Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

31 Αυγούστου 2009

Ελλαδιστάν στα πρότυπα του Ιράν

φυσικά δεν περίμενα από τους πολιτικούς μας να μην είναι ποίμνιο. Το ξέρω πως είναι ένα πιστό ποίμνιο αλλά τούτοι έχουν αρχίσει και το παρακάνουν σε σημείο που θα προκαλέσουν άσχημες αντιδράσεις κάποια στιγμή. Μας οδηγάνε σε ένα ακόμα πιο θεοκρατικό σύστημα από αυτό που ήδη έχουμε. Αντί να πηγαίνουμε μπροστά μας σπρώχνουν όλο και πιό πίσω. Εκτός του ότι άρχισαν τις λιτανείες για την ευλογία των καρπών λες και ζούμε στον μεσαίωνα, εκτός του ότι τους έπιασε όψιμο ενδιαφέρον για το περιβάλλον, εκτός του ότι πλουτίζουν ως οι ελάχιστοι που κερδίζουν αστρονομικά ποσά εν μέσω γενικότερης φτώχιας, εκτός του ότι επιχειρούν να αναλάβουν την κρατική πρόνοια αποκλειστικά δική τους, εκτός του ότι έχουν θρονιαστεί μέσα στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, τώρα με απόφαση του γελοίου Σπηλιωτόπουλου αυτού του γλοιώδους υποκείμενου που έχουμε για υπουργό παιδείας (ανάθεμα την ώρα) οι παπάδες μπαίνουν και στις δημόσιες βιβλιοθήκες όπου θα έχουν τον πλήρη έλεγχο του τι μπαίνει και τι βγαίνει. Γνωρίζοντας ο Σπηλιωτόπουλος πως χάνουν μάλλον τις εκλογές τρέχει να γεμίσει τις βιβλιοθήκες με παπάδες.

Εκκλησία και πολιτεία σε αγαστή συνέργεια προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν τον κόσμο αγράμματο μην τυχόν και μάθει κάτι παραπάνω από το έκτρωμα του ευαγγελίου τους. Επιχειρούν εξόφθαλμα πια να διατηρήσουν τον βυζαντινισμό τους σε σημείο που πλέον προκαλεί όχι μόνο την κοινή λογική αλλά και τα δημοκρατικά μας δικαιώματα. Πλέον στο ελλαδιστάν του 2009 κινδυνεύουμε να γίνουμε ταλιμπάν και με την βούλα. Αναρωτιέμαι ποιό θα είναι το επόμενο βήμα τους. Μήπως να κάνουν πρωθυπουργό τον αρχιεπίσκοπο και πρόεδρο της δημοκρατίας τον πατριάρχη;

Αναρωτιέμαι επίσης μήπως ήρθε η ώρα να βγούμε στον δρόμο και να ξυρίζουμε παπάδες;  Διότι και η υπομονή έχει τα όριά της…

(κλικ στις εικόνες για μεγέθυνση) 

Καταγραφή2

Καταγραφή

 Καταγραφή1

29 Αυγούστου 2009

ΚΑΚΟ ΑΙΜΑ

Το παγανιστικό αίμα γυρίζει πίσω! Το Πνεύμα είναι κοντά διότι ο Χριστός δεν με βοηθά δίνοντας στην ψυχή μου ευγένεια κι ελευθερία. Αλλοίμονο! Το Ευαγγέλιο έχει περάσει. Το Ευαγγέλιο! Το Ευαγγέλιο.

Περιμένω με λαιμαργία τον θεό. Είμαι κατώτερης ράτσας εις τους αιώνας των αιώνων.

Να ‘μαι στην ακρογιαλιά της Αρμορικής. Ας ανάψουν οι πολιτείες το βράδυ! Η μέρα μου τελείωσε. Αφήνω την Ευρώπη. Ο θαλασσινός αέρας θα κάψει τα πνευμόνια μου. Χαμένες απόμακρες χώρες θα πετσιάσουν το κορμί μου. Να κολυμπήσω, ν’ αλέσω το χορτάρι, να κυνηγήσω, να καπνίσω προπάντων. Να πιώ δυνατά σαν το καυτό σίδερο γλυκά ποτά – όπως έκαναν και οι αγαπητοί μου πρόγονοι γύρω από την φωτιά.

Θα γυρίσω πίσω με ατσάλινα μπράτσα και πόδια, με σκούρο δέρμα, μάτι μανιασμένο. Από το προσωπείο μου θα με κρίνουν πως είμαι από ράτσα δυνατή. Θα ‘χω χρυσάφι πολύ. Θα είμαι τεμπέλης και ζόρικος. Οι γυναίκες κανακεύουν αυτούς τους σακάτηδες αγριάνθρωπους σαν γυρίζουν από τις θερμές χώρες. Θα αναμιχθώ και στην πολιτική. Σώθηκα!

Τώρα είμαι καταραμένος. Σιχαίνομαι την πατρίδα. Το πιο καλό πράγμα είναι ένας γερά μεθυσμένος ύπνος πάνω στα βότσαλα της παραλίας.

RIMBAUD - απόσπασμα

27 Αυγούστου 2009

Δηλώσεις του φασίστα για την Επιτροπή του ΟΗΕ κατά των Φυλετικών Διακρίσεων

Ποιός άλλος, το τσιράκι του Καρατζαφύρερ ο Γεωργιάδης. Δεν φτάνουν τα εγκλήματα που μέχρι τώρα διαπράττουμε, δεν φτάνει που εν έτη 2009 ανοίξαμε στρατόπεδα συγκέντρωσης σαν τους ναζί, τώρα οι φασίστες αποθρασύνθηκαν εντελώς.

Ενώ αναμένεται αύριο η έκδοση του Πορίσματος της επιτροπής CERD του ΟΗΕ για την κατάσταση των φυλετικών διακρίσεων στην Ελλάδα, ένας Έλληνας βουλευτής έκανε προχθες τις εξής δηλώσεις σε τηλεοπτική εκπομπή:

 

"Ξέχασα να σας πω το πιο σημαντικό. Χτες το βράδυ ήμουνα στο κρεβάτι μου και είχα μια φαγούρα σε όλο μου το κορμί. Έκανα έτσι, έκανα έτσι, έκανα έτσι, δυνατή φαγούρα. Δεν λέω για άλλα σημεία. Είχα γενικώς φαγούρα. Και μαθαίνω ότι το Συμβούλιο κατά του ρατσισμού του ΟΗΕ, εκατεδίκασε [sic] λέει την Ελλάδα για τις συλλήψεις της λέει στον Άγιο Παντελεήμονα, στο Εφετείο Αθηνών και την αθώωση του Κώστα Πλεύρη για το βιβλίο "Εβραίοι όλη η αλήθεια"! Μα είναι φοβερό! Πώς κάνουμε ακόμα διακοπές; Πως δεν έχουν φύγει όλοι από τις παραλίες; Που είναι η κυβέρνηση τι κάνει ο αρχιεπίσκοπος, οι ένοπλες δυνάμεις; [...] Εγώ θα πληρώσω. Θα βρω δέκα φίλους μας εφοπλιστάς πατριώτες, θα τους βάλουμε όλους τους μετανάστες πάνω στα πλοία και θα τους πάμε στη Σουηδία. Στη Δανία. Στη Νέα Υόρκη που είναι η έδρα του ΟΗΕ, θα τους πάμε όλους εκεί! Αφού είναι τόσο μάγκες και θέλουν όλοι τους μετανάστες, να τους πάμε όλους στην έδρα του ΟΗΕ. Αυτό θα έκανα. Θα έλεγα "έχετε δίκιο", αφού στην Ελλάδα κακοπερνούνε, τους στέλνουμε όλους εκεί, να τους ταϊζετε, να τους δίνετε να πίνουνε, να περνάνε καλά, να τους κάνουνε και αέρα, να τους κάνετε ό,τι καλύτερο θέλετε".

 

Οι δηλώσεις μεταδόθηκαν και από την ραδιοφωνική εκπομπή Ελληνοφρένεια χτες και μπορείτε να τις ακούσετε εδώ, στα σημεία 9.30'' και 10.20'' περίπου.

Η μετάφραση των δηλώσεων στα αγγλικά θα αποσταλεί στον ΟΗΕ προκειμένου να συνεκτιμηθούν στην αξιολόγηση της ποιότητας του δημόσιου λόγου πολιτικών προσώπων του συγκεκριμένου κοινοβουλευτικού κόμματος, σε σχέση με την καλλιέργεια ρατσισμού και ξενοφοβίας στην Ελλάδα.

E-Lawyer

26 Αυγούστου 2009

Διόνυσος vs Δήμητρα

Μην ανακατεύεις Διόνυσο με Δήμητρα, του είπα. Διάλεξε τι θα λατρέψεις την κάθε φορά και μην τ’ ανακατεύεις γιατί θα τσακωθούν μέσα σου και θα γίνεις πιο χάλια και από xάλια.                                                                                         

Βγήκαμε για φαί χθες ν’ «ανασάνουμε» από την μιζέρια της πύρινης λαίλαπας. Μας περίμεναν ώρα οι γνωστοί μας και μέχρι να πάμε είχαν πιει από κανα δυό μπύρες ο καθένας. Φτάσαμε λοιπόν παραγγείλαμε και ανοίξαμε κι ένα μπουκάλι κρασί. Αντέδρασα λέγοντάς πως αφού πίνουν μπύρα καλύτερα να συνεχίσουμε με αναλόγου προελεύσεως οινοπνευματώδη γιατί το ανακάτεμα φέρνει σκοτούρα άσχημη. Σαν να μίλησα σε ντουβάρια, άντρες και γυναίκες επέμεναν πως η ποσότητες είναι μικρές πως είναι… μαθημένοι και δεν τρέχει τίποτα. Αδίκως επέμενα. Αλκοόλ το ένα λέει, αλκοόλ και το άλλο. Για να μην τα πολυλογώ σύντομα τους αφήσαμε δηλητηριασμένους πάνω στο τραπέζι και φύγαμε.

Μην ανακατεύετε ποτά που φτιάχνονται από σταφύλι με ποτά που φτιάχνονται από καρπούς και σιτηρά. Μην ανακατεύετε Διόνυσο με Δήμητρα αν θέλετε να απολαύσετε και όχι να αρρωστήσετε.

25 Αυγούστου 2009

Και η πίτα ολόκληρη και ο παπάς χορτάτος.-

foto Έκανα μια ανάγνωση στα ΜΜΕ. Έκανα μια βόλτα και στην μπλογκόσφαιρα. Παντού το θέμα είναι η φωτιά που έκαψε την Αττική γη. Όλοι συμφωνούμε πως τούτο είναι έγκλημα ειδεχθές. Όμως συγνώμη που θα το πω αλλά αιθεροβατούμε όλοι μας. Αυτή την φωτιά την περίμενα δέκα χρόνια τώρα. Γιατί; Διαβάστε δημοσίευση σε χρόνο… “ανύποπτο” δείτε τις επισκέψεις και αξιολογήστε το αποτέλεσμα.

