Άκου δούλε Ρωμιέ…

…άκου καλά για να τελειώνω μαζί σου επειδή πολύ σε ανέχτηκα δεκαετίες τώρα. Εσύ ρωμιέ Θεοδωράκη μια χαρά τα πέρασες σκύβοντας όπως ο ίδιος παραδέχεσαι, επί 70 χρόνια το κεφάλι. Οι άλλοι που δεν έσκυψαν το κεφάλι όπως εσύ βρίσκονται ακόμα πεταμένοι στα ρέματα και στις βουνοπλαγιές όπου τους έφαγαν οι σκύλοι επειδή ακριβώς δεν δέχτηκαν όπως εσύ να σκύψουν το κεφάλι. Ριζίδια σαν και τα δικά σου δεν τα θέλουμε, καλύτερα να μας λείπουν, δούλε ρωμιέ που σκύβεις το κεφάλι. Το ήθος και τις ιδέες που πρεσβεύεις δούλε ρωμιέ δεν τα έχουμε ανάγκη. Αυτά που πρεσβεύεις είναι αυτά ακριβώς που μέχρι σήμερα κυβερνούν.

Χόρτασες δούλε ρωμιέ. Χόρτασες καημένε, χόρτασες χρήμα δόξα φήμη και μεγαλεία και είναι αυτό ακριβώς το “νόθο σύστημα ξένης εξάρτησης” που σε χόρτασε και σε διατηρεί χορτάτο να μας λες μπαρούφες. Έγλυψες και προσκύνησες κατουρημένες ποδιές από τους πάντες. Έγλυφες την χούντα από τα παρισινά σαλόνια, έγλυψες το ΚΚΕ το Ισραήλ τις ΗΠΑ την Ρωσία έγλυψες έγλυψες έγλυψες και ακόμα γλύφεις ρωμιέ! Έτσι γλύφοντας αριστερά και δεξιά αναρριχήθηκες εκεί όπου τώρα βρίσκεσαι. Γλύφοντας και με σκυμμένο το κεφάλι έφτασες εδώ που έφτασες και τώρα που πια δεν έχεις τίποτα να χάσεις ξαμολήθηκες να με φλομώσεις στην μπαρούφα πάλι. Νομίζεις ρωμιέ, νομίζεις πως μπορείς να σηκώσεις κεφάλι μετά από εβδομήντα χρόνια που το θυμήθηκες, αλλά ξέχασες δυστυχισμένε πως όταν εσύ κονόμαγες με σκυφτό το κεφάλι στα Παρίσια εδώ κάποιοι χάναν το κεφάλι από τους ώμους τους.

Δεν δικαιούσαι να μιλάς Ρωμιέ. Εσύ και τα φιλαράκια σου δεξιά και αριστερά, είναι που φέρατε την χώρα σε αυτό το χάλι. Είσαι εσύ Ρωμιέ συνυπεύθυνος με όλους αυτούς για το σημείο που τώρα βρισκόμαστε. Έσωσες το κεφάλι σου κρατώντας το σκυμμένο αλλά τώρα μην θέλεις να σώσεις κι εμάς με τον ίδιο τρόπο. Δεν θέλουμε. Να λείπει το βύσσινο! Κράτα το σκυμμένο σου κεφάλι, κράτα και το ήθος σου, κράτα και τον πατριωτισμό σου, δεν τα έχω ανάγκη. Μπορώ καλύτερα χωρίς αυτά και χωρίς να σκύβω το κεφάλι σαν εσένα.

