Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

Τώρα που φορέσαμε όλοι μάσκες θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο καθενός.

2 Φεβρουαρίου 2011

Δυο λόγια για τον επικείμενο διαχωρισμό

Επειδή πολλοί είδαν το τυρί αλλά λίγοι την φάκα διαβάστε το παρακάτω για να καταλάβετε που το πάνε. Και να συμπληρώσω πως δεν είναι μόνο τα βυζαντινά χρυσόβουλα και οι οθωμανικοί αχτιναμέδες που θέλουν οι ρασοφόροι να μας επιβάλουν αλλά είναι και όλα εκείνα τα κτήματα και τα χωράφια που οι τότε δούλοι γραικοί έδιναν στην εκκλησία για να μην τους τα πάρει ο Οθωμανός αφού η εκκλησία επί οθωμανικής αυτοκρατορίας είχε δικαίωμα να κατέχει γη που κανείς σουλτάνος δεν είχε δικαίωμα να την πειράξει. έτσι έπειθε τους απελπισμένους αγρότες να της παραχωρήσουν τα κτήματά τους ώστε να μην τους τα πάρουν οι Οθωμανοί και με την ψεύτικη υπόσχεση πως αν και όταν απελευθερωθούμε όλα εκείνα θα επιστραφούν στον λαό. Αμ δε! Τα πήραν τότε για να είναι σήμερα οι ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ εναπομείναντες κοτζαμπάσηδες τσιφλικάδες στην Ελλάδα. 

Η φαιά περιοχή των φαιά φερόντων

Είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο, ότι οσάκις η πολιτική εξουσία παρουσιάζει συμπτώματα εξασθένησης, η Εκκλησία επωφελείται τής ευκαιρίας, για να υψώσει τη φωνή και να αρθρώσει απρόσφορο νομιζόμενο πολιτικό λόγο. Χαρακτηριστικό πρόσφατο προηγούμενο έχει αποτελέσει η διέλευση τού αοιδίμου αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου Παρασκευαϊδη από την ηγεσία τής ελληνικής Εκκλησίας. Στα βήματά του έκρινε προφανώς σκόπιμο να κινηθεί προ ημερών η ελληνική ιεραρχία με αμετροεπείς βολές κατά των προσπαθειών τής πολιτείας να αντιμετωπίσει με έκτακτα και επείγοντα μεταρρυθμιστικά μέτρα την εξελισσόμενη οικονομική κρίση.

Το περιεχόμενο, η κατεύθυνση και το εθνικοπατερναλιστικό ήθος των δηλώσεων δεν χρήζουν νομίζουμε ουσιαστικού σχολιασμού. Επαναφέρουν όμως, αυτομάτως στο προσκήνιο το από μακρού εκκρεμές μείζον ζήτημα των σχέσεων Εκκλησίας και πολιτείας σε περίοδο μάλιστα γενικότερης ανασυγκρότησης τής πολιτείας και ευρύτατων οικονομικών και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων.

Το ζήτημα είχε με σοβαρότητα τεθεί και επί αρχιεπισκοπικής θητείας Χριστοδούλου. Η πολιτική ηγεσία έκρινε τότε, μετά την επικράτηση των κυβερνητικών απόψεων επί τού ζητήματος των ταυτοτήτων, ότι η συνολική αντιμετώπιση τού θέματος μπορούσε να αναβληθεί. Κατά την μεταρρυθμιστική όμως φάση, που σήμερα διανύουμε, η αναθεώρηση των σχέσεων πολιτείας και Εκκλησίας εμφανίζεται κατ΄ εξοχήν επίκαιρη.

Χωρίς ειδικότερες αναφορές στο ελληνικό «κονκορδάτο», που ρυθμίζει το νομικό καθεστώς των σχέσεων, η ελληνική Εκκλησία αποτελεί μέχρι σήμερα ΝΠΔΔ με πλείστα ως εκ τούτου διασφαλιζόμενα προνόμια συμπερι- λαμβανομένης και τής μισθοδοσίας των κληρικών από το δημόσιο προϋπολογισμό.

Δεν υπάρχει νομίζουμε καταλληλότερη στιγμή για την οριστική επίλυση τού χρονίζοντος ζητήματος τού διαχωρισμού τής Εκκλησίας από το κράτος, την μετάπτωση τού εκκλησιαστικού νομικού καθεστώτος σε καθεστώς ΝΠΙΔ, όπως είναι και σε άλλες χριστιανικές χώρες ο κανών, και την πλήρη ιδιωτικοποίηση των εκκλησιαστικών δράσεων.