Στις αρχές του 1999 ο νεοεκλεγείς Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος συναντήθηκε με τον τότε υπουργό ΠΕΧΩΔΕ Κώστα Λαλιώτη και μεταξύ άλλων του ζήτησε τη βοήθεια της Πολιτείας για την καταγραφή της εκκλησιαστικής ακίνητης περιουσίας, στο πλαίσιο του Εθνικού Κτηματολογίου, με στόχο την κατοχύρωση των τίτλων της και βέβαια στη συνέχεια την αξιοποίησή της. Λίγο αργότερα με επιστολή του ζητούσε αποχαρακτηρισμό «των ως δασικών αυθαιρέτως χαρακτηρισθέντων εκκλησιαστικών εκτάσεων» εφόσον όταν μια έκταση χαρακτηριστεί δασική σε όποιον και αν ανήκει απαγορεύεται οποιαδήποτε παρέμβαση. Προχθές, Τετάρτη, δέκα χρόνια μετά, ο διάδοχός του, Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος επισκέφθηκε τον υπουργό ΠΕΧΩΔΕ κ. Γιώργο Σουφλιά και του έθεσε ένα παρεμφερές ζήτημα. Στον πυρήνα των αιτημάτων του βρίσκονταν και πάλι οράματα και σχέδια αξιοποίησης της εκκλησιαστικής περιουσίας. Μόνο που για να ευοδωθούν τα σχέδια της Εκκλησίας πρέπει τα ακίνητα που διαθέτει και άλλα που διεκδικεί να απαλλαγούν από συγκεκριμένα «βάρη». Από την πρώτη στιγμή της εκλογής του, τον Φεβρουάριο του 2008, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος επαναλαμβάνει ότι στόχος του είναι τα χρήματα της Εκκλησίας να επιστρέφουν στον πάσχοντα άνθρωπο. Ο κ. Ιερώνυμος πρότεινε, και η ΔΙΣ αποδέχθηκε, τη δημιουργία πολλών ιδρυμάτων που με τις παρεχόμενες υπηρεσίες τους θα εξυπηρετούν ποικίλες κοινωνικές ανάγκες. Στέγες φροντίδας ηλικιωμένων κατακοίτων, καρκινοπαθών, κοινωνικής επανένταξης νέων απεξαρτημένων, αυτιστικών παιδιών είναι μερικά μόνο από τα έργα που έχει εξαγγείλει ο Αρχιεπίσκοπος και καθυστερούν, σύμφωνα με εκκλησιαστικούς κύκλους, εξαιτίας της γραφειοκρατίας αλλά και της μη έκδοσης των απαραίτητων διοικητικών αποφάσεων από το ΥΠΕΧΩΔΕ. Οι αποφάσεις αυτές είναι απαραίτητες για τη χρήση των εκκλησιαστικών ακινήτων που είχαν δεσμευτεί π.χ. από ΟΤΑ, και με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις η Εκκλησιαστική διοίκηση δικαιώθηκε και τα περιουσιακά της στοιχεία «αποδεσμεύτηκαν».

Ο κ. Σουφλιάς διέκρινε, σύμφωνα με τις δηλώσεις του, τη φλόγα προσφοράς του Αρχιεπισκόπου και έσπευσε να διαβεβαιώσει ότι η Πολιτεία θα σταθεί αρωγός στο έργο που προτίθεται να κάνει. «Η συνάντηση πήγε καλά. Ποτέ δεν έχουμε φύγει δυσαρεστημένοι από συνάντηση με υπουργό. Ομως, τελικά δεν γίνεται τίποτα», σχολίασε συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου.

Τα βασικά αιτήματα που συζητήθηκαν συνδέονται με την αξιοποίηση εκκλησιαστικών ακινήτων στο Κολωνάκι, τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, στη Βουλιαγμένη και την Κοινότητα Βαρνάβα Αττικής.

Καθημερινή 21-08-2009

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Το αίτημα που συνδέεται άμεσα με το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας αφορά την επιτάχυνση των διαδικασιών για την έκδοση Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου στην περιοχή της Κοινότητας Βαρνάβα όπου η Αρχιεπισκοπή Αθηνών είναι κάτοχος δύο όμορων αγροτεμαχίων συνολικής έκτασης 130 στρεμμάτων. Η έκταση περιήλθε στην κατοχή της Αρχιεπισκοπής, πριν από μερικούς μήνες, ύστερα από δωρεά των μελών του θρησκευτικού, φιλανθρωπικού και κοινωφελούς σωματείου «Ο Απόστολος Κλεόπας». Σύμφωνα με πληροφορίες στη σύμβαση δωρεάς, που υπεγράφη στις 19 Φεβρουαρίου μεταξύ της Αρχιεπισκοπής και του Σωματείου, προβλέπεται ρητώς ότι η συγκεκριμένη έκταση παραχωρείται «για την ενίσχυση του φιλανθρωπικού και κοινωνικού έργου της». Ο κ. Ιερώνυμος έχει ανακοινώσει πως εκεί θα ανεγερθούν Κέντρα Φροντίδας Ηλικιωμένων και Κατάκοιτων καθώς επίσης θα λειτουργήσουν και παιδικές κατασκηνώσεις. Η έκταση είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτική και για να οικοδομηθεί θα πρέπει να αλλάξει η χρήση της, αφού βεβαίως πρώτα το ΥΠΕΧΩΔΕ την εντάξει στο Σχέδιο Πόλης. «Δεν μπορούμε να ζητήσουμε αλλαγή χρήσης γης από αγροτική σε οικοδομήσιμη αφού η περιοχή είναι εκτός σχεδίου. Είναι προφανές ότι η Εκκλησία της Ελλάδος δεν προτίθεται να κτίσει αυθαίρετα. Κατά συνέπεια οι αρμόδιες υπηρεσίες πρέπει να διευκολύνουν την Εκκλησία με τη λήψη σχετικών αποφάσεων και ακολούθως να ρυθμιστεί το ζήτημα της χρήσης γης» αναφέρουν συνοδικοί παράγοντες. Για την υλοποίηση του συγκεκριμένου έργου η Εκκλησία θα διαθέσει τουλάχιστον το ποσό των 3,5 εκατομμυρίων ευρώ, ενώ συνολικά για την ανέγερση των ιδρυμάτων που σχεδιάζει θα δαπανήσει, από δικούς της πόρους, σχεδόν 10 εκατ. ευρώ.

Καθημερινή 21-08-2009

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ηλίου φαεινότερο πως έπρεπε να αποχαρακτηριστεί η περιοχή για να μπεί στο σχέδιο πόλης ώστε να μπορέσουν οι παπάδες να χτίσουν. Δεν είναι δα τυχαία η αδιαφορία της πυροσβεστικής κατά την διάρκεια της πρώτης νύχτας όπου θα μπορούσε η φωτιά να έχει σβήσει εύκολα.

Δεν είναι επίσης τυχαία η… «ιερή» θέληση του Ιερώνυμου να υποκαταστήσει το κράτος σε ότι αφορά τα της κοινωνικής αρωγής. Όταν θέλουμε να φτιάξουμε την Ιονία οδό καίμε την μισή Πελοπόννησο και όταν θέλουμε ιδρύματα καίμε την μισή Αττική. Απλά τα πράγματα, εύκολα και γρήγορα. Καθαρές δουλειές που θα έλεγε και… ο Καπόνε.

Το εκκλησιαστικό κράτος, το ελλαδιστάν στο οποίο ζούμε έτσι λειτουργεί. Με θαύματα. Πρόκειται περί κλασσικής χριστιανικής μεθόδου. Σας καίμε και μετά σας βάζουμε στα ιδρύματα που φτιάξαμε για τους καμένους. Μας σφάζουν για να αγιάσουμε αν δεν καταλάβατε. Τι και αν ο κόσμος δεν αφήνει πλέον λεφτά στα παγκάρια; Θα μας φτιάξουν ιδρύματα και θα μας τα παίρνουν από εκεί. Διότι το κράτος δεν μπορεί να φτιάξει ιδρύματα. Είναι σαν να κλέβει την εκκλησία και τούτο είναι βαρύ αμάρτημα για τους πολιτικάντηδες. Καλύτερα να πεθάνουν παρά να στερήσουν την εκκλησία από ρευστό. Καλύτερα να μας εξαφανίσουν όλους παρά να μην έχει έσοδα ο παπάς της ενορίας. Άλλωστε τι στοιχίζουν πέντε δέκα γκαζάκια; Τίποτα. Και μπορεί να μην έχουμε δάσος αλλά θα έχουμε εκκλησιαστικά ιδρύματα να μας περιθάλπουν όταν μας κοπεί η ανάσα. Και για να… μας κόψουν τον αέρα μια ώρα γρηγορότερα ανάβουν οι φωτιές. Αύριο που θα είμαστε όλοι με αναπνευστικά προβλήματα και καρκίνους θα παρακαλάμε την εκκλησία να μας δεχτεί στα ιδρύματά της και θα πληρώνουμε όσο όσο. Έτσι είναι αγαπητό μου ημερολογιάκι. Έτσι είναι. Τώρα δεν υπάρχει πρόβλημα ούτε για την χωματερή ούτε για το σχέδιο πόλεως ούτε για τα “άγια” ιδρύματα.

24 Αυγούστου 2009

R. Dawkins: Η περί θεού αυταπάτη

Το βίντεο που γύρισε ο R. Dawkins πάνω στο βιβλίο του, με ελληνικούς υπότιτλους!

Καθένα από τα υπόλοιπα βίντεο της σειράς παρουσιάζονται στην οθόνη, μετά τη λήξη του προηγούμενου!

sfrang

Το βίντεο μεταφράστηκε και υποτιτλίστηκε από την ομάδα της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ

21 Αυγούστου 2009

ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΚΑΙ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΡΑΠΙΣΜΑ

 

Woodstock: 40 χρόνια μετά

15-18 Αυγούστου 1969: Μισό εκατομμύριο από τους ελάχιστα ευυπόληπτους απογόνους των διονυσιαστών, επικουρείων και κυνικών της αρχαιότητας, των  κυνηγημένων «αιρετικών» του μεσαίωνα, των «ουτοπικών» φιλοσόφων του 18ου αιώνα και των αναρχικών του 19ου,  συναντήθηκαν αυθόρμητα σε ένα αγρόκτημα στα περίχωρα της Νέας Υόρκης. Κάλεσαν μερικούς από τους σημαντικότερους πολιτισμικούς εκφραστές της γενιάς τους και ανέλαβαν να προεκτείνουν έμπρακτα  και με αυτοπεποίθηση τον ιστορικό δρόμο για μια ειρηνευμένη (εσωτερικά και εξωτερικά) και κατά φύσιν ύπαρξη.

 

Όσο κι αν οι συμπλεγματικές και ανέραστες καρακάξες του κομφορμισμού κρώζουν χαιρέκακα, ότι οι επαναστάτες νέοι εκείνης της εποχής αναγκάστηκαν αργότερα να «συμβιβαστούν», τα γεγονότα τούς διαψεύδουν πανηγυρικά.  Σαράντα χρόνια μετά ο απόηχος του Woodstock music & art fair (παρεμπιπτόντως, τεράστιας εμπορικής αποτυχίας), παραμένει δυνατός σαν πολιτισμικό και υπαρξιακό  ράπισμα (ευτυχώς, για του λόγου το αληθές, υπάρχει και η γνωστή  εκπληκτική κινηματογράφηση του γεγονότος). Στις τρείς εκείνες εμπνευσμένες ημέρες -και νύχτες- έρωτα, πρωτότυπης δημιουργίας, συνεργασίας, έρωτα, ευγένειας, χαμόγελου, έρωτα και μίας χαρακτηριστικά αρχοντικής περιφρόνησης απέναντι στα «Αφεντικά του Πολέμου» (Μasters of war, τραγούδι του Bod Dylan), «συνελήφθησαν» οι μεταγενέστεροι ασεβείς, τα παιδιά, που αργότερα (και μέχρι σήμερα) περιποιούνται με αυγά, γιαούρτια, πέτρες και μολότωφ, τους διάφορους επίδοξους δικτατορίσκους της ζωής μας, της φύσης, και του πλανήτη ολόκληρου.

Γιατί, είναι πολλοί αυτοί που έχουν να καυχώνται δικαιολογημένα, ότι γεννήθηκαν «εννέα μήνες μετά το Woodstock», είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά. Στους γονείς τους λοιπόν, που «έσπειραν» τόσο καλά «τα κεράκια τους κάτω απ’ τη βροχή», αφιερώνουμε το Lay down (Candles in the rain) της Μelanie Safka.

 Θεόδωρος Α. Λαμπρόπουλος

Ελεύθερη Έρευνα

18 Αυγούστου 2009

Περί ροής της εξέλιξης ή ρε πως τα φέρνει η ζωή…!

Σκέφτομαι καμιά φορά πόσο πολύ αλλάζουν τα πράγματα, πόσο ξαφνικά και πόσο γρήγορα. Οι αλλαγές ποτέ δεν έπαψαν να γίνονται. Το μόνο αμετάβλητο είναι η μεταβλητότητα ή όπως το είπε ο Ηράκλειτος τα πάντα ρει. Ρεί ναι, αλλά πως ρεί;

Η ταχύτητα των μεταβολών έχει αλλάξει και τα πάντα γύρω μας μεταβάλλονται ταχύτερα απ’ ότι παλιότερα. Ταχύτερος όμως είναι και ο τρόπος ζωής μας. Δηλαδή σκέφτομαι πως φαινόμαστε σαν να τρέχουμε για ν’ αλλάξουμε αυτό που έτσι και αλλιώς θ’ αλλάξει κι εμείς απλώς θα το αλλάξουμε πιο γρήγορα. Αυτή όμως η αλλαγή ταχύτητας επηρεάζει το αποτέλεσμα; Θέλω να πω πως αφού αλλάζουμε την ταχύτητα κατά πόσο αυτή επηρεάζει το αποτέλεσμα; Πως το επηρεάζει και πόσο το επηρεάζει αν το επηρεάζει;

Ας φέρω ένα παράδειγμα. Η τεχνολογία εξελίσσεται πολύ πιο γρήγορα απ’ όσο οι κοινωνίες μπορούν να αφομοιώσουν. Τούτο δημιουργεί ένα χάσμα μεταξύ του «χρησιμοποιώ» και του «γνωρίζω». Πολλοί δηλαδή χρησιμοποιούν υπολογιστή αλλά οι λιγότεροι γνωρίζουν τι είναι αυτό που χρησιμοποιούν. Πολλοί πάνε στο χειρουργείο αλλά λίγοι γνωρίζουν τι ακριβώς κάνει ο χειρούργος, όπως και ο χειρούργος από την πλευρά του χρησιμοποιεί υπερσύγχρονες μηχανές που όμως λίγοι χειρούργοι γνωρίζουν τι είναι και πως λειτουργούν.