Κατάντησες (φυσικά) τώρα στα γεράματα κοινός αγύρτης ρωμιέ. Νομίζεις όταν λες πως «Τα πάθη που θα διαβάσετε {στην αυτοβιογραφία σου} είναι τα πάθη ενός ολόκληρου λαού» διότι δεν έχεις κανένα δικαίωμα να καπηλεύεσαι τους χιλιάδες νεκρούς, που ούτε καν τους γνωρίζεις, επειδή έγραψες μερικά ωραία τραγουδάκια. Τότε καημένε η προπαγάνδα χρησιμοποίησε εκείνα τα τραγουδάκια σου για να εγκλωβίσει τους ανυποψίαστους σε ιδεολογικό μαντρί (στρατόπεδο το λέτε) κρατώντας τους ρωμιούς, μην τυχόν και γίνουν έλληνες όνομα και πράγμα. Εκείνη η αριστερή προπαγάνδα ήταν ρωμιέ που σ’ έκανε διάσημο και πλούσιο. Αν δεν ήταν εκείνη η ιδεολογική προπαγάνδα σήμερα ίσως να μην σε ήξερε ούτε η μάνα σου ρωμιέ. Και ήταν εκείνη η προπαγάνδα που διατήρησε το ρωμαίικο στον τόπο τούτο μέχρι σήμερα. Να πας λοιπόν να σε διαβάσει κανας παπάς ρωμιέ μιας κι είσαι και χριστιανός δούλος του θεού.

Εγώ βλέπεις δεν ξεχνάω ρωμιέ. Δεν ξεχνάω ούτε τους νεκρούς γονείς μου ούτε τις προδοσίες που τους κάνατε εσύ και οι ιδεολογίες σου. Και ποιές ιδεολογίες σου αλήθεια; Από την αριστερά στην δεξιά από την δεξιά στο κέντρο κι απο κει πάλι στην αριστερά και πάει λέγοντας σε όλη την δυστυχισμένη σου ζωή ρωμιέ. Έκανες τα πάντα για να παραμείνουμε ρωμιοί και να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε.

Την σπορά και των δικών σου ιδεών βλέπουμε σήμερα. Την δική σας σπορά βιώνουμε, την σπορά των μεταλλαγμένων. Δεν θέλουμε! Όχι μην σπείρεις άλλο. Ό,τι έσπειρες έσπειρες, αρκεί. Αρκεί διότι όπως φαίνεται ούτε κι εσύ ο ίδιος δεν ανέχεσαι την ρωμαίικη σπορά σου και γι αυτό τσαμπουνάς τώρα στα γεράματα πως θα κάνεις κίνημα. Τι κίνημα να κάνεις βρε ξεμωραμένε γέρο; Τι προλαβαίνεις πια εσύ να κάνεις; Ό,τι ήταν να κάνεις το έκανες! Κοίτα τώρα γύρω σου να δεις τι έκανες και σιώπα. Παραδέξου πως έκανες λάθος και βούλωστο γέρο. Διότι το ίδιο εθνικιστής και πιο εθνικιστής και από τους εθνικιστές ήσουν είσαι κι εσύ! Όλη σου την ζωή ένα τεράστιο κράτος ονειρευόσουν. Ε τώρα που τα κατάφερες κι εσύ, πάρε τεράστιο κράτος και να δούμε ποιός θα το ταΐσει γέρο.   

Τράβα λοιπόν να κάτσεις αγκαλιά με τον Μαρκεζίνη και παράτα μας. Δεν έχεις λόγο πια. Πλέον μόνο οι εναπομείναντες ρωμιοί σε ακούν ξεμωραμένε. Εύχομαι σε επίπεδο συμβολισμού αφού τόσο σου αρέσουν οι συμβολισμοί, εύχομαι μαζί σου να πεθάνει και ο τελευταίος ρωμιός και η ρωμιοσύνη. Άιντε μπας και εκλείποντας η γενιά σου καταφέρουμε οι έλληνες να φτιάξουμε μια καλύτερη πατρίδα ανώτερη του κράτους σας. Διότι αν δεν το έχεις καταλάβει ακόμα ρωμιέ Μίκη Θεοδωράκη, εσύ και το σινάφι σου φτιάξατε ένα κράτος που τρώει τους υπηκόους του πολεμώντας ηρωικά τους… εχθρούς και τώρα φοβάσαι μην όλο αυτό χαθεί. Να χαθεί λοιπόν. Να χαθεί το ρωμαίικο μαζί μ’ εσένα τον ρωμιό μπας και καταφέρουν οι έλληνες να φτιάξουν μια πατρίδα που να μην τρώει τα παιδιά της. Μια πατρίδα (και όχι ένα κράτος) που αντί να πολεμάει εχθρούς να διαπαιδαγωγεί Ανθρώπους. Η ηρωική εποχή τελείωσε για την Ελλάδα γέρο. Καιρός να γίνουμε φυσιολογικοί άνθρωποι αντί μισότρελοι ήρωες.        

