή Ελλάδα ήξερε δύο πράγματα σίγουρα. Πρώτον ότι το εγχείρημα θα διαρκέσει τουλάχιστον μια δεκαετία και δευτερον ότι θα βρει αντίπαλους και συνασπισμένους τους μέχρι χθες φύλακες του ελλαδιστάν ήτοι, δικαστικούς, ένστολους, συντεχνίες, δημόσιους υπάλληλους και παπάδες. Το τι γίνεται με αυτούς δεν είναι ανάγκη να το πω, το βλέπετε! Έβαλαν από μόνοι τους την θηλιά στον λαιμό τους μα τον Δία! Όμως τι θα γίνει με τους παπάδες που μέχρι τώρα φαίνεται να την βγάζουν καθαρή; Ε λοιπόν αυτό ακριβώς είναι το σχέδιο, αυτή ακριβώς είναι η λούμπα που στήθηκε και που έπεσαν μέσα της οικειοθελώς (κι αυτοί) και μες την τρελή χαρά. Με λίγα λόγια επειδή ακριβώς πρόκειται για θρησκεία και η λογική περιττεύει, το ζητούμενο ήταν ο διαχωρισμός εκκλησίας κράτους να μην επιβληθεί (όπως επιβλήθηκαν όλα τ’ άλλα στους υπόλοιπους) αλλά να γίνει παλλαϊκό αίτημα. Και πως θα γίνει αυτό;

Είναι πολύ απλό! Έπρεπε να στηθεί έτσι το πράγμα ώστε όταν όλοι οι άλλοι θα υποφέρουν οι παπάδες όχι μόνο να μην χάσουν αλλά αντιθέτως να περνάνε καλύτερα και από πρίν με σκοπό να αποκοπούν περαιτέρω από την κοινωνία, να φανεί επιτέλους ότι είναι ΟΙ κυρίως εχθροί της κοινωνίας που κοιτάζουν μόνο το δικό τους στομάχι. Σε αυτό το σημείο οφείλω να ομολογήσω και να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως τον Σαμαρά καθότι ως πιστό ποίμνιο (εντελώς προβλέψιμος δηλαδή) βοήθησε μέσα στην τύφλα της πίστης του ώστε να μην γίνει ορατός ο λάκκος με τ’ αγγούρια αλλά αντιθέτως να σπρώξει μέσα τους… ποιμένες νομίζοντας ότι τους βοηθάει. Σκοπός λοιπόν ήταν το ποίμνιο ταλαιπωρημένο καθώς είναι και βελάζοντας που δεν έχει να πληρώσει τα διακοποδάνεια της περασμένης δεκαετίας να βλέπει τους ποιμένες του, τους αρχιμανδρίτες του να περνούν καλά και καλύτερα από πριν ώστε από μόνο του να στραφεί εναντίον τους και κανείς να μην μπορεί να πει πως η Ε.Ε. τα έβαλε με τον… θεό του ελλαδιστάν.

Και ω του θαύματος της λογικής και της ψυχολογίας των μαζών το κόλπο έπιασε! Οι παπάδες έμειναν στην απέξω συνεχίζοντας να παίρνουν τους μισθούς τους (για τους οποίους δεν προσφέρουν καμιά εργασία) και συν τοις άλλοις θα αποδεσμευτεί λίαν συντόμως και τμήμα της εκκλησιαστικής περιουσίας προς… αξιοποίηση ώστε να γίνουν παραπάνω πλούσιοι διότι ως γνωστόν ο βήχας ο έρωτας και το χρήμα δεν κρύβονται ούτε και από βελάζον ποίμνιο. Έμμεσο δε καλό τούτων είναι ότι με αυτόν τον τρόπο και οι όποιες αντιδράσεις των υπολοίπων εξουσιών δεν θα γίνονται με τις ευλογίες των παπάδων οπότε οι γραικοί-ρωμιοι μουζαχεντιν στερούνται και του ηθικού φρονήματος «για του χριστού την πίστη την αγία» αφού βλέπουν ότι και ο χριστός και οι παπάδες του τους έχουν γραμμένους αρκεί να περνάνε καλά αυτοί. Και μην μου πεί κανείς πως τα ζώα δεν θ’ αντιδράσουν! Όσο πιστό κι αν είναι το ποίμνιο σε τούτο τον κόσμο κουμάντο στην τελική κάνει το στομάχι και αυτό είναι δεδομένο κι όχι δοξασία.

Αυτό που μένει λοιπόν είναι λίγος (πολύ λίγος) χρόνος ώστε να δείξει το πράγμα και τότε έρχεται η συντέλεια των κηφήνων. Πως; Ένα πρώτο δείγμα είδαμε αμέσως μετά την ανακοίνωση του θεοσεβούμενου Σαμαρά ότι οι παπάδες θα συνεχίσουν να πληρώνονται κοπροσκυλιάζοντας. Μόλις λοιπόν έγινε η ανακοίνωση από τον πρωθυπουργό ευθύς αμέσως ήρθε το τηλεγράφημα (μέιλ) από τας ευρώπας {μα καλά κι αυτοί, έτοιμο το είχαν; Χαχαχαχα ούτε μια βδομάδα καθυστέρηση έτσι για τα μάτια του κόσμου;} πως οκ αφού είστε τόσο θεοσεβούμενοι και θέλετε να πληρώνετε παπάδες τότε ετοιμαστείτε για εξαήμερη εργασία κατά τάς γραφάς! Έξι ημέρες θα εργάζεστε και την έβδομη θα δοξάζετε τον θεό, κατά τας γραφάς! Οι δε αντιδράσεις εκ του ποιμνίου ήδη ήταν τέτοιες που ήδη ανάγκασαν (δεν έχει ξαναγίνει λέμε) το υπουργείο θρησκευμάτων και την σύνοδο να δώσουν στην δημοσιότητα το επίσημο (χωρίς τα αφορολόγητα έξτρα δηλαδή, γάμους κηδείες κλπ κλπ) μισθολόγιο των παπάδων αφού η πτώση στον λάκκο πόνεσε κι έπρεπε κάπως να την ιάσουν αλλά έλα μου που έτσι τα κάνουν χειρότερα!

Δεν θέλω να πω κάτι παραπάνω. Νομίζω πως ήδη είπα αρκετά για όσους μπορούν να καταλάβουν. Τα υπόλοιπα εν καιρώ. Εδώ είμαστε! Και μη ξεχνάτε! ΤΑ ΚΑΛΎΤΕΡΑ ΕΠΟΝΤΑΙ!

ΥΓ. προς Τσίπρα: ούτε ο Ρομπάι δεν ήρθε να σε δεί; Μα κανείς δεν θέλει να σε δει; Χαχαχαχα ‘Οχι μην βγείς να δεις αν βρέχει! Απλώς σε φτύνουν κι εσένα και την σοβιετία σου!