Τώρα θα μου πείτε… πως μου ήρθαν όλα αυτά. Είδα τον γείτονά μου που πέταγε μια λάμπα χαμηλής κατανάλωσης στον κάδο ανακύκλωσης και φρίκαρα. Ότι θα σπάσει εκεί μέσα είναι δεδομένο αλλά πως θα χυθεί υδράργυρος στον χώρο δεν το ήξερε ο γείτονας. Δεν ήξερε καν πως οι λάμπες αυτές περιέχουν υδράργυρο και το σημαντικότερο δεν ήξερε καν τι σημαίνει υδράργυρος στο περιβάλλον. Τις λάμπες τις χρησιμοποίει και πολύ σωστά κάνει, όμως εμένα όλο αυτό μ’ έβαλε σε σκέψεις.

Η ταχύτητα λοιπόν της μεταβλητότητας επηρεάζει την ποιότητα της μεταβολής; Επηρεάζει και το αποτέλεσμα αυτής της μεταβολής;

Γνώμη μου είναι πως ναι επηρεάζει και όλες τις άλλες παραμέτρους. Πράγμα που σημαίνει πως συν τοις άλλοις πρέπει να ελέγξουμε και την ταχύτητα της εξέλιξης και όχι μόνο την εξέλιξη.

Προσοχή τώρα! Ο έλεγχος της εξέλιξης οδηγεί σε ολοκληρωτισμό το βλέπουμε άλλωστε στην γενική μας συμπεριφορά προς το περιβάλλον. Καταναλώνουμε την Γη μέχρι που να αυτοκαταναλωθούμε. Ολοκληρωτισμό όμως μπορεί να εμπεριέχει και ο έλεγχος της ταχύτητας στην μεταβολή. Δεν γίνεται να απαγορευτεί η έρευνα μέχρι που οι κοινωνίες να εμπεδώσουν τα νέα δεδομένα και κατόπιν να συνεχισθούν. Δεν γίνεται όμως και να αγνοεί κάποιος τι είναι ατό που χειρίζεται και τους κινδύνους που εγκυμονούν.

Που καταλήγω λοιπόν; Φυσικά πάλι στην παιδεία. Έχουν αναλάβει κάποιοι την εκλαΐκευση των επιστημών αλλά τούτο είναι πολύ λίγο σε σύγκριση με τις πραγματικές ανάγκες. Πρέπει αυτή η εκλαΐκευση να λάβει μαζικές διαστάσεις άλλως θα οδηγηθούμε είτε η επιστημονική κοινότητα να καταντήσει ελίτ είτε η άγνοια να οδηγήσει το πλήθος σε καταστροφικές κατευθύνσεις.

Αυτό όλο το μπέρδεμα ημερολογιάκι μου συνέβη διότι η εξουσία θέλησε να κρατήσει όσο το δυνατόν την δύναμη της γνώσης προς αποκλειστικό της όφελος αντιμετωπίζοντας την κοινωνία μόνο ως καταναλωτή και ως χειρωνάκτη. Γι αυτό δόθηκε ιδιαίτερη προσοχή στην εξειδίκευση ώστε κατά κάποιον τρόπο να μην ξέρει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά. Κοίτα όμως που η εξέλιξη δημιουργεί την ανάγκη μεταβολής και αυτού. Πλέον η απόλυτη εξειδίκευση θα καταργηθεί αλλά τούτο αναγκαστικά οδηγεί σε περισσότερη κοινωνική συμμετοχή σε όλα τα πεδία. Πως θ’ αντιδράσει η εξουσία; Τι μπορεί να κάνει ώστε ο «νέος διαφωτισμός» να μην της στερήσει τον έλεγχο; Εμείς από την άλλη ως πολίτες τι πρέπει να κάνουμε; Υπάρχουν παγίδες; Ποιες; Πως μπορούμε να τις ξεπεράσουμε;

Μέχρι τώρα οι κοινωνίες ακολουθούν χωρίς να μπορούν να επέμβουν ενεργητικά παρά μόνο σε θέματα κατανάλωσης και είπαμε πως. Πως όμως μπορούμε να επηρεάσουμε ενεργητικά την εξέλιξη και την ταχύτητα αυτής χωρίς τον κίνδυνο μιας παγκόσμιας δικτατορίας ή μιας εξοντωτικής για το ανθρώπινο είδος παγκόσμιας επανάστασης;

15 Αυγούστου 2009

Σιχασιά κανιβαλισμός και οι υπουργοί δεμένοι.

Το πράγμα εκτός από σιχαμερό και γελοίο καταντάει πλέον και επικίνδυνο. Ο υπουργός υγείας (ανάθεμα την ώρα) αρνείται να πάρει θέση για το φαινόμενο των ζώων που πάνε και γλύφουν τα σάλια ο ένας του άλλου εις ένδειξη θρησκευτικής πίστης με κίνδυνο να αρρωστήσουν όλοι μαζί. Δεν είναι μόνο το πρόβλημα με την παρούσα γρίπη που κυκλοφορεί. Το πρόβλημα είναι γενικότερο και αφορά όλες τις ασθένειες που βρίσκουν πρόσφορο έδαφος μετάδοσης μέσα από το αηδιαστικό συνήθειο των χριστιανών να γλείφουν ομαδικά το ίδιο κουταλάκι.

Αν όλα αυτά τα ζώα πάνε στο οδοντίατρο και αντιληφθούν πως δεν αποστειρώνει τα εργαλεία του στον κλίβανο τότε θα εξεγερθούν και δικαίως θα απαιτήσουν την παραδειγματική τιμωρία του γιατρού. Όταν όμως πάνε και γλύφουν τα κουταλάκια της κοινωνίας τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Είναι τέτοιο το μέγεθος της βλακείας και της αποχαύνωσης του πιστού ποιμνίου που δεν ξέρω τι άλλο να γράψω. Έχω απηυδήσει με την βλακεία τους. Πίνουν γουλιές από ζεστό κρασί με ψωμί φαντασιώνοντας οι βρικόλακες πως πίνουν και τρώνε αίμα και σάρκα ανθρώπου και σαν να μην φτάνει αυτή η ακραία διαστροφή κανιβαλισμού επιμένουν πως με αυτόν τον τρόπο δεν μεταδίδονται τα μικρόβια. Αν βγω εγώ αύριο στον δρόμο και ταΐζω τους ανθρώπους με αίμα και σώμα κυρίου με το ίδιο κουταλάκι από το ίδιο ποτήρι και χωρίς κανένα μέτρο πρόληψης θα με μαζέψουν και θα με χώσουν φυλακή ή στο τρελλάδικο και καλά θα μου κάνουν. Αλλά για τους παπάδες που είναι υπεράνω του νόμου κάτι τέτοια δεν ισχύουν. Εκεί επεμβαίνει το… άγιο πνεύμα και όπου επεμβαίνει το άγιο πνεύμα ακόμα και οι υπουργοί βγάζουν τον σκασμό.

Δεν τα έχω με τους παπάδες μόνο όσο με αυτόν τον βλάκα τον Αβραμόπουλο. Δηλαδή ρε υπουργέ πόσο ηλίθιος μπορεί να είσαι; Πόσο βλάκα σ’ έκανε η μάνα σου; Από την μια σκέφτεσαι να κλείσεις τα σχολεία και από την άλλη κάνεις την πάπια μην χάσουν οι παπάδες τις εισπράξεις. Οι σιχαμένοι. Αλλά βέβαια τα σχολεία δεν σε νοιάζουν. Σκασίλα σου πανίβλακα αν θα μάθουν γράμματα τα παιδιά ή όχι. Έτσι και αλλιώς διαλυμένα είναι τα σχολεία και γράμματα δεν μαθαίνουν αρκεί να πηγαίνουν να γλείφουν τα σιχαμερά κουταλάκια στην εκκλησία. Αυτό σε ενδιαφέρει και γι αυτό κόπτεσαι μόνο. Αμ τα υπόλοιπα κόμματα; Οι λοιποί εθνοσωτήρες; Τον σκασμό βγάλανε όλοι. Την πάπια. Τα ίδια σιχαμερά αποβράσματα όλοι τους σε φωτοκόπιες των τριακοσίων αντιγράφων. Και μου λέτε μετά να πάω να ψηφίσω. Τι να ψηφίσω ρε; Τα αποβράσματα που προσκυνάνε τις κατουρημένες ποδιές των παπάδων;

Έχω όμως και μια ευχάριστη είδηση. Κάνοντας σήμερα την πρωινή μου βόλτα είδα τις εκκλησίες άδειες από κόσμο, μόνο κάτι γέροι και γριές ετοιμοθάνατοι σχεδόν, με τα σάλια και τις μύξες να τους τρέχουν είδα στους ναούς. Όλοι οι άλλοι είναι στην παραλία και λατρεύουν τον ήλιο και την θάλασσα υγιέστατοι και ακμαιότατοι. Διότι η επιστήμη λέει πως αν θέλουμε να είμαστε υγιείς πρέπει να κολυμπάμε και να λιαζόμαστε και όχι να κοινωνάμε τρώγοντας ο ένας τα σάλια του άλλου ανάμεικτα με κρασί και ψωμί.

Αν θέλουμε την σωματική και πνευματική μας υγεία πρέπει να τρώμε πολλά φρούτα και λαχανικά φρέσκα και όχι ζεστό κρασόψωμο σαλάτα με μύξες και τρίχες αρρωστιάρηδων γέρων, φαντασιώνοντας πως τρώμε τα αίματα και τα κρέατα του συνανθρώπου μας. Και μετά αναρωτιόμαστε πως η θρησκεία της… αγάπης έσφαζε και έψηνε τους ανθρώπους σαν τ’ αρνιά στις πλατείες. Μα όταν φαντασιώνονται πως τρώνε τον δικό τους δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τι θέλουν να κάνουν στον εχθρό τους. Το απέδειξε άλλωστε η ιστορία. Αν μπορούσαν θα μου έτρωγαν το μυαλό με το κουταλάκι αποστειρωμένο οι κανίβαλοι. Αλλά πρέπει να έρθουν στην παραλία να με βρουν κι εμένα και τον περισσότερο κόσμο που πλέον από την σιχασιά δεν γυρίζει ούτε να τους κοιτάξει. Ας κοπιάσουν αν τολμούν να έρθουν στην παραλία με το σιχαμερό δισκοπότηρο να δουν την γιούχα που θα φάνε…!!!         

Ο αρχιμανδρίτης Επιφάνιος, εκπρόσωπος Τύπου του μακαριστού αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, τους επιτίμησε ότι έχουν απολέσει το ευχαριστιακό υπόβαθρο. Είναι ο ίδιος που απαιτεί να πιστέψουμε ότι «ουδέποτε στη διάρκεια της Εκκλησιαστικής Ιστορίας καταγράφηκε περιστατικό μετάδοσης νόσου, διά της Θείας Κοινωνίας». Προφανώς κατέχει όλα τα ιατρικά δεδομένα των τελευταίων 20 αιώνων. Πώς όμως ερμηνεύει το θαύμα; Απλούστατα. «Κοινωνούμε Σώμα και Αίμα Χριστού κυριολεκτικώς και όχι μεταφορικώς και συμβολικώς». Το ότι δεν γινόμαστε κανίβαλοι, το οφείλουμε -κατά τον κ. Επιφάνιο- στην θεία φιλανθρωπία. Με τη σειρά του ο άγιος Μεσογαίας, αφού καταγγείλει και αυτός τις άλλες εκκλησίες ότι απώλεσαν την εκκλησιαστική ταυτότητά τους, αναρωτιέται αν είναι δυνατόν το σώμα και το αίμα του Κυρίου να μολύνει το σώμα και το αίμα μας. Οχι αποφαίνεται, δεν είναι δυνατόν και γι’ αυτό, το ποτήρι και το κουτάλι της κοινωνίας δεν το πλένουν ποτέ και δεν το απολυμαίνουν ποτέ οι ιερείς!