«Επί 70 χρόνια σκύβω το κεφάλι και περιµένω, µε τους επιζήσαντες του Εµφυλίου, για να έλθει η στιγµή όπου τα αναγεννητικά ριζίδια θα αποτινάξουν κάθε νόθο σύστηµα ξένης εξάρτησης για να ρίξουν σπορά ιδεών, ήθους και πατριωτισµού.Αυτό που λέγεται πάντα Ρωµιοσύνη», έλεγε χτες ο Μίκης.
Φέτος έκλεισε τα 85 του και παραµένει ένας µεγάλος γρίφος. Ο Μίκης Θεοδωράκης συγκρούστηκε µε τους πάντες (από τη χούντα µέχρι την ΚΝΕ και το κράτος του Ισραήλ).Εζησε µέσα στη νεώτερη Ιστορία της Ελλάδας. Και του κόσµου. Και µε τη Μουσική. Κάθε του στιγµή έχει τον δικό της παρεµβατικό χαρακτήρα. Γιατί έτσι έµαθε πάντα. Και γιατί κάθε σελίδα της νεώτερης ελληνικής Ιστορίας τον περιέχει.
Θα µπορούσε να σωπάσει την εποχή του ∆ΝΤ και της τρόικας; Στην παρουσίαση, χθες,στο κατάµεστο θέατρο του Ιδρύµατος Μ. Κακογιάννη (ήταν παρών και ο σκηνοθέτης) του βιβλίου «Μίκης Θεοδωράκης 85 χρόνια Αξιος Εστί. Ο συνθέτης αφηγείται τη ζωή του στον Γεώργιο Π. Μαλούχο καιµιλά για την ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Από τον Μεσοπόλεµο στη χρεοκοπία» (Εκδ. Π. Κυριακίδη) επιβεβαίωσε τη διαρκή παρουσία του στα κοινωνικοπολιτικά δρώµενα της Ελλάδας – και σήµερα σε µια εύφλεκτη στιγµή.
«Τα πάθη που θα διαβάσετε είναι τα πάθη ενός ολόκληρου λαού», έλεγε χτες ο Μίκης µε τον χειµαρρώδη – όπως πάντα – λόγο του. «Το “Αξιος Εστί” έχει αυτοβιογραφικό χαρακτήρα για να πληροφορηθεί ο λαός την αλήθεια που προσπάθησαν να κρύψουν όλα τα χρόνια οι εθνικόφρονες».
«Ισως το πιο βαθύ αίτιο της σηµερινής κρίσης είναι ότι στις αρχές του 21ου αιώνα η Ελλάδα αυτή του Θεοδωράκη και του Ελύτη και όσων το έργο τους κι οι ίδιοι αντιπροσώπευσαν, έχει ηττηθεί από µιαν άλλη, εύκολη και ψευδεπίγραφη. Το 1975 ο Μίκης ξεσήκωνε την Ελλάδα τραγουδώντας “τη Ρωµιοσύνη µην την κλαις” όµως όταν το 1984 τραγουδούσε“τη Ρωµιοσύνη τώρα να την κλαίς”, στο έργο “∆ιόνυσος”, δεν άκουγε πια κανείς», όπως παρατηρεί ο συγγραφέας Γιώργος Π.Μαλούχος. Και το επισήµανε ο οµιλητής στην παρουσίαση νοµικός Βασίλειος Μαρκεζίνης –του οποίου, όπως είπε ο Μίκης, η παρουσία (καθώς ανήκουν σε διαφορετικά ιδεολογικά στρατόπεδα) είχε «έντονο συµβολικό χαρακτήρα». Στη χτεσινή παρουσίαση αφού ο Μίκης έκανε αναδροµή στην ιστορία του ΕΑΜ και του αγώνα κατά της δικτατορίας, προβλήθηκαν αποσπάσµατα από παλαιότερη λαϊκή συναυλία, στην οποία τραγουδούσε ο ίδιος. Το «παρών» έδωσαν µεταξύ άλλων οι Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, Βύρων Πολύδωρας, ∆ηµήτρης Σιούφας, Αννα Νταλάρα, Λουκιανός Κηλαηδόνης κ.ά.

TA NEA