Συγκεκριμένα, ο προτεινόμενος δια τού παρόντος χωρισμός πολιτείας και Εκκλησίας επεκτείνεται, πέραν τού τυπικού νομικού διαχωρισμού των σχέσεων, και στη διακοπή τής μισθοδοσίας των κληρικών από το δημόσιο προϋπολογισμό. Οι τρέχουσες άλλωστε δημοσιονομικές περιστάσεις παρέχουν επαρκή αιτιολογία και νομιμοποίηση. Σε αντιστάθμισμα όμως, είναι σαφές, ότι η Εκκλησία θα αναλάβει τον πλήρη έλεγχο τής εκκλησιαστικής ακινήτου περιουσίας, με οριστική εκκαθάριση υπέρ αυτής τής φαιάς νομικά περιοχής των παρά πάσαν νομική δεοντολογία λεγομένων «διακατεχομένων» εκτάσεων ως και την πλήρη ευθύνη για την ελεύθερη αξιοποίησή τους.

Με τον τρόπο αυτό παρέχεται, νομίζουμε, και ανανεωμένο κίνητρο για ευρύτερη κοινωνική κινητοποίηση και υπευθυνοποίηση τής Εκκλησίας. Το δικαίωμα ελεύθερης ιδιωτικής δράσης ευλόγως θα επεκταθεί και στον τομέα τής ιδιωτικής εκπαίδευσης δια της συναφούς ανάληψης ευθύνης για τη λειτουργία θεολογικών και ιερατικών σχολών, των δημοσίων πανεπιστημίων απαλλασσομένων αντιστοίχως από την ευθύνη λειτουργίας θεολογικών τμημάτων.

Αυτονόητο είναι, ότι με το εύρος των συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων η κοινωνία θα αναλάβει η ίδια το κόστος διατήρησης τής θρησκείας και τής πίστης της. Η χρηματοδότηση τής Εκκλησίας στο σύνολό της θα ιδιωτικοποιηθεί, όπως συμβαίνει με τα κάθε είδους σωματεία. Με τον τρόπο αυτόν θα συντελεστεί για πρώτη φορά στην ιστορία τής κρατικοδίαιτης ελληνικής ανατολικής ορθόδοξης Εκκλησίας η κοινωνική αξιολόγηση της πίστης. Επί πλέον, θα παρασχεθεί και σε άλλες χριστιανικές εκκλησίες και χριστιανικά δόγματα η δυνατότητα να συνεισφέρουν στην ικανοποίηση των θρησκευτικών και μεταφυσικών αναγκών τού ελληνικού λαού.

Παναγιώτης Γεννηματάς----------------

Επίτιμος αντιπρόεδρος Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων

«Ελεύθερη Έρευνα»

Εκτιμούμε, ότι η κριτική σας στην Εκκλησία χαρακτηρίζεται από οικονομίστικο (και όχι συνολικό φιλελεύθερο πολιτισμικό) πνεύμα. Στα σημερινά κοινωνικά πλαίσια, τα μέτρα τα οποία εισηγείστε το μόνο που θα επιτύχουν από μόνα τους, είναι το να καταστήσουν (και τυπικά) την Εκκλησία Α.Ε. -άλλον- έναν πανίσχυρο (απέναντι στούς αφαιμασσόμενους εργαζόμενους, άνεργους και συνταξιούχους) επιχειρηματικό «εταίρο» (και μάλιστα σε καθεστώς στυγνής νεοφιλελεύθερης οικονομίας).

Μάλιστα, η άποψή μας ενισχύεται από το γεγονός, ότι δέχεστε να παραμείνει στο εκκλησιαστικό ιδιοκτησιακό απυρόβλητο όλη αυτή η περιουσία, που αποκτήθηκε με βυζαντινά χρυσόβουλα και οθωμανικούς αχτιναμέδες και φιρμάνια. Είναι σα να ζητάτε να κρατήσουν οι κλέφτες τα κλεμμένα, οι άρπαγες τα αρπαγμένα και οι παραγραφέντες τα παραγραμμένα. Αν επιδιώκατε αληθινό (και όχι τριτοκοσμικό νεοφιλελεύθερο) κοινωνικό εκσυγχρονισμό και εκκοσμίκευση, θα είχατε θέσει το εφ΄ όλης τής ύλης πόθεν έσχες τής Εκκλησίας Α.Ε., τη δήμευση μέρους, ή όλης τής «ιερής» περιουσίας και την αξιοποίησή της με κοινωνικά και όχι νεοφιλελεύθερα κριτήρια.