Τέλος, ο άγιος Θεσσαλονίκης Ανθιμος μας εξέθεσε ως επιστημονική την άποψη ότι αν υπάρχουν μικρόβια, χάνονται στο ασήμι των κουταλιών της μετάληψης.

Στη χώρα της ελεύθερης έκφρασης που (υποτίθεται ότι) ζούμε, οι ιεράρχες έχουν κάθε δικαίωμα να πρεσβεύουν και να διαδίδουν τα παραπάνω και ό,τι άλλο νομίζουν πως τους αρμόζει, όπως π.χ. την ευωδία των λειψάνων των αγίων, τις εικόνες που δακρύζουν κλπ. Στο παρελθόν έχουν εκστομίσει και χειρότερα. Εχουν εξυβρίσει χιλιάδες νόμιμα ζευγάρια «πόρνους και πόρνες» επειδή παντρεύτηκαν στο δημαρχείο. Δεν θα εκπλαγώ αν ακολουθήσουν προτροπές ότι δεν χρειάζεται να ξοδευόμαστε για εμβόλια, όταν αντ’ αυτών, μπορεί το κράτος να διατάξει μια υποχρεωτική θεία μετάληψη, οπότε ο ασεβής ιός θα κατατροπωθεί.

Το πρόβλημα εντοπίζεται στους κρατικούς και ιατρικούς φορείς, που αφήνουν αυτές τις επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία απόψεις να κυκλοφορούν, χωρίς να διαφωτίζουν τους πολίτες με τα δεδομένα και τις οδηγίες της ιατρικής για την πρόληψη της ασθένειας. Δεν πρόκειται για την πατροπαράδοτη τσαπατσουλιά. Ο κ. Αβραμόπουλος γνωρίζει πολύ καλά τον κίνδυνο, αλλά δεν έχει το σθένος να αντιπαραθέσει την επιστήμη στο δόγμα και ανέθεσε στον Αρχιεπίσκοπο να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Η δύναμη των ιεραρχών θριάμβευσε.

 

kathimerini.gr

11 Αυγούστου 2009

Η εκκλησία είναι κατάρα

Μπορεί σε κάποιους το θέμα να φαίνεται ελάσσονος σημασίας αλλά κατά την γνώμη μου δεν είναι. Θα ήταν από την στιγμή που θα παρέμενε ως ένας ακόμα τοπικός θρύλος από τους εκατοντάδες χιλιάδες που υπάρχουν σε κάθε τόπο και κάθε εποχή. Όμως από την στιγμή που αυτός ο θρύλος όχι μόνο δεν ξεχάστηκε αλλά επηρεάζει ακόμα τους κατοίκους του χωριού και από την στιγμή που η ιστορία του ανανεώνεται με το κάλεσμα του παπά, για εξορκισμό-ξεμάτιασμα-ξεκατάριασμα ή δεν ξέρω και ‘γω πως λέγεται, τότε το θέμα είναι μείζονος σημασίας. Ας τα πάρουμε λοιπόν ένα ένα με την σειρά για να δούμε τι κρύβεται πίσω από αυτόν τον θρύλο και γιατί επηρεάζει ακόμα τους ανθρώπους τόσο πολύ στον 21ο αιώνα.

Μια βαριά κατάρα έπεφτε εδω και 150 χρόνια πάνω από το χωριό Δέλφινο Φθιώτιδας, όπως αποκάλυψε χτες το πρωί ο Λαμία FM-1. Σύμφωνα με δήλωση στην εκπομπή “Kάθε μέρα καλημέρα με FM-1” του προέδρου του Τ.Δ. κ. Γιώργου Φουρλα, για το λόγο αυτό παρακλήθηκε ο μητροπολίτης Φθιώτιδας Νικόλαος να ψάλλει την περασμένη Κυριακή ειδική ευχή στην εκκλησία του χωριού.

» Σύμφωνα με την παράδοση κοντά στα 1860 ένας ερημίτης-καλόγερος, που διέμενε σε μια σπηλιά έξω από το Δέλφινο είδε μια μέρα μια μικρή βοσκοπούλα και μή αντέχοντας στην ανθρώπινη φύση της επιτέθηκε και τη βίασε. Οι συγγενείς της βιασθείσας θεώρησαν βαριά προσβολή την ενέργεια του κοσμοκαλόγερου και τον σκότωσαν πετώντας τον κάτω από τα βράχια της περιοχής. Από τότε έπεσε λένε βαριά κατάρα, το χωριό δεν πρόκοψε ποτέ, οι μόνιμοι κάτοικοί του δεν ξεπέρασαν τον αριθμό τους 15 με 20 και παπάς δε ζύγωνε στο χωριό. Την Ανάσταση, λέγεται, παρακαλούσαν το παπά του Κουμαριτσιού να τους ψάλλει το Χριστός Ανέστη, αλλά εκείνος φοβούμενος την κατάρα δεν πήγαινε στο χωριό, μόνο ανέβαινε σε ένα βράχο για να χει μπροστά του και τα δυο χωριά και από εκεί καλούσε Δελφινιώτες και Κουμαριτσιώτες, όλους να κάνουν μαζί Χριστός Ανέστη.

» Στο πέρασμα του χρόνου οι κάτοικοι ένοιωθαν κάτι να τους βαραίνει, ώσπου ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου, κ. Φούρλας, αποφάσισε να καλέσει το Δεσπότη της Λαμίας και να τον παρακαλέσει να ψάλλει μια ευχή, να φύγει το κακό από το χωριό. Έτσι και έγινε την περασμένη Κυριακή. Δεσπότης και λαϊκοί γονατιστοί μέσα στην εκκλησία ζήτησαν άφεση αμαρτιών και συγχώρεση. Κατά τον κ. Φούρλα από προχθές νοιώθουν πιο ξαλαφρωμένοι, πιο αναπαυμένη τη συνείδηση τους και ελπίζουν σε καλύτερες μέρες για το χωριό τους.» (Λαμία FM-1).

Ελεύθερη Έρευνα

Πρώτο δεδομένο λοιπόν έχουμε τον χρόνο και τον τόπο. Πριν 150 χρόνια, εν έτη δηλαδή 1860. Ήταν η εποχή των “σκιαδικών” όπου η τυραννία του βασιλιά οδήγησε σε εξεγέρσεις των δημοκρατικών που πνίγηκαν στο αίμα. Στα Επτάνησα αλλά και στην Αθήνα εμφανίζονται τα πρώτα κομιτάτα και η εκκλησία απαιτούσε εκκλησιαστικό ταμείο για να τα παίρνει από το κράτος αφού απώλεσε τους μπεζαχτάδες των Οθωμανών εξ’ αιτίας των αφορισμένων επαναστατών.  Ήταν μια εποχή όπου καλόγεροι γύρναγαν από δω και από κει κλέβοντας και ληστεύοντας χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.

Δεύτερο δεδομένο, ο βιασμός μιας κοπέλας από έναν βρωμερό λεχρίτη καλόγερο.Την εποχή εκείνη εκτός απο το ειδεχθές της πράξης αυτή καθ’ αυτής μια κοπέλα βιασμένη είχε το στίγμα για όλη της την ζωή. Ούτε θα παντρευόταν ποτέ ούτε παιδιά θα έκανε και θα θεωρούνταν μιαρή από την κοινωνία. Με λίγα λόγια όπως θα ‘λεγε ο λαός “η κοπέλα καταστράφηκε, την χάλασε ο καλόγερος” και αυτή ούτε που σκέφτηκε να καταγγείλει το γεγονός.  

Τρίτο δεδομένο, οι συγγενείς σκοτώνουν τον καλόγερο αφού μάλλον άλλος τρόπος τιμωρίας του δεν υπήρχε (παρά μόνο ίσως θεωρητικώς) και πάλι απουσία του νόμου. Εδώ πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός πως ούτε οι χωριανοί ούτε οι συγγενείς της κοπέλας σκέφτηκαν να επικαλεστούν τον νόμο. Ούτε κανείς θα τους πίστευε ούτε τολμούσε κανείς να πειράξει παπά όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Στο απυρόβλητο οι παπάδες.

Τέταρτο δεδομένο, η κατάρα. Μετά τον φόνο του βρωμοκαλόγερου “έπεσε κατάρα” στο χωριό. Εδώ θα σταθώ για λίγο. Τι σήμαινε μια κατάρα από παπά εκείνη την εποχή; Σήμαινε καταρχήν πως κανένας παπάς δεν θα πήγαινε εκεί. Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό αλλά δεν είναι μόνο του. Το ότι δεν πήγαινε παπάς σήμαινε πως οι γύρω παπάδες δεν θα άφηναν και κανέναν άλλο χωριανό να πάει. Πα να πει πως το σχολείο έκλεισε το εμπόριο σταμάτησε και οι εν λόγω χωριανοί αντιμετωπίζονταν ως μιάσματα όπου αλλού και αν πήγαιναν, ακόμα και στο διπλανό χωριό. Σήμαινε επίσης πως δεν είχαν χωράφια για να καλλιεργήσουν αφού όλα τα χωράφια είχαν επί τουρκοκρατίας παραχωρηθεί στην εκκλησία για να μην φορολογηθούν ή κατασχεθούν από τους τους Οθωμανούς. Μην ξεχνάμε πως η εκκλησιαστική περιουσία ήταν αφορολόγητη και ανέγγιχτη από τους Οθωμανούς και αν ήθελε κάποιος να γλυτώσει το χωράφι του έπρεπε να το παραχωρήσει στην εκκλησία ή σε κάποιο μοναστήρι όπου κατόπιν θα το δούλευε αυτός αποδίδοντας τον φόρο στην εκκλησία αντί στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Γινόταν δηλαδή οι έλληνες από δούλοι των Οθωμανών δούλοι της εκκλησίας και δούλευαν γι αυτήν με την ψευδή “υπόσχεση” και αναμονή πως μετά την απελευθέρωση θα τα έπαιρναν πίσω. Αμ δε! Η “κατάρα” λοιπόν απέκοψε το χωριό από την υπόλοιπη κοινωνία και το βύθισε στην φτώχια. Μήτε γράμματα μήτε εμπόριο μήτε χωράφια πια. Η απόλυτη εξαθλίωση. Ήταν φυσικό να εγκαταλείψουν οι κάτοικοι το χωριό για ν’ αναζητήσουν αλλού μια καλύτερη ζωή. Μετανάστευσαν είτε στο εξωτερικό είτε στην πόλη.

Κι έτσι φτάσαμε στο σήμερα που έτσι και αλλιώς η επαρχία έχει αδειάσει τα χωριά είναι έρημα και η εκκλησία είναι ο μεγαλύτερος γαιοκτήμονας στην επικράτεια με την μισή Ελλάδα δική της. Κάλεσε λοιπόν ο πρόεδρος τον δεσπότη να διώξει την κατάρα δείχνοντας έτσι σε όλο τον κόσμο πως οι αγράμματοι αυτοί άνθρωποι ακόμα δεν έχουν καταλάβει τι έχει στην πραγματικότητα συμβεί. Η δε παρουσία του δεσπότη και μετά χαράς μάλιστα αποδεικνύει πως ακόμα οι δεσποτάδες στην αμάθεια και στην δεισιδαιμονία των χωρικών στηρίζονται. Σπεύδουν μετά χαράς όπου το ποίμνιο νοιώθει πως εξαρτάται από αυτούς. Οι κάτοικοι λέει τώρα νοιώθουν ξαλαφρωμένοι και την συνείδησή τους καθαρή κι ελπίζουν. Ενώ πρώτα δεν έλπιζαν. Ίσως ο πρόεδρος εμφανιστεί του χρόνου να μας ανακοινώσει πως το χωριό πλέον σφύζει από ζωή και πλούτο. Ίσως ο δεσπότης να φροντίσει αναλόγως και γι αυτό αλλά δεν νομίζω. Η ίδια απελπισία θα υπάρχει στο χωριό και η Ελλάδα (διότι παντού η ίδια απελπισία υπάρχει) για να ευημερήσει πρέπει να γίνει ο διαχωρισμός εκκλησίας κράτους και ολοσχερής δήμευση της εκκλησιαστική περιουσίας. Τότε πραγματικά θα αναζωογονηθεί η επαρχία και θα πλουτίσει ο τόπος. Αν ο δεσπότης ήθελε πραγματικά να άρει την… κατάρα θα παραχωρούσε την εκκλησιαστική γη και την αμύθητη περιουσία του. Προς το παρόν αυτό που έκανε ήταν να τους εκμεταλλευτεί και πάλι πουλώντας μεγαλοψυχία και… θεϊκή δύναμη και άλλα τέτοια φούμαρα εισπράττοντας βέβαια και τα ανάλογα εκ του παγκαριού αφού αυτό άρχισε να λειτουργεί ξανά μετά από εκατόν πενήντα χρόνια.     

