...και ο κύκλος άνοιξε.

Κοίταξα κι έκλαψα. Άκουσα και πόνεσα. Τραγούδησα και ερωτεύτηκα. Κάπου εκεί ανάμεσα. Ανάμεσα σε μένα και στον χρόνο χόρεψα στο κύμα και στον βράχο, στο βουνό και στην θάλασσα, στο νερό και στον άνεμο. Να ο κόσμος μας ο όμορφος. Είδα τα λουλούδια να ανθίζουν άλλη μια φορά. Μύρισα τον άνεμο και γλάρωσα την κουκουβάγια στο φως του φεγγαριού. Ακολούθησα το φως και γύρο μου σκοτάδι. Να καώ όπως η πεταλούδα στο κερί ή να ζήσω. Να ζήσω αιώνια. Να τραγουδήσω ωδή στον τράγο και η μουσική να ταξιδέψει στο έρμα του ανέμου. Να γυρίσει τον κόσμο όλο και πάλι σε εμένα να 'ρθει. Να την πάρω να την κάνω θεά και μούσα. Να με πάρει και να με φέρει άϋλο στον κόσμο όλο. Παντού και πουθενά σαν στάχτη νεκρού σε αφρισμένο πέλαγος. Να έρχομαι και να φεύγω, να είμαι και να μην είμαι. Αναπνοή και κίνηση, γέννηση και θάνατος, έρωτας και πόνος. Δυο στήθη και άρωμα γυναίκας. Εκεί κρύβεται η αθανασία εκεί και η αιωνιότητα. Τόσο κοντά και τόσο μακρινά όσο δυό στήθη και το άρωμα μιας θεάς, μιας μούσας, μιας νύμφης με λαμπερά μάτια. Ήρθα κι έκατσα παρέα στην μοναξιά μου. Να πιάσουμε κουβέντα. Μα η σιωπή μας τύλιξε με την ομορφιά του κόσμου. Το κύμα έσπαζε στον βράχο και το βότσαλο σκαρφάλωσε στο πόδι μου μα γρήγορα μ’ άφησε. Είχε ταξίδι μεγάλο να κάνει. Είχε χρέος να εκπληρώσει. Τραγούδησε και αυτό την νότα της ζωής του και μου την άφησε ανάμνηση να την βάλω μαζί με όλες τις άλλες και να τις τραγουδήσω. Ο άνεμος μ’ έσπρωξε ξανά και ο ήλιος ήρθε να μου θυμίσει πως το φως πονάει στα μάτια μα είναι αυτό που έχει το χρώμα. Σαν την ζωή που πονά για να την ζήσεις και σφαδάζει για να την λατρέψεις. Το αγρίμι τρεμούλιασε στα χέρια μου κι έσβησε. Με κοίταζε σαν να με ρώταγε και το κοίταγα σαν να μην ξέρω. Κι ήρθαν όλα τ’ αγρίμια να πάρουν την θέση του, την θέση τους. Κι έκατσαν εκεί δίπλα, εικόνα αιώνια. Τα ακούμπησα ζωντανά εγώ ο νεκρός να πάρω λίγο από την ζωή τους να πάρω λίγο από την ζωή μου, την ζωή. Για την ζωή. Για τον έρωτα που αναμασά και ξεσκίζει ανελέητα τον θάνατο. Τον είδα στο γεράκι που σηκώνει την οχιά και την χτυπά στο κεφάλι. Τον είδα στην οχιά που κατάπιε το πουλί που έπεσε. Τον είδα τον θάνατο να γεννιέται με την ζωή. Αδέρφια δίδυμα κι αγαπημένα.

Και σήκωσα τα τύμπανα και γρήγορα τα χτύπησα εγώ ο άνθρωπος, να δώσω τον ρυθμό. Κι έγινε το τραγούδι τους τραγούδι μου και ο κύκλος άνοιξε.

1 εκατομμύριο υπογραφές για την αναπηρία

Από τον Ιανουάριο και μέχρι τον Οκτώβριο του 2007, η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία, σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Φόρουμ Ατόμων με Αναπηρία διεξάγει μια καμπάνια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης, που αποσκοπεί στη συγκέντρωση ενός εκατομμυρίου υπογραφών από όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης με μόνο στόχο μια Ευρώπη με πιο κοινωνικό πρόσωπο, μια Ευρώπη που αποκλείει τις διακρίσεις και όχι τα ίδια τα άτομα με αναπηρία. Υπόγραψε κι εσύ στο http://www.1million4disability.eu.

Τα ελληνικά κινδυνεύουν από τους ελληνιστές

Η πνευματική διαθήκη του Πιερ Βιντάλ-Νακέ σε μια σειρά συνομιλιών που έγιναν λίγο πριν από τον θάνατό του, το καλοκαίρι του 2006

Η αρχαία ιστορία

Οφείλω να ομολογήσω ότι επιλέγοντας την αρχαία ελληνική ιστορία είχα την ψευδαίσθηση ότι θα ξεγλιστρούσα από την τυραννία του επίκαιρου. Η δουλειά πάνω στην αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στον Πλάτωνα, με κρατούσε σε απόσταση (...) Κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίασης, στην οποία συμμετείχα και εγώ, κάποιος ρώτησε: «Τι ωφελούν οι ελληνικές σπουδές;». Και εγώ απάντησα: «Στο να μην αφήνεις να σε κατευθύνουν» (...) Πιστεύω ότι πρέπει να σώσουμε την ελληνική γλώσσα, το πρόβλημα όμως είναι ότι οι κύριοι εχθροί της ελληνικής γλώσσας είναι οι ίδιοι οι ελληνιστές.

Το Βατικανό των ελληνικών

Σήμερα οι αρχαιολάτρες δεν είναι λιγότερο στενόμυαλοι, γιατί η Σορβόννη διαφεντεύεται πάντα από αντιδραστικούς. Τέλος πάντων, χρειάζεται πάντα ένα Βατικανό, και αυτό το Βατικανό είναι η κυρία Ντε Ρομιγί.

Η απομυθοποιητική έρευνα

Ιστορία δεν σημαίνει ηρωοποίηση, ούτε ιεροποίηση, ακόμη κι αν λαμβάνει υπόψη της αυτά τα φαινόμενα. Πρώτα απ' όλα, Ιστορία σημαίνει ιστορία των ανθρώπων. Υπό αυτή την έννοια, κάθε απομυθοποιητική έρευνα είναι Ιστορία, κατάργηση δηλαδή των αντίθετων και αντιφατικών μύθων. Ο δρόμος της Ιστορίας δεν είναι μια ευθεία, και το πέρασμα από τον θρύλο στην Ιστορία γίνεται συχνά ελικοειδώς. Την παράκαμψη την οφείλω στον Πλάτωνα που μιλάει για τον «πιο μακρό δρόμο» που πρέπει να πάρει ο φιλόσοφος προτού επιστρέψει στη σπηλιά.

Περισσότερα στο ΒΗΜΑ

Άνοιξη.

Ήρθε, την καταλάβατε; Τώρα τα σκουπίδια στους δρόμους μυρίζουν διαφορετικά. Ανοιξιάτικα. Οι εξατμίσεις βγάζουν αλλιώς το καυσαέριο. Μυρωδάτο.

Αλλά μήπως καταλάβαμε χειμώνα; Πέντε βροχές και μια ζακέτα και αυτό ήταν. Πού πήγε ο χειμώνας; Πού πήγε η άνοιξη; Έφυγαν ή τις διώξαμε; Μια ματιά γύρω μας θα μας πείσει. Πέσαμε σαν τα ζώα που είμαστε να φάμε τον πλανήτη. Να φάμε τις σάρκες μας.
Πλάκα δεν έχουμε; Ούτε τα μυρμήγκια δεν το κάνουν αυτό.
Η Τουρκία λέει θέλει το Αη Στράτη. Ήτανε ο πατέρας μου εξορία εκεί. Εντάξει τους τον χαρίζω τον Αη Στράτη. Μπορούν να μου φέρουν πίσω τις εποχές; Δεν μπορούν.
Είναι λέει εποχή που ερωτεύονται οι γάιδαροι αλλά επειδή γάιδαρος δεν υπάρχει γίνεται μήπως να το τροποποιήσουμε λίγο; Να λέμε πως είναι η εποχή που ερωτεύονται τα βενζινοκίνητα;
Να φύγω, να πάω λίγες μέρες στην εξοχή. Το έκανα. Πάλι. Αλλά πως γυρίζεις πίσω; Η γυναίκα μου με απείλησε με διαζύγιο επειδή λέει με τις μυρουδιές δεν χορταίνει το στομάχι. Ε τότε τι σκατά τις θέλουμε τις μύτες; Ή θα μυρίζουμε ωραία και θα ήμαστε νηστικοί ή θα μυρίζουμε σκουπίδια και θα είμαστε χορτάτοι; Από τι; Από τι θα είμαστε χορτάτοι; Από άγευστο χοιρινό και μυρωδάτο καυσαέριο;
Μάζεψα δυό τσάντες χόρτα και τα έφερα μαζί. Θα τα φάω αύριο με αυγά στο λαρδί να πιω και δυο κράσους να επιστρέψω μερικές αισθήσεις στην ομορφιά της γης μας. Κάτι πρέπει να γίνει όμως. Οι αισθήσεις μου είναι αποπροσανατολισμένες.

ήθελαν και τσαούση φύλακα οι προδότες

Όπως λοιπόν έλεγα στην προηγούμενη δημοσίευση η Προμηθέα δεν είχε πάει ούτε κατηχητικό ούτε ελληνικό σχολείο. Έτσι λοιπόν διάβασε και τους άθεους και τους κακούς ιστορικούς που λέει και ο μητροπολίτης. Αυτοί οι κακοί που ούτε το όνομά τους δεν πρέπει να ξέρουμε βρίζουν την ορθοδοξία καταγράφοντας ότι ακριβώς βίωναν, ερευνώντας σε μέρη απαγορευμένα και σε κείμενα τρισκατάρατα αλλά προπαντός δημοσιεύοντας αυτές τις εργασίες. Ιστορικοί κακοί και άθεοι που δίδαξαν την Προμηθέα συν τοις άλλοις, για να έχει την γνώση που έχει.

Ενώ εμείς εδώ στο ελλαδιστάν είμαστε άνθρωποι καλοί διότι το μόνο που γνωρίζουμε από ιστορία στα σχολεία μας είναι ο Παπαρηγόπουλος. Μάλιστα. Διότι όπως και ο Ιαχβέ, μόνο ο Παπαρηγόπουλος είναι αληθινός ιστορικός διότι διέκρινε την μοναδική αλήθεια του ελληνοχριστιανισμού που οι κακοί ιστορικοί δεν την έχουν ακούσει κάν. Τι όμως μπορεί να διάβασε η Προμηθέα; Ή μάλλον καλύτερα, τι διαβάζει όλος ο πλανήτης εκτός από το θεοκρατούμενο ελλαδιστάν;

Τον Σαθά τον γνωρίζετε; Δεν διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία ούτε στα κατηχητικά γι αυτό οι περισσότεροι δεν τον γνωρίζουν. Είναι όμως μεγάλος ιστορικός και επιστήμων αλλά είχε ένα μεγάλο ελάττωμα. Ήταν φιλαλήθης. Βλέπετε ο άνθρωπος έγραφε και ερευνούσε την ιστορία και τις μελέτες του τις δημοσίευε χωρίς να κρύβει ή να παραποιεί όσα σε κάποιους δεν άρεσαν. Αυτός ο τρισκατάρατος λοιπόν που λέτε έγραφε περίεργα πράγματα για τους χριστιανούς και τον χριστιανισμό τους. Πράγματα που δεν πρέπει να ακουστούν ούτε να μαθευτούν διότι η μοναδική αλήθεια είναι μόνο αυτή που δεν υπάρχει. Ο Ιαχβέ και το μπουλούκι των ρασοφόρων.

Σας μεταφέρω εδώ ένα μόνο περιστατικό από τα μυριάδες που αναφέρονται. Διαβάστε να δείτε το εθνοσωτήριο έργο των παπάδων που το γνωρίζουν όλοι εκτός των ελλήνων.

Τότε τινές τών μοναχών λέγω των ρακένδυτων
έκ τών Βλατέων της μονής, έντος αύτοϋ οίκοϋντες,
κατέγραψαν, έδήλωσαν άπαντα τω σουλτάνω,
γράφουσι δέ και λέγουσιν ώ κύριε σουλτάνε,
370 ώς εϊ σοι έστι βουλητον άρξαι Θεσσαλονίκης,
λαβείν και ταύτην και ήμας και πάντας τους έν
πόλει τους ύδροχόους εκκοψον σωλήνας Χορτιάτου
δίψη πιεζόμενων δέ πάντων καί απορία,
ακόντων τελεσθήσεται όπερ ποθείς γενέσθαι.
375 Ορος Χορτιάτης εστί δέ κείμενον υπέρ ταύτης,
έξ ου τη πόλει άριστον ΰδωρ ηδύ εισρέει.
Σουλτάνος ουν άκηκοώς τοϋτο, ύπερησθείς
τε επιχειρεί ώς έν ταύτφ τφ πράγματι και
έργω, ώς την όδόν οί μοναχοί έδίδαξαν προς τοϋτον
880 καί ταύτην έχειρώσατο ώς καλιάν στρουθίων,
ώς όρταλίχων φωλεόν άνευ μητρός μεινάντων,
ήτοι αγάπης καθαράς μή ούσης έν τοις ένδον.
Τότε τζαούσην φύλακα καθίστησι φυλάττειν
τους έν μονή μονάζοντας, προδώσαντας τήν πόλιν
385 Τζαούσης δέ την σήμερον αυτή μονή καλείται
ίνα μηδεϊς έκ τοϋ στρατού τους μοναχούς ταράξη
όθεν καί άτελεΐς είσιν άχρι τοϋ νϋν έκ Τούρκων,
το έργον μνημονεύοντες τών μοναχών τών πάλαι.
ΣΕΛΙΣ 257

Κ. Ν. ΣΑΘΑ
ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ . ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΒΕΝΕΤΙΑ 1872
©. ΤΟΜΟΣ Α'.

Τι μας λέει λοιπόν το παραπάνω κείμενο; Πήγαν λέει οι μοναχοί της μονής Βαλτίων και πρόδωσαν στον σουλτάνο πώς να κόψει το νερό της πόλης από το όρος Χορτιάτη για να κατακτήσει την Θεσσαλονίκη! Και όταν ο σουλτάνος ακολουθώντας τις υποδείξεις των καλόγερων πέτυχε να κατακτήσει την πόλη μετά τους είχε στα ώπα ώπα τα πουλάκια μου και τους έβαλε και τζαούση φύλακα να τους φυλάει μην τους χαλάσουν την καλοπέραση. Τέτοιοι σπιούνοι ελεεινοί που λέει και η Προμηθέα, ήταν αυτοί που σήμερα διδάσκουν παραμύθια αντί ιστορία στα παιδιά πως τάχα μου τάχα μου η εκκλησία στήριξε την επανάσταση του 1821. Δεκαέξι αιώνες σκλάβους μας είχε. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια. Καιρός να τελειώνουμε με αυτήν την ιστορία των παπάδων και να αρχίσουμε να μαθαίνουμε κι εδώ στην ελλάδα την πραγματική ιστορία. Ο διφωτισμός που ποτέ δεν περάσαμε είναι πιά προ των πυλών. Μόνο που ως καθυστερημένος εδώ στην χώρα μας θα σαρώσει οτιδήποτε τόσα χρόνια τον κρατούσε στο σκοτάδι. Αντίο κύριε Παρασκευαΐδη και λοιποί. Τα παιδιά μας θα σας θυμούνται όπως ακριβώς σας αξίζει. Ως τους προδότες του έθνους.