Θεωρούμε επίσης, ότι η σύνδεση, που κάνετε μεταξύ των προσπαθειών τής κυβέρνησης «να αντιμετωπίσει με έκτακτα και επείγοντα μεταρρυθμιστικά μέτρα την εξελισσόμενη οικονομική κρίση» και τού ζητήματος των σχέσεων Εκκλησίας και πολιτείας, είναι τουλάχιστον καιροσκοπική (για να μην πούμε υποκριτική), αφού γίνεται με πρόσχημα τη σημερινή οικονομική συγκυρία: Όλοι όσοι κρατούσατε επί σειρά ετών νευραλγικές οικονομικές θέσεις, οφείλατε να έχετε επισημάνει τον παρασιτικό ρόλο τής Εκκλησίας Α.Ε. πολύ πρωτύτερα, από τη στιγμή μάλιστα, που είναι αδύνατον να μην γνωρίζατε το σοβαρότατο πρόβλημα (όπως επίσης μας φαίνεται αδύνατον να μην γνωρίζετε, ότι τα μέτρα τής κυβέρνησης δεν είναι ούτε «έκτακτα» ούτε «επείγοντα» ούτε «μεταρρυθμιστικά», όπως τα αποκαλείτε: είναι απλώς η νεοφιλελεύθερη συνταγή Σοκ και Δέους, όπως έχει εφαρμοστεί σε σειρά άλλων χωρών -και μάλιστα επί του ιδίου κατωτέρου κοινωνικού στρώματος).

Στην «Ελεύθερη Έρευνα» έχουμε επανειλημμένα επισημάνει, ότι το ζήτημα δεν έχει να κάνει με έναν απλοϊκό και συνθηματολογικό «διαχωρισμό» / παγίδα μεταξύ Εκκλησίας Α.Ε. και πολιτείας, αλλά με την πλήρη αποκρατικοποίηση τής Εκκλησίας Α.Ε. και την παράλληλη εκκοσμίκευση των θεσμών και τής κοινωνικής ζωής. Αυτή η διαδικασία θα πρέπει να ξεκινήσει πρωταρχικά από την απαλοιφή των διατάξεων τού Συντάγματος που προβλέπουν διάφορα σημαντικά προνομιακά καθεστώτα για την Εκκλησία Α.Ε. (βλ. άρθρα 3 παρ. 1 και 16 παρ. 2). Εν συνεχεία θα πρέπει να αναθεωρηθεί εκ βάθρων σύμπας ο οικονομικός ρόλος και η οικονομική θέση τής Εκκλησίας Α.Ε. στην κοινωνία (και όχι απλά το πώς ο ρόλος και η θέση αυτή θα μεταφερθούν αυτούσια σε συνθήκες αγοράς.) Υπό οποιεσδήποτε άλλες προϋποθέσεις, ο «διαχωρισμός» θα γίνει επ΄ ωφελεία τής Εκκλησίας Α.Ε.

Γιατί, λειτουργώντας με όρους ιδιωτικού τομέα σε ένα νεοφιλελεύθερο καθεστώς, η Εκκλησία Α.Ε. θα σπεύσει αμέσως να καλύψει (κερδοσκοπικά) το κενό «αγοράς», που θα δημιουργηθεί με την επιχειρούμενη υπονόμευση και κατάρρευση τού όποιου κοινωνικού κράτους υπήρχε μέχρι σήμερα (και να «επενδύσει» στη γενικευμένη κοινωνική ένδεια τα άθικτα κεφάλαιά της - υπενθυμίζουμε, ότι και στην πλήρως ιδιωτικοποιημένη μεσαιωνική οικονομία, δηλαδή στην εποχή, που δημιουργήθηκε η σημερινή εκκλησιαστική περιουσία, η Εκκλησία λειτουργούσε εξ ίσου, αν όχι περισσότερο, κερδοφόρα). Κάτι, το οποίο, στα πλαίσια τής επιχειρούμενης στυγνής νεοφιλελευθεροποίησης τής νεοελληνικής οικονομίας, θα μεταβάλλει απλώς την Εκκλησία Α.Ε. σε πολύτιμο κορπορατικό δεκανίκι ενός τριτοκοσμικού νεοφιλελευθεροποιημένου κρατιδίου, το οποίο είναι ήδη καθ΄ οδόν να αγοραιοποιήσει την Παιδεία, την Κοινωνική Πρόνοια και τα άλλα κοινωνικά αγαθά, για τα οποία έχυσαν το αίμα τους οι ευρωπαϊκοί λαοί στη νεώτερη εποχή.