10 Αυγούστου 2009

Άκουσέ με, ω πότνια θηρών

Μόλις κατέβηκα από το βουνό και τα πόδια μου αρνούνται να παραδεχτούν πως κάθονται σε καρέκλα. Βέβαια η λέξη «κατέβηκα» δεν είναι ακριβής. Για ν’ ακριβολογήσω θα έπρεπε να πω πως μόλις μπήκα στο σπίτι μετά από μια υπέροχη τριήμερη πανσέληνο μαζί με τα αγρίμια. Το θέμα μου όμως δεν είναι ούτε τα ρουμάνια ούτε το φεγγάρι. Το θέμα μου είναι τ’ αγρίμια. Γι αυτά θέλω να γράψω σήμερα διότι έρχεται πάλι η εποχή της μεγάλης σφαγής. Έρχεται πάλι η εποχή που θα χάσω φίλους πολλούς, η εποχή του θανάτου για πολλά απ’ όσα αγάπησα και λάτρεψα. Έρχεται η κυνηγετική περίοδος. Ένα έγκλημα διαρκείας με την ανοχή του νόμου.

Κατάγομαι από γενιά μεγάλων κυνηγών. Μεγάλωσα μαθαίνοντας όλους τους πιθανούς και απίθανους τρόπους θήρας. Είμαι άριστος σκοπευτής και ξέρω όλων των ειδών τις παγίδες από υπάρξεως ανθρώπου μέχρι σήμερα. Γνωρίζω να βρίσκω τις φωλιές και τα κουμάσια με την ευκολία της γάτας και αναγνωρίζω οποιοδήποτε ζώο της ελληνικής (και όχι μόνο) πανίδας με την ακρίβεια του γερακιού. Κατέχω τι τρώει το κάθε αγρίμι, πως κινείται που κοιμάται τι χνάρι και τι μυρουδιά αφήνει. Μπορώ να ξέρω από τον τρόπο που κινείται και την κοπριά του τι έφαγε την προηγούμενη μέρα και πόσο. Μπορώ να καταλάβω από το χνάρι του πόσο χρονών είναι. Καταλαβαίνω από τα σημάδια αν είναι αρσενικό ή θηλυκό αν έχει μικρά και πόσα, αν κινδύνεψε από τι κινδύνεψε και που. Για να μην πολυλογώ είμαι ένας θηρευτής από αυτούς που δάσκαλο είχαν την ίδια την φύση όπως ακριβώς και τ’ αγρίμια.

Αυτή όμως η φύση πριν απ’ όλα με δίδαξε πως το κυνήγι είναι ένας τρόπος να επιβιώσεις και όχι ένα άθλημα. Με δίδαξε πως το κυνήγι δεν είναι σπόρ και δεν κυνηγάω παρά μόνο αν πεινάω ή σε κάποιες εξαιρετικές και σπάνιες περιπτώσεις. Έτσι τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια έχω κυνηγήσει όλες κι όλες τέσσερεις φορές. Από μία στην γέννηση των δύο παιδιών μου και από μία στην κηδεία του πατέρα μου και του θείου μου τιμώντας την κάθε περίσταση με την ανάλογη θυσία.

Ο λόγος που δεν κυνηγάω είναι προφανής. Δεν βρέθηκα σε κατάσταση πείνας και οι εξαιρετικές περιπτώσεις είναι λίγες στην ζωή του κάθε ανθρώπου. Διότι η θεά φύση με δίδαξε πως το κυνήγι είναι ανάγκη και όχι ευχαρίστηση. Η ευχαρίστηση του θηρευτή όταν θανατώνει το θήραμα δεν είναι στην θανάτωση αλλά στην κάλυψη της ανάγκης του, της πείνας δηλαδή. Στην διάρκεια αυτής της εικοσιπενταετίας δυο φορές αποδέχθηκα προσκλήσεις από κυνηγούς που τους θεώρησα καταρχήν ως τέτοιους αλλά η απογοήτευση που ακολούθησε ήταν απείρου μεγέθους. Αυτό που κάνουν δεν λέγεται κυνήγι. Πρόκειται περί διαστροφής με όλη την σημασία της λέξης. Ότι και να πω είναι λίγο αλλά θα προσπαθήσω να δώσω μια εικόνα για να καταλάβετε τι εννοώ.

Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Ήμουν στο σπίτι μου στο χωριό και καθόμασταν στο ίδιο τραπέζι που κάθομαι και τώρα με τον θείο μου (μακαρίτης πια) που γέρος όντας μόνο αγνάντια έβλεπε τις κορυφές και δάκρυζε και με δύο συγγενείς της γυναίκας του, της θειάς μου που είχαν έρθει για μερικές μέρες χαλάρωσης και για κάποιο κυνήγι αν τύχαινε να βρουν οδηγό αφού τα μέρη μου είναι δύσβατα και μόνο οι γνώστες μπορούν να τα περπατήσουν. Ήταν φθινόπωρο εθνική επέτειος και είχαμε τέσσερεις μέρες ελεύθερες. Είχαν και δυο σκυλιά γιούρα που τα είχαν μαζί να ξεμουδιάσουν στο βουνό και αυτά όπως όλοι μας. Καθόμασταν λοιπόν και κουβεντιάζαμε για κυνήγια και περί ανέμων και υδάτων γενικώς. Μου έδωσαν την εντύπωση ανθρώπων σοβαρών που καμία σχέση δεν είχαν με φανατικούς ψευτοκυνηγούς κι έτσι όταν ο μπάρμπας μου ζήτησε να τους οδηγήσω στο κυνήγι  δέχτηκα αν και είχα τις αμφιβολίες μου βλέποντας τους σκύλους τους και το πόσο καταπιεσμένοι ήταν. Κάποια στιγμή μάλιστα ξεμονάχιασα τον μπάρμπα και του έθεσα τις αμφιβολίες μου πως δεν έχω εμπιστοσύνη γιατί βλέπω τα σκυλιά πολύ πιεσμένα και άνθρωπος που δεν σέβεται τον σκύλο του πως θα σεβαστεί τ’ άγρια; Τις ίδιες αμφιβολίες είχε και αυτός αλλά τους το είχε τάξει από χρόνια το κυνήγι, την τελευταία φορά που τους είχε δει και δεν μπορούσε να κάνει πίσω. Έκανα λοιπόν την ανάγκη φιλοτιμία και κανονίσαμε για την επόμενη πουρνό πουρνό να βγούμε στο πανοδιάσελο. Θα έπαιρνα κι εγώ την θηλυκή την σκύλα μαζί αφού τα ξένα δεν γνώριζαν τον τόπο και θελαν και αυτά τον οδηγό τους.

Το επόμενο πρωί λοιπόν πριν ακόμα χαράξει ξύπνησα και τους άλλους και κατέβηκα στον κήπο μέχρι να ετοιμαστούν και αυτοί. Στην πόρτα μ’ έπιασε ο μπάρμπας. «Ανιψιέ έχω λαχταρήσει στιφάδο από πέρυσι, κανόνισε γι αύριο εσύ το ζούδι κι εγώ τα… κρεμμύδια» μου είπε μισογελώντας πίσω απ’ τα μουστάκια του. «Καλά μπάρμπα» του απάντησα «θα δούμε αν είμαστε τυχεροί». Γυρνώντας στο χειμωνιάτικο μου κούνησε το χέρι απαξιωτικά «αμα θέλεις ξέρεις που θα τα βρεις, καλά κυνήγια». Το πιασα το νόημα, ο μπάρμπας ήθελε οπωσδήποτε να φάει λαγό. Περίμενα κανα μισάωρο κάτω, είχε πιά αρχίσει να φωτίζει το λυκόφως της μέρας κι εμείς δεν είχαμε ακόμα ξεκινήσει. Έβαλα τις φωνές. «Εεεε τι θα γίνει θα ξεκινήσουμε ή να πάμε αύριο»; Ξεσηκώθηκαν λοιπόν και να σου μου εμφανίστηκαν στην πόρτα. Τρόμαξα μόλις τους είδα. Από τρείς ζωστήρες φυσίγγια ο καθένας τουλάχιστον από εκατό δηλαδή, ήτοι επί δύο μας κάνουν διακόσια φυσίγγια. Αρβύλες, στολές παραλλαγής, τζόκεϊ στρατιωτικά, σακίδια πολυτελείας και κάτι τεράστια μαχαίρια να κρέμονται στο πλάι λες και θα σφάζαμε βόδια ενώ στον ώμο κρέμονταν οι πανάκριβες επαναληπτικές καραμπίνες τους. Πάνοπλοι σαν αστακοί, είχα μείνει αποσβολωμένος να τους κοιτώ που κατέβαιναν την σκάλα. Ούτε για πόλεμο να πηγαίναμε δεν θα είχαν αρματωθεί έτσι. Απελπισία μ’ έπιασε. Με πλησίασαν και καλημερίζοντας μ’ έπιασε ακόμα μεγαλύτερη απελπισία. Είχαν μόλις ξυριστεί και πασαλειφτεί με τόσο after save που η μυρουδιά και μόνο θα μας πρόδιδε από χιλιόμετρα μακριά. «Πάει στον κόρακα» σκέφτηκα «κυνήγι δεν έχει σήμερα για χόρτα θα πάμε». Είχαν όμως και αυτοί τις απορίες τους όταν με είδαν με το τζιν παντελόνι κι ένα μάλλινο γκρι πουλοβεράκι. «Φυσίγγια δεν θα πάρεις»; με ρώτησαν κοιτάζοντας υποτιμητικά την παλιά τσέχικη διμούτσουνη που κράταγα στα χέρια. Έβαλα το χέρι στην τσέπη κι έβγαλα τα πέντε φυσίγγια που είχα μαζί. «αυτά μου φτάνουν και περισσεύουν» τους απάντησα δείχνοντας τα δύο εννιάρια δύο εξάρια κι ένα εννιάβολο που παίρνω πάντα μαζί. Άνοιξα το δίκαννο φόρτωσα το εξάρι στην αριστερή κι ένα εννιάρι στην δεξιά και ξεκινήσαμε. Ξεκινήσαμε τρόπος του λέγειν δηλαδή γιατί μόλις πήραμε τον ανήφορο κι έλυσαν τα σκυλιά αυτά άρχισαν να κάνουν σαν τρελά. Τα ‘βλεπα και τα λυπόμουν. Όταν τους ρώτησα από πότε έχουν να βγουν μου απάντησαν πως από πέρυσι τα είχαν στην αυλή του σπιτιού δεμένα. Κατάθλιψη. Η σγούρω η σκύλα μου (γκέκας) το είχε καταλάβει και αυτή και σημασία δεν έδινε στ’ άλλα. Ακλούθαγε δυο βήματα πίσω μου εντελώς βαριεστημένα και με κοιτούσε με ύφος παρακλητικό «ή αφήστε με ή πάμε όλοι πίσω μου ‘λεγε». Δίκιο είχε το σκυλί, τι να λέμε τώρα…

Ανεβαίναμε το μονοπάτι λες και είχαμε βγει εκδρομή για πικ νικ. Τι πέτρες κουτρουβάλαγαν, τι ξερόκλαδα τσάκιζαν, τι χαχανητά και ανέκδοτα ακούγονταν και δώστου τα τσιγάρα το ‘να πίσω απ’ τ’ άλλο είχα αρχίσει να φουσκώνω από τα νεύρα εκτός του ότι ήδη από ώρα είχα αποφασίσει πως δεν θα πάω στα κουμάσια, ούτε στο νερό, ούτε στην βοσκή, αλλά θα πιάναμε ένα δρόμο κι ότι κάτσει. Πράγματι μετά από κανα μισάωρο φτάσαμε εκεί που ήθελα τους έδωσα τις μεριές τους στα περάσματα και τους είπα ν’ αμολήσουνε τους σκύλους. Τρίχες, τα σκυλιά ήταν άχρηστα. Μόλις πιάναν τον ντορό γκλιαφούνιζαν σαν τρελά και τον έχαναν μετά από πενήντα μέτρα και δώστου πάλι. Μόνο η παλιά η καραβάνα η Σγούρω τον κράταγε αλλά την μάζεψα και την γύρισα τα μπρος πίσω κι έφυγε πράγματι μες την καλή χαρά. Εγώ έπρεπε να μείνω για χάρη του μπάρμπα αλλά ο σκύλος δεν μου ‘φταιγε σε τίποτα. Καθίσαμε στα πόστα λοιπόν και κάποια στιγμή όταν ο ήλιος είχε υψωθεί ένα μπόι να σου και με βρίσκει ο ένας από τους δυό. «δεν έχει κυνήγι εδώ» μου λέει «δεν πα να το περπατήσουμε λίγο»; Δέχτηκα με ανακούφιση, ήθελα να τους ξεφορτωθώ και πιάσαμε το ρέμα-ρέμα από τις δυό μεριές στον ανήφορο. Δεν θέλω να θυμάμαι τι έγινε σ’ εκείνο το ρέμα. Θέλω να το ξεχάσω. Περπατούσαν και ντουφέκαγαν ότι πετούσε και ότι περπατούσε. Σε μια ώρα μέσα είχαν αδειάσει από πενήντα φυσίγγια έκαστος. Πόλεμος. Τσίχλες, γερακότσιχλες, κοτσύφια μέχρι και χελιδόνια ντουφέκαγαν. Ε δεν άντεξα άλλο τους βρήκα και αφού τους κατέβασα όλες τις χριστοπαναγίες της μάνας τους και του πατέρα τους, τους παράτησα και πήρα κι εγώ τα μπρος πίσω.

