ο μεγαλύτερος καραγκιόζης

Η γραικία για άλλη μια φορά ψηφίζει. Αν μέχρι τώρα απορούσα για τους πολιτικούς που ψηφίζονται, τώρα με την περίπτωση του μεγαλύτερου Έλληνα έχω πάθει κυριολεκτικώς "την πλάκα μου". Οι πολίτες του ελλαδιστάν σε μια πρωτοφανή επιβεβαίωση της ολοκληρωτικής τους ποιμνιοποίησης, καλούμενοι να επιλέξουν τον κατ' αυτούς μεγαλύτερο Έλληνα, επιλέγουν ως πρώτο και καλύτερο μέχρι στιγμής τον... Αλέξανδρο του Φιλίππου. Επιλογή απολύτως συμβατή με το θεό που πιστεύουν, τους αγίους που λατρεύουν και το κράτος που πρεσβεύουν.

Ο Αλέξανδρος του φιλίππου ως γνωστόν ήταν ένας μονάρχης που δια της βίας κατέκτησε τον τότε γνωστό κόσμο. Διδάσκεται στα σχολεία του ελλαδιστάν ως "μέγας" αγνοώντας την απλή λογική που λέει πως, δεν γίνεται να κάνεις κατακτητικό πόλεμο και να μην είσαι παρά απλώς ένα ακόμα ιμπεριαλιστικό κάθαρμα. Ένας ακόμα διεστραμένος πολεμοχαρής χασάπης.

Αντί απάντησης λοιπόν σε όλο αυτό το ποίμνιο που εκπαιδεύτηκε να λατρεύει την διαστροφή θα σημειώσω σε συνέχειες σε αυτό εδώ το διαδικτυακό μου ημερολόγιο αποσπάσματα για τον... "μεγαλύτερο έλληνα" από το βιβλίο του Κυριάκου Σιμόπουλου "ο μύθος των μεγάλων της ιστορίας".

Όσοι θυμούνται τι μας έμαθαν στο "σχολείο", καλούνται να είναι καθιστοί.

Ο Δ’ αιώνας π.χ.χ. υπήρξε μοιραίος για την ιστορία του ελληνισμού του κλασσικού πολιτισμού και της δημοκρατίας. Αιτία η μακεδονική στρατοκρατική δυναστεία του Φιλλίπου και του Αλεξάνδρου που υποδούλωσε, οδήγησε σε παρακμή και τελικά αφάνισε τις ανεξάρτητες και αυτόνομες πόλεις – κράτη.
Ο άγριος επεκτατισμός της μακεδονικής μοναρχίας ξέσπασε σε μια εποχή που οι ελεύθερες ελληνικές πόλεις αντιμετώπιζαν δεινή πολιτική, κοινωνική και οικονομική κρίση συνέπεια των συμφορών που προκάλεσε στον ελληνικό κόσμο ο πελοποννησιακός πόλεμος. Ο Δημοσθένης υπενθυμίζει στους αθηναίους την εποχή της άμεσης δημοκρατίας και καταγγέλλει την πολιτική διαφθορά που ακολούθησε τον αδελφοκτόνο πόλεμο. «η σημερινοί ρήτορες επαινούν τους πολιτικούς άντρες εκείνων των χρόνων αλλά δεν τους μιμούνται. Τους ρωτούν: τι επιθυμείτε τι να προτείνω; Τι να κάνω για να σας ευχαριστήσω»;

Κατά τον Αριστοτέλη οι έλληνες θα μπορούσαν, χάρη στους ελεύθερους θεσμούς και την δημοκρατική παράδοση να μεταλαμπαδεύσουν στην οικουμένη το δημοκρατικό τους πολίτευμα και να ηγηθούμε αν ήταν ενωμένοι στο ενιαίο κράτος – «και δυνάμενων αρχήν πάντων, μιας τυχγάνων πολιτείας». Και θα γινόταν πραγματικότητα ή, παγκόσμια ίσως, διάδοση των ελεύθερων θεσμών και της άμεσης δημοκρατίας που άνθισαν στην Ελλάδα του κλασσικού πολιτισμού, αν δεν μεσολαβούσε ο ολέθριος ιμπεριαλισμός της μακεδονικής μοναρχίας.

Ο Φίλλιπος και ο Αλέξανδρος, που φιλοδοξούσαν να προσαρτήσουν στο βασίλειό τους ολόκληρη την ελληνική χερσόνησο, θα υποτάξουν τις ελληνικές πόλεις, θα καταλύσουν το δημοκρατικό πολίτευμα και θα ανοίξουν τον δρόμο για την ρωμαιοκρατία.
Οι δύο δυνάστες της Μακεδονίας ήταν ολότελα ξένοι προς τις πολιτικές και πολιτιστικές πραγματώσεις των ανεξάρτητων ελληνικών πόλεων. Με την μακεδονική απολυταρχία κυρίαρχη ο ελληνικός χώρος θα εντασσόταν σ’ ένα κράτος με επικυρίαρχο τον μονάρχη. Αυτό ακριβώς συνέβη.

Η Ελλάδα έπεσε θύμα των κατακτητικών σχεδίων της μακεδονικής δυναστείας. Από το 338 π.χ.χ. μετά την μάχη στην Χαιρώνεια οι περισσότερες ελληνικές πόλεις έχασαν την ανεξαρτησία τους. Άλλες με την βία και άλλες με εκβιασμό και απάτη. Σφαγές και εξανδραποδισμοί στην Ήπειρο, Θεσσαλία, Χαλκιδική, Θράκη. Ο Φίλλιπος καταδίωξε και εξόντωσε τους δημοκρατικούς ηγέτες και εγκατέστησε μακεδονικές φρουρές στις περισσότερες περιοχές.

Τα ίδια και χειρότερα με τον Αλέξανδρο. Ο νέος μονάρχης θα ισοπεδώσει την Θήβα εξανδραποδίζοντας τους κατοίκους και θα αξιώσει από τους αθηναίους να του παραδώσουν για εκτέλεση τους ρήτορες που αντιστάθηκαν στην εισβολή και τις βαρβαρότητες του.

Η εκστρατεία του Αλέξανδρου στην Ασία θα ολοκληρώσει τον όλεθρο του ελληνισμού. Στο αποκορύφωμα των κατακτήσεών του θα αιματοκυλήσει και πάλι, με ένοπλες επεμβάσεις την Ελλάδα, θα ανατρέψει το δημοκρατικό πολίτευμα, θα εγκαταστήσει στις πόλεις ολιγαρχικά καθεστώτα με τύραννους πράκτορές του και θα αξιώσει από τους έλληνες να τον λατρέψουν ως θεό.
Κάθε απόπειρα για ανεξαρτησία πνιγόταν στο αίμα. Για τους έλληνες η μακεδονική δυναστεία ήταν ο κυριότερος και πιο επικίνδυνος εχθρός. Η ωμότητες και ο ανθελληνισμός του Αλέξανδρου τον κατέστησαν περισσότερο λαομίσητο από τον Φίλλιπο.

συνεχίζεται>>>