Θ.Λ.

Freeinquiry.gr-Ελεύθερη Έρευνα

7 σχόλια:

  1. Πάντα είχα μερικές ενστάσεις. Δεν θέλω κι εγώ η Εκκλησία να αναλάβει ως ιδιωτικός φορέας την περιουσία που διεκδικεί ή έχει. Υπάρχουν πολλοί ακόμα λόγοι πέρα των οικονομικών και πολιτικών (πχ για δεκάδες χρυσόβουλα και φιρμάνια δεν είμαστε βέβαιοι για τη γνησιότητά τους). Το ζητούμενο δεν είναι ο ίδιος ο διαχωρισμός με τη νομική του μορφή. Είναι τραγικό λάθος οι πολίτες να μπαίνουν σε τέτοια λογική τόσο συγκεκριμένων νομικών παρεμβάσεων-προτάσεων. Θα έπρεπε το σχετικό κίνημα απλά να προβάλει συγκεκριμένες θέσεις, διεκδικήσεις, απαιτήσεις.
    - απαγόρευση προσηλυτισμού
    - κατάργησης σχέσης Εκκλησίας-Εκπαίδευσης
    - απαγόρευση κάθε στοιχείου που συνδέει τη Δημόσια Διοίκηση με την Εκκλησία (εικόνες, όρκο κλπ)
    - άμεση απογραφή της εκκλησιαστικής περιουσίας και διάλογος για το πόσα από αυτά θα δημευτούν (άμεσα) και πόσα θα της αποδοθούν. Δημοψήφισμα, αν χρειαστεί για την εκκλησιαστική περιουσία.

    (ίσως είναι και μερικά δευτερεύοντα).
    Ας δώσει το Κράτος όποια νομική μορφή θέλει, αρκεί να ικανοποιήσει τα δημοκρατικά μας αιτήματά και να προασπίσει τις ατομικές μας ελευθερίες και τη Διοίκηση από εκκλησιαστικές παρεμβάσεις. Αν δηλαδή ιδρυθεί ένα ΝΠΙΔ κι εξελιχθεί σε έναν ακόμα φορέα που θα συμμετέχει στο ΣΕΒ, εμείς θα συμφωνήσουμε; Εγώ πάντως όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δηλαδή φίλε Δείμε, αν τα χρυσόβουλα και τα φιρμάνια είναι "γνήσια", συμφωνείς να εξακολουθήσουν να είναι σε ισχύ και η Εκκλησία Α.Ε. να συνεχίσει να κατέχει όσα "κατοχυρώνονται" από τα εν λόγω έγγραφα;

    Τα υπόλοιπα που θίγεις περί ατομικών μας ελευθεριών, είναι αδύνατο -και παράνομο- να γίνουν εάν πρώτα δεν αναθεωρηθεί το Σύνταγμα (και ειδικότερα τα άρθρα του εκείνα, που αναφέρονται στην απάντηση της Ελεύθερης Έρευνας).

    Η αποκρατικοποίηση της εκκλησίας (κατεξοχήν μέσω της συνταγματικής αναθεώρησης) και η εκκοσμίκευση της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής κλπ. ζωής (κατεξοχήν μέσω της δήμευσης της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας) είναι για μένα η ολοκληρωμένη κατεύθυνση που θα προστατέψει την κοινωνία από την απροκάλυπτη θρησκευτική εμπορευματοποίηση της φτώχειας και του ανθρώπινου πόνου με πρόσχημα τη φιλανθρωπία (όπως δηλ. γινόταν στον πλήρως "ιδιωτικοποιημένο" οικονομικά μεσαίωνα).
    Γι'αυτό, η εκκλησία πρέπει να απαλλαχτεί από κάθε περιουσιακό της στοιχείο και να ριφθεί στην "αγορά" όπως ακριβώς και οι δημόσιες επιχειρήσεις, που ξεπουλιούνται για λίγες δεκάρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιατί, Διόδοτε, εσύ πιθανολογείς να έχουν στην κατοχή τους γνήσια; Και από πότε θεωρείται γνήσιο ένα έγγραφο πέραν του 200 ετών σε μία εποχή που το πεσκέσι ή η αποφυγή φορολογίας ήταν καθημερινή πρακτική;

    Φυσικά και διαφωνώ για όλη την περιουσία της. Αλλά το επιχέιρημα της άμεσης δήμευσης λειτουργεί μόνο επιθετικά ως μαξιμαλιστικό. Ξέρουμε ότι όσο και να προβάλλεται δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί. Άσε που θα επιφέρει αντιδράσεις ακόμα κι από αδιάφορους πολίτες.

    Μιλάω σε επίπεδο τακτικής κινήματος. Και εδώ θέλουμε κίνημα, όχι νομικές προτάσεις. Το κίνημα θέτει στόχους (υψηλούς αν θες και μαξιμαλιστικούς αν κριθεί αναγκαίο), αλλά όχι νομικές φόρμες. Το αντιεκκλησιαστικό κίνημα δεν είναι νομικοί σύμβουλοι, ούτε γραφειοκράτες, ούτε συνήγοροι. Δεν έχει κανένα λόγο να μπαίνει σε λεπτομέρειες τέτοιας φύσης. Ας βάλουμε στόχους (όπως αυτούς που έθεσα νωρίτερα). Τα υπόλοιπα -γιατί σου λέω θα τεθούν και ζητήματα στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την περιουσία- είναι θέμα χρόνου και αρμοδιότητα ειδικών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δείμε, αντιδράσεις ναι, σίγουρα θα φέρει αλλά πως δεν πρόκειται να ικανοποιηθεί δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Σε επίπεδο τακτικής κι εγώ λέω πως πρέπει να επιδιώκουμε όσο υψηλότερους στόχους γίνεται για να έχουμε και το πλεονέκτημα του συμβιβασμού (αχρείαστος να είναι).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συμφωνώ απολύτως, Κλείτορ. Απλά πρέπει οι υψηλοί τούτοι στόχοι να είναι συγκεκριμένοι τόσο όσο και γενικοί (όχι νομικής λογικής ή οικονομικής ή πολιτικής -με τη στενή έννοια του όρου).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θεωρώ απόλυτα λογική την δήμευση της περιουσίας χωρίς τον έλεγχο περί γνησιότητας ή μη όλων των εγγράφων που αφορούν την συμφωνία των τότε ηγετών της Εκκλησίας με μια κατοχική εξουσία. Γιατί τόσο οι Ρωμαίοι όσο και οι Οθωμανοί κατακτητές ήταν. Ακόμα και οι δωρεές εκείνων των εποχών γίνονταν κάτω από το καθεστώς του φόβου. Με αυτήν την απαίτηση βέβαια θα δημιουργηθεί πρόβλημα στα όσα κατέχουν και σε άλλα κράτη (ένα γεγονός που προβληθηκε ιδιαίτερα, την εποχή που ανακινήθηκε το θέμα περί χρυσοβούλων κ.λπ) αλλά δεν μπορώ να καταλάβω ποιος ο λόγος του να θάβουμε ένα θέμα όταν με τον ίδιο τρόπο είχαν προφανώς παρθεί και εκεί οι περιουσίες... Όσο για τον φόβο μπας και δεν καταφέρουν οι Αρμένιο, οι Κόπτες και δεν ξέρω ποιοι άλλοι να χαρίσουν το φως της Αναστάσεως και μείνει οι ανά την υφήλιο "πιστοί" στο μαύρο σκοτάδι των απίστων και των άθεων, ας μην ανησυχούν: ελπίζω ότι ο κ. Καλόπουλος θα τους προσφέρει αφιλοκερδώς τις γνώσεις του επ' αυτού... Συμφωνώ με τον Κλείτορα ως προς τους υψηλότερους στόχους αλλά διαφωνώ ως προς το πλεονέκτημα του συμβιβασμού. Θεωρώ ότι οφείλουμε να μην κάνουμε εκπτώσεις στους στόχους μας, στην απόδοση δικαίου μετά από τόσους αιώνες. Θα μου πείτε τώρα, ότι εδώ δεν καταφέραμε να αποδοθεί το δίκαιο με πολύ πιο πρόσφατους συνεργάτες των κατακτητών... Συμφωνώ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να δεχτώ την έκπτωση στόχων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Εκάτη, Καμιά έκπτωση στους στόχους. Μιλώ για δικλείδα ασφαλείας και αυτό διότι η γιαγιάκα που έχει τον θεούλη της να πιστευει και που δεν προλαβαίνει πια να ξεστραβωθεί δεν φταίει σε τίποτα. Κι εγώ είμαι υπέρ της ολικής δήμευσης αλλά αν είναι να πεθάνει η γριά από την λύπη είμαι πρόθυμος να της αφήσω μερικά μοναστήρια κι εκκλησίες να πηγαίνει (όπως δικαιούνται όλοι άλλωστε) αλλά μέχρι εκεί. Μην γίνουμε και σοβιέτ….

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις. Διαβάζεις ένα διαδικτυακό προσωπικό ημερολόγιο του οποίου η ανάγνωση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική. Βαριέμαι τ' ανούσια μπλα μπλα και δαγκώνω όταν μου χαλάνε την ησυχία. Θα μπορούσα να έχω κλείσει τον σχολιασμό αλλά ακόμα νομίζω πως υπάρχουν κάποιοι που όντως έχουν κάτι να πουν κι εύχομαι να είσαι ένας από αυτούς αλλά οι πιθανότητες είναι λίγες και γι αυτό σου λέω: Για να μην σε φάει η μαρμάγκα σκέψου δυο φορές πριν σχολιάσεις, σαν να δίνεις εξετάσεις. Αλλιώς άστο καλύτερα!

Αναγνώστες

Η Ιδιοφυΐα του Πλήθους

Υπάρχει αρκετή προδοσία, μίσος, βία, παραλογισμός στο μέσο άνθρωπο για να προμηθεύσει οποιοδήποτε στρατό, οποιαδήποτε μέρα. Kαι οι καλύτεροι στο φόνο είναι αυτοί που κηρύττουν εναντίον του. Kαι οι καλύτεροι στο μίσος είναι αυτοί που κηρύττουν αγάπη. Kαι οι καλύτεροι στον πόλεμο είναι τελικά αυτοί που κηρύττουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν θεό, χρειάζονται θεό. Eκείνοι που κηρύττουν ειρήνη, δεν έχουν ειρήνη. Eκείνοι που κηρύττουν αγάπη, δεν έχουν αγάπη.

Προσοχή στους κήρυκες, προσοχή στους γνώστες, προσοχή σε αυτούς που όλο διαβάζουν βιβλία, προσοχή σε αυτούς που είτε απεχθάνονται τη φτώχεια, είτε είναι περήφανοι γι' αυτήν, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να επαινέσουν γιατί θέλουν επαίνους για αντάλλαγμα, προσοχή σε αυτούς που βιάζονται να κρίνουν, φοβούνται αυτά που δεν ξέρουν, προσοχή σε αυτούς που ψάχνουν συνεχώς πλήθη γιατί δεν είναι τίποτα μόνοι τους, προσοχή στο μέσο άνδρα και τη μέση γυναίκα, η αγάπη τους είναι μέτρια, ψάχνει το μέτριο. Αλλά υπάρχει ιδιοφυΐα στο μίσος τους, υπάρχει αρκετή ιδιοφυΐα στο μίσος τους για να σας σκοτώσει, να σκοτώσει τον καθένα. Δεν θέλουν μοναξιά, δεν καταλαβαίνουν τη μοναξιά, θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν οτιδήποτε διαφέρει από το δικό τους. Μη βρισκόμενοι σε θέση να δημιουργήσουν έργα τέχνης, δεν θα καταλάβουν την τέχνη, θα εξετάσουν την αποτυχία τους, ως δημιουργών, μόνο ως αποτυχία του κόσμου. Mη βρισκόμενοι σε θέση να αγαπήσουν πλήρως, θα πιστέψουν ότι και η αγάπη σας είναι ελλιπής και τότε θα σας μισήσουν και το μίσος τους, θα είναι τέλειο... Σαν ένα λαμπερό διαμάντι, σαν ένα μαχαίρι, σαν ένα βουνό, σαν μια τίγρη. Όπως το κώνειο. Η καλύτερη τέχνη τους...

Tσαρλς Μπουκόφσκι

Related Posts with Thumbnails