Πίσω στο χωριό ο μπάρμπας με περίμενε στο μπαλκόνι δαγκώνοντας τα μουστάκια του. Η Σγούρω είχε γυρίσει από ώρα πολλή και την ψυλλιάστηκε την δουλειά ο γέρος. «Τι ναι ρε»; Με ρώτησε μόλις κοντοζύγωσα. «τουτους να τους πάρεις και να τους πας από κει που’ ρθαν» του γύρισα φουσκωμένος. «δικά τους τα σμπάρα που ‘πεφταν;» με ρώτησε και όταν του ‘γνεψα πως ναι κατάλαβε ο γέρος.

Φτιάξαμε δεκατιανό να φάμε κι έπεσα για ύπνο να ηρεμίσω γιατί τα νεύρα μου είχαν γίνει τσατάλια. Κατά το μεσημέρι αργά με σκούντηξε ο μπάρμπας. «Σήκω» μου λέει «ετούτοι δεν γύρισαν ακόμα και σμπάρα δεν ακούω, που τους άφησες»; Σηκώθηκα νωχελικά «τι σμπάρα ν’ ακούσεις μωρέ μπάρμπα τ’ αδειάσανε πάνω στα κοτσύφια» του απάντησα αλλά αυτός επέμεινε. «Σήκω και βγες τ’ αγνάντιο, τους άφησες και θα χαθήκανε». Σηκώθηκα ήπια ένα νερό και τράβηξα για τ’ αγνάντιο μπας και ακούσω κάτι. Έμεινα κανα μισάωρο εκεί αλλά τίποτα μέχρι που χτύπησε το κινητό. Ήταν ο μπάρμπας πάλι «τράβα να τους μαζέψεις χαθήκανε κι έχουν βγει στον δρόμο, στον αη Νικόλα πρέπει να ‘ναι απ’ ότι μου ‘δωσαν να καταλάβω. Πάρε τ’ αμάξι και τράβα να τους μαζέψεις». Γύρισα και πήγα στον κουμπάρο μου να πάει αυτός και θα καθόμουν εγώ με τα γίδια. Δεν ήθελα να τους ξαναδώ στα μάτια μου μην και κάνω κανα κακό. Τόσο θυμωμένος ήμουνα. Πράγματι πήρε το αγροτικό ο κουμπάρος και πήγε και τους βρήκε μια ώρα με το αυτοκίνητο μακριά και μια ώρα να γυρίσουν είχε πάρει να πέφτει ο ήλιος πια. Μήτε που γύρισα στο σπίτι να δω τι έγινε. Έμεινα στο μαντρί μέχρι την άλλη μέρα που γύρισα όταν είδα πως έλειπε τ ‘αμάξι τους. Οι δολοφόνοι έφυγαν.

Να απαγορευτεί λοιπόν το κυνήγι σε όλη την επικράτεια. Κανείς μας δεν πεινάει για να έχει την ανάγκη κυνηγιού. Κατσίκια έχουμε, κότες έχουμε, κουνέλια έχουμε, γουρούνια έχουμε, τίποτα δεν μας λείπει ας αφήσουμε τ’ άγρια ήσυχα. Κάθε χρόνο 500.000 άρρωστοι διεστραμμένοι σαν τους προαναφερόμενους, οργώνουν τα βουνά απ’ άκρη σ’ άκρη για να ξεθυμάνουν την αρρώστια τους πάνω στην μάνα φύση. Κάθε χρόνο μιλιούνια από αυτούς αδειάζουν τα ντουφέκια τους πάνω σε ότι κινείται είτε τρώγεται είτε όχι. Κάθε χρόνο η ιεροσυλία επαναλαμβάνεται στ’ όνομα του άθλιου αυτού «σπορ» και της διαστροφικής “ηδονής” των άρρωστων. Κάθε χρόνο λεηλατούν την πανίδα λες και προσπαθούν να μην μείνει τίποτα κι έχουν το θράσος να μιλάνε και για… οικολογία. Αν θέλουν κυνήγι να πληρώσουν και να φτιάξουν κυνηγητικά πάρκα όπου μόνο εκεί μέσα να έχουν δικαίωμα. Η παραπάνω ιστορία δεν είναι κάτι που συνέβη μόνο σ’ εμένα. Είναι μια γενική πραγματικότητα και υπάρχουν και χειρότρα. Τους βλέπω με τα τζιπ τους κάθε σαββατοκύριακο και τρελαίνομαι. Αν θέλουν πόλεμο οι άρρωστοι να πάνε στο Αφγανιστάν να ευχαριστηθούν ντουφεκιές. Αλλά βλέπεις ημερολογιάκι μου εκεί κινδυνεύουν να σκοτωθούν και οι ίδιοι ενώ εδώ ντουφεκάνε ανενόχλητοι. Τα θρασίμια. Οι ιερόσυλοι.

5 Αυγούστου 2009

ΛΥΚΑΙΑ 2009

300px-Modern_Lykaia Στο φωτεινό και λαμπερό Λύκαιον Όρος, στη καρδιά της Πελοποννήσου, τα Πανάρχαια Λύκαια, που χάρισαν στην ανθρωπότητα τον Αθλητισμό και τον Πολιτισμό, θα αναβιώσουν και εφέτος για 10η ανά τετραετία φορά από την 1η Αυγούστου μέχρι την 9η Αυγούστου και θα φωτοβολήσουν τα ευγενικά ιδανικά που γέννησαν το πρώτο δάφνινο στεφάνι.

Τα Λύκαια 2009 θέλουν να τιμήσουν τον Διαχρονικό Πολιπσμό της Ελλάδας, την Πελοπόννησο, την Αρκαδία, να προβάλλουν το Λύκαιον Όρος που θεωρείται ο Όλυμπος των Αρκάδων, τους περίφημους αρχαιολογικούς του χώρους με το μεγάλο Αρχαίο Στάδιο και το μοναδικό Ιπποδρόμιο, τον Επικούρειο Απόλλωνα, την Πανάρχαια Λυκόσουρα, την πρώτη πόλη του κόσμου που ανέπτυξε τον πολιτισμό, την Αρχαία Μεγαλόπολη με το μεγαλύτερο θέατρο της αρχαιότητας και το μοναδικό Θερσίλειο Βουλευτήριο των Μυρίων, πρωτοποριακή δημοκρατική κατάκτηση, την Αρχαία Τραπεζούντα καθώς και όλους τους εξαίρετους χώρους της ευρύτερης περιοχής.
Τα Λύκαια 2009 που περικλείουν τα αγνά ιδανικά που τόσο έχουμε σήμερα ανάγκη, είναι αγώνες Στεφανίτες και όχι Χρηματίτες, ανήκουν σε όλους τους Έλληνες, και πρέπει να τα υποστηρίζουμε και να τα προβάλλουμε με θέρμη και αγάπη.
Τα διευρυμένα Λύκαια 2009 με την ενεργή συμμετοχή και τη λαμπαδηδρομία μεταξύ επτά όμορων Δήμων ( Μεγαλόπολης, Γόρτυνας, Φαλαισίας, Ανδρίτσαινας, Νέας Φιγαλείας, Είρας και Ανδανίας ) που ανήκουν στους Νομούς Αρκαδίας, Ηλείας και Μεσσηνίας είναι αθλητικοί, πνευματικοί και μουσικοί αγώνες με παράπλευρες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Τα Λύκαια 2009 είναι υπόθεση όλων μας και περιμένουν και τη δική σου θετική ανταπόκριση και συμμετοχή. Βοηθήστε μας και εσείς, γίνετε Δωρητές και Αθλοθέτες!!!!

lyk2

Κυριακή 9/8/2009 ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΛΥΚΑΙΩΝ

Στην Ιερή Κορυφή του Λυκαίου Όρους - Ώρα 7.00 το πρωί

Τελετουργικό αφής της φλόγας των Λυκαίων στο Αρχαίο Τέμενος του Λύκαιου Δία.

Στο Στάδιο των Λυκαίων Αγώνων - Ώρα 8.00 το πρωί

Σάββατο 1/8/2009 Στις Άνω Καρυές Μεγαλόπολης – Ώρα 7.30 μ.μ.

ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΝΑΡΞΗ ΤΩΝ ΛΥΚΑΙΩΝ 2009

  • Τιμητική εορτή για την επέτειο της νικηφόρας “Μάχης των Καρυών του 1825”
  • Εγκαίνια έκθεσης φωτογραφίας (Διαγωνισμός)
  • Επισκέψεις στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης στο Πνευματικό Κέντρο, στη Βιβλιοθήκη και στον Ιστορικό Νερόμυλο
  • Δεξίωση στην Αίθουσα Νεολαίας

Στον Ναό του Επικούριου Απόλλωνα - Ώρα 9.30 μ.μ.

Θεατρική Παράσταση του ΔΗΜΟΥ ΕΙΡΑΣ

  • Με το έργο “Ευρυπίδου Σπαράγματα” με τον θίασο ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου

Κυριακή 2/8/2009 Στο Καστανοχώρι Μεγαλόπολης - Ώρα 7.00 μ.μ.

  • Εγκαίνια Έκθεσης Ζωγραφικής (Διαγωνισμός)

Δευτέρα 3/8/2009 Στην Κεντρική Πλατεία Μεγαλόπολης - Ώρα 9.00 μ.μ.

  • Συναυλία με τους Πάνο Κατσιμίχα-Μάνο Ξυδούς. Ένα μουσικό ταξίδι από τις μεγάλες στιγμές των δύο καλλιτεχνών ως τα νέα τους τραγούδια.

Τρίτη 4/8/2009 Στην Πλατεία του Τ.Δ. Λυκαίου - Ώρα 9.00 μ.μ.

  • Συναυλία με τον Γιώργο Μαυροειδή, σε τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, του Σταύρου Κουγιουμτζή, κ.ά.

Τετάρτη 5/8/2009 Στον Αύλιο χώρο της Αγίας Θεοδώρας στο Τ.Δ. Βάστα - Ώρα 9.00 μ.μ.

  • Συναυλία με τον Λουδοβίκο των Ανωγείων, όπου θα παρουσιάσει αποσπάσματα απ’ όλο το μουσικό του έργο.

Πέμπτη 6/8/2009 Στον Αύλιο χώρο του Αρχαίου Θεάτρου Μεγαλόπολης - Ώρα 9.00 μ.μ.

  • Θεατρική Παράσταση από το Θέατρο “ΖΙΝΑ”, με το έργο του Αριστοφάνη “ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ”, με τους Θύμιο Καρακατσάνη και Στάθη Ψάλτη.

Παρασκευή 7/8/2009 Στο Λεοντάρι - Ώρα 9.30 μ.μ.

