Ιστορικοί και πολιτικοί εξιδανικεύουν επί αιώνες τον Αλέξανδρο. Καλλιεργούν τον μύθο για τους πολεμικούς άθλους του και τον εξεικονίζουν ως ενσαρκωτή ψευδοθεωριών που επικαλύπτουν άνομα συμφέροντα. Είναι «τιτανική μορφή», «μεγαλοφυής στρατηλάτης», «ήρωας», «γενναίος», «κατακτητής», «υπεράνθρωπος», «οραματιστή της παγκόσμιας συμφιλίωσης», «εκπολιτιστής της ανατολής», «χαρισματικός ηγέτης», «υπόδειγμα ήθους και αρετής», ακόμα και «φιλόσοφος»! Τον αποκαλούν «όργανο της θείας πρόνοιας», «οδηγό και ρυθμιστή των πεπρωμένων του Ελληνισμού»!
Είναι ο μύθος που έπλασαν αρχικά η κουστωδία των αυλοκολάκων και εξωνημένων υμνωδών και αργότερα οι δυνάστες και σφαγείς λαών, οι μηχανισμοί της απολυταρχίας και της πολιτικής διαφθοράς. Ειδικά στην ξένη ιστοριογραφία η δοξαστική αποτίμηση των κατακτήσεων του Αλέξανδρου εξυπηρετούσε πάντοτε δόλιους δυναστικούς και ιμπεριαλιστικούς σκοπούς και ανεδαφικές αντεπιστημονικές σκοπιμότητες. Υμνήθηκε από τους αυλικούς, αξιωματούχους και εντεταλμένους «γραμματικούς» της ακολουθίας του και ύστερα από τους ρωμαιόδουλους Έλληνες συγγραφείς και Λατίνους ιστορικούς επειδή αποτελούσε το ίνδαλμα του ρωμαϊκού ιμπεριαλισμού και το ζηλευτό πρότυπο των αυτοκρατόρων.
Για τους ιστορικούς της δύσης που υπερασπίζονται τα μοναχικά καθεστώτα και την αυταρχική εξουσία ο Αλέξανδρος είναι ο «σκαπανέας του χριστιανισμού», ο πρόδρομος των ρωμαίων και βυζαντινών αυτοκρατόρων, το σύμβολο των νικηφόρων πολέμων της δύσης κατά της Ανατολής, ο εμπνευστής των αγώνων του σταυρού κατά της ημισελήνου πρότυπο του Ηρακλείου που ύψωσε το χριστιανικό λάβαρο στα περσικά εδάφη και του Λέοντος Ισαύρου που κατατρόπωσε τους άραβες! Παραδέχονται ότι ο Αλέξανδρος αφάνισε την κυρίως Ελλάδα υποτάσσοντας τις αυτόνομες πόλεις και καταλύοντας τους παραδοσιακούς δημοκρατικούς θεσμούς.
Υποστηρίζουν όμως ότι διέδωσε τον ελληνικό πολιτισμό! Προκλητικό και γελοίο ψεύδος. Οι ίδιοι ιστορικοί, πλαστογραφώντας τα γεγονότα, ωραιοποιούν την υποδούλωση των ασιατικών λαών με το παρανοϊκό επιχείρημα ότι ο Αλέξανδρος οραματιζόταν τη συναδέλφωση όλων των λαών της οικουμένης! Έγινε ένδοξος μετά θάνατον. Εν ζωή συγκεντρώνει το μίσος όλων των εθνών και δικαίως. Υπήρξε εξολοθρευτής λαών και ο χείριστος εχθρός των Ελλήνων.
Σαφώς ρεαλιστικότερη ιστορία, δεν νομίζετε;
Ήξερε να οδηγεί και πυρηνικό υποβρύχιο. Και αεριωθούμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣφραγίσματα έκανε άραγε;
Kαι μια απορία που την είχα πάντα για όλους τους τρισμέγιστους της Ιστορίας: αφόδευε; Kαι αν ναι, πώς; Κανονικά, σαν άνθρωπος; Ή σαν θεός; Aφόδευε ο Ιησούς; (άσχετο)
...ΛΟΙΠΟΝ ΦΙΛΤΑΤΟΙ ΠΑΙΔΕΣ!.ΑΦΟΥ ΦΤΑΣΑΤΕ - ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΤΕ-ΝΑ ΑΣΧΟΛΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΑΠΕΠΤΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞ-ΑΝΔΡΟΥ,ΤΟΥΤΑ - ΤΑ ΑΠΕΠΤΑ ΤΟΥ - ΕΧΟΥΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΞΙΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΟΥΣ...ΜΑΘΕΤΕ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ. Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΙΟΣ ΚΑΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΕΚΝΟ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΡΕΑ ΤΩΝ ΚΑΒΕΙΡΕΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΤΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ ΝΕΚΑΤΑΒΩ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΥΡΤΑΛΗΣ(ΟΛΥΜΠΙΑΔΟΣ)ΤΩΚ ΜΟΛΟΣΣΩΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΨΗΦΟΡΙΑΣ!!.ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΟΝ ΧΑΡΤΗ - ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΣΑΣ-ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΕΠΙΣΤΑΜΕΝΑ.(..ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ - ΔΗΛΟΣ - ΣΙΒΑ ..).Ο ΕΧΩΝ ΝΟΥΝ ΝΟΕΙΤΩ ΚΑΙ ΟΙ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΕΣ ΔΕΝ ΟΜΙΛΟΥΝ (ΑΦΟΥ ΦΛΥΑΡΟΥΝ ΑΣΥΣΤΟΛΑ ΟΙ ΜΗ ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΕΣ).ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ!.ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ!!.Π.ΣΞΝ.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Σαφώς ρεαλιστικότερη ιστορία, δεν νομίζετε;"
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι αγαπητέ Κλείτορα, όσο κι αν χαίρομαι να διαβάζω τα posts σου, νομίζω ότι στα τελευταία περί Αλεξάνδρου μεροληπτείς υπερβολικά.
Καταρχήν όταν κρίνουμε μία ιστορική φιγούρα πρέπει να την κρίνουμε λαμβάνοντας υπόψιν μας την εποχή στην οποία έζησε.
Έχω ασχοληθεί αρκετά με τον Αλέξανδρο και έχω διαβάσει ολόκληρη την ιστορία του Αρριανού η οποία είναι η πιο έγκυρη επιστημονικά μελέτη πάνω στη ζωή του Αλεξάνδρου. Επίσης έχω ασχοληθεί αρκετά και τον μύθο του Αλεξάνδρου στους λαούς της Ανατολής.
Επειδή πρόκειται για σχόλιο όμως, θα αρκεστώ στην αναφορά ορισμένων σημαντικών σημείων.
1)Αναφέρεις για διάλυση των δημοκρατικών πολιτευμάτων και εγκαθίδρυση ολιγαρχιών. Κι όμως, σύμφωνα με τον Αρριανό ο Αλέξανδρος κατά την απελευθέρωση των ελληνικών πόλεων της Μικράς Ασίας απ' τους Πέρσες επανέφερε τα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ πολιτεύματα τα οποία είχαν οι πόλεις προτού κατακτηθούν.
2)Υπενθυμίζω ότι στο διάστημα 500-480 π.Χ. ο ελληνισμός έφτασε στο χείλος της καταστροφής. Οι Έλληνες, λοιπόν, μετά τους Περσικούς πολέμους πάντα ήλπιζαν ότι θα έβρισκαν την ευκαιρία να λάβουν εκδίκηση. Το πρόβλημά τους δεν ήταν το εάν θα έκαναν πόλεμο κατά των Περσών, (αυτό το είχαν βέβαιο), αλλά το ποιος θα ήταν ο ηγέτης αυτής της προσπάθειας. . Άλλωστε η Περσική απειλή παρέμενε με την συνεχή καταπίεση του μικρασιατικού ελληνισμού. Οι Αθηναίοι, ως συνήθως και ως σωβινιστές που ήταν απαιτούσαν να ηγηθούν εκείνοι παρά την παρακμή στην οποία βρίσκονταν. Κι όμως, ακόμα και τότε ο ρήτορας Ισοκράτης προσπαθούσε ακατάπαυστα να τους πείσει ότι οι Μακεδόνες ήταν στην ακμή τους και ότι ήταν η λύση για την ελληνική εκστρατεία κατά των Περσών. Οι δε Λακεδαιμόνιοι θεωρούσαν αδύνατο να ηγηθεί άλλος του στρατού πέρα των ιδίων!
