Παρέα με δυο γεροντοκόρες βρέθηκα την περασμένη εβδομάδα . Ετών 40+ άγνωστες μεταξύ τους κι εγώ παλιός κοινός γνωστός τους καθίσαμε να τα πούμε κι έφριξα! Μεταξύ τυριού και αχλαδιού πολύ γρήγορα αντιλήφθηκα πως έπρεπε να σιωπήσω αλλά και να υποδαυλίσω την συζήτηση που άνοιξαν μεταξύ τους όταν διαπίστωσαν τον κοινό τους γεροντοκορισμό κι έγιναν… φίλες σε χρόνο dt. Ανύπαντρες και οι δύο και άτεκνες που όμως στην ζωή τους είχαν από έναν τουλάχιστον μεγάλο έρωτα στα νιάτα τους τον οποίο όμως και οι δύο εγκατέλειψαν με απώτερο σκοπό την καριέρα και το χρήμα. Ένοιωθαν τότε που ήταν νέες κι ερωτευμένες, πως άξιζε να θυσιάσουν εκείνους τους έρωτες προκειμένου να κάνουν πρώτα καριέρα ή μήπως τις ερωτευθεί κάνας πλούσιος αφού οι νεανικοί τους έρωτες δεν ήταν καθώς φαίνεται ούτε πλούσιοι σε χρήμα ούτε είχαν προλάβει να κάνουν επαγγελματική καριέρα.
Η δικαιολογία που έθεσαν στους εαυτούς τους ήταν τα παιδιά. Πώς να μεγαλώσουν παιδιά χωρίς χρήμα και μια καλή δουλειά; Έβαλαν λοιπόν μπροστά τα παιδιά που ακόμα δεν είχαν κι απέρριψαν τον έρωτα. Έμαθα πως μια γυναίκα παντρεύεται μόνο για να κάνει παιδιά και για κανέναν άλλο λόγο. Έμαθα πως μια γυναίκα για να παντρευτεί πρέπει να νοιώθει ασφάλεια οικονομική πρώτα και κατόπιν αισθηματική. Έμαθα πως οι άντρες δεν είμαστε παρά αντικείμενα ασφάλειας και γονιμοποίησης και ουδέν άλλο. Τα συναισθήματα των αντρών μετρούν λιγότερο από την τσέπη και η ουσία βρίσκεται στον τραπεζικό λογαριασμό.
Δεν βρέθηκε λοιπόν κάποιος πλούσιος ή έστω καριερίστας να τις ερωτευτεί για να τον παντρευτούν κι έτσι οι φίλες μου έμειναν στο ράφι. Μεταχειρίστηκαν όλα τα πιθανά και απίθανα κόλπα μέχρι ψευδείς εγκυμοσύνες άκουσα, αλλά γαμπρό στα μέτρα τους δεν βρήκαν. Πέρασαν τα χρόνια μαράζωσαν τα βυζιά τους και τώρα στα περασμένα των σαράντα τους χρόνια, χτύπησε το βιολογικό ρολόι. Τώρα θέλουν οπωσδήποτε να γίνουν μάνες έχουν φτάσει στο όριο και ο πήχης για τον επιβήτορα κατέβηκε. Ας έχει μια δουλίτσα έστω ένα μικρό μαγαζάκι ας είναι και χωρισμένος με παιδιά, ας είναι άσχημος, ας μένει ακόμα μαζί με την μάνα του, κανένα πρόβλημα αρκεί να θέλει να τις γονιμοποιήσει! Τόσο χαμηλά πια ο πήχης και βέβαια για έρωτες αγάπες και λοιπά τέτοια ούτε λόγος.
Δηλαδή είτε έτσι είτε αλλιώς, είτε από έρωτα στα νιάτα είτε από ανάγκη στην μέση ηλικία οι συγκεκριμένες γυναίκες δεν θέλουν δίπλα τους έναν άντρα σύζυγο, σύντροφο, παρέα, δεν θέλουν τον άνθρωπο αλλά το σπέρμα του, την δουλειά του και την ασφάλεια που αυτός μπορεί να προσφέρει.