Μουσική Βραδιά του ΔΗΜΟΥ ΦΑΛΑΙΣΙΑΣ

  • Η Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου Χαλανδρίου θα παρουσιάσει έργα του Μίκη Θεοδωράκη, σε ποίηση Οδ. Ελύτη, Φ. Γ. Λόρκα και Άγγ. Σικελιανού, υπό την διεύθυνση του Μαέστρου Γ. Καλαϊτζή, με σολίστ του Γιάννη Θωμόπουλο και την Μάρω Δημητρίου.

Σάββατο 8/8/2009 στην Κεντρική Πλατεία Μεγαλόπολης - Ώρα 9.00 μ.μ.

  • Συναυλία με την Ελεάννα Ζεγκίνογλου, η οποία θα παρουσιάσει τραγούδια δικά της και άλλων δημιουργών σε έντεχνο, ροκ και λαϊκό πρόγραμμα.
  • Τελετουργικό άφιξης της φλόγας, τελετή έναρξης των Λυκαίων του 2009.

ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ

  • Διεξαγωγή 26 αθλητικών αγωνισμάτων.
  • Απονομές επάθλων στους Λυκαιονίκες και τιμητικών διπλωμάτων σε όλους τους αθλητές.

    Έναρξη ώρα 8:00 το πρωί ακριβώς, στον Αρχαιολογικό Χώρο του Λυκαίου Όρους, όπου το Αρχαίο Στάδιο και Ιπποδρόμιο.

    1. Δρόμος 1/3 Σταδίου παμπαίδων Γ' (64 μέτρα)
    2. Σφαιροβολία εφήβων, ανδρών (σε ξεχωριστή κατάταξη)
    3. Άλμα σε μήκος απλό, παίδων, εφήβων, ανδρών (σε ξεχωριστή κατάταξη)
    4. Δρόμος 1/3 Σταδίου παγκορασίδων Γ' (64 μέτρα)
    5. Δρόμος 1/3 Σταδίου παμπαίδων Β' (64 μέτρα)
    6. Δρόμος 1/3 Σταδίου παγκορασίδων Β' (64 μέτρα)
    7. Δρόμος 1/2 Σταδίου παμπαίδων Α' (96 μέτρα)
    8. Δρόμος 1/2 Σταδίου παγκορασίδων Α' (96 μέτρα)
    9. Δρόμος 1/2 Σταδίου παίδων (96 μέτρα)
    10. Άλμα σε μήκος απλό, κορασίδων, νεανίδων, γυναικών (σε ξεχωριστή κατάταξη)
    11. Λιθοβολία εφήβων, ανδρών, παλαίμαχων (σε ξεχωριστή κατάταξη)
    12. Δρόμος 1/2 Σταδίου κορασίδων (96 μέτρα)
    13. Δρόμος ενός Σταδίου εφήβων (192 μέτρα)
    14. Δρόμος ενός Σταδίου νεανίδων (192 μέτρα)
    15. Δρόμος ενός Σταδίου ανδρών (192 μέτρα)
    16. Δρόμος ενός Σταδίου γυναικών (192 μέτρα)
    17. Δίαυλος παίδων, δρόμος δύο Σταδίων (384 μέτρα)
    18. Δίαυλος κορασίδων, δρόμος δύο Σταδίων (384 μέτρα)
    19. Δίαυλος εφήβων, δρόμος δύο Σταδίων (384 μέτρα)
    20. Δίαυλος νεανίδων, δρόμος δύο Σταδίων (384 μέτρα)
    21. Δίαυλος ανδρών, δρόμος δύο Σταδίων (384 μέτρα)
    22. Δίαυλος Γυναικών, δρόμος δύο Σταδίων (384 μέτρα)
    23. Δόλιχος, κορασίδων, νεανίδων, γυναικών, δρόμος επτά Σταδίων, 1.344 μέτρα (σε ξεχωριστή κατάταξη)
    24. Δόλιχος, παίδων, εφήβων, ανδρών, βετεράνων, δρόμος επτά Σταδίων, 1.344 μέτρα (σε ξεχωριστή κατάταξη)
    25. Παλαιμαχοδρομία, δρόμος 1/3 Σταδίου (64 μέτρα)
    26. Δρόμος 1/3 Σταδίου χλαμηδοφόρων (64 μέτρα)

    ΟΡΟΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ

    Οι αθλητές και οι αθλήτριες, πριν δηλώσουν συμμετοχή στα αγωνίσματα, πρέπει να έχουν τύχει, όπως ο Νόμος ορίζει, ιατρικής εξετάσεως. Σε κάθε περίπτωση η συμμετοχή όλων στα αγωνίσματα γίνεται με αποκλειστική δική τους ευθύνη.
    Στο χώρο του Σταδίου όπου αναβιώνουν οι Αγώνες έχει χωμάτινο στίβο και επιβάλλεται η χρήση κοινών αθλητικών παπουτσιών χωρίς καρφιά.
    Οι αθλητές και οι αθλήτριες που θα λάβουν μέρος στα αγωνίσματα θα πρέπει να βρίσκονται στο Αρχαίο Στάδιο του Λυκαίου Όρους στις 7:30 το πρωί για να παραλάβουν τους αριθμούς τους και να είναι έτοιμοι για την παράταξη.
    Οι αθλητές και οι αθλήτριες που θα λάβουν μέρους στα Λύκαια 2009 πρέπει να γνωρίζουν ότι, όπως και στις προηγούμενες διοργανώσεις, θα αγωνισθούν με εντελώς ουδέτερα χρώματα ( όχι όμιλοι, ομάδες, σωματεία, κά), θα αντιπροσωπεύουν μόνον τον τόπο γεννήσεως τους ή καταγωγής τους, δηλαδή μόνον την ιδιαίτερη πατρίδα τους , όπως γινόταν και στην πανάρχαια εποχή.
    Στα Λύκαια δεν υπάρχουν επιδόσεις και ρεκόρ, παρά μόνον Στεφανίτες - Λυκαιονίκες. Η μεγαλύτερη τιμή θεωρείται η συμμετοχή πρώτα και μετά η διάκριση, η οποία πρέπει να κατακτάται με τίμια και καθαρή νίκη επί των αντιπάλων.
    Τα αγωνίσματα, και αυτά που γίνονται σε ξεχωριστή κατάταξη, θα διεξάγονται εφόσον υπάρχει συμμετοχή τριών τουλάχιστον αθλητών/αθλητριών. Σε περίπτωση μη πραγματοποιήσεως ενός αγωνίσματος, οι αθλητές και οι αθλήτριες που έχουν δηλώσει τη συμμετοχή τους θα έχουν την ευχέρεια, κατ' εξαίρεση, να αγωνισθούν σε άλλο αγώνισμα της αρεσκείας τους.

    ΕΠΑΘΛΑ

    Οι τρεις πρώτοι νικητές σε κάθε σειρά αγωνισμάτων δρόμου ( και κάθε κατηγορίας στα αγωνίσματα που γίνονται σε ξεχωριστή κατάταξη , όπως της λιθοβολίας, της σφαιροβολίας, του άλματος σε μήκος και του Δολίχου ) θα στεφανωθούν Λυκαιονίκες με αγριελιά ή βελανιδιά, όπως στην αρχαιότητα, και θα τους απονεμηθούν καλλιτεχνικοί χάλκινοι τριποδίσκοι ( κατά το αρχαίο πρότυπο ), μετάλλια και περγαμηνές.
    Σε όλες και όλους γενικά πού θα λάβουν μέρος στα αθλητικά αγωνίσματα, ανεξάρτητα αν διακρίθηκαν ή όχι, θα τους απονεμηθούν τιμητικά διπλώματα σε ανάμνηση της συμμετοχής τους στα Λύκαια 2009.
    Οι απονομές των επάθλων στους τρεις πρώτους νικητές κάθε αγωνίσματος που έχει τελειώσει, θα γίνονται ενδιάμεσα των αγωνισμάτων. Την ίδια μέρα και στον ίδιο χώρο θα γίνουν και οι απονομές των επάθλων στους τρεις πρώτες νικητές των Διαγωνισμάτων:
    1. Φωτογραφίας
    2.Ζωγραφικής, και
    3.Ποιήματος και Αφηγήματος.

  • Τελετή λήξεως των Λυκαίων 2009

Ε Κ Τ Ο Σ Π Ρ Ο Γ Ρ Α Μ Μ Α Τ Ο Σ Ε Κ Δ Η Λ Ω Σ Ε Ι Σ

Α Φ Ι Ε Ρ Ω Μ Ε Ν Ε Σ Σ Τ Α Λ Υ Κ Α Ι Α 2 0 0 9

Στον Δήμο Γόρτυνος, στην Κεντρική Πλατεία Καρύταινας την Κυριακή 9 Αυγούστου, ώρα 8.30 μ.μ.

  • Θεατρική Παράσταση “Η Δίκη του Κολοκοτρώνη” αφιερωμένη στα Λύκαια 2009.

Στον Δήμο Ανδρίτσαινας την Τετάρτη 12 Αυγούστου, από 10.00 π.μ.

  • Εκδήλωση για το Ιστορικό Γυμνάσιο Ανδρίτσαινας για την συμπλήρωση 120 χρόνων από την λειτουργία του, αφιερωμένη στα Λύκαια 2009.

Ο Σύλλογος Άνω Καρυωτών Αρκαδίας "Ο ΛΥΚΑΙΟΣ ΔΙΑΣ" και ο Δήμος της Μεγαλόπολης, στα πλαίσια των Αγώνων ΛΥΚΑΙΑ 2009, της 10ης Αναβίωσης ανά τετραετίας, προκήρυξαν ήδη τρεις διαγωνισμούς οι οποίοι αφορούν την ποίηση, τη ζωγραφική και τη φωτογραφία.
Για τους τρεις προαναφερόμενους διαγωνισμούς, οι εργασίες πρέπει να παραδίδονται ιδιοχείρως ή ταχυδρομικώς, στις παρακάτω διευθύνσεις:
ΔΗΜΟΣ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗΣ, υπεύθυνη κα Μαρία Θεοδωράκη Παπαναστασίου 30, Μεγαλόπολη 222 00, τηλ. 2791-360352
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΔ. ΤΖΕΒΕΛΕΚΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ "Ο ΛΥΚΑΙΟΣ ΔΙΑΣ" Άνω Καρυές - Μεγαλόπολη 222 00, Τηλ. 27910-25753.
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΝΩ ΚΑΡΥΩΤΩΝ "Ο ΛΥΚΑΙΟΣ ΔΙΑΣ" Σανταρόζα 3 - 105 64 Αθήνα, Τηλ. 210-3211450, 6821057, Ρ ΑΧ 210-3211450

FlyByNight1 - Alan Moss

4 Αυγούστου 2009

Παντερμαλής: Κανονικά θα προβάλλεται το φιλμ για το Μουσείο

Δεν πρόλαβε να στεγνώσει η μελάνη στην αίτηση ασφαλιστικών μέτρων και να ο Παντερμαλής για πότε άλλαξε γνώμη. Έτσι γίνονται οι σωστές δουλειές. Έτσι λειτουργούν όσοι έχουν πράγματι σκοπό την δημοκρατία και την ανεξιθρησκία. Τα υπόλοιπα είναι για το θεαθήναι. Να δείτε τώρα που οι παπάδες ούτε κιχ δεν θα βγάλουν. Το πολύ πολύ να κάνουν κανα… εξορκισμό στα μοναστήρια οι μαύροι.

Φυσικά δεν πιστεύω τα περί “διευκρίνησης” του Γαβρά. Σιγά μην έχει ανάγκη να δώσει διευκρινήσεις. Χα! Απλά του το ζήτησε σαν χάρη ο Παντερμαλής για να μην γίνει εντελώς ξευτίλα και ο Γαβράς ως μεγαλόθυμος του την έκανε την χάρη. Άλλωστε είναι γνωστό τοις πάσοι ποίοι ήταν οι “άνθρωποι της εποχής”.

Τη διαβεβαίωσή του ότι το ενημερωτικό φιλμ του σκηνοθέτη για το Μουσείο της Ακρόπολης, Κώστα Γαβρά, θα συνεχίσει να προβάλλεται κανονικά εξέφρασε σήμερα ο πρόεδρος του μουσείου, καθηγητής Δημήτρης Παντερμαλής.