3)Στόχος των Μακεδόνων ήταν εξαρχής η ένωση των ελλήνων για την εκστρατεία κατά των Περσών. Σαφέστατα έγινε τελικά με βίαιο τρόπο, κάτι που με τα σημερινά δεδομένα είναι εγκληματικό. Αλλά με αυτή τη λογική όλες οι ελληνικές πόλεις ήταν εγκληματικές αφού ανά δύο χρόνια βρίσκονταν σε πόλεμο μεταξύ τους για ψύλλου πήδημα. Υπενθυμίζω δε, επειδή βλέπω μία ιδιαίτερη εξιδανίκευση της έννοιας της δημοκρατίας, ότι η Δημοκρατική Αθήνα ήταν η οποία κατέσφαξε τους Μηλίους (όλους τους άνδρες και τα γυναικόπαιδα τα πούλησε ως δούλους) επειδή αρνήθηκαν να συνταχθούν μαζί τους. Όπως βλέπεις, το δημοκρατικό πολίτευμα σε τίποτα δεν εμπόδισε την Αθήνα να διαπράξει εγκλήματα, όπως ακριβώς και το ολιγαρχικό πολίτευμα άλλων πόλεων.
Γι' αυτό θεωρώ τις κορώνες περί "κατάλυσης της δημοκρατίας" αναχρονιστικές, γιατί σήμερα μιλώντας για δημοκρατία αυτομάτως συμπεριλαμβάνουμε μία σειρά ανθρωπιστικών αξιών στην έννοια αυτή, πράγμα που τότε δεν συνέβαινε.
4)Ο Αλέξανδρος σεβάστηκε τους λαούς που κατέκτησε, σε βαθμό πρωτοφανή για κατακτητή. Προφανώς δεν θα συγκρίνουμε τον Αλέξανδρο με την μητέρα Τερέζα αλλά με αντίστοιχους ανθρώπους που είχαν την ΙΔΙΑ δύναμη και εξουσία. Σεβάστηκε τα έθιμα και τα ήθη τους, και ακόμα και οι εχθροι -οι Πέρσες- θεώρησαν ότι ελευθερώθηκαν απ' την τυραννία του Δαρείου. Οι δε Αιγύπτιοι τον υποδέχθηκαν ως απελευθερωτή τους. Στην παράδοση των λαών της Ανατολής τα μεταγενέστερα χρόνια ο Αλέξανδρος πήρε ηρωική χροιά και μάλιστα πολλές φορές συγχέεται με άλλους μύθους (αθάνατο νερό, μίδας, Σεβάχ) σχεδόν πάντα ως ηρωική δοξασμένη φιγούρα. Σαφέστατα υπήρξαν 2-3 περιπτώσεις όπου ο Αλέξανδρος ήταν ιδιαίτερα σκληρός (Τύρος, Θήβα) και αν και υπήρχαν αιτίες που τον οδήγησαν σε αυτή τη σκληρότητα παραμένουν σίγουρα ως μελανά σημεία της εκστρατείας του.
5)Σχεδόν όλοι οι Έλληνες συντάχθηκαν μαζί του (εκτός των Σπαρτιατών) και διέδωσε πράγματι την ελληνική κουλτούρα σε όλο τον κόσμο. Γι’ αυτό και η περίοδος μετά το θάνατό του ονομάστηκε ελληνιστική. Είναι μία εποχή που την διδασκόμαστε πολύ λίγο κι όμως θεωρείται μια απ’ τις πιο ανθηρές εποχές της ανθρώπινης ιστορίας. Ανάπτυξη των γραμμάτων και των τεχνών σε όλα τα επίπεδα, με θεατρικές περιοδείες σε όλη την Ασία, με την ελληνική γλώσσα να μιλιέται παντού, τα γραπτά των Ελλήνων φιλοσόφων να διαβάζονται στα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου. Χωρίς Αλέξανδρο δε θα υπήρχε ούτε βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας (επί Πτολεμαίου Α’), ούτε Ερατοσθένης, ούτε θα γνωρίζαμε σήμερα την ελληνική φιλοσοφία. Γιατί όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, τα ελληνικά γραπτά τα οποία καταστράφηκαν με την επέλαση του χριστιανισμού στην Ευρώπη διεσώθησαν σε μεγάλο βαθμό απ’ τους λαούς της ανατολής και τα ξαναμάθαμε κυρίως χάρη …στους άραβες!
Επομένως, ακόμα και εν αγνοία του ο Αλέξανδρος έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την διατήρηση του ελληνικού στοιχείου το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να είχε σβήσει μες τους αιώνες μετά από τόσες κατακτήσεις.
Τέλος, αξίζει αγαπητέ Κλείτορα να διαβάσεις το ποίημα του Καβάφη το οποίο βασίζεται στην επιγραφή που έστειλε ο Αλέξανδρος μετά την νίκη στην Περσέπολη («Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων…»)
---
Στα 200 π.Χ.
«Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Ελληνες πλην Λακεδαιμονίων --»
Μπορούμε κάλλιστα να φαντασθούμε
πως θ' αδιαφόρησαν παντάπασι στην Σπάρτη
για την επιγραφή αυτή. «Πλην Λακεδαιμονίων»,
μα φυσικά. Δεν ήσαν οι Σπαρτιάται
για να τους οδηγούν και να τους προστάζουν
σαν πολυτίμους υπηρέτας. Αλλωστε
μια πανελλήνια εκστρατεία χωρίς
Σπαρτιάτη βασιλέα γι' αρχηγό
δεν θα τους φαίνονταν πολλής περιωπής.
Α βεβαιότατα «πλήν Λακεδαιμονίων».
Είναι κι αυτή μια στάσις. Νοιώθεται.
Ετσι, πλην Λακεδαιμονίων στον Γρανικό•
και στην Ισσό μετά• και στην τελειωτική
την μάχη, όπου εσαρώθη ο φοβερός στρατός
που στ' Αρβηλα συγκέντρωσαν οι Πέρσαι:
που απ' τ' Αρβηλα ξεκίνησε για νίκην, κ' εσαρώθη.
Κι απ' την θαυμάσια πανελλήνιαν εκστρατεία,
την νικηφόρα, την περίλαμπρη,
την περιλάλητη, την δοξασμένη
ως άλλη δεν δοξάσθηκε καμιά,
την απαράμιλλη: βγήκαμ' εμείς•
ελληνικός καινούριος κόσμος, μεγας.
Εμείς• οι Αλεξανδρείς, οι Αντιοχείς,
οι Σελευκείς, κ' οι πολυάριθμοι
επίλοιποι Ελληνες Αιγύπτου και Συρίας,
κ' οι εν Μηδία, κ' οι εν Περσίδι, κι όσοι άλλοι.
Με τες εκτεταμένες επικράτειες,
με την ποικίλη δράσι των στοχαστικών προσαρμογών.
Και την Κοινήν Ελληνική Λαλιά
ως μέσα στην Βακτριανή την πήγαμε, ως τους Ινδούς.
Για Λακεδαιμονίους να μιλούμε τώρα!
---
Π.ΣΞΝ.,
ΑπάντησηΔιαγραφήκάπως έτσι τα έχω ακούσει, τόσο στο ορθόδοξο μαγαζί, όσο και στο ΚΚΕ. "Προσέγγισες την ορθοδοξία, μελέτησες τις γραφές;", "μπήκες στο κόμμα, μελέτησες το καταστατικό και τις ανακοινώσεις της Κ.Ε.;"... πώς μιλάς τότε; Ε ναι, πώς να μιλάμε, αφού δεν διαβάσαμε τις ανακοινώσεις του Άνθιμου Θεσσαλονίκης και του Μαΐλη Περισσού...
@Άστρον, ακόμα και αν μεροληπτώ υπερβολικά ο βαθμός αυτής της μεροληψίας είναι μηδαμινός μπροστά στην μεροληψία υπερ του Αλέξανδρου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπί των σημείων θα σου απαντήσω (μεροληπτικά έστω) μέσω των επόμενων συνεχειών.