Τις γνώριζα πολλά χρόνια, σχεδόν από παιδιά γνωριζόμασταν αλλά είχα χρόνια να τις δω, όμως δεν άντεξα. Κάποτε τις είχα σε εκτίμηση επειδή δεν ήξερα. Σήμερα 30 χρόνια μετά στην παραλιακή ταβέρνα μια κωμόπολης τις αποκάλεσα αποτυχημένες πουτάνες και το εννοούσα κυριολεκτικά. Τόσο κυριολεκτικά που παράλληλα σηκώθηκα κι έφυγα χωρίς να πληρώσω ούτε τον λογαριασμό. Τώρα σίγουρα θα με θεωρούν κι εμένα κάφρο γουρούνι μαμάκια φοβητσιάρη κι ένα σωρό άλλα κοσμητικά επίθετα με τα οποία στόλιζαν όση ώρα συζητούσαν τους… αχαΐρευτους που δεν υποτάχθηκαν στις απαιτήσεις τους. Μάλλον πρέπει να καταλάβουν πως η ισότητα δεν αφορά μόνο τις γυναίκες αλλά και τους άντρες αφού πια κανείς δεν είναι υποχρεωμένος και τα κόλπα πια δεν πιάνουν. Στην τελική αφού δεν θέλουν σύντροφο υπάρχουν και οι τράπεζες σπέρματος!
Δυστυχώς η σκληρή αλήθεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈγραψες!!!!!
Εγώ στη θέση σου θα τις έκανα μια πρόταση: Αφού πλέον είστε πετυχημένες με καριέρα, έχετε τα ίδια μυαλά και την βρίσκετε μεταξύ σας, τι τον θέλετε τον άντρα; Μια χαρά ζευγαράκι σας κόβω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάτι ακόμα: Το πολύ sex and the city βλάπτει σοβαρά τον εγκέφαλο...
Αλήθεια λες ρε θηρίο οτι σηκώθηκες και έφυγες;; Ακριβώς το ίδιο κάνω οταν διαπιστώνω οτι η βλακεία κάποιων είναι ανίκητη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην αρχή νόμιζα οτι το τέλος της ανάρτησης θα ήταν...σέξυ ουζομεζέδες.
Μάλλον κάνεις λάθος. Σήμερα ειδικά είναι πολύ εύκολο να παντρευτεί κάποια -σε κάθε ηλικία. Αυτές απλά δε βρίσκουν εκείνον που θέλουν (με λεφτά ή κάτι ανάλογο). Για τον ίδιο λόγο φυσικά κι έμειναν ανύπαντρες. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες που εύκολα βρίσκουμε. Ξέρουμε όλοι μας (ανάλογα την ηλικία μας) 1 τουλάχιστον τέτοια γεροντοκόρη.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Taz που ξέρεις μπορεί να γίνουν τώρα που γνωρίστηκαν...
ΑπάντησηΔιαγραφήsex end the city = τόσο χοντρό το πρόβλημα που έγινε σημαία.
@ Καλύτερε, τι άλλο να έκανα... κι αν ήθελα σεξυ ουζομεζέδες με τις γεροντοκόρες θα έβγαινα λες; χαχαχαχαχα
@ Δείμε πως κάνω λάθος αφού το ίδιο λέμε; :-/ Σημερα είναι πολύ εύκολο να παντρευτείς (ο έρωτας δεν είναι πια κατακριτέος) εκτός αν ψάχνεις για λεφτά ή κάτι ανάλογο.
Γράφω: "Δεν βρέθηκε λοιπόν κάποιος πλούσιος ή έστω καριερίστας να τις ερωτευτεί για να τον παντρευτούν κι έτσι οι φίλες μου έμειναν στο ράφι" όπου καριερίστας είναι από δημόσιος υπάλληλος και πάνω και ήδη από την πρώτη παράγραφο εξηγώ "Ένοιωθαν τότε που ήταν νέες κι ερωτευμένες, πως άξιζε να θυσιάσουν εκείνους τους έρωτες προκειμένου να κάνουν πρώτα καριέρα ή μήπως τις ερωτευθεί κάνας πλούσιος αφού οι νεανικοί τους έρωτες δεν ήταν καθώς φαίνεται ούτε πλούσιοι σε χρήμα ούτε είχαν προλάβει να κάνουν επαγγελματική καριέρα".
Κριμα τις καϊμένες! Λάθος θα τις μεγαλώσαν οι γονεις τους.Αλλα κάθε ανθρωπος εχει ενα δρόμο να κανει για να καταλαβει κάποια πράγματα απο τη ζωή, ισως αυτό να ειναι το μάθημά τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε μια λέξη: ελληνίδες...
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Μαρία, σίγουρα οι γονείς τους έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης αλλά όχι αποκλειστικά κι όσο για το μάθημα δεν βλέπω να το έχουν εμπεδώσει.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Διόδοτε, δεν νομίζω πως μόνο κάποιες Ελληνίδες είναι ετσι δεν νομίζω καν πως είναι θέμα λαού αφού το φαινόμενο μέχρι σήριαλ αμερικάνικο έχει γίνει. Μάλλον πρόκειται για αποτέλεσμα πολιτισμικού σοκ. Μέχρι και ο ιρανός πρωθυπουργός ασχολήθηκε με το θέμα προτρέποντας τους γονείς να παντρευουν τα κορίτσια απο τα 16. Την εξέλιξη κάποιοι καταφέρνουν να την αφομοιώσουν και κάποιοι όχι.
Αναφερόμουν σε αυτό:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ένοιωθαν τότε που ήταν νέες κι ερωτευμένες, πως άξιζε να θυσιάσουν εκείνους τους έρωτες [...] μήπως τις ερωτευθεί κάνας πλούσιος αφού οι νεανικοί τους έρωτες δεν ήταν καθώς φαίνεται ούτε πλούσιοι σε χρήμα ούτε είχαν προλάβει να κάνουν επαγγελματική καριέρα.
Η δικαιολογία που έθεσαν στους εαυτούς τους ήταν τα παιδιά. Πώς να μεγαλώσουν παιδιά χωρίς χρήμα και μια καλή δουλειά; Έβαλαν λοιπόν μπροστά τα παιδιά που ακόμα δεν είχαν κι απέρριψαν τον έρωτα [...] Έμαθα πως μια γυναίκα για να παντρευτεί πρέπει να νοιώθει ασφάλεια οικονομική πρώτα και κατόπιν αισθηματική. Έμαθα πως οι άντρες δεν είμαστε παρά αντικείμενα ασφάλειας και γονιμοποίησης και ουδέν άλλο. Τα συναισθήματα των αντρών μετρούν λιγότερο από την τσέπη και η ουσία βρίσκεται στον τραπεζικό λογαριασμό.
Δεν βρέθηκε λοιπόν κάποιος πλούσιος ή έστω καριερίστας να τις ερωτευτεί για να τον παντρευτούν κι έτσι οι φίλες μου έμειναν στο ράφι"
Είναι μάλλον απίθανο νε συναντήσει κανείς γερμανίδα,γαλλίδα, σουηδέζα, νορβηγίδα κλπ. που να σκέφτεται τόσο υπολογιστικά και συμφεροντολογικά. Αντιθέτως οι ελληνίδες στην συντριπτική πλειοψηφία τους ψάχνουν για τον λεγόμενο "χορηγό". Φυσικά δεν είναι οι μόνες (υπάρχουν π.χ. και οι ιταλίδες αλλά και κάμποσες άλλες).
Πράγματι φίλε Διόδοτε δεν είναι τόσο συχνό το φαινόμενο σε Γερμανία Σουηδία σε αντίθεση με άλλες χώρες όπου συμβαίνει κατα κόρον όμως είναι θέμα οικογενειακής παιδείας και λαϊκής κουλτούρας από την οποία άλλοι ξεφευγουν κι άλλοι όχι. Υπάρχει λοιπόν το φαινόμενο και στην Δανία αλλά σε μικρότερο βαθμό σε σύγκριση με την Ελλάδα και αντίστοιχα υπάρχει στην Ελλάδα σε μικρότερο βαθμό απ' ότι στην Αίγυπτο αλλά υπάρχει. Είναι θέμα επαναλαμβάνω καταρχήν οικογενειακής και κατα δευτερο κοινωνικής κουτλούρας πράγμα που κατα την γνώμη μου σημαίνει πως μπορεί να αλλάξει με την ανάλογη παιδεία. Άλλωστε το ίδιο έντονα υπάρχει και η περίπτωση του προικοθήρα αρσενικού που ψάχνει μια πλούσια νύφη. Αναλογιζόμενος τι φταίει λυπάμαι που θα τ ο πω άλλη μια φορά αλλά φταίχτης είναι η χριστιανική κουλτούρα που επί αιώνες απέρριπτε τον έρωτα σαν μιαρό με αποτέλεσμα ο γάμος να καταντάει οικονομικό αλισβερίσι και μόνο. Συζητώντας λοιπόν με φίλους άκουσα λαογραφικές αναφορές για προξενιά και προξενήτρες και στην Αυστρία και στην Δανία και στην Νορβηγία και στην Αγγλία και στην Γαλλία και στις ΗΠΑ αλλά περιορίζονταν σε ολιγάριθμους κύκλους φανατικών χριστιανών καθολικών και προτεσταντών κυρίως και οπωσδήποτε δεν ήταν ο κανόνας όπως εδώ αλλά η εξαίρεση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. το σχόλιο είχε δεσμευτεί από το bogger και μόλις τώρα το είδα και το αποδεσμευσα.
Αυτή η φοβερή πεποίθηση ότι οι ελληνίδες έχουν τα μύρια κακά, ενώ οι έλληνες άντρες είναι μια χαρά, είναι ότι πιο ηλίθιο κυκλοφορεί. Οι ίδιες οικογένειες μας μεγάλωσαν. Γα κάθε υπολογίστρια ελληνίδα, υπάρχει και ένας μαλάκας έλληνας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην τα βάζετε με τις γεροντοκόρες παιδιά. Πόσοι άντρες είναι ακόμη ανύπαντροι στα 40? Απλά οι άντρες δεν έχουν τον βιολογικό περιορισμό που έχουν οι γυναίκες και επομένως, δεν έχουν λόγο να φρικάρουν. Αν θες Διόδοτε να συγκρίνεις τις ελληνίδες με τις σουηδές ή τις γερμανίδες, κάνε το ίδιο και με τους έλληνες. Να γελάσει το παρδαλό κατσίκι. Ασταδιάλα πια.
@rostri, εγώ δεν είπα πως οι άντρες είναι μια χαρά αλλά δεν είναι του θέματος. Θα τα πούμε αν γράψω για τα γεροντοπαλίκαρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλείτορα, τα βέλη δεν ήταν για σένα (μόνο). Το ζήτημά μου είναι ότι η γυναίκα δέχεται εκτός από τρελή κοινωνική πίεση και δυσανάλογη κριτική για.... well , τα πάντα. Με ενοχλεί ΤΡΟΜΕΡΑ η καραμέλα "οι ελληνίδες" "οι έλληνες" και η ταμπελοποίηση τόσο μεγάλων πληθυσμών. Θεωρώ μερικά από τα παραπάνω σχόλια από κωμικά του τύπου 'είπε ο γάιδαρος τον πετεινο κεφάλα' ως ηλίθια, με κορωνίδα αυτήν για το χορηγό.
ΑπάντησηΔιαγραφήNo hard feelings.
@rostri
ΑπάντησηΔιαγραφήΕννοείται ότι και οι έλληνες δεν είναι καλύτεροι. Είναι λιγούρηδες χειροκροτητές τής κάθε τσιφτετελούς, με ανύπαρκτη αυτοεκτίμηση, που σέρνονται πανεύκολα από το μουνί.
Τόσο οι έλληνες όσο και οι ελληνίδες έχουν αυτό που τους ταιριάζει: ο ένας τον άλλον.
@rostri, καλοδεχούμενα τα βέλη, έχω και ασπίδα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν διαβάσεις λίγο προσεκτικότερα το κείμενο θα διαπιστώσεις πως δεν μιλάω για όλες τις ελληνίδες αλλά για κάποιες γεροντοκόρες που συνομίλησα. Δεν ξέρω πως εσύ βγάζεις συμπέρασμα για όλες από το κείμενό μου. Από εκεί και πέρα, κάθε λαός έχει κάποια ιδιάιτερα χαρακτηριστικά και δεν μπορώ να αρνηθώ πως ένα από τα χαρακτηριστικά των ελλήνων είναι και ο γάμος από συμφέρον. Άλλωστε μέχρι προχθές το συνοικέσιο ή προξενιό ήταν κανόνας στην ελλάδα ενώ δεν ξέρω να είχαν τέτοιο κανόνα στην Αγγλία για παράδειγμα.
Η γυναίκα δέχτηκε τρομερή πίεση αλλά δεν φταίει σε αυτό η κοινωνία έτσι νέτα. Αν ψάξουμε θα δούμε πως αυτή η πίεση επιβλήθηκε στην κοινωνία δια ροπάλου. Όμως πρέπει να παραδεχτούμε πως αυτή η πίεση τείνει να μειώνεται όσο εκπολιτιζόμαστε πλην όμως διαβλέπω μια τάση αντί αυτή η πίεση να εξοβελιστεί και να ξεχαστεί να γίνεται προσπάθεια να μεταφερθεί στο ανδρικό φύλο. Πράγμα το οποίο βεβαιως καυτηριάζω διότι και οι άντρες υπό πίεση ήμασταν. Δεν είναι ευκολο ούτε ωραίο να επωμίζει η κοινωνία όλες τις ευθύνες σ' έναν άντρα όπως μέχρι χθες συνέβαινε. Ο άντρας να δουλέψει, ο άντρας να ταΐσει, ό άντρας να χτίσει, ο άντρας να φυλάξει, ο άντρας ο κουβαλητής καλος σύζυγος, εργατικός, νοικοκύρης, μονογαμικός, δεν πίνει, δεν παίζει χαρτιά, δεν βρίζει δεν τσακώνεται κλπ αηδίες στερεότυπα που οι μανάδες (το τονίζω αυτό) δίδαξαν στους γιούς τους.
Και επί του θέματος τώρα: Τι φταίει ο καθένας αν χτύπησε το βιολογικό ρολόι της άγαμης; Αν ισχύει αυτό τότε γιατί να μην γίνει σεβαστό και το δικό μου βιολογικό ρολόι που θέλει γυναίκα κάθε φορά που έχω στύση;
Με λίγα λόγια, αν θέλουμε να ζήσουμε καλύτερα πρέπει να κάνουμε υποχωρήσεις αμοιβαίες αλλιώς το χάσαμε το τραίνο.
http://wissen.spiegel.de/wissen/titel/SP/2010/45/312/titel.jpg
ΑπάντησηΔιαγραφήἢ
http://www.spiegel.de/spiegel/print/index-2010-45.html
Τὸ ἐρώτημα στὸ ἐξώφυλλο τοῦ Spiegel(Nr.45 8/11/2010).
"Γιατί οἰ ἄνδρες/γυναῖκες περιμένουν ἀκόμη τόσα πολλὰ ἀπὸ τὴν γυναῖκα/τὸν ἄνδρα."
-----------------------------------------------
Ὁ τρόπος σκέψεώς μας ἐπηῤῥεάζεται ἀπὸ θεολόγους, οἰκονομολόγους καὶ κοινωνιολόγους.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε παιδί, δεν απάντησα στο κείμενο αλλά στα σχόλια. Ο άντρας 'πρέπει' να είναι όλα αυτα που λες, ναι οκ. Σάμπως η γυναίκα δεν πρέπει να είναι σουπερμόντελ-οικιακή βοηθός-σεφ-μάνα-γηροκόμος? Και να μενει ΠΑΝΤΑ νέα, μπας και ο αχαίρευτος την αλλάξει με το νεότερο μοντέλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς προς το βιολογικό ρολόι, μην αρχίσω τώρα για τους μπαρμπάδες που στα 60 κάνουν παιδιά. Γιατί παρακαλώ να μην χτυπήσει της αλληνής στα 40? Επίσης Κλείτορα, αν κάθε φορά που είχες στύση ήθελες να κάνεις και παιδί εχμ... να πως εμφανίζεται ο υπερπληθυσμός στη γη. Οτι είναι σεβαστές όμως οι καύλες, είτε οι δικές σου είτε οποιουδήποτε άλλο βεβαίως. Ποιοι είμεθα εμείς δια να τις κατηγορήσουμε?
Η ένστασή μου ήταν τελοσπαντων διπλη στα σχόλια. Απεχθάνομαι τα εθνικά και τα φυλετικά στερεότυπα. Τα θεωρώ βλακώδη.
Αν την αλλάξει με το νεότερο μοντέλο όντως είναι αχαΐρευτος όπως και αν τον αλλάξει με το πιο πολυτελές μοντέλο είναι αχαΐρευτη. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιχαίνομαι κι εγώ επίσης αυτά τα στερεότυπα αλλά δεν τα θεωρώ απλώς βλακώδη. Θεωρώ πως υπάρχουν για να μας ελέγχουν, ακόμα χειρότερα δηλαδή.
Ας το διάλο ρε μαλάκω
ΑπάντησηΔιαγραφήτουλάχιστον μάθε να μαγειρεύεις μπας και τυλίξεις κανα συνταξιούχο.
Διαγραφή