Ο κ. Παντερμαλής προέβη στην ακόλουθη δήλωση: "Όπως είχα δημοσίως δεσμευτεί, συνομίλησα σήμερα επί μακρόν με τον σκηνοθέτη κ. Γαβρά για το ενημερωτικό φιλμ της ιστορίας του Παρθενώνα που προβάλλεται στο Μουσείο της Ακρόπολης. Μετά από εκτενή διάλογο και ανάλυση που έγινε γύρω από τις ιστορικές αναφορές και την καλλιτεχνική παρουσίασή τους,ο κ. Γαβράς διευκρίνησε απολύτως ότι στην επίμαχη σκηνή του φιλμ δεν απεικόνιζε ούτε υπονοούσε ότι οι καταστροφές έγιναν από ιερείς,αλλά από ανθρώπους της εποχής".

Καταλήγει δε ο κ. Παντερμαλής: "Κατόπιν αυτής της αυτονόητης διευκρίνισης του κ. Γαβρά,την οποία ως ιστορική αποτύπωση αποδέχεται το Μουσείο,το ενημερωτικό φιλμ θα συνεχίσει να προβάλλεται κανονικά".

enet

ενημέρωση 5-8-2009 ΤΑ ΝΕΑ

«Δεν μίλησα ποτέ για “ανθρώπους της εποχής”», λέει από τη μεριά του στα «ΝΕΑ» ο Κώστας Γαβράς. «Κάναμε πράγματι εκτενή διάλογο, όμως ο κ. Παντερμαλής δεν μου διάβασε κατόπιν την ανακοίνωσή του πριν τη δώσει στη δημοσιότητα. Δεν ήταν “άνθρωποι της εποχής”, ήταν παλαιοχριστιανοί. Έχει μεγάλη διαφορά. Δεν ήταν αναγκαστικά ρασοφόροι, οι χριστιανοί της εποχής ντύνονταν συχνά με μαύρα. Αλλά δεν ήταν και οποιοιδήποτε πολίτες, ήταν εκπρόσωποι, πολλές φορές και επίσημοι, μιας θρησκείας. Οι χριστιανοί κατέστρεψαν τα είδωλα, είναι γνωστό, και ένας ιστορικός όπως ο κ. Παντερμαλής προφανώς το ξέρει. Προσπαθεί όμως να αφαιρέσει το στοιχείο ενοχής της Εκκλησίας, σε μια προσπάθεια να δείξει ότι η Εκκλησία δεν είχε τίποτα να κάνει με αυτό. Και αυτό, ενδεχομένως λόγω πιέσεων που- διαβάζω στον Τύπο, δεν ξέρω- δέχεται από αυτή την πλευρά η οποία, τόσους αιώνες μετά, δεν θέλει να αποδεχθεί την αλήθεια. Πρόκειται για μια πολύ λυπηρή υπόθεση. Είναι καιρός να υπάρξει ο διαχωρισμός. Οι άνθρωποι της Εκκλησίας να ασχολούνται με τα θέματα της μεταφυσικής και οι άνθρωποι της πολιτικής με την ιστορία και τη σύγχρονη πραγματικότητα. Δυστυχώς στην Ελλάδα οι χριστιανοί δεν θέλουν να παραμείνουν στον χώρο των δικών τους αρμοδιοτήτων- και δεν παρέμειναν ποτέ».

Αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κατά Μουσείου Ακρόπολης για λογοκρισία βίντεο Γαβρά

Παρακολουθώ μέρες τώρα από κοντά το θέμα της λογοκρισίας που επέβαλλε η εκκλησία στο έργο του κυρίου Γαβρά. Ομολογώ πως περίμενα ότι δεν θα περάσει στα ψιλά ένα θέμα που έχει κάνει ήδη τον γύρο του κόσμου.

Επιτέλους! Άνθρωποι σώφρονες και ανιδιοτελώς πράττοντες προχώρησαν σε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων. Καιρός ήταν! Εύγε για άλλη μια φορά στο ΕΠΣΕ για την πράγματι καίρια αντίδρασή του. Δηλώνω δημοσίως την αμέριστη συμπαράστασή μου και την όποια βοήθεια τυχόν μπορώ να προσφέρω.

Το θέμα είναι μεγάλο. Είναι μεγαλύτερο απ’ όλους εμάς και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπισθεί. Ορθώς λοιπόν το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι προχώρησε στην αίτηση ασφαλιστικών μέτρων. Ορθότατα και καίρια έπραξε διότι αυτά τα τεράστια θέματα δεν μπορούν και δεν τους αξίζει να περιορίζονται σε αντιδράσεις μιας χούφτας φασιζόντων ζηλωτών, γραφικών με ντουντούκες, περικεφαλαίες και χλαμύδες, που όλη τους η έννοια είναι πως θα μπορέσουν να διαφημιστούν προς άγρα ανυποψίαστου ποιμνίου, πατώντας πάνω στα πτώματα της δημοκρατίας της ανεξιθρησκίας και της ιστορικής αλήθειας.

Το θέμα της λογοκρισίας του έργου του κυρίου Γαβρά δεν άπτεται ούτε του Ιαχβέ ούτε του Δία. Αυτά είναι γελοιότητες αθλίων. Είναι πολιτικό το θέμα και άπτεται των δικαιωμάτων του πολίτη και του δημοκρατικού πολιτεύματος (που δεν έχουμε) και ο τρόπος αντιμετώπισής του άπτεται των δικαιωμάτων του ανθρώπου και όχι των πάσης φύσεως θρησκειών. Η θρησκεία (μπλιαχ) είναι προσωπικό θέμα του καθενός αλλά η δημοκρατία είναι θέμα όλων μας και κάποια στιγμή η εκκλησία των τεμπέληδων παπάδων και των βρωμερών καλόγερων πρέπει να καταλάβει πως σήμερα λειτουργούμε βάση των ανθρώπινων νόμων. Αν αυτοί επιμένουν να λειτουργούν βάση των… θεόπνευστων δογμάτων τους και της μοναδικής τους θεϊκής παράνοιας ας τα κρατήσουν για τους εαυτούς τους και τα σπίτια τους.

Δυστυχώς στο ελλαδιστάν που ζούμε έπρεπε να περιμένουμε από το ΕΠΣΕ να κάνει την σωστή κίνηση. Ούτε τα κόμματα ούτε άλλος δημόσιος “φορέας” κουνήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση. Διότι πίσω απ’ όλα αυτά κρύβονται τα συμφέροντα της (όποιας) θεοκρατίας και είναι ακριβώς αυτή η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων εκ μέρους του ΕΠΣΕ που το κατοχυρώνει ως εκτός συμφερόντων σε αντίθεση τόσο με τους δημόσιους φορείς όσο και με τις κατά τόπους… εταιρείες γραφικών αλμπάνηδων που δρουν βάση κερδοσκοπικού (είτε σε χρήμα είτε σε ποίμνιο) ενδιαφέροντος.

Το μπαλάκι λοιπόν στην δικαιοσύνη για να πάρει το θέμα τις διαστάσεις που του αρμόζουν. Και ας μην ξεχνάμε πως και οι κρίνοντες κρίνονται. 

Εύγε για άλλη μια φορά τόσο στον κύριο Δημητρά όσο και στον κύριο Σωτηρόπουλο. 

  

 

Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ), η μόνη ελληνική Μη Κυβερνητική Οργάνωση - μέλος της Διεθνούς Οργάνωσης Ανταλλαγής Πληροφοριων για την Ελευθερία της Έκφρασης (International Freedom of Expression Exchange – ΙFEX - http://ifex.org/) προσέφυγε σήμερα στην Ελληνική Δικαιοσύνη για την αφαίρεση σκηνής από το video του Κώστα Γαβρά που προβάλλεται στο Μουσείο Ακρόπολης.

 

Ο Παναγιώτης Δημητράς (Εκπρόσωπος ΕΠΣΕ) και ο Βασίλης Σωτηρόπουλος (Νομικός Σύμβουλος του ΕΠΣΕ) κατέθεσαν αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, επικαλούμενοι το συνταγματικό δικαίωμά τους, ως επισκέπτες του Μουσείου, στην ανεμπόδιστη πρόσβαση στο έργο του γνωστού σκηνοθέτη που προβάλλεται στους δύο χώρους προβολών του Μουσείου Ακρόπολης. Το δικαίωμα του κοινού στην ανεμπόδιστη πρόσβαση σε δημοσιευμένα έργα τέχνης έχει αναγνωριστεί από σειρά αποφάσεων Δικαστηρίων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης σε σχετικές υποθέσεις (υπόθεση βιβλίου Ε. Σωτηροπούλου, ταινίας Da Vinci Code, ταινίας Aλέξανδρος, βιβλίου Μ. Ανδρουλάκη) καθώς και με έγγραφα του Συνηγόρου του Πολίτη (υπόθεση έκθεσης «Outlook», υπόθεση όπερας «Ρούσαλκα»).

Υπενθυμίζεται ότι από το απόσπασμα 1 λεπτού και 40 δευτερολέπτων του εν λόγω video του Κώστα Γαβρά που προβάλλεται, η Διοίκηση του Μουσείου αφαίρεσε σκηνή 12 δευτερολέπτων στην οποία εμφανίζονται μορφές των πρωτοχριστιανικών χρόνων να απολαξεύουν τμήματα του αετώματος και της ζωφόρου του Παρθενώνα. Η υπόθεση απασχόλησε τα διεθνή μέσα ενημέρωσης (Reuters, Associated Press κλπ) ως μία περίπτωση λογοκρισίας που φέρεται ότι επιβλήθηκε από δυσαρεστημένους εκπροσώπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ενώ ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του Μουσείου, καθηγητής κ. Δ. Παντερμαλής, δήλωσε σε τηλεοπτικό κανάλι ότι προέβη σε αυτή την προσαρμογή επειδή διάφοροι ιστορικοί και βυζαντινολόγοι του εξέφρασαν την «δυσφορία» τους για την εν λόγω σκηνή.

Με την  αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, οι αιτούντες  ζητούν την προσωρινή ρύθμιση  κατάστασης, με την προβολή του  πλήρους αποσπάσματος του video, χωρίς  την αποκοπή της επίμαχης σκηνής και την ανάρτηση προειδοποιητικής πινακίδας που θα ενημερώνει το κοινό  σχετικά με την προβολή της σκηνής.

Η εκδίκαση της αίτησης ορίστηκε για το Δεκέμβριο 2009. Οι αιτούντες εκφράζουν την ευχή να συμμορφωθεί το Μουσείο και το Υπουργείο σε συντομότερο χρόνο προς τις επιταγές της ελευθερίας της έκφρασης, ώστε να παύσει ο διεθνής διασυρμός της χώρας από τα ΜΜΕ.

Ακολουθεί απόσπασμα από την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων:

    «Η συγκεκριμένη παραβίαση συνιστά προσβολή της προσωπικότητας των αιτούντων και ενδιαφερόμενων να παρακολουθήσουν το έργο, διότι δεν κρίνονται ώριμοι για να διαμορφώσουν μόνοι τους άποψη για το κατά πόσον τα ιστορικά γεγονότα συνέβησαν όπως τα αναπαριστά με την καλλιτεχνική του ματιά ο σκηνοθέτης, αναζητώντας στη συνέχεια τις τυχόν διαφορετικές απόψεις. Ο εν δυνάμει επισκέπτης του Μουσείου κρίνεται από τους καθ' ων εκ των προτέρων ανίκανος να δει με κριτικό μάτι και να αποφασίσει μόνος αν συμφωνεί ή όχι με το παρουσιαζόμενο video και γι' αυτό οι καθ' ων επενέβησαν για να αποκλείσουν την πρόσβαση του θεατή στις “βλαβερές” ή “ενοχλητικές” πληροφορίες που μεταδίδει στο έργο του ο καλλιτέχνης. Η συγκεκριμένη συμπεριφορά, όπως εκδηλώνεται με πράξεις (αποκοπή επίμαχης σκηνής από το έργο) και παραλείψεις (δηλωμένη άρνηση για αποκατάσταση του έργου μετά από την δημόσια και διεθνή κατακραυγή σχετικά με το συμβάν) συνιστά προσβολή της προσωπικότητας των αιτούντων, η οποία είναι διαρκής και τους αποκλείει από την ενάσκηση των ως άνω συνταγματικών τους δικαιωμάτων, δηλαδή της απρόσκοπτης ανάπτυξης της προσωπικότητάς τους, της ελεύθερης λήψης πληροφοριών, της ακώλυτης πρόσβασης σε έργο τέχνης που προβάλλεται δημοσίως, της ανεμπόδιστης απόλαυσης του υφιστάμενου πολιτιστικού περιβάλλοντος.»

E-Lawyer

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails